Relaties
alle pijlers
Hij verdient meer. Mag je daarom meer inbreng verwachten?
zondag 30 september 2007 om 22:09
Hallo iedereen,
Graag zou ik van andere lezers willen weten wat je mag/kan verwachten qua financiele inbreng in de relatie aan elkaar?
Zelf verdien ik rond de ¤ 1350,- netto en mijn vriend ¤ 3000,- netto. Dus een stuk meer dan ik. Mag ik verwachten dat hij dan ook meer betaald dan ik? We zijn 4 1/2 jaar samen en wonen ieder apart.
Ik ben benieuwd naar jullie meningen.
Groetjes, nicknaampje
Graag zou ik van andere lezers willen weten wat je mag/kan verwachten qua financiele inbreng in de relatie aan elkaar?
Zelf verdien ik rond de ¤ 1350,- netto en mijn vriend ¤ 3000,- netto. Dus een stuk meer dan ik. Mag ik verwachten dat hij dan ook meer betaald dan ik? We zijn 4 1/2 jaar samen en wonen ieder apart.
Ik ben benieuwd naar jullie meningen.
Groetjes, nicknaampje
woensdag 17 oktober 2007 om 21:25
Geld zou eigenlijk niet zo'n issue moet zijn.
Ik sluit me aan bij wat mensen voor mij al hebben gezegd: of hij moet zich aan jouw budget aanpassen, of hij moet niet zeuren.
De verwijten die hij achteraf maakt zijn voor jou het meest vervelend, en terecht.
Ik zie er trouwens geen kwaad in om zo nu en dan dingen te accepteren. Toen mijn vriend en ik elkaar net kenden betaalde ik bijna alles voor hem en kocht ook zijn beltegoed.
Na een tijd veranderde de situatie, ik had een jaar van mijn studie helemaal geen werk. Toen heeft hij weer van alles voor mij gekocht. Kleding als ik wat nodig had, vakantie, dagjes weg.
Nu is het weer wat gelijkgetrokken en betalen we allebei evenveel.
Hij is niet iemand die moeilijk doet over geld, en ik vind het ook zwaar overtrokken om precieze regeltjes te handhaven.
Als we samen gaan wonen wil hij het liefste al ons geld op een grote hoop.
Heb je al met je vriend gepraat/staat dit nog in de planning? Ik ben erg benieuwd of hij zijn eigen gedrag in kan zien en hoe hij erop gaat reageren.
Veel succes ermee!
Ik sluit me aan bij wat mensen voor mij al hebben gezegd: of hij moet zich aan jouw budget aanpassen, of hij moet niet zeuren.
De verwijten die hij achteraf maakt zijn voor jou het meest vervelend, en terecht.
Ik zie er trouwens geen kwaad in om zo nu en dan dingen te accepteren. Toen mijn vriend en ik elkaar net kenden betaalde ik bijna alles voor hem en kocht ook zijn beltegoed.
Na een tijd veranderde de situatie, ik had een jaar van mijn studie helemaal geen werk. Toen heeft hij weer van alles voor mij gekocht. Kleding als ik wat nodig had, vakantie, dagjes weg.
Nu is het weer wat gelijkgetrokken en betalen we allebei evenveel.
Hij is niet iemand die moeilijk doet over geld, en ik vind het ook zwaar overtrokken om precieze regeltjes te handhaven.
Als we samen gaan wonen wil hij het liefste al ons geld op een grote hoop.
Heb je al met je vriend gepraat/staat dit nog in de planning? Ik ben erg benieuwd of hij zijn eigen gedrag in kan zien en hoe hij erop gaat reageren.
Veel succes ermee!
woensdag 17 oktober 2007 om 21:44
Wat goed dat je een gesprek met hem hebt gehad. Zo kun je beiden vertellen wat je van de ander verwacht en je gedachten erover delen met de ander. Verder gaat het er niet perse om dat de ander wat terug moet verwachten maar om het gebaar (en ja dat had ik al genoemd) Dus als hij je uit eten neemt dan is dat al erg fijn en ik weet zeker dat je dat ook wel waardeerd. Dat je daarna niet al je eten opeet is misschien voor hem niet leuk maar betekend niet dat jij ondankbaar genoemd moet noemen. Je hebt of gewoon minder trek op dat moment of er lag teveel op je bord. Dat moet hij begrijpen of moet je jezelf misselijk gaan eten met alle gevolgen van dien? Lijkt me ook niet dat hij dat fijn vind. Dan maar iets minder eten maar wel met smaak als dat je wit posten lukt even niet. Maar ik noem misselijk eten- wc. Je kunt je er iets bij voorstellen
Wat je voor hem kunt doen is bv. Een lekker luchtje kopen, iets wat hij graag drinkt of eet klaarmaken/ inschenken. Hem verrassen met een cdtje met zijn favoriete muziek (desnoods van limewire ivm de kosten voor jou) Neem hem lekker mee naar het bos met een picknickmand of ga lekker uitwaaien op het strand en trakteer op een warme kop chocomelk. Het ligt aan je eigen creativiteit, dingen hoeven echt niet veel te kosten. Misschien kun je hem verrassen met gedichtjes (zijn eventueel ook van internet af te plukken als je zelf niet kunt dichten) die op hem slaan of op jullie relatie. Stuur hem eens een lief ecardje ook dat is gratis dus kost niets en je tovert hem een glimlach op zijn gezicht. Of verras hem eens met jou in zijn bed (naakt als je durft en er geen huisgenoten in de buurt zijn) Of laat je sleutel bij hem achter met een briefje dat hij jou op dat en dat tijdstip moet komen opzoeken en verras hem in jouw huis. Laat je inspireren je fantasie werken en schrijf het allemaal op. Leg gewoon ergens in je huis een blocnote en schrijf er steeds een gedachte op als je wat te binnen schiet. Zo heb je altijd een lijstje met dingen die je voor hem of met hem kunt doen en kun je eventueel wegstrepen wat financieel niet haalbaar is.
Wat je voor hem kunt doen is bv. Een lekker luchtje kopen, iets wat hij graag drinkt of eet klaarmaken/ inschenken. Hem verrassen met een cdtje met zijn favoriete muziek (desnoods van limewire ivm de kosten voor jou) Neem hem lekker mee naar het bos met een picknickmand of ga lekker uitwaaien op het strand en trakteer op een warme kop chocomelk. Het ligt aan je eigen creativiteit, dingen hoeven echt niet veel te kosten. Misschien kun je hem verrassen met gedichtjes (zijn eventueel ook van internet af te plukken als je zelf niet kunt dichten) die op hem slaan of op jullie relatie. Stuur hem eens een lief ecardje ook dat is gratis dus kost niets en je tovert hem een glimlach op zijn gezicht. Of verras hem eens met jou in zijn bed (naakt als je durft en er geen huisgenoten in de buurt zijn) Of laat je sleutel bij hem achter met een briefje dat hij jou op dat en dat tijdstip moet komen opzoeken en verras hem in jouw huis. Laat je inspireren je fantasie werken en schrijf het allemaal op. Leg gewoon ergens in je huis een blocnote en schrijf er steeds een gedachte op als je wat te binnen schiet. Zo heb je altijd een lijstje met dingen die je voor hem of met hem kunt doen en kun je eventueel wegstrepen wat financieel niet haalbaar is.
donderdag 18 oktober 2007 om 19:31
Hallo iedereen,
Kijkend naar de reacties kan ik eigelijk maar een conclusie trekken en dat is dat elk stel er weer samen ongeschreven regels erop nahouden hoe de financiele verhoudingen liggen en dat iedereen er toch een andere visie erop na houdt van wat 'normaal' is. Ik las bij asiansweetchilli dat haar vriend wel 12 x zoveel verdiende + een fikse bonus en zij parttime werkte, maar dat alles wel op een gezamelijke hoop kwam. Ik vind dat erg mooi niet omdat zij profiteert van het feit dat hij zoveel verdiend, maar omdat hij haar volledig betrekt in zijn bezittingen, wat van hem is is ook voor haar. Ja dat vind ik mooi en nee natuurlijk moet dat geen regel zijn maar kan mij voorstellen dat het wel een gevoel van eenheid geeft. Nogmaals de intentie.
Bij getrouwde stellen met kinderen is mijn mening dat het inkomen wel verdeeld dient te worden (het klopt toch niet als de een op een houtje moet bijten terwijl de rest van het gezin royaal leeft? je bent toch één met zijn allen?!) maar daarnaast vind ik het wel weer onzin om te trouwen in gemeendschap van goederen. Je ziet/hoort natuurlijk vaak dat wanneer dat gebeurt de ex-partner de ander moet blijven voorzien in haar of zijn onderhoud wanneer ze uit elkaar zijn. Daar ben ik het dan weer helemaal niet mee eens.
Ik sluit mij ook aan bij wat Fiefje zegt. Wanneer je in een relatie zit en twee inkomens, zijn er ook meer mogelijkheden, zo zou je het ook mogen zien. Je hoeft niet meer constant de kostwinnaar zijn, je mag toch best op elkaar leunen. Stel dat de ander graag wil studeren. Nou gun dat elkaar, de ander draagt dan weer wat meer bij en wanneer die ander er weer even doorheen zit na jarenlang hard werken gun het haar/hem dan om even een paar maanden te rusten. Je kan elkaar toch helpen en het hoeft toch niet altijd gelijk op te gaan?!?!
Zo zou ik het graag willen zien van nou lieverd wat hebben we en wat gaan we ermee doen! ''Ik studeer nu en werk 4 dg nou jij brengt meer in, dadelijk als ik klaar ben, kan jij bv 3 dg gaan werken''!!! Dat gevoel van delen ontbreekt in mijn relatie. En zoals ik natuurlijk eerder in mijn postings had aangegeven eigelijk meer het feit dat ik verwijten kreeg.
Fiefje, ik heb inmiddels al uitgebreid met hem hierover gesproken en het is ook uitgesproken (zie vorige posting). De tijd zal leren of geld werkelijk geen issue meer is. Ik hoop het want ik ben het er helemaal mee eens dat geld geen issue hoort te zijn en vooral niet wanneer er eigelijk meer dan genoeg is.
Ondertussen ga ik mij richten om meer zorgzaamheid te bieden in onze relatie zonder dat dit veel geld moet kosten dan.
Dushi; veel dingen van wat je schreef heb ik al wel eens gedaan maarja de frequentie is wel afgenomen dus dat ga ik maar weer eens oppakken dan.
Goed idee van die blocnote hihi het geeft ook zelf plezier om op die manier bezig te zijn voor die ander. Ik ga zo even online kijken naar een mooi lingeriesetje zodat ik hem hiermee eerdaags verras. Bedankt voor je input;-)
Groetjes, nicknaampje alias zorgzame vrouw in spé;-)
Kijkend naar de reacties kan ik eigelijk maar een conclusie trekken en dat is dat elk stel er weer samen ongeschreven regels erop nahouden hoe de financiele verhoudingen liggen en dat iedereen er toch een andere visie erop na houdt van wat 'normaal' is. Ik las bij asiansweetchilli dat haar vriend wel 12 x zoveel verdiende + een fikse bonus en zij parttime werkte, maar dat alles wel op een gezamelijke hoop kwam. Ik vind dat erg mooi niet omdat zij profiteert van het feit dat hij zoveel verdiend, maar omdat hij haar volledig betrekt in zijn bezittingen, wat van hem is is ook voor haar. Ja dat vind ik mooi en nee natuurlijk moet dat geen regel zijn maar kan mij voorstellen dat het wel een gevoel van eenheid geeft. Nogmaals de intentie.
Bij getrouwde stellen met kinderen is mijn mening dat het inkomen wel verdeeld dient te worden (het klopt toch niet als de een op een houtje moet bijten terwijl de rest van het gezin royaal leeft? je bent toch één met zijn allen?!) maar daarnaast vind ik het wel weer onzin om te trouwen in gemeendschap van goederen. Je ziet/hoort natuurlijk vaak dat wanneer dat gebeurt de ex-partner de ander moet blijven voorzien in haar of zijn onderhoud wanneer ze uit elkaar zijn. Daar ben ik het dan weer helemaal niet mee eens.
Ik sluit mij ook aan bij wat Fiefje zegt. Wanneer je in een relatie zit en twee inkomens, zijn er ook meer mogelijkheden, zo zou je het ook mogen zien. Je hoeft niet meer constant de kostwinnaar zijn, je mag toch best op elkaar leunen. Stel dat de ander graag wil studeren. Nou gun dat elkaar, de ander draagt dan weer wat meer bij en wanneer die ander er weer even doorheen zit na jarenlang hard werken gun het haar/hem dan om even een paar maanden te rusten. Je kan elkaar toch helpen en het hoeft toch niet altijd gelijk op te gaan?!?!
Zo zou ik het graag willen zien van nou lieverd wat hebben we en wat gaan we ermee doen! ''Ik studeer nu en werk 4 dg nou jij brengt meer in, dadelijk als ik klaar ben, kan jij bv 3 dg gaan werken''!!! Dat gevoel van delen ontbreekt in mijn relatie. En zoals ik natuurlijk eerder in mijn postings had aangegeven eigelijk meer het feit dat ik verwijten kreeg.
Fiefje, ik heb inmiddels al uitgebreid met hem hierover gesproken en het is ook uitgesproken (zie vorige posting). De tijd zal leren of geld werkelijk geen issue meer is. Ik hoop het want ik ben het er helemaal mee eens dat geld geen issue hoort te zijn en vooral niet wanneer er eigelijk meer dan genoeg is.
Ondertussen ga ik mij richten om meer zorgzaamheid te bieden in onze relatie zonder dat dit veel geld moet kosten dan.
Dushi; veel dingen van wat je schreef heb ik al wel eens gedaan maarja de frequentie is wel afgenomen dus dat ga ik maar weer eens oppakken dan.
Goed idee van die blocnote hihi het geeft ook zelf plezier om op die manier bezig te zijn voor die ander. Ik ga zo even online kijken naar een mooi lingeriesetje zodat ik hem hiermee eerdaags verras. Bedankt voor je input;-)
Groetjes, nicknaampje alias zorgzame vrouw in spé;-)
donderdag 18 oktober 2007 om 19:41
Weet je wat het is Nick? Je gaat nu uit van een situatie die geld voor mensen die samen wonen. Jij en je vriend wonen nog niet samen. Daarmee heb je gelijk al een tweedeling. Namelijk in kosten voor het wonen anzich. Want jij betaald jouw huur, gas, licht, water, verzekeringen enzovoort en je vriend die van zijn woning. Het onderstaande je net post geldt dus eerder als je samenwoont. Dan kun je er wel enigzins vanuit gaan dat alles evenredig verdeeld wordt dan wel in sommige gevallen op een hoop komt. Dat ligt aan beiden partners en je gevoel daarover. Trouwen is weer een geval apart vind ik. En als daar kinderen bij horen al helemaal. Dan kun je niet als vader (of moeder) lekker geld uitgeven alsof je nog vrijgezel bent want dan moeten er meerdere mensen eten, drinken enzovoorts. Je kunt het dan niet maken om in je eentje alles uit te geven en de rest van je gezin maar te laten sappelen. Zoals ik al zei het ligt dus aan de vorm van je relatie, aan de manier waarop beiden partners willen en kunnen bijdragen. En of er kinderen zijn. (want ook samenwonende mensen kunnen natuurlijk ook de zorg voor kinderen hebben daar hoef je niet perse getrouwd voor te zijn)
Het is goed dat je het attente zijn weer oppakt. Ik weet zeker dat je vriend dat vast gaat waarderen. Ik wens je veel succes met online shoppen en het uitzoeken van iets moois. En natuurlijk nog meer plezier met je vriend als hij zijn verrassing "uitpakt".
Het is goed dat je het attente zijn weer oppakt. Ik weet zeker dat je vriend dat vast gaat waarderen. Ik wens je veel succes met online shoppen en het uitzoeken van iets moois. En natuurlijk nog meer plezier met je vriend als hij zijn verrassing "uitpakt".
donderdag 18 oktober 2007 om 21:55
Ja klopt je hebt gelijk dat van samen op een hoop gooien is idd als je samen ook lasten deelt en dat is idd bij ons nu niet het geval dus ja dat moet ik dan ook niet gaan vergelijken. Dit is toekomst. Toch kwam ik hierop omdat die toekomst mij soms ook zorgen baat. Ik weet sowieso dat als wij samen zouden gaan wonen, hij niet van samen op een hoop gooien is. Maar dit is eigelijk ook niet hetgeen wat ik verwacht of wil van mijn vriend hoor, sterker nog ik zou mij er niet eens prettig bij voelen!
In een eerdere posting had ik geschreven dat ik wel eens geoppert had dat als wij samen zouden gaan wonen, ik graag een dag minder zou willen werken. Ik werk 4 dg en doe een HBO studie in deeltijd ernaast dus heb het best druk. Vorig jaar zat ik er om die reden er een beetje doorheen. Ik zou dan wel gewoon willen meebetalen met alle vaste lasten maar omdat die dan gedeeld worden en ik in principe dan hetzelfde over zou houden, zou ik dat erg prettig vinden én die extra dag gebruiken voor thuisstudie en het huishouden, heeft hij er ook x-tra profijt van. Hij stond hier niet achter -het zijn nu mijn productieve jaren- ik ben al 10 jaar productief hoezo! dat vond ik wel jammer. Dit baat mij wel eens zorgen over de toekomst het gevoel van dat je op elkaar terug kan vallen als dat nodig is en het gevoel van elkaar alles gunnen ook nav de verwijten uiteraard. Maar goed ik ga dus met deze verwijten wat doen en wellicht is het dan zo dat dit gevoel straks helemaal niet meer speelt!
Heb jij een relatie? Hoe doe jij dat precies?
* ga weer even kijken naar mooie setjes*
In een eerdere posting had ik geschreven dat ik wel eens geoppert had dat als wij samen zouden gaan wonen, ik graag een dag minder zou willen werken. Ik werk 4 dg en doe een HBO studie in deeltijd ernaast dus heb het best druk. Vorig jaar zat ik er om die reden er een beetje doorheen. Ik zou dan wel gewoon willen meebetalen met alle vaste lasten maar omdat die dan gedeeld worden en ik in principe dan hetzelfde over zou houden, zou ik dat erg prettig vinden én die extra dag gebruiken voor thuisstudie en het huishouden, heeft hij er ook x-tra profijt van. Hij stond hier niet achter -het zijn nu mijn productieve jaren- ik ben al 10 jaar productief hoezo! dat vond ik wel jammer. Dit baat mij wel eens zorgen over de toekomst het gevoel van dat je op elkaar terug kan vallen als dat nodig is en het gevoel van elkaar alles gunnen ook nav de verwijten uiteraard. Maar goed ik ga dus met deze verwijten wat doen en wellicht is het dan zo dat dit gevoel straks helemaal niet meer speelt!
Heb jij een relatie? Hoe doe jij dat precies?
* ga weer even kijken naar mooie setjes*
vrijdag 19 oktober 2007 om 13:07
Ik zou niet zonder meer met deze man gaan samenwonen of trouwen. Het is voor een stabiele relatie erg belangrijk dat je het over basale zaken als financien eens bent.
Bij een eventueel uit elkaar gaan of echtscheiding kom jij er vast heel slecht vanaf omdat hij niet wil delen en niet inziet dat ook huishoudelijk werk waarde heeft.
Realiseer je heel goed dat mensen die ongehuwd samenwonen nauwelijks rechten hebben als ze uit elkaar gaan. Als jullie kinderen zouden krijgen en jij gaat minder werken, en jullie gaan uit elkaar, heb je een groot probleem. Je hebt dan jaren salaris, carriereopbouw en pensioenopbouw gemist. Je hebt ook nergens recht op. Als de koopwoning ook nog eens op zijn naam staat of jullie een huurwoning hebben die veel te duur voor jou alleen is sta je met helemaal niks op straat. Dan ben je weer net zover als toen je pas het huis uit was, minus de kansen om nog echt iets fatsoenlijks voor jezelf op te bouwen.
Hij heeft wel al die jaren geprofiteerd van jouw inkomen, jouw zorg voor de kinderen en jouw huishoudelijke werk.
En met een man die zo anders over erg belangrijke dingen denkt als jij is de kans op uit elkaar gaan of scheiden al groter.
Hoe wij het doen? Wij zijn getrouwd in gemeenschap van goederen en delen alles. We hebben een gezamenlijke rekening en spaarrekening. We zijn ongeveer even oud en zijn met ongeveer even veel (of weinig) begonnen toen we gingen samenwonen (na een paar jaar zijn we getrouwd). Ik ben altijd full time blijven werken ( we hebben geen kinderen, dus dan kan dat ook makkelijk). Maar ook met kinderen ben ik ervoor dat vrouwen blijven werken en mannen eventueel minder gaan werken om ook voor de kinderen te zorgen. Er zijn nog zoveel vrouwen die in een slechte relatie blijven omdat ze denken dat ze het alleen niet redden. Als je een normaal inkomen hebt sta je al veel sterker in je schoenen.
Bij een eventueel uit elkaar gaan of echtscheiding kom jij er vast heel slecht vanaf omdat hij niet wil delen en niet inziet dat ook huishoudelijk werk waarde heeft.
Realiseer je heel goed dat mensen die ongehuwd samenwonen nauwelijks rechten hebben als ze uit elkaar gaan. Als jullie kinderen zouden krijgen en jij gaat minder werken, en jullie gaan uit elkaar, heb je een groot probleem. Je hebt dan jaren salaris, carriereopbouw en pensioenopbouw gemist. Je hebt ook nergens recht op. Als de koopwoning ook nog eens op zijn naam staat of jullie een huurwoning hebben die veel te duur voor jou alleen is sta je met helemaal niks op straat. Dan ben je weer net zover als toen je pas het huis uit was, minus de kansen om nog echt iets fatsoenlijks voor jezelf op te bouwen.
Hij heeft wel al die jaren geprofiteerd van jouw inkomen, jouw zorg voor de kinderen en jouw huishoudelijke werk.
En met een man die zo anders over erg belangrijke dingen denkt als jij is de kans op uit elkaar gaan of scheiden al groter.
Hoe wij het doen? Wij zijn getrouwd in gemeenschap van goederen en delen alles. We hebben een gezamenlijke rekening en spaarrekening. We zijn ongeveer even oud en zijn met ongeveer even veel (of weinig) begonnen toen we gingen samenwonen (na een paar jaar zijn we getrouwd). Ik ben altijd full time blijven werken ( we hebben geen kinderen, dus dan kan dat ook makkelijk). Maar ook met kinderen ben ik ervoor dat vrouwen blijven werken en mannen eventueel minder gaan werken om ook voor de kinderen te zorgen. Er zijn nog zoveel vrouwen die in een slechte relatie blijven omdat ze denken dat ze het alleen niet redden. Als je een normaal inkomen hebt sta je al veel sterker in je schoenen.
vrijdag 19 oktober 2007 om 13:27
Wegens omstandigheden ben ik een paar jaar later pas begonnen met studeren. Ik doe een deeltijd studie met 3 avonden school en heb 1 dag stage. Ik wil me nu graag even alleen op school richten en werk er niet naast. Ik heb nog aardig wat spaargeld en mijn ouders ondersteunen me.
Sinds een paar maanden woon ik nu samen en mijn vriend betaalt nu eigenlijk het grootste deel van de kosten. Hij verdient redelijk goed en moet de komende jaren nog 1 dag per week naar school, maar zal daarna helemaal een flink salaris krijgen.
Hij wist van te voren dat ik ik liever nog even niet wil werken. Hij vindt dit geen probleem en geeft mij alle kans om mijn studie rustig af te maken. Hij zal het er nooit over hebben dat iets "zijn" geld is. We zijn niet eens getrouwd ofzo en nog beschouwt hij alles dat van hem is als van mij. Ik voel me hier wel eens schuldig over hoor en ik zal na mijn HBO ook nooit zoveel gaan verdienen als hij, maar hij zegt dat ik me daar niet druk over hoef te maken.
Het is zijn manier om te laten zien dat we samen door het leven gaan en dat we er voor elkaar zijn als het nodig is.
Bij mij is het dan wel weer volledig het tegenovergestelde van jouw verhaal, maar ik sta er toch wel een beetje van te kijken dat hij je dan niet meer productief zou vinden hoor. Jullie zijn liefdespartners geen zakenpartners...
vrijdag 19 oktober 2007 om 13:42
hey,
misschien niet het antwoord wat je wil horen maar ik vind dat elke partner hetzelfde bedrag dient bij te dragen. het is toch niet zo omdat 1 persoon meer verdient dat hij/zij daarom meer moet betalen. als ik later ga samenwonen dan zou ik uitgaan van het systeem, 1 gezamenlijke rekening waarop beiden hetzelfde bedrag storten en daarnaast een eigen rekening voor persoonlijke uitgaven zoals kleren ed. dat is toch het eerlijkste, anders voelt de persoon die het meest verdient alsof hij/zij gestraft wordt omdat die meer verdient.
misschien niet het antwoord wat je wil horen maar ik vind dat elke partner hetzelfde bedrag dient bij te dragen. het is toch niet zo omdat 1 persoon meer verdient dat hij/zij daarom meer moet betalen. als ik later ga samenwonen dan zou ik uitgaan van het systeem, 1 gezamenlijke rekening waarop beiden hetzelfde bedrag storten en daarnaast een eigen rekening voor persoonlijke uitgaven zoals kleren ed. dat is toch het eerlijkste, anders voelt de persoon die het meest verdient alsof hij/zij gestraft wordt omdat die meer verdient.
vrijdag 19 oktober 2007 om 13:52
n als een van de partners dan minder gat werken om voor de kinders te gaan zorgen en daardoor diens hele salaris naar die vaste rekening gaat terwijl de ander sloten geld overhoudt?
Als de persoon die meer verdient geen relatie had zou die alles in zijn eentje moeten betalen en dus al veel meer kwijt zijn dan wanneer de partner naar rato meebetaalt. dus dat "gestraft worden omdat ie mëer verdiend valt reuze mee. Nu moet ik eerlijk zeggen dat ik nooit een echt groot inkomensverschil heb gehad met mijn prtners, dus het bedrag op onze "huisrekening"was ongeveer gelijk.
En zolang je niet samenwoont viond ik dat je helemaal niks hoeft te delen aan financien, tenzij er wel gezamenlijke kinderen zijn.
Als de persoon die meer verdient geen relatie had zou die alles in zijn eentje moeten betalen en dus al veel meer kwijt zijn dan wanneer de partner naar rato meebetaalt. dus dat "gestraft worden omdat ie mëer verdiend valt reuze mee. Nu moet ik eerlijk zeggen dat ik nooit een echt groot inkomensverschil heb gehad met mijn prtners, dus het bedrag op onze "huisrekening"was ongeveer gelijk.
En zolang je niet samenwoont viond ik dat je helemaal niks hoeft te delen aan financien, tenzij er wel gezamenlijke kinderen zijn.
vrijdag 19 oktober 2007 om 14:02
en wat als je partner dan het dubbele van jouw verdient. Nee hoor ik vind het principe van evenredigheid naar inkomen nog steeds het beste. Mijn partner verdient netto wat ik brutto binnenhaal. Daarom legt hij net iets meer in op de gezamenlijke rekening. Wij vinden dit de beste oplossing omdat we op deze manier evenveel geld overhouden om de leuke dingen van te doen.
Ik vind het sowieso een beetje vreemd dat je het hebt over gestraft worden. Als je een goede relatie hebt denk je volgens mij niet eens in zulk soort woorden. Ik in ieder geval niet en mijn partner ook niet.
Je moet soms vallen om weer leren op te staan
vrijdag 19 oktober 2007 om 14:24
Toen ik ging samenwonen betaalden vriend en ik allebei naar rato van ons inkomen mee aan de vaste lasten. Toen we een huis kochten openden we een gezamenlijke rekening en stortten we naar rato een deel van ons inkomen op die rekening. Omdat steeds onduidelijker werd wat we wel en niet van die rekening moesten betalen (bv kadootje als we samen naar een verjaardag gaan wel, maar als je alleen gaat niet), hebben we uiteindelijk al ons geld samengegooid. Daar betalen we nu dus alles van en dat werkt heel erg goed. We zijn inmiddels getrouwd en hebben een kind en ik kan me echt niet voorstellen dat het anders zou zijn.
Als je beide een heel ander uitgavenpatroon hebt (zoals vrienden), moet je daar natuurlijk wel goede afspraken over maken. Maar als dat lukt scheelt het volgens mij heel veel gedoe!
vrijdag 19 oktober 2007 om 14:46
Toen lief en ik elkaar net kenden betaalden we gewoon net zoals het uitkwam de dingen die we tegenkwamen. Soms was er een periode dat hij wat dikker in het geld zat, dan weer was er een periode dat ik wat meer te besteden had en dan nam degene die het het makkelijkst kon missen de meeste kosten op zich. Eigenlijk ging dat helemaal vanzelf.
Later zijn we samen gaan wonen. Ook toen ging het eigenlijk vanzelf. Hij trok bij mij in, ik betaalde toen nog gewoon de huur van mijn rekening. Hij nam in die periode voornamelijk de boodschappen op zich, al wilde dat ook nog wel eens wisselen. Nogmaals, net zoals het het beste uitkwam bij ons allebei. Nooit een issue geweest. Toen we ons eerste huis kochten had hij een goede baan en studeerde ik nog. Toch werd het huis op ons beider naam gezet en ging het geld op één grote hoop. Sommige mensen vonden dat vreemd, immers, hij was toch de enige die er echt voor betaalde? Hij was daar zeer gedecideerd in: Het was ons huis. Punt.
Nu zijn we getrouwd en hebben we kinderen. Ik ben het meest thuis bij ze, een keuze die we ook samen gemaakt hebben. Het geld gaat nu nog steeds op een grote hoop, alles is van ons samen. We hebben nooit strijd gehad om geld, het is altijd als vanzelfsprekend gelopen.
Ik moet ook zeggen dat ik het eens ben met degene die hierboven zei dat het een belangrijk iets is om dezelfde ideeën over te hebben. Niet zozeer om de centen an sich misschien, maar om het hele idee erachter. Zit dat niet goed, staan de neuzen niet dezelfde kant op, dan lijkt het me een lastig startpunt van een relatie, aangezien het iets is dat je dan toch vrij zeker steeds weer opnieuw gaat tegenkomen.
Wat ik me trouwens nog wel afvroeg: Had je het eerder in dit topic niet over dat jullie momenteel in een soort van 'knipperlichtrelatie' zitten? Of heb ik dat nu verkeerd onthouden? Want als dat inderdaad het geval is moet ik ook zeggen dat ik, ondanks dat ik het een goed iets vind om dit soort dingen af te tasten bij elkaar, toch vind dat je wat hard van stapel loopt. Ik proef her en der toch aardig wat verwachtingen bij je naar je vriend toe die passen bij een relatie die misschien wat verder gevorderd is of in ieder geval steviger verankerd. Zou dat niet ook een deel van het probleem kunnen zijn? Dat hij gewoon (nog) in de fase is van "we hebben het leuk, ontmoeten elkaar vanuit ons eigen leven en zien nog wel of we ons leven daadwerkelijk gaan delen" en dat jij hem wat dat betreft wat stapjes vooruit bent?
Later zijn we samen gaan wonen. Ook toen ging het eigenlijk vanzelf. Hij trok bij mij in, ik betaalde toen nog gewoon de huur van mijn rekening. Hij nam in die periode voornamelijk de boodschappen op zich, al wilde dat ook nog wel eens wisselen. Nogmaals, net zoals het het beste uitkwam bij ons allebei. Nooit een issue geweest. Toen we ons eerste huis kochten had hij een goede baan en studeerde ik nog. Toch werd het huis op ons beider naam gezet en ging het geld op één grote hoop. Sommige mensen vonden dat vreemd, immers, hij was toch de enige die er echt voor betaalde? Hij was daar zeer gedecideerd in: Het was ons huis. Punt.
Nu zijn we getrouwd en hebben we kinderen. Ik ben het meest thuis bij ze, een keuze die we ook samen gemaakt hebben. Het geld gaat nu nog steeds op een grote hoop, alles is van ons samen. We hebben nooit strijd gehad om geld, het is altijd als vanzelfsprekend gelopen.
Ik moet ook zeggen dat ik het eens ben met degene die hierboven zei dat het een belangrijk iets is om dezelfde ideeën over te hebben. Niet zozeer om de centen an sich misschien, maar om het hele idee erachter. Zit dat niet goed, staan de neuzen niet dezelfde kant op, dan lijkt het me een lastig startpunt van een relatie, aangezien het iets is dat je dan toch vrij zeker steeds weer opnieuw gaat tegenkomen.
Wat ik me trouwens nog wel afvroeg: Had je het eerder in dit topic niet over dat jullie momenteel in een soort van 'knipperlichtrelatie' zitten? Of heb ik dat nu verkeerd onthouden? Want als dat inderdaad het geval is moet ik ook zeggen dat ik, ondanks dat ik het een goed iets vind om dit soort dingen af te tasten bij elkaar, toch vind dat je wat hard van stapel loopt. Ik proef her en der toch aardig wat verwachtingen bij je naar je vriend toe die passen bij een relatie die misschien wat verder gevorderd is of in ieder geval steviger verankerd. Zou dat niet ook een deel van het probleem kunnen zijn? Dat hij gewoon (nog) in de fase is van "we hebben het leuk, ontmoeten elkaar vanuit ons eigen leven en zien nog wel of we ons leven daadwerkelijk gaan delen" en dat jij hem wat dat betreft wat stapjes vooruit bent?
vrijdag 19 oktober 2007 om 15:25
ik zou persoonlijk nooit stoppen met werken of minder gaan werken voor kinderen maar dat is een heel andere discussie.
en het gaat ook niet over mensen die geen relatie hebben maar over mensen die wel een relatie hebben en samenwonen. ik krijg gewoon sterk het idee dat wanneer 1 persoon meer moet betalen dan de ander dat die persoon die minder betaald dan profiteert van die ander. ik heb gewoon zoiets van het is niet omdat je een relatie hebt en samenwoont dat je geen individu meer bent dat graag beschikt over eigen geld. stel je voor dat je gaat samenwonen en ik verdien meer, en ik koop 5 paar schoenen in 1 maand van mijn geld. dan wil ik daar geen commentaar op van mijn partner. ik werk dan toch ook voor dat geld.
vrijdag 19 oktober 2007 om 15:34
wat ik net nog bedacht, het is toch niet de taak van de ene partner om de andere partner te onderhouden. je bent niet elkaars ouder. mijn ouders hebben me altijd opgevoed om te zorgen dat ik, financieel, onafhankelijk ben van mijn partner.
het is toch ook niet zo dat je nu een relatie hebt, dat die altijd zal blijven duren.
het is toch ook niet zo dat je nu een relatie hebt, dat die altijd zal blijven duren.
vrijdag 19 oktober 2007 om 15:45
Ik vind het ook raar dat je het over 'straffen' en 'profiteren' hebt. Je hebt het nota bene over je vriend(in)/echtgenoot(e), niet over een 1 of andere vage kennis ofzo. Lijkt mij niet prettig om in een relatie te zitten waarin de ander je niets gunt. En hoe doe je dat dan als de ene 1000 euro verdient en de ander 3000? Dan heeft die eerste niet eens geld over om kleding van te kopen o.i.d. Lijkt mij een hele rare situatie.
vrijdag 19 oktober 2007 om 15:55
Het gaat niet om het elkaar wel of niet onderhouden. Het gaat erom dat je samen in een relatie zit. Mijn man en ik hebben gescheiden rekeningen, hij verdient net ietsje minder dan ik, vaste laste delen we 50/50, de rest van het salaris spendeert een ieder gewoon naar eigen goeddunken en in die zin dus heel onafhankelijk, maar we zijn wel samen en ik zal hem mijn geld niet misgunnen en hij mij het zijne niet. Binnenkort zal hij (tijdelijk) geen inkomsten hebben en dan betaal ik gewoon alles, geen probleem. Waarom zou ik dat niet voor hem overhebben.
Overigens heb je wel degelijk een wettelijk vastgelegde, wederzijdse onderhoudsplicht; als je een geregistreerd partnerschap hebt of getrouwd bent ben je sowiewo onderhoudsplichtig, zelfs na het gp of het huwelijk nog (duur is afhankelijk van de lengte van de gp / het huwelijk) en zelfs als je alleen maar samenwoont kun je hiermee te maken krijgen, bijvoorbeeld bij een uitkering of bij schulden.
vrijdag 19 oktober 2007 om 16:05
ja dat onderhoudsplichtige na de relatie vind ik echt iets schandaligs. voor je kinderen vind ik dat heel goed maar je hoeft toch niet te gaan betalen voor je ex-partner.
en als die ene persoon er zelf voor kiest om bv parttime te werken om zo meer tijd te hebben voor hobby's ofzo, dan is het toch niet de bedoeling dat de persoon die full time werkt daarvoor op moet draaien.
ik zeg ook niet dat je in een noodgeval niet zou betalen voor je partner maar het gaat mij gewoon om de dagdagelijkse dingen, waarbij beide partners werken.
en als die ene persoon er zelf voor kiest om bv parttime te werken om zo meer tijd te hebben voor hobby's ofzo, dan is het toch niet de bedoeling dat de persoon die full time werkt daarvoor op moet draaien.
ik zeg ook niet dat je in een noodgeval niet zou betalen voor je partner maar het gaat mij gewoon om de dagdagelijkse dingen, waarbij beide partners werken.
vrijdag 19 oktober 2007 om 16:17
We beslissen gelukkig allemaal zelf over onze eigen financiën. Toch zou ik er
nogmaals voor willen pleiten dat beide partners hun financiële onafhankelijkheid behouden. Temeer daar één op de drie gehuwden en de helft van alle samenwonenden hun relatie voortijdig ziet beëindigd worden. Uit de statistieken blijkt dat het overgrote deel van de vrouwen er bij een scheiding financieel gezien dramatisch op achteruit gaat, dit in tegenstelling tot mannen. De meeste vrouwen houden tot in lengte van dagen last van een scheiding omdat zij geen pensioen hebben opgebouwd. Ook voor vrouwen die geen kostwinner zijn is een pensioenvoorziening dus van groot belang.
Ik ben het in zoverre met Dutchke eens dat ook in mijn beleving beide parters verantwoordelijk zijn voor hun aandeel in het inkomen en in de zorg. Door de gezamenlijke kosten én de zorgtaken gelijk te delen nemen we allebei onze verantwoordelijkheid voor onszelf en voor elkaar. In tegendeel tot wat door sommigen is geopperd geeft deze afspraak ons beiden veel vrijheid. Als één van ons keuzes maakt als gevolg waarvan het eigen inkomen stijgt of daalt dan is dat een eigen verantwoordelijkheid. En natuurlijk, als het er op aan komt helpen we elkaar, ook financieel. Maar die situatie heeft zich tot op heden niet voorgedaan en zal zich vermoedelijk ook niet gaan voordoen.
Overigens lijken de financiën in de situatie van TO hooguit de aanleiding voor de problemen en niet de oorzaak. Maar dat terzijde.
nogmaals voor willen pleiten dat beide partners hun financiële onafhankelijkheid behouden. Temeer daar één op de drie gehuwden en de helft van alle samenwonenden hun relatie voortijdig ziet beëindigd worden. Uit de statistieken blijkt dat het overgrote deel van de vrouwen er bij een scheiding financieel gezien dramatisch op achteruit gaat, dit in tegenstelling tot mannen. De meeste vrouwen houden tot in lengte van dagen last van een scheiding omdat zij geen pensioen hebben opgebouwd. Ook voor vrouwen die geen kostwinner zijn is een pensioenvoorziening dus van groot belang.
Ik ben het in zoverre met Dutchke eens dat ook in mijn beleving beide parters verantwoordelijk zijn voor hun aandeel in het inkomen en in de zorg. Door de gezamenlijke kosten én de zorgtaken gelijk te delen nemen we allebei onze verantwoordelijkheid voor onszelf en voor elkaar. In tegendeel tot wat door sommigen is geopperd geeft deze afspraak ons beiden veel vrijheid. Als één van ons keuzes maakt als gevolg waarvan het eigen inkomen stijgt of daalt dan is dat een eigen verantwoordelijkheid. En natuurlijk, als het er op aan komt helpen we elkaar, ook financieel. Maar die situatie heeft zich tot op heden niet voorgedaan en zal zich vermoedelijk ook niet gaan voordoen.
Overigens lijken de financiën in de situatie van TO hooguit de aanleiding voor de problemen en niet de oorzaak. Maar dat terzijde.
vrijdag 19 oktober 2007 om 17:10
Hai,
Dutchke, nee hoor het feit dat jij er anders overdenkt dan ik, betekent niet dat ik dit antwoord niet wil horen. Het blijkt wel weer dat er andere meningen over zijn en er niet een unaniem goed of fout is. Het is juist goed hierover te discussieren toch!
Helleborus je hebt het goed gelezen hoor dat onze relatie wankel is geworden en de afgelopen jaren knipperlicht is. Desondanks is het wel diep en gevorderd en niet luchtig zolang het leuk is en is het meer de communicatie die tussen ons niet goed loopt. We zijn 4 1/2 jaar samen en hebben al eerder samengewoond. Toen deelden we alles fifty fifty en nu we niet meer samen wonen draagt ieder zijn eigen lasten en naar ratio wordt er ingelegd bij de gezamelijke leuke dingen doen. En bij dit stuk ontstond er wrijving tussen ons. Maar goed dit is inmiddels bekend en heb het met hem uitgepraat nadat ik deze topic plaatste. Inmiddels heb ik fijne tips van dushi gekregen hoe ik meer kan inbrengen zonder dat dit veel geld kost.
In mijn vorige posting beschreef ik mijn mening hoe ik een relatie zie en het financiele aspect hierin. Voor mijn eigen relatie is dit nu niet zozeer van toepassing omdat wij niet samenwonen ondanks ik vind dat je elkaar nog steeds wel zou moeten kunnen steunen. Ik kijk natuurlijk wel vooruit ''hoe zou het zijn als''...ja en hier staan onze neuzen niet in dezelfde richting. Het zou natuurlijk zo kunnen zijn dat wanneer onze relatie stabieler is en wanneer wij wel toe zijn aan samenwonen en kinderen krijgen, het anders is!? door bepaalde gesprekken met hem hierover baat mij dit alleen wel een beetje zorgen. Een ander voorbeeld: een tijd geleden vertelde ik mijn vriend dat de vriend van mijn zus zijn koophuis op beiden namen had laten zetten omdat hij met haar definitief verder wil en daarom zijn bezittingen wou delen met haar. (Ze woonden als samen in dat huis). Mijn vriend vond dit belachelijk tja dus hij zou dat nooit doen, stel dat hij een koophuis had en wij woonden er samen in!
Andersom zou ik dit wel hebben gedaan!
Tuurlijk weet je nooit zeker of je bij elkaar blijft of niet maar het is wel fijn als je op het moment dat je voor elkaar kiest daar in iedergeval wel vanuit gaat en daar naar handeld vind ik.
Ik zou het echt afschuwelijk vinden als mijn levenspartner financieel meer zou inbrengen en dit zou ervaren als straffen. ( ik zou mijzelf voelen als een last) Het feit dat je een geliefde hebt en dit kan delen met een ander, lijkt mij veel fijner en belangrijker dan het in je eentje opmaken omdat je dan meer voor jezelf overhoudt.
Dutchke, nee hoor het feit dat jij er anders overdenkt dan ik, betekent niet dat ik dit antwoord niet wil horen. Het blijkt wel weer dat er andere meningen over zijn en er niet een unaniem goed of fout is. Het is juist goed hierover te discussieren toch!
Helleborus je hebt het goed gelezen hoor dat onze relatie wankel is geworden en de afgelopen jaren knipperlicht is. Desondanks is het wel diep en gevorderd en niet luchtig zolang het leuk is en is het meer de communicatie die tussen ons niet goed loopt. We zijn 4 1/2 jaar samen en hebben al eerder samengewoond. Toen deelden we alles fifty fifty en nu we niet meer samen wonen draagt ieder zijn eigen lasten en naar ratio wordt er ingelegd bij de gezamelijke leuke dingen doen. En bij dit stuk ontstond er wrijving tussen ons. Maar goed dit is inmiddels bekend en heb het met hem uitgepraat nadat ik deze topic plaatste. Inmiddels heb ik fijne tips van dushi gekregen hoe ik meer kan inbrengen zonder dat dit veel geld kost.
In mijn vorige posting beschreef ik mijn mening hoe ik een relatie zie en het financiele aspect hierin. Voor mijn eigen relatie is dit nu niet zozeer van toepassing omdat wij niet samenwonen ondanks ik vind dat je elkaar nog steeds wel zou moeten kunnen steunen. Ik kijk natuurlijk wel vooruit ''hoe zou het zijn als''...ja en hier staan onze neuzen niet in dezelfde richting. Het zou natuurlijk zo kunnen zijn dat wanneer onze relatie stabieler is en wanneer wij wel toe zijn aan samenwonen en kinderen krijgen, het anders is!? door bepaalde gesprekken met hem hierover baat mij dit alleen wel een beetje zorgen. Een ander voorbeeld: een tijd geleden vertelde ik mijn vriend dat de vriend van mijn zus zijn koophuis op beiden namen had laten zetten omdat hij met haar definitief verder wil en daarom zijn bezittingen wou delen met haar. (Ze woonden als samen in dat huis). Mijn vriend vond dit belachelijk tja dus hij zou dat nooit doen, stel dat hij een koophuis had en wij woonden er samen in!
Andersom zou ik dit wel hebben gedaan!
Tuurlijk weet je nooit zeker of je bij elkaar blijft of niet maar het is wel fijn als je op het moment dat je voor elkaar kiest daar in iedergeval wel vanuit gaat en daar naar handeld vind ik.
Ik zou het echt afschuwelijk vinden als mijn levenspartner financieel meer zou inbrengen en dit zou ervaren als straffen. ( ik zou mijzelf voelen als een last) Het feit dat je een geliefde hebt en dit kan delen met een ander, lijkt mij veel fijner en belangrijker dan het in je eentje opmaken omdat je dan meer voor jezelf overhoudt.
vrijdag 19 oktober 2007 om 17:32
Als het op financiën aan komt is het verstandig om je roze bril even af te zetten. Als je oversteekt op een zebrapad kijk je toch ook of er misschien niet tóch een automobilist door rijdt? Het aantal scheidingen ligt tientallen malen hoger dan het aantal mensen dat op een zebrapad komt te overlijden. Niemand gaat er vanuit dat hij zal sterven in het verkeer. En toch kijk je goed uit bij het oversteken. Voor relaties geldt hetzelfde. Daar komt bij dat jullie kennelijk al eerder gescheiden zijn. Dat maakt de kans op voortijdige beëindiging van je relatie bepaald niet kleiner. Zeker niet waneer jij streeft naar herverdeling van zijn inkomen. Ik kan me voorstellen dat hij dat een slecht plan vindt.
Ook mijn vriend en ik hebben elkaar eeuwige trouw beloofd en gaan er vanuit dat we altijd samen zullen blijven. Uit respect naar elkaar komen we allebei onze verantwoordelijkheden naar onszelf en de ander na. Ik zou het hoogst merkwaardig vinden als ik een groter deel aan de gezamenlijke kosten zou moeten bijdragen omdat hij bijvoorbeeld minder zou willen werken. Dat hij vervolgens vaker zou stofzuigen doet daar niets aan af. Hij is verantwoordelijk voor zijn deel en ik voor het mijne. En samen maken we er iets moois van!
Ook mijn vriend en ik hebben elkaar eeuwige trouw beloofd en gaan er vanuit dat we altijd samen zullen blijven. Uit respect naar elkaar komen we allebei onze verantwoordelijkheden naar onszelf en de ander na. Ik zou het hoogst merkwaardig vinden als ik een groter deel aan de gezamenlijke kosten zou moeten bijdragen omdat hij bijvoorbeeld minder zou willen werken. Dat hij vervolgens vaker zou stofzuigen doet daar niets aan af. Hij is verantwoordelijk voor zijn deel en ik voor het mijne. En samen maken we er iets moois van!
vrijdag 19 oktober 2007 om 17:34
Ik ben het met wuiles eens.
We leven in een tijd dat sowieso rondkomen van een salaris wanneer men in loondienst is, vrijwel onmogelijk is wil je er nog een leuk leven erop nahouden.
Mijn ideaalplaatje als ik even in de toekomst mag spreken zou zijn: ik drie dagen werken en hij drie dagen werken. Het feit dat hij een hoog salaris heeft maakt dit mogelijk. En daarnaast ook de zorgtaken van onze kinderen verdelen. Dan functioneer je echt als team, prachtig toch! Als ik kinderen zou hebben zou ik het liefst parttime werken. Ik zou graag genoeg tijd willen hebben voor mijn kind. En daarnaast is het belangrijker dat je niet alleen in het nu leeft maar jezelf ook verzekerd van een toekomst (geen gat in je cv creeren) pensioen opbouwen.
We leven in een tijd dat sowieso rondkomen van een salaris wanneer men in loondienst is, vrijwel onmogelijk is wil je er nog een leuk leven erop nahouden.
Mijn ideaalplaatje als ik even in de toekomst mag spreken zou zijn: ik drie dagen werken en hij drie dagen werken. Het feit dat hij een hoog salaris heeft maakt dit mogelijk. En daarnaast ook de zorgtaken van onze kinderen verdelen. Dan functioneer je echt als team, prachtig toch! Als ik kinderen zou hebben zou ik het liefst parttime werken. Ik zou graag genoeg tijd willen hebben voor mijn kind. En daarnaast is het belangrijker dat je niet alleen in het nu leeft maar jezelf ook verzekerd van een toekomst (geen gat in je cv creeren) pensioen opbouwen.
vrijdag 19 oktober 2007 om 17:41
Even over die onderhoudsplicht die Dutchke schandalig noemt: Daar ben ik het geheel niet mee eens. Wanneer twee mensen samen besluiten tot een bepaalde rolverdeling over te gaan, zijn in mijn ogen de consequenties van dat besluit ook voor hen beiden, of dat nu binnen de relatie is of, mocht het onverhoopt allemaal mislopen, daarna. Dat vind ik eigenlijk niet meer dan logisch en ik snap niet dat mensen daar zo moeilijk over doen. Gewoon een kwestie van onderlinge afspraken, die dan ook nagekomen dienen te worden, wat er ook gebeurt. Maar goed, daar gaat het nu niet over.
Nicknaampje, nog even over jouw situatie: Tja, het lijkt me vrij lastig worden als jullie zo ontzettend verschillend denken over dit soort zaken. Want hoezeer ik me ook kan inleven in jouw opvatting over alles delen, hij heeft natuurlijk evenzeer het volste recht op zijn opvatting. Dus uiteindelijk doet het er niet zoveel toe wat mensen hier erover denken, maar is de enige vraag die er toe doet of jullie tot elkaar kunnen komen, of tot de conclusie moeten komen dat jullie, op dit vlak, onverenigbaar zijn.
Nicknaampje, nog even over jouw situatie: Tja, het lijkt me vrij lastig worden als jullie zo ontzettend verschillend denken over dit soort zaken. Want hoezeer ik me ook kan inleven in jouw opvatting over alles delen, hij heeft natuurlijk evenzeer het volste recht op zijn opvatting. Dus uiteindelijk doet het er niet zoveel toe wat mensen hier erover denken, maar is de enige vraag die er toe doet of jullie tot elkaar kunnen komen, of tot de conclusie moeten komen dat jullie, op dit vlak, onverenigbaar zijn.
vrijdag 19 oktober 2007 om 17:41
vrijdag 19 oktober 2007 om 17:54
Helleborus,
Ik ben met je eens dat we allemaal verantwoordelijk zijn voor onze eigen keuzes en de consequenties die volgen uit zo'n keuze. De praktijk is echter dat honderdduizenden vrouwen (vaak met kinderen) in de bijstand zitten en ontdekken dat het heel lastig is om vanuit die positie weer financieel onafhankelijk te worden. Daarmee is financiële afhankelijkheid van een partner een individuele keuze die ook maatschappelijk grote gevolgen heeft.
Ik ben met je eens dat we allemaal verantwoordelijk zijn voor onze eigen keuzes en de consequenties die volgen uit zo'n keuze. De praktijk is echter dat honderdduizenden vrouwen (vaak met kinderen) in de bijstand zitten en ontdekken dat het heel lastig is om vanuit die positie weer financieel onafhankelijk te worden. Daarmee is financiële afhankelijkheid van een partner een individuele keuze die ook maatschappelijk grote gevolgen heeft.
