Hoe help ik mijn kinderen het beste de scheiding door?

Uiteindelijk hebben je kinderen ook gewoon een normaal ritme nodig en zullen ze naar school moeten en op tijd naar bed. Die leuke dingen zijn allemaal erg leuk voor ze, maar uiteindelijk zijn ze zelf ook het meest gebaat bij gewoon regelmaat. En je bent echt geen slechte moeder, omdat je niet 5 dagen in de week met ze knutselt etc.



Misschien is het idd gewoon een fase, want papa zal ook niet 52 weekenden in het jaar pretparken met ze afgaan hoor. Dat zal straks vanzelf wel wat minder worden.



En misschien hebben je kids er gewoon nog wat moeite met de nieuwe situatie en proberen ze daar een beetje misbruik van te maken.

Gewoon de mama blijven die je bent, dan komt het vast wel in orde.

Alles bij papa is nog nieuw en spannend.

Maar over een tijdje zit jij je dochter wijs te maken dat die vriendin van je ex best aardig is en dat je ex een hele lieve en leuke vader is.



Jij bent de veilige basis en jij zal dus ook alle negativiteit over je heen krijgen.



Als ze volwassen is zal ze je dankbaar zijn.

(En ik ben een ervaringsdeskundige)



Sterkte de komende tijd!

Hier een berichtje van een kind van gescheiden ouders. Zoals al eerder is verteld: wees duidelijk naar je kinderen en ga niet lopen zwartgallen over elkaar. Begrijp me goed: ik ben blij met mijn ouders. Maar ze hebben zich allebij schuldig gemaakt aan de ene keer lief over elkaar praten en de andere keer elkaar zwart maken. Dit maakt het erg verwarrend voor een kind. Tegenwoordig kunnen ze elkaar niet luchten of zien, ook als volwassene is dit niet fijn! Diplomeringen en dergelijke verlopen atlijd uiterst moeizaam en mijn verjaardag vier ik al jaren apart. Dus eigenlijk wil ik nog toevoegen: dit kan iets zijn waar je je hele leven mee gaat blijven strubbelen. Helaas.



Verder las ik iets over eigen spulletjes hebben bij beide ouders. Goed punt! Ik moest altijd alles vanuit mijn moeder meenemen, had dan ook 'papa kleren' en dergelijke. Heel vervelend!

owww grrr:@ Mag ik even spuien?!!



Kids net weer terug van 2 dagen pappa, zijn daar verwend met pappa en nieuwe vriendin naar pretpark, overladen met kadootjes, nieuwe vriendin is kontinu met ze in de weer geweest met knutselen ed, dus pappa is helemaal het einde..

Helemaal top natuurlijk (en dat meen ik, ben zo blij dat ze het naar hun zin hebben, bevordert alleen de stimulans voor hem om de kinderen te blijven zien), maar op dit moment weigeren ze naar mij te luisteren, is pappa veeeeel liever en zeten zich wat tegen me af.

Allemaal heel begrijpelijk van hun uit, maar het zal heel kinderachtig zijn, maar ik voel me gewoon wat afgewezen door mijn eigen kinderen...

Ik kan geen 5 dagen alleen maar leuke dingen met hen doen, voor mij draait het huishouden door, moet ik ook werken en moet ik qua financieen momenteel zo voorzichtig doen, dat ik geen uitstapjes kan maken. Daar zit het ook niet in, maar ik vind het op deze manier erg moeilijk om het hen hier ook naar de zin te laten hebben, hier zijn geen nieuwe mensen, geen nieuwe spullen, geen nieuwe omgeving...

Zeg me please dat het maar een fase is!!

Ik weet niet of het een fase is, maar ik denk het wel. Je kinderen moeten nu nog wennen aan hun nieuwe leventje, waarin papa ergens anders woont. Je mag inderdaad heel blij zijn dat ze het bij hem naar hun zin hebben, dat is zo ontzettend belangrijk! Hoe vaak komt het niet voor dat de vader weinig met de kinderen onderneemt of dat de sfeer verziekt wordt (of de aandacht helemaal wegvalt) als hij een nieuwe vriendin krijgt. Het is erg fijn dat hij zulke leuke dingen met ze onderneemt en dat je kinderen het goed kunnen vinden met zijn vriendin. Ook voor jou, want als je kinderen graag naar hun papa gaan, is het voor jou ook beter (en jajaja, jij weet dat allemaal wel maar ik zeg het toch nog maar effe :P).



Het is niet zo gek dat je kinderen moeilijk doen als ze weer terugkomen. Ik denk dat dat niet zozeer te maken heeft met of ze het wel of niet naar hun zin hebben gehad, maar met de overgang van papa naar mama en het wennen aan de nieuwe situatie. En waarschijnlijk moet jij daar ook aan wennen en voel je je ook wat gespannen en onwennig als de kinderen weer thuiskomen (al was het maar omdat je dan je ex ziet). Mijn kinderen hebben, vooral in het begin maar nog wel, ook tijd nodig om weer te acclimatiseren. Het is een teken dat ze zich thuis veilig en vertrouwd voelen dat ze hun emoties bij jou durven tonen. Zeg dat maar eens tegen jezelf als ze woest met hun vuistjes op de grond liggen te slaan ;)



Geloof me, je kinderen willen niets liever dan het oude vertrouwde... Jij bent hun baken en thuis is hun veilige haven. Laat ze maar uitrazen, geef wel duidelijk de grenzen aan want ook die willen ze nu waarschijnlijk bevestigd zien. Hun hele leven is op zijn kop gezet, het is fijn voor hen nu te weten dat er ook nog een heleboel bij het (saaie) oude blijft, inclusief de regels :)



liefs en sterkte,

dubio

PS Bigs, het zou ook best kunnen zijn dat ze jou aan het uittesten zijn. Kinderen zien al gauw hun kans schoon als papa en mama uit elkaar zijn om ze tegen elkaar uit te spelen. Roepen als iets van papa niet mag direct dat ze weer naar huis willen, zeggen tegen mama dat dat van papa wel altijd mag enz. enz. Dit is een goede kans om hun duidelijk te maken dat het oké is om blij en positief over papa te praten en te laten zien dat jij daar oprecht blij mee bent, maar tegelijkertijd moet je laten zien dat de scheiding geen aanleiding wordt om spelletjes te spelen.

Ha Biglips, inderdaad niet leuk dat je je kinderen "lastig" terug krijgt na een pretweekendje bij papa. Wat ik zelf als advies kreeg na m'n scheiding is om zodra de kids opmerkingen maken als "ik wil liever bij papa wonen want daar is het leuker" dit gelijk af te kappen met de mededeling dat dat niet zal gebeuren, dat ze papa in het weekend zien en dat ze verder bij jou wonen. Ervan uitgaand dat dat het geval is en dat het om jonge kinderen gaat. Klinkt misschien een beetje cru maar ik heb gemerkt dat ze op die manier zoeken naar zekerheid en dat jouw stellige reactie is waar ze behoefte aan hebben. Soms kan het inderdaad best verleidelijk zijn om een antwoord te geven waardoor je kinderen het idee hebben dat die optie open ligt en dat zij moeten of kunnen kiezen. En daar zijn ze nog te jong voor. Succes verder, volgens mij doe je het hartstikke goed!