Relaties
alle pijlers
Hoe houd je het leuk in een lange relatie?
donderdag 8 februari 2024 om 11:15
Hi viva forum,
Ik ben midden 30, al 14 jaar samen met mijn vriend en we hebben het allemaal goed voor elkaar. Twee leuke kinderen, koophuis, goede banen, op papier perfect. We zijn allebei fysiek in goede vorm en vinden elkaar ook nog aantrekkelijk. Maar er mist iets.
Sinds een aantal jaar praten we nauwelijks met elkaar, er is weinig interesse in elkaar, en er zijn geen gezamenlijke hobby's. Los van elkaar gaat het wel goed, ik ga geregeld op stap met vriendinnen of collega's, heb genoeg hobby's en ga er geregeld op uit met de kinderen. Hij heeft het sociaal wat minder druk, maar heeft daar ook minder behoefte aan.
Sinds een jaar of 2, 3, heb ik het gevoel dat datgene wat we samen hebben weg is. We zijn een prima team, maar alles is functioneel. De gesprekken zijn oppervlakkig, de seks is plichtmatig, het aantal dates beperkt tot een of twee per jaar.
Drie maanden geleden is alles tot ontploffing gekomen, ik heb hem verteld dat ik gevoelens had voor een ander en dat ik onze relatie zoals het nu ging niet meer zag zitten. Sindsdien praten we veel over onze relatie, wat we willen in de toekomst en hoe het zit tussen ons. We hebben ook een aantal sessies relatietherapie gehad om onze communicatie te verbeteren en tot de kern van onze problemen te komen. Ook hebben we beiden individueel therapie.
Probleem voor mij is dat de twijfel blijft. Ik heb vooral moeite met het zien van een leuke toekomst samen. In de begin fase van onze relatie waren de doelen vanzelfsprekend. Afstuderen, woonruimte zoeken, kinderen krijgen. Maar nu de kinderen op school zitten en de basisdoelen behaald zijn loop ik helemaal vast. Mijn vriend geeft aan dat hij het steeds moeilijker heeft met mijn twijfel. Hij wil er samen voor gaan, maar is terughoudend.
Is dit alles? Wat moet ik nog met onze relatie, en met mijn eigen leven? Het voelt als een combinatie van een relatiecrisis en een midlife crisis.
Nu is mijn vraag aan jullie, wie heeft er in een soortgelijke situatie gezeten en kan daar zijn/haar ervaringen over delen? Gaat het over?
Ik ben midden 30, al 14 jaar samen met mijn vriend en we hebben het allemaal goed voor elkaar. Twee leuke kinderen, koophuis, goede banen, op papier perfect. We zijn allebei fysiek in goede vorm en vinden elkaar ook nog aantrekkelijk. Maar er mist iets.
Sinds een aantal jaar praten we nauwelijks met elkaar, er is weinig interesse in elkaar, en er zijn geen gezamenlijke hobby's. Los van elkaar gaat het wel goed, ik ga geregeld op stap met vriendinnen of collega's, heb genoeg hobby's en ga er geregeld op uit met de kinderen. Hij heeft het sociaal wat minder druk, maar heeft daar ook minder behoefte aan.
Sinds een jaar of 2, 3, heb ik het gevoel dat datgene wat we samen hebben weg is. We zijn een prima team, maar alles is functioneel. De gesprekken zijn oppervlakkig, de seks is plichtmatig, het aantal dates beperkt tot een of twee per jaar.
Drie maanden geleden is alles tot ontploffing gekomen, ik heb hem verteld dat ik gevoelens had voor een ander en dat ik onze relatie zoals het nu ging niet meer zag zitten. Sindsdien praten we veel over onze relatie, wat we willen in de toekomst en hoe het zit tussen ons. We hebben ook een aantal sessies relatietherapie gehad om onze communicatie te verbeteren en tot de kern van onze problemen te komen. Ook hebben we beiden individueel therapie.
Probleem voor mij is dat de twijfel blijft. Ik heb vooral moeite met het zien van een leuke toekomst samen. In de begin fase van onze relatie waren de doelen vanzelfsprekend. Afstuderen, woonruimte zoeken, kinderen krijgen. Maar nu de kinderen op school zitten en de basisdoelen behaald zijn loop ik helemaal vast. Mijn vriend geeft aan dat hij het steeds moeilijker heeft met mijn twijfel. Hij wil er samen voor gaan, maar is terughoudend.
Is dit alles? Wat moet ik nog met onze relatie, en met mijn eigen leven? Het voelt als een combinatie van een relatiecrisis en een midlife crisis.
Nu is mijn vraag aan jullie, wie heeft er in een soortgelijke situatie gezeten en kan daar zijn/haar ervaringen over delen? Gaat het over?
vrijdag 9 februari 2024 om 20:07
Fijn om te lezen dat meer mensen dat zo kunnen waarderen. Ik ben al ruim 30 jaar samen met mijn man. En wil er graag nog 50 jaar aan toevoegen als het ons gegund is. We hebben ongelooflijk zware dingen waar we nu mee moeten dealen en wat ben ik onwijs dankbaar dat we dit samen kunnen doen. Denk dat ik allang omgevallen was zonder mijn partner, en hij ook zonder mij. Onze liefde wordt niet overschaduwd door de ernst van alledag, maar wordt juist extra zichtbaar hoeveel we delen samen. Hoe we over veel hetzelfde denken. Hoe we op elkaar kunnen bouwen. Hoe we kunnen lachen samen,ook over de moeilijke dingen. We zien het leven niet zozeer als 'dit had ons niet mogen overkomen, wat zijn we zielig dat we hier doorheen moeten', maar juist als dat we er wel doorheen komen juist omdát we elkaar hebben. Ik zou to echt aanraden deze tijd van sleur te gebruiken om te bouwen aan een stevig fundament, als jullie de wens hebben om bij elkaar te blijven. Nu is het het moment om leuke dingen te doen, ga ervoor. Zoek de connectie samen, zoek naar wat de ander zo interessant maakt. Luister naar elkaar. Hoe goed kennen jullie elkaar momenteel. Mensen die een half jaar bij elkaar zijn schijnen elkaar beter te kennen dan mensen die 10+ jaar samen zijn: dat komt omdat mensen in een relatie in het begin nog nieuwsgierig naar elkaar zijn. Het is een keuze om die nieuwsgierigheid te blijven aanwakkeren of achterover te leunen. Bij dat eerste blijft de verbinding, bij dat tweede verwijdt dat de band. En dan zak je in vervreemding. Hoe zonde! Liefde is ook nieuwsgierig blijven naar elkaar.OlleGrieze schreef: ↑09-02-2024 19:32Ik sluit me aan bij Apiejapie. Hier ook een + 30 jaar relatie (al voelt dat helemaal niet zo). Afgelopen jaar was een rollercoster door gezondheids- en familieproblemen. Daar zetten we samen de schouders onder en kijken goed naar elkaar of de ander nog staande blijft.
Maar wat verlang ik naar de sleur die we hadden. Het kneuterige met elk veel ruimte voor zichzelf en die fijne momenten dat we tegen elkaar zeiden; 'Volgens mij zijn wij vandaag de hele dag 'wandelen'' En dan de wereld even buiten sluiten en de hele dag lui doen waar je op dat moment zin in hebt. Heerlijke dagen waarop we honderduit kletsen, lachen en ook serieus bijpraten en plannetjes voor projecten in huis maken.
vrijdag 9 februari 2024 om 20:28
Maar zegt elke vreemdgaande vent dat ook niet? Mijn vrouw begrijpt me niet, het is doods thuis, we zijn samen voor de kinderen etc. ? To is geen haar beter hoor. Maar zou To een verhaal typen dat haar man met een andere vrouw gezoend had en twijfelde over doorgaan dan had ze hem met pek en veren het huis uit moeten zetten. Die dubbele moraal bevreemd mij. To is een grens over gegaan en probeert dat goed te praten. Zoals een vreemdgaande vent dat ook doet! Het is dus vooral To die of haar gezin gaat ontwrichten of een modus moet zoeken om haar relatie te redden in de hoop dat haar man haar nog wil vertrouwen.Oh-happy-day schreef: ↑09-02-2024 17:29Er wordt nu gereageerd alsof to iemand kust, hop in twijfel schiet en in een gekke bui twijfels heeft, na slechts 3 maanden therapie. Maar waarschijnlijk tobt to al veel langer aan, want je hebt nu eenmaal dat mooie huis, de kinderen, wat zal de familie wel niet vinden.... Zoals vriendschappen verwateren kan ook een relatie veranderen en dan moet je jezelf de vraag stellen of je op deze manier oud wilt worden. Je kunt voor de kinderen bij elkaar blijven maar ook als die volwassen zijn is het vervelend als de ouders uit elkaar gaan. In dit geval mag to best naar haar eigen leven en geluk kijken, beter twee blije ouders uit elkaar dan ongelukkige ouders bij elkaar. Je moet in een relatie op zijn minst nog wel het gevoel hebben dat je niet zonder die ander zou willen.
Ik zit al 25 jaar in een relatie en geen haar op mijn hoofd die uit " verveling"of "sleur"met een ander wil zoenen. Het leven wat ik heb, is burgerlijk en voorspelbaar maar ook heerlijk betrouwbaar en veilig. Ik hoef die spanning niet meer, uiteindelijk hou je het langer vol met je beste vriend dan met een vurige minnaar die ook saai word als gewenning optreed. Ik ben bijna 48, het is wel goed zo. Ik wil zo nog wel 50 jaar door.
vrijdag 9 februari 2024 om 20:45
Apiejapie: Dat herken ik heel erg. Maar voor TO is dit het punt waarop ze voor zichzelf duidelijk moet krijgen of ze dit met haar partner 'ziet'.
Er wordt vaak geschreven over de eerste jaren met kinderen en hoe zwaar die zijn. En dat je daarna... En daarbij wordt vergeten dat je vaak maar 'korte tijd' hebt voordat je weer even druk bent met mantelzorgen, gezondheidszorgen e.d. Dan is het zo fijn als je een stevige basis hebt waardoor je niet bij het eerste beste 'vlindertje' uit je evenwicht gebracht wordt. Omdat die persoon naast je er is waar je op kan bouwen en vaak wordt pas dan echt duidelijk wat liefde is en doet. Maar om samen in die fase te komen, is het wel nodig dat je echt naar elkaar kan kijken en daarbij respect voelt. Dat je voelt dat je het nu niet eens bent met diegene naast je maar dat je wel weet waar dat van beide zijden vandaan komt. En dat dat gevoel geen bres in het fundament slaat maar een sein is om dat verder te onderzoeken.
Er wordt vaak geschreven over de eerste jaren met kinderen en hoe zwaar die zijn. En dat je daarna... En daarbij wordt vergeten dat je vaak maar 'korte tijd' hebt voordat je weer even druk bent met mantelzorgen, gezondheidszorgen e.d. Dan is het zo fijn als je een stevige basis hebt waardoor je niet bij het eerste beste 'vlindertje' uit je evenwicht gebracht wordt. Omdat die persoon naast je er is waar je op kan bouwen en vaak wordt pas dan echt duidelijk wat liefde is en doet. Maar om samen in die fase te komen, is het wel nodig dat je echt naar elkaar kan kijken en daarbij respect voelt. Dat je voelt dat je het nu niet eens bent met diegene naast je maar dat je wel weet waar dat van beide zijden vandaan komt. En dat dat gevoel geen bres in het fundament slaat maar een sein is om dat verder te onderzoeken.
vrijdag 9 februari 2024 om 21:16
Ik heb ook een lange relatie maar ik vind het wat bizar om een beschrijving van je eigen super leuke relatie te geven aan iemand die dus aangeeft niet zo'n leuke relatie te hebben.
En dan met te doen alsof dat niet ook een deel mazzel is maar allemaal je eigen verdienste. 'het kost mij helemaal geen moeite het is gewoon super gezellig'.
Ja super leuk, en ik hoor er ook bij, dat we kunnen genieten van wat gekneuter hier en daar.
To dus niet.
En er zijn mensen die scheiden er heel miserabel van worden, anderen niet. Net zoals ik als kind ook geen noemenswaardige last heb gehad van de scheiding van mijn ouders.
En dan met te doen alsof dat niet ook een deel mazzel is maar allemaal je eigen verdienste. 'het kost mij helemaal geen moeite het is gewoon super gezellig'.
Ja super leuk, en ik hoor er ook bij, dat we kunnen genieten van wat gekneuter hier en daar.
To dus niet.
En er zijn mensen die scheiden er heel miserabel van worden, anderen niet. Net zoals ik als kind ook geen noemenswaardige last heb gehad van de scheiding van mijn ouders.
vrijdag 9 februari 2024 om 21:54
Ik denk dat je op mij doelt? Dan lees je totaal iets anders dan hoe ik het bedoel. Zoals omschreven hebben we een ongelooflijk zware situatie, al jarenlang. Daarbij komt het woord juist allemaal niet aanwaaien. Daarom vind ik het misschien ook wat irritant als mensen doen alsof sleur alleen slecht is en iets wat je overkomt. Soms kun je ook bekijken samen met je partner hoe je er in de toekomst het beste van kunt maken: als in een relatie met elkaar of juist de toekomst zonder elkaar.Surebaby schreef: ↑09-02-2024 21:16Ik heb ook een lange relatie maar ik vind het wat bizar om een beschrijving van je eigen super leuke relatie te geven aan iemand die dus aangeeft niet zo'n leuke relatie te hebben.
En dan met te doen alsof dat niet ook een deel mazzel is maar allemaal je eigen verdienste. 'het kost mij helemaal geen moeite het is gewoon super gezellig'.
Ja super leuk, en ik hoor er ook bij, dat we kunnen genieten van wat gekneuter hier en daar.
To dus niet.
En er zijn mensen die scheiden er heel miserabel van worden, anderen niet. Net zoals ik als kind ook geen noemenswaardige last heb gehad van de scheiding van mijn ouders.
vrijdag 9 februari 2024 om 22:19
Lees ook even de titel en de vraag in de openingspost. Of mag er alleen gereageerd worden als je aangeeft dat uit elkaar zijn het beste is, dat het zo ongelooflijk zwaar is (en ja, dat kan het met tijden ook echt zijn) en dat het uitzichtloos is? Een beetje bemoedigende woorden van mensen met een lange relatie kan toch ook helpend zijn? Wetende dat lange relaties niet altijd makkelijk zijn maar soms wel realistisch zijn door op bepaalde manieren met elkaar om te gaan, kan toch ook een mooi perspectief bieden?Surebaby schreef: ↑09-02-2024 21:16Ik heb ook een lange relatie maar ik vind het wat bizar om een beschrijving van je eigen super leuke relatie te geven aan iemand die dus aangeeft niet zo'n leuke relatie te hebben.
En dan met te doen alsof dat niet ook een deel mazzel is maar allemaal je eigen verdienste. 'het kost mij helemaal geen moeite het is gewoon super gezellig'.
Ja super leuk, en ik hoor er ook bij, dat we kunnen genieten van wat gekneuter hier en daar.
To dus niet.
En er zijn mensen die scheiden er heel miserabel van worden, anderen niet. Net zoals ik als kind ook geen noemenswaardige last heb gehad van de scheiding van mijn ouders.
zaterdag 10 februari 2024 om 00:07
Er zullen vast mensen zijn bij wie een lange relatie als vanzelf komt. Maar er zijn meer dan genoeg mensen in lange relaties die de twijfels herkennen. Er zijn nu eenmaal fases in relaties waar veel stellen doorheen gaan. De tropenjaren, het lege nest en ga maar door. Maar tussen die fases in, wanneer het even relatief rustig is, en je zou moeten genieten van die rust, zijn nu net ook de momenten waarop mensen zich gaan afvragen of het leven wat ze leiden wel is wat ze willen. Dat zijn op zich geen verkeerde vragen, want dan maak je keuzes: doorgaan of een andere richting. Ik denk alleen wel dat men vaak snel ontevreden kan raken, als dat leuke spannende en opbouwende gevoel van het begin naar de achtergrond is verdwenen. Er ontstaat een soort onrust, een soort jacht naar een nieuw hoogtepunt en denkt dan al te makkelijk over de persoon naast zich. Terwijl begin eerst daar eens. En nee, dat is niet na een paar maanden veranderd.
Dat vraagt inzet en toewijding, elkaar weer terugvinden gebeurt niet zomaar.
Dat vraagt inzet en toewijding, elkaar weer terugvinden gebeurt niet zomaar.
zaterdag 10 februari 2024 om 07:05
.apiejapie schreef: ↑09-02-2024 22:19Lees ook even de titel en de vraag in de openingspost. Of mag er alleen gereageerd worden als je aangeeft dat uit elkaar zijn het beste is, dat het zo ongelooflijk zwaar is (en ja, dat kan het met tijden ook echt zijn) en dat het uitzichtloos is? Een beetje bemoedigende woorden van mensen met een lange relatie kan toch ook helpend zijn? Wetende dat lange relaties niet altijd makkelijk zijn maar soms wel realistisch zijn door op bepaalde manieren met elkaar om te gaan, kan toch ook een mooi perspectief bieden?
De vraag in de openingspost was: "Nu is mijn vraag aan jullie, wie heeft er in een soortgelijke situatie gezeten en kan daar zijn/haar ervaringen over delen? Gaat het over?"
Ik begrijp @Surebaby's opmerking wel en ervaar dat soort posts niet als bemoedigend eigenlijk. Meer als adding insult to injury.
Denk ook dat je gelijk hebt dat in verbinding blijven, nieuwsgierig zijn naar elkaar e.d. belangrijke manieren zijn om een relatie goed te houden. Er moet m.i. wel een basis zijn waarvanuit dat weer kan en soms is die er niet meer. De een of de ander heeft zich anders ontwikkeld, er is te veel gebroken gedurende de relatie, de behoeften en levensenergie zijn uit elkaar gaan lopen.
zaterdag 10 februari 2024 om 08:31
Ik zie om me heen regelmatig dat een van de twee twijfels heeft of ontevreden is en dat daar dan geen gesprek over ontstaat. En dat eenzijdig al maandenlang nagedacht wordt over wel of niet blijven en dan de keuze wordt gemaakt om niet te blijven. Ik vind dat dan best wel zonde. Misschien als dit direct uitgesproken was, was er een andere richting gekozen. Ook genoeg waarbij het vanaf het begin het al niet matchte in de communicatie. Ik denk dat het dan sowieso lastig wordt om er uit te komen.
zaterdag 10 februari 2024 om 10:30
Ik denk echt niet dat die er zijn.NomenNescio schreef: ↑10-02-2024 00:07Er zullen vast mensen zijn bij wie een lange relatie als vanzelf komt. Maar er zijn meer dan genoeg mensen in lange relaties die de twijfels herkennen. Er zijn nu eenmaal fases in relaties waar veel stellen doorheen gaan. De tropenjaren, het lege nest en ga maar door. Maar tussen die fases in, wanneer het even relatief rustig is, en je zou moeten genieten van die rust, zijn nu net ook de momenten waarop mensen zich gaan afvragen of het leven wat ze leiden wel is wat ze willen. Dat zijn op zich geen verkeerde vragen, want dan maak je keuzes: doorgaan of een andere richting. Ik denk alleen wel dat men vaak snel ontevreden kan raken, als dat leuke spannende en opbouwende gevoel van het begin naar de achtergrond is verdwenen. Er ontstaat een soort onrust, een soort jacht naar een nieuw hoogtepunt en denkt dan al te makkelijk over de persoon naast zich. Terwijl begin eerst daar eens. En nee, dat is niet na een paar maanden veranderd.
Dat vraagt inzet en toewijding, elkaar weer terugvinden gebeurt niet zomaar.
zaterdag 10 februari 2024 om 10:46
Zo waren mijn posts in ieder geval niet bedoeld. Excuus daarvoor dat dat zo overkomt.Lente-S schreef: ↑10-02-2024 07:05.
De vraag in de openingspost was: "Nu is mijn vraag aan jullie, wie heeft er in een soortgelijke situatie gezeten en kan daar zijn/haar ervaringen over delen? Gaat het over?"
Ik begrijp @Surebaby's opmerking wel en ervaar dat soort posts niet als bemoedigend eigenlijk. Meer als adding insult to injury.
Denk ook dat je gelijk hebt dat in verbinding blijven, nieuwsgierig zijn naar elkaar e.d. belangrijke manieren zijn om een relatie goed te houden. Er moet m.i. wel een basis zijn waarvanuit dat weer kan en soms is die er niet meer. De een of de ander heeft zich anders ontwikkeld, er is te veel gebroken gedurende de relatie, de behoeften en levensenergie zijn uit elkaar gaan lopen.
Jij verwoordt in je volgende stuk inderdaad wat ik bedoelde
zaterdag 10 februari 2024 om 11:52
En ook hier geen intentie om injurie te adden aan de jury, waarom zou iemand dat doen.
In mijn post noem ik ook het eeuwige geruzie en natuurlijk is dat soms niet leuk, maar ik geef aan dat ik het totale leventje samen niet zou willen missen en er teveel leuke dingen samen. En niet om iemand te veroordelen die daar anders in staat natuurlijk, iedereen is anders!
In mijn post noem ik ook het eeuwige geruzie en natuurlijk is dat soms niet leuk, maar ik geef aan dat ik het totale leventje samen niet zou willen missen en er teveel leuke dingen samen. En niet om iemand te veroordelen die daar anders in staat natuurlijk, iedereen is anders!
zaterdag 10 februari 2024 om 13:37
Precies dit.MrsDuck schreef: ↑09-02-2024 20:28Maar zegt elke vreemdgaande vent dat ook niet? Mijn vrouw begrijpt me niet, het is doods thuis, we zijn samen voor de kinderen etc. ? To is geen haar beter hoor. Maar zou To een verhaal typen dat haar man met een andere vrouw gezoend had en twijfelde over doorgaan dan had ze hem met pek en veren het huis uit moeten zetten. Die dubbele moraal bevreemd mij. To is een grens over gegaan en probeert dat goed te praten. Zoals een vreemdgaande vent dat ook doet! Het is dus vooral To die of haar gezin gaat ontwrichten of een modus moet zoeken om haar relatie te redden in de hoop dat haar man haar nog wil vertrouwen.
Ik zit al 25 jaar in een relatie en geen haar op mijn hoofd die uit " verveling"of "sleur"met een ander wil zoenen. Het leven wat ik heb, is burgerlijk en voorspelbaar maar ook heerlijk betrouwbaar en veilig. Ik hoef die spanning niet meer, uiteindelijk hou je het langer vol met je beste vriend dan met een vurige minnaar die ook saai word als gewenning optreed. Ik ben bijna 48, het is wel goed zo. Ik wil zo nog wel 50 jaar door.
zaterdag 10 februari 2024 om 16:33
Mijn relatie is ook heel veel sleur, en ik ben er gek op. Want ik hou van mijn man en we hebben een goede basis. Soms zitten we een avond voor de tv en zeggen we weinig, heerlijk na een dag op het werk. Maar hij is mijn thuis, hij is mijn basis. Ik zou nooit aan hem twijfelen. Heb ook geen behoefte aan een ander want hij is het voor mij. En die basis moet je wel samen hebben. Het hoeft geen rozegeur en manenschijn te zijn, als je maar het gevoel hebt dat je bij de juiste bent. En als je dat niet hebt is het stoer om er een punt achter te zetten.MrsDuck schreef: ↑09-02-2024 20:28Maar zegt elke vreemdgaande vent dat ook niet? Mijn vrouw begrijpt me niet, het is doods thuis, we zijn samen voor de kinderen etc. ? To is geen haar beter hoor. Maar zou To een verhaal typen dat haar man met een andere vrouw gezoend had en twijfelde over doorgaan dan had ze hem met pek en veren het huis uit moeten zetten. Die dubbele moraal bevreemd mij. To is een grens over gegaan en probeert dat goed te praten. Zoals een vreemdgaande vent dat ook doet! Het is dus vooral To die of haar gezin gaat ontwrichten of een modus moet zoeken om haar relatie te redden in de hoop dat haar man haar nog wil vertrouwen.
Ik zit al 25 jaar in een relatie en geen haar op mijn hoofd die uit " verveling"of "sleur"met een ander wil zoenen. Het leven wat ik heb, is burgerlijk en voorspelbaar maar ook heerlijk betrouwbaar en veilig. Ik hoef die spanning niet meer, uiteindelijk hou je het langer vol met je beste vriend dan met een vurige minnaar die ook saai word als gewenning optreed. Ik ben bijna 48, het is wel goed zo. Ik wil zo nog wel 50 jaar door.
zaterdag 10 februari 2024 om 23:33
Wij tikken de 30 dit jaar aan en heel eerlijk, ook daar zaten diepe dalen tussen, saaie periodes en weer onverwachte periodes van verliefdheid. Waar we beide wel achter zijn gekomen, onvrede in je relatie zit vaker bij jezelf dan bij de ander. Het is makkelijker om te kijken waar je partner niet aan voldoet dan naar je eigen leven.
Wij blijven gesprekken hebben over wat ons dwars zit, wat we graag zouden willen en wat je daarin voor elkaar kan betekenen maar 9/10 keer komt de onrust voort omdat je het voor jezelf niet leuker maakt. Ik denk ook niet dat je van je partner mag/kan/moet verwachten, dat die je leven spannend of leuker maakt, alleen jij kan dat.
Hoe meer je doet in je eigen leven, hoe meer je de stabiliteit van je eigen partner waardeert. Wat zijn je dromen, wat zou je nog graag willen doen, neem dan die risico's en betrek je partner in je dromen/wensen, vraag of hij je steunt en wil stimuleren als je vastloopt. Je hoeft geen gezamenlijke hobby's te hebben of het zelfde karakter, liefde, en houden van, draait om respect, begrip maar ook om eigen verantwoordelijkheid.
Ergens hebben sommigen bedacht dat een relatie "van zelf moet gaan", dat de seks altijd moet knallen (3 x per week), dat je samen oneindig moet lachen, kletsen en gelukkig moet zijn. Accepteer dat je op een ander verliefd kan worden, het leven, en dus ook je relatie, vreselijk saai en frustrerend kan zijn.
Je hebt bewust gekozen voor deze relatie en kinderen, opgeven is makkelijk maar ook in een andere relatie neem je jezelf gewoon mee.
Wij blijven gesprekken hebben over wat ons dwars zit, wat we graag zouden willen en wat je daarin voor elkaar kan betekenen maar 9/10 keer komt de onrust voort omdat je het voor jezelf niet leuker maakt. Ik denk ook niet dat je van je partner mag/kan/moet verwachten, dat die je leven spannend of leuker maakt, alleen jij kan dat.
Hoe meer je doet in je eigen leven, hoe meer je de stabiliteit van je eigen partner waardeert. Wat zijn je dromen, wat zou je nog graag willen doen, neem dan die risico's en betrek je partner in je dromen/wensen, vraag of hij je steunt en wil stimuleren als je vastloopt. Je hoeft geen gezamenlijke hobby's te hebben of het zelfde karakter, liefde, en houden van, draait om respect, begrip maar ook om eigen verantwoordelijkheid.
Ergens hebben sommigen bedacht dat een relatie "van zelf moet gaan", dat de seks altijd moet knallen (3 x per week), dat je samen oneindig moet lachen, kletsen en gelukkig moet zijn. Accepteer dat je op een ander verliefd kan worden, het leven, en dus ook je relatie, vreselijk saai en frustrerend kan zijn.
Je hebt bewust gekozen voor deze relatie en kinderen, opgeven is makkelijk maar ook in een andere relatie neem je jezelf gewoon mee.
zaterdag 10 februari 2024 om 23:45
Hele mooie, rake postDingDong schreef: ↑10-02-2024 23:33Wij tikken de 30 dit jaar aan en heel eerlijk, ook daar zaten diepe dalen tussen, saaie periodes en weer onverwachte periodes van verliefdheid. Waar we beide wel achter zijn gekomen, onvrede in je relatie zit vaker bij jezelf dan bij de ander. Het is makkelijker om te kijken waar je partner niet aan voldoet dan naar je eigen leven.
Wij blijven gesprekken hebben over wat ons dwars zit, wat we graag zouden willen en wat je daarin voor elkaar kan betekenen maar 9/10 keer komt de onrust voort omdat je het voor jezelf niet leuker maakt. Ik denk ook niet dat je van je partner mag/kan/moet verwachten, dat die je leven spannend of leuker maakt, alleen jij kan dat.
Hoe meer je doet in je eigen leven, hoe meer je de stabiliteit van je eigen partner waardeert. Wat zijn je dromen, wat zou je nog graag willen doen, neem dan die risico's en betrek je partner in je dromen/wensen, vraag of hij je steunt en wil stimuleren als je vastloopt. Je hoeft geen gezamenlijke hobby's te hebben of het zelfde karakter, liefde, en houden van, draait om respect, begrip maar ook om eigen verantwoordelijkheid.
Ergens hebben sommigen bedacht dat een relatie "van zelf moet gaan", dat de seks altijd moet knallen (3 x per week), dat je samen oneindig moet lachen, kletsen en gelukkig moet zijn. Accepteer dat je op een ander verliefd kan worden, het leven, en dus ook je relatie, vreselijk saai en frustrerend kan zijn.
Je hebt bewust gekozen voor deze relatie en kinderen, opgeven is makkelijk maar ook in een andere relatie neem je jezelf gewoon mee.
zondag 11 februari 2024 om 22:43
Helemaal mee eens. Ik vind echter wel dat er soms te lichtvaardig over scheiden wordt gesproken. Verliefdheid kun je ook bijna niet een heel leven lang volhouden. Ik ken mijn partner langer, maar zijn nu 17 jaar samen. Dat intens verliefde gevoel van de eerste 5 jaar is ook veranderd. Ik ben overigens wel tevreden en peins er niet over weg te gaan.Tinkeltje33 schreef: ↑10-02-2024 08:31Ik zie om me heen regelmatig dat een van de twee twijfels heeft of ontevreden is en dat daar dan geen gesprek over ontstaat. En dat eenzijdig al maandenlang nagedacht wordt over wel of niet blijven en dan de keuze wordt gemaakt om niet te blijven. Ik vind dat dan best wel zonde. Misschien als dit direct uitgesproken was, was er een andere richting gekozen. Ook genoeg waarbij het vanaf het begin het al niet matchte in de communicatie. Ik denk dat het dan sowieso lastig wordt om er uit te komen.
A lie doesn't become truth, wrong doesn't become right, and evil doesn't become good, just because it's accepted by a majority.
maandag 12 februari 2024 om 08:16
Als ik je OP lees, dan staat daar eigenlijk al iets heel geks: "Ik heb vooral moeite met het zien van een leuke toekomst samen. In de begin fase van onze relatie waren de doelen vanzelfsprekend. Maar nu de basisdoelen behaald zijn, loop ik helemaal vast." Is jouw doel in het leven het afvinken van lijstjes? Jij hebt middelen tot doel verheven en nu heb je geen doel meer. Is een logischer doel niet om te streven naar een gezellig leven voor jezelf, voor je kinderen, voor je man? Geluk is verlangen naar iets wat je al hebt, wordt wel gezegd.
maandag 12 februari 2024 om 23:56
Word tijd de wegen gewoon te scheiden denk ik en je eigen plan te trekken. Je zit letterlijk vast aan iemand dat is niet altijd fijn toch. Vraag je jezelf af of je dit nog 20/30 jaar wil? Nee toch.. Relaties in algemene zin duren vaak maximaal 5 jaar en geen 14 jaar dus ik denk dat je het antwoord wel gewoon weet. Er kunnen ook andere mannen op jouw pad komen die jou wellicht nog mooie en goede lessen kunnen geven!
dinsdag 13 februari 2024 om 13:32
Spiritualvibess schreef: ↑12-02-2024 23:56Word tijd de wegen gewoon te scheiden denk ik en je eigen plan te trekken. Je zit letterlijk vast aan iemand dat is niet altijd fijn toch. Vraag je jezelf af of je dit nog 20/30 jaar wil? Nee toch.. Relaties in algemene zin duren vaak maximaal 5 jaar en geen 14 jaar dus ik denk dat je het antwoord wel gewoon weet. Er kunnen ook andere mannen op jouw pad komen die jou wellicht nog mooie en goede lessen kunnen geven!
Ehhh...
Dat is een wetenschap ofzo?
dinsdag 13 februari 2024 om 13:39
oh jee, dan heb ik dus een vervelende boodschap voor mijn man. Die zag ik niet aankomen.Spiritualvibess schreef: ↑12-02-2024 23:56Word tijd de wegen gewoon te scheiden denk ik en je eigen plan te trekken. Je zit letterlijk vast aan iemand dat is niet altijd fijn toch. Vraag je jezelf af of je dit nog 20/30 jaar wil? Nee toch.. Relaties in algemene zin duren vaak maximaal 5 jaar en geen 14 jaar dus ik denk dat je het antwoord wel gewoon weet. Er kunnen ook andere mannen op jouw pad komen die jou wellicht nog mooie en goede lessen kunnen geven!
dinsdag 13 februari 2024 om 14:08
'Gemiddeld', zegt ze. Dat betekent: als je vijf relaties hebt in een aaneengesloten periode van 25 jaar, dan duren die gemiddeld 5 jaar. Ook als er 4 een dag duurden en de vijfde 25 jaar minus die 4 dagen.
dinsdag 13 februari 2024 om 14:08
Hier ben ik het zo ontzettend niet mee eens! Allemachtig. onderhoud aan je relatie is zo belangrijk, juist met kinderen. Anders weet je zeker dat als de kinderen uitvliegen je zwijgend aan tafel naar elkaar zit te kijken 'wat nu'.
Juist je partnerrelatie naast je ouderrelatie onderhouden, ook nog eens een goed voorbeeld voor je kinderen.
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn
Al een account? Log dan hier in
