Relaties
alle pijlers
Hoe ga ik hiermee om? Vriend vlucht voor ruzie.
zondag 21 oktober 2007 om 22:52
Mijn vriend en ik zijn nu bijna 3 jaar samen. Vanaf het begin merk ik eigenlijk al dat mijn vriend geen ruzie kan maken en sowieso commentaar oid slecht kan velen. Bij hem thuis werd er eigenlijk nooit ruzie gemaakt, commentaar gegeven of geschreeuwd. Dan merk ik nu heel erg. Zodra wij ruzie hebben, begint ie verwijten naar mij toe te gooien, te schreeuwen, druk heen en weer te lopen etc. Vaak loopt ie ook meteen de kamer uit en laatst toen we bij mij waren zelfs de deur uit richting de bushalte. Ik roep m dan natuurlijk eerst terug, maar hij was al weg, dus heb ik m maar opgepikt en thuis afgezet. Hij gaat ruzie dus eigenlijk nogal uit de weg. In een normale situatie heb ik al eens aangegeven dat ie niet weg moet lopen voor ruzie en het niet erg is om ruzie te hebben, als het maar weer goed komt. Dat je het juist beter uit kan praten, naar elkaar moet luisteren (als ik wat zeg, reageert ie steeds op elke zin, terwijl hij na één zin natuurlijk nog niks weet, dus wat langer moet luisteren). Dat ik liever niet heb dat ie schreeuwt, omdat ik dan ook moet gaan schreeuwen en je toch meteen een hele andere sfeer creeërt. Maar: "ik moet luisteren naar wát ie schreeuwt en niet naar het feit dát ie schreeuwt".
Nu twijfelt ie dus over onze relatie. Terwijl ik van mening ben dat we een hoop kunnen veranderen in positieve zin als we elkaar aanhoren en erover praten. Hij kan zijn gevoel niet omschrijven, of wat ie precies denkt waarover. Heeft ook vaak niet echt een mening over iets, terwijl ik dat juist wel heel erg heb. We zitten op t moment in een dip. Twijfel van beiden kanten en veel ruzie. Maar ik heb het idee dat hij nu dingen zoekt om niet leuk te vinden (opmerkingen fout opvatten bijv), omdat dat makkelijker is dan er iets aan doen. Maar dit vind ik natuurlijk heel jammer!
Wie herkent dit in haar vriend of in zichzelf? Hopelijk kan iemand me een beetje helpen wat te doen. Dat ie de deur uit liep richting bushalte en ik m dus thuis heb gebracht was vrijdag rond n uur of 5. Ik heb m nu sowieso tijd voor zichzelf gegeven, door niks van me te laten horen.
Nu twijfelt ie dus over onze relatie. Terwijl ik van mening ben dat we een hoop kunnen veranderen in positieve zin als we elkaar aanhoren en erover praten. Hij kan zijn gevoel niet omschrijven, of wat ie precies denkt waarover. Heeft ook vaak niet echt een mening over iets, terwijl ik dat juist wel heel erg heb. We zitten op t moment in een dip. Twijfel van beiden kanten en veel ruzie. Maar ik heb het idee dat hij nu dingen zoekt om niet leuk te vinden (opmerkingen fout opvatten bijv), omdat dat makkelijker is dan er iets aan doen. Maar dit vind ik natuurlijk heel jammer!
Wie herkent dit in haar vriend of in zichzelf? Hopelijk kan iemand me een beetje helpen wat te doen. Dat ie de deur uit liep richting bushalte en ik m dus thuis heb gebracht was vrijdag rond n uur of 5. Ik heb m nu sowieso tijd voor zichzelf gegeven, door niks van me te laten horen.
maandag 22 oktober 2007 om 02:08
schreeuwen klikt voor mij nu iets als onmacht
hou je in en laat hem uitschreeuwen en vraag dan op een rustige manier wat hij graag wilde zeggen. Een ideetje misschien. Er tegenin schreeuwen maakt het erger. Wanneer het zich voordoet zorg dat je rustig wordt en kalm en laat hem uitschreeuwen en wordt zelf rustig, zorg dat de woorden je niet raken, want dan ga jij ook schreewen, en dat lost nix op. Neem op dat moment afstand en hoor hem aan en dan weet je wat hem werkelijk pijn doet.
hou je in en laat hem uitschreeuwen en vraag dan op een rustige manier wat hij graag wilde zeggen. Een ideetje misschien. Er tegenin schreeuwen maakt het erger. Wanneer het zich voordoet zorg dat je rustig wordt en kalm en laat hem uitschreeuwen en wordt zelf rustig, zorg dat de woorden je niet raken, want dan ga jij ook schreewen, en dat lost nix op. Neem op dat moment afstand en hoor hem aan en dan weet je wat hem werkelijk pijn doet.
maandag 22 oktober 2007 om 10:16
Mijn laatste vriend kon ook geen ruzie maken...verweet mij vanalles maar kon er absoluut niet tegen als ik het had over dingen die ik bij hem niet leuk vond...dan viel ik hem aan volgens hem...
Hij is ook wel eens de deur uitgelopen toen...heb hem maar gewoon laten gaan en zat zelf stomend van woede thuis, maar was te koppig om achter hem aan te lopen en dan werkte wel. zogauw hij dan thuis was en gekalmeerd zag hij in dattie zich aanstelde met het weglopen...en kwam hij de volgende dag zijn excuses aanbieden...
helaas heeft de relatie geen stand gehouden, mede door die ruzies, maar er speelde meer.
Praat met hem en laat hem de volgende keer eens lekker staan bij die bushalte...hij doet dat om je te laten schrikken, te shockeren...laat hem merken dat je daar niet intrapt, wie weet helpt het.
Hij is ook wel eens de deur uitgelopen toen...heb hem maar gewoon laten gaan en zat zelf stomend van woede thuis, maar was te koppig om achter hem aan te lopen en dan werkte wel. zogauw hij dan thuis was en gekalmeerd zag hij in dattie zich aanstelde met het weglopen...en kwam hij de volgende dag zijn excuses aanbieden...
helaas heeft de relatie geen stand gehouden, mede door die ruzies, maar er speelde meer.
Praat met hem en laat hem de volgende keer eens lekker staan bij die bushalte...hij doet dat om je te laten schrikken, te shockeren...laat hem merken dat je daar niet intrapt, wie weet helpt het.
maandag 22 oktober 2007 om 10:20
Eigenlijk is het dus je vriend die ruzie maakt als jij iets wilt uitpraten?
Dit lijkt me typisch een kwestie voor een relatietherapeut. Ergens in jullie communicatie- en verwachtingenpatroon gaat er iets grondig fout. Het gevolg is dat conflicten en meningsverschillen nooit uitgepraat worden en dat dat onvermogen om problemen op te lossen nu jullie hele relatie aantast cq verziekt.
Dit lijkt me typisch een kwestie voor een relatietherapeut. Ergens in jullie communicatie- en verwachtingenpatroon gaat er iets grondig fout. Het gevolg is dat conflicten en meningsverschillen nooit uitgepraat worden en dat dat onvermogen om problemen op te lossen nu jullie hele relatie aantast cq verziekt.
maandag 22 oktober 2007 om 11:28
Mijn vriend doet dus precies hetzelfde, en ook in mijn relatie is uitpraten erg moeilijk. Het is zo dat ik altijd de "wijste partij"moet zijn en steeds moet opletten dat ik niet emotioneel wordt of iets zeg wat de ander verkeerd oppakt.
Hiermee heb je geen oplossing, maar je staat ook niet alleen met het probleem, blijkt wel uit het topic
Hiermee heb je geen oplossing, maar je staat ook niet alleen met het probleem, blijkt wel uit het topic
maandag 22 oktober 2007 om 13:51
Ik denk dat je er goed aan hebt gedaan hem even met rust te laten
Laat hem maar komen....
In de hoop dat hij zelf ookinziet dat schreeuwen en weglopen nou niet echt de meest charmante oplossing is.
Ruzie maken is nooit leuk, maar soms wel nodig, misschien moet je hem dat eens proberen uit te leggen
Het is logisch dat jullie niet over alles hetzelfde denken, jullie zijn immers twee hele verschillende mensen.
Probeer hem uit te leggen dat je het eigenlijk niet pikt dat hij zo gaat schreeuwen
En probeer (als je dat kan) de eerstvolgende keer dat het gebeurd zelf het heft in hand te nemen door te zeggen, we gaan niet schreeuwen tegen elkaar en loop dan gewoon even weg
Wel terugkomen, maar zelf even buiten tot 10 tellen
Als er twee mensen tegen elkaar gaan schreeuwen is een oplossing vaak heel ver weg!
Succes
Laat hem maar komen....
In de hoop dat hij zelf ookinziet dat schreeuwen en weglopen nou niet echt de meest charmante oplossing is.
Ruzie maken is nooit leuk, maar soms wel nodig, misschien moet je hem dat eens proberen uit te leggen
Het is logisch dat jullie niet over alles hetzelfde denken, jullie zijn immers twee hele verschillende mensen.
Probeer hem uit te leggen dat je het eigenlijk niet pikt dat hij zo gaat schreeuwen
En probeer (als je dat kan) de eerstvolgende keer dat het gebeurd zelf het heft in hand te nemen door te zeggen, we gaan niet schreeuwen tegen elkaar en loop dan gewoon even weg
Wel terugkomen, maar zelf even buiten tot 10 tellen
Als er twee mensen tegen elkaar gaan schreeuwen is een oplossing vaak heel ver weg!
Succes
Luister nou maar gewoon naar wat ik zeg!
maandag 22 oktober 2007 om 14:46
Ik zou hem gewoon laten gaan ,maar zeker de situatie later toch wel op een kalme manier zeggen wat ik zou vinden van het weglopen voor van je vriend. Verwijten die gegooit worden zullen alleen gedaan worden omdat hij weetdat hij jou hiermee raakt. Reageer er op dat moment niet op maar laat wel weten later dat je daar niet zo van gedient bent. het is vaak zo hoe rustiger jij blijft des te minder werstand krijgt hij. Hij zal misschien vaker voor ruzie weglopen.Maar als ie dan terug komt en er toch weer op terug komt dat hij zal merken dat hij niet onder elk geschreeuw onderuit komt. En dat er als hij terug komt weer over gepraat wordt.
maandag 22 oktober 2007 om 20:01
Ik zou proberen zelf niet te gaan schreeuwen, en proberen rustig te blijven. Jullie zijn al (bijna) 3 jaar bij elkaar, dus ooit waren deze tegenstellingen in karakter waarschijnlijk hetgeen wat jullie in elkaar aantrok?
Laat hem ook gewoon een keer weglopen. En zoek dan ook geen contact met hem totdat hij dat met jou doet. Híj is namelijk degene die wegloopt, mag hij ook weer teruglopen. Loop niet elke keer achter hem aan, je geeft hem er enkel meer macht mee. Waarschijnlijk is hij zo gewend feedback te krijgen als hij wegloopt, dat hij verdomd onzeker wordt als je hem een keer laat gaan. En dan misschien wel met hangende pootjes terugkomt.
Laat hem ook gewoon een keer weglopen. En zoek dan ook geen contact met hem totdat hij dat met jou doet. Híj is namelijk degene die wegloopt, mag hij ook weer teruglopen. Loop niet elke keer achter hem aan, je geeft hem er enkel meer macht mee. Waarschijnlijk is hij zo gewend feedback te krijgen als hij wegloopt, dat hij verdomd onzeker wordt als je hem een keer laat gaan. En dan misschien wel met hangende pootjes terugkomt.
maandag 22 oktober 2007 om 20:08
Híj loopt weg en jij gaat achter hem aan om hem vervolgens thuis te brengen? Da's misschien niet zo handig. Ik ga er vanuit dat hij een grote jongen is. Dan kan hijzelf vast wel de weg naar huis vinden én naar jou als hij tot rust is gekomen. En als hij de weg naar jouw huis niet meer weet te vinden dan is dat sneu maar dat ga jij wel overleven. Laat de verantwoordelijkheid waar die hoort.
dinsdag 23 oktober 2007 om 20:08
Bedankt voor alle reacties!
Ik ben sowieso meestal rustig gebleven. Soms wou ik iets uitleggen omdat ie het fout begrepen had en dan schreeuwde ik, maar was al snel duidelijk dat dat vrij weinig nut heeft.
De ruzie was uiteindelijk ontstaan omdat ik dat weekend veel commentaar op m had (kleine dingen die opstapelen) en dat m helemaal teveel werd. Dus vandaar dat ik wel vond dat ik m thuis kon brengen. Ik reed nogal wild en toen hij uitstapte zei ie dat ik geen ongelukken moest maken. Daarna heb ik vanaf zaterdag 5 uur smiddags even helemaal geen contact gezocht. Vanmiddag smsje gestuurd hoe t met m was en dat ik graag wat hoorde. Ja weer vanuit mij dus, maar ik ken hem, hij is boos dus dan duurt het zo een week dat ik niks hoor en dat kan ik zelf niet hebben. Hij heeft aangegeven nog even geen contact te willen omdat ie echt tijd voor zichzelf wil, als ik dat ook ok vond. "Ik zal wel moeten". Verder smsjes op zich prima, gewoon even peilen hoe het gaat met de ander. Hij twijfelde aan ons dus ik vrees het ergste. Maar zelf weet ik op t moment ook niet wat beter is....... (Ik wil m niet kwijt en wil zeker niet uit elkaar, maar zo kan het ook niet doorgaan).
Misschien scheelt het als ik vertel dat we beiden pas 19 zijn en nog thuis wonen (onder andere ivm de relatietherapeut).
@Wanda. Dat klopt ja.
@Zonnebloem. Ik uit mijn betrokkenheid sowieso niet zo snel met tranen, mijn vriend juist heel snel. Hij staat dan ook schreeuwend te janken (nouja staat: hij loopt heen en weer wild te doen). Ik heb m dit keer niet vastgepakt oid, waarschijnlijk had ie dat toch niet gewild.
@Lalein. Mijn vriend doet dat niet om me te shockeren oid, dat weet ik zeker. Hij weet zich op dat moment geen raad en het enige wat hij dan denkt is "Ik wil weg hier, alleen zijn". Dus dat doet ie dan.
PFF ik weet het niet. Ik ben ook gewoon bang dat als we te lang geen contact hebben omdat ie dat fijn vind, hij merkt dat ie me niet mist of zo. Of dat ie nu nog zo is blijven steken in de ruzie van de laatste keer, dat ie alleen de negatieve dingen ziet. Dus misschien loop ik wel achter m aan omdat ik bang ben om m kwijt te raken.
Ik ben sowieso meestal rustig gebleven. Soms wou ik iets uitleggen omdat ie het fout begrepen had en dan schreeuwde ik, maar was al snel duidelijk dat dat vrij weinig nut heeft.
De ruzie was uiteindelijk ontstaan omdat ik dat weekend veel commentaar op m had (kleine dingen die opstapelen) en dat m helemaal teveel werd. Dus vandaar dat ik wel vond dat ik m thuis kon brengen. Ik reed nogal wild en toen hij uitstapte zei ie dat ik geen ongelukken moest maken. Daarna heb ik vanaf zaterdag 5 uur smiddags even helemaal geen contact gezocht. Vanmiddag smsje gestuurd hoe t met m was en dat ik graag wat hoorde. Ja weer vanuit mij dus, maar ik ken hem, hij is boos dus dan duurt het zo een week dat ik niks hoor en dat kan ik zelf niet hebben. Hij heeft aangegeven nog even geen contact te willen omdat ie echt tijd voor zichzelf wil, als ik dat ook ok vond. "Ik zal wel moeten". Verder smsjes op zich prima, gewoon even peilen hoe het gaat met de ander. Hij twijfelde aan ons dus ik vrees het ergste. Maar zelf weet ik op t moment ook niet wat beter is....... (Ik wil m niet kwijt en wil zeker niet uit elkaar, maar zo kan het ook niet doorgaan).
Misschien scheelt het als ik vertel dat we beiden pas 19 zijn en nog thuis wonen (onder andere ivm de relatietherapeut).
@Wanda. Dat klopt ja.
@Zonnebloem. Ik uit mijn betrokkenheid sowieso niet zo snel met tranen, mijn vriend juist heel snel. Hij staat dan ook schreeuwend te janken (nouja staat: hij loopt heen en weer wild te doen). Ik heb m dit keer niet vastgepakt oid, waarschijnlijk had ie dat toch niet gewild.
@Lalein. Mijn vriend doet dat niet om me te shockeren oid, dat weet ik zeker. Hij weet zich op dat moment geen raad en het enige wat hij dan denkt is "Ik wil weg hier, alleen zijn". Dus dat doet ie dan.
PFF ik weet het niet. Ik ben ook gewoon bang dat als we te lang geen contact hebben omdat ie dat fijn vind, hij merkt dat ie me niet mist of zo. Of dat ie nu nog zo is blijven steken in de ruzie van de laatste keer, dat ie alleen de negatieve dingen ziet. Dus misschien loop ik wel achter m aan omdat ik bang ben om m kwijt te raken.
dinsdag 23 oktober 2007 om 20:33
Je schrijft "soms wou ik iets uitleggen en dan schreeuwde ik" . Dan kan ik me wel een beetje voorstellen dat hij wegloopt. Zelfs al heb je een conflict met elkaar, als volwassenen hoef je toch niet te schreeuwen? Ruzie hebben is helemaal niet erg, dat hoort erbij. Schreeuwen en schelden lost echter niks op, Het drijft je alleen maar uit elkaar. Misschien is het zinvol om (met hulp van die relatietherapeut?) samen te leren hoe het anders kan. Sterkte.
dinsdag 23 oktober 2007 om 21:30
Hoi Dorpsgek,
Kan me je probleem heel goed voorstellen, ik heb namelijk ook een vriend die wegloopt voor ruzies. Zoals ik het lees wil jij ontzettend graag praten op het moment van een ruzie, en hij wil rust, weg en het conflict uit de weg.
Mijn vriend reageert (de) precies hetzelfde als jouw vriend. De kunst is om te proberen op 1 lijn te komen wat ruziemaken betreft. Hij moet begrijpen dat jij de behoefte voelt om een ruzie meteen uit te praten, en jij moet begrijpen dat hij niet direct kan praten, maar eerst af wil koelen.
Wij hebben de meest heftige ruzies meegemaakt, waarbij mijn vriend ook altijd wegliep. In het begin rende ik altijd achter hem aan, wilde toch perse met hem praten. Dat maakte de situatie alleen maar erger. Vriend raakte nog meer in zichzelf gekeerd, er kwam geen zinnig woord meer uit, alleen maar beledigingen, en dat met verhefde stem/schreeuwend.
Uiteindelijk hebben we eens goed gepraat, en heeft hij aangegeven dat het geen onwil van hem is om te praten, maar dat hij het op het moment van een ruzie echt niet kan. Dat hij tijd nodig heeft om af te koelen. Ik heb aangegeven dat het mij erg ongelukkig maakt dat hij niet met mij wil praten. Daarop hebben we besloten om eens te proberen niet direct te praten. Even elkaar met rust te laten, en dat hij er dan later zelf op terug komt.
Dit lukt nog niet altijd hoor. Soms vind ik het nog moeilijk om toch niet een gesprek af te dwingen. Maar ik weet echt uit ervaring dat dit me niks oplevert. Het maakt de ruzie alleen maar erger.
Mijn advies voor jouw is: ren niet achter hem aan. Laat hem gaan, stoom afblazen. Jullie zitten nu in een patroon van ruziemaken, dat je moet proberen te doorbreken. Grote kans dat hij dan vanzelf in ziet, dat hij naar jouw toe moet komen.
Ps. Ik weet dat het makkelijker klinkt dan dat het is!
Kan me je probleem heel goed voorstellen, ik heb namelijk ook een vriend die wegloopt voor ruzies. Zoals ik het lees wil jij ontzettend graag praten op het moment van een ruzie, en hij wil rust, weg en het conflict uit de weg.
Mijn vriend reageert (de) precies hetzelfde als jouw vriend. De kunst is om te proberen op 1 lijn te komen wat ruziemaken betreft. Hij moet begrijpen dat jij de behoefte voelt om een ruzie meteen uit te praten, en jij moet begrijpen dat hij niet direct kan praten, maar eerst af wil koelen.
Wij hebben de meest heftige ruzies meegemaakt, waarbij mijn vriend ook altijd wegliep. In het begin rende ik altijd achter hem aan, wilde toch perse met hem praten. Dat maakte de situatie alleen maar erger. Vriend raakte nog meer in zichzelf gekeerd, er kwam geen zinnig woord meer uit, alleen maar beledigingen, en dat met verhefde stem/schreeuwend.
Uiteindelijk hebben we eens goed gepraat, en heeft hij aangegeven dat het geen onwil van hem is om te praten, maar dat hij het op het moment van een ruzie echt niet kan. Dat hij tijd nodig heeft om af te koelen. Ik heb aangegeven dat het mij erg ongelukkig maakt dat hij niet met mij wil praten. Daarop hebben we besloten om eens te proberen niet direct te praten. Even elkaar met rust te laten, en dat hij er dan later zelf op terug komt.
Dit lukt nog niet altijd hoor. Soms vind ik het nog moeilijk om toch niet een gesprek af te dwingen. Maar ik weet echt uit ervaring dat dit me niks oplevert. Het maakt de ruzie alleen maar erger.
Mijn advies voor jouw is: ren niet achter hem aan. Laat hem gaan, stoom afblazen. Jullie zitten nu in een patroon van ruziemaken, dat je moet proberen te doorbreken. Grote kans dat hij dan vanzelf in ziet, dat hij naar jouw toe moet komen.
Ps. Ik weet dat het makkelijker klinkt dan dat het is!
woensdag 24 oktober 2007 om 00:10
Dorpsgek, mijn vriend heeft ook de neiging om te gaan schreeuwen als hij iets duidelijk wil maken. De laatste keer dat het gebeurde heb ik gezegd 'zoals je daar nu staat met een dreigende houding en schreeuwend, ervaar ik als heel erg onprettig, waarom doe je dat'. Toen werd hij rustig en kwam naast me zitten.
Mijn vriend heeft uitgelegd dat het bij hem ook een soort onmacht is. Hij vindt het ook moeilijk als ik hem op iets aanspreek waar ik moeite mee heb en voelt zich snel 'gecontroleerd' en geclaimd. Hij mocht van zijn ouders niks en daar pluk ik nu de 'vruchten' van.
Overigens ben ik juist degene die wegloopt of rijdt, maar ik kom ook altijd direct terug, ik vind het juist wel prettig als hij achter mij aankomt, eigenlijk is dat ook mijn bedoeling. Als mijn vriend wegloopt, laat ik hem vaak gewoon even gaan, ik merk namelijk dat schreeuwend achter hem aanlopen niet werkt. Op zich zit er wel een soort van verbetering in onze manier van ruzie maken, maar ik vind het nog wel lastig om hem op iets aan te spreken. Misschien dat humor bij jullie werkt, bij ons is dat wel een beetje de sleutel. Ik weet ook niet wat voor commentaar je hebt en hoe je dat brengt, misschien valt daar nog iets aan te verbeteren?
Mijn vriend heeft uitgelegd dat het bij hem ook een soort onmacht is. Hij vindt het ook moeilijk als ik hem op iets aanspreek waar ik moeite mee heb en voelt zich snel 'gecontroleerd' en geclaimd. Hij mocht van zijn ouders niks en daar pluk ik nu de 'vruchten' van.
Overigens ben ik juist degene die wegloopt of rijdt, maar ik kom ook altijd direct terug, ik vind het juist wel prettig als hij achter mij aankomt, eigenlijk is dat ook mijn bedoeling. Als mijn vriend wegloopt, laat ik hem vaak gewoon even gaan, ik merk namelijk dat schreeuwend achter hem aanlopen niet werkt. Op zich zit er wel een soort van verbetering in onze manier van ruzie maken, maar ik vind het nog wel lastig om hem op iets aan te spreken. Misschien dat humor bij jullie werkt, bij ons is dat wel een beetje de sleutel. Ik weet ook niet wat voor commentaar je hebt en hoe je dat brengt, misschien valt daar nog iets aan te verbeteren?
woensdag 24 oktober 2007 om 13:42
@Wuiles: ik schreeuw uit mezelf dus vrijwel nooit, maar hij is op zo'n moment aan een stuk aan het schreeuwen. Ik merk dan uit wat ie schreeuwt dat hij dingen fout begrepen heeft en die leg ik graag uit. Hij blijft schreeuwen en luistert niet naar mij, dus dan schreeuw ik datgene wat ik uit wil leggen in de hoop dat ie het dan wel hoort. Dus zoals jij het stelt zou ik allang weggelopen moeten zijn. En dat ruzie erbij hoort probeer ik hem zovaak duidelijk te maken, maar dat is noujuist het probleem. Hij kan niet met ruzie omgaan omdat hij van thuis uit niet met ruzie heeft leren omgaan.
Anderen bedankt. En Sunshine ja daar valt ook wel aan te verbeteren. Al zijn het wel kleine dingen, maar omdat hij slecht commentaar kan hebben ziet hij het als groot aan het einde van de dag. Alleen twijfelt hij nu heel erg aan de relatie en geeft mij dus ook geen kans het te verbeteren. Het voelt alsof hij het zomaar op wil gaan geven. Krijg ook geen reactie op smsjes. Vooral omdat hij zegt echt alles aan mij leuk te vinden, op het commentaar na, begrijp ik niet waarom hij er niet aan wil werken.
Zijn definitie van een relatie is dat een goede relatie er gewoon is, daar hoef je niet aan te werken. En ik heb m al vaak proberen uit te leggen dat je wel dingen voor elkaar over moet hebben en je best moet blijven doen voor een relatie. Maar tevergeefs. Ik weet echt even niet meer wat ik nu beter wel/niet kan doen allemaal.
Anderen bedankt. En Sunshine ja daar valt ook wel aan te verbeteren. Al zijn het wel kleine dingen, maar omdat hij slecht commentaar kan hebben ziet hij het als groot aan het einde van de dag. Alleen twijfelt hij nu heel erg aan de relatie en geeft mij dus ook geen kans het te verbeteren. Het voelt alsof hij het zomaar op wil gaan geven. Krijg ook geen reactie op smsjes. Vooral omdat hij zegt echt alles aan mij leuk te vinden, op het commentaar na, begrijp ik niet waarom hij er niet aan wil werken.
Zijn definitie van een relatie is dat een goede relatie er gewoon is, daar hoef je niet aan te werken. En ik heb m al vaak proberen uit te leggen dat je wel dingen voor elkaar over moet hebben en je best moet blijven doen voor een relatie. Maar tevergeefs. Ik weet echt even niet meer wat ik nu beter wel/niet kan doen allemaal.
woensdag 24 oktober 2007 om 16:49
Wat mij opvalt is dat je je vriend verwijt dat hij niet goed kan communiceren (daar komt het toch op neer?), maar je zegt ook dat jij dit weekend veel commentaar op hem had door allerlei opeengestapelde kleine dingen. Dan is mijn eerste gedachte dat communicatie ook niet jouw sterkste punt is en dat het dus misschien inderdaad een goed idee is om hier samen iets aan te gaan doen.
woensdag 24 oktober 2007 om 18:32
Ik weet niet hoeveel commentaar je op hem hebt en of het echt gaat om dingen die voor jou heel belangrijk zijn. Aangezien jullie vaak ruzie hebben lijkt het alsof je ook vaak commentaar hebt en dat lijkt me voor hem niet zo leuk. Als je bijv. zegt 'heb je nu alweer het dopje niet op de tandpasta gedaan!', dan kan ik me voorstellen dat hij boos wordt.
Het gaat er ook om hoe je iets zegt.
Het gaat er ook om hoe je iets zegt.
donderdag 25 oktober 2007 om 13:28
donderdag 25 oktober 2007 om 13:40
Dorpsgek, als je je vriend steeds commentaar geeft op kleine dingen kan ik me voorstellen dat hij daarvan baalt. Jij kunt wel vinden dat er niks mis mee is maar het verbetert de relatie niet en hoe vind jij het als je steeds commentaar krijgt? In ene relatie ben je met zijn 2en. Als jij vindt dat re niets mis is met steeds commentaar geven maar hij vindt dat wel is dat toch een gezamelijk probleem.
Wat voor dingen zijn dat dan waar je commentaar op hebt?
Wat voor dingen zijn dat dan waar je commentaar op hebt?
donderdag 1 november 2007 om 13:24
Ik herken mij ontzettend in deze situatie , idem dito bij mij thuis. Ik heb al vaker de tip gekregen om hem maar "uit te laten razen" ondanks dat ik graag het uit wil praten en wil uitleggen waarom ik zoiets zeg. Ik heb hem ook gevraagd wat ik moest doen als hij zo`n woedeuitbartsing heeft als we ruzie krijgen en hij zei dat ik hem dan inderdaad beter even met rust kan laten, prima dacht ik , maar dan is het wel de bedoeling dat iemand daarna even terugkomt om het rustig even uit te praten en niet dat we na een halve dag doen alsof er niets aan de hand is toch??
donderdag 1 november 2007 om 18:12
Dit vind ik dus totaal niet!
Ruzie hoort er helemaal niet bij!
Wie heeft er ooit verzonnen dat ruzie bij een relatie hoort. Zoenen, knuffelen, lachen en je fijn voelen hoort erbij
Ruzie is k*t en heel erg vervelend en hoort voor mij echt niet bij een relatie.
Dat je na een ruzie niet meteen een relatie verbreekt a la. Lijkt me logisch, helemaal als je 3 jaar samen bent.
En natuurlijk was ik er niet bij maar ik vind 'commentaar' hebben op je vriend verschrikkelijk negatief klinken.
Ik ken mijn vriend een jaar en zijn meteen in een achtbaan van gevoel en gebeurtenissen gestapt maar we hebben nog maar 1x ruzie gehad en dat was eigenlijk een uit de hand gelopen discussie.
Als hij iets heeft -of ik- dan zeggen we het gewoon tegen elkaar en dat heeft in de verste verte niks weg van commentaar.
Klinkt zoetsappig maar is geweldig hoor!
donderdag 1 november 2007 om 18:16
Dat idee heb ik ook bij het lezen van het eerste bericht. Mensen zouden nooit met ruzie weg moeten gaan, maar eerst uitpraten en dan weggaan. Als de persoon die boos weggaat, wat overkomt, zit je de hele rest van je lezen ermee. Ik kan het weten. Ik heb jaren geleden een broer verloren, er is soms wat ruzie tussen hem en andere gezinsleden geweest, maar we maakten het altijd goed voordat ie weggaat.
In dit geval treft je vriend wel enige blaam, Dorpsgek.
hans66 wijzigde dit bericht op 01-11-2007 18:17
Reden: Naam toegevoegd om aan te geven wie "je" is.
Reden: Naam toegevoegd om aan te geven wie "je" is.
% gewijzigd
World of Warcraft: Legion
donderdag 1 november 2007 om 18:28
donderdag 1 november 2007 om 21:52
Mijn topic leeft weer op zie ik!
@Sourire. Het is natuurlijk niet zo dat mijn vriend en ik al vanaf het begin af en toe ruzie hebben. Ik geef zelf aan (en anders doe ik dat bij deze) dat we in een dip zitten/zaten. Toen wij een jaar bij elkaar waren hadden we ook nog nooit echt ruzie gehad. Zo'n ruzie als deze komt sowieso vrij weinig voor en het was de eerste keer zo extreem dat hij echt het huis uitloopt. Meestal hoogstens de deur uit, even fitnessen op zolder en dan kwam ie weer terug (afreageren). En dat is trouwens ook maar één keer voorgekomen.
En nee commentaar hebben is niet goed. Maar als je 5x normaal vraagt of ie iets doet en hij doet het nog niet (en dan niet één keer vergeten oid want dat kan natuurlijk), dan raak je nou eenmaal geirriteerd.
Maar dat commentaar heeft er ook wel mee te maken dat ik sinds kort naar de Universiteit ben gegaan (een hele nieuwe wereld dus, er is een hoop verandert: manier van les krijgen, het vele reizen, nieuwe mensen, moeilijke/veel stof) en dat ik dus vaak doodop ben.
Maar inmiddels hebben ik het er goed over gehad met mijn vriend in een ontspannen situatie (bijv. tijdens lopen in de duinen haha). En we hebben het overal rustig over gehad en elkaar aangehoord. En dat is erg goed verlopen eigenlijk. Het was/is wel duidelijk een dip omdat we ook een stuk minder leuke dingen deden laatste tijd. En ik praat nog in de tegenwoordig én verleden tijd, omdat je zoiets natuurlijk niet pats boem oplost.
En Hans66 dat klopt ja, dat lijkt me ook verschrikkelijk, dat iemand in je naaste omgeving overlijdt en dat je net ruzie had of in een andere minder gezellige situatie zat.
En wie het ook de blaam treft, ik zou niet graag willen dat mijn vriend of ikzelf een engeltje zou zijn. Ik weet wel dat je dat ook niet bedoeld, maar af en toe heb je ook wel wat weerstand nodig. Ik merk wel dat het vaak een flinke boost voor je relatie kan zijn juist. Lekker cliché, maar je komt er sterker uit (en hier had ik graag een knipoog-smiley, maar die kan ik niet vinden).
@Sourire. Het is natuurlijk niet zo dat mijn vriend en ik al vanaf het begin af en toe ruzie hebben. Ik geef zelf aan (en anders doe ik dat bij deze) dat we in een dip zitten/zaten. Toen wij een jaar bij elkaar waren hadden we ook nog nooit echt ruzie gehad. Zo'n ruzie als deze komt sowieso vrij weinig voor en het was de eerste keer zo extreem dat hij echt het huis uitloopt. Meestal hoogstens de deur uit, even fitnessen op zolder en dan kwam ie weer terug (afreageren). En dat is trouwens ook maar één keer voorgekomen.
En nee commentaar hebben is niet goed. Maar als je 5x normaal vraagt of ie iets doet en hij doet het nog niet (en dan niet één keer vergeten oid want dat kan natuurlijk), dan raak je nou eenmaal geirriteerd.
Maar dat commentaar heeft er ook wel mee te maken dat ik sinds kort naar de Universiteit ben gegaan (een hele nieuwe wereld dus, er is een hoop verandert: manier van les krijgen, het vele reizen, nieuwe mensen, moeilijke/veel stof) en dat ik dus vaak doodop ben.
Maar inmiddels hebben ik het er goed over gehad met mijn vriend in een ontspannen situatie (bijv. tijdens lopen in de duinen haha). En we hebben het overal rustig over gehad en elkaar aangehoord. En dat is erg goed verlopen eigenlijk. Het was/is wel duidelijk een dip omdat we ook een stuk minder leuke dingen deden laatste tijd. En ik praat nog in de tegenwoordig én verleden tijd, omdat je zoiets natuurlijk niet pats boem oplost.
En Hans66 dat klopt ja, dat lijkt me ook verschrikkelijk, dat iemand in je naaste omgeving overlijdt en dat je net ruzie had of in een andere minder gezellige situatie zat.
En wie het ook de blaam treft, ik zou niet graag willen dat mijn vriend of ikzelf een engeltje zou zijn. Ik weet wel dat je dat ook niet bedoeld, maar af en toe heb je ook wel wat weerstand nodig. Ik merk wel dat het vaak een flinke boost voor je relatie kan zijn juist. Lekker cliché, maar je komt er sterker uit (en hier had ik graag een knipoog-smiley, maar die kan ik niet vinden).
