Relaties
alle pijlers
Het is uit vanwege de kinderen
zaterdag 28 december 2024 om 23:32
Ik ben zo verdrietig …
Mijn vriend en grote liefde vertelde me vanmorgen dat hij er klaar mee is. Hij is uitgecheckt en wil zich op zichzelf focussen in 2025 en niet meer verder met mij. Ik was zo uit het veld geslagen en verdrietig dat ik al mijn grenzen ben overgegaan en hem (echt heel zielig achteraf) heb gesmeekt bij me te blijven, maar dat had geen enkele invloed meer. Als reden geeft hij meningsverschillen over de opvoeding van mijn kinderen aan. Hij vindt me soft en niet consequent en ergert zich daaraan. De liefde voor mij zou er wel zijn, maar blijkbaar niet voldoende om zich over zijn ergenissen rondom de kinderen heen te zetten. We woonden gelukkig niet samen en ik zit nu alleen thuis en voel me zó verward. Enerzijds voel ik rust dat ik me nu op mijn kinderen kan focussen (ze zijn fulltime bij mij) en me niet meer hoef te verantwoorden voor m’n aanpak en anderzijds voel ik zoveel verdriet. Ik was nog zo gek op hem en kan het moeilijk verkroppen dat hij het zo makkelijk (althans zo ziet het er voor mij uit) achter zich laat. Ik hoop eigenlijk op een app van hem dat hij zich heeft bedacht… vast ijdele hoop. Pff… liefdesverdriet is zwaar. Ik weet ook niet goed is wat ik met dit topic wil… misschien een hart onder de riem, dat hij me niet waard is en dit rotgevoel ooit afzwakt en ik weer gelukkig kan zijn
Mijn vriend en grote liefde vertelde me vanmorgen dat hij er klaar mee is. Hij is uitgecheckt en wil zich op zichzelf focussen in 2025 en niet meer verder met mij. Ik was zo uit het veld geslagen en verdrietig dat ik al mijn grenzen ben overgegaan en hem (echt heel zielig achteraf) heb gesmeekt bij me te blijven, maar dat had geen enkele invloed meer. Als reden geeft hij meningsverschillen over de opvoeding van mijn kinderen aan. Hij vindt me soft en niet consequent en ergert zich daaraan. De liefde voor mij zou er wel zijn, maar blijkbaar niet voldoende om zich over zijn ergenissen rondom de kinderen heen te zetten. We woonden gelukkig niet samen en ik zit nu alleen thuis en voel me zó verward. Enerzijds voel ik rust dat ik me nu op mijn kinderen kan focussen (ze zijn fulltime bij mij) en me niet meer hoef te verantwoorden voor m’n aanpak en anderzijds voel ik zoveel verdriet. Ik was nog zo gek op hem en kan het moeilijk verkroppen dat hij het zo makkelijk (althans zo ziet het er voor mij uit) achter zich laat. Ik hoop eigenlijk op een app van hem dat hij zich heeft bedacht… vast ijdele hoop. Pff… liefdesverdriet is zwaar. Ik weet ook niet goed is wat ik met dit topic wil… misschien een hart onder de riem, dat hij me niet waard is en dit rotgevoel ooit afzwakt en ik weer gelukkig kan zijn
erietsmooisvanmaken wijzigde dit bericht op 28-12-2024 23:40
0.00% gewijzigd
zondag 29 december 2024 om 08:10
Dat is naar voor je, sterkte alvast.
Dat gezegd hebbende wil ik toch vragen: kan het zijn dat zijn kritiek (deels) terecht is? Niemand vindt het leuk om kritiek te krijgen, vooral in relatie tot de kinderen maar aan de andere kant misschien klopt het wat hij zegt? Opvoeden is wel optreden. Ik werk zelf met kinderen en sorry, ik vind er (al) wat van als ouders slap optreden. Je helpt kinderen daar niet mee.
Gewoon een vraag waar je over kan nadenken.
Dat gezegd hebbende wil ik toch vragen: kan het zijn dat zijn kritiek (deels) terecht is? Niemand vindt het leuk om kritiek te krijgen, vooral in relatie tot de kinderen maar aan de andere kant misschien klopt het wat hij zegt? Opvoeden is wel optreden. Ik werk zelf met kinderen en sorry, ik vind er (al) wat van als ouders slap optreden. Je helpt kinderen daar niet mee.
Gewoon een vraag waar je over kan nadenken.
zondag 29 december 2024 om 08:39
Je helpt kinderen ook niet aan een fijne jeugd door over elk dingetje maar flink boos te worden. Vooral niet als ze al zoiets traumatisch als een ouder verliezen hebben meegemaakt. Liefde en een vertrouwensband is veel belangrijker. Het is bekend dat (stief)ouders vaak een zondebok maken van 1 van de kinderen. Het kind om al je ongenoegen op te projecteren en wat niks goed kan doen. Als de andere ouder hier in mee gaat kan dat dramatische gevolgen hebben. Heel goed to dat je voor je kinderen kiest en gelukkig nog niet was gaan samenwonen.venessa schreef: ↑29-12-2024 08:10Dat is naar voor je, sterkte alvast.
Dat gezegd hebbende wil ik toch vragen: kan het zijn dat zijn kritiek (deels) terecht is? Niemand vindt het leuk om kritiek te krijgen, vooral in relatie tot de kinderen maar aan de andere kant misschien klopt het wat hij zegt? Opvoeden is wel optreden. Ik werk zelf met kinderen en sorry, ik vind er (al) wat van als ouders slap optreden. Je helpt kinderen daar niet mee.
Gewoon een vraag waar je over kan nadenken.
norajade wijzigde dit bericht op 29-12-2024 08:53
0.74% gewijzigd
zondag 29 december 2024 om 08:42
Misschien wel.. we hebben in ieder geval een andere opvoedstijl. Een concreet voorbeeld is de eindtijd voor het gamen. Als ik heb aangegeven dat ze tot 17u mogen gamen geef ik kort voor die tijd aan dat het bijna zover is. Altijd willen ze dan een potje afmaken waardoor de daadwerkelijke eindtijd iets later wordt (denk aan 10 min) en ze dan zelf zonder gedoe stoppen. Ik vind dat prima, mij inmiddels ex vond dat slap en iets waar de kinderen bewust misbruik van maakten. Tuurlijk kan ik de computer ook uitzetten om 17u of eisen dat zij dat stipt doen. Het is geen kwestie van niet durven, maar dat levert dan vaak strijd en boze kids op en dat is het me dan niet waard. Het geeft me nu ook te denken… was het me wel m’n relatie waard?
zondag 29 december 2024 om 08:47
Dank je wel voor deze reactie. Ik heb er nooit bij stilgestaan, maar het is wel wat er aan het gebeuren was. 1 kind echt de zondebok maken. 99% van de kritiek was op mn zoon gericht. En niet zozeer rechtstreeks, maar ik kreeg continu kritiek op mijn aanpak van hem. En het is geen monster ofzo, gewoon een jongen van 11 die wat wilder is dan zijn zussen.norajade schreef: ↑29-12-2024 08:39Je helpt kinderen ook niet aan een fijne jeugd door over elk dingetje maar flink boos te worden. Vooral niet als ze al zo iets traumatisch als een ouder verliezen hebben meegemaakt. Liefde en een vetrouwensband is veel belangrijker. Het is bekend dat (stief)ouders vaak een zondebok maken van 1 van de kinderen. Het kind om al je ongenoegen op te projecteren en wat niks goed kan doen. Als de andere ouder hier in mee gaat kan dat dramatische gevolgen hebben. Heel goed to dat je voor je kinderen kiest en gelukkig nog niet was gaan samenwonen.
zondag 29 december 2024 om 09:00
Maar is dan de opvoeding gelijk verkeerd als de opvoeding in zijn ogen slap is? Ieder ouder voedt op op de manier wat het beste bij hun past. Ik vind soms ook dat een ouder wat anders zou kunnen optreden maar andersom zouden ze mij misschien ook te hard vinden. Maar dat hoeven we niet tegen elkaar te zeggen want dan ga je inderdaad ongemakkelijke situaties krijgen. Overigens snap ik wel dat je als stiefouder irritaties hierover kan hebben en ik vind het alleen maar goed dat hij de relatie is gestopt. Voor de kinderen is dat het beste.venessa schreef: ↑29-12-2024 08:10Dat is naar voor je, sterkte alvast.
Dat gezegd hebbende wil ik toch vragen: kan het zijn dat zijn kritiek (deels) terecht is? Niemand vindt het leuk om kritiek te krijgen, vooral in relatie tot de kinderen maar aan de andere kant misschien klopt het wat hij zegt? Opvoeden is wel optreden. Ik werk zelf met kinderen en sorry, ik vind er (al) wat van als ouders slap optreden. Je helpt kinderen daar niet mee.
Gewoon een vraag waar je over kan nadenken.
zondag 29 december 2024 om 09:05
venessa schreef: ↑29-12-2024 08:10Dat is naar voor je, sterkte alvast.
Dat gezegd hebbende wil ik toch vragen: kan het zijn dat zijn kritiek (deels) terecht is? Niemand vindt het leuk om kritiek te krijgen, vooral in relatie tot de kinderen maar aan de andere kant misschien klopt het wat hij zegt? Opvoeden is wel optreden. Ik werk zelf met kinderen en sorry, ik vind er (al) wat van als ouders slap optreden. Je helpt kinderen daar niet mee.
Gewoon een vraag waar je over kan nadenken.
Werken met kinderen is niet te vergelijken met het hebben van kinderen en al helemaal niet met ouder zijn van kinderen die een grote verlies hebben meegemaakt.
Gewoon iets waar je over na kan denken
zondag 29 december 2024 om 09:16
Zoveel mensen zoveel meningen. Mijn kinderen hebben altijd de ruimte gekregen om te doen wat ze wilden en zijn wie ze zijn, zonder geschreeuw of straffen van mijn kant. Dat heeft prima uitgepakt. Daar hoeft een ander zich ook niet mee te bemoeien.venessa schreef: ↑29-12-2024 08:10Dat is naar voor je, sterkte alvast.
Dat gezegd hebbende wil ik toch vragen: kan het zijn dat zijn kritiek (deels) terecht is? Niemand vindt het leuk om kritiek te krijgen, vooral in relatie tot de kinderen maar aan de andere kant misschien klopt het wat hij zegt? Opvoeden is wel optreden. Ik werk zelf met kinderen en sorry, ik vind er (al) wat van als ouders slap optreden. Je helpt kinderen daar niet mee.
Gewoon een vraag waar je over kan nadenken.
zondag 29 december 2024 om 09:18
Ik ben heel blij dat er tegenwoordig veel meer aandacht is voor het opgroeien met een dode ouder. Dit topic gaat niet over mij (maar het onderwerp raakt me natuurlijk) , maar de "kinderen hebben nergens last van, niet over praten, is nou eenmaal zo"-houding die in de jaren tachtig prevaleerde bij halfwezen was echt niet zo best. Voor de omgeving natuurlijk wel, want waar je niet over praat hoef je niet over na te denken. Maar ik had het liever wat "slapper" gehad.
Ook al woon je in een krot, met de huisdeur kapot. Je weet toch dat ik van je hou.
zondag 29 december 2024 om 09:20
Wat een rot situatie.
De verschillende tussen partners in een basis gezin komen ook vaak pas goed naar boven als er kinderen komen. Dat is ook altijd zoeken naar een gulden middenweg.
Als je een nieuwe relatie krijgt als je al kinderen hebt, zit je dus zelf al jaren in een bepaalde manier van opvoeden en dan is het helemaal een flinke klus om uiteindelijk de neuzen dezelfde kant op te krijgen. Ookal is het opvoeden natuurlijk niet de taak van de nieuwe partner.
Kan me dus wel voorstellen dat de kijk van de inmiddels ex op jouw opvoeding soms heel anders was dan de jouwe. Maar dat hoeft natuurlijk niet perse gelijk fout te zijn , toch? Ookal doe je het al jaren op een bepaalde manier, de kijk van een ander kan ook kleine dingen aan het licht brengen, die soms niet fijn zijn om te horen , maar wél waar.
Dus ik vind het lastig om nu gelijk de hele zware Piet bij de ex neer te leggen. En te zeggen zoals ik hier eerder las "goed dat je van die man af bent"
Jullie kunnen wel echt heel gek op elkaar zijn (geweest) maar alsnog anders denken over het opvoeden van kinderen.
En dan is het natuurlijk wel echt heel verdrietig voor jou dat hij het niet meer kan opbrengen. Een besluit wat ik vanuit zijn perspectief wel kan begrijpen want het is ook gewoon enorm ingewikkeld. Het is ook niet voor niets dat er maar weinig stiefgezinnen overleven.
En schaam je dus vanuit het feit dat jullie los van de issues omtrent de kinderen veel van elkaar hielden, niet voor je emoties. Dat lijkt me vrij normaal.
Sterkte ermee.....
De verschillende tussen partners in een basis gezin komen ook vaak pas goed naar boven als er kinderen komen. Dat is ook altijd zoeken naar een gulden middenweg.
Als je een nieuwe relatie krijgt als je al kinderen hebt, zit je dus zelf al jaren in een bepaalde manier van opvoeden en dan is het helemaal een flinke klus om uiteindelijk de neuzen dezelfde kant op te krijgen. Ookal is het opvoeden natuurlijk niet de taak van de nieuwe partner.
Kan me dus wel voorstellen dat de kijk van de inmiddels ex op jouw opvoeding soms heel anders was dan de jouwe. Maar dat hoeft natuurlijk niet perse gelijk fout te zijn , toch? Ookal doe je het al jaren op een bepaalde manier, de kijk van een ander kan ook kleine dingen aan het licht brengen, die soms niet fijn zijn om te horen , maar wél waar.
Dus ik vind het lastig om nu gelijk de hele zware Piet bij de ex neer te leggen. En te zeggen zoals ik hier eerder las "goed dat je van die man af bent"
Jullie kunnen wel echt heel gek op elkaar zijn (geweest) maar alsnog anders denken over het opvoeden van kinderen.
En dan is het natuurlijk wel echt heel verdrietig voor jou dat hij het niet meer kan opbrengen. Een besluit wat ik vanuit zijn perspectief wel kan begrijpen want het is ook gewoon enorm ingewikkeld. Het is ook niet voor niets dat er maar weinig stiefgezinnen overleven.
En schaam je dus vanuit het feit dat jullie los van de issues omtrent de kinderen veel van elkaar hielden, niet voor je emoties. Dat lijkt me vrij normaal.
Sterkte ermee.....
zondag 29 december 2024 om 09:40
Heb je zelf vroeg een ouder verloren Nana?Nana_Mouskouri schreef: ↑29-12-2024 09:18Ik ben heel blij dat er tegenwoordig veel meer aandacht is voor het opgroeien met een dode ouder.
Aan mijn kinderen zie je niets aan de buitenkant. Sociaal, gaat goed op school… maar zo’n verlies heeft enorme impact. Impact die ik in veel dingen terugzie, soms ook in juist weinig tegengas richting mij geven. Of wat gefrustreerd over kleine dingen omdat het verdriet eronder sluimert. Ik wil daar alle ruimte voor geven. Hun vader zal altijd bij ons zijn en zullen we nooit ergens onder het tapijt vegen.
zondag 29 december 2024 om 09:42
Als het definitieve eind zó uit de lucht komt vallen is hij wellicht iemand anders tegengekomen.
Heel verdrietig, en neem daar voor jezelf de tijd voor, maar ga alsjeblieft niet twijfelen aan je opvoeding. De tienertijd met kritiek van deze man aan de zijlijn lijkt me ook geen mooi vooruitzicht.
Het game-voorbeeld vind ik een mooi voorbeeld. Natuurlijk maken ze er gebruik van, en natuurlijk zou je 10 minuten van tevoren al kunnen gaan waarschuwen. Maar je kunt het ook omdraaien; jij weet voor jezelf dat er nog 10 minuten bijkomt en gebruikt die eindtijd gewoon als het moment om ze te gaan laten afronden. Iedereen blij. Het komt op hetzelfde neer, maar voor kinderen is een gevoel dat ze een beetje controle hebben fijner dan andersom.
Heel verdrietig, en neem daar voor jezelf de tijd voor, maar ga alsjeblieft niet twijfelen aan je opvoeding. De tienertijd met kritiek van deze man aan de zijlijn lijkt me ook geen mooi vooruitzicht.
Het game-voorbeeld vind ik een mooi voorbeeld. Natuurlijk maken ze er gebruik van, en natuurlijk zou je 10 minuten van tevoren al kunnen gaan waarschuwen. Maar je kunt het ook omdraaien; jij weet voor jezelf dat er nog 10 minuten bijkomt en gebruikt die eindtijd gewoon als het moment om ze te gaan laten afronden. Iedereen blij. Het komt op hetzelfde neer, maar voor kinderen is een gevoel dat ze een beetje controle hebben fijner dan andersom.
zondag 29 december 2024 om 09:42
Ik sta hierin achter jouw aanpak, waar maakt ie zich druk om zeg. Ik krijg hier helemaal de kriebels van. Zo'n man die zijn eigen kids nauwelijks heeft opgevoed, maar nu alles beter weet omdat ze zo goed gelukt zijn. Ga toch weg zeg.ErIetsMooisVanMaken schreef: ↑29-12-2024 08:42Misschien wel.. we hebben in ieder geval een andere opvoedstijl. Een concreet voorbeeld is de eindtijd voor het gamen. Als ik heb aangegeven dat ze tot 17u mogen gamen geef ik kort voor die tijd aan dat het bijna zover is. Altijd willen ze dan een potje afmaken waardoor de daadwerkelijke eindtijd iets later wordt (denk aan 10 min) en ze dan zelf zonder gedoe stoppen. Ik vind dat prima, mij inmiddels ex vond dat slap en iets waar de kinderen bewust misbruik van maakten. Tuurlijk kan ik de computer ook uitzetten om 17u of eisen dat zij dat stipt doen. Het is geen kwestie van niet durven, maar dat levert dan vaak strijd en boze kids op en dat is het me dan niet waard. Het geeft me nu ook te denken… was het me wel m’n relatie waard?
Je kinderen hebben al genoeg meegemaakt zo te lezen, wees jij maar lekker een lieve moeder voor ze.
zondag 29 december 2024 om 09:48
Hoezo, 'terecht'. Hij is niet haar leidinggevende he. En sowieso is het niet zo dat zijn manier de juiste is. Altijd lekker makkelijk lullen vanaf de zijlijn. En dan gaat het over dingen als een uitgelopen schermtijd, sjongejonge. Hij had haar ook gewoon door dik en dun kunnen steunen.venessa schreef: ↑29-12-2024 08:10Dat is naar voor je, sterkte alvast.
Dat gezegd hebbende wil ik toch vragen: kan het zijn dat zijn kritiek (deels) terecht is? Niemand vindt het leuk om kritiek te krijgen, vooral in relatie tot de kinderen maar aan de andere kant misschien klopt het wat hij zegt? Opvoeden is wel optreden. Ik werk zelf met kinderen en sorry, ik vind er (al) wat van als ouders slap optreden. Je helpt kinderen daar niet mee.
Gewoon een vraag waar je over kan nadenken.
En jouw mening over wat slap is, is ook maar jouw mening. Geen waarheid.
zondag 29 december 2024 om 09:49
Of (de opvoeding van) de kinderen nu zijn reden zijn of zijn liefde er niet meer is, ik denk dat je blij kunt zijn dat deze relatie verbroken is. Iemand die zich ergert en hoe jij opvoedt of hoe je kinderen zijn of doen, is geen leuk gezelschap. Zeker niet voor de kinderen.
En ergens begrijp ik hem ook wel hoor. De kinderen maken een behoorlijk belangrijk onderdeel van je leven uit, zeker omdat ze nog jong zijn en opgevoed en gestuurd moeten worden. Als dat niet matcht met hoe je het zelf zou doen of graag zien en die fase ook allang achter de rug hebt snap ik dat dat niet werkt. En kun je daar maar beter ook eerlijk over zijn.
zondag 29 december 2024 om 09:57
Nee dat verdient hij ook niet, want ik was niet zo verdrietig nu als hij een nare vent was. Ik was juist nog steeds zo gek op hem en de momenten die we samen 1-op-1 konden doorbrengen voelden gewoon altijd heel goed. Ik voel daar ook eigenverwijt. Misschien had ik meer moeten inzetten op quality time met z’n tweeën. Dat was wel altijd een voornemen en deden we ook weleens, maar in de praktijk is het gewoon druk en komt er minder van terecht dan je zou willen. Dat heb ik ook laten gebeuren.Harderwijk2021 schreef: ↑29-12-2024 09:20Dus ik vind het lastig om nu gelijk de hele zware Piet bij de ex neer te leggen. En te zeggen zoals ik hier eerder las "goed dat je van die man af bent"
zondag 29 december 2024 om 10:21
ErIetsMooisVanMaken schreef: ↑29-12-2024 09:57Nee dat verdient hij ook niet, want ik was niet zo verdrietig nu als hij een nare vent was. Ik was juist nog steeds zo gek op hem en de momenten die we samen 1-op-1 konden doorbrengen voelden gewoon altijd heel goed. Ik voel daar ook eigenverwijt. Misschien had ik meer moeten inzetten op quality time met z’n tweeën. Dat was wel altijd een voornemen en deden we ook weleens, maar in de praktijk is het gewoon druk en komt er minder van terecht dan je zou willen. Dat heb ik ook laten gebeuren.
Wat verdrietig en heftig. Het gaat er niet om wiens 'schuld' hoe zou zijn geweest. Deze dingen gebeuren, helaas. Heb je iemand zoals een goede vriendin waarmee je kan praten of is dat nog te vroeg voor je? Zoek steun.
Sterkte.
zondag 29 december 2024 om 10:24
Hij weet dus vooral de theorie van het opvoeden aangezien hij het zelf nooit heeft gedaan en is gewend dat hij ontzien wordt als het gaat om de kinderen. Natuurlijk is het verdrietig dat hij om die reden het uitmaakt maar jeetje, moet je je voorstellen dat je kinderen pubers zijn en dat je constant onder vuur ligt en jij altijd maar in de verdediging moet.ErIetsMooisVanMaken schreef: ↑29-12-2024 00:01Dat klopt Evelien. Zijn ex-vrouw werkte niet en nam de zorg voor de kinderen fulltime op zich. Toen hij ging scheiden waren ze al (bijna)volwassen, terwijl die van mij nog jong zijn (twee van de drie zitten nog op de basisschool). Hun vader is overleden, dus ze hebben alleen mij
zondag 29 december 2024 om 10:27
Zo eens!Nana_Mouskouri schreef: ↑29-12-2024 09:18Ik ben heel blij dat er tegenwoordig veel meer aandacht is voor het opgroeien met een dode ouder. Dit topic gaat niet over mij (maar het onderwerp raakt me natuurlijk) , maar de "kinderen hebben nergens last van, niet over praten, is nou eenmaal zo"-houding die in de jaren tachtig prevaleerde bij halfwezen was echt niet zo best. Voor de omgeving natuurlijk wel, want waar je niet over praat hoef je niet over na te denken. Maar ik had het liever wat "slapper" gehad.
zondag 29 december 2024 om 10:32
Ik heb gelukkig veel lieve familie en vrienden om me heen. Heb het nu nog met niemand gedeeld, maar dat komt omdat ik de hoop nog niet heb kunnen loslaten dat hij zich bedenkt. Maar op oudejaarsavond hebben we bij vrienden afgesproken en zou hij ook meegaan. Ik ga dan niet liegen over de reden van zijn afwezigheid. Tot die tijd geef ik nog toe aan ijdele hoop
zondag 29 december 2024 om 10:35
Ik ben ook ouder van kinderen die hun vader verloren zijn en je gaat ook anders in de opvoeding staan. Ik ben nooit opgehouden met opvoeden, er zijn grenzen en normen, maar er is wel een ander soort dynamiek gekomen waarbij ik wat zachter naar de kinderen ben. Idd, het is niet maakbaar, dat weet je juist in die situatie.
Ik hoop dat je niet gaat twijfelen aan jezelf als moeder, nergens voor nodig. Bovendien zijn jongens vaak ook echt anders dan meisjes en laten ze eventuele spanning of verdriet vaak ook in gedrag zien. Dat vraagt compassie. Ik heb inmiddels ook een tijdje een lat relatie, in mijn geval zijn mijn kinderen een stukje ouder dan die van mijn vriend, maar wij laten opvoeding bewust bij de ander. Ik hoef het niet eens te zijn met zijn opvoeding.
En tja, als je altijd de kinderen hebt dan is dat ook een gegeven in je relatie. Toch anders als vrije weekendjes om leuke dingen te doen in co ouderschap.
Ik gun je iemand die daar goed op kan aansluiten en een dosis zelfvertrouwen zodat je bij jezelf kunt blijven.
En oh ja, een relatiebreuk is ook een verlieservaring, kan me ook goed voorstellen dat dat je reactie (smeken) even beïnvloed heeft. Je mag daarin echt ook met compassie naar jezelf kijken.
Ik hoop dat je niet gaat twijfelen aan jezelf als moeder, nergens voor nodig. Bovendien zijn jongens vaak ook echt anders dan meisjes en laten ze eventuele spanning of verdriet vaak ook in gedrag zien. Dat vraagt compassie. Ik heb inmiddels ook een tijdje een lat relatie, in mijn geval zijn mijn kinderen een stukje ouder dan die van mijn vriend, maar wij laten opvoeding bewust bij de ander. Ik hoef het niet eens te zijn met zijn opvoeding.
En tja, als je altijd de kinderen hebt dan is dat ook een gegeven in je relatie. Toch anders als vrije weekendjes om leuke dingen te doen in co ouderschap.
Ik gun je iemand die daar goed op kan aansluiten en een dosis zelfvertrouwen zodat je bij jezelf kunt blijven.
En oh ja, een relatiebreuk is ook een verlieservaring, kan me ook goed voorstellen dat dat je reactie (smeken) even beïnvloed heeft. Je mag daarin echt ook met compassie naar jezelf kijken.
zondag 29 december 2024 om 10:37
Dus hij kreeg een relatie met een weduwe met drie kinderen en klaagde dat er te weinig tijd voor hem was? En wilde graag dat jouw kinderen met één drup op de knop in de houding zouden springen zodat opvoeden geen extra energie kost? (Die je ook aan hem had kunnen besteden natuurlijk).ErIetsMooisVanMaken schreef: ↑29-12-2024 09:57Nee dat verdient hij ook niet, want ik was niet zo verdrietig nu als hij een nare vent was. Ik was juist nog steeds zo gek op hem en de momenten die we samen 1-op-1 konden doorbrengen voelden gewoon altijd heel goed. Ik voel daar ook eigenverwijt. Misschien had ik meer moeten inzetten op quality time met z’n tweeën. Dat was wel altijd een voornemen en deden we ook weleens, maar in de praktijk is het gewoon druk en komt er minder van terecht dan je zou willen. Dat heb ik ook laten gebeuren.
Echt waar, ik begrijp mannen gewoon niet. Wat had hij dan verwacht? Ik ben ook erg benieuwd wat ZIJN ex van zijn geweldige opvoedkwaliteiten vond.
Jouw voorbeeld over het gamen van je zoon klonk volkomen normaal. Doen alle kinderen op die leeftijd. Net als hun zusje klieren en slecht eten. Wees maar blij dat het nu uit is, deze man had nooit met drie pubers om kunnen gaan.
zondag 29 december 2024 om 10:42
Je bent een alleenstaande moeder van kinderen die hun vader hebben verloren. Die kinderen hebben jou heel hard nodig dat betekent in de praktijk dat jij waarschijnlijk niet veel quality time kunt maken om met een nieuwe partner samen te zijn.ErIetsMooisVanMaken schreef: ↑29-12-2024 09:57Nee dat verdient hij ook niet, want ik was niet zo verdrietig nu als hij een nare vent was. Ik was juist nog steeds zo gek op hem en de momenten die we samen 1-op-1 konden doorbrengen voelden gewoon altijd heel goed. Ik voel daar ook eigenverwijt. Misschien had ik meer moeten inzetten op quality time met z’n tweeën. Dat was wel altijd een voornemen en deden we ook weleens, maar in de praktijk is het gewoon druk en komt er minder van terecht dan je zou willen. Dat heb ik ook laten gebeuren.
Dat is heel zwaar voor jou, maar wel een realiteit waar een nieuwe partner rekening mee heeft te houden. Als die daar niet mee kan leven, is dat een onoplosbaar probleem.
Vergis je niet, een houding zoals je ex met name tegenover je zoon had, kan een kind onnoemelijk veel schade toebrengen. Zeker als dat kind een ouder moet missen en wellicht onbewust op zoek is naar een nieuwe vaderfiguur. Daarvoor hoeft het commentaar niet eens rechtstreeks uitgesproken te worden.
zondag 29 december 2024 om 10:43
Heel mooi gezegd. Ik heb achteraf gezien ook teveel aandacht gegeven aan mannen die dit echt niet waard waren.Hijodelaluna schreef: ↑28-12-2024 23:52Schaam je niet hoor. Het doet gewoon pijn en daar hoort deze reactie bij. Angst, verdriet, schaamte... ik heb ook wel eens gesmeekt. Het was een enorme sukkel. Maar schamen? Nee. Het toont de liefde die je voelt en dat je niet zonder WILT (dus niet kunnen, want dat kun jij wel en dat ga je ook weer voelen!).
. Maar schamen? Nee. Het toont de liefde die je voelt en dat je niet zonder WILT (dus niet kunnen, want dat kun jij wel en dat ga je ook weer voelen!).
Jammer dan, is gebeurd, we leren en we gaan door.
Ik denk dat je al zou je willen niet meer terug kan want deze man wil iets in de opvoeding van je kinderen dat niet bij jullie past.
Firm believer in: you shouldn't have bothered me to begin with.
zondag 29 december 2024 om 10:49
Eens. En zelf ook ervaren.Nana_Mouskouri schreef: ↑29-12-2024 09:18Ik ben heel blij dat er tegenwoordig veel meer aandacht is voor het opgroeien met een dode ouder. Dit topic gaat niet over mij (maar het onderwerp raakt me natuurlijk) , maar de "kinderen hebben nergens last van, niet over praten, is nou eenmaal zo"-houding die in de jaren tachtig prevaleerde bij halfwezen was echt niet zo best. Voor de omgeving natuurlijk wel, want waar je niet over praat hoef je niet over na te denken. Maar ik had het liever wat "slapper" gehad.
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn
Al een account? Log dan hier in
