Relaties
alle pijlers
Hij verdient meer. Mag je daarom meer inbreng verwachten?
zondag 30 september 2007 om 22:09
Hallo iedereen,
Graag zou ik van andere lezers willen weten wat je mag/kan verwachten qua financiele inbreng in de relatie aan elkaar?
Zelf verdien ik rond de ¤ 1350,- netto en mijn vriend ¤ 3000,- netto. Dus een stuk meer dan ik. Mag ik verwachten dat hij dan ook meer betaald dan ik? We zijn 4 1/2 jaar samen en wonen ieder apart.
Ik ben benieuwd naar jullie meningen.
Groetjes, nicknaampje
Graag zou ik van andere lezers willen weten wat je mag/kan verwachten qua financiele inbreng in de relatie aan elkaar?
Zelf verdien ik rond de ¤ 1350,- netto en mijn vriend ¤ 3000,- netto. Dus een stuk meer dan ik. Mag ik verwachten dat hij dan ook meer betaald dan ik? We zijn 4 1/2 jaar samen en wonen ieder apart.
Ik ben benieuwd naar jullie meningen.
Groetjes, nicknaampje
vrijdag 19 oktober 2007 om 18:23
vrijdag 19 oktober 2007 om 19:03
Als twee mensen sámen zijn overeengekomen dat één van beiden minder werkt, niet werkt of om wat voor reden dan ook een gat in het cv krijgt en niets opbouwt buiten de relatie om, ja, dan vind ik inderdaad dat het normaal is dat je dan ook sámen de consequenties daarvan draagt, ook als de relatie tot een einde komt, zoals ik al eerder zei.
Dat mensen zo kinderachtig zijn om niets meer met de ander te maken willen hebben na een relatie, wil niet zeggen dat dan ook die afspraken maar gewoon vervallen. Ik weet dat er nogal eens mensen zijn die zich aan dergelijke afspraken willen onttrekken, maar dáár ligt dan in mijn ogen de fout, niet bij degene die zich wél gewoon aan de afspraken houdt en dus een (afgesproken) bijdrage verwacht.
vrijdag 19 oktober 2007 om 19:48
Ja als je samen afspreekt dat de een minder gaat werken zodat die persoon tijd heeft om iets te gaan doen dat ook de andere partner ten goede komt ( huishouden, zorg voor kinderen) en die persoon kan daardoor later minder verdienen, dan heeft de persoon die minder is gaan werken namelijk de ander een hoop kosten voor schoonmaak en kinderopvang bespaard. Dat mag gecompenseerd worden ongeacht de reden van het uitelkaar gaan. Als je samen afspraken maakt die van beide partners de toekomst bepalen, ongeacht of ze die samen doorbrengen, dan blijven die afspraken ook gelden. Je kunt dit omzeilen door niet te trouwen, nooit samen een huis te kopen en vooral geen kinderen te krijgen.
Overigens vind ik er een groot verschil zitten tussen financieel onafhankelijk zijn en naar rato bijdragen in de kosten voor levensonderhoud. Juist door naar rato bij te dragen blijf je financieel onafhankelijk ook als je minder verdient, omdat je dan juist nog geld overhoudt.
Overigens vind ik er een groot verschil zitten tussen financieel onafhankelijk zijn en naar rato bijdragen in de kosten voor levensonderhoud. Juist door naar rato bij te dragen blijf je financieel onafhankelijk ook als je minder verdient, omdat je dan juist nog geld overhoudt.
zaterdag 20 oktober 2007 om 08:13
Het is eigenlijk niet nodig, want krengiserweer heeft al het antwoord gegeven dat ik ook had zullen geven, maar om toch even netjes te reageren op je, Dutchke:
Wat de reden is van het beëindigen van de relatie doet er in mijn ogen niet toe. Natuurlijk is het zuur als dat een dergelijke reden heeft en natuurlijk is het dan lastiger nog samen dingen te regelen, zoals financiële afspraken nakomen, maar dat is verder niet relevant. De afspraak is aangegaan, punt. Dat is gewoon iets waar je dan maar rekening mee had moeten houden en, zoals krengiserweer het ook al zei, als je dat niet aan wilt gaan en een dergelijk risico niet wilt lopen, dan had je niet moeten trouwen.
Wat de reden is van het beëindigen van de relatie doet er in mijn ogen niet toe. Natuurlijk is het zuur als dat een dergelijke reden heeft en natuurlijk is het dan lastiger nog samen dingen te regelen, zoals financiële afspraken nakomen, maar dat is verder niet relevant. De afspraak is aangegaan, punt. Dat is gewoon iets waar je dan maar rekening mee had moeten houden en, zoals krengiserweer het ook al zei, als je dat niet aan wilt gaan en een dergelijk risico niet wilt lopen, dan had je niet moeten trouwen.
zaterdag 20 oktober 2007 om 08:36
Wij hebben alles apart. Mijn vriend verdient meer dus hij brengt ook meer in. Het is bij ons zo geregeld dat we allebei evenveel kunnen sparen. Je moet er wel rekening mee houden dat je wellicht ook nog uit elkaar kunt gaan. Het zou in onze ogen niet eerlijk zijn als mijn vriend met een vette spaarrekening vertrekt en ik met niets. We hebben dit gewoon zakelijk benaderd.
Het is maar net hoe je er in staat.
Het is maar net hoe je er in staat.
zaterdag 20 oktober 2007 om 09:04
Het lijkt mij niet meer dan normaal dat ieder evenveel bijdraagt aan de vaste lasten als je gaat samenwonen of trouwen. Als een van beide minder gaat werken omdat er kinderen verzorgd moeten worden, wordt het een ander verhaal maar verder vind ik het onzin dat de een de ander moet sponseren. Ik zou zeggen, zorg dan maar dat je een beter betaalde baan krijgt als je meer geld omhanden wilt hebben. Ik begrijp trouwens dat het ook hier weer de partij die er op vooruit kan gaan voorstander is van alles 50/50.
zaterdag 20 oktober 2007 om 09:50
Malu je hebt wel snel een conclusie getrokken want er staan genoeg reacties bij van vrouwen die meer verdienen dan hun mannen en die het ook normaal vinden dan meer in te brengen. Daarnaast vind ik het erg kort-door-de-bocht om te zeggen zorg er maar voor dat je een beter betaalde baan krijgt. Een ding begrijp je niet helemaal en dat is het gevoel van willen delen en het gunnen aan elkander en dus niet meer geld willen hebben.
zaterdag 20 oktober 2007 om 09:57
De grap is dat het willen delen bijna altijd van de partij afkomt die niks heeft dan wel minder verdient. Ik geloof niet in sprookjes en ook niet in delen. Pas geleden stond hier nog een topic van een man die niet in gemeenschap van goederen wilde trouwen. Hij had flink wat geld en zijn a.s. vrouw alleen maar schulden. 3 x raden wie er in gemeenschap van goederen wilde trouwen en daar een hele hoop stampij over ging maken. Nederlandse vrouwen zijn over het algemeen afhankelijke typjes die graag op het succes van een man mee willen liften. Kom op zeg, het is 2007.
zaterdag 20 oktober 2007 om 12:29
Ik geloof niet in "alles op een hoop"
mar toen ik al werkte en mijn vriend nog studeerde hadden we het wel zo geregeld dat we allebei de helft van ons inkomen op de huisrekening zette en de helft zelf mochten houden. Dat betekende in de praktijk dt ik idd twee keer zoveel in de huishoudkas stortte als hij, maar datik desondanks nog steeds twee keer zoveel geld had om leuke dingen meet te doen, en hij desondanks ook nog af e toe mij op een biertje kon trakteren of een cd voor zichzelf kon kopen. Hadden we de kosten 50/50 verdeeld, dan had hij dus zijn hele studiebeurs in het huis moeten steken en geen geld meer gehad om ook maar een stap buiten de deur te zetten. waarschijnlijk had hij er dan ook niet voor gekozen om bij mij in te trekken, want zijn studentenhuis was veel goedkoper geweest. En hoe gaat dat dan met vakanties? ik had veel geld, hij niet, dus dan zou ik maar alleen op vakantie gaan omdat hij anders van mij "profiteert"? Nou gezellig is dat. Na een jaar was hij ook afgestudeerd en ging hij werken, dus toen was ons verschil in inkomen minimaal. ht is dus niet zo dat alleen vrouwen die minder verdienen perse welen delen. ( Toen we uitelkaar gingen heb ik overigens wel het grootste gedeelte bvan de inboedel meegenomen, want alles was dooor mij betaald en dus van mij, dat dan weer wel).
mar toen ik al werkte en mijn vriend nog studeerde hadden we het wel zo geregeld dat we allebei de helft van ons inkomen op de huisrekening zette en de helft zelf mochten houden. Dat betekende in de praktijk dt ik idd twee keer zoveel in de huishoudkas stortte als hij, maar datik desondanks nog steeds twee keer zoveel geld had om leuke dingen meet te doen, en hij desondanks ook nog af e toe mij op een biertje kon trakteren of een cd voor zichzelf kon kopen. Hadden we de kosten 50/50 verdeeld, dan had hij dus zijn hele studiebeurs in het huis moeten steken en geen geld meer gehad om ook maar een stap buiten de deur te zetten. waarschijnlijk had hij er dan ook niet voor gekozen om bij mij in te trekken, want zijn studentenhuis was veel goedkoper geweest. En hoe gaat dat dan met vakanties? ik had veel geld, hij niet, dus dan zou ik maar alleen op vakantie gaan omdat hij anders van mij "profiteert"? Nou gezellig is dat. Na een jaar was hij ook afgestudeerd en ging hij werken, dus toen was ons verschil in inkomen minimaal. ht is dus niet zo dat alleen vrouwen die minder verdienen perse welen delen. ( Toen we uitelkaar gingen heb ik overigens wel het grootste gedeelte bvan de inboedel meegenomen, want alles was dooor mij betaald en dus van mij, dat dan weer wel).
zaterdag 20 oktober 2007 om 17:48
Wat mijn persoonlijke mening ook moge zijn, ik ga er altijd van uit dat binnen een relatie sprake is van twee volwassen mensen. Twee personen die hun eigen grenzen kunnen aangeven, hun eigen wensen kunnen formuleren en samen kunnen komen tot een verdeling die voor hen het beste werkt. Ik begrijp dan ook de verontwaardiging of laatdunkendheid van buitenaf over de verschillende verdelingen binnen relaties niet helemaal. Hoezo, niet eerlijk? Hoezo, niet normaal? Hoezo, 'moet' er zonodig iemand gesponsord worden? Blijkbaar voelen de betrokken partners zich er prima bij,wat hun reden ook is, dus lijkt het me totaal niet nodig medelijden te hebben met één van beide partners of een ander asociaal te vinden. Zouden ze zich er niet prettig of zelfs tekort gedaan bij voelen, dan hebben ze een mond gekregen om die te gebruiken en dat punt aan te kaarten en te bediscussiëren.
maandag 22 oktober 2007 om 14:28
dutchke en malu3, mijn vriend verdient meer als ik en heeft zelf aangegeven bij het opstellen van de samenlevingsovereenkomst dat we naar rato gaan inbrengen. Waarom omdat we zo allebei geld overhouden om onze eigen dingen te doen. Ik voel me verre van onafhankelijk omdat (mochten we ook uit elkaar gaan) de mogelijkheid er is dat ik voor mezelf kan zorgen.
ik wil binnen nu en een paar jaar nog twee jaar gaan studeren. Waarschijnlijk ga ik dan een aantal uren minder werken, de hele studie betaal ik zelf (daar spaar ik nu voor) maar misschien komt er iets meer van de vaste lasten op vriendjelief terecht mocht ik minder gaan werken. Ook hier staat vriendjelief 100% achter omdat ik met deze vervolgstudie eindelijk mijn droombaan kan gaan vervullen.
Als ik in termen van relatie denk, denk ik absoluut niet aan de woorden profiteren en straffen. Als je van elkaar houdt en je duidelijke afspraken maakt waar ieder achterstaat, moet een ieder zelf beslissen hoe hij zijn geldkwesties oplost
ik wil binnen nu en een paar jaar nog twee jaar gaan studeren. Waarschijnlijk ga ik dan een aantal uren minder werken, de hele studie betaal ik zelf (daar spaar ik nu voor) maar misschien komt er iets meer van de vaste lasten op vriendjelief terecht mocht ik minder gaan werken. Ook hier staat vriendjelief 100% achter omdat ik met deze vervolgstudie eindelijk mijn droombaan kan gaan vervullen.
Als ik in termen van relatie denk, denk ik absoluut niet aan de woorden profiteren en straffen. Als je van elkaar houdt en je duidelijke afspraken maakt waar ieder achterstaat, moet een ieder zelf beslissen hoe hij zijn geldkwesties oplost
Je moet soms vallen om weer leren op te staan
maandag 22 oktober 2007 om 20:44
En wat als de ene partner net even wat meer cognitieve vermogens en dito baan heeft? Wat kun je er als partner aan doen dat je wat minder intelligent bent en in een slechter betaalde baan terecht bent gekomen? Sommige mensen kunnen niet verder klimmen in hun vakgebied, anderen kunnen nog enorm groeien. Ik ben het er dus absoluut niet mee eens dat je werkt voor je geld en het dus mag uitgeven. Het klopt letterlijk genomen natuurlijk wel, maar denk even na. Plafonds bestaan en daar kun je als partner van een goed verdienende man / vrouw niets aan doen.
Fortis et liber
maandag 22 oktober 2007 om 20:45
Ik ben het helemaal met helleborus en itsme26 eens.
In een relatie kan je door elkaar financieel te steunen ook veel meer bereiken.
Itsme26 heeft het nu wel financieel minder maar het feit dat zij studeert is ook een investering. Immers wanneer zij een diploma heeft, krijgt zij meer betaald en daar kan ook hij de vruchten van plukken later.
Zo is dit nu ook voor mij. Een ander voorbeeld van een kennis van mij die nu afgestudeerd is in psychologie en haar eigen praktijk heeft. Voordat zij hier kwam heeft haar vriend voornamelijk de financiele lasten gedragen zodat zij zich kon ontwikkelen. Nu heeft zij haar eigen praktijk geopend en haalt zij het meeste binnen. Als hij haar dit niet gegund had, zouden ze het nu financieel SAMEN slechter hebben. Los van het feit of de ander hier de financiele vruchten van kan plukken, zou je ook het beste moeten voor hebben voor je partner en je partner liever zien in een baan waar diegene zich het gelukkigst in voelt dan in een baan waarin diegene ongelukkig is maar meer verdiend. Ook hier plukt je partner de vruchten van en dan wel niet op financieel vlak maar simpelweg doordat je partner gelukkiger is. Zij kiezen voor een carriere maar een ander legt zijn prioriteit weer bij het gezinsleven en maakt hier keuzes en verdelingen in. Niemand hiervan is beter of slechter. Diegene die kiest voor de zorg voor zijn of haar kinderen heeft een even zware taak (en misschien wel zwaarder) dan diegene die de centen binnenhaalt.
Is zij hierdoor een afhankelijk typje?
Een salaris van dezelfde hoogte is vrijwel onmogelijk mits je bij dezelfde werkgever werkt en dezelfde functie hebt en dan nog is het vaak zo dat de man meer verdiend maar nou en!
Als de een meer verdiend dan de ander, zou dan die persoon zelf mindere leuke dingen kunnen doen of alleen moeten doen omdat haar of zijn partner dat niet kan veroorloven? Dus als je bijvoorbeeld mooier wil wonen samen met je partner maar die kan de helft niet bekostigen, dan maar niet mooier wonen of samen wonen? of dan maar niet op die vakantie met je partner want je partner kan niet hetzelfde bijdragen? Het lijkt mij het belangrijkste dat je die dingen kan doen met je geliefde, belangrijker dan wie wat betaald.
Ik ben het er ook niet mee eens dat Nederlandse vrouwen afhankelijke typjes zijn! Is dit statistisch bewezen? Wanneer ben je precies een afhankelijk typje?
Tuurlijk zijn er vrouwen die een relatie aangaan om financieel een beter leven te krijgen. Maar dit zijn uitzonderingen en zeker niet de regel. En zulke mannen heb je trouwens ook.
In een relatie kan je door elkaar financieel te steunen ook veel meer bereiken.
Itsme26 heeft het nu wel financieel minder maar het feit dat zij studeert is ook een investering. Immers wanneer zij een diploma heeft, krijgt zij meer betaald en daar kan ook hij de vruchten van plukken later.
Zo is dit nu ook voor mij. Een ander voorbeeld van een kennis van mij die nu afgestudeerd is in psychologie en haar eigen praktijk heeft. Voordat zij hier kwam heeft haar vriend voornamelijk de financiele lasten gedragen zodat zij zich kon ontwikkelen. Nu heeft zij haar eigen praktijk geopend en haalt zij het meeste binnen. Als hij haar dit niet gegund had, zouden ze het nu financieel SAMEN slechter hebben. Los van het feit of de ander hier de financiele vruchten van kan plukken, zou je ook het beste moeten voor hebben voor je partner en je partner liever zien in een baan waar diegene zich het gelukkigst in voelt dan in een baan waarin diegene ongelukkig is maar meer verdiend. Ook hier plukt je partner de vruchten van en dan wel niet op financieel vlak maar simpelweg doordat je partner gelukkiger is. Zij kiezen voor een carriere maar een ander legt zijn prioriteit weer bij het gezinsleven en maakt hier keuzes en verdelingen in. Niemand hiervan is beter of slechter. Diegene die kiest voor de zorg voor zijn of haar kinderen heeft een even zware taak (en misschien wel zwaarder) dan diegene die de centen binnenhaalt.
Is zij hierdoor een afhankelijk typje?
Een salaris van dezelfde hoogte is vrijwel onmogelijk mits je bij dezelfde werkgever werkt en dezelfde functie hebt en dan nog is het vaak zo dat de man meer verdiend maar nou en!
Als de een meer verdiend dan de ander, zou dan die persoon zelf mindere leuke dingen kunnen doen of alleen moeten doen omdat haar of zijn partner dat niet kan veroorloven? Dus als je bijvoorbeeld mooier wil wonen samen met je partner maar die kan de helft niet bekostigen, dan maar niet mooier wonen of samen wonen? of dan maar niet op die vakantie met je partner want je partner kan niet hetzelfde bijdragen? Het lijkt mij het belangrijkste dat je die dingen kan doen met je geliefde, belangrijker dan wie wat betaald.
Ik ben het er ook niet mee eens dat Nederlandse vrouwen afhankelijke typjes zijn! Is dit statistisch bewezen? Wanneer ben je precies een afhankelijk typje?
Tuurlijk zijn er vrouwen die een relatie aangaan om financieel een beter leven te krijgen. Maar dit zijn uitzonderingen en zeker niet de regel. En zulke mannen heb je trouwens ook.
maandag 22 oktober 2007 om 20:48
Het lijkt mij dat in veel gevallen de parttime werkende partner niet vanwege hobby's kiest om minder te werken. Vaak zit hieraan gekoppeld dat degene huishoudelijke taken op zich neemt of de zorg voor kinderen / andere familieleden. Dit lijkt me bovendien ook een gezamenlijke keuze, waar je samen achter staat als hij wordt gemaakt. Dat betekent dat je ook samen achter de consequenties staat.
Fortis et liber
