Relaties
alle pijlers
Hoe kan ik het leven weer leuk vinden?
donderdag 17 mei 2007 om 19:42
Hé!
Ik lees al een tijdje met op het viva forum en nu zie ik het allemaal niet meer zitten en wil ik gewoon even mijn verhaal kwijt. Ik weet echt niet hoe ik mijn leven weer leuk moet krijgen en hoe ik gewoon verder moet...
Even bij het begin beginnen. Ongeveer drie maanden geleden kwam ik terug in Nederland na een 5 maanden in het buitenland op stage te zijn geweest. De tijd daar was echt fantastisch en ben daar heel goed bevriend geraakt een de jongen waarmee ik samen de opdracht deed.
Terug in Nederland moets ik weer even bij mijn ouders wonen omdat ik zelf geen eigen woonruimte meer had. Mijn kamer had ik opgezegd en ik moest ook nog een afstudeerstage elders regelen. De thuissituatie is behoorlijk onprettig. Ik heb een jonger broertje dat heel vee problemen heeft en ik miste mijn eigen vrijheid om te doen en laten wat ik wilde.
Gelukkig had ik vrij snel een afstudeerplaats gevonden en binnen een maand ook weer woonruimte. Alleen op kantoor zit iedereen op een andere golflengte (trouwen, babies etc) en in de stad waar ik nu woon ken ik helemaal niemand. Het is een nieuwe stad waar ik ook nooit naar school ben geweest.. Nu ben ik echt zo druk bezig met de afstudeeropracht dat ik doordeweeks echt geen tijd heb om een sociaal leven op te bouwen.
Meestal trek ik het allemaal net. Dan zoek ik in een weekend een keer een vriendin op ofzo. Maar die hebben ook niet altijd tijd voor mij. En ik kom er de laatste tijd achter dat ik jongen met wie ik op stage was ontzettend erg mis... en dat ik hem eigenlijk wel heel heel erg leuk vind. Alleen dat laatste doet echt zo ontzettend veel pijn en het maakt me ook verdrietig dat ik voor hem niets beteken. Het lukt hem wel om een nieuw leven in NL op te bouwen op een nieuwe plek. En hij heeft wel veel vrienden.
En ik had mezelf beloofd om nooit en dan ook nooit meer te gaan janken om een jongen. En dat doe ik nu toch. Ik heb het gevoel dat ik heb gebouwd op drijfzand.
Verder is de thuissituatie ook behoorlijk ge\escaleerd. Mijn moeder had drugs gevonden bij mijn broerjte...
Dit alles maakt dat ik me zo ontzettend alleen voel. Heb gewoon geen echt 'leven' meer en ik zie het gewoon niet zitten meer. Ik heb het gevoel dat mensen me alleen aardig vinden als ik wat voor ze kan doen. Als ik ze een bestand voor school kan geven ofzo iet, maar niet omdat ikg ewoon 'mezelf'' ben.
Kortom, ik heb het gevoel dat ik niets waard ben en dat ik ook geen leven of mensen om heen heb. En ik weet niet hoe ik dit meot veranderen en hoe ik mijn leven weer leuk moet maken.
Nou, ik ben blij om dit even kwijt te kunnen. Ik hoop dat iemand tips voor me heeft om door deze periode heen te komen..
Liefs,
Zonnentje
Ik lees al een tijdje met op het viva forum en nu zie ik het allemaal niet meer zitten en wil ik gewoon even mijn verhaal kwijt. Ik weet echt niet hoe ik mijn leven weer leuk moet krijgen en hoe ik gewoon verder moet...
Even bij het begin beginnen. Ongeveer drie maanden geleden kwam ik terug in Nederland na een 5 maanden in het buitenland op stage te zijn geweest. De tijd daar was echt fantastisch en ben daar heel goed bevriend geraakt een de jongen waarmee ik samen de opdracht deed.
Terug in Nederland moets ik weer even bij mijn ouders wonen omdat ik zelf geen eigen woonruimte meer had. Mijn kamer had ik opgezegd en ik moest ook nog een afstudeerstage elders regelen. De thuissituatie is behoorlijk onprettig. Ik heb een jonger broertje dat heel vee problemen heeft en ik miste mijn eigen vrijheid om te doen en laten wat ik wilde.
Gelukkig had ik vrij snel een afstudeerplaats gevonden en binnen een maand ook weer woonruimte. Alleen op kantoor zit iedereen op een andere golflengte (trouwen, babies etc) en in de stad waar ik nu woon ken ik helemaal niemand. Het is een nieuwe stad waar ik ook nooit naar school ben geweest.. Nu ben ik echt zo druk bezig met de afstudeeropracht dat ik doordeweeks echt geen tijd heb om een sociaal leven op te bouwen.
Meestal trek ik het allemaal net. Dan zoek ik in een weekend een keer een vriendin op ofzo. Maar die hebben ook niet altijd tijd voor mij. En ik kom er de laatste tijd achter dat ik jongen met wie ik op stage was ontzettend erg mis... en dat ik hem eigenlijk wel heel heel erg leuk vind. Alleen dat laatste doet echt zo ontzettend veel pijn en het maakt me ook verdrietig dat ik voor hem niets beteken. Het lukt hem wel om een nieuw leven in NL op te bouwen op een nieuwe plek. En hij heeft wel veel vrienden.
En ik had mezelf beloofd om nooit en dan ook nooit meer te gaan janken om een jongen. En dat doe ik nu toch. Ik heb het gevoel dat ik heb gebouwd op drijfzand.
Verder is de thuissituatie ook behoorlijk ge\escaleerd. Mijn moeder had drugs gevonden bij mijn broerjte...
Dit alles maakt dat ik me zo ontzettend alleen voel. Heb gewoon geen echt 'leven' meer en ik zie het gewoon niet zitten meer. Ik heb het gevoel dat mensen me alleen aardig vinden als ik wat voor ze kan doen. Als ik ze een bestand voor school kan geven ofzo iet, maar niet omdat ikg ewoon 'mezelf'' ben.
Kortom, ik heb het gevoel dat ik niets waard ben en dat ik ook geen leven of mensen om heen heb. En ik weet niet hoe ik dit meot veranderen en hoe ik mijn leven weer leuk moet maken.
Nou, ik ben blij om dit even kwijt te kunnen. Ik hoop dat iemand tips voor me heeft om door deze periode heen te komen..
Liefs,
Zonnentje
donderdag 17 mei 2007 om 20:20
Hee meis, wat kan het allemaal af en toe ingewikkeld zijn he?
Ik vind het in ieder geval niet raar dat je er zo af en toe een beetje doorheen zit. Thuis gaat het niet lekker, nieuw in een stad, een drukke afstudeerstage, weinig aansluiting bij collega's en dan ook nog zo'n kerel waar je je hart een beetje aan verloren hebt.
Hoe lang duurt je stage? Heb je al plannen voor de periode erna? Ik bedoel te zeggen dat het stage gedoe iig een einde heeft.
Je moet het jezelf niet kwalijk nemen dat je iets voor iemand voelt. Het is jammer dat hij niet hetzelfde voelt, maar daarom is er nog niks mis met jou.
Iedereen heeft wel periodes in zijn leven dat het een beetje voelt alsof je steeds maar door en door moet, en er weinig lol aan is. Betrek het niet op jezelf, jij bent evengoed nog een leuk mens.
Ik vind het in ieder geval niet raar dat je er zo af en toe een beetje doorheen zit. Thuis gaat het niet lekker, nieuw in een stad, een drukke afstudeerstage, weinig aansluiting bij collega's en dan ook nog zo'n kerel waar je je hart een beetje aan verloren hebt.
Hoe lang duurt je stage? Heb je al plannen voor de periode erna? Ik bedoel te zeggen dat het stage gedoe iig een einde heeft.
Je moet het jezelf niet kwalijk nemen dat je iets voor iemand voelt. Het is jammer dat hij niet hetzelfde voelt, maar daarom is er nog niks mis met jou.
Iedereen heeft wel periodes in zijn leven dat het een beetje voelt alsof je steeds maar door en door moet, en er weinig lol aan is. Betrek het niet op jezelf, jij bent evengoed nog een leuk mens.
donderdag 17 mei 2007 om 21:58
Thanks voor de positieve peptalk! Ik weet dat het wel weer leuker gaat worden, stage duurt nog maar twee maanden en dan heb ik wel mijn HBO diploma op 21 jarige leeftijd
Maar het is nu allemaal even helemaal klote.. en vandaag zie ik het gewoon ff niet meer zitten.
Ik HAAAT mannen, waarom hebben ze die ooit uitgevonden? Een spermabank alleen was toch ook voldoende geweest? Geen emotionele betrokkenheid en wil gewoon mijn hart weer terug hebben en dan ZONDER scheuren..
Het kost me al ontzettend veel moeite om iemand te vertrouwend. En die jongen die is dwars door al die muren heengewandeld. En nu ben ik eventjes een ruïne die weer opgebouwd moet worden... NIET leuk :(
Komt wel weer goed hoop ik, straks lekker op vakantie en na de zomer een nieuwe studie en een nieuwe fase..
donderdag 17 mei 2007 om 22:26
Hee, meis,
Jouw posting is eigenlijk zo positief, je bent een meisje met zoveel gevoel in haar donder, hou dat vast.
Ik kan me heel goed voorstellen dat de nieuwe omgeving op je afkomt.
Maar probeer je te concentreren op je doel, dat diploma, hebbe is hebbe en niemand pakt dat jou meer af en dat heb jij helemaal zelf gedaan!!
En dan ga jij zeggen dat je niks waard bent, dompidoe!!!
de hele wereld ligt nog aan je voeten, en mannen... zijn rationeel en wij zijn emotioneel, dat botst altijd,bij iedereen, daar moet je mee leren leven, en dan komt er ooit een die wel meevalt:P
kijk vanavond s in de spiegel en zeg tegen jezelf, ik ga t helemaal maken en ik ben t alleer liefste en mooiste meisje, dat zegt sto, dus dan is t zo:P
Altijd vanuit gaan dat je veel waard bent meis, want dat ben je.
schrijf je morgen nog even dat het stukken beter gaat?!
.
Jouw posting is eigenlijk zo positief, je bent een meisje met zoveel gevoel in haar donder, hou dat vast.
Ik kan me heel goed voorstellen dat de nieuwe omgeving op je afkomt.
Maar probeer je te concentreren op je doel, dat diploma, hebbe is hebbe en niemand pakt dat jou meer af en dat heb jij helemaal zelf gedaan!!
En dan ga jij zeggen dat je niks waard bent, dompidoe!!!
de hele wereld ligt nog aan je voeten, en mannen... zijn rationeel en wij zijn emotioneel, dat botst altijd,bij iedereen, daar moet je mee leren leven, en dan komt er ooit een die wel meevalt:P
kijk vanavond s in de spiegel en zeg tegen jezelf, ik ga t helemaal maken en ik ben t alleer liefste en mooiste meisje, dat zegt sto, dus dan is t zo:P
Altijd vanuit gaan dat je veel waard bent meis, want dat ben je.
schrijf je morgen nog even dat het stukken beter gaat?!
.
vrijdag 18 mei 2007 om 10:55
hallo allemaal,
ik lees soms mee.....
mooie topic,sto...mooie woorden!...maar hoe doe ik dat dan toch allemaal?..ik kijk in de spiegel en zie best een mooie en leuke meid maar ik zie ook iemand die de dingen behoorlijk fout doet,dankzij mij is mijn relatie over ik hou niet van mezelf dus kon ik ook niet van hem houden dus onbewust ben ik hem gaan blokken totdat hij er genoeg van kreeg,en nu zit ik hier dan...iedereen zegt tegen me geluk moet jezelf maken maar hoe?...ik heb nauwlijks vriendinnen om eens wat leuks te doen...alles voelt zo eenzaam en alleen!ik vlucht in stom gedrag meld me aan bij een datingsite maar pfff ook ik heb op dit moment even genoeg van al die mannen op de wereld....hoe wordt ik gelukkig?
groetjes kika
ik lees soms mee.....
mooie topic,sto...mooie woorden!...maar hoe doe ik dat dan toch allemaal?..ik kijk in de spiegel en zie best een mooie en leuke meid maar ik zie ook iemand die de dingen behoorlijk fout doet,dankzij mij is mijn relatie over ik hou niet van mezelf dus kon ik ook niet van hem houden dus onbewust ben ik hem gaan blokken totdat hij er genoeg van kreeg,en nu zit ik hier dan...iedereen zegt tegen me geluk moet jezelf maken maar hoe?...ik heb nauwlijks vriendinnen om eens wat leuks te doen...alles voelt zo eenzaam en alleen!ik vlucht in stom gedrag meld me aan bij een datingsite maar pfff ook ik heb op dit moment even genoeg van al die mannen op de wereld....hoe wordt ik gelukkig?
groetjes kika
vrijdag 18 mei 2007 om 11:13
Hoi!
@sto: Thanx, wat een ontzettend mooie tekst Had ik echt even nodig, iemand die me verteld dat ik wel wat waard bern. Het verstand weet het allemaal wel, dit is tijdelijk, leven wordt weer leuk, alleen het gevoel wil het allemaal nog niet weten.
Het gaat nu wel even wat beter, gelukkig. De hysterie van gisteravond is ale en stuk minder. Leven is wel leuk, alleen het voelt niet zo... Maar dat komt wel goed
@kikka: Ik kerken het echt, mensen zeggen tegen je 'geluk komt vanuit jezelf'. 'Eerst gelukkig zijn met jezelf en dan pas met een ander' . En zo zijn er nog wel meer van die teksten.. Allemaal clichee, dus ze bevatten ook een kern van waarheid. Het is alleen zo verdomd moeilijk om in de spiegel een mooi persoon te zien... want die persoon is er wel maar die zien we zelf niet.. En als we die wel zien :D :D Wordt het leven weer leuk :D
Weetje, mijn 'grootste' probleem momenteel is voor mijn gevoel dat ik erg weinig mensen om mij heen heb. Dat de weekenden zo leeg zijn en dat het zo moeilijk is om ze te vullen.. Ik weet wel dat er verandering in komt wanneer ik weer terug naar school ga, en daar weer mensen tegen komen.. maar dat duurt nog even een tijdje.. Het 'eenzame' bestaan en het alleen gelukkig zijn met mezelf is errug lastig...
Ach en mannen; Laten we er maar op houden dat ze ook echt van een andere planeet komen. Planeet GEVOELLOOS. Inderdaad iets waar ik en alle vrouwen mee moeten leren leven.. maar dat is moeilijk..
Maar goed, over een tijdje gaat het allemaal vast wel weer beter en ben ik weer echt 'zonnetje' :)
Liefs, zonnetje
@sto: Thanx, wat een ontzettend mooie tekst
Had ik echt even nodig, iemand die me verteld dat ik wel wat waard bern. Het verstand weet het allemaal wel, dit is tijdelijk, leven wordt weer leuk, alleen het gevoel wil het allemaal nog niet weten. Het gaat nu wel even wat beter, gelukkig. De hysterie van gisteravond is ale en stuk minder. Leven is wel leuk, alleen het voelt niet zo... Maar dat komt wel goed
@kikka: Ik kerken het echt, mensen zeggen tegen je 'geluk komt vanuit jezelf'. 'Eerst gelukkig zijn met jezelf en dan pas met een ander' . En zo zijn er nog wel meer van die teksten.. Allemaal clichee, dus ze bevatten ook een kern van waarheid. Het is alleen zo verdomd moeilijk om in de spiegel een mooi persoon te zien... want die persoon is er wel maar die zien we zelf niet.. En als we die wel zien :D :D Wordt het leven weer leuk :D
Weetje, mijn 'grootste' probleem momenteel is voor mijn gevoel dat ik erg weinig mensen om mij heen heb. Dat de weekenden zo leeg zijn en dat het zo moeilijk is om ze te vullen.. Ik weet wel dat er verandering in komt wanneer ik weer terug naar school ga, en daar weer mensen tegen komen.. maar dat duurt nog even een tijdje.. Het 'eenzame' bestaan en het alleen gelukkig zijn met mezelf is errug lastig...
Ach en mannen; Laten we er maar op houden dat ze ook echt van een andere planeet komen. Planeet GEVOELLOOS. Inderdaad iets waar ik en alle vrouwen mee moeten leren leven.. maar dat is moeilijk..
Maar goed, over een tijdje gaat het allemaal vast wel weer beter en ben ik weer echt 'zonnetje' :)
Liefs, zonnetje
vrijdag 18 mei 2007 om 11:29
de naam "zonnetje "heb je in elk geval al meis....en je gaat je echt wel weer beter voelen hoor..........geloof mij nou!
je hebt de wereld aan je voeten liggen....en jammer dat die knul niet ziet hoe jij de moeite waard bent hoor, maar....hij is de oen, dus niet jij! als hij niet ziet hoe geweldig jij bent dan heeft hij dus superpech!
laat je geluk nooit van een man af hangen in elk geval........ga leuke dingen doen...ontdek je nieuwe wonplaats...ga sporten...ga onder de mensen en blijf niet thuis kniezen!..........en staar je niet blind op een datingsite hoor.....das ook niet alles!
rustig aan met jezelf en verder gewoon lekker je hart blijven luchten hier!...*;
je hebt de wereld aan je voeten liggen....en jammer dat die knul niet ziet hoe jij de moeite waard bent hoor, maar....hij is de oen, dus niet jij! als hij niet ziet hoe geweldig jij bent dan heeft hij dus superpech!
laat je geluk nooit van een man af hangen in elk geval........ga leuke dingen doen...ontdek je nieuwe wonplaats...ga sporten...ga onder de mensen en blijf niet thuis kniezen!..........en staar je niet blind op een datingsite hoor.....das ook niet alles!
rustig aan met jezelf en verder gewoon lekker je hart blijven luchten hier!...*;
vrijdag 18 mei 2007 om 11:36
zonnetje.....weinig mensen om me heen en enzaam zijn je slaat de spijker op zn kop....daar zit mn probleem en verdriet.....dat maakt me aant huilen!...ik zit midden in hysterie de ene keer reeel de andere keer hopenloos verdrietig...ik weet HEUS wel dat ik leuk ben enzo...en acht...inderdaad die vent van me was ook niet de makkelijkste...aan planeet gevoelloos wil ik planeet negeren toe voegen....kunnen ze namenlijk ook heel goed....hahaha....;)Hoi!
@sto: Thanx, wat een ontzettend mooie tekst
Het gaat nu wel even wat beter, gelukkig. De hysterie van gisteravond is ale en stuk minder. Leven is wel leuk, alleen het voelt niet zo... Maar dat komt wel goed
@kikka: Ik kerken het echt, mensen zeggen tegen je 'geluk komt vanuit jezelf'. 'Eerst gelukkig zijn met jezelf en dan pas met een ander' . En zo zijn er nog wel meer van die teksten.. Allemaal clichee, dus ze bevatten ook een kern van waarheid. Het is alleen zo verdomd moeilijk om in de spiegel een mooi persoon te zien... want die persoon is er wel maar die zien we zelf niet.. En als we die wel zien :D :D Wordt het leven weer leuk :D
Weetje, mijn 'grootste' probleem momenteel is voor mijn gevoel dat ik erg weinig mensen om mij heen heb. Dat de weekenden zo leeg zijn en dat het zo moeilijk is om ze te vullen.. Ik weet wel dat er verandering in komt wanneer ik weer terug naar school ga, en daar weer mensen tegen komen.. maar dat duurt nog even een tijdje.. Het 'eenzame' bestaan en het alleen gelukkig zijn met mezelf is errug lastig...
Ach en mannen; Laten we er maar op houden dat ze ook echt van een andere planeet komen. Planeet GEVOELLOOS. Inderdaad iets waar ik en alle vrouwen mee moeten leren leven.. maar dat is moeilijk..
Maar goed, over een tijdje gaat het allemaal vast wel weer beter en ben ik weer echt 'zonnetje' :)
Liefs, zonnetje
vrijdag 18 mei 2007 om 11:37
wat een onzin, dankzij jou, hou daarmee op, misschien was de combinatie niet goe, falende relaties wil niet zeggen dat er bij jou iets niet goed gaat, het welbekende op elk potje past een deksel pricipe moet je wel ff in de gaten houden.
Tuurlijk hou je nu niet van jezelf, je geeft jezelf van dingen de schuld die je niet kunt forceren of naar je hand kan zetten als het niet voor je bedoeld is.
Ik denk dat iedereen van zichzelf kan houden, als je accepteert hoe je denkwijze en werkwijze is en hoe je gedachte s en verlangens zijn.
JIj bent uniek zoals je bent en daar past een gegeven moment iemand bij die dat precies ziet en daarmee wat kan en wil.
Je bent vast een hele jonge meid, die kunne nzo mega depressief worden van een falende liefde, ik ben al wat ouder en ben ook door die fases heen gegaan, en ik weet inmiddels heel cliche voor jou, dat het ergens goed voor is.
Ik heb ook toen ik voor t eerst op mijzelf woonde , verschrikkelijke tijden gehad, moest 6 dagen per week werken, alleen op maandag vrij dus socialising word dan moeilijk, en ik had een huisje gevonden in een nieuwe stad met 0.0 inwoners, maar dat was de enige plek om wat te vinden dichtbij mijn werk
Heb me vaak heel ongelukkig gevoeld, op t werk tussen duizenden mensen, en op maandag alleen thuis.
Maar omdan aan jezelf te gaan twijfelen omdat er niemand is die naast je staat, dat moet je niet doen hoor, als je op jezelf bent aangwezen, willen de zwarte gedachtes weleens overjheersen, dat snap ik, maar pak je zelf bij de kladden en vooruit met de geit, ga een cursus voor n hobby doen ofzo, organiseer een borrel bij je thuis, en besef dat het tijdelijk is.
en een datingsite is heel normaal tegenwoordig hoor, ik ken hele leuke mensen die daar zoeken.
internet is het nieuwe medium om een potentiele partner of op zijn minst een leuke avond mee te hebben te vinden, diegene heeft ook weer een keniissenkring en joost mag weten wat daar allemaal niet rondloopt.
Blijf in beweging op het sociale vlak, al is het via een dating site, hyves, msn.
als je het niet ziet, kom je hier nog ff lekker klagen, mag ook!
vrijdag 18 mei 2007 om 11:55
@zonnetje...thanks...
@sto......ik ben een leuke,jonge blom van bijna 37...;) die inderdaad het leven ff niet ziet zitten......ik snap wat je schrijft....tis teveel om op te schrijven maar dat van die relatie is gewoon waar...er is goed over gepraat en er is geen weg meer terug daarin..juist als je ouder bent zie je de dingen beter en helderder,althans dat is mijn mening.....daarin zit het probleem ook niet....ik heb gewoon ontzettend veel moeite om contact te maken met mensen!.....club,hobby ik heb t vaak geprobeerd en er kwam nooit wat uit.......ik ben en voel me eenzaam en het vooruit zicht om weekend alleen te zitten enzo...maakt me verdrietig!....liefs kika
@sto......ik ben een leuke,jonge blom van bijna 37...;) die inderdaad het leven ff niet ziet zitten......ik snap wat je schrijft....tis teveel om op te schrijven maar dat van die relatie is gewoon waar...er is goed over gepraat en er is geen weg meer terug daarin..juist als je ouder bent zie je de dingen beter en helderder,althans dat is mijn mening.....daarin zit het probleem ook niet....ik heb gewoon ontzettend veel moeite om contact te maken met mensen!.....club,hobby ik heb t vaak geprobeerd en er kwam nooit wat uit.......ik ben en voel me eenzaam en het vooruit zicht om weekend alleen te zitten enzo...maakt me verdrietig!....liefs kika
vrijdag 18 mei 2007 om 12:11
Zo Kikki dat heb ik verkeerd ingeschat:$
Hoelang had je deze relatie al, kan me voorstellen dat je je "leeg"voelt.
Alsnog moet je wel proberen om bij jezelf te blijven, want je aanpassen aan hetgeen waar je dan van dekt dat t zo wel goed zal zijn , houd je toch niet vol.
Vind het haske rot voor je!!!!*;
Ga morgen lekker naar de stad, leuke dingen bekijken.
Daarna ga je een nieuwe recepje uitproberen, met een muziekje erbij.
S-ávonds lekker filmpje en lekker pitten daarna,
Zondag kun je naar een totaal nieuwe plek gaan, heb je een auto, rijd s naar een onbekende plek en kijk lekker rond.
Computer aan en chatten, mijn vriendin die gescheiden is , kijkt trouwens op t met altijd op facebox, daar heeft ze al heel leuek contacten van over gehouden, vriendschappen, nog niet een leuke man, maar daar staat zo ook helemaal niet open voor, ze is nog veel te verdrietig.
take care!
Hoelang had je deze relatie al, kan me voorstellen dat je je "leeg"voelt.
Alsnog moet je wel proberen om bij jezelf te blijven, want je aanpassen aan hetgeen waar je dan van dekt dat t zo wel goed zal zijn , houd je toch niet vol.
Vind het haske rot voor je!!!!*;
Ga morgen lekker naar de stad, leuke dingen bekijken.
Daarna ga je een nieuwe recepje uitproberen, met een muziekje erbij.
S-ávonds lekker filmpje en lekker pitten daarna,
Zondag kun je naar een totaal nieuwe plek gaan, heb je een auto, rijd s naar een onbekende plek en kijk lekker rond.
Computer aan en chatten, mijn vriendin die gescheiden is , kijkt trouwens op t met altijd op facebox, daar heeft ze al heel leuek contacten van over gehouden, vriendschappen, nog niet een leuke man, maar daar staat zo ook helemaal niet open voor, ze is nog veel te verdrietig.
take care!
vrijdag 18 mei 2007 om 13:03
Hoi, ik heb niet alles gelezen, hoor, maar las in een posting van sto dat ze schreef; alles komt goed.
Nu las ik laatst in een tijdschrift in een interview met iemand dat zijn moeder tegen hem het volgende gezegd had: "Alles komt goed, ook al komt het niet goed, dan nog komt het goed".
Dat vond ik wel een mooie uitspraak om kracht uit te putten!
Nu las ik laatst in een tijdschrift in een interview met iemand dat zijn moeder tegen hem het volgende gezegd had: "Alles komt goed, ook al komt het niet goed, dan nog komt het goed".
Dat vond ik wel een mooie uitspraak om kracht uit te putten!
The trick is forgiving the unforgivable (Nip/Tuck).
vrijdag 18 mei 2007 om 13:26
vrijdag 18 mei 2007 om 19:37
Hoi Zonnetje, de eenzaamheid die je beschrijft is voor mij wel herkenbaar.
Ik heb ook weinig mensen om me heen en het lukt me lang niet altijd om plannen te maken voor het weekend. Ik ben al een paar jaar single na een lange relatie, heb met ex samengewoond. Mijn twee vriendinnen zijn 'aan de man geraakt' in de afgelopen paar jaar en verhuisd naar andere steden. We hebben nauwelijks nog contact omdat we uit elkaar zijn gegroeid.
Ik vind het moeilijk om nieuwe vriendschappen op te bouwen, zeker ook omdat ik merk dat veel mensen hun 'netwerk' al compleet hebben.
Gun jezelf wat tijd en probeer jouw situatie niet met die van anderen te vergelijken (want iedereen is anders). Van vergelijken word ik zelf nog mismoediger: anderen hebben meer vrienden, meer bezigheden, meer succes, noem maar op. Je kunt niet bij anderen achter de voordeur kijken. Overal is wel wat. Bij een vriend van wie ik dacht dat hij gelukkig (getrouwd) is, blijkt van alles niet goed te zitten thuis. Een relatie is ook niet alles, ook dat heb ik zelf ervaren, al is het alleen zijn vaak gewoon klote.
Blijf geloven in jezelf, je bent een prima meid, je hebt het alleen op dit moment niet gemakkelijk. Ik kan met allerlei adviezen aankomen, zoals op een sport of vereniging gaan, maar mensen die mij dergelijke adviezen geven kan ik soms wel een mep verkopen... Niet dat ik dat echt doe, maar omdat het niet helpt. Ik kan me nog ellendiger voelen omdat de drempel te hoog is om initiatief te nemen.
Ik ben op dit moment bezig met een kennismakingscursus yoga van vier lessen. Ook heb ik me aangemeld voor vrijwilligerswerk. Het geeft me een goed gevoel maar het probleem van de lege weekenden is niet 1,2,3, opgelost.
Het is een schrale troost misschien, maar door op dit forum mee te lezen en te schrijven zul je ervaren dat je niet de enige bent die met zichzelf in de knoop zit. Sterkte!
Ik heb ook weinig mensen om me heen en het lukt me lang niet altijd om plannen te maken voor het weekend. Ik ben al een paar jaar single na een lange relatie, heb met ex samengewoond. Mijn twee vriendinnen zijn 'aan de man geraakt' in de afgelopen paar jaar en verhuisd naar andere steden. We hebben nauwelijks nog contact omdat we uit elkaar zijn gegroeid.
Ik vind het moeilijk om nieuwe vriendschappen op te bouwen, zeker ook omdat ik merk dat veel mensen hun 'netwerk' al compleet hebben.
Gun jezelf wat tijd en probeer jouw situatie niet met die van anderen te vergelijken (want iedereen is anders). Van vergelijken word ik zelf nog mismoediger: anderen hebben meer vrienden, meer bezigheden, meer succes, noem maar op. Je kunt niet bij anderen achter de voordeur kijken. Overal is wel wat. Bij een vriend van wie ik dacht dat hij gelukkig (getrouwd) is, blijkt van alles niet goed te zitten thuis. Een relatie is ook niet alles, ook dat heb ik zelf ervaren, al is het alleen zijn vaak gewoon klote.
Blijf geloven in jezelf, je bent een prima meid, je hebt het alleen op dit moment niet gemakkelijk. Ik kan met allerlei adviezen aankomen, zoals op een sport of vereniging gaan, maar mensen die mij dergelijke adviezen geven kan ik soms wel een mep verkopen... Niet dat ik dat echt doe, maar omdat het niet helpt. Ik kan me nog ellendiger voelen omdat de drempel te hoog is om initiatief te nemen.
Ik ben op dit moment bezig met een kennismakingscursus yoga van vier lessen. Ook heb ik me aangemeld voor vrijwilligerswerk. Het geeft me een goed gevoel maar het probleem van de lege weekenden is niet 1,2,3, opgelost.
Het is een schrale troost misschien, maar door op dit forum mee te lezen en te schrijven zul je ervaren dat je niet de enige bent die met zichzelf in de knoop zit. Sterkte!
vrijdag 18 mei 2007 om 21:17
Hoi Zonnetje en Kikka,
Het zal vast de tijd van het jaar zijn. Ik heb hetzelfde probleempje (alleen iets minder erg). Ik heb ook eventjes nergens zin in en zie niks zitten. Ook ik ben na een tijdje in het buitenland (1 jaar Frankrijk) terug thuis gekomen en vlak daarna verhuisd naar het zuiden van het land, ver weg van mijn familie en vrienden (incl. vriendje). Ik voel me ook erg eenzaam op dit moment, omdat ik nog altijd geen mensen in deze stad ken en mijn vriendinnen heel weinig zie. Zij lopen door de week stage (ik ben net aan een premaster begonnen) en dan heb ik het meeste tijd, want in het weekend moet ik werken en zie ik soms mijn vriendje. Gelukkig heb ik een heel lief vriendje waarmee ik hierover kan praten, maar ik twijfel aan alles en ik word daar gek van. Ik weet wel dat ik er mag zijn en dat mijn vriendje mij echt leuk vind, maar mijn twijfels maken alles kapot:S.
Ik hoop dat jullie je snel beter voelen en dat jullie snel nieuwe contacten op doen. Een tijdje buitenland is een erg leuke aanvulling op je leven, maar niet altijd goed voor je vriendschappen. Echter weet je daarna wel wie je echte vrienden zijn. Bij mij zijn er wel geteld 3 overgebleven (na 2 jaar buitenland)
Veel succes!!!
Het zal vast de tijd van het jaar zijn. Ik heb hetzelfde probleempje (alleen iets minder erg). Ik heb ook eventjes nergens zin in en zie niks zitten. Ook ik ben na een tijdje in het buitenland (1 jaar Frankrijk) terug thuis gekomen en vlak daarna verhuisd naar het zuiden van het land, ver weg van mijn familie en vrienden (incl. vriendje). Ik voel me ook erg eenzaam op dit moment, omdat ik nog altijd geen mensen in deze stad ken en mijn vriendinnen heel weinig zie. Zij lopen door de week stage (ik ben net aan een premaster begonnen) en dan heb ik het meeste tijd, want in het weekend moet ik werken en zie ik soms mijn vriendje. Gelukkig heb ik een heel lief vriendje waarmee ik hierover kan praten, maar ik twijfel aan alles en ik word daar gek van. Ik weet wel dat ik er mag zijn en dat mijn vriendje mij echt leuk vind, maar mijn twijfels maken alles kapot:S.
Ik hoop dat jullie je snel beter voelen en dat jullie snel nieuwe contacten op doen. Een tijdje buitenland is een erg leuke aanvulling op je leven, maar niet altijd goed voor je vriendschappen. Echter weet je daarna wel wie je echte vrienden zijn. Bij mij zijn er wel geteld 3 overgebleven (na 2 jaar buitenland)
Veel succes!!!
vrijdag 18 mei 2007 om 23:58
Het is dat ik niet in de buurt van maastricht woon.. anders zou ik zeggen kom langs.. maar het is wel super herkenbaar. Ik ben zelf 'maar' een half jaar in het buitenland geweest en toen ik net terug kwam gingen twee hele goede vriendinnen op buitenlandse stage.. Geen goede timing.. maar je hebt wel gelijk. Door zo'n ervaring weet je wel wie je vrienden zijn en op welke mensen je echt kunt bouwen.
En weet je wat het stomme is: Ik mis gewoon de alledaagse simpele dingetjes zoals een keertje samen eten s avonds, grey anatomy kijken bij een vriendin.. Gewoon de kleine dingen die het leven leuk maken, maar wel de kleine dingen die het moeilijkste te krijgen zijn...
Ik HOOP dat het straks, wanneer ik verder ga leren (volgend jaar een masterstudie) de situatie verbert.. Maar nu vind ik het ook echt niet leuk.
Ik ben de naam ff kwijt, maar iemand zei: niet vergelijken... Echt zo moeilijk.. ik weet dat ik het niet moet doen, maar als ik van kennissen/vrienden hoor dat ze zo'n leuk gezellig weekend hebben gehad en dat het allemaal zo geweldig was.. dan is het zo dubbel. Voor hun ben ik wel blij, mooi dat het goed gaat.. maar daarnaast is het ook wel heel confronterend..
Verder heb ik geen internet op mijn kamer.. echt goed balen want dat maakt dat ik me nog geïsoleerder voel.. Want dit soort problemen duiken vooral op in de avonden.. Overdag stage en s avonds uitgeput op de bank..
Maar goed, met een positieve draai: Van deze periode leer ik wel weer.. en ervaringen maken me tot wie ik ben... dus weer stukje van het plaatje compleet..
Sterkte met de rest van de 'lange' weekend..
LIefs, zonnetje
zaterdag 19 mei 2007 om 00:16
eeeh , als je die ruine weer opbouwt, doe het dan beter, met een deur erin zodat er makkelijker iemand bij kan komen, en als t echt moet ook weer weg kan. Iemand te hard vasthouden , maakt meestal dat die persoon zo snel mogelijk wegwilt, bij een openstaande deur, geeft t gevoel dat ze wegkunnen de rust om te blijven
ppff filosofie van de bovenste plank op de late avond, maar hoop dat je er wat aan hebt, wil niet betutteld klinken, Ik zag ergens maastricht staan, ik neem aan dat je daar woont, beetje ver weg om te zeggen, kom n keer n bakkie doen
sterkte enne na regen komen zonnetjes
De waarheid is dat iedereen zomaar wat probeert
zaterdag 19 mei 2007 om 15:08
Hoi Zonnetje,
Wij spreken elkaar eigenlijk alleen in mijn topic bij Lijf, maar naar aanleiding van een reactie van je bij Gezondheid, die ik toevallig tegenkwam, heb ik dit topic opgezocht.
Ik vind het heel naar voor je dat het nu slecht met je gaat. Mag ik vragen waar je woont?
Probeer je vast te houden aan de positieve dingen! Je hebt op hartstikke jonge leeftijd je HBO diploma en daarna ga je verder met een andere studie. Het is gewoon een periode waar je doorheen moet, hoe klote dat ook is.
Ik weet trouwens hoe het voelt (dan neem je mijn woorden misschien eerder aan). Ik heb me een hele tijd lang erg depressief gevoeld.
Uit eigen ervaring weet ik dat het mogelijk is om je later weer ontzettend gelukkig te voelen.
Het lijkt alleen zo uitzichtsloos als je er middenin zit..
Ik hoop dat je wat kracht put uit het idee dat het later allemaal beter zal gaan. Daar twijfel ik bij jou namelijk helemaal niet aan!
Probeer in de tussentijd zo goed mogelijk de noodzakelijke dingen te doen, regelmatig te leven en zoveel mogelijk te sporten.
Ik wilde je met deze post een hart onder de riem steken O+, je komt er wel!
Dikke knuffel *;
Wij spreken elkaar eigenlijk alleen in mijn topic bij Lijf, maar naar aanleiding van een reactie van je bij Gezondheid, die ik toevallig tegenkwam, heb ik dit topic opgezocht.
Ik vind het heel naar voor je dat het nu slecht met je gaat. Mag ik vragen waar je woont?
Probeer je vast te houden aan de positieve dingen! Je hebt op hartstikke jonge leeftijd je HBO diploma en daarna ga je verder met een andere studie. Het is gewoon een periode waar je doorheen moet, hoe klote dat ook is.
Ik weet trouwens hoe het voelt (dan neem je mijn woorden misschien eerder aan). Ik heb me een hele tijd lang erg depressief gevoeld.
Uit eigen ervaring weet ik dat het mogelijk is om je later weer ontzettend gelukkig te voelen.
Het lijkt alleen zo uitzichtsloos als je er middenin zit..
Ik hoop dat je wat kracht put uit het idee dat het later allemaal beter zal gaan. Daar twijfel ik bij jou namelijk helemaal niet aan!
Probeer in de tussentijd zo goed mogelijk de noodzakelijke dingen te doen, regelmatig te leven en zoveel mogelijk te sporten.
Ik wilde je met deze post een hart onder de riem steken O+, je komt er wel!
Dikke knuffel *;
zaterdag 19 mei 2007 om 17:36
Heeeeeee Zonnetje ,Heeeeeeeee Kikka
Ik ben benieuwd wat jullie vandaag gedaan hebben.
En of t wat beter ging nu je weet dat vele vele jullie zijn voorgegaan met zo een down periode.
En dat diegene je nu kunnen vertellen dat het echt beter zal gaan als je je weg hebt gevonden.En die vinden jullie ook!!!!!
Dikke Knuffel*;:R
Ik ben benieuwd wat jullie vandaag gedaan hebben.
En of t wat beter ging nu je weet dat vele vele jullie zijn voorgegaan met zo een down periode.
En dat diegene je nu kunnen vertellen dat het echt beter zal gaan als je je weg hebt gevonden.En die vinden jullie ook!!!!!
Dikke Knuffel*;:R
zaterdag 19 mei 2007 om 21:34
Ook voor mij behoorlijk herkenbaar. Ik ben twee keer voor n jaar naar het buitenland gegaan en beide keren belandde ik in een soort depressie toen ik terug kwam, mensen gaan door met hun leventje, vinden het eventjes leuk en bijzonder dat je er weer bent maar gaan vervolgens verder waar ze al die tijd mee bezig waren, en daar pas jij niet zo goed in. Het kost tijd om weer te wennen dat je in Nederland bent en het kost tijd om weer wat contacten op te bouwen. Geloof me, dat komt wel weer.
Ik herken het ook in die zin dat ik best wel veel contacten heb, vrienden van vroeger, collega's, en meiden die ik gewoon de afgelopen jaren heb leren kennen. Toch heb ik geen maatje, ik ben voor niemand die ene speciale. Ik woon alleen, heb geen vriendje en maak momenteel best veel mee in m'n werkende leven. Niemand die ik bij grote successen of diepe teleurstelling even kan bellen. Als we weer eens afspreken komt het wel ter sprake maar dat is toch anders. Ook niemand die mij belt op dat soort momenten, dat voelt verdomd eenzaam. Dus ook al zit je vaak in de kroeg en heb je met enige regelmaat eetafspraken met mensen die je vrienden noemt, dan nog kan je je alleen voelen. Ik mis die ene speciale, in de vorm van geliefde of beste vriendin. En daar ben ik best vaak verdrietig om.
Maar ik vertel mezelf dat t tijdelijk is, niets blijft altijd zo als het nu is. Ooit had ik wel n vriendje en ook heb ik beste vriendinnen gehad. Dat kan wel weer komen. Ik probeer mezelf gelukkig te prijzen met wat ik wél heb, ook al ben ik voor mijn vrienden niet de speciaalste, ze geven wel om me. Dat is ook veel waard. Ik mis de vanzelfsprekendheid, dat je er altijd voor elkaar bent, op mooie en mindere momenten. Maar omdat ik dat nu mis, zal wanneer er wel n allerbijzonderst persoon in mijn leven is het op die momenten niet meer vanzelfsprekend voelen. Een fantastische levensles dus.
Ik herken het ook in die zin dat ik best wel veel contacten heb, vrienden van vroeger, collega's, en meiden die ik gewoon de afgelopen jaren heb leren kennen. Toch heb ik geen maatje, ik ben voor niemand die ene speciale. Ik woon alleen, heb geen vriendje en maak momenteel best veel mee in m'n werkende leven. Niemand die ik bij grote successen of diepe teleurstelling even kan bellen. Als we weer eens afspreken komt het wel ter sprake maar dat is toch anders. Ook niemand die mij belt op dat soort momenten, dat voelt verdomd eenzaam. Dus ook al zit je vaak in de kroeg en heb je met enige regelmaat eetafspraken met mensen die je vrienden noemt, dan nog kan je je alleen voelen. Ik mis die ene speciale, in de vorm van geliefde of beste vriendin. En daar ben ik best vaak verdrietig om.
Maar ik vertel mezelf dat t tijdelijk is, niets blijft altijd zo als het nu is. Ooit had ik wel n vriendje en ook heb ik beste vriendinnen gehad. Dat kan wel weer komen. Ik probeer mezelf gelukkig te prijzen met wat ik wél heb, ook al ben ik voor mijn vrienden niet de speciaalste, ze geven wel om me. Dat is ook veel waard. Ik mis de vanzelfsprekendheid, dat je er altijd voor elkaar bent, op mooie en mindere momenten. Maar omdat ik dat nu mis, zal wanneer er wel n allerbijzonderst persoon in mijn leven is het op die momenten niet meer vanzelfsprekend voelen. Een fantastische levensles dus.
zondag 20 mei 2007 om 20:43
hallo allemaal,
@sto.....ik ben gister weg gegaan naar iemand die ik ken en die hem kent...gepraat en nog es gepraat.....alle goede/foute dingen van ons beide benoemd enzo.....hart gelucht......er is meer aan de hand maar dat kan ik niet hier zo kwijt.....kijk ik zat wel vaker alleen....5 jaar latrelatie......ik ben nu even weg gevlucht...en dat was heerlijk!....maar de paniek en angst blijft.....elke dag alleen en niks horen van hem.....maar ik heb me voor genomen om mn huis lekker te veranderen enzo.....en als ik het echt niet red dan kom ik hier gewoon lekker mn hart luchten.....liefs
@zonnetje.......hoe is het met je??
groetjes kika
@sto.....ik ben gister weg gegaan naar iemand die ik ken en die hem kent...gepraat en nog es gepraat.....alle goede/foute dingen van ons beide benoemd enzo.....hart gelucht......er is meer aan de hand maar dat kan ik niet hier zo kwijt.....kijk ik zat wel vaker alleen....5 jaar latrelatie......ik ben nu even weg gevlucht...en dat was heerlijk!....maar de paniek en angst blijft.....elke dag alleen en niks horen van hem.....maar ik heb me voor genomen om mn huis lekker te veranderen enzo.....en als ik het echt niet red dan kom ik hier gewoon lekker mn hart luchten.....liefs
@zonnetje.......hoe is het met je??
groetjes kika
zondag 20 mei 2007 om 22:48
Wat goed dat je niet in je kringetje bent blijven lopen, complimenten!!!!
Goed plan om je huis s aan te pakken en een lekkere sfeer erin te brengen, met wat accesoires kom je al heel ver, wat nieuwe kussentjes en kaarsen in de zelfde kleur, wat prulletjes op kleur aan passen en iets nieuws tegen de muur, et voila, stijl "ik ga ervoor "
En je kan hier altijd je hart luchten, heb je gezien inmiddels dat je niet de enige bent, t leven heeft allemaal bergen, je moet ff over die grote heen, daarna komt de vlakke weg weer, dat leeft wat rustiger, dan zie je je bootje bij t meer en het rustige vaarwater, echt hoor!!!!
Goed plan om je huis s aan te pakken en een lekkere sfeer erin te brengen, met wat accesoires kom je al heel ver, wat nieuwe kussentjes en kaarsen in de zelfde kleur, wat prulletjes op kleur aan passen en iets nieuws tegen de muur, et voila, stijl "ik ga ervoor "
En je kan hier altijd je hart luchten, heb je gezien inmiddels dat je niet de enige bent, t leven heeft allemaal bergen, je moet ff over die grote heen, daarna komt de vlakke weg weer, dat leeft wat rustiger, dan zie je je bootje bij t meer en het rustige vaarwater, echt hoor!!!!
