
Hoe relatie en sfeer thuis verbeteren?
dinsdag 16 april 2024 om 09:45
Hoi allemaal,
Man en ik zitten in een dip. Al bijna een jaar. We hebben allebei de wens om er samen uit te komen, maar het lukt ons niet (goed) om nader tot elkaar te komen. We hebben therapie om ons te helpen met communicatie en er is verbetering, maar het gaat tergend langzaam. De sfeer thuis is het beste te omschrijven als zakelijk. We hebben twee kinderen in de basisschoolleeftijd, dus we verdelen de taken, overleggen goed en doen wat we moeten doen. Ik merk dat vooral onze oudste last heeft van onze dip. Oudste is een gevoelig kind, is ineens prikkelbaar, slaapt slecht en stelt vragen als 'Mama, hou jij wel van papa?' Of 'waarom knuffel jij papa nooit?' Ik word hier erg verdrietig van, tegelijkertijd voel ik heel veel weerstand om dan maar 'te doen alsof...'
Op initiatief van de therapeut hebben we 1x in de twee weken date night (thuis of uit) maar we lijken elkaar kwijt, wat er voor zorgt dat we het op date night toch al snel over de kinderen hebben, of: discussie krijgen om iets onbenulligs.
Hoe ga ik hiermee om? En heeft iemand concrete tips om in ieder geval de sfeer te verbeteren? Ik wil gewoon graag dat mijn kinderen thuiskomen in een warm, liefdevol nest en dat is het nu niet
Man en ik zitten in een dip. Al bijna een jaar. We hebben allebei de wens om er samen uit te komen, maar het lukt ons niet (goed) om nader tot elkaar te komen. We hebben therapie om ons te helpen met communicatie en er is verbetering, maar het gaat tergend langzaam. De sfeer thuis is het beste te omschrijven als zakelijk. We hebben twee kinderen in de basisschoolleeftijd, dus we verdelen de taken, overleggen goed en doen wat we moeten doen. Ik merk dat vooral onze oudste last heeft van onze dip. Oudste is een gevoelig kind, is ineens prikkelbaar, slaapt slecht en stelt vragen als 'Mama, hou jij wel van papa?' Of 'waarom knuffel jij papa nooit?' Ik word hier erg verdrietig van, tegelijkertijd voel ik heel veel weerstand om dan maar 'te doen alsof...'
Op initiatief van de therapeut hebben we 1x in de twee weken date night (thuis of uit) maar we lijken elkaar kwijt, wat er voor zorgt dat we het op date night toch al snel over de kinderen hebben, of: discussie krijgen om iets onbenulligs.
Hoe ga ik hiermee om? En heeft iemand concrete tips om in ieder geval de sfeer te verbeteren? Ik wil gewoon graag dat mijn kinderen thuiskomen in een warm, liefdevol nest en dat is het nu niet
bietenwrap wijzigde dit bericht op 16-04-2024 09:47
Reden: Tikfoutje
Reden: Tikfoutje
0.04% gewijzigd
Voorheen actief als cakepop, nu wat gezonder!
woensdag 17 april 2024 om 14:15
ik denk dat TO heel veel baat zou hebben bij een goeie therapeutblijfgewoonbianca schreef: ↑17-04-2024 14:13Het lijkt me toch dat zo’n therapeut daar mee aan de slag gaat, ipv ze op date te sturen. Het is geen dipje vanwege sleur, oid.
https://www.mv-gestalttherapie.nl/blog/ ... a-verraad/
woensdag 17 april 2024 om 14:15
zou geweldig zijn!Fairway schreef: ↑17-04-2024 14:13Ik bedacht me net ook al dat een 'Forward-to-Partner-knop' rete-handig zou zijn in dit soort topics. Met daarin de mogelijkheid om direct te reageren natuurlijk.
Sommige partners zullen inderdaad woest zijn, maar ik gok dat genoeg partners ook hun zegje zouden willen doen, zeker als ze ook zien men open staat voor de andere kant van het verhaal.
Het zou de forumdynamiek wel drastisch veranderen![]()
Soort Rijdende Rechter!
woensdag 17 april 2024 om 14:20
Fairway schreef: ↑17-04-2024 14:13Ik bedacht me net ook al dat een 'Forward-to-Partner-knop' rete-handig zou zijn in dit soort topics. Met daarin de mogelijkheid om direct te reageren natuurlijk.
Sommige partners zullen inderdaad woest zijn, maar ik gok dat genoeg partners ook hun zegje zouden willen doen, zeker als ze ook zien men open staat voor de andere kant van het verhaal.
Het zou de forumdynamiek wel drastisch veranderen![]()

woensdag 17 april 2024 om 14:32
Is dat relevant?blijfgewoonbianca schreef: ↑17-04-2024 14:16Is hij er qua salaris erg op vooruit gegaan ? En dit is een tijdelijke baan ?
woensdag 17 april 2024 om 14:37
Totaal niet
woensdag 17 april 2024 om 14:37
Vind ik wel, ja, anders zou ik het niet vragen.
TO heeft op het punt gestaan , of met de gedachte gespeeld, haar baan op te zeggen en thuisblijfmoeder te worden.
Misschien heeft TO’s man dat - ook - mee laten wegen in zijn beslissing ; denkt hij dat hij ten alle tijden alleen in het gezinsonderhoud moet kunnen voorzien omdat TO haar werk minder belangrijk vindt of lijkt te vinden.
blijfgewoonbianca wijzigde dit bericht op 17-04-2024 15:11
54.95% gewijzigd
Wat gij niet wilt dat u geschiedt, doe dat ook een ander niet.
woensdag 17 april 2024 om 14:38
Deze is heel herkenbaar, in vergelijking vind ik dat man er heel makkelijk vanaf komt door zijn keuze. Wij zitten echt nog in die wedstrijd en daar gaan we zonder hulp niet uitkomen.Browniedoc schreef: ↑17-04-2024 08:46Soort van ego-post maar mogelijk behulpzaam voor TO:
Ik denk regelmatig na over dit topic. Laatst had ik het met man over een vrouw die ik leerde kennen op het schoolplein die niet werkte, waarvan haar man had gevraagd of zij wilde stoppen met werken toen het eerste kind kwam. Hij had een restaurant en een vervelende jeugd met veel overal gedumpt worden dus hij vroeg of zij dan wilde stoppen zodat hun kinderen altijd een vaste plek hadden om te zijn.
Ik kon dat niet met elkaar rijmen. JIJ hebt een nare ervaring en daarom moet IK stoppen met werken?? Toen ik dit met mijn man besprak zat hij heel anders in de wedstrijd. Veel liefdevoller, dingen voor elkaar doen, "je bent toch een team" etc..
Gelijkwaardigheid kan ook in andere dingen zitten, natuurlijk. En dan denk ik aan de post van Wiebeltje.
Ik denk dat ik zelf teveel nadruk leg op een gelijke verdeling van de "lasten" als het op de kinderen aankomt. Omdat ik het zelf echt als zwaar ervaar, en mijn man ook. Toen mijn man een andere baan overwoog met diensten heb ik ook bij vriendinnen zitten spuien. Ik zit er écht niet op te wachten om structureel op dagen de boel alleen te draaien, terwijl anderen daar veel relaxter in zijn. Maar dan denk ik dus ook aan de post van Wiebeltje.
Ik zit echt in die strijd. En waarom eigenlijk, want ik houd toch gewoon heel veel van mijn kinderen? Ik wilde ze toch? Ik geniet er toch ook van? Het heeft voor mijn gevoel meer te maken met het gevoel dat de ander er "gemakkelijk vanaf komt" dan met de daadwerkelijke belasting die het mij geeft. Zou dat in erkenning zitten?
Wat is het forum toch fijn. Onverwachte levenslessen.
woensdag 17 april 2024 om 14:59
Dit. Ik denk wel dat 'jezelf geweld aandoen' een opening zal bieden.
Ik herken het en ik vind dat ook heel moeilijk, boosheid uiten op een gezonde manier sowieso, al helemaal als ik ben gekwetst/verraden. Het is makkelijker om te volharden in boosheid en je af te sluiten.
Het betekent ook absoluut niet dat je moet opgeven wat voor jou belangrijk is. Maar wel dat je je kwetsbaar durft op te stellen met al je boosheid en gekwetsheid en alleen-zijn, en dat je ondanks die gevoelens op zoek gaat naar de de ander, voordat jij zelf erkenning of excuses hebt gekregen. Soms denk je dat je duidelijk bent over wat je voelt, maar is dat helemaal niet zo, omdat je het vanuit onkwetsbaarheid doet zoals met het schreeuwen en andere passief agressieve dingen. Soms moet je je koppigheid overwinnen om weer bij je kwetsbare gevoelens te komen.
En dan nog reageert de ander soms eerst niet zoals je wil en komt met zijn gekwetstheid aanzetten in de vorm van verwijten, en dan is het extra moeilijk.
woensdag 17 april 2024 om 15:19
Bietenwrap schreef: ↑17-04-2024 11:50Olea: Dat verschilt. Het meest recente is onze vakantiebestemming voor de zomer. Hij wil graag vliegen, ik niet en nu gaan we vliegen, omdat ik water bij de wijn heb gedaan.
Fairway: hij is naar dat tweede gesprek vertrokken met de mededeling 'ik kijk wat ze te zeggen hebben en dan hebben we het er later weer over' en kwam terug met 'ik heb getekend, de deal is rond' dat is voor mij geen overleg.
Nogff24: dat ene uurtje reistijd betekent voor mij dat ik ipv 2 dagen nu 5 dagen de kinderen naar school breng. Elke dag een uur later moet beginnen met werken en dus ook een uur later klaar ben. Op kantoordagen betekent dat, dat ik rond half 8 pas thuis ben, omdat ik na de file vertrek. In plaats van 3 ben ik nu bij 5 van de 6 activiteiten de breng! En haalouder. En soms 6, als hij de zwemles niet red. Als hij zwemles niet red, stop ik eerder met werk. Die uren moet ik later inhalen. Dat doe ik nadat de kinderen op bed liggen, dus dan ben ik tot 23 uur aan het werk. De ochtend erna ben ik vrij, dat scheelt. Ik kan vrijdagochtend niet meer naar m'n vaste groepsles op de sportschool, want ik moet de kinderen wegbrengen.
Het is dus wel meer dan 'ff 2x een uurtje'
Maar het is mij duidelijk dat ik het initiatief moet nemen om dit te veranderen? Dus dat ga ik doen. Er zit alleen niet heel veel ruimte in.
Dit zou ik exact zo bij de therapeut neerleggen. Je kúnt het niet vergeven/vergeten, omdat jij elke week weer met de consequenties moet dealen. Natuurlijk kan je boosheid dan niet slijten. Wat als jij nu zonder overleg een baan aanneemt met een uur extra reistijd en niet meer kan thuiswerken? Hoe zou hij dat vinden, gaat hij het dan oplossen? Nee toch? Waarom vindt hij het wel redelijk dat dat andersom zo is gegaan?
En dan zit je vol boosheid, je wordt niet begrepen, en dan verwacht hij ook nog eens seks van je. Niet zo gek dat de sfeer dan tot onder het nulpunt daalt.
Ik denk niet dat de relatie totaal niet meer te redden is, maar jullie moeten wel keihard aan de bak met een goede therapeut en hij moet wel oprecht openstaan voor verbetering en verandering.
"Wine in the morning, and some breakfast at night. Oh baby, I'm beginning to see the light!"
woensdag 17 april 2024 om 15:25
En dan quoot je haar... Haal dat even weg, dan kan TO dat bericht ook wissen.grasspriet1980 schreef: ↑17-04-2024 15:24Je bent aan het dubbelnicken TO, misschien vind je het niet fijn nu 'herkenbaar' te zijn als oud gediend forumlid.
woensdag 17 april 2024 om 15:27
Wil ik wel doen maar is al zeker 5x gebeurd dat ze post met de andere nick. Wilde eerst niks zeggen maar nu dacht ik: ik zeg het even, maar inderdaad, quoten niet handig, haal ik weg.OlleGrieze schreef: ↑17-04-2024 15:25En dan quoot je haar... Haal dat even weg, dan kan TO dat bericht ook wissen.
woensdag 17 april 2024 om 15:29
grasspriet1980 schreef: ↑17-04-2024 15:27Wil ik wel doen maar is al zeker 5x gebeurd dat ze post met de andere nick. Wilde eerst niks zeggen maar nu dacht ik: ik zeg het even, maar inderdaad, quoten niet handig, haal ik weg.
Volgens mij is dat niet TO, maar iemand met een soortgelijk verhaal (staat in haar eerste reactie in dit topic).
"Wine in the morning, and some breakfast at night. Oh baby, I'm beginning to see the light!"
woensdag 17 april 2024 om 15:46
Maar TO, waarom is de oplossing geweest dat jij al die taken oppakt? Klinkt alsof je daar nu heel boos om bent.
Maar waarom dan ermee akkoord gaan?
Jullie hadden een verdeling van taken, het kan toch niet dat hij beslist om ander werk aan te nemen en dan het gevolg dan is dat JIJ een uur later moet beginnen met werken.
Hij start juist bij een nieuwe baan, dat is hét moment om in de arbeidsvoorwaardengesprekken mee te nemen dat hij wel op een bepaalde tijd moet starten/bepaalde dagen thuis wil werken/whatever nodig is zodat jullie takenverdeling in stand kan blijven.
Maar waarom dan ermee akkoord gaan?
Jullie hadden een verdeling van taken, het kan toch niet dat hij beslist om ander werk aan te nemen en dan het gevolg dan is dat JIJ een uur later moet beginnen met werken.
Hij start juist bij een nieuwe baan, dat is hét moment om in de arbeidsvoorwaardengesprekken mee te nemen dat hij wel op een bepaalde tijd moet starten/bepaalde dagen thuis wil werken/whatever nodig is zodat jullie takenverdeling in stand kan blijven.
woensdag 17 april 2024 om 16:04
Ik vind het echt bizar dat hij zonder echt overleg een andere baan aanneemt en dat die taken dan nu op jouw bordje liggen. Dus hij heeft een andere baan en jij moet daardoor een uur later beginnen met werken? Dat zou bij mij niet eens kunnen, moet altijd om 8 uur present zijn. Dus mijn man hoeft zoiets niet te flikken. Vraag me af hoe dat dan bij jullie ging. Je was dus al niet blij met die nieuwe baan, en toen zei hij: nu moet jij dus de kinderen brengen en je werktijden aanpassen, want ik moet vroeg naar werk. Hoe ging dat gesprek dan verder?
Of kwam je zelf gelijk met de opmerking dat je alles van hem gaat overnemen?
Waarom past hij zn werktijden niet aan?
Mijn man is een dag minder gaan werken, maar toch echt in overleg met mij, want ik wilde meer gaan werken. Pas toen we dat beiden op werk hadden geregeld en samen goed besproken hebben zijn we daarmee gestart. Dat lijkt me logisch, je bent een gezin, een team. Zeker wanneer er kinderen zijn moet je toch kijken of alles goed geregeld is.
Of kwam je zelf gelijk met de opmerking dat je alles van hem gaat overnemen?
Waarom past hij zn werktijden niet aan?
Mijn man is een dag minder gaan werken, maar toch echt in overleg met mij, want ik wilde meer gaan werken. Pas toen we dat beiden op werk hadden geregeld en samen goed besproken hebben zijn we daarmee gestart. Dat lijkt me logisch, je bent een gezin, een team. Zeker wanneer er kinderen zijn moet je toch kijken of alles goed geregeld is.
tulpje22 wijzigde dit bericht op 17-04-2024 16:06
4.58% gewijzigd
woensdag 17 april 2024 om 16:05
Dat is dus precies het probleem, hij verzaakt en TO zal wel moeten.Miura schreef: ↑17-04-2024 15:46Maar TO, waarom is de oplossing geweest dat jij al die taken oppakt? Klinkt alsof je daar nu heel boos om bent.
Maar waarom dan ermee akkoord gaan?
Jullie hadden een verdeling van taken, het kan toch niet dat hij beslist om ander werk aan te nemen en dan het gevolg dan is dat JIJ een uur later moet beginnen met werken.
Hij start juist bij een nieuwe baan, dat is hét moment om in de arbeidsvoorwaardengesprekken mee te nemen dat hij wel op een bepaalde tijd moet starten/bepaalde dagen thuis wil werken/whatever nodig is zodat jullie takenverdeling in stand kan blijven.
woensdag 17 april 2024 om 16:13
Hoezo hij verzaakt? Daar gaat toch een gesprek aan vooraf?
Man: ik moet nu om half 8 in de auto stappen om naar werk te gaan
To (vermoedelijk): verdorie nu moet ik mijn werkschema om gooien
Terwijl dit gesprek óók op een andere manier had kunnen gaan
Man: ik moet nu om half 8 in de auto stappen om naar werk te gaan
To: hoe ga je dat dan oplossen met halen/brengen van de kinderen?
woensdag 17 april 2024 om 16:21
Man, kweenie, ik ga doeiiiiMiura schreef: ↑17-04-2024 16:13Hoezo hij verzaakt? Daar gaat toch een gesprek aan vooraf?
Man: ik moet nu om half 8 in de auto stappen om naar werk te gaan
To (vermoedelijk): verdorie nu moet ik mijn werkschema om gooien
Terwijl dit gesprek óók op een andere manier had kunnen gaan
Man: ik moet nu om half 8 in de auto stappen om naar werk te gaan
To: hoe ga je dat dan oplossen met halen/brengen van de kinderen?
woensdag 17 april 2024 om 16:24
Je doet weer alsof er niet overlegd is maar dat is dus niet zo. Er is uitgebreid over de nieuwe baan gesproken, schrijft TO. Het overleg is alleen niet netjes afgerond met een gezamenlijk compromis, maar met zijn eenzijdige en hoopvolle 'we zien wel, het komt wel goed'.Tulpje22 schreef: ↑17-04-2024 16:04Ik vind het echt bizar dat hij zonder echt overleg een andere baan aanneemt en dat die taken dan nu op jouw bordje liggen. Dus hij heeft een andere baan en jij moet daardoor een uur later beginnen met werken? Dat zou bij mij niet eens kunnen, moet altijd om 8 uur present zijn. Dus mijn man hoeft zoiets niet te flikken. Vraag me af hoe dat dan bij jullie ging. Je was dus al niet blij met die nieuwe baan, en toen zei hij: nu moet jij dus de kinderen brengen en je werktijden aanpassen, want ik moet vroeg naar werk. Hoe ging dat gesprek dan verder?
Of kwam je zelf gelijk met de opmerking dat je alles van hem gaat overnemen?
Waarom past hij zn werktijden niet aan?
Mijn man is een dag minder gaan werken, maar toch echt in overleg met mij, want ik wilde meer gaan werken. Pas toen we dat beiden op werk hadden geregeld en samen goed besproken hebben zijn we daarmee gestart. Dat lijkt me logisch, je bent een gezin, een team. Zeker wanneer er kinderen zijn moet je toch kijken of alles goed geregeld is.
De hernieuwde taakverdeling is er ook gekomen, het één en ander is verschoven, alleen loopt het in de praktijk toch nog erg scheef (man staat in de file, TO neemt toch taken over omdat 'hij zulke lange dagen maakt').
fairway wijzigde dit bericht op 17-04-2024 16:43
0.82% gewijzigd
woensdag 17 april 2024 om 16:35
Het gaat om een diepere laag van vertrouwen.
Dat de ander je ziet, hoort en het beste met je voor heeft.
Vertrouwen in de relatie maar ook het vertrouwen in jezelf. Dat je trouw bent aan je eigen emoties , waarden en grenzen.
Wanneer je gekwetst bent en beide over de grenzen van een ander gaat dan wordt er een muur opgetrokken en de afweermechanismes bepalen dan de relatiedynamiek. Allebei worden jullie bevestigd in deze wantrouwen en onveiligheid.
Het is dan vooral belangrijk om zelf eerst door de emoties heen te bewegen. Boosheid staat voor grenzen aangeven. Onder boosheid zit verdriet (waarschijnlijk blijf je hangen in boosheid omdat je zelf niet op een gezonde manier jouw grenzen kan bewaken)
Kun je dit verdriet voelen? Vaak wordt er ook iets ouds getriggerd ( ik sta er altijd alleen voor, ik ben niet goed genoeg …)
Kun je verdrietig zijn om deze diepe gevoelens van pijn, eenzaamheid of leegte? Als je dit verdriet kan doorvoelen/huilen dan kan het wegvloeien en verzachten.
Met zachtheid kun je de muur afbreken en hem terug vinden. Zonder wapens kun je elkaar pas weer voelen en emotioneel beschikbaar zijn waaruit oprechte excuses en wederzijds begrip kunnen vloeien.
De praktische oplossingen komen dan vaak vanzelf.
Dat zal voor hem ook gelden omdat je elkaar in een liefdesrelatie altijd triggert en kwetst in ( oude) wonden.
Dat de ander je ziet, hoort en het beste met je voor heeft.
Vertrouwen in de relatie maar ook het vertrouwen in jezelf. Dat je trouw bent aan je eigen emoties , waarden en grenzen.
Wanneer je gekwetst bent en beide over de grenzen van een ander gaat dan wordt er een muur opgetrokken en de afweermechanismes bepalen dan de relatiedynamiek. Allebei worden jullie bevestigd in deze wantrouwen en onveiligheid.
Het is dan vooral belangrijk om zelf eerst door de emoties heen te bewegen. Boosheid staat voor grenzen aangeven. Onder boosheid zit verdriet (waarschijnlijk blijf je hangen in boosheid omdat je zelf niet op een gezonde manier jouw grenzen kan bewaken)
Kun je dit verdriet voelen? Vaak wordt er ook iets ouds getriggerd ( ik sta er altijd alleen voor, ik ben niet goed genoeg …)
Kun je verdrietig zijn om deze diepe gevoelens van pijn, eenzaamheid of leegte? Als je dit verdriet kan doorvoelen/huilen dan kan het wegvloeien en verzachten.
Met zachtheid kun je de muur afbreken en hem terug vinden. Zonder wapens kun je elkaar pas weer voelen en emotioneel beschikbaar zijn waaruit oprechte excuses en wederzijds begrip kunnen vloeien.
De praktische oplossingen komen dan vaak vanzelf.
Dat zal voor hem ook gelden omdat je elkaar in een liefdesrelatie altijd triggert en kwetst in ( oude) wonden.

Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn
Al een account? Log dan hier in