Hoe ga ik hiermee om? Vriend vlucht voor ruzie.

Mijn vriend en ik zijn nu bijna 3 jaar samen. Vanaf het begin merk ik eigenlijk al dat mijn vriend geen ruzie kan maken en sowieso commentaar oid slecht kan velen. Bij hem thuis werd er eigenlijk nooit ruzie gemaakt, commentaar gegeven of geschreeuwd. Dan merk ik nu heel erg. Zodra wij ruzie hebben, begint ie verwijten naar mij toe te gooien, te schreeuwen, druk heen en weer te lopen etc. Vaak loopt ie ook meteen de kamer uit en laatst toen we bij mij waren zelfs de deur uit richting de bushalte. Ik roep m dan natuurlijk eerst terug, maar hij was al weg, dus heb ik m maar opgepikt en thuis afgezet. Hij gaat ruzie dus eigenlijk nogal uit de weg. In een normale situatie heb ik al eens aangegeven dat ie niet weg moet lopen voor ruzie en het niet erg is om ruzie te hebben, als het maar weer goed komt. Dat je het juist beter uit kan praten, naar elkaar moet luisteren (als ik wat zeg, reageert ie steeds op elke zin, terwijl hij na één zin natuurlijk nog niks weet, dus wat langer moet luisteren). Dat ik liever niet heb dat ie schreeuwt, omdat ik dan ook moet gaan schreeuwen en je toch meteen een hele andere sfeer creeërt. Maar: "ik moet luisteren naar wát ie schreeuwt en niet naar het feit dát ie schreeuwt".



Nu twijfelt ie dus over onze relatie. Terwijl ik van mening ben dat we een hoop kunnen veranderen in positieve zin als we elkaar aanhoren en erover praten. Hij kan zijn gevoel niet omschrijven, of wat ie precies denkt waarover. Heeft ook vaak niet echt een mening over iets, terwijl ik dat juist wel heel erg heb. We zitten op t moment in een dip. Twijfel van beiden kanten en veel ruzie. Maar ik heb het idee dat hij nu dingen zoekt om niet leuk te vinden (opmerkingen fout opvatten bijv), omdat dat makkelijker is dan er iets aan doen. Maar dit vind ik natuurlijk heel jammer!



Wie herkent dit in haar vriend of in zichzelf? Hopelijk kan iemand me een beetje helpen wat te doen. Dat ie de deur uit liep richting bushalte en ik m dus thuis heb gebracht was vrijdag rond n uur of 5. Ik heb m nu sowieso tijd voor zichzelf gegeven, door niks van me te laten horen.

En sorry Nina, ja daar ben ik het mee eens. Als je na elke "ruzie" maar zo weer doorgaat alsof er niks gebeurt is, zal de bom op den duur ook barsten denk je dan.

Ik heb wel weerstand nodig, ik hou niet van mensen die continu ja amen zeggen. En als iets mij niet zint, spreek ik dat dus juist ook uit, maar dát komt niet goed aan bij mijn vriend. Als hij bijv. 's ochtends minder fris uit zijn mond ruikt, wat volgens mij erg normaal is en helemaal niet erg, kan ik dat niet tegen m zeggen zondat dat ik weet dat ie daar dan mee zit.



En dat van die jas aan de kapstok hangen is het misschien ook wel. Als ik alleen thuis ben omdat mijn ouders op vakantie zijn (en dan is hij er dus) en hij dan steeds als hij eet alles laat staan. Dan zet ik het de eerste paar keer nog wel in de vaatwasser. Maar om nou elke keer de hagelslag, pastapot, brood en al terug te moeten leggen. Terwijl ik daarnaast ook nog andere dingen moet doen zoals de hond uitlaten én ook gewoon naar school moet (om kwart over 5 thuis ben, snel eten moet opwarmen, opeten en omkleden omdat ik om kwart voor 6 weer moet gaan werken). Dan vind ik dat hij zijn "zooi" zelf wel even in de vaatwas kan zetten.