Het is uit vanwege de kinderen

Ik ben zo verdrietig …

Mijn vriend en grote liefde vertelde me vanmorgen dat hij er klaar mee is. Hij is uitgecheckt en wil zich op zichzelf focussen in 2025 en niet meer verder met mij. Ik was zo uit het veld geslagen en verdrietig dat ik al mijn grenzen ben overgegaan en hem (echt heel zielig achteraf) heb gesmeekt bij me te blijven, maar dat had geen enkele invloed meer. Als reden geeft hij meningsverschillen over de opvoeding van mijn kinderen aan. Hij vindt me soft en niet consequent en ergert zich daaraan. De liefde voor mij zou er wel zijn, maar blijkbaar niet voldoende om zich over zijn ergenissen rondom de kinderen heen te zetten. We woonden gelukkig niet samen en ik zit nu alleen thuis en voel me zó verward. Enerzijds voel ik rust dat ik me nu op mijn kinderen kan focussen (ze zijn fulltime bij mij) en me niet meer hoef te verantwoorden voor m’n aanpak en anderzijds voel ik zoveel verdriet. Ik was nog zo gek op hem en kan het moeilijk verkroppen dat hij het zo makkelijk (althans zo ziet het er voor mij uit) achter zich laat. Ik hoop eigenlijk op een app van hem dat hij zich heeft bedacht… vast ijdele hoop. Pff… liefdesverdriet is zwaar. Ik weet ook niet goed is wat ik met dit topic wil… misschien een hart onder de riem, dat hij me niet waard is en dit rotgevoel ooit afzwakt en ik weer gelukkig kan zijn