Relaties
alle pijlers
Hoe bevalt het alleen wonen?
maandag 15 juli 2024 om 23:39
In Nederland zijn steeds meer singles. Volgens het CBS heeft 19 procent van de inwoners een eenpersoons huishouden, dat zijn 3,3 miljoen mensen.
Sinds een jaar woon ook ik weer op mezelf, na een verbroken relatie. Ik heb eerder alleen gewoond, en ook eerder samengewoond. Ik moest er weer erg aan wennen maar inmiddels geniet ik van de rust. Alles op zijn eigen vaste plek, alles zoals ik het wil, zo ingericht als ik het wil, zo schoon als ik het wil, alles opgeruimd, niemand die klaagt zeurt zanikt zich irriteert of rommel maakt. Ik vind het heerlijk!
Hoe is dat voor jullie?
En wat als je een relatie hebt of krijgt?
Sinds een jaar woon ook ik weer op mezelf, na een verbroken relatie. Ik heb eerder alleen gewoond, en ook eerder samengewoond. Ik moest er weer erg aan wennen maar inmiddels geniet ik van de rust. Alles op zijn eigen vaste plek, alles zoals ik het wil, zo ingericht als ik het wil, zo schoon als ik het wil, alles opgeruimd, niemand die klaagt zeurt zanikt zich irriteert of rommel maakt. Ik vind het heerlijk!
Hoe is dat voor jullie?
En wat als je een relatie hebt of krijgt?
deadpoetssociety wijzigde dit bericht op 15-07-2024 23:58
9.96% gewijzigd
zaterdag 27 juli 2024 om 09:41
Er wordt wel naar gevraagd door degene met wie je woont toch, die houdt je een behoorlijke spiegel voor.Olea schreef: ↑27-07-2024 08:53Mooi geschreven, Sierlijk!
En laten we ook niet vergeten dat er ook met mensen die (al dan niet ogenschijnlijk) bínnen de norm vallen wel degelijk iets aan de hand kan zijn. Daar wordt alleen niet gauw naar gevraagddus daar moet je dan zelf achteraan om dat uit te vogelen. Maar ik geloof er helemaal niets van dat ik de enige ben die o.a. wilde gaan samenwonen omdat je iets wilde compenseren ofzo of daarmee een bepaalde emotie voedde.
Dat we daar vaak niet in willen kijken is iets anders.
Ik zie daarin geen verschil tussen mensen die alleen wonen of samenwonen. De sociale omgeving vraagt of verwacht altijd iets van je. Wat je daar voor boodschap uit haalt is aan jezelf, volgens mij.
zaterdag 27 juli 2024 om 09:43
Voor jou blijkbaar wel, want je neemt meerdere posts de tijd om wat September schrijft te problematiseren door te suggereren dat mensen die gedrag laten zien zoals jij dat nu (mis)interpreteert in staat van ontkenning verkeren. Ik vind het raar wat je doet, zeker als je zelf meent dat het enkel een observatie en een perspectief is. September lijkt zich gelukkig niet erg aangesproken te voelen, maar dat weet je op voorhand niet hè.bijtie schreef: ↑27-07-2024 09:32Het is maar een observatie en een perspectief, meer niet.
Het ene hoeft niet meer waar te zijn dan het ander. Hechtingstheorie is een manier om naar mensen hun leefpatronen te kijken en kan soms een interessante hypothese bieden. Maar als er geen problemen zijn is dat niet zo relevant.
Ik denk echter niet dat je als soort van een norm af kan stappen, we gedijen daar juist op. Je bewust zijn van deze normen en onderzoeken hoe het voor jezelf werkt (en waarom) heb je meer aan, dat levert in ieder geval een leven met de meeste voldoening op denk ik. Je kan de wereld niet veranderen en je ertegen afzetten heeft ook geen zin.
Ik kan heel Nederland inmiddels horen zuchten.
zaterdag 27 juli 2024 om 09:46
Wie beweert dat dan?bijtie schreef: ↑27-07-2024 09:41Er wordt wel naar gevraagd door degene met wie je woont toch, die houdt je een behoorlijke spiegel voor.
Dat we daar vaak niet in willen kijken is iets anders.
Ik zie daarin geen verschil tussen mensen die alleen wonen of samenwonen. De sociale omgeving vraagt of verwacht altijd iets van je. Wat je daar voor boodschap uit haalt is aan jezelf, volgens mij.
Ik kan heel Nederland inmiddels horen zuchten.
zaterdag 27 juli 2024 om 09:56
Het hebben van een onveilige hechtingstijl kan ook binnen langdurige relaties.Olea schreef: ↑27-07-2024 09:41Ik vind je gedachtegangen op zich best interessant hoor Bijtie! Maar ze bevatten inderdaad ook wel wat vooroordelen. Want je schreef dat relatief veel mensen een "onveilige hechtingsstijl" hebben ontwikkeld in hun jeugd. Dat is dus buiten hun schuld of verantwoordelijkheid om neem ik aan. Aangezien de meerderheid van de mensen in relaties zit, moeten er daar dan toch ook een hoop tussen zitten met een onveilige hechtingsstijl. Misschien niet zozeer de mensen met bindingsangst, maar mensen met verlatingsangst?
Overigens zou ik - zeker in het begin van relaties - ook van mijzelf kunnen zeggen dat ik "een soort" bindingsangst heb gekend in begin van elke nieuwe relatie. Maar die heeft er vooral mee te maken dat de verlatingsangst getriggerd zou kunnen worden.
Ik vind onveilig trouwens sowieso misleidend en ik denk dat er daarom ook zo wordt aangeslaan op de post van Bijtie, terwijl ze weldegelijk een punt heeft.
De vraag is volgens mij dan meer wat nu daadwerkelijk gezonde hechting is.
Volgens mij is daarover nog heel veel niet over bekend, laat staan consensus over.
zaterdag 27 juli 2024 om 10:02
Nou ja, ik ben dus wel onveilig gehecht vroeger, door het vroege overleden van mijn vader. Daarna ben ik behoorlijk getraumatiseerd door mijn pestverleden op school ( jarenlang ) en had ik een onrustig huishouden met een hoop stiefvaders die komen en gingen. Ik had wel een hele lieve moeder en een fijne broer, dus de basis was wel goed. Maar ja, er is ook een hoop onrust geweest voor mij. Het gevoel dat ik anders was, niet goed genoeg, dat er ( door mijn depressies ook ) wat mis met me was.Olea schreef: ↑27-07-2024 09:41Ik vind je gedachtegangen op zich best interessant hoor Bijtie! Maar ze bevatten inderdaad ook wel wat vooroordelen. Want je schreef dat relatief veel mensen een "onveilige hechtingsstijl" hebben ontwikkeld in hun jeugd. Dat is dus buiten hun schuld of verantwoordelijkheid om neem ik aan. Aangezien de meerderheid van de mensen in relaties zit, moeten er daar dan toch ook een hoop tussen zitten met een onveilige hechtingsstijl. Misschien niet zozeer de mensen met bindingsangst, maar mensen met verlatingsangst?
Overigens zou ik - zeker in het begin van relaties - ook van mijzelf kunnen zeggen dat ik "een soort" bindingsangst heb gekend in begin van elke nieuwe relatie. Maar die heeft er vooral mee te maken dat de verlatingsangst getriggerd zou kunnen worden.
Mijn vertrouwen in mensen is flink beschadigd, zeker toen mijn vader's familie me massaal "verbannen" had op mijn zeventiende. Dat dus na een leven lang gepest te zijn op school en verraden en verlaten door vriendinnen. Dus tja, ik heb moeite met vriendschappen aan gaan. Met mensen vertrouwen.
Met ( romantische ) relaties. Komt dat alleen maar door mijn jeugd? Of ligt het verband bij mijn ASS en mijn jeugd? Of misschien ben ik ( net als mijn oma ) gewoon gelukkiger in mijn eentje?
In mijn ogen doet het antwoord er niet zoveel toe. De oorzaak maakt niets uit want ik kan het verleden niet meer veranderen. Het is nou eenmaal zo gelopen en ja ik ben zeker beschadigd.
Maar ik denk dat als dat niet gebeurd zou zijn ik nog steeds gewoon graag alleen zou zijn/wonen.
zaterdag 27 juli 2024 om 10:13
Ja, dat is ook waar ik op doelde. Alleen wordt daar dus véél minder naar gevraagd. Op het moment dat je een relatie wil of aangaat, op het moment dat je gaat samenwonen, kinderen krijgt noem maar op. Het wordt vrijwel altijd heel positief bejubeld. Terwijl daar dus ook onveilige hechting aan ten grondslag kan liggen, angst, verlangen, compensatie etc. Ik had misschien best wel gewild welke dingen bij mij ten grondslag daaraan lagen. Ik heb dat nu allemaal binnen de relatie uitgevogeld maar het was denk ik wel gezonder en oprechter geweest als ik dat allemaal helder in kaart had voor ik aan een vaste relatie begon.Sheabutter schreef: ↑27-07-2024 09:56Het hebben van een onveilige hechtingstijl kan ook binnen langdurige relaties.
Ik vind onveilig trouwens sowieso misleidend en ik denk dat er daarom ook zo wordt aangeslaan op de post van Bijtie, terwijl ze weldegelijk een punt heeft.
De vraag is volgens mij dan meer wat nu daadwerkelijk gezonde hechting is.
Volgens mij is daarover nog heel veel niet over bekend, laat staan consensus over.
zaterdag 27 juli 2024 om 10:15
Stuitend? Wat een grote woorden gebruik jij in een doodgewone discussie zeg. Ik bedoelde het niet als een aanval of belediging, mocht je het zo hebben opgevat.
zaterdag 27 juli 2024 om 10:24
Een gelukkige jeugd is niet hetzelfde als nul levensproblemen. Je maakt allemaal dingen mee, maar ik zie dat als onderdeel van het leven, niet als een factor in mijn levensgeluk. Laat ik het zo zeggen, ben niet gepest, misbruikt of mishandeld. Natuurlijk gingen er wel mensen dood, of heb ik weleens stress ervaren.bijtie schreef: ↑27-07-2024 07:27Volgens de theorie willen zulke kinderen zich juist graag binden.
Mensen die een gelukkige/zorgeloze jeugd rapporteren doen dat soms doordat ze bepaalde aspecten ervan niet bewust kunnen ervaren of toelaten, zoals emotionele onbeschikbaarheid van de ouders. Dit kan een kenmerk zijn van het type hechtingsstijl dat je vaak ziet bij mensen die lang single zijn of zich nooit verbonden hebben.
Waar in een normaal mensenleven altijd wel moeilijke tijden zijn rapporteren zij nul levensproblemen.
Betekent niet dat dit een probleem hoeft te zijn. Het kan een probleem zijn. En niet bedoeld als projectie of om een oordeel te geven over levenskeuzes, ik baseerde dit op letterlijke woorden in Septembers post en de letterlijke kenmerken van bindingsangst.
Er is een relatief grote groep mensen met een dergelijke hechtingsstijl, die dit ook standaard ontkennen (zich er niet bewust van zijn). Dus het was eigenlijk onzinnig om het te benoemen hoe dan ook.
Word je gepest of misbruikt, ja, dat beïnvloedt je geluk. Maar niet alle verdrietige dingen die een mens meemaakt beïnvloeden je gevoel van geluk.
Ik benoemde mijn jeugd omdat er daarvoor over de jeugd was gesproken in de context van het niet kunnen samenwonen. Maar dat waren mensen met een nare jeugd.
anoniem_670e3ef0ebfff wijzigde dit bericht op 27-07-2024 10:26
4.26% gewijzigd
zaterdag 27 juli 2024 om 10:26
Ik las nog even terug en zag toen dat ik twee posters (jij en Olea) door elkaar heb gehaald. Het was Olea die schreef dat er in gezinnen/samenwoonverbanden altijd wel drama is, en dat zij daarom de voorkeur geeft aan een eenpersoonshuishouden omdat ze happy de peppy wil leven. Jij reageerde vervolgens op mijn reactie op Olea, en toen ben ik jou gaan aanzien voor haar. Misverstand dus, excuus!september schreef: ↑27-07-2024 00:28Volgens mij heb jij het over het aangaan van relaties (waar ik geen moeite mee heb), terwijl ik het heb over lekker alleen wonen, het onderwerp van het topic. Je kunt ook een relatie hebben, maar wel alleen wonen. Zo heb ik het tot nu toe altijd gedaan. Het maakt nogal verschil of je met een partner samenwoont, of niet. Dus ja, dat stuur ik wel.
Net zoals een ander aanstuurt op wél samenwonen, omdat iemand denkt daar gelukkiger van te worden. Dat is dan evengoed een bepaalde levensstijl kiezen. Maar alleen willen wonen wordt als statement gezien, samen willen wonen is gewoon wat erbij hoort, dat is normaal. Als je dat niet wil, dan klopt er iets niet.
Het leven is niet maakbaar, maar bepalen of je wel of niet met een partner in een huis wil wonen heb je gelukkig wel in de hand. Zouden meer mensen daar maar eens wat meer bij stilstaan.
Ik behoed mezelf helemaal niet voor verdriet, dingen als ziekte of overlijden voorkom je niet met al dan niet samenwonen. Hoe je ook woont, het leven gebeurt.
Maar ik kan aan jouw comments al zien dat wij echt een compleet andere belevingswereld en kijk op het leven hebben.
zaterdag 27 juli 2024 om 10:28
Olea, die zegt dat zij niet bevraagd is op haar keuzes terwijl iemand die alleen blijft wel die vragen krijgt over het waarom.
Ik denk dat je idd niet de letterlijke vragen krijgt, maar je wordt wel op een andere manier een spiegel voorgehouden.
Niemand kent zijn eigen hechtingsstijl en eventuele trauma's en andere patronen uit de overlevering wanneer die uit huis gaat en een twintiger is, dat is inherent aan het leven denk ik. Alleen door jezelf te spiegelen aan die norm en te onderzoeken wat jou drijft, kan je er achter komen.
Keuzes maken doen we echt niet met 100% bewustzijn en al helemaal niet als we jong zijn, dat is al lang aangetoond door de wetenschap. Er zijn hoe dan ook onzichtbare krachten in het spel, die al onze keuzes beïnvloeden.
Het grootste deel van de mensen met onveilige hechtingsstijlen schijnt inderdaad in relaties te zitten.
Van mij uit absoluut geen oordeel hierover, noch wil ik beweren dat een ieder die alleen woont bindingsangst heeft, noch dat het een beter of erger is dan het ander.
zaterdag 27 juli 2024 om 10:36
Ik snap er niets van. Moeten we nou eerst allemaal onze diepste drijfveren uitzoeken voordat we leven naar onze voorkeur?
Voor mezelf sprekend, dit leven past bij mij en hoewel we het er nu specifiek over hebben, is het normaal nooit een groot punt van aandacht voor mij geweest. Ik ben dit pad op natuurlijke wijze ingeslagen en ben niet voornemens mijn hechtingsstijl te onderzoeken. Wellicht als ik ergens tegenaan loop.
Voor mezelf sprekend, dit leven past bij mij en hoewel we het er nu specifiek over hebben, is het normaal nooit een groot punt van aandacht voor mij geweest. Ik ben dit pad op natuurlijke wijze ingeslagen en ben niet voornemens mijn hechtingsstijl te onderzoeken. Wellicht als ik ergens tegenaan loop.
zaterdag 27 juli 2024 om 10:50
Oh, dat is zeker zo.canis-felis schreef: ↑27-07-2024 10:40Volgens mij zei Olea vooral dat er wanneer je doet wat in het algemeen als 'de norm' beschouwd wordt, je daarop niet of veel minder snel bevraagd wordt.
Mensen vragen rustig waarom je geen kinderen wil, maar wil je ze wel, dan wordt dat niet verder bevraagd. Hooguit trekken mensen een wenkbrauw op als mensen kinderen willen in minder ideale omstandigheden.
Voor mij heeft altijd vastgestaan dat ik geen kinderen wilde, al heel jong wist ik dat en ik heb gewoon verder geleefd op die manier. Vragen waarom ik ze niet wil is als vragen waarom ik nooit ben gaan koorddansen: gewoon nooit overwogen.
zaterdag 27 juli 2024 om 10:51
Voor mij klinkt dat heel logisch.september schreef: ↑27-07-2024 10:36Ik snap er niets van. Moeten we nou eerst allemaal onze diepste drijfveren uitzoeken voordat we leven naar onze voorkeur?
Voor mezelf sprekend, dit leven past bij mij en hoewel we het er nu specifiek over hebben, is het normaal nooit een groot punt van aandacht voor mij geweest. Ik ben dit pad op natuurlijke wijze ingeslagen en ben niet voornemens mijn hechtingsstijl te onderzoeken. Wellicht als ik ergens tegenaan loop.
Hoe weet je anders of je een duurzaam levenspad bent ingeslagen?
Logischerwijs ga je dat idd pas onderzoeken als je ergens tegenaan loopt. Waarbij de een tegen grote problemen aanloopt en de ander tegen helemaal geen problemen. En dan is er geen probleem.
Waarbij het wel een bemoeilijkende factor is dat we als mens geneigd zijn de oorzaak en oplossing van problemen buiten onszelf te projecteren. Dus soms ervaar je heel lang geen probleem in jezelf, terwijl het er wel is.
Wederom niet bedoeld om jou iets aan te praten, heel onhandig van mij om jou als lijdend voorwerp te gebruiken, sorry daarvoor. Ik waardeer het dat je er zo coulant mee omgaat.
zaterdag 27 juli 2024 om 10:51
Heel correct omschreven.bijtie schreef: ↑27-07-2024 10:28Olea, die zegt dat zij niet bevraagd is op haar keuzes terwijl iemand die alleen blijft wel die vragen krijgt over het waarom.
Ik denk dat je idd niet de letterlijke vragen krijgt, maar je wordt wel op een andere manier een spiegel voorgehouden.
Niemand kent zijn eigen hechtingsstijl en eventuele trauma's en andere patronen uit de overlevering wanneer die uit huis gaat en een twintiger is, dat is inherent aan het leven denk ik. Alleen door jezelf te spiegelen aan die norm en te onderzoeken wat jou drijft, kan je er achter komen.
Keuzes maken doen we echt niet met 100% bewustzijn en al helemaal niet als we jong zijn, dat is al lang aangetoond door de wetenschap. Er zijn hoe dan ook onzichtbare krachten in het spel, die al onze keuzes beïnvloeden.
Het grootste deel van de mensen met onveilige hechtingsstijlen schijnt inderdaad in relaties te zitten.
Van mij uit absoluut geen oordeel hierover, noch wil ik beweren dat een ieder die alleen woont bindingsangst heeft, noch dat het een beter of erger is dan het ander.
Het is jammer dat dit soort dingen, na te zijn uitgesproken, als een oordeel worden opgevat.
zaterdag 27 juli 2024 om 10:52
Ja volgens mij ook.canis-felis schreef: ↑27-07-2024 10:40Volgens mij zei Olea vooral dat er wanneer je doet wat in het algemeen als 'de norm' beschouwd wordt, je daarop niet of veel minder snel bevraagd wordt.
Dus daar reageerde ik op...
zaterdag 27 juli 2024 om 10:58
Nou, nee. Het was geen vrijblijvende opmerking, het werd wel degelijk geopperd als achtergrond van míjn keuzes. En daarna doubled-down toen ik aangaf me er niet in de herkennen. Dan praat je op zijn minst bijna iemand iets aan.
Misschien geen oordeel, maar wel degelijk een beoordeling. Je kunt niet tegen iemand zeggen, oh, misschien heb je bindingsangst en ben je onveilig gehecht, no offence hoor!
Mij raakt zoiets verder gelukkig niet, ik denk dan vooral dat iemand misschien zelf veel heeft moeten analyseren in het eigen leven.
Misschien geen oordeel, maar wel degelijk een beoordeling. Je kunt niet tegen iemand zeggen, oh, misschien heb je bindingsangst en ben je onveilig gehecht, no offence hoor!
Mij raakt zoiets verder gelukkig niet, ik denk dan vooral dat iemand misschien zelf veel heeft moeten analyseren in het eigen leven.
zaterdag 27 juli 2024 om 11:03
Waarom niet eigenlijk?september schreef: ↑27-07-2024 10:58Nou, nee. Het was geen vrijblijvende opmerking, het werd wel degelijk geopperd als achtergrond van míjn keuzes. En daarna doubled-down toen ik aangaf me er niet in de herkennen. Dan praat je op zijn minst bijna iemand iets aan.
Misschien geen oordeel, maar wel degelijk een beoordeling. Je kunt niet tegen iemand zeggen, oh, misschien heb je bindingsangst en ben je onveilig gehecht, no offence hoor!
Mij raakt zoiets verder gelukkig niet, ik denk dan vooral dat iemand misschien zelf veel heeft moeten analyseren in het eigen leven.
Op dit forum doen we dat continu, iets lezen en daarover oordelen.
Het is geen diagnose, gewoon een naam voor een patroon vanuit een bepaalde theorie. Toevallig somde je het hele lijstje op. Ik begrijp alsnog wel dat het niet erg handig of vriendelijk is om dat te benoemen.
zaterdag 27 juli 2024 om 11:09
Voor mij niet logisch. Ik hoef helemaal niet te weten of ik een duurzaam levenspad ben ingeslagen. Ik kan toch altijd nog van koers wijzigen als dat beter voelt? Verwacht ik niet, ben al een flink eind op weg in het leven.bijtie schreef: ↑27-07-2024 10:51Voor mij klinkt dat heel logisch.
Hoe weet je anders of je een duurzaam levenspad bent ingeslagen?
Logischerwijs ga je dat idd pas onderzoeken als je ergens tegenaan loopt. Waarbij de een tegen grote problemen aanloopt en de ander tegen helemaal geen problemen. En dan is er geen probleem.
Waarbij het wel een bemoeilijkende factor is dat we als mens geneigd zijn de oorzaak en oplossing van problemen buiten onszelf te projecteren. Dus soms ervaar je heel lang geen probleem in jezelf, terwijl het er wel is.
Wederom niet bedoeld om jou iets aan te praten, heel onhandig van mij om jou als lijdend voorwerp te gebruiken, sorry daarvoor. Ik waardeer het dat je er zo coulant mee omgaat.
Ik raak steeds meer de draad kwijt, de dingen die je aanhaalt over onveilige hechting en dergelijke zijn toch ook problemen buiten jezelf, maar nu zeg je weer dat het dan toch al in jezelf zit.
Nou ja, je ziet ik ben totaal niet thuis in de psychologie. Ik doe maar wat en ik vind het wel best.
zaterdag 27 juli 2024 om 11:10
Ik zal het maar zeggen dan, ik vind dat echt psychologie van de koude grond. En dat vind ik niet nodig. Geen diagnose, maar het scheelt niet veel. Je kent een lijstje, je leest wat dingen en hoppakee.bijtie schreef: ↑27-07-2024 11:03Waarom niet eigenlijk?
Op dit forum doen we dat continu, iets lezen en daarover oordelen.
Het is geen diagnose, gewoon een naam voor een patroon vanuit een bepaalde theorie. Toevallig somde je het hele lijstje op. Ik begrijp alsnog wel dat het niet erg handig of vriendelijk is om dat te benoemen.
Gelukkig ben ik niet gevoelig voor dat soort dingen, en zie ik dat meer als een teken dat iemand zelf veel op dat vlak heeft moeten lezen.
zaterdag 27 juli 2024 om 11:19
Nee andersom juist. Ik kies juist bewust voor een gezinsleven omdat ik een happy de peppy familieleven wil en hoop te kunnen nastreven. Maar juisg in films en boeken draait het beeld (dat ik voor ogen heb) toch stiekem altijd wel een beetje om: er is een familiegeheim, een ruzie, een onopgelost of onuitgesproken iets dat wringt etc. En dat mag van mij achterwege blijven maar heel vaak blijkt er ergens toch wel iets "gecompliceerds" te zijn. Iets dat opgelost moet worden. Helaas dus ook in mijn eigen achtergrond. Die van mijn partner etc. En zo vrees ik dat dingen van generatie tot generatie doorgaan.Claire45 schreef: ↑27-07-2024 10:26Ik las nog even terug en zag toen dat ik twee posters (jij en Olea) door elkaar heb gehaald. Het was Olea die schreef dat er in gezinnen/samenwoonverbanden altijd wel drama is, en dat zij daarom de voorkeur geeft aan een eenpersoonshuishouden omdat ze happy de peppy wil leven. Jij reageerde vervolgens op mijn reactie op Olea, en toen ben ik jou gaan aanzien voor haar. Misverstand dus, excuus!
Wat ik bedoelde: was er echt nul komma nul nul nul sprake geweest van iets gecompliceerds. Alles alléén maar happy en vrolijk en iedereen blij, dán had ik niet opgegroeid met het idee "dat wil ik anders / ik moet iets compenseren". Al is een boel helaas dus onbewust gegaan en weet ik dat pas na therapie en gesprekken binnen de familie.
zaterdag 27 juli 2024 om 11:26
Dus iemand ervaart geen (grote) problemen in het leven en heeft toch bindingsangst. Dat kan gewoon niet kloppen, dus je uitgangspunt voor deze hele discussie nav September's post/leven is gebaseerd op een foute aanname.
zaterdag 27 juli 2024 om 11:28
Precies! Terwijl andersom eigenlijk veel logischer zou zijn toch? Want dan worden er nieuwe personen (de kinderen) bij betrokken. Terwijl iemand die daadwerkelijk bindingsangst heeft en alleen blijft en geen kinderen op de wereld zet daar verder geen ander mee belast.september schreef: ↑27-07-2024 10:50Oh, dat is zeker zo.
Mensen vragen rustig waarom je geen kinderen wil, maar wil je ze wel, dan wordt dat niet verder bevraagd. Hooguit trekken mensen een wenkbrauw op als mensen kinderen willen in minder ideale omstandigheden.
Voor mij heeft altijd vastgestaan dat ik geen kinderen wilde, al heel jong wist ik dat en ik heb gewoon verder geleefd op die manier. Vragen waarom ik ze niet wil is als vragen waarom ik nooit ben gaan koorddansen: gewoon nooit overwogen.
zaterdag 27 juli 2024 om 11:33
Op zich kan het natuurlijk wel. Als diegene zich niet met iets als relaties of samenwonen gaat bezighouden is er eigenlijk ook niks aan de hand.
Wat dat betreft vind ik bindingsangst een vele "gezondere" dan verlatingsangst. Hoewel die persoon misschien best wel vervelende dingen meegemaakt kan hebben. Hij of zij is in elk geval oprecht. En dat is bij verlatingsangst misschien niet altijd zo...
zaterdag 27 juli 2024 om 11:36
Olea schreef: ↑27-07-2024 11:33Op zich kan het natuurlijk wel. Als diegene zich niet met iets als relaties of samenwonen gaat bezighouden is er eigenlijk ook niks aan de hand.
Wat dat betreft vind ik bindingsangst een vele "gezondere" dan verlatingsangst. Hoewel die persoon misschien best wel vervelende dingen meegemaakt kan hebben. Hij of zij is in elk geval oprecht. En dat is bij verlatingsangst misschien niet altijd zo...
Mwah, een kenmerk (en misschien zelfs de basis) van bindingsangst is dat je moeite hebt met hechten/relaties terwijl je daar wel behoefte aan hebt (en dan heb/ervaar je dus een probleem). Dus zonder dat, geen bindingsangst.
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn
Al een account? Log dan hier in
