Relaties
alle pijlers
Het is uit vanwege de kinderen
zaterdag 28 december 2024 om 23:32
Ik ben zo verdrietig …
Mijn vriend en grote liefde vertelde me vanmorgen dat hij er klaar mee is. Hij is uitgecheckt en wil zich op zichzelf focussen in 2025 en niet meer verder met mij. Ik was zo uit het veld geslagen en verdrietig dat ik al mijn grenzen ben overgegaan en hem (echt heel zielig achteraf) heb gesmeekt bij me te blijven, maar dat had geen enkele invloed meer. Als reden geeft hij meningsverschillen over de opvoeding van mijn kinderen aan. Hij vindt me soft en niet consequent en ergert zich daaraan. De liefde voor mij zou er wel zijn, maar blijkbaar niet voldoende om zich over zijn ergenissen rondom de kinderen heen te zetten. We woonden gelukkig niet samen en ik zit nu alleen thuis en voel me zó verward. Enerzijds voel ik rust dat ik me nu op mijn kinderen kan focussen (ze zijn fulltime bij mij) en me niet meer hoef te verantwoorden voor m’n aanpak en anderzijds voel ik zoveel verdriet. Ik was nog zo gek op hem en kan het moeilijk verkroppen dat hij het zo makkelijk (althans zo ziet het er voor mij uit) achter zich laat. Ik hoop eigenlijk op een app van hem dat hij zich heeft bedacht… vast ijdele hoop. Pff… liefdesverdriet is zwaar. Ik weet ook niet goed is wat ik met dit topic wil… misschien een hart onder de riem, dat hij me niet waard is en dit rotgevoel ooit afzwakt en ik weer gelukkig kan zijn
Mijn vriend en grote liefde vertelde me vanmorgen dat hij er klaar mee is. Hij is uitgecheckt en wil zich op zichzelf focussen in 2025 en niet meer verder met mij. Ik was zo uit het veld geslagen en verdrietig dat ik al mijn grenzen ben overgegaan en hem (echt heel zielig achteraf) heb gesmeekt bij me te blijven, maar dat had geen enkele invloed meer. Als reden geeft hij meningsverschillen over de opvoeding van mijn kinderen aan. Hij vindt me soft en niet consequent en ergert zich daaraan. De liefde voor mij zou er wel zijn, maar blijkbaar niet voldoende om zich over zijn ergenissen rondom de kinderen heen te zetten. We woonden gelukkig niet samen en ik zit nu alleen thuis en voel me zó verward. Enerzijds voel ik rust dat ik me nu op mijn kinderen kan focussen (ze zijn fulltime bij mij) en me niet meer hoef te verantwoorden voor m’n aanpak en anderzijds voel ik zoveel verdriet. Ik was nog zo gek op hem en kan het moeilijk verkroppen dat hij het zo makkelijk (althans zo ziet het er voor mij uit) achter zich laat. Ik hoop eigenlijk op een app van hem dat hij zich heeft bedacht… vast ijdele hoop. Pff… liefdesverdriet is zwaar. Ik weet ook niet goed is wat ik met dit topic wil… misschien een hart onder de riem, dat hij me niet waard is en dit rotgevoel ooit afzwakt en ik weer gelukkig kan zijn
erietsmooisvanmaken wijzigde dit bericht op 28-12-2024 23:40
0.00% gewijzigd
zondag 29 december 2024 om 23:28
Input is zeker waardevol, juist heel fijn om een sparringpartner te hebben. Ik miste dat wel, maar dit ging verder. Hij ergerde zich aan opvoedkundig gedrag en nog meer aan het feit dat hij geen verbetering zag en ik zijn adviezen niet opvolgde. Hij zei letterlijk dat ik niet naar hem luisterde en hij er moe van werd dat hij meerdere keren aangaf hoe het moest (de methode die bij hem vroeger succesvol was) en ik het nog steeds niet/onvoldoende toepaste. Het gaf me regelmatig een schuldgevoel richting hem.
zondag 29 december 2024 om 23:30
Oke dat het zo ging, had ik niet begrepen. Dan snap ik dat je daar erg onzeker van werd. En is het voor jou uiteindelijk goed dat hij deze beslissing heeft genomen.ErIetsMooisVanMaken schreef: ↑29-12-2024 23:28Input is zeker waardevol, juist heel fijn om een sparringpartner te hebben. Ik miste dat wel, maar dit ging verder. Hij ergerde zich aan opvoedkundig gedrag en nog meer aan het feit dat hij geen verbetering zag en ik zijn adviezen niet opvolgde. Hij zei letterlijk dat ik niet naar hem luisterde en hij er moe van werd dat hij meerdere keren aangaf hoe het moest (de methode die bij hem vroeger succesvol was) en ik het nog steeds niet/onvoldoende toepaste.
zondag 29 december 2024 om 23:41
Helemaal niet gek. Hij is natuurlijk meer dan alleen die vervelende betweter, anders was je niet verliefd op hem geworden.ErIetsMooisVanMaken schreef: ↑29-12-2024 23:34Ja als ik het zo opschrijf, lijkt het ook echt de beste keuze. Gek eigenlijk dat liefde kan blijven bestaan ondanks dat je verstandelijk weet dat het geen goede match is.
maandag 30 december 2024 om 08:29
Hij zag geen verbetering. Bah, dit is echt naar. Je bent niet zijn case van het maatschappelijk werk.ErIetsMooisVanMaken schreef: ↑29-12-2024 23:28Input is zeker waardevol, juist heel fijn om een sparringpartner te hebben. Ik miste dat wel, maar dit ging verder. Hij ergerde zich aan opvoedkundig gedrag en nog meer aan het feit dat hij geen verbetering zag en ik zijn adviezen niet opvolgde. Hij zei letterlijk dat ik niet naar hem luisterde en hij er moe van werd dat hij meerdere keren aangaf hoe het moest (de methode die bij hem vroeger succesvol was) en ik het nog steeds niet/onvoldoende toepaste. Het gaf me regelmatig een schuldgevoel richting hem.
maandag 30 december 2024 om 09:24
Is dit een meneer met een leidinggevende functie ergens? Die denken nog wel eens dat ze thuis ook de manager zijn.
Dat kan trouwens ook best aantrekkelijk zijn: een man met een plan. Vooral als je thuis altijd alles alleen moet beslissen.
Dat kan trouwens ook best aantrekkelijk zijn: een man met een plan. Vooral als je thuis altijd alles alleen moet beslissen.
kipzonderkop wijzigde dit bericht op 30-12-2024 13:38
1.04% gewijzigd
maandag 30 december 2024 om 10:19
Euhm. Hij is niet je vader hè die je continue moet corrigeren. Hij hoorde een partner te zijn. Een steun. Tuurlijk mag je elkaar iets zeggen maar hij klinkt vrij.. belerend? Lees nu natuurlijk alleen jouw kant van het verhaal dus daar reageer ik opErIetsMooisVanMaken schreef: ↑29-12-2024 23:28Input is zeker waardevol, juist heel fijn om een sparringpartner te hebben. Ik miste dat wel, maar dit ging verder. Hij ergerde zich aan opvoedkundig gedrag en nog meer aan het feit dat hij geen verbetering zag en ik zijn adviezen niet opvolgde. Hij zei letterlijk dat ik niet naar hem luisterde en hij er moe van werd dat hij meerdere keren aangaf hoe het moest (de methode die bij hem vroeger succesvol was) en ik het nog steeds niet/onvoldoende toepaste. Het gaf me regelmatig een schuldgevoel richting hem.
Hoe was hij verder voor je dan? En voor de kinderen? Voelde jeje afhankelijk van hem?
maandag 30 december 2024 om 10:29
Oh, wat ontzettend naar en belerend!ErIetsMooisVanMaken schreef: ↑29-12-2024 23:28Input is zeker waardevol, juist heel fijn om een sparringpartner te hebben. Ik miste dat wel, maar dit ging verder. Hij ergerde zich aan opvoedkundig gedrag en nog meer aan het feit dat hij geen verbetering zag en ik zijn adviezen niet opvolgde. Hij zei letterlijk dat ik niet naar hem luisterde en hij er moe van werd dat hij meerdere keren aangaf hoe het moest (de methode die bij hem vroeger succesvol was) en ik het nog steeds niet/onvoldoende toepaste. Het gaf me regelmatig een schuldgevoel richting hem.
Je hoeft helemaal niet naar hem re luisteren, het zijn jouw kinderen. Niet voldoende zijn advies toepaste? Echt, wtf, de arrogantie! Wie denkt hij wel niet dat hij is?
maandag 30 december 2024 om 10:52
maandag 30 december 2024 om 11:26
Ja hij is wel redelijk dominant qua karakter en ik zelf ook, maar hem kon ik toch niet helemaal aan emotioneel omdat ik veel gevoeliger ben. Hij was trouwens echt niet alleen maar vervelend. De belerende toon kwam met name wanneer hij kritiek of tegengas ervaarde. In een neutraal gesprek was de kritiek op de opvoeding er nog wel, maar niet zo dwingend. De kinderen ervaarden hem als aardig, gezellig en niet te serieus. Ze waren wel gewoon zichzelf en vrij als hij er was.Enigme schreef: ↑30-12-2024 10:19Euhm. Hij is niet je vader hè die je continue moet corrigeren. Hij hoorde een partner te zijn. Een steun. Tuurlijk mag je elkaar iets zeggen maar hij klinkt vrij.. belerend? Lees nu natuurlijk alleen jouw kant van het verhaal dus daar reageer ik op
Hoe was hij verder voor je dan? En voor de kinderen? Voelde jeje afhankelijk van hem?
Er was op geen enkel vlak afhankelijkheid. Ik heb de materiële zaken eerder beter geregeld dan hij. Enkel op emotioneel vlak voelde ik me wel onderdoen. Alsof ik altijd net even wat meer van hem hield dan hij van mij. En achteraf is dat denk ik ook zo.
maandag 30 december 2024 om 11:34
ErIetsMooisVanMaken schreef: ↑29-12-2024 23:28Input is zeker waardevol, juist heel fijn om een sparringpartner te hebben. Ik miste dat wel, maar dit ging verder. Hij ergerde zich aan opvoedkundig gedrag en nog meer aan het feit dat hij geen verbetering zag en ik zijn adviezen niet opvolgde. Hij zei letterlijk dat ik niet naar hem luisterde en hij er moe van werd dat hij meerdere keren aangaf hoe het moest (de methode die bij hem vroeger succesvol was) en ik het nog steeds niet/onvoldoende toepaste. Het gaf me regelmatig een schuldgevoel richting hem.
Waarom zou je zijn advies moeten toepassen?
Het zijn jouw kinderen. Jij bepaalt hoe je ze opvoedt. Niet hij.
En hoezo weet hij 'hoe het moet'? Is zijn manier de enige manier?
Wat een vervelend gedrag!
Ik zou snel klaar zijn met zo iemand.
maandag 30 december 2024 om 12:59
Hoe je hem hier schetst in je berichten klinkt hij nou niet bepaald leuk, bij elke nieuwe reactie wordt het minder, terwijl het positief bedoelde berichten zijn. Belerend bij tegengas… nou, dat klinkt niet erg opbouwend. Maar ik neem dan maar aan dat het afgezien daarvan erg gezellig was samen.ErIetsMooisVanMaken schreef: ↑30-12-2024 11:26Ja hij is wel redelijk dominant qua karakter en ik zelf ook, maar hem kon ik toch niet helemaal aan emotioneel omdat ik veel gevoeliger ben. Hij was trouwens echt niet alleen maar vervelend. De belerende toon kwam met name wanneer hij kritiek of tegengas ervaarde. In een neutraal gesprek was de kritiek op de opvoeding er nog wel, maar niet zo dwingend. De kinderen ervaarden hem als aardig, gezellig en niet te serieus. Ze waren wel gewoon zichzelf en vrij als hij er was.
Er was op geen enkel vlak afhankelijkheid. Ik heb de materiële zaken eerder beter geregeld dan hij. Enkel op emotioneel vlak voelde ik me wel onderdoen. Alsof ik altijd net even wat meer van hem hield dan hij van mij. En achteraf is dat denk ik ook zo.
maandag 30 december 2024 om 13:21
Maar je hoeft de liefde toch ook niet op te geven? Je kunt alleen ook kijken buiten de traditionele kaders van een gezin. Een nieuwe partner hoeft bijvoorbeeld geen onderdeel te worden van je gezin. Dat kan ook een vrijgezelle vriend zijn, een vaste friends with benefits of bijvoorbeeld een nieuwe vriend of kennis. Waar het om gaat is dat To een druk leven heeft en waarschijnlijk ook niet zoveel tijd voor een volledige relatie. Door een vorm te zoeken die bij haar past kan er toch iemand (of misschien wel meer) in haar leven zijn zonder dat die onderdeel is van haar gezin. Dan krijg je ook geen probleem over de opvoeding, de vakanties of het gedrag van de kinderen. En jij en de kinderen hoeven niet mee in zijn sociale leven (waar oudere kinderen vaak ook geen behoefte aan hebben). En als to geen tijd heeft is dat ook helemaal prima.Wissewis schreef: ↑29-12-2024 23:04Ik zou "de liefde" dan weer écht niet helemaal opgeven.
De komende 15 jaar sowieso liefdeloos doorgaan of sowieso alleen met one night stands zou mijn ding niet helemaal zijn.
Maar tegelijk zou ik wel voorzichtig zijn met wie je voorstelt aan de kinderen.
Een man die duidelijk nooit zijn eigen kinderen heeft opgevoed of heel andere ideeën heeft ... dat wordt hem dus niet meer.
Zo'n "vriendschap" kan ook zeer waardevol en liefdevol zijn. To heeft nu gemerkt dat een nieuwe vaderfiguur gewoon niet goed werkt. En nu ervaren haar kinderen opnieuw een heftig verlies. Ze zijn hun eigen vader al kwijt. Dat zou ik niet nogmaals doen. Zij is al een volwaardig gezin en kan zichzelf met haar kinderen prima redden.
maandag 30 december 2024 om 14:02
Dat viel mij ook al op. Hoort misschien bij je proces, TO, maar misschien wel goed om te bedenken dat dat het beeld verandert. Ik was eerst wel begripvol dat hij de situatie misschien niet goed ingeschat had, maar van je laatste paar posts gaan mijn nekharen overeind staan. Vooral dat "ik zie geen verbetering", brrr. Dan is het een geschenk dat hij de relatie beëindigd heeft, want zo ga je niet met elkaar om. Dit soort uitspraken maakt jou klein. Natuurliik heeft hij ook goede kanten, maar hij laat blijkbaar zijn slechte kanten steeds meer zien. Ik zou mijzelf en vooral mijn kinderen daar onder geen beding meer aan blootstellen. De irrationele hoop dat hij van zich laat horen is begrijpelijk, dat slijt vanzelf wel. Sterkte.Lorem_Ipsum schreef: ↑30-12-2024 12:59Hoe je hem hier schetst in je berichten klinkt hij nou niet bepaald leuk, bij elke nieuwe reactie wordt het minder, terwijl het positief bedoelde berichten zijn. Belerend bij tegengas… nou, dat klinkt niet erg opbouwend. Maar ik neem dan maar aan dat het afgezien daarvan erg gezellig was samen.
Ik kan heel Nederland inmiddels horen zuchten.
maandag 30 december 2024 om 14:03
Dus zo lang jij je mond hield, deed wat hij zei en geen kritiek had was het best gezellig?ErIetsMooisVanMaken schreef: ↑30-12-2024 11:26Ja hij is wel redelijk dominant qua karakter en ik zelf ook, maar hem kon ik toch niet helemaal aan emotioneel omdat ik veel gevoeliger ben. Hij was trouwens echt niet alleen maar vervelend. De belerende toon kwam met name wanneer hij kritiek of tegengas ervaarde. In een neutraal gesprek was de kritiek op de opvoeding er nog wel, maar niet zo dwingend. De kinderen ervaarden hem als aardig, gezellig en niet te serieus. Ze waren wel gewoon zichzelf en vrij als hij er was.
Er was op geen enkel vlak afhankelijkheid. Ik heb de materiële zaken eerder beter geregeld dan hij. Enkel op emotioneel vlak voelde ik me wel onderdoen. Alsof ik altijd net even wat meer van hem hield dan hij van mij. En achteraf is dat denk ik ook zo.
If you can't be good, be colourful (Pete Conrad)
maandag 30 december 2024 om 14:11
Misschien hoeft het niet zo "exotisch". Ik heb ook een LAT-relatie en ben allerminst een moederfiguur. Dat wil ik zelf niet, ik heb bewust geen kinderen. Nou is het in het geval van TO wel wat lastiger dat ze de kinderen fulltime heeft, maar daarin is ze niet uniek. Er zijn heus mannen die daarmee om kunnen gaan en met de creativiteit die het vraagt. Ik denk dat mijn vriend en ik elkaar weinig zien in de ogen van sommige mensen, maar er zijn ook relaties waarin partners elkaar om wat voor reden ook nog (veel) minder zien. Ik denk dat het helpt om je daarin niet teveel te laten leiden door wat (je denkt dat) de maatschappij vindt. Althans, ik was en ben daar in zekere zin gevoelig voor - hoe eigengereid ik ook ben - dus dat is iets waarop ik soms even bewust reflecteer: dit is voor mij en ons fijn en daar gaat het om.evelien2010 schreef: ↑30-12-2024 13:21Maar je hoeft de liefde toch ook niet op te geven? Je kunt alleen ook kijken buiten de traditionele kaders van een gezin. Een nieuwe partner hoeft bijvoorbeeld geen onderdeel te worden van je gezin. Dat kan ook een vrijgezelle vriend zijn, een vaste friends with benefits of bijvoorbeeld een nieuwe vriend of kennis. Waar het om gaat is dat To een druk leven heeft en waarschijnlijk ook niet zoveel tijd voor een volledige relatie. Door een vorm te zoeken die bij haar past kan er toch iemand (of misschien wel meer) in haar leven zijn zonder dat die onderdeel is van haar gezin. Dan krijg je ook geen probleem over de opvoeding, de vakanties of het gedrag van de kinderen. En jij en de kinderen hoeven niet mee in zijn sociale leven (waar oudere kinderen vaak ook geen behoefte aan hebben). En als to geen tijd heeft is dat ook helemaal prima.
Zo'n "vriendschap" kan ook zeer waardevol en liefdevol zijn. To heeft nu gemerkt dat een nieuwe vaderfiguur gewoon niet goed werkt. En nu ervaren haar kinderen opnieuw een heftig verlies. Ze zijn hun eigen vader al kwijt. Dat zou ik niet nogmaals doen. Zij is al een volwaardig gezin en kan zichzelf met haar kinderen prima redden.
En ik denk inderdaad, TO, dat het verstandig is om het idee van een vaderfiguur los te laten. Dat legt grote druk op een (beginnende) relatie en is misschien ook niet zo realistisch. Wel kwetsbaar, denk ik. Natuurlijk kun je niet sturen in hoeverre je kinderen zich aan iemand hechten en er is op zich ook niet veel mis mee, maar ik krijg de indruk dat je het vaderfiguurelement wat groot maakt. Het zou m.i. niet de insteek moeten zijn. Al kan ik me er vanuit jullie ervaringen wel wat bij indenken dat die wens er is.
Ik kan heel Nederland inmiddels horen zuchten.
maandag 30 december 2024 om 14:49
Ik realiseer me dat ik steeds negatiever word, maar dat is idd een proces wat zich in mij afspeelt momenteel. Ik begin langzaam boos te worden, terwijl het eerder enkel verdriet was wat ik voelde. Misschien zelfbescherming, het vinden van kracht voor als hij toch nog terugkomt op zijn beslissing. Wat ik wel een heel mooie gedachte vind, is dat mijn gezin al compleet is nu. Dat is ook zo, we zijn een hecht team met elkaar.
maandag 30 december 2024 om 15:37
Nou, het viel me juist op dat je sommige dingen als iets positiefs van hem wilde brengen, terwijl ik het genoemde dan zelf als een zwaar minpunt zou zien. Het lijkt wel of je met hem steeds door een evaluatie over de opvoeding van je kinderen heen moest.ErIetsMooisVanMaken schreef: ↑30-12-2024 14:49Ik realiseer me dat ik steeds negatiever word, maar dat is idd een proces wat zich in mij afspeelt momenteel. Ik begin langzaam boos te worden, terwijl het eerder enkel verdriet was wat ik voelde. Misschien zelfbescherming, het vinden van kracht voor als hij toch nog terugkomt op zijn beslissing. Wat ik wel een heel mooie gedachte vind, is dat mijn gezin al compleet is nu. Dat is ook zo, we zijn een hecht team met elkaar.
Ik denk eigenlijk eerder dat je je niet hebt gerealiseerd wat een invloed deze man op je had met zijn mening over deze zaken.
Maar ik geef toe, ik ben heel allergisch voor betweters. Dus ik reageer daar misschien wat overdreven op.
maandag 30 december 2024 om 16:16
evelien2010 schreef: ↑30-12-2024 13:21Maar je hoeft de liefde toch ook niet op te geven? Je kunt alleen ook kijken buiten de traditionele kaders van een gezin. Een nieuwe partner hoeft bijvoorbeeld geen onderdeel te worden van je gezin. Dat kan ook een vrijgezelle vriend zijn, een vaste friends with benefits of bijvoorbeeld een nieuwe vriend of kennis. Waar het om gaat is dat To een druk leven heeft en waarschijnlijk ook niet zoveel tijd voor een volledige relatie. Door een vorm te zoeken die bij haar past kan er toch iemand (of misschien wel meer) in haar leven zijn zonder dat die onderdeel is van haar gezin. Dan krijg je ook geen probleem over de opvoeding, de vakanties of het gedrag van de kinderen. En jij en de kinderen hoeven niet mee in zijn sociale leven (waar oudere kinderen vaak ook geen behoefte aan hebben). En als to geen tijd heeft is dat ook helemaal prima.
Zo'n "vriendschap" kan ook zeer waardevol en liefdevol zijn. To heeft nu gemerkt dat een nieuwe vaderfiguur gewoon niet goed werkt. En nu ervaren haar kinderen opnieuw een heftig verlies. Ze zijn hun eigen vader al kwijt. Dat zou ik niet nogmaals doen. Zij is al een volwaardig gezin en kan zichzelf met haar kinderen prima redden.
Allereerst: sterkte TO! Deze man klinkt eigenlijk helemaal niet leuk, maar een verbroken relatie is altijd enorm pijnlijk.
En ten tweede, als reactie op bovenstaande: er is nog een hele wereld tussen een vaderfiguur en een friend with benefits. Ik heb al bijna 8 jaar een volwaardige LAT relatie, waarbij we echt geen vader/moeder voor elkaars kinderen zijn, maar wel echt volwaardige partners verder.
maandag 30 december 2024 om 16:49
Hmm. Ik zou het bij het exitgesprek laten.
maandag 30 december 2024 om 19:55
Kan misschien alsnog. Gewoon voor de closure en om te kijken of er misschien nog een leuke transitievergoeding aan zit.ErIetsMooisVanMaken schreef: ↑30-12-2024 17:02Eigenlijk een gemiste kans dat ik hem dat exitgesprek met mij heb laten voeren
vrijdag 3 januari 2025 om 09:43
Goede kans dat zijn ex ook niet blij was met zijn opvoedmethodes en het zelf heel anders deed. Hij was vaak zat lekker weg natuurlijk.
Dat zij het uitgezongen heeft tot de kinderen groot waren, zodat ze geen armoedeval hoefden mee te maken en ze te groot waren voor zijn rare opvoedmethodes.
Bij een ex die thuisblijfmoeder was, zou ik me altijd afvragen: wat aan deze man maakte dat zij liever kiest voor alleenstaand ouderschap in armoede, dan nog bij hem blijven.
Dat zij het uitgezongen heeft tot de kinderen groot waren, zodat ze geen armoedeval hoefden mee te maken en ze te groot waren voor zijn rare opvoedmethodes.
Bij een ex die thuisblijfmoeder was, zou ik me altijd afvragen: wat aan deze man maakte dat zij liever kiest voor alleenstaand ouderschap in armoede, dan nog bij hem blijven.
vrijdag 3 januari 2025 om 16:33
Financiële afhankelijkheid heeft denk ik het huwelijk met zijn ex wel langer in stand gehouden. Zij had ook heel snel weer een relatie nadat de beslissing om te scheiden was gevallen. Ik ben nu weekje verder en heb alleen een appje tijdens de jaarwisseling ontvangen waarin hij aangeeft dat ik alle geluk van de wereld verdien in het nieuwe jaar, omdat ik de liefste persoon ben die hij kent. Maakte me verdrietig, maar verder gaat het ok gelukkig. Af en toe slaat even een gevoel van paniek toe, maar het zijn echt momenten waar ik vrij snel weer overheen kom.
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn
Al een account? Log dan hier in
