Relaties
alle pijlers
Hoe los ik dit op?
dinsdag 2 oktober 2007 om 18:04
Geen groot probleem is dit, maar toch zit ik ermee.
Mijn vriend heeft een broer waar hij heel close mee is en die in het buitenland woont. Zelf ken ik zijn broer wel redelijk goed en ik kan goed met hem overweg, zijn vriendin ken ik niet zo goed, ik vind haar wel aardig, maar we zijn nogal andere types.
Mijn vriend gaat een paar keer per jaar voor een weekend naar zijn broer toe. Ik ga nooit mee, omdat het nogal ver weg is en ik geen zin heb om dat voor een weekendje te doen.
Nu wil zijn broer met zijn vriendin 2 weken bij ons komen logeren. Op zich vind ik het leuk dat ze komen, maar 2 weken vind ik gewoon te lang. Ik ben erg op mijn privacy gesteld en kan er slecht tegen om continu mensen om me heen te hebben. Verder heb ik een baan met onregelmatige werktijden, dus het is ook niet handig als ik heel vroeg op moet of 's nacht thuiskom. Daarbij komt dat wij erg klein wonen (50 m2) en maar 1 slaapkamer hebben. Zij zouden dan in de woonkamer moeten slapen.
Ik zou het prima vinden om hun een paar dagen hier te hebben en ik wil ze ook niet voor het hoofd stoten, maar ik weet ook dat ik 2 weken gewoon niet trek. Misschien kunnen jullie even met me meedenken en een oplossing hiervoor vinden?
Alvast bedankt.
Mijn vriend heeft een broer waar hij heel close mee is en die in het buitenland woont. Zelf ken ik zijn broer wel redelijk goed en ik kan goed met hem overweg, zijn vriendin ken ik niet zo goed, ik vind haar wel aardig, maar we zijn nogal andere types.
Mijn vriend gaat een paar keer per jaar voor een weekend naar zijn broer toe. Ik ga nooit mee, omdat het nogal ver weg is en ik geen zin heb om dat voor een weekendje te doen.
Nu wil zijn broer met zijn vriendin 2 weken bij ons komen logeren. Op zich vind ik het leuk dat ze komen, maar 2 weken vind ik gewoon te lang. Ik ben erg op mijn privacy gesteld en kan er slecht tegen om continu mensen om me heen te hebben. Verder heb ik een baan met onregelmatige werktijden, dus het is ook niet handig als ik heel vroeg op moet of 's nacht thuiskom. Daarbij komt dat wij erg klein wonen (50 m2) en maar 1 slaapkamer hebben. Zij zouden dan in de woonkamer moeten slapen.
Ik zou het prima vinden om hun een paar dagen hier te hebben en ik wil ze ook niet voor het hoofd stoten, maar ik weet ook dat ik 2 weken gewoon niet trek. Misschien kunnen jullie even met me meedenken en een oplossing hiervoor vinden?
Alvast bedankt.
Cum non tum age
dinsdag 2 oktober 2007 om 22:23
Beukenootje, ik weet wie het is hoor.
Anyway, vriend kwam vanavond thuis en vertelde dat hij weet dat ik het niet fijn vind voor 2 weken en heeft dat al doorgegeven aan zijn broer.
En zoals Fleurtje het zegt, zoiets heb ik dus ook, ik kan daar echt tegenaan hikken. Ik heb echt een rottijd achter de rug ook en vind het ook helemaal niet slecht van mezelf dat ik het niet wil.
Wat me trouwens wel verbaast is dat mensen er zomaar van uitgaan dat ze evt. zo lang bij iemand kunnen logeren. Ik zou dat zelf nooit doen, niet eens willen. Maar iedereen is nu eenmaal anders.
Anyway, vriend kwam vanavond thuis en vertelde dat hij weet dat ik het niet fijn vind voor 2 weken en heeft dat al doorgegeven aan zijn broer.
En zoals Fleurtje het zegt, zoiets heb ik dus ook, ik kan daar echt tegenaan hikken. Ik heb echt een rottijd achter de rug ook en vind het ook helemaal niet slecht van mezelf dat ik het niet wil.
Wat me trouwens wel verbaast is dat mensen er zomaar van uitgaan dat ze evt. zo lang bij iemand kunnen logeren. Ik zou dat zelf nooit doen, niet eens willen. Maar iedereen is nu eenmaal anders.
Cum non tum age
woensdag 3 oktober 2007 om 02:50
Tegen je gevoel ingaan bij dit soort zaken levert alleen maar pijnlijke toestanden en ruzies en spanningen op.
Met een zus op 9 uur vliegen die elk jaar met haar gezin een aantal weken komt logeren weet ik waar ik over praat. Ook ik werk in onregelmatigheid en afgelopen zomer heb ik voor het eerst met pijn in mijn hart nee moeten verkopen. De combinatie van het hoogseizoen op mijn werk, geen mogelijkheid om dan vakantie op te nemen, haar inmiddels schoolgaande kinderen, en een heel gezin over de vloer terwijl ik normaal alleen woon is gewoon teveel.
Je bent geen harteloos mens of iemand die niets voor haar partner over heeft als je je grenzen aangeeft en een weekend is heel wat anders dan twee weken. Afgelopen zomer heeft mijn zus huizenruil gedaan, notabene via het Viva prikbord. Twee weken in het huis van iemand anders, bij mij in de stad. De derde week is ze lekker op de camping gaan zitten, ook heerlijk voor de kinderen. Is meer dan prima bevallen. Zij heeft haar eigen stekkie, ik houd mijn privacy en kan naar bed wanneer ik wil, beter kon het niet.
En dan nog iets : als je zwager en zijn vriendin weten hoe jij erover denkt dan zullen zij ook begrip ervoor hebben en samen met jullie een oplossing zoeken.
Bedenk dat schuldgevoel geen beste raadgever is dus laat je daar niet door leiden.
Met een zus op 9 uur vliegen die elk jaar met haar gezin een aantal weken komt logeren weet ik waar ik over praat. Ook ik werk in onregelmatigheid en afgelopen zomer heb ik voor het eerst met pijn in mijn hart nee moeten verkopen. De combinatie van het hoogseizoen op mijn werk, geen mogelijkheid om dan vakantie op te nemen, haar inmiddels schoolgaande kinderen, en een heel gezin over de vloer terwijl ik normaal alleen woon is gewoon teveel.
Je bent geen harteloos mens of iemand die niets voor haar partner over heeft als je je grenzen aangeeft en een weekend is heel wat anders dan twee weken. Afgelopen zomer heeft mijn zus huizenruil gedaan, notabene via het Viva prikbord. Twee weken in het huis van iemand anders, bij mij in de stad. De derde week is ze lekker op de camping gaan zitten, ook heerlijk voor de kinderen. Is meer dan prima bevallen. Zij heeft haar eigen stekkie, ik houd mijn privacy en kan naar bed wanneer ik wil, beter kon het niet.
En dan nog iets : als je zwager en zijn vriendin weten hoe jij erover denkt dan zullen zij ook begrip ervoor hebben en samen met jullie een oplossing zoeken.
Bedenk dat schuldgevoel geen beste raadgever is dus laat je daar niet door leiden.
woensdag 3 oktober 2007 om 08:43
Twee weken maar, effe slikken hoor maarreh... die zijn zo om. Probeer er eens op een andere manier tegenaan te kijken. In de stress schieten en paniekerig doen is maar een van de mogelijke manieren om op zo'n verzoek te reageren. Je kunt ook proberen om het gewoon over je heen te laten komen en met de stroom mee te zwemmen.
Wat is het ergste dat er kan gebeuren? Dat je naar een ander tv-programma kijkt dan normaal? Dat je even moet wachten op de douche? Dat je voor vier moet koken? Dat er meer rommel is? Dat kun je makkelijk hebben hoor voor twee weekjes.
En bovendien, ze zullen toch niet 24 u per dag bij jou op de bank zitten?
Je kunt het ook zo bekijken: een weekendje is misschien wel lastiger dan twee weken. In een weekendje moet het eigenlijk leuk zijn en wordt van jou 24 u p dag aandacht verwacht. Voor twee weken zijn de verwachtingen vaak heel anders, dan kun je ook wel even lekker zwijgend de krant lezen hoor.
En anders ga je toch een keer vaker sporten, of naar de bieb, of een keertje met zijn tweeen (af alleen) naar de sauna ofzo.
En als iedereen weer weg is, en je huis weer lekker schoon, dan zal je je goed voelen dat je het toch maar hebt gedaan.
Kom op, maar twee weken, kan je best.
Wat is het ergste dat er kan gebeuren? Dat je naar een ander tv-programma kijkt dan normaal? Dat je even moet wachten op de douche? Dat je voor vier moet koken? Dat er meer rommel is? Dat kun je makkelijk hebben hoor voor twee weekjes.
En bovendien, ze zullen toch niet 24 u per dag bij jou op de bank zitten?
Je kunt het ook zo bekijken: een weekendje is misschien wel lastiger dan twee weken. In een weekendje moet het eigenlijk leuk zijn en wordt van jou 24 u p dag aandacht verwacht. Voor twee weken zijn de verwachtingen vaak heel anders, dan kun je ook wel even lekker zwijgend de krant lezen hoor.
En anders ga je toch een keer vaker sporten, of naar de bieb, of een keertje met zijn tweeen (af alleen) naar de sauna ofzo.
En als iedereen weer weg is, en je huis weer lekker schoon, dan zal je je goed voelen dat je het toch maar hebt gedaan.
Kom op, maar twee weken, kan je best.
woensdag 3 oktober 2007 om 10:13
Maar je zou ook kunnen proberen om je heel anders op te stellen tegenover dit punt. Het zou best kunnen dat het helemaal niet zo erg is als je denkt.
Is het om je heen hebben van meer mensen dan je gewend bent of het liefste hebt voor een korte periode echt een niet te overkomen probleem? Of denk je dat alleen maar?
Probeer je gewoon eens anders op te stellen, als je dat echt niet kan, dan is er geen andere oplossing dan zijn familie niet bij je te laten logeren, maar bedenk wel dat dat ook consequenties heeft. Die consequenties kunnen wel veel langer duren en vervelender zijn dan je twee weken vermannen.
Is het om je heen hebben van meer mensen dan je gewend bent of het liefste hebt voor een korte periode echt een niet te overkomen probleem? Of denk je dat alleen maar?
Probeer je gewoon eens anders op te stellen, als je dat echt niet kan, dan is er geen andere oplossing dan zijn familie niet bij je te laten logeren, maar bedenk wel dat dat ook consequenties heeft. Die consequenties kunnen wel veel langer duren en vervelender zijn dan je twee weken vermannen.
woensdag 3 oktober 2007 om 10:22
Voor mij zou dat een niet te overkomen probleem zijn/worden. Noa noemt het in haar opening een 'klein probleem', voor mezelf zou ik het een groot probleem willen noemen.
Het is niet iets wat ik alleen maar denk, noem het ervaring.
Als ik een depressie kan voorkomen (en ik weet nu naar jaren een béétje hoe dat moet), dan zal ik dat ten alle tijden doen. Dus de kans is klein dat iemand twee weken bij me zou kunnen logeren. Hoeveel ik ook van mijn vriend hou, hoeveel hij ook van zijn broer houdt...
woensdag 3 oktober 2007 om 14:37
Jij zegt dat TO haar eigen grenzen moet aangeven zou leuk worden als haar vriend daar precies hetzelfde overdenkt het is toch ook zijn huis namelijk.
Ik zou me knap klote voelen als mijn partner zo moeilijk zou doen over 2 weekjes.
Nou heb ik destijds zelfs mijn broer een half jr in huis gehad mijn ex heeft daar nooit een probleem van gemaakt terwijl we van te voren nog geen eens wisten hoe lang het zou gaan duren. En natuurlijk zijn er in dat half jr wel is momenten geweest dat het moeilijk was, maar er waren ook ontzettende leuke momenten ik had altijd al een goed band met me broer maar die is daardoor alleen maar sterker geworden en het leuke was dat mijn ex en mijn broer dus ook een hele goede band kregen mijn ex zei ook naderhand zelf tegen me broer dat hij altijd welkom was indien nodig, en ze gingen ook regelmatig met zijn tweetjes dingen doen.
Het zijn maar 2 weken je hoeft niet bang te zijn dat ze daarna de deur plat blijven lopen aangezien ze ver weg wonen, maar je laat wel je vriend zien dat zijn familie belangrijk voor je is.
En dan kan je het wel hebben over grenzen beschermen en eerst aan jezelf denken maar als je altijd zo houding hebt dan is de kans groot dat je op een gegeven moment de enige bent die nog aan jou denkt en is dat wat je wil een relatie is geven en nemen je zegt al dat je ook nooit mee gaat naar zijn broer omdat je dat te ver vind dus is die 2 weken nu zo moeite.
woensdag 3 oktober 2007 om 14:42
Maar Sienna, soms moet je ook gewoon aan jezelf denken, een ander weet niet (altijd) waar jij je slecht door gaat voelen. Laat je over die grens heen gaan, dan geven die anderen vaak ook niet thuis als het door díe reden slecht met je gaat.
En dan nog: door je grenzen aan te geven krijg je ook respect. Meer dan wanneer je alles maar ok vindt.
Maar goed, waar het mij meer om gaat, is dat het aan sommige kennelijk moeilijk uit te leggen is dat sommige mensen dit gewoon niet kúnnen. Het ís geen kwestie van alleen maar 'lastig' en 'moeite' . Door dat te denken, onderschat jij hoe sommige mensen in elkaar steken.
Ben ook erg van de 'verman-je-momenten', maar soms gaat dat (helaas) niet op.
Tuurlijk is een relatie geven en nemen, maar als het gaat om een depressie te voorkomen, vind ik mezelf op dát moment belangrijker dan die broer of whoever. Het zij zo.
En dan nog: door je grenzen aan te geven krijg je ook respect. Meer dan wanneer je alles maar ok vindt.
Maar goed, waar het mij meer om gaat, is dat het aan sommige kennelijk moeilijk uit te leggen is dat sommige mensen dit gewoon niet kúnnen. Het ís geen kwestie van alleen maar 'lastig' en 'moeite' . Door dat te denken, onderschat jij hoe sommige mensen in elkaar steken.
Ben ook erg van de 'verman-je-momenten', maar soms gaat dat (helaas) niet op.
Tuurlijk is een relatie geven en nemen, maar als het gaat om een depressie te voorkomen, vind ik mezelf op dát moment belangrijker dan die broer of whoever. Het zij zo.
woensdag 3 oktober 2007 om 15:12
Prima Fleurtje dat jij grenzen stelt omdat jij niet twijfelt over de verhouding van de voors en tegens van de geboden oplossingen, en helemaal bereid bent om dan ook de gevolgen te nemen.
Heb ook niet het idee dat Noa depressief/ziek is of dat het voor haar een onoverkomelijk probleem is. Dus daarom zou ik het wel flauw van haar vinden als ze niet eens zou proberen om zich anders op te stellen.
Heb ook niet het idee dat Noa depressief/ziek is of dat het voor haar een onoverkomelijk probleem is. Dus daarom zou ik het wel flauw van haar vinden als ze niet eens zou proberen om zich anders op te stellen.
woensdag 3 oktober 2007 om 15:21
Sienna, dit vind ik wel een beetje ondoordacht wat je nu zegt. Meer voor nodig? Voor jou misschien, maar dat hoeft bij anderen niet zo te zijn. Mijn moeder is vorig jaar overleden toen ik 36 weken zwanger was. Genoeg om depressief van te worden. Maar dat werd ik niet. Vader is 15 jaar geleden overleden en ik kon niet naar de begrafenis. Genoeg om depressief van te worden. Maar dat werd ik niet. Heb verbroken relaties gehad, klote relaties gehad. Genoeg om depressief van te worden. Maar ik werd het niet. Hoeveel meer is er nodig?
Nee, ik hoor bij die mensen die geen 'groot' iets nodig heeft om depressief te worden. Te veel. te lang, te vaak met mensen zijn is voor mij al genoeg.
Je kunt de ene depressieve persoon niet met de ander vergelijken, Sienna. Dus niet oordelen over andermans oorzaken waardoor men depressief kan worden.
Nee, ik hoor bij die mensen die geen 'groot' iets nodig heeft om depressief te worden. Te veel. te lang, te vaak met mensen zijn is voor mij al genoeg.
Je kunt de ene depressieve persoon niet met de ander vergelijken, Sienna. Dus niet oordelen over andermans oorzaken waardoor men depressief kan worden.
woensdag 3 oktober 2007 om 15:25
Nee, depressief wordt je niet binnen twee weken. Bovendien komt een depressie uit jezelf en niet uit je logees, hoe erg ze ook zijn. De waanzinnige opluchting dat ze na twee weken weg zijn zou dan namelijk je gehele "depressie" te niet doen.
Kijk je kunt natuurlijk wel enorm gaan zitten mokken omdat niet alles precies zo gaat zoals je wilt en als je daaraan toegeeft dan ga je je inderdaad verschrikkelijk rot voelen, maar dat is toch echt iets heel anders dan een depressie. Kleine kinderen zouden anders allemaal depressief zijn.
Kijk je kunt natuurlijk wel enorm gaan zitten mokken omdat niet alles precies zo gaat zoals je wilt en als je daaraan toegeeft dan ga je je inderdaad verschrikkelijk rot voelen, maar dat is toch echt iets heel anders dan een depressie. Kleine kinderen zouden anders allemaal depressief zijn.
woensdag 3 oktober 2007 om 16:00
Zo, de discussie gaat wel erg ver zo.
Niet omdat het moet, maar toch maar wat achtergrondinformatie. Ik vind het leuk om mensen om me heen te hebben, maar niet te lang, ik heb een plek voor mezelf nodig om op te laden. Als ik dat niet heb, raakt de balans in mijn leven zoek.
Ik heb echt al veel ellende achter de rug dit jaar met als dieptepunt het overlijden van mijn moeder 6 maanden geleden. Ik probeer hier zo goed mogelijk mee om te gaan, maar makkelijk is het niet. Ik heb een heel sociaal beroep en op mijn werk zullen mensen niets aan me merken, maar als thuis ben wil ik gewoon mezelf kunnen zijn en als ik me zo voel evt. de hele avond snotterend doorbrengen.
Hiermee zeg ik niet dat ik niets voor een ander overheb. Mijn vriend snapt dat wel, hij kent mij ook en hij heeft gelukkig al voor een oplossing gezorgd.
Cum non tum age
woensdag 3 oktober 2007 om 16:11
woensdag 3 oktober 2007 om 16:25
Ik vind dus dat je mensen die echt depressief zijn enorm tekort doet, want depressief zijn wordt je dus echt niet zomaar en gaat ook niet van de 1 op de andere dag dat is iets wat er heel geleidelijk insluipt. Maar je hoort tegenwoordig zoveel mensen roepen oh ik heb een dip of ik ben zo depri en een paar dagen later huppelen ze weer vrolijk rond, maar het is iets wat maanden en zelfs wel jaren kan duren en geloof me je wenst het je ergste vijand nog niet toe.
woensdag 3 oktober 2007 om 16:34
De mensen die écht depressief zijn? Ik geloof dat je nu echt wel moet gaan oppassen met wat je zegt, Sienna.
Ik weet als geen ander hoe het is om 'echt' depressief te zijn, zoals jij dat zo mooi uitdrukt. Mijn god, hoe kun je dit over een ander zeggen?! nee, dat wens je inderdaad je ergste vijand niet toe nee. Ik wens het niemand toe om met een handvol pillen in de hand te staan, ik wens het niemand toe om op de fiets te springen en richting het hoogste gebouw te fietsen, ik wens het niemand toe om keer op keer op de crisisopvang te belanden. En nu heb ik het dus niet over dipjes, dat moge duidelijk zijn.
Ja, het sluipt er in. Maar als het altijd latent aanwezig is, dan kan drukte om je heen, of een periode te weinig tijd voor jezelf hebben, genoeg zijn om daarin weg te zakken.
Dus alsjeblief, mind your words.
Ik weet als geen ander hoe het is om 'echt' depressief te zijn, zoals jij dat zo mooi uitdrukt. Mijn god, hoe kun je dit over een ander zeggen?! nee, dat wens je inderdaad je ergste vijand niet toe nee. Ik wens het niemand toe om met een handvol pillen in de hand te staan, ik wens het niemand toe om op de fiets te springen en richting het hoogste gebouw te fietsen, ik wens het niemand toe om keer op keer op de crisisopvang te belanden. En nu heb ik het dus niet over dipjes, dat moge duidelijk zijn.
Ja, het sluipt er in. Maar als het altijd latent aanwezig is, dan kan drukte om je heen, of een periode te weinig tijd voor jezelf hebben, genoeg zijn om daarin weg te zakken.
Dus alsjeblief, mind your words.
