Relaties
alle pijlers
hoe helpen van vriend of dat juist niet moeten willen?
donderdag 31 januari 2008 om 11:02
In het verleden heb ik hier ook al eens over gepost. Ik merk bij mijn vriend dat hij moeite heeft om to the point te formuleren. Hij kan ontzettend uitwijden/in details vervallen en dingen proberen zo mooi mogelijk te zeggen. Ik vind dat lastig om te zien, omdat ik het soms moeilijk vind mijn aandacht bij wat hij zegt te houden en omdat ik denk: '' wees toch eens gewoon jezelf! En zeg waar het om draait!".
Ik heb soms de indruk dat hij zich heel erg wil bewijzen, wil laten zien dat hij echt wel slim is en daarom zich ingewikkeld uitdrukt en zaken complexer maakt dan ze zijn. In discussies soms echt irritant, vind ik. Ik zou hem dan ook willen helpen, hij is namelijk gewoon goed genoeg zoals hij is en voor mij hoeft hij niet interessant te doen!
Aan de andere kant kan het ook zijn dat hij dit niet daarom doet, maar dat hij gewoon moeite heeft met hoofd- en bijzaken en gewoon zo is! Hij zegt wel eens dat hij het moeilijk vindt uit zijn woorden te komen en de rode draad van zijn eigen verhaal te onthouden. Hij wordt daar ook wel eens onzeker over.
Mijn vraag is nu: hoe kan ik hier het beste op reageren? Hem stimuleren meer to the point te komen en zeggen dat hij niet interessant hoeft te doen? Het lastige vind ik dat hij zich daardoor aangevallen kan voelen (heb ik al gemerkt) en ik hem er misschien juist onzekerder mee maak.
Of moet ik dit juist helemaal accepteren en proberen mijn aandacht er steeds bij te houden, ookal vind ik dat soms ontzettend moeilijk?
Beetje warrig verhaal misschien..
Ik heb soms de indruk dat hij zich heel erg wil bewijzen, wil laten zien dat hij echt wel slim is en daarom zich ingewikkeld uitdrukt en zaken complexer maakt dan ze zijn. In discussies soms echt irritant, vind ik. Ik zou hem dan ook willen helpen, hij is namelijk gewoon goed genoeg zoals hij is en voor mij hoeft hij niet interessant te doen!
Aan de andere kant kan het ook zijn dat hij dit niet daarom doet, maar dat hij gewoon moeite heeft met hoofd- en bijzaken en gewoon zo is! Hij zegt wel eens dat hij het moeilijk vindt uit zijn woorden te komen en de rode draad van zijn eigen verhaal te onthouden. Hij wordt daar ook wel eens onzeker over.
Mijn vraag is nu: hoe kan ik hier het beste op reageren? Hem stimuleren meer to the point te komen en zeggen dat hij niet interessant hoeft te doen? Het lastige vind ik dat hij zich daardoor aangevallen kan voelen (heb ik al gemerkt) en ik hem er misschien juist onzekerder mee maak.
Of moet ik dit juist helemaal accepteren en proberen mijn aandacht er steeds bij te houden, ookal vind ik dat soms ontzettend moeilijk?
Beetje warrig verhaal misschien..
vrijdag 1 februari 2008 om 10:57
@Krengiserweer: er zit idd iets niet kloppends in mijn beweringen, je hebt helemaal gelijk. Goed genoeg zoals hij is betekent ook wollig 'mogen' praten! Bedankt voor je inzicht!
@Kreeft: bedankt voor je mooie reactie! Kan ik wel wat mee...Ik voel me een stuk ontspannener als ik acceptatie als doel maak ipv willen veranderen en dat geldt niet alleen voor hem maar in hele brede zin (het leven, mezelf, etc).
@Kreeft: bedankt voor je mooie reactie! Kan ik wel wat mee...Ik voel me een stuk ontspannener als ik acceptatie als doel maak ipv willen veranderen en dat geldt niet alleen voor hem maar in hele brede zin (het leven, mezelf, etc).
vrijdag 1 februari 2008 om 13:12
quote:sugarmiss schreef op 31 januari 2008 @ 13:20:
De ene persoon is kort en bondig en de ander heeft nou eenmaal veel extra woorden nodig. Maar om hem dan maar meteen een probleem aan te praten vind ik wel erg ver gaan.
Toch kan het een issue worden terwijl het dat eerst niet was. Mijn vriend kan heel enthousiast maar tegelijkertijd zoooo warrig en onbegrijpelijk een verhaal vertellen, pfff. Ik ben eraan gewend, maar soms als ik hem tegen anderen zo bezig zie, krijg ik het helemaal de kriebels. Stom hè. Dan denk ik:"Ze zullen hem toch niet raar vinden ofzo?" Ja lekker belangrijk natuurlijk...
In het begin is vaak alles leuk aan elkaar, maar na verloop van tijd ga je je fijn zitten ergeren, heel herkenbaar. En als je eenmaal zo geïrriteerd bent, is het enorm lastig hem op een niet-kwetsende manier te wijzen op dat wollige taalgebruik. Dan ben je het gewoon weleens goed zat en zeg je het minder genuanceerd, wat dan weer niet het gewenste effect heeft.
Mmm, beetje warrig geformuleerd.
De ene persoon is kort en bondig en de ander heeft nou eenmaal veel extra woorden nodig. Maar om hem dan maar meteen een probleem aan te praten vind ik wel erg ver gaan.
Toch kan het een issue worden terwijl het dat eerst niet was. Mijn vriend kan heel enthousiast maar tegelijkertijd zoooo warrig en onbegrijpelijk een verhaal vertellen, pfff. Ik ben eraan gewend, maar soms als ik hem tegen anderen zo bezig zie, krijg ik het helemaal de kriebels. Stom hè. Dan denk ik:"Ze zullen hem toch niet raar vinden ofzo?" Ja lekker belangrijk natuurlijk...
In het begin is vaak alles leuk aan elkaar, maar na verloop van tijd ga je je fijn zitten ergeren, heel herkenbaar. En als je eenmaal zo geïrriteerd bent, is het enorm lastig hem op een niet-kwetsende manier te wijzen op dat wollige taalgebruik. Dan ben je het gewoon weleens goed zat en zeg je het minder genuanceerd, wat dan weer niet het gewenste effect heeft.
Mmm, beetje warrig geformuleerd.
vrijdag 1 februari 2008 om 14:43
@Helmy: ook wel even fijn een reactie van herkenning te horen, begon me zelf al een aardig onvolwassen bitch te voelen.
Bovenstaande antwoorden helpen me wel om er anders naar te kijken en anders mee om te gaan, maar er zullen best dagen zijn als ik al sjagerijnig en/of moe ben waarin ik toch minder geduldig kan reageren.
Maar goed, andersom is dat natuurlijk ook zo en heb ik ook mijn dingen waar hij niet van in vervoering raakt.
Ik wou dat het was zoals in de film..alleen maar romantiek en warme gevoelens!
Bovenstaande antwoorden helpen me wel om er anders naar te kijken en anders mee om te gaan, maar er zullen best dagen zijn als ik al sjagerijnig en/of moe ben waarin ik toch minder geduldig kan reageren.
Maar goed, andersom is dat natuurlijk ook zo en heb ik ook mijn dingen waar hij niet van in vervoering raakt.
Ik wou dat het was zoals in de film..alleen maar romantiek en warme gevoelens!
vrijdag 1 februari 2008 om 14:57
Hier ook een wollige man in huis... maar ik vind het geweldig! Echt humor, soms! Hij begint bij een onderwerp, bv kikkers, komt op een anecdote over kikkers en ooievaars, weet ook nog een mop over ooievaars en babies, vertelt over een baby dat die zo'n moeite heeft met slapen, door het onderwerp slapen gaat hij over op de verschillende bedden en matrassen die er zijn en de winkels die ze verkopen, naast die winkel zit een boekwinkel waar hij een geweldig boek over schepen heeft gevonden, zeg, heb je gehoord van die stakingen in de havens waar ze de schepen dwars voor de havenmonding hebben gelegd...
Nou ja... 't is wel duidelijk denk ik...
Ik moet er meestal verschrikkelijk om lachen hoe ik anderen zie afhaken omdat ze het hele doel van zijn betoog kwijt zijn. Maar dat heb ik dus ook niet altijd gehad, kon me er ook vreselijk aan ergeren dat hij een verhaal nooit afmaakte, altijd allerlei bijzaken erbij betrok, altijd die anecdotes en moppen tussendoor... maar ik heb het geaccepteerd. En als het moet, zeg ik er wat van. Lieverd, kort en bondig, want ik moet over anderhalf uur weg . Ik heb er mee leren leven, en geleerd er de humor in te zien!
Nou ja... 't is wel duidelijk denk ik...
Ik moet er meestal verschrikkelijk om lachen hoe ik anderen zie afhaken omdat ze het hele doel van zijn betoog kwijt zijn. Maar dat heb ik dus ook niet altijd gehad, kon me er ook vreselijk aan ergeren dat hij een verhaal nooit afmaakte, altijd allerlei bijzaken erbij betrok, altijd die anecdotes en moppen tussendoor... maar ik heb het geaccepteerd. En als het moet, zeg ik er wat van. Lieverd, kort en bondig, want ik moet over anderhalf uur weg . Ik heb er mee leren leven, en geleerd er de humor in te zien!
Om een kort verhaal lang te maken...
vrijdag 1 februari 2008 om 15:08
@weatherwax: het verhaal van jouw vriend/man klinkt wel heel grappig: geweldig wat voor associaties hij ergens allemaal bij weet te halen! Maar goed, snap heel goed dat je dat ook niet altijd als leuk kunt zien en vind het leuk/knap te horen dat je het hebt geaccepteerd en de humor er zelf goed in ziet!
Ik ga ook maar proberen te kijken naar de humoristische kant. Moet zeggen dat mijn vriend ook wel kan associeren, maar het zit er vooral in het soort woorden dat hij gebruikt. Vind het soms zo irritant dat als ik hem bv vraag wat hij wil bereiken in zijn werk of waarom hij iets op een bepaalde manier heeft aangepakt, of wat hij zo leuk vindt aan mij, hij zo langdradig kan praten en idd zoveel bijzinnen erbij haalt dat ik uiteindelijk duizelig ben van zijn woordenvloed en hij uiteindelijk vraagt: 'wat was je vraag ook alweer?' Ik ga het dan te snel zitten interpreteren alsof hij mijn vraag wil ontwijken en mij als het ware probeert af te schepen, en daar zal mijn kwaadheid ook wel vandaan komen..Maar op zich schieten me nu al ideeen te binnen hoe ik hier de humor van in kan zien. Een beetje spot, zonder te bijten, kan wel helpen en idd wat kreeft al zei: de eigenaardigheden van iemand zien als iets spannends en dus ook accepteren.
Ik ga vooral stoppen met zo snel mijn eigen (negatieve) interpretaties erin te leggen. Maar dat neemt niet weg dat ik het zo nu en dan vermoeiend zal blijven vinden dat iemand niet simpelweg een antwoord kan geven op een vraag!
Ik ga ook maar proberen te kijken naar de humoristische kant. Moet zeggen dat mijn vriend ook wel kan associeren, maar het zit er vooral in het soort woorden dat hij gebruikt. Vind het soms zo irritant dat als ik hem bv vraag wat hij wil bereiken in zijn werk of waarom hij iets op een bepaalde manier heeft aangepakt, of wat hij zo leuk vindt aan mij, hij zo langdradig kan praten en idd zoveel bijzinnen erbij haalt dat ik uiteindelijk duizelig ben van zijn woordenvloed en hij uiteindelijk vraagt: 'wat was je vraag ook alweer?' Ik ga het dan te snel zitten interpreteren alsof hij mijn vraag wil ontwijken en mij als het ware probeert af te schepen, en daar zal mijn kwaadheid ook wel vandaan komen..Maar op zich schieten me nu al ideeen te binnen hoe ik hier de humor van in kan zien. Een beetje spot, zonder te bijten, kan wel helpen en idd wat kreeft al zei: de eigenaardigheden van iemand zien als iets spannends en dus ook accepteren.
Ik ga vooral stoppen met zo snel mijn eigen (negatieve) interpretaties erin te leggen. Maar dat neemt niet weg dat ik het zo nu en dan vermoeiend zal blijven vinden dat iemand niet simpelweg een antwoord kan geven op een vraag!
vrijdag 1 februari 2008 om 23:18
Precies, acceptatie hoeft niet te betekenen, dat het nou zijn beste eigenschap is. En waarschijnlijk beseft hij dat zelf ook wel. Meestal vinden mensen het wel prettig, om te weten, dan hun partner het wel accepteerd. Zo van je bent wel wollig, maar dat vind ik niet erg, en je bent ook heel lief.
En als je mensen soms wat langer leert kennen, kunnen die zwakkere eigenschappen, soms ook gewoon de leuke kanten van iemand worden. Zie het maar zo, bij perfecte mensen moet je altijd perfect zijn. Dat is reuze vermoeiend en moeilijk. En bij mensen die niet zo perfect zijn, kun je meestal jezelf zijn. Heeft dat wollige toch zo zijn voordelen!
En als je mensen soms wat langer leert kennen, kunnen die zwakkere eigenschappen, soms ook gewoon de leuke kanten van iemand worden. Zie het maar zo, bij perfecte mensen moet je altijd perfect zijn. Dat is reuze vermoeiend en moeilijk. En bij mensen die niet zo perfect zijn, kun je meestal jezelf zijn. Heeft dat wollige toch zo zijn voordelen!
