Relaties
alle pijlers
Hoe houd je het leuk in een lange relatie?
donderdag 8 februari 2024 om 11:15
Hi viva forum,
Ik ben midden 30, al 14 jaar samen met mijn vriend en we hebben het allemaal goed voor elkaar. Twee leuke kinderen, koophuis, goede banen, op papier perfect. We zijn allebei fysiek in goede vorm en vinden elkaar ook nog aantrekkelijk. Maar er mist iets.
Sinds een aantal jaar praten we nauwelijks met elkaar, er is weinig interesse in elkaar, en er zijn geen gezamenlijke hobby's. Los van elkaar gaat het wel goed, ik ga geregeld op stap met vriendinnen of collega's, heb genoeg hobby's en ga er geregeld op uit met de kinderen. Hij heeft het sociaal wat minder druk, maar heeft daar ook minder behoefte aan.
Sinds een jaar of 2, 3, heb ik het gevoel dat datgene wat we samen hebben weg is. We zijn een prima team, maar alles is functioneel. De gesprekken zijn oppervlakkig, de seks is plichtmatig, het aantal dates beperkt tot een of twee per jaar.
Drie maanden geleden is alles tot ontploffing gekomen, ik heb hem verteld dat ik gevoelens had voor een ander en dat ik onze relatie zoals het nu ging niet meer zag zitten. Sindsdien praten we veel over onze relatie, wat we willen in de toekomst en hoe het zit tussen ons. We hebben ook een aantal sessies relatietherapie gehad om onze communicatie te verbeteren en tot de kern van onze problemen te komen. Ook hebben we beiden individueel therapie.
Probleem voor mij is dat de twijfel blijft. Ik heb vooral moeite met het zien van een leuke toekomst samen. In de begin fase van onze relatie waren de doelen vanzelfsprekend. Afstuderen, woonruimte zoeken, kinderen krijgen. Maar nu de kinderen op school zitten en de basisdoelen behaald zijn loop ik helemaal vast. Mijn vriend geeft aan dat hij het steeds moeilijker heeft met mijn twijfel. Hij wil er samen voor gaan, maar is terughoudend.
Is dit alles? Wat moet ik nog met onze relatie, en met mijn eigen leven? Het voelt als een combinatie van een relatiecrisis en een midlife crisis.
Nu is mijn vraag aan jullie, wie heeft er in een soortgelijke situatie gezeten en kan daar zijn/haar ervaringen over delen? Gaat het over?
Ik ben midden 30, al 14 jaar samen met mijn vriend en we hebben het allemaal goed voor elkaar. Twee leuke kinderen, koophuis, goede banen, op papier perfect. We zijn allebei fysiek in goede vorm en vinden elkaar ook nog aantrekkelijk. Maar er mist iets.
Sinds een aantal jaar praten we nauwelijks met elkaar, er is weinig interesse in elkaar, en er zijn geen gezamenlijke hobby's. Los van elkaar gaat het wel goed, ik ga geregeld op stap met vriendinnen of collega's, heb genoeg hobby's en ga er geregeld op uit met de kinderen. Hij heeft het sociaal wat minder druk, maar heeft daar ook minder behoefte aan.
Sinds een jaar of 2, 3, heb ik het gevoel dat datgene wat we samen hebben weg is. We zijn een prima team, maar alles is functioneel. De gesprekken zijn oppervlakkig, de seks is plichtmatig, het aantal dates beperkt tot een of twee per jaar.
Drie maanden geleden is alles tot ontploffing gekomen, ik heb hem verteld dat ik gevoelens had voor een ander en dat ik onze relatie zoals het nu ging niet meer zag zitten. Sindsdien praten we veel over onze relatie, wat we willen in de toekomst en hoe het zit tussen ons. We hebben ook een aantal sessies relatietherapie gehad om onze communicatie te verbeteren en tot de kern van onze problemen te komen. Ook hebben we beiden individueel therapie.
Probleem voor mij is dat de twijfel blijft. Ik heb vooral moeite met het zien van een leuke toekomst samen. In de begin fase van onze relatie waren de doelen vanzelfsprekend. Afstuderen, woonruimte zoeken, kinderen krijgen. Maar nu de kinderen op school zitten en de basisdoelen behaald zijn loop ik helemaal vast. Mijn vriend geeft aan dat hij het steeds moeilijker heeft met mijn twijfel. Hij wil er samen voor gaan, maar is terughoudend.
Is dit alles? Wat moet ik nog met onze relatie, en met mijn eigen leven? Het voelt als een combinatie van een relatiecrisis en een midlife crisis.
Nu is mijn vraag aan jullie, wie heeft er in een soortgelijke situatie gezeten en kan daar zijn/haar ervaringen over delen? Gaat het over?
donderdag 8 februari 2024 om 17:10
Therapie is geen middel dat meteen dingen gaat veranderen. Sterker nog, therapie verandert niets, behalve de mate van inzicht en reflectie. De rest zal je zelf moeten doen.
donderdag 8 februari 2024 om 17:17
Hi allemaal , dank voor de reacties.
Veel dingen die geopperd worden zijn inderdaad dingen waar ik ook mee in mijn hoofd zit. Een relatie blijft nou eenmaal niet jaren kriebels in je buik en zo, al kan ik mij herinneren dat het gebrek aan gevoel de eerste 6-7 jaar van onze relatie niet speelde. Vandaar dat ik mijn gevoelens voor die ander niet doorslaggevend wil laten zijn. Ik heb wel met die andere man gezoend, mijn partner weet dat ook. Ik was er van geschrokken hoe goed dat voelde. En ja, het spookt wel door mijn hoofd dat ik ineens weer zo veel kan voelen. Maar die ander is nu uit beeld.
Er werd gevraagd of ik in de afgelopen jaren zelf initiatief heb genomen om dingen te organiseren. Dat heb ik in het begin zeker gedaan, ik heb uitjes voorgesteld en hem mee gevraagd naar feestjes. Hij had er geen behoefte aan. Soms kreeg ik hem ergens naar mee, maar dan stond hij vaak stil in een hoek en praatte met niemand anders waardoor ik me verplicht voelde bij hem te blijven staan. Hij geeft ook toe dat de manier waarop hij met mijn behoeftes en ideeen op dat vlak om ging niet goed was, en de afgelopen maanden zie ik daar ook wel verbetering in.
Ik lees dat er aangenomen wordt dat ik er geen tijd of moeite in wil steken. Dat is naar mijn mening niet terecht, ik probeer juist veel te doen en we praten veel over onze behoeftes en verwachtingen van de relatie. Alleen hoe lang blijf je dat doen? En wat verwacht ik aan het eind als resultaat? Dat het geen hormonale vonken meer zullen worden, soit. Maar op dit moment is het wel heel droog voor mijn gevoel, en dat heeft niets te maken met die andere man. Als voorbeeld, vorig jaar had ik een valentijnskaart voor mijn vriend, die ik uiteindelijk niet gegeven heb omdat het hypocriet voelde omdat ik gewoon niet gelukkig was in de relatie en met mijn partner. Dat was ruim voordat die ander in het spel was.
Vooropgesteld is mijn doel wel om zelf gelukkig te worden. Dat voelt vrij egoistisch, maar een van de redenen waarom ik nu in dit parket terecht ben gekomen is dat ik mijn eigen grenzen niet aan gaf en niet aan mijn eigen behoeftes dacht. Met mijn eigen therapeut ben ik bezig te ontdekken hoe ik mijn leven verder voor me zie, en welke plaats mijn relatie daar in neemt. Ik ben me er ook zeker bewust van dat het gras altijd ergens anders groener lijkt, en dat het verbreken van een relatie als je kinderen hebt en er (op de emotionele verwaarlozing na) niks mis is zo op papier geen goede keuze lijkt. Maar mezelf door de jaren heen blijven slepen... Ik gun mezelf meer, en ik gun mijn partner ook meer dan dat.
Zijn er mensen die in een soortgelijke situatie hebben gezeten? En koos je toen voor stoppen of doorgaan? En, hoe kijk je achteraf op dat besluit terug?
Veel dingen die geopperd worden zijn inderdaad dingen waar ik ook mee in mijn hoofd zit. Een relatie blijft nou eenmaal niet jaren kriebels in je buik en zo, al kan ik mij herinneren dat het gebrek aan gevoel de eerste 6-7 jaar van onze relatie niet speelde. Vandaar dat ik mijn gevoelens voor die ander niet doorslaggevend wil laten zijn. Ik heb wel met die andere man gezoend, mijn partner weet dat ook. Ik was er van geschrokken hoe goed dat voelde. En ja, het spookt wel door mijn hoofd dat ik ineens weer zo veel kan voelen. Maar die ander is nu uit beeld.
Er werd gevraagd of ik in de afgelopen jaren zelf initiatief heb genomen om dingen te organiseren. Dat heb ik in het begin zeker gedaan, ik heb uitjes voorgesteld en hem mee gevraagd naar feestjes. Hij had er geen behoefte aan. Soms kreeg ik hem ergens naar mee, maar dan stond hij vaak stil in een hoek en praatte met niemand anders waardoor ik me verplicht voelde bij hem te blijven staan. Hij geeft ook toe dat de manier waarop hij met mijn behoeftes en ideeen op dat vlak om ging niet goed was, en de afgelopen maanden zie ik daar ook wel verbetering in.
Ik lees dat er aangenomen wordt dat ik er geen tijd of moeite in wil steken. Dat is naar mijn mening niet terecht, ik probeer juist veel te doen en we praten veel over onze behoeftes en verwachtingen van de relatie. Alleen hoe lang blijf je dat doen? En wat verwacht ik aan het eind als resultaat? Dat het geen hormonale vonken meer zullen worden, soit. Maar op dit moment is het wel heel droog voor mijn gevoel, en dat heeft niets te maken met die andere man. Als voorbeeld, vorig jaar had ik een valentijnskaart voor mijn vriend, die ik uiteindelijk niet gegeven heb omdat het hypocriet voelde omdat ik gewoon niet gelukkig was in de relatie en met mijn partner. Dat was ruim voordat die ander in het spel was.
Vooropgesteld is mijn doel wel om zelf gelukkig te worden. Dat voelt vrij egoistisch, maar een van de redenen waarom ik nu in dit parket terecht ben gekomen is dat ik mijn eigen grenzen niet aan gaf en niet aan mijn eigen behoeftes dacht. Met mijn eigen therapeut ben ik bezig te ontdekken hoe ik mijn leven verder voor me zie, en welke plaats mijn relatie daar in neemt. Ik ben me er ook zeker bewust van dat het gras altijd ergens anders groener lijkt, en dat het verbreken van een relatie als je kinderen hebt en er (op de emotionele verwaarlozing na) niks mis is zo op papier geen goede keuze lijkt. Maar mezelf door de jaren heen blijven slepen... Ik gun mezelf meer, en ik gun mijn partner ook meer dan dat.
Zijn er mensen die in een soortgelijke situatie hebben gezeten? En koos je toen voor stoppen of doorgaan? En, hoe kijk je achteraf op dat besluit terug?
donderdag 8 februari 2024 om 17:19
Man en ik zijn ruim 20 jaar samen. Hebben 3 kinderen, waarvan de jongste 2. De oudste is zorgintensief. Het waren en zijn pittige jaren en een aantal maanden geleden hebben we de balans opgemaakt. Dat doen we eigenlijk onze hele relatie al geregeld. Af en toe raken we elkaar even kwijt en dan zoeken we de verbinding weer op.
Maar nu zijn we op het punt dat we de rest van ons leven met elkaar moeten invullen. En als dat gaat zoals het nu is, wil ik dat dan? Ik zou prima 80 met hem kunnen worden, maar er mist wel iets. En daarover zijn we in gesprek gegaan. Heel duidelijk onze behoeftes uitgesproken en daar proberen we naar elkaar toe ook aan te sluiten. Speelt wel mee dat onze oudste zoon dus zorgintensief is en wij vinden dat we het ons niet kunnen permitteren om uit elkaar te gaan. Dus als we dat vinden, dan willen we er ook wat leuks van maken. Want anders vinden we het ook zonde, je leeft maar één keer.
En zo hebben we elkaar na 20 jaar eigenlijk herontdekt en vind ik het nu leuker tussen ons dan ooit. De basis hiervan is bij ons een diepe liefde en respect voor elkaar. En allebei willen we dit doen slagen. En met dat willen moet het volgens mij beginnen.
Maar nu zijn we op het punt dat we de rest van ons leven met elkaar moeten invullen. En als dat gaat zoals het nu is, wil ik dat dan? Ik zou prima 80 met hem kunnen worden, maar er mist wel iets. En daarover zijn we in gesprek gegaan. Heel duidelijk onze behoeftes uitgesproken en daar proberen we naar elkaar toe ook aan te sluiten. Speelt wel mee dat onze oudste zoon dus zorgintensief is en wij vinden dat we het ons niet kunnen permitteren om uit elkaar te gaan. Dus als we dat vinden, dan willen we er ook wat leuks van maken. Want anders vinden we het ook zonde, je leeft maar één keer.
En zo hebben we elkaar na 20 jaar eigenlijk herontdekt en vind ik het nu leuker tussen ons dan ooit. De basis hiervan is bij ons een diepe liefde en respect voor elkaar. En allebei willen we dit doen slagen. En met dat willen moet het volgens mij beginnen.
donderdag 8 februari 2024 om 17:29
Wij tikken dit jaar de 25 jaar aan.
Gevoelens voor anderen heb ik ook wel gehad, alleen geen competitie voor man. Eerder: als man mij zat zou zijn is dit een leuke reserve.
Het is echt waar wat er gezegd is:
- geef wat je wil krijgen. In je joggingpak op de bank zitten huilen waarom je niet meer begeerd wordt gaat m hier niet worden. Als je het leuk wil hebben, doe leuk.
- doe leuke dingen samen. Onze kinderen zijn nog relatief jong dus wij vinden het al heel wat om samen in een verre supermarkt boodschappen te doen. Maar ook af en toe uit eten, en wat wij ook echt leuk vinden is samen series kijken. Hier hoeft het niet zo meeslepend te zijn, als we maar even eruit zijn of even met zijn tweeën. Concerten vinden we ook leuk.
- wij hebben ons sexleven afgestoft. Sex helpt ons heel erg om die spark weer te krijgen. Gek genoeg is de sex net als wijn: het wordt beter naarmate je elkaar beter kent.
Verder ben ik niet van de 'niet scheiden' brigade. Ik ken veel mensen die enorm zijn opgeknapt na een scheiding en ook veel kinderen die er gewoon mee dealen. Ik vind soms dat er wat dramatisch gedaan kan worden over scheiden.
Ik vind het zelf een fijn idee dat ik ook weg kan als ik wil. Ik zit niet verplicht in deze relatie en voel alleen de verplichting om een zo gelukkig mogelijke ouder te zijn.
Gevoelens voor anderen heb ik ook wel gehad, alleen geen competitie voor man. Eerder: als man mij zat zou zijn is dit een leuke reserve.
Het is echt waar wat er gezegd is:
- geef wat je wil krijgen. In je joggingpak op de bank zitten huilen waarom je niet meer begeerd wordt gaat m hier niet worden. Als je het leuk wil hebben, doe leuk.
- doe leuke dingen samen. Onze kinderen zijn nog relatief jong dus wij vinden het al heel wat om samen in een verre supermarkt boodschappen te doen. Maar ook af en toe uit eten, en wat wij ook echt leuk vinden is samen series kijken. Hier hoeft het niet zo meeslepend te zijn, als we maar even eruit zijn of even met zijn tweeën. Concerten vinden we ook leuk.
- wij hebben ons sexleven afgestoft. Sex helpt ons heel erg om die spark weer te krijgen. Gek genoeg is de sex net als wijn: het wordt beter naarmate je elkaar beter kent.
Verder ben ik niet van de 'niet scheiden' brigade. Ik ken veel mensen die enorm zijn opgeknapt na een scheiding en ook veel kinderen die er gewoon mee dealen. Ik vind soms dat er wat dramatisch gedaan kan worden over scheiden.
Ik vind het zelf een fijn idee dat ik ook weg kan als ik wil. Ik zit niet verplicht in deze relatie en voel alleen de verplichting om een zo gelukkig mogelijke ouder te zijn.
donderdag 8 februari 2024 om 17:36
Waar komt hij mee af qua activiteiten?
Want jij kan hem wel naar feestjes meeslepen, maar dat is dus duidelijk zijn ding niet.
Laat hem dus ook met dingen komen om samen te doen.
Je kan natuurlijk ook gaan voor een open relatie.
Met als belangrijkste regel dat de kinderen er geen last van mogen ondervinden.
Mag jij gaan kijken of het gras elders groener is. Maar hij ook.
Want jij kan hem wel naar feestjes meeslepen, maar dat is dus duidelijk zijn ding niet.
Laat hem dus ook met dingen komen om samen te doen.
Je kan natuurlijk ook gaan voor een open relatie.
Met als belangrijkste regel dat de kinderen er geen last van mogen ondervinden.
Mag jij gaan kijken of het gras elders groener is. Maar hij ook.
Is dit nu later?
Ik snap geen donder van het leven
Ik weet nog steeds niet wie ik ben
Ik snap geen donder van het leven
Ik weet nog steeds niet wie ik ben
donderdag 8 februari 2024 om 19:28
To, jouw mogelijke egoïsme heeft gevolgen voor degene die van jouw beslissingen en daden afhankelijk zijn; je kinderen. En zoenen met een ander zou ik behoorlijk vreemd gaan vinden. Ik snap je man wel dat hij terughoudend is. Je hebt zijn vertrouwen beschaamd. Als je een topic had geplaatst dat je man gezoend had met een ander dan had je tips gehad om hem buiten te zetten. Dat je man dat niet doet, is misschien wel tekenend.
donderdag 8 februari 2024 om 19:36
Zo komt het op mij ook over. Ik denk dat het enige wat hier nog te 'winnen' valt, een scheiding in goede verstandhouding is.
{Maar die zijn best zeldzaam.}
donderdag 8 februari 2024 om 19:45
Eens. Leuk hoor, dat je nu jezelf iets gunt en eindelijk voor jezelf kiest bla bla, maar je hebt nu eenmaal kinderen. Tot op zekere hoogte ben je daar dus te laat mee.MrsDuck schreef: ↑08-02-2024 19:28To, jouw mogelijke egoïsme heeft gevolgen voor degene die van jouw beslissingen en daden afhankelijk zijn; je kinderen. En zoenen met een ander zou ik behoorlijk vreemd gaan vinden. Ik snap je man wel dat hij terughoudend is. Je hebt zijn vertrouwen beschaamd. Als je een topic had geplaatst dat je man gezoend had met een ander dan had je tips gehad om hem buiten te zetten. Dat je man dat niet doet, is misschien wel tekenend.
donderdag 8 februari 2024 om 19:58
Wauw wat mooi om te lezen! En ik denk dat je gelijk hebt, het kan echt vallen of staan met de intentie om er wat van te maken samen, van beiden.Tinkeltje33 schreef: ↑08-02-2024 17:19En zo hebben we elkaar na 20 jaar eigenlijk herontdekt en vind ik het nu leuker tussen ons dan ooit. De basis hiervan is bij ons een diepe liefde en respect voor elkaar. En allebei willen we dit doen slagen. En met dat willen moet het volgens mij beginnen.
donderdag 8 februari 2024 om 22:23
Ik ben zó benieuwd hoe het forum zou reageren als een man zou schrijven dat hij drie maanden geleden de bom gedropt heeft dat hij gevoelens voor een ander heeft en hoe het nu verder moet met zijn huwelijk.
En terzijde: ik heb na 25 jaar ook wel eens gevoelens gehad. Hoe dat verder gaat en wat de impact is, is het gevolg van een besluit, niet iets wat je overkomt.
En terzijde: ik heb na 25 jaar ook wel eens gevoelens gehad. Hoe dat verder gaat en wat de impact is, is het gevolg van een besluit, niet iets wat je overkomt.
donderdag 8 februari 2024 om 22:37
Het klinkt alsof jullie helemaal niet bij elkaar passen qua interesses, temperament en levensstijl. Hoe is dan ooit het idee ontstaan dat een relatie (en kinderen) een goed plan was? Daar zou ik nooit aan beginnen met iemand die niet mee wil naar feestjes, die mijn vrienden niet leuk vindt en die sowieso weinig behoefte heeft aan een sociaal leven.
Was dat altijd al zo of is hij zachtjes aan het wegkwijnen? Of dacht jij destijds dat hij nog wel los zou komen? Of, laatste optie, overdrijf je zijn passiviteit een beetje omdat je eigenlijk geen geduld hebt om je huwelijk te redden?
Als jullie niets gemeen hebben zou ik er geen energie meer insteken (maar dan is het wel jullie eigen schuld, want op papier zijn jullie een kansloze match).
Als het ooit wél een leuke relatie was zou ik proberen die tijd terug te halen en er weer iets van te maken.
Was dat altijd al zo of is hij zachtjes aan het wegkwijnen? Of dacht jij destijds dat hij nog wel los zou komen? Of, laatste optie, overdrijf je zijn passiviteit een beetje omdat je eigenlijk geen geduld hebt om je huwelijk te redden?
Als jullie niets gemeen hebben zou ik er geen energie meer insteken (maar dan is het wel jullie eigen schuld, want op papier zijn jullie een kansloze match).
Als het ooit wél een leuke relatie was zou ik proberen die tijd terug te halen en er weer iets van te maken.
donderdag 8 februari 2024 om 22:43
.endomiel schreef: ↑08-02-2024 17:17vorig jaar had ik een valentijnskaart voor mijn vriend, die ik uiteindelijk niet gegeven heb omdat het hypocriet voelde omdat ik gewoon niet gelukkig was in de relatie en met mijn partner. Dat was ruim voordat die ander in het spel was.
Vooropgesteld is mijn doel wel om zelf gelukkig te worden. [....] mezelf door de jaren heen blijven slepen... Ik gun mezelf meer, en ik gun mijn partner ook meer dan dat.
Je weet dus al wat je wilt.
Succes met de scheiding.
donderdag 8 februari 2024 om 23:02
Ik vind het klinken alsof jullie nog veel hebben om je best voor te doen. Maak nieuwe kleine doelen, elke week iets samen doen, de ene week bedenk jij het, de andere week hij. Ga elke maand samen uit eten of naar de bios. Spreek af om ook weer seksueel actief te zijn, masseer elkaar, doe je best voor elkaar. Als praten niet helpt, dan daden misschien wel? Ik begrijp je man wel dat van al dat praten hij juist onzeker wordt en in zijn schulp kruipt. Spreek met jezelf af dat je na een jaar altijd nog de balans kan opmaken, maar dat je nu nog helemaal geen beslissing hoeft te nemen. Dit hoef je natuurlijk allemaal niet te doen hoor, maar ik gun jullie dat er weer meer positiviteit en luchtigheid in jullie relatie komt.
vrijdag 9 februari 2024 om 07:00
Ik zou ook een tijdje saai en iniatiefloos worden, oftewel verlammen, als de liefde van mijn leven met een ander heeft gezoend.
vrijdag 9 februari 2024 om 07:17
Het is mij ook niet gelukt een lange relatie (20+ jaar) leuk te houden. Lang voor de kinderen samen gebleven, omdat het zo heurt, zoals je hier ook leest. Maar uiteindelijk toch gescheiden. Wat een heerlijke opluchting. Ik heb er te lang mee gewacht, vind ik achteraf.
Zelf denk ik nu dat of een lange relatie werkt afhankelijk is van wat je belangrijk vindt in een relatie. Wat "een leuke relatie" is, is echt niet voor iedereen hetzelfde. Daarnaast hangt het ook af van hoe je zelf in elkaar zit. Snel tevreden, erg autonoom, gewend en geen probleem met zelf de kar trekken, bang voor een toekomst alleen, financieel afhankelijk van elkaar, enz. maakt toch ook allemaal uit.
Ik ben toen ook wel eens verliefdig geworden. Denk niet eens dat die man in kwestie nou zo belangrijk was. Maar wel, wat jij ook schrijft, dat je je dan weer herinnert dat je een heel scala aan emoties hebt die je al lang niet meer had gevoeld. Heel prettig even en een wake up call voor me.
Zelf denk ik nu dat of een lange relatie werkt afhankelijk is van wat je belangrijk vindt in een relatie. Wat "een leuke relatie" is, is echt niet voor iedereen hetzelfde. Daarnaast hangt het ook af van hoe je zelf in elkaar zit. Snel tevreden, erg autonoom, gewend en geen probleem met zelf de kar trekken, bang voor een toekomst alleen, financieel afhankelijk van elkaar, enz. maakt toch ook allemaal uit.
Ik ben toen ook wel eens verliefdig geworden. Denk niet eens dat die man in kwestie nou zo belangrijk was. Maar wel, wat jij ook schrijft, dat je je dan weer herinnert dat je een heel scala aan emoties hebt die je al lang niet meer had gevoeld. Heel prettig even en een wake up call voor me.
vrijdag 9 februari 2024 om 07:24
Op een gegeven moment is het praten klaar en moet je daadwerkelijk wat doen. Kun je iets met zijn behoeftes en verwachtingen, kun je concreet maken wat jij verwacht en kan hij daar wat mee?
vrijdag 9 februari 2024 om 07:42
Ooit gehoord van een psycholoog op internet, mensen gaan niet vreemd voor de seks, maar voor de aandacht en het gevoel weer te levenLente-S schreef: ↑09-02-2024 07:17Het is mij ook niet gelukt een lange relatie (20+ jaar) leuk te houden. Lang voor de kinderen samen gebleven, omdat het zo heurt, zoals je hier ook leest. Maar uiteindelijk toch gescheiden. Wat een heerlijke opluchting. Ik heb er te lang mee gewacht, vind ik achteraf.
Zelf denk ik nu dat of een lange relatie werkt afhankelijk is van wat je belangrijk vindt in een relatie. Wat "een leuke relatie" is, is echt niet voor iedereen hetzelfde. Daarnaast hangt het ook af van hoe je zelf in elkaar zit. Snel tevreden, erg autonoom, gewend en geen probleem met zelf de kar trekken, bang voor een toekomst alleen, financieel afhankelijk van elkaar, enz. maakt toch ook allemaal uit.
Ik ben toen ook wel eens verliefdig geworden. Denk niet eens dat die man in kwestie nou zo belangrijk was. Maar wel, wat jij ook schrijft, dat je je dan weer herinnert dat je een heel scala aan emoties hebt die je al lang niet meer had gevoeld. Heel prettig even en een wake up call voor me.
Voor iedereen een groene tuin
vrijdag 9 februari 2024 om 07:48
Dat is toch ook geen date dan? Je ‘klaagt’ in je OP over dates en dan schrijf je hier dat je hem mee naar feestjes neemt. Is toch totaal anders dan samen iets ondernemen.endomiel schreef: ↑08-02-2024 17:17Hi allemaal , dank voor de reacties.
Veel dingen die geopperd worden zijn inderdaad dingen waar ik ook mee in mijn hoofd zit. Een relatie blijft nou eenmaal niet jaren kriebels in je buik en zo, al kan ik mij herinneren dat het gebrek aan gevoel de eerste 6-7 jaar van onze relatie niet speelde. Vandaar dat ik mijn gevoelens voor die ander niet doorslaggevend wil laten zijn. Ik heb wel met die andere man gezoend, mijn partner weet dat ook. Ik was er van geschrokken hoe goed dat voelde. En ja, het spookt wel door mijn hoofd dat ik ineens weer zo veel kan voelen. Maar die ander is nu uit beeld.
Er werd gevraagd of ik in de afgelopen jaren zelf initiatief heb genomen om dingen te organiseren. Dat heb ik in het begin zeker gedaan, ik heb uitjes voorgesteld en hem mee gevraagd naar feestjes. Hij had er geen behoefte aan. Soms kreeg ik hem ergens naar mee, maar dan stond hij vaak stil in een hoek en praatte met niemand anders waardoor ik me verplicht voelde bij hem te blijven staan. Hij geeft ook toe dat de manier waarop hij met mijn behoeftes en ideeen op dat vlak om ging niet goed was, en de afgelopen maanden zie ik daar ook wel verbetering in.
Ik lees dat er aangenomen wordt dat ik er geen tijd of moeite in wil steken. Dat is naar mijn mening niet terecht, ik probeer juist veel te doen en we praten veel over onze behoeftes en verwachtingen van de relatie. Alleen hoe lang blijf je dat doen? En wat verwacht ik aan het eind als resultaat? Dat het geen hormonale vonken meer zullen worden, soit. Maar op dit moment is het wel heel droog voor mijn gevoel, en dat heeft niets te maken met die andere man. Als voorbeeld, vorig jaar had ik een valentijnskaart voor mijn vriend, die ik uiteindelijk niet gegeven heb omdat het hypocriet voelde omdat ik gewoon niet gelukkig was in de relatie en met mijn partner. Dat was ruim voordat die ander in het spel was.
Vooropgesteld is mijn doel wel om zelf gelukkig te worden. Dat voelt vrij egoistisch, maar een van de redenen waarom ik nu in dit parket terecht ben gekomen is dat ik mijn eigen grenzen niet aan gaf en niet aan mijn eigen behoeftes dacht. Met mijn eigen therapeut ben ik bezig te ontdekken hoe ik mijn leven verder voor me zie, en welke plaats mijn relatie daar in neemt. Ik ben me er ook zeker bewust van dat het gras altijd ergens anders groener lijkt, en dat het verbreken van een relatie als je kinderen hebt en er (op de emotionele verwaarlozing na) niks mis is zo op papier geen goede keuze lijkt. Maar mezelf door de jaren heen blijven slepen... Ik gun mezelf meer, en ik gun mijn partner ook meer dan dat.
Zijn er mensen die in een soortgelijke situatie hebben gezeten? En koos je toen voor stoppen of doorgaan? En, hoe kijk je achteraf op dat besluit terug?
vrijdag 9 februari 2024 om 08:13
Wat een zelfgenoegzame grijns is dat toch.GroenTuintje schreef: ↑09-02-2024 07:42Ooit gehoord van een psycholoog op internet, mensen gaan niet vreemd voor de seks, maar voor de aandacht en het gevoel weer te leven
Ik heb zeker wel eens gehoord van een psycholoog op internet. Wat is je punt?
vrijdag 9 februari 2024 om 08:18
Hebben jullie wel oprecht gekeken naar activiteiten die je samen kan ondernemen? Ik vind dat idee dat iemand anders plaatste over die pot met briefjes heel mooi.
Je neemt hem mee naar feestjes zeg je. Ik ken je man niet, maar jij wel. Hij klinkt als introvert dus als jij hem mee sleurt naar een feest, dan gaat hij alleen mee om jou een plezier te doen. Dat zou ik echt niet als gezamenlijke activiteit zien. Ik snap ook niet dat er mensen op basis van dat verhaal schrijven dat deze man saai is. Want als je niet van feestjes houdt ben je saai? Misschien zouden jullie naar een museum kunnen gaan, wandelingen of fietstochten maken, een kookworkshop doen, stadjes bezoeken, samen hetzelfde boek lezen en daarover praten, etc. Doe nou eens je best iets echt samen te gaan doen, dan hervind je misschien ook je connectie.
Je neemt hem mee naar feestjes zeg je. Ik ken je man niet, maar jij wel. Hij klinkt als introvert dus als jij hem mee sleurt naar een feest, dan gaat hij alleen mee om jou een plezier te doen. Dat zou ik echt niet als gezamenlijke activiteit zien. Ik snap ook niet dat er mensen op basis van dat verhaal schrijven dat deze man saai is. Want als je niet van feestjes houdt ben je saai? Misschien zouden jullie naar een museum kunnen gaan, wandelingen of fietstochten maken, een kookworkshop doen, stadjes bezoeken, samen hetzelfde boek lezen en daarover praten, etc. Doe nou eens je best iets echt samen te gaan doen, dan hervind je misschien ook je connectie.
vrijdag 9 februari 2024 om 08:20
heel eerlijk, ik geloof niet zo in activiteiten doen, zeker niet in potten met briefjes
Ik geloof wel in echt willen praten (maar TO< wil jij dat nog wel?) echt willen investeren. Elkaar willen begrijpen, niet alleen je gelijk willen halen
Maar dat is wel Relaties-voor-gevorderden, en dat niveau haalt lang niet iedereen
Ik geloof wel in echt willen praten (maar TO< wil jij dat nog wel?) echt willen investeren. Elkaar willen begrijpen, niet alleen je gelijk willen halen
Maar dat is wel Relaties-voor-gevorderden, en dat niveau haalt lang niet iedereen
vrijdag 9 februari 2024 om 08:39
Ik denk wel dat die activiteiten een middel zijn om tot een gesprek- gezamenlijke nieuwe ervaring te komen.Lila-Linda schreef: ↑09-02-2024 08:20heel eerlijk, ik geloof niet zo in activiteiten doen, zeker niet in potten met briefjes
Ik geloof wel in echt willen praten (maar TO< wil jij dat nog wel?) echt willen investeren. Elkaar willen begrijpen, niet alleen je gelijk willen halen
Maar dat is wel Relaties-voor-gevorderden, en dat niveau haalt lang niet iedereen
Maar dan moeten het wel activiteiten zijn die beiden leuk vinden. Hier was het zo dat er over en weer toch wel wat teleurstelling/negativiteit was over elkaars interesses.
Je gaat voor een jongeman die naar de leukste feestjes gaat en daar de boel op stelten zet, goh even wennen dat die grijze veertiger naast je om half 2 al moe is en het allemaal niet meer zo goed hoort.
We hebben gelukkig ook altijd een beetje ironische lol in heel saaie dingen dus een middagje samen grappen maken in de woonmall does the trick ook.
Maar dan moet je elkaar wel willen vinden.
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn
Al een account? Log dan hier in
