Relaties
alle pijlers
Hoe moet ik hier mee omgaan??
maandag 17 maart 2008 om 11:12
Heb n relatie van 10 jaar, met zoals elke relatie, ups en downs.
Mijn vriend reist veel naar het buitenland voor zijn werk, iets wat erg moelijk is omdat je elke keer weer een beetje aan mekaar moet wennen, ook omdat je allebei een ander leven hebt geleid en wat dus ook regelmatig tot afstand heeft geleid.
Ben nu 31 en 5 jaar geleden is mijn moeder overleden, een periode die ons heel dicht bij elkaar heeft gebracht, temeer omdat mijn vader al vanaf mijn zestiende overleden is en ik geen broers en zussen heb. Ook heeft mijn vriend toen ander werk gekregen waardoor hij minder vaak naar het buitenland ging. Na het overlijden van mijn moeder heb ik een periode gehad waarin ik wilde "fladderen", niet te veel verplichtingen veel uitgaan, mijn vriend heeft me die periode gegund en we zijn daar samen weer door heen gekomen.
Tot een week geleden ging het voor mijn gevoel goed, we hadden t over kinderen krijgen en afgelopen vrijdag kwam mijn vriend terug van een week Amerika en ik voelde dat er iets was. Nu moet ik erbij vertellen dat mijn vriend niet lekker in zijn vel zit, hij heeft veel stress van zijn werk (vindt t werk ook niet echt leuk), ook twijfelt hij over de plek waar we wonen (een dorpje waar hij zelf niet vandaag komt), maar hij twijfelt ook aan onze relatie, hij heeft t gevoel dat we niet dezelfde interesses hebben en dat de passie vaak ontbreekt.
Hij heeft in Amerika een vrouw ontmoet waar die een gesprek mee heeft gehad die hem heeft doen nadenken....
Hij zegt dat hij van me houdt en dat hij me niet kwijt wil, dat hij me ziet als de vrouw waar die kinderen mee wil..maar ook dat hij niet weet of ik echt wel bij hem pas.. en heel diep in mijn hart ben ik ook wel eens bang dat hij het reizen mist en graag vrij wil zijn en wil avonturieren..dat is wat hij nu zo mist.
Ook weet ik zeker dat hij bang is om mij te verlaten omdat hij weet hoeveel pijn hij mij zal doen als hij weggaat omdat ik ook geen familie meer heb. Hij vraagt me hem wat ruimte te geven maar door mijn gevoel trek ik alleen maar meer aan hem en ik wil weten waar ik sta (en eerlijk ik ben ook bang om zonder hem verder te moeten)!
Kent iemand dit gevoel en kan iemand mij vertellen wat wijsheid is in dit geval!!
Mijn vriend reist veel naar het buitenland voor zijn werk, iets wat erg moelijk is omdat je elke keer weer een beetje aan mekaar moet wennen, ook omdat je allebei een ander leven hebt geleid en wat dus ook regelmatig tot afstand heeft geleid.
Ben nu 31 en 5 jaar geleden is mijn moeder overleden, een periode die ons heel dicht bij elkaar heeft gebracht, temeer omdat mijn vader al vanaf mijn zestiende overleden is en ik geen broers en zussen heb. Ook heeft mijn vriend toen ander werk gekregen waardoor hij minder vaak naar het buitenland ging. Na het overlijden van mijn moeder heb ik een periode gehad waarin ik wilde "fladderen", niet te veel verplichtingen veel uitgaan, mijn vriend heeft me die periode gegund en we zijn daar samen weer door heen gekomen.
Tot een week geleden ging het voor mijn gevoel goed, we hadden t over kinderen krijgen en afgelopen vrijdag kwam mijn vriend terug van een week Amerika en ik voelde dat er iets was. Nu moet ik erbij vertellen dat mijn vriend niet lekker in zijn vel zit, hij heeft veel stress van zijn werk (vindt t werk ook niet echt leuk), ook twijfelt hij over de plek waar we wonen (een dorpje waar hij zelf niet vandaag komt), maar hij twijfelt ook aan onze relatie, hij heeft t gevoel dat we niet dezelfde interesses hebben en dat de passie vaak ontbreekt.
Hij heeft in Amerika een vrouw ontmoet waar die een gesprek mee heeft gehad die hem heeft doen nadenken....
Hij zegt dat hij van me houdt en dat hij me niet kwijt wil, dat hij me ziet als de vrouw waar die kinderen mee wil..maar ook dat hij niet weet of ik echt wel bij hem pas.. en heel diep in mijn hart ben ik ook wel eens bang dat hij het reizen mist en graag vrij wil zijn en wil avonturieren..dat is wat hij nu zo mist.
Ook weet ik zeker dat hij bang is om mij te verlaten omdat hij weet hoeveel pijn hij mij zal doen als hij weggaat omdat ik ook geen familie meer heb. Hij vraagt me hem wat ruimte te geven maar door mijn gevoel trek ik alleen maar meer aan hem en ik wil weten waar ik sta (en eerlijk ik ben ook bang om zonder hem verder te moeten)!
Kent iemand dit gevoel en kan iemand mij vertellen wat wijsheid is in dit geval!!
maandag 17 maart 2008 om 11:25
Hoi Moeki,
Ik zit in een soortgelijke situatie, en ik zou zeggen: ga het gesprek met hem aan. Niet op een 'zeurderige' manier, maar ik denk dat het goed is om erachter te komen wat er precies speelt. Dus: waarom denkt hij dat je niet bij hem past? Wat verwacht hij van de toekomst, en wat verwacht jij? Je moet het niet doodpraten, maar duidelijkheid verschafffen kan denk ik helemaal geen kwaad. Vraag hem op de man af of hij inderdaad het avontuur mist, en wees niet bang voor het antwoord. Alleen als je eerlijk bent naar jezelf en naar de ander toe kun je hier goed uitkomen. Anders ben je teveel bezig met aanpassen aan de ander, en uiteindelijk wordt niemand daar beter van.
Succes!
Ik zit in een soortgelijke situatie, en ik zou zeggen: ga het gesprek met hem aan. Niet op een 'zeurderige' manier, maar ik denk dat het goed is om erachter te komen wat er precies speelt. Dus: waarom denkt hij dat je niet bij hem past? Wat verwacht hij van de toekomst, en wat verwacht jij? Je moet het niet doodpraten, maar duidelijkheid verschafffen kan denk ik helemaal geen kwaad. Vraag hem op de man af of hij inderdaad het avontuur mist, en wees niet bang voor het antwoord. Alleen als je eerlijk bent naar jezelf en naar de ander toe kun je hier goed uitkomen. Anders ben je teveel bezig met aanpassen aan de ander, en uiteindelijk wordt niemand daar beter van.
Succes!
maandag 17 maart 2008 om 11:27
Ik denk dat zoals hij jou de ruimte heeft gegeven om te fladderen zoals je het omschrijft, jij hem nu de tijd en ruimte moet gunnen om eens echt te kunnen nadenken over wat hij wil en hoe hij het voor zich ziet. Laat hem los in dat opzicht.
Aan de andere kant zou ik wel proberen goed te blijven communiceren en kijken of en hoe je samen de passie terug kunt brengen in jullie relatie. Dat vraagt energie en inzet van beide kanten, als hij dat nu niet kan opbrengen forceer het dan ook niet. Dat kun je ook niet alleen, dan loop je het gevaar te gaan pleasen in de hoop dat hij plots inziet dat jij de ware bent enz. Daar word je niet gelukkig van.
Probeer hem weer even vooral als mens te zien, een mens die niet goed weet hoe en wat en die ruimte en vrijheid nodig heeft. Als het echt is tussen jullie, als er echte liefde is, dan zal hij uit vrije wil ervoor kiezen met je verder te gaan. Kijk ondertussen wat er precies mist, praat erover en probeer een manier te vinden die voor jullie beiden werkt om weer echt tot elkaar te komen.
Iig da's mijn gevoel erbij. Veel kracht en wijsheid gewenst .
Aan de andere kant zou ik wel proberen goed te blijven communiceren en kijken of en hoe je samen de passie terug kunt brengen in jullie relatie. Dat vraagt energie en inzet van beide kanten, als hij dat nu niet kan opbrengen forceer het dan ook niet. Dat kun je ook niet alleen, dan loop je het gevaar te gaan pleasen in de hoop dat hij plots inziet dat jij de ware bent enz. Daar word je niet gelukkig van.
Probeer hem weer even vooral als mens te zien, een mens die niet goed weet hoe en wat en die ruimte en vrijheid nodig heeft. Als het echt is tussen jullie, als er echte liefde is, dan zal hij uit vrije wil ervoor kiezen met je verder te gaan. Kijk ondertussen wat er precies mist, praat erover en probeer een manier te vinden die voor jullie beiden werkt om weer echt tot elkaar te komen.
Iig da's mijn gevoel erbij. Veel kracht en wijsheid gewenst .
maandag 17 maart 2008 om 12:06
maandag 17 maart 2008 om 14:00
Bedankt allemaal voor jullie warme reacties.
Weet ook dat ik hem die ruimte moet geven, ga ik proberen. Maar heb gewoon moeite met loslaten.. ben al mijn dierbaren kwijtgeraakt en op de een of andere manier word ik daar nu weer mee geconfronteerd.
En Manonna je hebt zo gelijk ik maak me zo bang om alleen te zijn, dat ik er meer van lijdt dat als het waarschijnlijk ooit zal gebeuren.
Weet ook dat ik hem die ruimte moet geven, ga ik proberen. Maar heb gewoon moeite met loslaten.. ben al mijn dierbaren kwijtgeraakt en op de een of andere manier word ik daar nu weer mee geconfronteerd.
En Manonna je hebt zo gelijk ik maak me zo bang om alleen te zijn, dat ik er meer van lijdt dat als het waarschijnlijk ooit zal gebeuren.
dinsdag 18 maart 2008 om 02:31
quote:moeki schreef op 17 maart 2008 @ 11:12:
Mijn vriend reist veel naar het buitenland voor zijn werk, iets wat erg moelijk is omdat je elke keer weer een beetje aan mekaar moet wennen. Dit snap ik niet, het lijkt me juist, dat je dan extra van elkaar geniet. Hoe komt dat wennen denk je? En waar moeten jullie dan aan wennen?
Ook heeft mijn vriend toen ander werk gekregen waardoor hij minder vaak naar het buitenland ging. Zit hij hiermee, en waarom?
Na het overlijden van mijn moeder heb ik een periode gehad waarin ik wilde "fladderen", niet te veel verplichtingen veel uitgaan, mijn vriend heeft me die periode gegund en we zijn daar samen weer door heen gekomen. Wil hij nu zijn deel?
Nu moet ik erbij vertellen dat mijn vriend niet lekker in zijn vel zit, hij heeft veel stress van zijn werk (vindt t werk ook niet echt leuk),
Als je kinderen krijgt, is de druk van een bepaalde baan houden ook hoger, dus misschien ziet hij kinderen ook wel als extra stress.
ook twijfelt hij over de plek waar we wonen (een dorpje waar hij zelf niet vandaag komt), maar hij twijfelt ook aan onze relatie, Als een van de twee twijfelt, dan kan dat de ander ook aan het twijfelen brengen. En dan kan het zich gaan versterken, en zelfs een relatie slopen. Ben je misschien in je flader periode ook begonnen met vertellen over twijfel?
hij heeft t gevoel dat we niet dezelfde interesses hebben en dat de passie vaak ontbreekt. Bedoelt hij de sex?
Hij heeft in Amerika een vrouw ontmoet waar die een gesprek mee heeft gehad die hem heeft doen nadenken.... Een gesprek waarover?
Hij zegt dat hij van me houdt en dat hij me niet kwijt wil, dat hij me ziet als de vrouw waar die kinderen mee wil..maar ook dat hij niet weet of ik echt wel bij hem pas.. en heel diep in mijn hart ben ik ook wel eens bang dat hij het reizen mist en graag vrij wil zijn en wil avonturieren..dat is wat hij nu zo mist. Is hij een dromer of realist?
Ook weet ik zeker dat hij bang is om mij te verlaten omdat hij weet hoeveel pijn hij mij zal doen als hij weggaat omdat ik ook geen familie meer heb. Zegt hij dat, of denk je dat?
Hij vraagt me hem wat ruimte te geven maar door mijn gevoel trek ik alleen maar meer aan hem en ik wil weten waar ik sta (en eerlijk ik ben ook bang om zonder hem verder te moeten)! Het werkt meestal averechts, als je telkens vragen stelt, waar hij nu ook geen antwoord op heeft.
Kent iemand dit gevoel en kan iemand mij vertellen wat wijsheid is in dit geval!!Het is niet makkelijk te zeggen wat wijsheid is. Daarom heb ik wat vragen neergezet, om over na te denken. Bv het na het reizen aan elkaar wennen, klinkt niet helemaal logisch voor een goede relatie. Maar een beter begrip daarvan, kan wel helpen in de goede richting.
Mijn vriend reist veel naar het buitenland voor zijn werk, iets wat erg moelijk is omdat je elke keer weer een beetje aan mekaar moet wennen. Dit snap ik niet, het lijkt me juist, dat je dan extra van elkaar geniet. Hoe komt dat wennen denk je? En waar moeten jullie dan aan wennen?
Ook heeft mijn vriend toen ander werk gekregen waardoor hij minder vaak naar het buitenland ging. Zit hij hiermee, en waarom?
Na het overlijden van mijn moeder heb ik een periode gehad waarin ik wilde "fladderen", niet te veel verplichtingen veel uitgaan, mijn vriend heeft me die periode gegund en we zijn daar samen weer door heen gekomen. Wil hij nu zijn deel?
Nu moet ik erbij vertellen dat mijn vriend niet lekker in zijn vel zit, hij heeft veel stress van zijn werk (vindt t werk ook niet echt leuk),
Als je kinderen krijgt, is de druk van een bepaalde baan houden ook hoger, dus misschien ziet hij kinderen ook wel als extra stress.
ook twijfelt hij over de plek waar we wonen (een dorpje waar hij zelf niet vandaag komt), maar hij twijfelt ook aan onze relatie, Als een van de twee twijfelt, dan kan dat de ander ook aan het twijfelen brengen. En dan kan het zich gaan versterken, en zelfs een relatie slopen. Ben je misschien in je flader periode ook begonnen met vertellen over twijfel?
hij heeft t gevoel dat we niet dezelfde interesses hebben en dat de passie vaak ontbreekt. Bedoelt hij de sex?
Hij heeft in Amerika een vrouw ontmoet waar die een gesprek mee heeft gehad die hem heeft doen nadenken.... Een gesprek waarover?
Hij zegt dat hij van me houdt en dat hij me niet kwijt wil, dat hij me ziet als de vrouw waar die kinderen mee wil..maar ook dat hij niet weet of ik echt wel bij hem pas.. en heel diep in mijn hart ben ik ook wel eens bang dat hij het reizen mist en graag vrij wil zijn en wil avonturieren..dat is wat hij nu zo mist. Is hij een dromer of realist?
Ook weet ik zeker dat hij bang is om mij te verlaten omdat hij weet hoeveel pijn hij mij zal doen als hij weggaat omdat ik ook geen familie meer heb. Zegt hij dat, of denk je dat?
Hij vraagt me hem wat ruimte te geven maar door mijn gevoel trek ik alleen maar meer aan hem en ik wil weten waar ik sta (en eerlijk ik ben ook bang om zonder hem verder te moeten)! Het werkt meestal averechts, als je telkens vragen stelt, waar hij nu ook geen antwoord op heeft.
Kent iemand dit gevoel en kan iemand mij vertellen wat wijsheid is in dit geval!!Het is niet makkelijk te zeggen wat wijsheid is. Daarom heb ik wat vragen neergezet, om over na te denken. Bv het na het reizen aan elkaar wennen, klinkt niet helemaal logisch voor een goede relatie. Maar een beter begrip daarvan, kan wel helpen in de goede richting.
