Hij is onduidelijk: wil geen relatie, maar wel de rest

Begin oktober heb ik iemand leren kennen via werk. Hij is geen collega, maar we kwamen via mijn werk met elkaar in contact. Vanaf het eerste moment voelde ik me enorm tot hem aangetrokken; hij is helemaal mijn type. Dat gebeurt zelden, maar hij leek aan al mijn ‘eisen’ te voldoen. Hij toonde ook meteen interesse, begon te flirten, we wisselden nummers uit en na wat appen spraken we af. Die date was fijn. En ik ben best onzeker en ga dingen uit de weg, maar bij hem ‘durfde’ ik eindelijk weer eens echt. Ik ben 31, hij is 35 trouwens.

Niet lang daarna ontdekte ik dat hij een vriendin had, iets wat hij niet meteen had verteld. Dat kwam hard binnen; ik voelde me teleurgesteld in hem én vooral in mezelf dat ik dit niet doorhad. Ik verbrak het contact. Kort daarna zocht hij me weer op, bood zijn excuses aan en zei dat zijn relatie inmiddels over was en al langere tijd slecht ging. Sindsdien zien we elkaar regelmatig. Het contact is fijn, maar gaat met ups en downs.

Als we afspreken, doen we leuke dingen zoals uiteten, wandelen of thuis relaxen. Ook zijn we altijd intiem met elkaar. Die intimiteit voelt fijn voor mij. In het verleden had ik last van vaginisme gehad, maar met hem kan ik mijn seksualiteit op een nieuwe manier ontdekken. Hij maakt me losser in mijn hoofd, en dat vind ik ontzettend fijn. De aantrekkingskracht tussen ons is sowieso enorm; dat maakt het voor mij ook lastig om dit te stoppen. Ik wil het liefst de hele dag wel met hem knuffelen. En hoe vaker we intiem zijn, hoe meer ik aan hem gehecht raak.

Maar hier zit het probleem: hij heeft gezegd dat het voor hem vooral om de seks draait en dat hij onze connectie als friends with benefits ziet, zonder verdere verwachtingen op dit moment. Wel wil hij dat we exclusief met elkaar zijn, dus contact met anderen vindt hij dan weer niet oké. En als ik wel verder zou willen kijken, dan wil hij geen contact meer. Maar hij sluit niet uit dat hij in de toekomst misschien wel een relatie wil, maar nu nog niet.

Dat vind ik lastig. Ik heb in de tussentijd en voordat ik met hem ging, contact gehad met iemand anders waarmee ik een goede klik had, maar ik kapte het steeds af – deels vanwege hem en daarvoor deels omdat ik altijd een beetje angstig ben aangelegd, aan mezelf wilde werken en beren op de weg zie. Maar goed, nu ik hem heb leren kennen denk ik: ik wil dit wel echt verkennen, hoewel het toch blijft steken tussen ons. Hij claimt mij wel (dit weekend toen hij boos werd dat ik volgens hem signalen uitzendt naar m’n beste vriend, en niet te vergeten dat hij niet wil dat ik romantisch/flirt contact heb met anderen), maar wil tegelijkertijd geen officiële relatie.

Onlangs heb ik in zijn telefoon gekeken (fout, weet ik, maar had zo’n gevoel) en gezien dat hij contact had met meerdere vrouwen, terwijl hij van mij verwacht dat we exclusief zijn. Toen ik hem daarmee confronteerde, gaf hij me gelijk en bood zijn excuses aan. Hij zegt dat hij die contacten heeft afgekapt. Toch vind ik het moeilijk om dit los te laten en blijf ik erover malen.

Ik denk soms: ik kan het beter afkappen en focussen op mezelf. Maar zodra ik hem zie, val ik weer helemaal voor hem. Hij zegt dat ik geduld moet hebben, maar ik wil graag weten waar ik aan toe ben omdat het mega verwarrend is. Ik begrijp dat hij net uit een lange relatie komt en nog veel regelt met zijn ex, bijv koophuis, maar zijn wisselvalligheid maakt me onzeker.

Ik snap niet: Waarom wil hij zich gedragen alsof we een relatie hebben, maar weigert hij het officieel te maken? En tsja, ik wil hem eigenlijk niet kwijt, maar merk ook dat ik zeer ongelukkig word van deze situatie.

Dank voor jullie reacties! Ik heb nog niet alles kunnen lezen (dat ga ik vanavond doen), maar het is duidelijk hoe eensgezind jullie allemaal zijn. En ik weet ook dat jullie gelijk hebben en ik het contact helemaal moet verbreken. Dus ik ben weer even met beide benen op de grond.

Alleen dat verbreken vind ik lastig, omdat ik ergens hoop heb dat het iets kan worden. Maar stel dat het iets wordt, dan is het nog niets omdat hij inderdaad onbetrouwbaar is, over grenzen gaat, eigenlijk geen fijn persoon is. Ongelooflijk dat ik ervoor val en ik snap het ook niet helemaal. Maar ik begin steeds meer te beseffen dat ik vaker val voor mannen die een soort van onbereikbaar en onbetrouwbaar zijn. Misschien omdat ik mij dan minder kwetsbaar hoef op te stellen of omdat het herkenbaar voelt? Bij mensen waar er daadwerkelijk duidelijk is dat iemand mij ziet zitten om mij, oprecht is, ren ik dan weer gillend weg omdat ik dan allemaal beren op de weg zie (ik ben niet goed genoeg, degene gaat mij afwijzen, blabla).

Hierin speelt ook mee dat ik voor het eerst echt fijne seks heb, zonder dat het geforceerd, pijnlijk of heel veel gedoe is. Dat is fijn. Maar ja, ik word niet gelukkig van de situatie. En het scheelt dat het geen collega is, dus dat ik hem in principe helemaal nergens ga tegenkomen als ik hem een afscheidsbericht stuur en dan meteen overal blokkeer. Dus dat moet/ga ik doen, alleen oh ik vind het zo lastig om vol te houden .