Relaties
alle pijlers
Hoe houd je het leuk in een lange relatie?
donderdag 8 februari 2024 om 11:15
Hi viva forum,
Ik ben midden 30, al 14 jaar samen met mijn vriend en we hebben het allemaal goed voor elkaar. Twee leuke kinderen, koophuis, goede banen, op papier perfect. We zijn allebei fysiek in goede vorm en vinden elkaar ook nog aantrekkelijk. Maar er mist iets.
Sinds een aantal jaar praten we nauwelijks met elkaar, er is weinig interesse in elkaar, en er zijn geen gezamenlijke hobby's. Los van elkaar gaat het wel goed, ik ga geregeld op stap met vriendinnen of collega's, heb genoeg hobby's en ga er geregeld op uit met de kinderen. Hij heeft het sociaal wat minder druk, maar heeft daar ook minder behoefte aan.
Sinds een jaar of 2, 3, heb ik het gevoel dat datgene wat we samen hebben weg is. We zijn een prima team, maar alles is functioneel. De gesprekken zijn oppervlakkig, de seks is plichtmatig, het aantal dates beperkt tot een of twee per jaar.
Drie maanden geleden is alles tot ontploffing gekomen, ik heb hem verteld dat ik gevoelens had voor een ander en dat ik onze relatie zoals het nu ging niet meer zag zitten. Sindsdien praten we veel over onze relatie, wat we willen in de toekomst en hoe het zit tussen ons. We hebben ook een aantal sessies relatietherapie gehad om onze communicatie te verbeteren en tot de kern van onze problemen te komen. Ook hebben we beiden individueel therapie.
Probleem voor mij is dat de twijfel blijft. Ik heb vooral moeite met het zien van een leuke toekomst samen. In de begin fase van onze relatie waren de doelen vanzelfsprekend. Afstuderen, woonruimte zoeken, kinderen krijgen. Maar nu de kinderen op school zitten en de basisdoelen behaald zijn loop ik helemaal vast. Mijn vriend geeft aan dat hij het steeds moeilijker heeft met mijn twijfel. Hij wil er samen voor gaan, maar is terughoudend.
Is dit alles? Wat moet ik nog met onze relatie, en met mijn eigen leven? Het voelt als een combinatie van een relatiecrisis en een midlife crisis.
Nu is mijn vraag aan jullie, wie heeft er in een soortgelijke situatie gezeten en kan daar zijn/haar ervaringen over delen? Gaat het over?
Ik ben midden 30, al 14 jaar samen met mijn vriend en we hebben het allemaal goed voor elkaar. Twee leuke kinderen, koophuis, goede banen, op papier perfect. We zijn allebei fysiek in goede vorm en vinden elkaar ook nog aantrekkelijk. Maar er mist iets.
Sinds een aantal jaar praten we nauwelijks met elkaar, er is weinig interesse in elkaar, en er zijn geen gezamenlijke hobby's. Los van elkaar gaat het wel goed, ik ga geregeld op stap met vriendinnen of collega's, heb genoeg hobby's en ga er geregeld op uit met de kinderen. Hij heeft het sociaal wat minder druk, maar heeft daar ook minder behoefte aan.
Sinds een jaar of 2, 3, heb ik het gevoel dat datgene wat we samen hebben weg is. We zijn een prima team, maar alles is functioneel. De gesprekken zijn oppervlakkig, de seks is plichtmatig, het aantal dates beperkt tot een of twee per jaar.
Drie maanden geleden is alles tot ontploffing gekomen, ik heb hem verteld dat ik gevoelens had voor een ander en dat ik onze relatie zoals het nu ging niet meer zag zitten. Sindsdien praten we veel over onze relatie, wat we willen in de toekomst en hoe het zit tussen ons. We hebben ook een aantal sessies relatietherapie gehad om onze communicatie te verbeteren en tot de kern van onze problemen te komen. Ook hebben we beiden individueel therapie.
Probleem voor mij is dat de twijfel blijft. Ik heb vooral moeite met het zien van een leuke toekomst samen. In de begin fase van onze relatie waren de doelen vanzelfsprekend. Afstuderen, woonruimte zoeken, kinderen krijgen. Maar nu de kinderen op school zitten en de basisdoelen behaald zijn loop ik helemaal vast. Mijn vriend geeft aan dat hij het steeds moeilijker heeft met mijn twijfel. Hij wil er samen voor gaan, maar is terughoudend.
Is dit alles? Wat moet ik nog met onze relatie, en met mijn eigen leven? Het voelt als een combinatie van een relatiecrisis en een midlife crisis.
Nu is mijn vraag aan jullie, wie heeft er in een soortgelijke situatie gezeten en kan daar zijn/haar ervaringen over delen? Gaat het over?
vrijdag 9 februari 2024 om 08:50
Ik vind het nogal egoïstisch gedrag. TO zoent met een ander en twijfelt enorm aan de relatie. En vriend krijgt het verwijt dat hij initiatief loos en terughoudend is. Lijkt mij niet zo heel gek.
Mijn man en ik zijn ook al tig jaren samen vanaf onze puberteit. En ik herken het wel dat nu de kinderen groter worden er meer ruimte komt voor nieuwe mogelijkheden en dromen. Maar ik ben bijvoorbeeld recent met een cursus gestart en man met een nieuwe sport. We doen dat dus niet samen maar hebben wel oog en aandacht voor elkaar hierin.
Mijn man en ik zijn ook al tig jaren samen vanaf onze puberteit. En ik herken het wel dat nu de kinderen groter worden er meer ruimte komt voor nieuwe mogelijkheden en dromen. Maar ik ben bijvoorbeeld recent met een cursus gestart en man met een nieuwe sport. We doen dat dus niet samen maar hebben wel oog en aandacht voor elkaar hierin.
vrijdag 9 februari 2024 om 08:58
Het klinkt inderdaad alsof jij het bijltje erbij neer gooit. Drie maanden therapie is niets, zeker als het nog vrij recent is dat jij met een ander hebt gezoend; hoeveel echte gesprekken hebben jullie met elkaar gevoerd over behoeftes en verwachtingen? Over wat je belangrijk vind in het leven en je relatie en hoe je elkaar daarin kan vinden? (Er van uitgaande dat je dit voor jezelf helder hebt, want het voor jezelf helder krijgen kan ook nog een hele zoektocht zijn)
Hier een relatie van 23 jaar. We hebben totaal verschillende interesses en hobbies, en dat kan prima. Er zijn heel veel dingen die ik niet gemeenschappelijk heb met mijn vriend, of onderwerpen waarover ik beter met anderen kan praten. En dat is prima; ik geloof niet dat je alles in 1 persoon vindt. Ons fundament (waarden, prioriteiten, respect, liefde voor elkaar) is echter super sterk. En dat is er echt niet vanzelf gekomen, daar zijn we samen in gegroeid, door te praten, te lezen, documentaires te kijken, compromissen te sluiten en te doen. Het klinkt alsof jullie dat fundament missen. Je kan samen onderzoeken of het op te bouwen is, maar dat begint inderdaad bij de wil om dit te doen.
Hier een relatie van 23 jaar. We hebben totaal verschillende interesses en hobbies, en dat kan prima. Er zijn heel veel dingen die ik niet gemeenschappelijk heb met mijn vriend, of onderwerpen waarover ik beter met anderen kan praten. En dat is prima; ik geloof niet dat je alles in 1 persoon vindt. Ons fundament (waarden, prioriteiten, respect, liefde voor elkaar) is echter super sterk. En dat is er echt niet vanzelf gekomen, daar zijn we samen in gegroeid, door te praten, te lezen, documentaires te kijken, compromissen te sluiten en te doen. Het klinkt alsof jullie dat fundament missen. Je kan samen onderzoeken of het op te bouwen is, maar dat begint inderdaad bij de wil om dit te doen.
vrijdag 9 februari 2024 om 09:07
Deels herkenbaar TO
Ik denk dat iedereen die al tientallen jaren samen in een relatie zit zich wel eens afvraagt of "dit het nou is"
Het nieuwe is er al lang af, de doelen (trouwen, kinderen ,huis etc.) zijn bereikt. En dan?
Wat ik wel meer ben gaan inzien is dat dat overweldigende idee van romantische liefde echt iets uit films is en dat mensen zich daar veel te veel aan spiegelen. Waarmee ik niet wil zeggen dat je dus maar genoegen moet nemen met minder, maar ik denk wel dat veel mensen geen realistisch beeld meer hebben van een lange relatie. En dat betekent niet dat je zoals veel ooms en tantes uit de generaties voor ons maar "bij elkaar blijft want dat hoort zo", maar wel dat je beseft dat een nieuwe relatie ook echt niet de hemel is.
Geborgenheid, vertrouwdheid en een fijn stabiel thuis voor je kinderen zijn ook allemaal heel wat waard. En nee dat zijn mss geen vlinders of ellenlange diepe gesprekken meer iedere avond, maar het is uiteindelijk wel waar iedereen behoefte aan heeft.
Ik besef me dat altijd weer heel goed als ik naar die progrmma's als Mafs en B&B Vol liefde kijk.....die eeuwige zoektocht van mensen naar een maatje, naar verbondenheid. Omdat alleen zijn te alleen is voor ze. Dan denk ik vaak: ik heb wel gewoon een hele fijne relatie ook al is het lang niet meer zo bevlogen en gepassioneerd als 15 jaar geleden.
Ik denk dat iedereen die al tientallen jaren samen in een relatie zit zich wel eens afvraagt of "dit het nou is"
Het nieuwe is er al lang af, de doelen (trouwen, kinderen ,huis etc.) zijn bereikt. En dan?
Wat ik wel meer ben gaan inzien is dat dat overweldigende idee van romantische liefde echt iets uit films is en dat mensen zich daar veel te veel aan spiegelen. Waarmee ik niet wil zeggen dat je dus maar genoegen moet nemen met minder, maar ik denk wel dat veel mensen geen realistisch beeld meer hebben van een lange relatie. En dat betekent niet dat je zoals veel ooms en tantes uit de generaties voor ons maar "bij elkaar blijft want dat hoort zo", maar wel dat je beseft dat een nieuwe relatie ook echt niet de hemel is.
Geborgenheid, vertrouwdheid en een fijn stabiel thuis voor je kinderen zijn ook allemaal heel wat waard. En nee dat zijn mss geen vlinders of ellenlange diepe gesprekken meer iedere avond, maar het is uiteindelijk wel waar iedereen behoefte aan heeft.
Ik besef me dat altijd weer heel goed als ik naar die progrmma's als Mafs en B&B Vol liefde kijk.....die eeuwige zoektocht van mensen naar een maatje, naar verbondenheid. Omdat alleen zijn te alleen is voor ze. Dan denk ik vaak: ik heb wel gewoon een hele fijne relatie ook al is het lang niet meer zo bevlogen en gepassioneerd als 15 jaar geleden.
vrijdag 9 februari 2024 om 09:09
Oh en trouwens : gevoelens voor een ander zeggen echt niet per se iets over je relatie. Wel mss dat je er meer voor open staat, maar soms kom je gewoon iemand tegen die je het hoofd op hol brengt en voel je je weer even gezien. Dat is dus wel iets wat je mist in een lange relatie (logisch), maar zegt niet per se dat je relatie slecht is
vrijdag 9 februari 2024 om 09:11
Tinkeltje33 schreef: ↑08-02-2024 17:19Man en ik zijn ruim 20 jaar samen. Hebben 3 kinderen, waarvan de jongste 2. De oudste is zorgintensief. Het waren en zijn pittige jaren en een aantal maanden geleden hebben we de balans opgemaakt. Dat doen we eigenlijk onze hele relatie al geregeld. Af en toe raken we elkaar even kwijt en dan zoeken we de verbinding weer op.
Maar nu zijn we op het punt dat we de rest van ons leven met elkaar moeten invullen. En als dat gaat zoals het nu is, wil ik dat dan? Ik zou prima 80 met hem kunnen worden, maar er mist wel iets. En daarover zijn we in gesprek gegaan. Heel duidelijk onze behoeftes uitgesproken en daar proberen we naar elkaar toe ook aan te sluiten. Speelt wel mee dat onze oudste zoon dus zorgintensief is en wij vinden dat we het ons niet kunnen permitteren om uit elkaar te gaan. Dus als we dat vinden, dan willen we er ook wat leuks van maken. Want anders vinden we het ook zonde, je leeft maar één keer.
En zo hebben we elkaar na 20 jaar eigenlijk herontdekt en vind ik het nu leuker tussen ons dan ooit. De basis hiervan is bij ons een diepe liefde en respect voor elkaar. En allebei willen we dit doen slagen. En met dat willen moet het volgens mij beginnen.
Wat mooi om te lezen Tinkeltje
Knap hoe jullie dat zo hebben aangepakt
vrijdag 9 februari 2024 om 09:22
Ik denk dat je onterecht uitgaat van een slechte intentie. Volgens mij wordt er bedoeld "Ik heb Ooit gehoord van een psycholoog op internet dat mensen niet vreemd gaan voor de seks, maar [enz]".
vrijdag 9 februari 2024 om 09:23
Die man is niet saai omdat hij feestjes niet leuk vindt, maar TO vindt hem daarom saai. Zij wil een man die zich op zo’n feestje vermaakt met anderen, maar in plaats daarvan staat hij in zijn eentje (???) in een hoekje te balen. Daar klopt toch iets niet? In een goede relatie ken je elkaar toch wel zo goed dat je de ander in zijn waarde laat?Dutchgirly schreef: ↑09-02-2024 08:18Hebben jullie wel oprecht gekeken naar activiteiten die je samen kan ondernemen? Ik vind dat idee dat iemand anders plaatste over die pot met briefjes heel mooi.
Je neemt hem mee naar feestjes zeg je. Ik ken je man niet, maar jij wel. Hij klinkt als introvert dus als jij hem mee sleurt naar een feest, dan gaat hij alleen mee om jou een plezier te doen. Dat zou ik echt niet als gezamenlijke activiteit zien. Ik snap ook niet dat er mensen op basis van dat verhaal schrijven dat deze man saai is. Want als je niet van feestjes houdt ben je saai? Misschien zouden jullie naar een museum kunnen gaan, wandelingen of fietstochten maken, een kookworkshop doen, stadjes bezoeken, samen hetzelfde boek lezen en daarover praten, etc. Doe nou eens je best iets echt samen te gaan doen, dan hervind je misschien ook je connectie.
Mijn man is veel socialer dan ik, daarom gaat hij geregeld in zijn eentje naar feestjes. Ik vind het leuker om met z’n tweeën (of in klein gezelschap) iets te ondernemen, en dat weet hij, dus dat doen we ook vaak. Kwestie van elkaar goed kennen en rekening houden met de ander.
vrijdag 9 februari 2024 om 09:35
Ah, zo leest-ie heel anders indd en kan ik me voorstellen dat dat vaak zo is.NosceTeIpsum schreef: ↑09-02-2024 09:22Ik denk dat je onterecht uitgaat van een slechte intentie. Volgens mij wordt er bedoeld "Ik heb Ooit gehoord van een psycholoog op internet dat mensen niet vreemd gaan voor de seks, maar [enz]".
TO, er zijn best wel wat podcasts over relaties, veranderend verlangen e.d. Esther Perel is een hele bekende en heb ik veel aan gehad om te zien dat je een relatie ook anders kan vormgeven dan man-vrouw-monogamie-voor altijd. En LUST van Jacq. van Lieshout vond ik ook interessant en grappig om naar te luisteren.
vrijdag 9 februari 2024 om 09:49
Ik geloof ook niet zo in het geforceerde hobbys zoeken of activiteitenpotjes. Ik geloof wél in goede gesprekken die pijnlijk eerlijk zijn met een waar verlangen om te kijken naar wat jullie bindt en een nieuwsgierigheid in wat de ander écht bezighoudt. En dan kijken of dat voldoende blijkt om samen te blijven.
Ik geloof ook niet dat hij is gaan muurbloemen omdat zij de verkeerde man een keer zoende, eerder andersom. Sowieso is er werk aan de winkel.
TO, durf je dat? Een pijnlijk eerlijk gesprek voeren met je partner om de weg terug naar elkaar weer te zoeken? En je neer te leggen bij een scheiding als het niet lijkt te lukken?
Ik geloof ook niet dat hij is gaan muurbloemen omdat zij de verkeerde man een keer zoende, eerder andersom. Sowieso is er werk aan de winkel.
TO, durf je dat? Een pijnlijk eerlijk gesprek voeren met je partner om de weg terug naar elkaar weer te zoeken? En je neer te leggen bij een scheiding als het niet lijkt te lukken?
.
vrijdag 9 februari 2024 om 09:55
Je kan praten tot je een ons weegt maar uiteindelijk zit het in jezelf. Kies je voor je partner en je gezin na zoveel jaar of voor een totaal vreemde man die wel spannend is maar die spanning gaat er ook gauw af hoor. Alle relaties worden vroeg of laat saai. Accepteer je dat of blijf je als een wilde zoeken naar spanning. En wie is daar dan de dupe van?
vrijdag 9 februari 2024 om 10:08
Eens dat je zo'n gesprek moet voeren, maar ben ook van mening dat je er dan wat mee moet gaan doen anders blijf je in dezelfde spiraal hangen.
Niet geforceerd, maar neem nou wel eens meer moeite om de dingen te ondernemen die die verbinding levendig houdt. Dat kan op allerlei vlakken zijn en dat hoeft niet en gezamenlijke hobby te zijn (maar kan wel natuurlijk).
Niet geforceerd, maar neem nou wel eens meer moeite om de dingen te ondernemen die die verbinding levendig houdt. Dat kan op allerlei vlakken zijn en dat hoeft niet en gezamenlijke hobby te zijn (maar kan wel natuurlijk).
vrijdag 9 februari 2024 om 10:12
natuurlijk, TO had niet moeten zoenen. Maar ze was al lang niet meer gelukkig. ER zat echt al wel meer fout, voor er gezoend werd.Hannelore_ schreef: ↑09-02-2024 08:50Ik vind het nogal egoïstisch gedrag. TO zoent met een ander en twijfelt enorm aan de relatie. En vriend krijgt het verwijt dat hij initiatief loos en terughoudend is. Lijkt mij niet zo heel gek.
Mijn man en ik zijn ook al tig jaren samen vanaf onze puberteit. En ik herken het wel dat nu de kinderen groter worden er meer ruimte komt voor nieuwe mogelijkheden en dromen. Maar ik ben bijvoorbeeld recent met een cursus gestart en man met een nieuwe sport. We doen dat dus niet samen maar hebben wel oog en aandacht voor elkaar hierin.
vrijdag 9 februari 2024 om 10:13
Vind ik ook. Het kan heel leuk zijn dat iemand je verhalen nog nooit heeft gehoord, je hilarisch vindt en ondersteboven lijkt van je uiterlijk. Dat heeft iemand met wie je al tig jaar lief en leed deelt natuurlijk niet in die mate meer.Streepjeskat schreef: ↑09-02-2024 09:09Oh en trouwens : gevoelens voor een ander zeggen echt niet per se iets over je relatie. Wel mss dat je er meer voor open staat, maar soms kom je gewoon iemand tegen die je het hoofd op hol brengt en voel je je weer even gezien. Dat is dus wel iets wat je mist in een lange relatie (logisch), maar zegt niet per se dat je relatie slecht is
Meer is het wat mij betreft ook niet.
Vleiend.
Ik ben denk ik ook heel leuk voor een bepaald slag heren omdat ik niks nodig lijk te hebben en happy ben. Rara waar dat door komt.
vrijdag 9 februari 2024 om 10:16
oh ja, bekende valkuil, vooral voor vrouwen; altijd aandacht van mannen.Surebaby schreef: ↑09-02-2024 10:13Vind ik ook. Het kan heel leuk zijn dat iemand je verhalen nog nooit heeft gehoord, je hilarisch vindt en ondersteboven lijkt van je uiterlijk. Dat heeft iemand met wie je al tig jaar lief en leed deelt natuurlijk niet in die mate meer.
Meer is het wat mij betreft ook niet.
Vleiend.
Ik ben denk ik ook heel leuk voor een bepaald slag heren omdat ik niks nodig lijk te hebben en happy ben. Rara waar dat door komt.
Stap je uit je huwelijk.... POF mannen weg. Want geboden was je veel aantrekkelijker!
vrijdag 9 februari 2024 om 10:27
Dit lijkt me evengoed onzinnig.Mis_poes schreef: ↑08-02-2024 13:23Dit vind ik echt een onzinnig antwoord, kinderen gaan op gevoel en die hebben echt wel door dat de liefde weg is, vervolgens wordt dat hun voorbeeld en dus normaal!
Geef het goede voorbeeld, doe moeite voor elkaar, maar is het echt weg, kies voor jezelf, zorg goed voor jezelf en creëer weer geluk, liefde en plezier!
Dat is pas goed voor je kinderen.
Ik heb nagenoeg niets meegekregen van de moeilijke tijd die mijn ouders met elkaar hebben doorgemaakt. Ik kan me maar één woordenwisseling herinneren, de rest hebben ze netjes buiten mijn zicht uitgevochten. En daar ben ik ze enorm dankbaar voor. En dat is ook mijn voorbeeld en mijn normaal: het belang van de kids staat voorop.
vrijdag 9 februari 2024 om 11:26
Dit, en in de dagelijkse beslommeringen oog en aandacht voor elkaar hebben. Dat zit hem niet in grootse en geforceerde dingen. Maar in dat korte drankje samen als je net thuis komt van werk voordat de avondlogistiek begint, samen eten koken, samen de laatste ronde met de hond doen voor het naar bed gaan of samen langs de supermarkt om dat laatste missende boodschapje te halen. Gebruik maken van die kleine momenten om oprechte interesse in elkaar te tonen.Rooss4.0 schreef: ↑09-02-2024 09:49Ik geloof ook niet zo in het geforceerde hobbys zoeken of activiteitenpotjes. Ik geloof wél in goede gesprekken die pijnlijk eerlijk zijn met een waar verlangen om te kijken naar wat jullie bindt en een nieuwsgierigheid in wat de ander écht bezighoudt. En dan kijken of dat voldoende blijkt om samen te blijven.
vrijdag 9 februari 2024 om 13:04
Heb niet alles gelezen, maar wil mijn bewondering uitspreken voor het feit dat je het aangaat met therapie en dat je eerlijk en open bent geweest over je verliefdheid en het zoenen. Dat je eerlijk bent naar jezelf en wat je voelt is al heel wat.
Ik denk dat het belangrijk is dat je de ruimte wel inneemt op dit moment, om het uit te vogelen met jezelf ook al lijkt dat egoistisch. Je bent ook een individu, je staat niet enkel ten dienste van de relatie en het gezin. Misschien zijn er kanten van jezelf die je wil ontdekken, dat hoeft niet eens groots te zijn of te betekenen dat er anderen in het spel zijn. Misschien zijn er gevoelens of gebeurtenissen die je onderdrukt hebt of knelt er ergens anders iets in je leven?
Ik denk dat het belangrijk is dat je de ruimte wel inneemt op dit moment, om het uit te vogelen met jezelf ook al lijkt dat egoistisch. Je bent ook een individu, je staat niet enkel ten dienste van de relatie en het gezin. Misschien zijn er kanten van jezelf die je wil ontdekken, dat hoeft niet eens groots te zijn of te betekenen dat er anderen in het spel zijn. Misschien zijn er gevoelens of gebeurtenissen die je onderdrukt hebt of knelt er ergens anders iets in je leven?
vrijdag 9 februari 2024 om 13:21
Rooss4.0 schreef: ↑09-02-2024 09:49Ik geloof ook niet zo in het geforceerde hobbys zoeken of activiteitenpotjes. Ik geloof wél in goede gesprekken die pijnlijk eerlijk zijn met een waar verlangen om te kijken naar wat jullie bindt en een nieuwsgierigheid in wat de ander écht bezighoudt. En dan kijken of dat voldoende blijkt om samen te blijven.
Dit voelde ik bij ons ook inderdaad. Die activiteiten waren allemaal wel leuk, daar zit het hem niet in. Echt verbinden met elkaar. Echte gesprekken. We kwamen eigenlijk per ongeluk tot de ontdekking dat het missen van verbinding iets heel anders betekende voor elkaar. Mijn behoefte lag heel ergens anders dan die van hem. En als je dat niet weet, dan bereik je elkaar nooit. En dan moet je dus ook nog willen investeren daarin. Ik heb zelfs een soort coach overwogen om die verbinding weer te vinden met elkaar. Uiteindelijk heb ik zo’n doosje van openhartig gekocht en dat heeft ook veel geopend.
En dit klinkt alsof we een relatie crisis hadden, maar helemaal niet. Maar wel een evaluatie moment. Hoe willen we met elkaar verder. Maar ja, je moet er wel zin in hebben.
vrijdag 9 februari 2024 om 17:12
Dit doen wij jaarlijks, heel bewust. En we plakken er elk jaar weer heel bewust een jaar achteraan.Tinkeltje33 schreef: ↑09-02-2024 13:21Maar wel een evaluatie moment. Hoe willen we met elkaar verder. Maar ja, je moet er wel zin in hebben.
Het gaat niet om de vorm, wel om het bewustzijn. Niks is vanzelfsprekend, ook een (lange) relatie niet.
.
vrijdag 9 februari 2024 om 17:29
Er wordt nu gereageerd alsof to iemand kust, hop in twijfel schiet en in een gekke bui twijfels heeft, na slechts 3 maanden therapie. Maar waarschijnlijk tobt to al veel langer aan, want je hebt nu eenmaal dat mooie huis, de kinderen, wat zal de familie wel niet vinden.... Zoals vriendschappen verwateren kan ook een relatie veranderen en dan moet je jezelf de vraag stellen of je op deze manier oud wilt worden. Je kunt voor de kinderen bij elkaar blijven maar ook als die volwassen zijn is het vervelend als de ouders uit elkaar gaan. In dit geval mag to best naar haar eigen leven en geluk kijken, beter twee blije ouders uit elkaar dan ongelukkige ouders bij elkaar. Je moet in een relatie op zijn minst nog wel het gevoel hebben dat je niet zonder die ander zou willen.
vrijdag 9 februari 2024 om 17:48
Hier sluit ik me wel bij aan.Jodelodiehoho schreef: ↑08-02-2024 13:28Ik vind het altijd zo gek klinken "vechten voor elkaar". Dat klinkt zo alsof het veel moeite is. Wij zitten ook al 30 jaar in relatie en zeker, het is allemaal niet meer spannend of sprankelend, maar jeej, wat doen we veel leuks samen en wat zou ik dat (ondanks al mijn geklaag, gescheld en gemopper op elk kleinigheidje) ontzettend missen als ik alleen zou zijn. Zeker; mijn huishouden zou meer aan kant zijn, maar ik moet er niet aan denken
En persoonlijk: ik vind sleur het meest onderschatte wat er is. Hoe fijn is het als je blijkbaar op elkaar kunt vertrouwen, je leven niet van allerlei onzekerheden aan elkaar hangt en je een veilige basis bij elkaar hebt? Vanuit sleur kun je het samen zo spannend maken als jullie zelf willen, dat kun je toevoegen. Ik hunker naar sleur in ons onrustige leven wat er momenteel is. Terug naar rust, stabiliteit, veiligheid zonder de onrust van de omstandigheden. Dat aangevuld met dingen die verbinden (zoals weekendjes weg, samen naar theater, samen picknicken met veel kletsen), dat is voor mij juist het ideale leven.
Probeer te zien wat je hebt om te waarderen voordat het iets wordt wat je later met weemoed ziet wat je had wat je had kunnen waarderen.
vrijdag 9 februari 2024 om 18:31
Gebonden neem ik aanLila-Linda schreef: ↑09-02-2024 10:16oh ja, bekende valkuil, vooral voor vrouwen; altijd aandacht van mannen.
Stap je uit je huwelijk.... POF mannen weg. Want geboden was je veel aantrekkelijker!
maar zou dat niet komen omdat je je toch anders gedraagt als je single bent? In een relatie ben je minder ‘needy’ . Zie je ook vaak bij getrouwde mannen, die liggen beter op de markt dan eeuwige single mannen. Er zal wel iets mis mee zijn, wordt er dan gedacht als men al lang single is. En getrouwde mannen hebben zich al bewezen.
Voor iedereen een groene tuin
vrijdag 9 februari 2024 om 18:35
Ja mooi gezegd apiejapie!
En niet vergeten af en toe samen hardop te lachen. Het is te zonde van je tijd om dagen door je handen te laten glippen. Je krijgt er aan het einde geen dagen meer bij!!
Zo kijken wij graag naar oude comedyseries. En dan samen schateren om de gedateerde grappen.
Heerlijk, lekker in pyjama op de bank met wijntje erbij of juist een lekker bakje thee. Ik hou van die momenten!
En niet vergeten af en toe samen hardop te lachen. Het is te zonde van je tijd om dagen door je handen te laten glippen. Je krijgt er aan het einde geen dagen meer bij!!
Zo kijken wij graag naar oude comedyseries. En dan samen schateren om de gedateerde grappen.
Heerlijk, lekker in pyjama op de bank met wijntje erbij of juist een lekker bakje thee. Ik hou van die momenten!
vrijdag 9 februari 2024 om 19:32
Ik sluit me aan bij Apiejapie. Hier ook een + 30 jaar relatie (al voelt dat helemaal niet zo). Afgelopen jaar was een rollercoster door gezondheids- en familieproblemen. Daar zetten we samen de schouders onder en kijken goed naar elkaar of de ander nog staande blijft.
Maar wat verlang ik naar de sleur die we hadden. Het kneuterige met elk veel ruimte voor zichzelf en die fijne momenten dat we tegen elkaar zeiden; 'Volgens mij zijn wij vandaag de hele dag 'wandelen'' En dan de wereld even buiten sluiten en de hele dag lui doen waar je op dat moment zin in hebt. Heerlijke dagen waarop we honderduit kletsen, lachen en ook serieus bijpraten en plannetjes voor projecten in huis maken.
Maar wat verlang ik naar de sleur die we hadden. Het kneuterige met elk veel ruimte voor zichzelf en die fijne momenten dat we tegen elkaar zeiden; 'Volgens mij zijn wij vandaag de hele dag 'wandelen'' En dan de wereld even buiten sluiten en de hele dag lui doen waar je op dat moment zin in hebt. Heerlijke dagen waarop we honderduit kletsen, lachen en ook serieus bijpraten en plannetjes voor projecten in huis maken.
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn
Al een account? Log dan hier in
