Hoe relatie en sfeer thuis verbeteren?

Bietenwrap dinsdag 16 april 2024 om 09:45

Hoi allemaal,

Man en ik zitten in een dip. Al bijna een jaar. We hebben allebei de wens om er samen uit te komen, maar het lukt ons niet (goed) om nader tot elkaar te komen. We hebben therapie om ons te helpen met communicatie en er is verbetering, maar het gaat tergend langzaam. De sfeer thuis is het beste te omschrijven als zakelijk. We hebben twee kinderen in de basisschoolleeftijd, dus we verdelen de taken, overleggen goed en doen wat we moeten doen. Ik merk dat vooral onze oudste last heeft van onze dip. Oudste is een gevoelig kind, is ineens prikkelbaar, slaapt slecht en stelt vragen als 'Mama, hou jij wel van papa?' Of 'waarom knuffel jij papa nooit?' Ik word hier erg verdrietig van, tegelijkertijd voel ik heel veel weerstand om dan maar 'te doen alsof...'

Op initiatief van de therapeut hebben we 1x in de twee weken date night (thuis of uit) maar we lijken elkaar kwijt, wat er voor zorgt dat we het op date night toch al snel over de kinderen hebben, of: discussie krijgen om iets onbenulligs.

Hoe ga ik hiermee om? En heeft iemand concrete tips om in ieder geval de sfeer te verbeteren? Ik wil gewoon graag dat mijn kinderen thuiskomen in een warm, liefdevol nest en dat is het nu niet

bietenwrap wijzigde dit bericht op 16-04-2024 09:47
Reden: Tikfoutje

0.04% gewijzigd

Voorheen actief als cakepop, nu wat gezonder!

Ladara woensdag 17 april 2024 om 17:27

Anna75 schreef: ↑
17-04-2024 17:23
Ik denk dat iedereen wel wrokkige gevoelens kent en de een laat ze makkelijker los dan de ander. Maar er dagelijks mee geconfronteerd worden, nee, dat ken ik niet. Maar ik bedoelde het meer met het oog op jou: dit vreet toch aan je op deze manier?

Ja uiteraard. Het is bij tijden behoorlijk ruk. Ik heb de afgelopen jaren om me heen gekeken en ik denk eigenlijk dat samenleven altijd een bepaalde mate van ellende met zich mee brengt. Is het niet de ellende die mensen elkaar aandoen, dan is het wel extern gedoe. Ik heb besloten in te zetten op acceptatie. Dat is moeilijk, maar ook wel boeiend, ergens.

Doreia* woensdag 17 april 2024 om 17:29

Bietenwrap schreef: ↑
17-04-2024 17:13
ik dubbelnick niet. Het topic van Zwaluw is echt van iemand anders. Wel vergelijkbaar overigens, maar ik ben het niet.

Wat betreft overleg nadat hij de baan had aangenomen: dat is er geweest, maar dat kwam even heel plat gezegd neer op 'met mijn nieuwe baan kan ik niks betekenen 's ochtends en jij bent flexibeler, dus ja, sorry, maar jij moet het doen. En zo is het dus gegaan.' En ja: hij zou de kinderen dan 's ochtends klaarmaken. Maar ja: moe van alle eerste indrukken en nieuwe werkzaamheden en het reizen, dus dat komt er ook zelden van. In de praktijk springt hij om 6:45 onder de douche, rent hij om 07:00 uur de deur uit en mag ik het uitzoeken 's ochtends. En op z'n thuiswerkdag begint hij vroeg, zodat hij vroeg klaar is, zodat hij 's middags alle tijd voor/met de kinderen heeft.

Iemand vroeg naar z'n salaris. Hij is er iets op vooruit gegaan, maar ik verdien meer dan hij. Ik denk dus ook niet persé dat hij de druk voelt van kostwinner zijn.

Hem het topic laten lezen durf ik niet. In deze situatie voelt dat als een brandende lont in een vat buskruit gooien. Maar wellicht is het wel een idee om eens voor hem uit te schrijven welke gevolgen zijn beslissing heeft (gehad) voor mij, om zo het gesprek over een herverdeling opnieuw te voeren.

Inmiddels is hij wel voldoende gewend om in elk geval:
- 's ochtends de tafel te dekken voor iedereen.
- de broodbakken en fruit met drinken voor de kinderen te maken.

- te weten op welke dagen het mega druk is op de weg ( ik gok maar zo de dinsdag en donderdag) en dat hij daardoor vroeger weggaat en het op een geschikter moment in haalt om zo niet te laat te hoeven zijn voor het ophalen van de kinderen.

- thuiswerkdag verschuiven naar een geschiktere dag (bijvoorbeeld een dikke file dag) zodat je dat probleem al getackeld hebt.
- zaterdagochtend sport aan hem over te laten.

En zo is er al weer iets meer druk van jouw schouders en kun jij het ook makkelijker inpassen in je eigen bezigheden.

I noticed how your people didn't support you. So, I sent you strangers -- The Universe

Rooss4.0 woensdag 17 april 2024 om 17:30

Bietenwrap schreef: ↑
17-04-2024 17:13
Maar wellicht is het wel een idee om eens voor hem uit te schrijven welke gevolgen zijn beslissing heeft (gehad) voor mij, om zo het gesprek over een herverdeling opnieuw te voeren.

Dit vind ik een heel goed idee. Ik denk dat het echt tijd wordt dat hij de impact van zijn beslissing in gaat zien en richting jou gaat erkennen. Het is natuurlijk wel verdomde makkelijk om een andere baan te nemen en de zorgtaken uit je handen te laten klappen en er blind vanuit te gaan dat je partner dit wel even oppakt.
Eigenlijk schandalig.

.

meisje85 woensdag 17 april 2024 om 17:32

Ladara schreef: ↑
17-04-2024 17:27
Ja uiteraard. Het is bij tijden behoorlijk ruk. Ik heb de afgelopen jaren om me heen gekeken en ik denk eigenlijk dat samenleven altijd een bepaalde mate van ellende met zich mee brengt. Is het niet de ellende die mensen elkaar aandoen, dan is het wel extern gedoe. Ik heb besloten in te zetten op acceptatie. Dat is moeilijk, maar ook wel boeiend, ergens.

Ik denk dat je blik om je heen best weleens ingekleurd zou kunnen zijn door je eigen ellende en boosheid. Ik vind helemaal niet dat samenleven een bepaalde mate van ellende met zich meebrengt. Dan zou ik er niet eens aan beginnen. En ik weet zeker dat ik hierin niet een uitzondering ben. En er gebeurt heus van alles in mijn en ons leven, maar the bottom line is niet de ellende maar "we hebben elkaar".

Rooss4.0 woensdag 17 april 2024 om 17:33

Ladara schreef: ↑
17-04-2024 17:27
Ja uiteraard. Het is bij tijden behoorlijk ruk. Ik heb de afgelopen jaren om me heen gekeken en ik denk eigenlijk dat samenleven altijd een bepaalde mate van ellende met zich mee brengt. Is het niet de ellende die mensen elkaar aandoen, dan is het wel extern gedoe. Ik heb besloten in te zetten op acceptatie. Dat is moeilijk, maar ook wel boeiend, ergens.

Nou nee hoor, gelukkig niet. Misschien kan ik je latten van harte aanraden.

Acceptatie en boosheid gaan in mijn woordenboek niet samen. Ik denk niet dat je afstevent op acceptatie maar op onverschilligheid. Nu kan dat een prachtig copingmechanisme zijn maar met liefde heeft het niet zoveel te maken.

.

Anna75 woensdag 17 april 2024 om 17:34

Doreia* schreef: ↑
17-04-2024 17:29
Inmiddels is hij wel voldoende gewend om in elk geval:
- 's ochtends de tafel te dekken voor iedereen.
- de broodbakken en fruit met drinken voor de kinderen te maken.

- te weten op welke dagen het mega druk is op de weg ( ik gok maar zo de dinsdag en donderdag) en dat hij daardoor vroeger weggaat en het op een geschikter moment in haalt om zo niet te laat te hoeven zijn voor het ophalen van de kinderen.

- thuiswerkdag verschuiven naar een geschiktere dag (bijvoorbeeld een dikke file dag) zodat je dat probleem al getackeld hebt.
- zaterdagochtend sport aan hem over te laten.

En zo is er al weer iets meer druk van jouw schouders en kun jij het ook makkelijker inpassen in je eigen bezigheden.

Wat een rust. Ik stel me voor hoe opgelucht jouw cliënten bij je vandaan komen nadat jij orde in hun financiële chaos hebt gebracht.

Ars longa, vita brevis

meisje85 woensdag 17 april 2024 om 17:35

Overigens vind ik acceptatie op geen enkele manier te rijmen met boosheid. Dan wordt het een "ik trek m'n schouders op en het kan me allemaal geen ruk meer schelen"-vorm van acceptatie, en dat is allesbehalve acceptatie. En grappig genoeg, bepaalt het dan dus nog net zoveel je leven.

Ladara woensdag 17 april 2024 om 17:36

Lila-Linda schreef: ↑
17-04-2024 17:25
PRAAT erover!
dat is het enige juiste advies

En heb de wil naar de ander te luisteren, te begrijpen, te willen helpen
Zit er niet voor jezelf, maar voor jullie samen

En JA, ik ken de situatie, ben al eeuwig met mijn partner en we hebben de bodem echt weleens aangeraakt.

Ik begrijp mijn man prima, hij wilde voor ons zorgen en verzoop zich in zijn werk om dat te kunnen doen. Hij dacht dat hij het goede deed en hij wil daar graag erkenning voor. Maar terwijl hij dat deed heeft hij de hele jeugd van onze kinderen gemist en mij in mijn eentje overal voor laten opdraaien, tot en met een burnout aan toe, waarin ik nog steeds alles deed. Ik voel de effecten daarvan nog, al is het inmiddels vijf jaar geleden. Ik heb hem jarenlang gesmeekt het anders te doen, ik heb uitgelegd hoe het was, dat ik het niet kon alleen, ik heb gehuild, geschreeuwd, ik ben liefdevol geweest en hij heeft alles genegeerd. Hij vindt dat nu vervelend, zegt hij, maar hij wil van mij horen dat het goed was wat hij deed. Dat hij een goede man en vader was. En dat kan ik niet zeggen, want dat was hij niet. En het feit dat hij dat wil, is onderdeel van mijn boosheid.

Mariejan woensdag 17 april 2024 om 17:50

Ik snap niet hoe iemand er mee weg kan komen. Hij zou de kinderen ‘s ochtends doen maar hij doet dat gewoon niet. Hoe kan dat. En hoe kan het dat jij het dan wel doet.

En ja kinderen moeten naar school. Maar dat interesseert hem toch ook niet.

Net zo als die zwemles. Ik zou dan zeggen: nou dat is jammer dat je Marietje niet kan brengen. Hier heb je haar aan de telefoon. Kan je het even zelf tegen haar zeggen dat het vanavond niet doorgaat.

Lila-Linda woensdag 17 april 2024 om 17:53

Ladara schreef: ↑
17-04-2024 17:36
Ik begrijp mijn man prima, hij wilde voor ons zorgen en verzoop zich in zijn werk om dat te kunnen doen. Hij dacht dat hij het goede deed en hij wil daar graag erkenning voor. Maar terwijl hij dat deed heeft hij de hele jeugd van onze kinderen gemist en mij in mijn eentje overal voor laten opdraaien, tot en met een burnout aan toe, waarin ik nog steeds alles deed. Ik voel de effecten daarvan nog, al is het inmiddels vijf jaar geleden. Ik heb hem jarenlang gesmeekt het anders te doen, ik heb uitgelegd hoe het was, dat ik het niet kon alleen, ik heb gehuild, geschreeuwd, ik ben liefdevol geweest en hij heeft alles genegeerd. Hij vindt dat nu vervelend, zegt hij, maar hij wil van mij horen dat het goed was wat hij deed. Dat hij een goede man en vader was. En dat kan ik niet zeggen, want dat was hij niet. En het feit dat hij dat wil, is onderdeel van mijn boosheid.

Maar eeuh... jouw man klinkt als geen leuke mens. Geen fijne partner. Geen goeie vader

Anna75 woensdag 17 april 2024 om 18:00

meisje85 schreef: ↑
17-04-2024 17:32
Ik denk dat je blik om je heen best weleens ingekleurd zou kunnen zijn door je eigen ellende en boosheid. Ik vind helemaal niet dat samenleven een bepaalde mate van ellende met zich meebrengt. Dan zou ik er niet eens aan beginnen. En ik weet zeker dat ik hierin niet een uitzondering ben. En er gebeurt heus van alles in mijn en ons leven, maar the bottom line is niet de ellende maar "we hebben elkaar".

Dit.

anna75 wijzigde dit bericht op 12-05-2024 22:53

40.63% gewijzigd

Ars longa, vita brevis

Anna75 woensdag 17 april 2024 om 18:02

Ladara schreef: ↑
17-04-2024 17:36
Ik begrijp mijn man prima, hij wilde voor ons zorgen en verzoop zich in zijn werk om dat te kunnen doen. Hij dacht dat hij het goede deed en hij wil daar graag erkenning voor. Maar terwijl hij dat deed heeft hij de hele jeugd van onze kinderen gemist en mij in mijn eentje overal voor laten opdraaien, tot en met een burnout aan toe, waarin ik nog steeds alles deed. Ik voel de effecten daarvan nog, al is het inmiddels vijf jaar geleden. Ik heb hem jarenlang gesmeekt het anders te doen, ik heb uitgelegd hoe het was, dat ik het niet kon alleen, ik heb gehuild, geschreeuwd, ik ben liefdevol geweest en hij heeft alles genegeerd. Hij vindt dat nu vervelend, zegt hij, maar hij wil van mij horen dat het goed was wat hij deed. Dat hij een goede man en vader was. En dat kan ik niet zeggen, want dat was hij niet. En het feit dat hij dat wil, is onderdeel van mijn boosheid.

Werkt hij nu nog zoveel?

Ars longa, vita brevis

Sjaantje37 woensdag 17 april 2024 om 18:22

Ladara schreef: ↑
17-04-2024 17:36
Ik begrijp mijn man prima, hij wilde voor ons zorgen en verzoop zich in zijn werk om dat te kunnen doen. Hij dacht dat hij het goede deed en hij wil daar graag erkenning voor. Maar terwijl hij dat deed heeft hij de hele jeugd van onze kinderen gemist en mij in mijn eentje overal voor laten opdraaien, tot en met een burnout aan toe, waarin ik nog steeds alles deed. Ik voel de effecten daarvan nog, al is het inmiddels vijf jaar geleden. Ik heb hem jarenlang gesmeekt het anders te doen, ik heb uitgelegd hoe het was, dat ik het niet kon alleen, ik heb gehuild, geschreeuwd, ik ben liefdevol geweest en hij heeft alles genegeerd. Hij vindt dat nu vervelend, zegt hij, maar hij wil van mij horen dat het goed was wat hij deed. Dat hij een goede man en vader was. En dat kan ik niet zeggen, want dat was hij niet. En het feit dat hij dat wil, is onderdeel van mijn boosheid.

Kan je dan nog wel seks met deze man hebben?

Sjaantje37 woensdag 17 april 2024 om 18:39

1 x is genoeg

Anoniem_670413391a543 woensdag 17 april 2024 om 18:45

Bietenwrap schreef: ↑
17-04-2024 17:13
Hij zou de kinderen dan 's ochtends klaarmaken. Maar ja: moe van alle eerste indrukken en nieuwe werkzaamheden en het reizen, dus dat komt er ook zelden van.

Hij is er iets op vooruit gegaan, maar ik verdien meer dan hij.

Dus jij brengt het meeste geld in het laatje en neemt de meeste zorg op je en jij moet verder niet zo boos doen, want hij staat nou eenmaal veel tijd in de zelfverkozen file én heeft veel tijd nodig om uit te rusten van al dat reizen.

Je schrijft dat hij van alles deed voor deze "situatie", maar misschien moet je vooral kijken naar de bijdragen sinds deze "situatie".

Zijn prioriteit ligt duidelijk bij zijn werk. Als je dat zegt, zal hij ongetwijfeld weer op z'n pik getrapt reageren en passief agressieve opmerkingen gaan maken naar jou, maar misschien is het dan ook maar beter tijd voor een pauze. Tijdelijk uit elkaar. En in die periode dan co-ouderschap. Kan hij ervaren hoe het leven er dan uitziet, met alle zorgtaken. En kun jij bijtanken.

pindakaasmetnootjes woensdag 17 april 2024 om 19:21

Gemberthee schreef: ↑
17-04-2024 18:45
Dus jij brengt het meeste geld in het laatje en neemt de meeste zorg op je en jij moet verder niet zo boos doen, want hij staat nou eenmaal veel tijd in de zelfverkozen file én heeft veel tijd nodig om uit te rusten van al dat reizen.

Je schrijft dat hij van alles deed voor deze "situatie", maar misschien moet je vooral kijken naar de bijdragen sinds deze "situatie".

Zijn prioriteit ligt duidelijk bij zijn werk. Als je dat zegt, zal hij ongetwijfeld weer op z'n pik getrapt reageren en passief agressieve opmerkingen gaan maken naar jou, maar misschien is het dan ook maar beter tijd voor een pauze. Tijdelijk uit elkaar. En in die periode dan co-ouderschap. Kan hij ervaren hoe het leven er dan uitziet, met alle zorgtaken. En kun jij bijtanken.

Dit. Ik zou ook eens alles uit handen laten vallen en om half 7 richting werk rennen. Mag hij kijken hoe hij het oplost. En als hij een dag later voor half 7 vertrekt kun je mogelijk ‘s avonds elders slapen en hem succes wensen met de volgende dag start.

Je verdient het meeste inkomen, zit zelf ook nog in een nieuwe baan met alle indrukken en mag nu alles wat betreft de kinderen alleen doen. Feitelijk ben je dus een alleenstaande moeder met een extra huisgenoot. En dan gaat het in therapie over hoe jij gezelliger thuis moet worden en er meer intimiteit moet komen

Terwijl je man de intimiteit zelf om zeep helpt door je te gebruiken als huis sloof en je wekelijks tot 23.00 uur je uren zit in te halen. Wat een situatie.

Maar8 woensdag 17 april 2024 om 19:27

Ik zou even kijken of de relatietherapeut je wel tot de juiste diepte kan brengen en/of wat je zelf kunt doen om daar te komen.
Datenight is leuk, maar je zult ergens bij de kern moeten komen van wat maakt dat jullie doen wat jullie doen.
Zonder oordeel. Wij weten echt niet hier wat er ten grondslag ligt aan jullie keuzes en frustraties. Het gevaar is dat je blijft hangen op de oppervlakkigheden: Hij komt weer te laat thuis, zij heeft weer kritiek etc.
Het vraagt ook dat je je kwetsbaar op gaat stellen, daarom ben ik wel voorstander van dat met een therapeut of coach te doen. De eerste vraag is die vraag: zijn jullie beiden echt bereid om dat op tafel te leggen? Ook al legt het jouw angst of minder fijne dingen bloot, ook al kwets je de ander. Je moet dan accepteren dat je de uitkomst niet onder controle hebt, maar je wel volledig eerlijk bent geweest. De therapeut zou je moeten kunnen helpen met inzicht en verbanden leggen. Relatietherapie is ook de bereidheid aan jezelf te willen werken. Pas bij stap 10 ofzo komt de datenight … dat gaat om het weer leuk krijgen wanneer er een goede basis is gelegd.

Fairway woensdag 17 april 2024 om 19:36

pindakaasmetnootjes schreef: ↑
17-04-2024 17:02
Dit klinkt niet als een zorgzame man maar als een egoïstische man. Wellicht dat hij in de oude situatie zorgzaam was. Als hij om 6 uur binnen stapt en aanschuift voor het avondeten terwijl jij na het eten nog door kan werken tot een uur of 11 en hij lekker voor de tv zit, vind jij dat dan een lieve zorgzame man?

Hij kookt…

Maeliran woensdag 17 april 2024 om 19:48

Ladara schreef: ↑
17-04-2024 17:36
Ik begrijp mijn man prima, hij wilde voor ons zorgen en verzoop zich in zijn werk om dat te kunnen doen. Hij dacht dat hij het goede deed en hij wil daar graag erkenning voor. Maar terwijl hij dat deed heeft hij de hele jeugd van onze kinderen gemist en mij in mijn eentje overal voor laten opdraaien, tot en met een burnout aan toe, waarin ik nog steeds alles deed. Ik voel de effecten daarvan nog, al is het inmiddels vijf jaar geleden. Ik heb hem jarenlang gesmeekt het anders te doen, ik heb uitgelegd hoe het was, dat ik het niet kon alleen, ik heb gehuild, geschreeuwd, ik ben liefdevol geweest en hij heeft alles genegeerd. Hij vindt dat nu vervelend, zegt hij, maar hij wil van mij horen dat het goed was wat hij deed. Dat hij een goede man en vader was. En dat kan ik niet zeggen, want dat was hij niet. En het feit dat hij dat wil, is onderdeel van mijn boosheid.

Dit is ons ook overkomen, een vader die dacht dat hij goed voor de kinderen en het gezin zorgde door te vluchten in zijn werk, en eerlijk is eerlijk hij werkte hard, verdiende flink dus kinderen hebben kunnen sporten, reizen, studeren.... maar was wel veel afwezig, ik deed het leeuwendeel, werkte als zzp-er vanuit huis dus eigenlijk ook wel logisch maar ook onbegrip, hier hij deed het toch zo goed voor ons, toen ik het uiteindelijk niet allemaal meer kon runnen daar ik ook mantelzorg deed voor een van mijn beste vriendinnen, werd het hem teveel, is een relatie aangegaan met een collega en van de ene op de andere dag vertrokken.... Nu is het contact weer goed (wel uit elkaar natuurlijk na dit alles) maar nog zegt hij altijd ik was een goede vader want ik bracht veel binnen ... ik en ook de kinderen kunnen ons daar nog steeds wel eens boos om voelen, ze hebben het als een gemis ervaren en dat kun je niet meer overdoen

Fairway woensdag 17 april 2024 om 19:51

Bietenwrap schreef: ↑
17-04-2024 17:13
ik dubbelnick niet. Het topic van Zwaluw is echt van iemand anders. Wel vergelijkbaar overigens, maar ik ben het niet.

Wat betreft overleg nadat hij de baan had aangenomen: dat is er geweest, maar dat kwam even heel plat gezegd neer op 'met mijn nieuwe baan kan ik niks betekenen 's ochtends en jij bent flexibeler, dus ja, sorry, maar jij moet het doen. En zo is het dus gegaan.' En ja: hij zou de kinderen dan 's ochtends klaarmaken. Maar ja: moe van alle eerste indrukken en nieuwe werkzaamheden en het reizen, dus dat komt er ook zelden van. In de praktijk springt hij om 6:45 onder de douche, rent hij om 07:00 uur de deur uit en mag ik het uitzoeken 's ochtends. En op z'n thuiswerkdag begint hij vroeg, zodat hij vroeg klaar is, zodat hij 's middags alle tijd voor/met de kinderen heeft.

Ik zou hem in ieder geval op zijn thuiswerkdag de kinderen én laten brengen én halen van school, dat breekt de sleur van het constante naar school brengen wat op voor jou. En eens met Doreia, de tijd van moe zijn vanwege de eerste indrukken op het werk is nu wel voorbij voor je man, dus waarom helpt hij de kinderen ‘s ochtends niet? Dit moet toch wel te bespreken zijn met hem?

Ik snap sowieso niet dat dit niet naar boven is gekomen tijdens de therapiesessies.

Anna75 woensdag 17 april 2024 om 20:11

Anna75 schreef: ↑
17-04-2024 09:21
TO, jij bent zo te lezen een tijdje geleden van baan gewisseld. Durfde je dat aan omdat je man een vast contract had? Ik schrijf 'durfde' omdat je nogal veel waarde lijkt te hechten aan die vastigheid. Wilde je daarom niet dat je man die nieuwe baan aannam? De praktische bezwaren lijken namelijk niet heel onoverkomelijk.

Ik heb nu alles gelezen, dus even een toevoeging: De praktische bezwaren lijken namelijk niet heel onoverkomelijk voor hém.

Dit gaat niet over een zwemles hier en daar.

Ars longa, vita brevis

meisje85 woensdag 17 april 2024 om 20:16

Fairway schreef: ↑
17-04-2024 19:36
Hij kookt…

En haalt de kinderen op.

S-Groot woensdag 17 april 2024 om 20:17

Bietenwrap schreef: ↑
17-04-2024 17:13
ik dubbelnick niet. Het topic van Zwaluw is echt van iemand anders. Wel vergelijkbaar overigens, maar ik ben het niet.

Wat betreft overleg nadat hij de baan had aangenomen: dat is er geweest, maar dat kwam even heel plat gezegd neer op 'met mijn nieuwe baan kan ik niks betekenen 's ochtends en jij bent flexibeler, dus ja, sorry, maar jij moet het doen. En zo is het dus gegaan.' En ja: hij zou de kinderen dan 's ochtends klaarmaken. Maar ja: moe van alle eerste indrukken en nieuwe werkzaamheden en het reizen, dus dat komt er ook zelden van. In de praktijk springt hij om 6:45 onder de douche, rent hij om 07:00 uur de deur uit en mag ik het uitzoeken 's ochtends. En op z'n thuiswerkdag begint hij vroeg, zodat hij vroeg klaar is, zodat hij 's middags alle tijd voor/met de kinderen heeft.

Iemand vroeg naar z'n salaris. Hij is er iets op vooruit gegaan, maar ik verdien meer dan hij. Ik denk dus ook niet persé dat hij de druk voelt van kostwinner zijn.

Hem het topic laten lezen durf ik niet. In deze situatie voelt dat als een brandende lont in een vat buskruit gooien. Maar wellicht is het wel een idee om eens voor hem uit te schrijven welke gevolgen zijn beslissing heeft (gehad) voor mij, om zo het gesprek over een herverdeling opnieuw te voeren.

Maar waarom maak jij je er niet hard voor dat hij het toch echt gewoon gaat doen in de ochtend? Hoe gaat zoiets dan? Laat je het gaan, 'ik doe het wel weer zelf' en vervolgens natuurlijk wel wrokkig zijn erover? Breng je zulke praktische zaken in in therapie?
En dat hij op z'n thuiswerkdag vroeg begint, bedoel je daarmee dat hij die dag óók de kinderen niet klaarmaakt én niet wegbrengt? Echt no way dat ik dat zou accepteren. Ik snap heel goed dat je boosheid en wrok zo in stand blijft dus ik zou er echt prioriteit van gaan maken om die eerlijker verdeling terug te krijgen.

lila01 woensdag 17 april 2024 om 20:59

Fairway schreef: ↑
17-04-2024 19:36
Hij kookt…

Ik denk dat hij wel meer doet.
Misschien helpt het om eens te kijken naar alle dingen die hij wel doet.
Helpt een takenlijst? Een rooster met wie wat doet? En dat dan ophangen in dd keuken of zo. Soort corvee

Lievelieve woensdag 17 april 2024 om 21:16

Maeliran schreef: ↑
17-04-2024 19:48
Dit is ons ook overkomen, een vader die dacht dat hij goed voor de kinderen en het gezin zorgde door te vluchten in zijn werk, en eerlijk is eerlijk hij werkte hard, verdiende flink dus kinderen hebben kunnen sporten, reizen, studeren.... maar was wel veel afwezig, ik deed het leeuwendeel, werkte als zzp-er vanuit huis dus eigenlijk ook wel logisch maar ook onbegrip, hier hij deed het toch zo goed voor ons, toen ik het uiteindelijk niet allemaal meer kon runnen daar ik ook mantelzorg deed voor een van mijn beste vriendinnen, werd het hem teveel, is een relatie aangegaan met een collega en van de ene op de andere dag vertrokken.... Nu is het contact weer goed (wel uit elkaar natuurlijk na dit alles) maar nog zegt hij altijd ik was een goede vader want ik bracht veel binnen ... ik en ook de kinderen kunnen ons daar nog steeds wel eens boos om voelen, ze hebben het als een gemis ervaren en dat kun je niet meer overdoen

Dit. Ex snapt er trouwens nog steeds niets van. Ik moest niet zo "zeuren" want ik werkte maar drie dagen. En vrouwen kunnen het beter "dat met de kinderen enzo". Ik ging meer vragen, klagen en aan hem trekken en hij ging, terwijl ik zwanger was van onze derde, vreemd met mijn beste vriendin. De lul. Want ja zij klaagde tenminste niet zo en hij voelde zich niet gezien want hij werkte toch zes dagen per week?

Inmiddels 50-50 co ouderschap. En met zijn nieuwe moppie kan ie wel dagjes en nachtjes weg, wonderlijk maar waar....voor de juiste persoon kan het kennelijk wel. Niet voor de kinderen trouwens want een dagje naar de speeltuin/zwembad/dierentuin is nog steeds teveel. Dat doet het oppasmeisje wel.

Actieve topics