Hoe krijg je je vriend weer verliefd?

Hee Miekje,



Herkenning bij wat je schrijft, omdat ik ook dacht en leefde voor mijn ex raakte ik ook volkomen overstuur als hij niets van zich liet horen na of tijdens het stappen. Kwam ook omdat ik hem totaal niet vertrouwde en dat was in mijn geval dan ook terecht.



Zijn hyvesgedrag en reacties op andere vrouwen hebben bij jou het zaad van het wantrouwen geplant. Daarbij geef je zelf aan dat je je afhankelijk opstelt van hem.



Ik zie het een beetje somber in voor je als ik eerlijk ben. Ik denk niet dat je veel gelukkiger gaat worden op deze manier. Hij moet niet op hoeven houden met stappen omdat jij het lastig vindt als hij niet SMS-t en ik denk dat het voor jou heel moeilijk wordt om je anders op te stellen dan je nu doet.



Zou het kunnen dat jij en je vriend emotioneel gewoon niet zo goed bij elkaar passen?



Ik vraag dat omdat ook ik veel behoefte heb aan contact met mijn geliefde. Al mijn geliefden om precies te zijn. In dat opzicht herken ik jouw gevoel. Gezellig en veilig als je hoort dat iedereen er nog is en dat alles nog goed is. Dat heb ik vooral met mijn man maar de gein is dat mijn man dat ook heeft. Niet zozeer uit bevestiging (dat is bij ons niet aan de orde, er is geen reden tot wantrouwen o.i.d.) maar wij vinden het allebei leuk om elkaar veel te spreken en dat gaat zo door de dag heen soms wel vijf keer heen en weer, als dat zo uitkomt. Anderen spreken elkaar alleen als het nodig is om iets door te geven, wij klepkanisen er lekker op los een paar keer per dag.



Zo spreek/mail/SMS ik mijn vrienden ook zeer regelmatig en weet ik in ieder geval iedere week hoe het met ze is. Mijn ouders spreek ik iedere dag en ook mijn broer en schoonzus heb ik meerdere keren per week in ieder geval aan de telefoon. Ben jij ook zo?



Bij jou is het uit de hand gelopen (vind ik) maar als je bijvoorbeeld net als ik, in de basis iemand bent die graag contact heeft met partner en andere intimi en die partner heeft dat helemaal niet, dan zit je in een lastig pakket.



Hoe denk jij daar zelf over? Ik weet dat het moeilijk is maar denk je niet dat het heel verstandig is om ook eens te kijken of het nog wel leuk gaat worden met jullie samen? Heel eerlijk?

Goed zo Miekje, je bent lekker bezig! Goed voor jezelf zorgen. En dan komt het wel (of niet, maar dan heb je jezelf nog!)

Hoi Mieke, je zorgt al veel beter voor jezelf, chapeau. En stukken minder krampachtig. Het is denk ik wel verstandig dat je hem ook aangeeft, dat je het niet leuk vindt, als je een relatie hebt, dat hij blijft flirten/contact zoeken met andere vrouwen (grenzen stellen).

Hi there Miekje,



Goed zo, niet aan zijn been hangen. Of hij nou wel of niet met je wil doorgaan, voor jezelf zorgen is altijd goed.



Je houdt dit gedrag nu net een etmaal vol dus wezenlijk is er nog niks veranderd natuurlijk, jij hebt hopelijk wel de knop omgezet in je hoofd, zodat het leven hoe dan ook makkelijker voor je wordt, minder afhankelijk van anderen en al helemaal niet afhankelijk van je vriend.

Je dringt je op meid, ik kan niet anders concluderen.

Hij was moe, hij had even geen zin. GEEN ZIN dus in gedoe over al dan niet een weekend wat niet samen doorgebracht gaat worden. Hij wilde gewoon even rust, even niks. Was lekker bij hem gaan zitten, of had hem zijn gang laten gaan. Je geeft hem niet eens de kans om naar jou toe te komen, je duikt er meteen bovenop als er iets niet gaat zoals jij wil dat het gaat.



Nu heb jij er ook geen zin meer in ineens. Gisteren riep je nog dat je zo veranderd was. Ik schrijf vanmorgen nog dat jouw nieuwe houding pas 24 uur bestaat. Ook jouw vriend moet daar dus even aan wennen maar zoals je zelf ook ziet, je houdt het niet vol. Jij bent heel anders dan hij en ik denk dat het tijd wordt dat je dat onder ogen gaat zien.



De titel van je topic is veelzeggend. Het geeft aan hoezeer jij de situatie naar je hand wil zetten. Je kríjgt iemand niet meer verliefd als hij het simpelweg niet meer is. En jij helpt hem er echt niet mee door een blok aan zijn been te zijn en te blijven. Je stevent hard af op een relatiebreuk meid, ik denk dat je dat zelf ook wel inziet. Jij hebt aandacht nodig en bevestiging, hij wil iemand die op eigen benen staat. Dat matcht niet, nu niet en ik denk nooit niet.

Hej Miekje



Ik ken het een beetje: Zelf vind ik het bijv leuk om mijn vriend dagelijks te spreken. Lekker vertrouwd. Mijn vriend heeft daar niet eens zoveel behoefte aan en als we dagelijks op hetzelfde tijdstip bellen, noemt hij dat 'sleur'.



Het is niet erg als je elkaar een weekend of een weekje niet ziet, en daar moet je hem nu ook echt vrijheid in geven.



Alleen volgens mij ben jij het type dat gelijk alles uitgepraat wil hebben en jouw vriend pas na een tijdje rust (lees: alleen zijn) alles op een rijtje kan zetten, voordat hij erover kan praten.

Dat is ook het punt bij mij en mijn vriend. Gelukkig hebben we het hier ook een keer goed over gehad en weten we het nu, zodat ik hem die ruimte kan geven en hij mij sneller geruststelt.



En ja, ik plan dingen ook: aangezien ik vriendlief alleen in het weekend zie, plannen we dat meestal ook. Maar als hij om 8uur savonds belt dat hij toch nog iets anders wilt doen: ja, dan kan ik ook wel es pissig worden. Dus dat doet hij nu niet meer, maar ik laat hem ook gewoon de keus wat hij wil doen in het weekend (als hij het maar niet zo laat aangeeft) en daarnaast zorg ik er ook voor dat ik mijn sociale leventje op peil houdt.. dus dat ik ook af en toe niet kan in het weekend ofzo...



zo zorg je EN goed voor jezelf EN voor je relatie...

Maar die kriebels: die moeten vanzelf weer terugkomen en dat ie nog niet toe is aan 'houden van' vind ik raar na 1 jaar... kriebels kunnen niet non-stop blijven!

Ik vind dat jullie situatie in wezen scheef is gegroeid. Jij woont samen en hij heeft een latrelatie (want nog zn eigen huis, vluchtplek?).

Hij kan altijd bij je langs komen en blijven, jij bent er toch wel en je bent er ws ook blij mee. Maar in feite bepaalt hij de gang van zaken. Je denkt dat dit ws niet anders kan omdat jij minder sociale contacten en hobbies hebt. Misschien zijn jouw liefhebberijen minder opvallend en bovendien binnenshuis. Maar zijn ze daarom minder. Als jij het leuk vindt om met je tenen tussen de verwarming op je nagels te bijten, waarom zou je daar dan acuut mee ophouden omdat hij opeens behoefte heeft aan jouw gezelschap? Durf ook eens te zeggen: "het komt me nu niet uit".

Misschien zou je je nieuwe houding eens moeten uitbreiden door te zeggen: ik kom wel naar jou toe, ik blijf wel bij jouw slapen. Gewoon de zaken eens omdraaien om te zien hoe dat werkt. Niet alleen voor hem, maar vooral voor jezelf.

Het beste zou natuurlijk zijn om samen gerichte afspraken te maken over wanneer, hoe vaak jullie elkaar zien en contact hebben.

Mijn indruk is dat jij nu altijd klaarstaat als hij je gezelschap wil. Zo kan hij a la minute aan zijn behoefte voldoen, maar jij niet.

Ik mis de gelijkwaardigheid en de communicatie.

Oe...je dwingt het Miekje en dat gaat fout dat kan ik je op een briefje geven.

Ik zal het uitleggen

JIJ wilt iets leuks doen

JIJ hebt dingen gepland

JIJ hebt een idee over het verloop van de avond in je hoofd



Vervolgens loopt de avond anders

Hij is moe, kan gebeuren



En wat doe jij......je laat je koppie hangen, zet de toon voor de avond en zegt dan ook nog eens

IK wil dat JIJ veranderd.



Wat je doet is dit

Je legt heel erg de nadruk op de dingen die hij verkeerd doet

Dat werkt niet meis.

Hij voelt zich aangevallen en dus noemt hij je een zeur



De reden dat je de band ook niet meer voelde toen je in bed naast hem kroop is omdat je boos bent

Boos omdat de avond niet gaat zoals jij hem in gedachten had

(tenminste dat denk ik)



Ik snap het wel als je heel graag je vriendje van vroeger terug wilt maar met claimen en bozigheid ga je die echt niet terug krijgen



Kan je in het vervolg niet gewoon zeggen

Schat als je nou zo moe bent, ga dan lekker naar huis dan heb ik de avond om wat leuks te doen met mijn vriendinnen.

Ik heb namelijk geen zin om de hele avond te slapen



Zie je het verschil, je houdt het dan heel erg bij jezelf, verwijt hem niets.

Ligt hij dan alleen in zijn bed te bedenken...huh das eigenlijk ook niet mijn idee van een avondje samen

Haha, dan zal hij de volgende keer misschien denken

kerel, ik zet ff mijn schouders eronder anders zie ik mijn meissie helemaal niet dit weekend.



Denkt hij dat niet, tsja dan zal je eens bij jezelf te rade moeten gaan want ik denk niet dat je samen wilt zijn met zo'n lief



En ook DAN kan je zeggen

Ik maak het uit omdat ik me niet gelukkig voel bij jou idee van een relatie

IPV ik maak het uit omdat jij dit en dit en zus en zo verkeerd doet



Snappie het verschil?

Ik weet hoe moeilijk het is hoor

Been there, done that got the Tshirt

Als ik eerlijk ben zou ik ook de kriebels krijgen als ik een vriend zou hebben die steeds maar aan me vraagt wat ik doe, met wie ik ben, of ik nog wel gek ben op hem, waarom ik eens een keer sago ben, waarom ik dit, waarom ik dat....



Jij dringt je aan hem op, en volgens mij ben jij zo bang om alleen achter te blijven en nooit meer een vriend te vinden dat je je volledig aan hem vast klampt. Dat is voor hem super benauwend. Ik vind het al heel wat dat hij nog steeds langs komt bij je terwijl hij weet hoe erg je aan hem hangt.



Dat moet toch ook wel wat voor je zeggen? Als hij je echt zat geweest zou zijn zou hij ook niet meer naar je toekomen en echt zoiets hebben van: zoek jij het maar ff lekker uit..

Doordat je zo onzeker bent, zet je je nagels in zijn rug en sla je je benen om hem heen om het zo maar ff te zeggen...



Natuurlijk is is voor mij makkelijk om te zeggen (ik weet hoe je je voelt ik heb er ook een handje van maar gelukkig kan ik mezelf vaak een halt toe roepen), maar je moet echt leren om te gaan denken dat hij echt niet de enige man is waarmee je gelukkig zou kunnen zijn.



Of je veranderd nu drastisch van het een op het andere moment en je blijft daar ook strict in mee gaan, of je blijft dit doen hoe je je nu gedraagt en je jaagt hem bij je weg. Hij reageert dan weer heftig omdat jij leuke plannen in je hoofd hebt maar hij een keertje moe is, of hij hele andere dingen in gedachten had. Je vraagt te veel aandacht op dit moment. Je moet echt leren om er chiller mee om te gaan...Is heel moeilijk maar das de enige manier om je relatie te redden. Anders zou ik er niet eens meer moeite voor doen, en gewoon ieder zijn eigen weg gaan...



Good luck meis.

Miekje, trek je conclusies. Het is allemaal niet zo leuk en dat wordt het waarschijnlijk ook niet meer.

Miekje,



je krijgt hele goede postings. Lukt het je ook naar jezelf te kijken of blijf je in deze verongelijkte 'ik bedoel het allemaal zo goed en wil alleen dat het weer wordt zoals het was' modus?



Het wordt niet meer zoals het was. het kan wel op een andere manier heel leuk worden. Daarvoor moet je ook naar jezelf kijken

Miekje ik ben blij dat je je zo goed voelt, maar ik vind het een beetje gek. Het ene moment is alles verkeerd en zie jij het ook niet meer zitten, en dan het andere moment is alles koek en ei?

Persoonlijk zou ik echt gaan denken of hij alles wel meent wat hij zegt en doet, want als je na een jaar al met de vraag zit: ben ik nog wel verliefd, dan zit er iets toch niet meer goed lijkt me?



Naja als dit voor jou werkt hoe het nu gaat, zo een relatie dan hoop ik echt van harte dat jullie gelukkig worden samen...

Maar persoonlijk denk ik dat er teveel dingen scheef zitten al in jullie relatie. Hij respecteert je niet zoals je bent zoals ik sommige verhalen van je lees, en dat vind ik jammer.



Maar goed wie ben ik om te oordelen. Ik hoop echt het allerbeste voor jullie allebei.



Groetjes

Sterkte meid, maar kop op!

Miekje.

Ik heb al je postings gelezen en ik ben van mening dat je het goed bedoelt allemaal en het is lief dat je zó voor iemand gaat. Maar naar mijn mening is het nu de hoogste tijd geworden dat hij weer moeite voor je gaat doen en jij degene moet zijn die dat gaat afdwingen.



Want als je hem maar blijft “dienen”bereik je niet wat je eigenlijk wilt. Want jij bent denk ik qua persoonlijkheid niet iemand die heel verzorgend is, zoals sommige vrouwen dat wel zijn en daar ook gelukkig van worden, maar jij bent nog jong en je vriendje weet dat je eigenlijk niet zo verzorgend bent, en is denk ik ook juist op jou sterke, onafhankelijke persoonlijkheid van een jaar, of meer dan een jaar geleden gevallen. En niet op dat verzorgende! Dat is een tijdje leuk, makkelijk en wel prettig voor hem als alles geregeld wordt, maar daarna beklemt het hem omdat hij voelt dat hij zelf niks meer kan en mag en jij wordt er ongelukkig van, omdat je eigenlijk helemaal niet zo bent en ook niet zo wilt zijn.



Jij wilt toch gewoon genieten van je leven en van hem? Doe dat dan ook. Laat je niet beklemmen door je gedachten, wat als… En beklem hem niet met je opdringerigheid omdat je hem niet kwijt wil! Nee doe gewoon wat je wilt doen! Dan komt hij vanzelf wel, en anders maar niet, naar jou toe, omdat hij denkt verdorie, heb haar al zoveel DAGEN niet gesproken, wat is er aan de hand… Je moet hem niet altijd voor zijn met attent zijn, met bellen, met afspreken om elkaar wel of niet te zien, laat het eens aan hem over! Laat hem je weer veroveren…



Ga naar de kapper, neem een zonnebankje, koop een sexy setje, ook al ben je niet slank… Als het gebeurd dat je vriendje “per ongeluk” toch een keer langskomt bij jou! ( want jullie MOETEN meer apart wonen en slapen!) zal hij blij verrast zijn als hij merkt dat je voor jezelf zorgt! ( En bovendien zijn dit dingen die je ALLEEN en voor jezelf kan doen, waar ook jij vast gelukkig van wordt!)

En mocht dit alles niet baten, schaden doet het zeker niet, want als jij je zelfverzekerder voelt kun je ook als single eventueel de wereld binnen de kortste keren weer aan…

Wat ik ook nog wilde zeggen is dat ik het gevoel bij jou krijg dat je een beetje te bang bent om verlaten te worden en je daarom de laatste weken onbewust al afstand aan het nemen bent. Ik krijg de indruk dat jij je gevoelsmatig los aan het weken bent van je vriend. Dat doe je denk ik omdat je het gevoel hebt dat je binnenkort verlaten wordt door hem. Week je niet los van hem met je gevoel, maar doe het juist met je verstand. Want als je verwijderd raakt van hem komt het ook niet goed. Dit lijkt een beetje op verlatingsangst.. Wil je niets aanpraten, maar blijf gevoelsmatig bij hem, maar neem letterlijke afstand van hem, doe je eigen ding, geniet van je eigen leven en je zult zien…

De mannen gaan weer voor je rennen, zoals ook je vriend ongetwijfeld deed omdat je zo lekker onafhankelijk was! Ga er voor meid, mannen genoeg, je moet het tot je dood elke dag met jezelf doen hoor!!

Lang verhaal, maar hoop dat mede forummers me gelijk geven en jij er wat aan hebt..



Groetjes Marie!