Relaties
alle pijlers
Hoe relatie en sfeer thuis verbeteren?
dinsdag 16 april 2024 om 09:45
Hoi allemaal,
Man en ik zitten in een dip. Al bijna een jaar. We hebben allebei de wens om er samen uit te komen, maar het lukt ons niet (goed) om nader tot elkaar te komen. We hebben therapie om ons te helpen met communicatie en er is verbetering, maar het gaat tergend langzaam. De sfeer thuis is het beste te omschrijven als zakelijk. We hebben twee kinderen in de basisschoolleeftijd, dus we verdelen de taken, overleggen goed en doen wat we moeten doen. Ik merk dat vooral onze oudste last heeft van onze dip. Oudste is een gevoelig kind, is ineens prikkelbaar, slaapt slecht en stelt vragen als 'Mama, hou jij wel van papa?' Of 'waarom knuffel jij papa nooit?' Ik word hier erg verdrietig van, tegelijkertijd voel ik heel veel weerstand om dan maar 'te doen alsof...'
Op initiatief van de therapeut hebben we 1x in de twee weken date night (thuis of uit) maar we lijken elkaar kwijt, wat er voor zorgt dat we het op date night toch al snel over de kinderen hebben, of: discussie krijgen om iets onbenulligs.
Hoe ga ik hiermee om? En heeft iemand concrete tips om in ieder geval de sfeer te verbeteren? Ik wil gewoon graag dat mijn kinderen thuiskomen in een warm, liefdevol nest en dat is het nu niet
Man en ik zitten in een dip. Al bijna een jaar. We hebben allebei de wens om er samen uit te komen, maar het lukt ons niet (goed) om nader tot elkaar te komen. We hebben therapie om ons te helpen met communicatie en er is verbetering, maar het gaat tergend langzaam. De sfeer thuis is het beste te omschrijven als zakelijk. We hebben twee kinderen in de basisschoolleeftijd, dus we verdelen de taken, overleggen goed en doen wat we moeten doen. Ik merk dat vooral onze oudste last heeft van onze dip. Oudste is een gevoelig kind, is ineens prikkelbaar, slaapt slecht en stelt vragen als 'Mama, hou jij wel van papa?' Of 'waarom knuffel jij papa nooit?' Ik word hier erg verdrietig van, tegelijkertijd voel ik heel veel weerstand om dan maar 'te doen alsof...'
Op initiatief van de therapeut hebben we 1x in de twee weken date night (thuis of uit) maar we lijken elkaar kwijt, wat er voor zorgt dat we het op date night toch al snel over de kinderen hebben, of: discussie krijgen om iets onbenulligs.
Hoe ga ik hiermee om? En heeft iemand concrete tips om in ieder geval de sfeer te verbeteren? Ik wil gewoon graag dat mijn kinderen thuiskomen in een warm, liefdevol nest en dat is het nu niet
bietenwrap wijzigde dit bericht op 16-04-2024 09:47
Reden: Tikfoutje
Reden: Tikfoutje
0.04% gewijzigd
Voorheen actief als cakepop, nu wat gezonder!
woensdag 17 april 2024 om 16:40
Waarom denk je dat ik niet boos mag zijn van mezelf? Dat ik mezelf niet wil kwijtraken slaat op het feit dat ik níet ga inschikken om mijn boosheid op te lossen, want dan zou ik mezelf kwijt raken. Mijn man heeft bijna al onze afspraken geschonden, behalve die van de huwelijkse trouw. Hij heeft zijn leven geleefd zonder overleg met mij, zonder na te denken over de gevolgen voor de kinderen en voor mij. Hij heeft daarmee mijn leven tot een jarenlang overleven gemaakt. Dat verraad dient hij te erkennen en er spijt voor te betuigen voor ik minder boos kan worden. Zolang hij dat niet doet, is dit de status quo. Het is leefbaar, we blijven samen zodat de kinderen veilig groot worden, maar hij heeft dit op zijn geweten en zo lang hij doet alsof het niets voorstelt blijft het dit. Zijn keus.
woensdag 17 april 2024 om 16:41
De focus op die boosheid lijkt me op dit moment funest en dat is ook wat de hun therapeut zegt. Tot voor kort was dit de man met wie TO voor een derde kind wilde gaan. Ze wilde zelfs tijdelijk stoppen met werken om dit te faciliteren. Tot voor kort was hij haar rots in de branding zou je zeggen. Niet?
woensdag 17 april 2024 om 16:53
en jij laat hem ermee wegkomenLadara schreef: ↑17-04-2024 16:40Waarom denk je dat ik niet boos mag zijn van mezelf? Dat ik mezelf niet wil kwijtraken slaat op het feit dat ik níet ga inschikken om mijn boosheid op te lossen, want dan zou ik mezelf kwijt raken. Mijn man heeft bijna al onze afspraken geschonden, behalve die van de huwelijkse trouw. Hij heeft zijn leven geleefd zonder overleg met mij, zonder na te denken over de gevolgen voor de kinderen en voor mij. Hij heeft daarmee mijn leven tot een jarenlang overleven gemaakt. Dat verraad dient hij te erkennen en er spijt voor te betuigen voor ik minder boos kan worden. Zolang hij dat niet doet, is dit de status quo. Het is leefbaar, we blijven samen zodat de kinderen veilig groot worden, maar hij heeft dit op zijn geweten en zo lang hij doet alsof het niets voorstelt blijft het dit. Zijn keus.
woensdag 17 april 2024 om 16:53
Maar zo'n therapeut moet het ook doen met het muntje dat TO en haar man erin gooien. In die therapie dus. Als zij niet dieper willen graven, als zij dat niet aandurven of het nut er niet van inzien, dan kan hij hun niet aan hun haren die "diepte" in trekken. Je haalt eruit wat je erin stopt, zeg maar.blijfgewoonbianca schreef: ↑17-04-2024 14:13Het lijkt me toch dat zo’n therapeut daar mee aan de slag gaat, ipv ze op date te sturen. Het is geen dipje vanwege sleur, oid.
https://www.mv-gestalttherapie.nl/blog/ ... a-verraad/
woensdag 17 april 2024 om 16:56
Ah, het is mijn eigen schuld. Wat stel je voor? Scheiden en de kinderen eronder laten lijden? Schreeuwen aan de telefoon, zoals TO doet zodat de kinderen er wederom onder lijden? - Sorry TO, niet naar bedoeld. Er is geen oplossing. Dit is het. Dat is vast een vervelend gevoel op een forum waar alles oplosbaar lijkt, maar dit is niet oplosbaar, tenzij ìk het oplos. Zodat mijn man er wederom mee wegkomt, want als ik het oplos, kost het hem net zo min iets als nu.
woensdag 17 april 2024 om 16:57
Echt, waarom doe je jezelf dit aan?!Bietenwrap schreef: ↑17-04-2024 11:50dat ene uurtje reistijd betekent voor mij dat ik ipv 2 dagen nu 5 dagen de kinderen naar school breng. Elke dag een uur later moet beginnen met werken en dus ook een uur later klaar ben. Op kantoordagen betekent dat, dat ik rond half 8 pas thuis ben, omdat ik na de file vertrek. In plaats van 3 ben ik nu bij 5 van de 6 activiteiten de breng! En haalouder. En soms 6, als hij de zwemles niet red. Als hij zwemles niet red, stop ik eerder met werk. Die uren moet ik later inhalen. Dat doe ik nadat de kinderen op bed liggen, dus dan ben ik tot 23 uur aan het werk. De ochtend erna ben ik vrij, dat scheelt. Ik kan vrijdagochtend niet meer naar m'n vaste groepsles op de sportschool, want ik moet de kinderen wegbrengen.
Het is dus wel meer dan 'ff 2x een uurtje'
Het is zijn probleem dus hij moet het oplossen. Je kan hem een overgangsperiode geven en daarna zoekt hij het maar uit. Op deze manier ben jij alleen maar bezig met rennen en achter de feiten aan het rennen. En als de therapeut hier niet op inzoomt raad ik aan een andere te zoeken, dan heb je echt een waardeloze therapeut.
woensdag 17 april 2024 om 16:58
En jezelf. Ik kan me namelijk niet anders voorstellen dan dat je jezelf net zo goed kwijtraakt met een constante boosheid en de gedachte dat je je niet gaat inschikken.
woensdag 17 april 2024 om 17:02
Dit klinkt niet als een zorgzame man maar als een egoïstische man. Wellicht dat hij in de oude situatie zorgzaam was. Als hij om 6 uur binnen stapt en aanschuift voor het avondeten terwijl jij na het eten nog door kan werken tot een uur of 11 en hij lekker voor de tv zit, vind jij dat dan een lieve zorgzame man?Bietenwrap schreef: ↑17-04-2024 12:03En als ik het allemaal teruglees klinkt hij als een lul de behanger, maar hij is absoluut ook een fijne man. Hij is bijv. echt heel zorgzaam. Hij kookt altijd en vaak ook dingen waarvan hij weet dat ik het heel lekker vind. Hij kwam voor dit alles regelmatig thuis met iets lekkers voor mij of een bosje bloemen. Hij heeft vrij recent voor mijn verjaardag (kroonjaar) een etentje georganiseerd met familie en vrienden, zonder dat ik daar vanaf wist en hield toen een hele liefdevolle speech over hoe hij niet de makkelijkste is en ik desondanks altijd 'zijn rug heb'. Hij heeft op eigen initiatief de zolder opgeknapt en een fatsoenlijke thuiswerkplek ingericht omdat ik altijd aan de keukentafel zat. En zo zijn er nog veel meer positieve dingen. Dat is ook de voornaamste reden dat ik nog niet de handdoek in de ring heb gegooid: het is niet alleen een eikel, maar het lukt mij niet om vooral te focussen op de goede dingen, zolang dit nog tussen ons in staat...
woensdag 17 april 2024 om 17:03
nee, uitpratenLadara schreef: ↑17-04-2024 16:56Ah, het is mijn eigen schuld. Wat stel je voor? Scheiden en de kinderen eronder laten lijden? Schreeuwen aan de telefoon, zoals TO doet zodat de kinderen er wederom onder lijden? - Sorry TO, niet naar bedoeld. Er is geen oplossing. Dit is het. Dat is vast een vervelend gevoel op een forum waar alles oplosbaar lijkt, maar dit is niet oplosbaar, tenzij ìk het oplos. Zodat mijn man er wederom mee wegkomt, want als ik het oplos, kost het hem net zo min iets als nu.
hem uitleggen waarom en hoe hij je gekwetst heeft
en dat dat een bom legt onder jullie huwelijk en onder jouw gesteldheid
En elkaar willen begrijpen, en heel graag willen dat de ander niet rondloopt met een boos gevoel
Dat kan allemaal zonder schreeuwen, zonder schelden, en zonder dat de kinderen er onder lijden
woensdag 17 april 2024 om 17:03
Ik heb dezelfde keuze gemaakt als de man van TO: van baan wisselen met (veel) meer reistijd. Ik was doodongelukkig in de baan die ik had en heb het nu al jaren naar mijn zin.
Verschil: overlegd met partner en hij was akkoord met mijn baanwissel. Ik had het ook niet echt geaccepteerd als hij nee had gezegd…
Ander verschil: als ik moet halen ga ik uit van file, dus vertrek extra vroeg. Nu kan er nog altijd een monsterfile zijn, maar dat komt weinig voor. Het klinkt alsof je man te weinig verantwoordelijkheid neemt om op tijd te zijn.
Zou jij minder willen werken?
Misschien is dat wel een fijne manier om de balans terug te brengen.
Jullie interactie klinkt als een impasse. Helpt het niet om dat uit te spreken?
Ik zou ook bij een andere therapeut proberen. Het heeft hij ons wel even geduurd voor we een fijne hadden.
Verschil: overlegd met partner en hij was akkoord met mijn baanwissel. Ik had het ook niet echt geaccepteerd als hij nee had gezegd…
Ander verschil: als ik moet halen ga ik uit van file, dus vertrek extra vroeg. Nu kan er nog altijd een monsterfile zijn, maar dat komt weinig voor. Het klinkt alsof je man te weinig verantwoordelijkheid neemt om op tijd te zijn.
Zou jij minder willen werken?
Misschien is dat wel een fijne manier om de balans terug te brengen.
Jullie interactie klinkt als een impasse. Helpt het niet om dat uit te spreken?
Ik zou ook bij een andere therapeut proberen. Het heeft hij ons wel even geduurd voor we een fijne hadden.
woensdag 17 april 2024 om 17:06
Je doet alsof het een keuze is. Voor jou is dat wellicht zo, maar voor mij is dat niet zo. Verder vraag ik me af, als ik nou vreemd ga en mijn man is daar vervolgens boos over, zou hij dan hetzelfde advies krijgen? Laat die boosheid los, want gisteren wilde je nog een derde kind met haar?
woensdag 17 april 2024 om 17:10
Dat kinderen altijd lijden is een tunnelvisie. Logisch dat je zo denkt als je na jaren strijd murw gestreden bent. Ik hoop voor jou dat je het op een dag oké gaat vinden om voor jezelf te kiezen.Ladara schreef: ↑17-04-2024 16:56Ah, het is mijn eigen schuld. Wat stel je voor? Scheiden en de kinderen eronder laten lijden? Schreeuwen aan de telefoon, zoals TO doet zodat de kinderen er wederom onder lijden? - Sorry TO, niet naar bedoeld. Er is geen oplossing. Dit is het. Dat is vast een vervelend gevoel op een forum waar alles oplosbaar lijkt, maar dit is niet oplosbaar, tenzij ìk het oplos. Zodat mijn man er wederom mee wegkomt, want als ik het oplos, kost het hem net zo min iets als nu.
woensdag 17 april 2024 om 17:11
Lila-Linda schreef: ↑17-04-2024 17:03nee, uitpraten
hem uitleggen waarom en hoe hij je gekwetst heeft
en dat dat een bom legt onder jullie huwelijk en onder jouw gesteldheid
En elkaar willen begrijpen, en heel graag willen dat de ander niet rondloopt met een boos gevoel
Dat kan allemaal zonder schreeuwen, zonder schelden, en zonder dat de kinderen er onder lijden
Ah ja, ook dat heb ik in de afgelopen tien jaar uiteraard al meermaals gedaan. Hij vindt het alleen niet erg. Behalve dan: 'ik vind het vervelend dat je het zo ervaren hebt'. TO omschreef het geloof ik alsof hij ook meteen in je gezicht had kunnen spugen; ja dat.
Ik begrijp dat je het goed bedoeld, maar soms zijn zaken gewoon zoals ze zijn, zonder oplossing. Dit is het. Verdrietig, vervelend, maar ik moet er maar mee leren leven.
woensdag 17 april 2024 om 17:12
Fairway schreef: ↑17-04-2024 16:41De focus op die boosheid lijkt me op dit moment funest en dat is ook wat de hun therapeut zegt. Tot voor kort was dit de man met wie TO voor een derde kind wilde gaan. Ze wilde zelfs tijdelijk stoppen met werken om dit te faciliteren. Tot voor kort was hij haar rots in de branding zou je zeggen. Niet?
Wat ik zeg - of invul - is dat je niet kan focussen op niet-boos zijn en zachtheid en leuke dingen doen als je constant geconfronteerd wordt met de consequenties van zijn gedrag; ofwel de reden van het boos zijn. Je kunt niet die boosheid maar wegstoppen om de lieve vrede te bewaren en verwachten dat de relatie daarvan beter wordt, zo werkt dat niet. En dus zéker niet als steeds opnieuw die boosheid wordt aangewakkerd. Ipv symptoombestrijding moet dat dus bij de wortel worden aangepakt.
Dat hoeft niet met knetterende confrontatie en hardheid, maar ook niet door het onder het tapijt te schuiven.
"Wine in the morning, and some breakfast at night. Oh baby, I'm beginning to see the light!"
woensdag 17 april 2024 om 17:13
ik dubbelnick niet. Het topic van Zwaluw is echt van iemand anders. Wel vergelijkbaar overigens, maar ik ben het niet.
Wat betreft overleg nadat hij de baan had aangenomen: dat is er geweest, maar dat kwam even heel plat gezegd neer op 'met mijn nieuwe baan kan ik niks betekenen 's ochtends en jij bent flexibeler, dus ja, sorry, maar jij moet het doen. En zo is het dus gegaan.' En ja: hij zou de kinderen dan 's ochtends klaarmaken. Maar ja: moe van alle eerste indrukken en nieuwe werkzaamheden en het reizen, dus dat komt er ook zelden van. In de praktijk springt hij om 6:45 onder de douche, rent hij om 07:00 uur de deur uit en mag ik het uitzoeken 's ochtends. En op z'n thuiswerkdag begint hij vroeg, zodat hij vroeg klaar is, zodat hij 's middags alle tijd voor/met de kinderen heeft.
Iemand vroeg naar z'n salaris. Hij is er iets op vooruit gegaan, maar ik verdien meer dan hij. Ik denk dus ook niet persé dat hij de druk voelt van kostwinner zijn.
Hem het topic laten lezen durf ik niet. In deze situatie voelt dat als een brandende lont in een vat buskruit gooien. Maar wellicht is het wel een idee om eens voor hem uit te schrijven welke gevolgen zijn beslissing heeft (gehad) voor mij, om zo het gesprek over een herverdeling opnieuw te voeren.
Wat betreft overleg nadat hij de baan had aangenomen: dat is er geweest, maar dat kwam even heel plat gezegd neer op 'met mijn nieuwe baan kan ik niks betekenen 's ochtends en jij bent flexibeler, dus ja, sorry, maar jij moet het doen. En zo is het dus gegaan.' En ja: hij zou de kinderen dan 's ochtends klaarmaken. Maar ja: moe van alle eerste indrukken en nieuwe werkzaamheden en het reizen, dus dat komt er ook zelden van. In de praktijk springt hij om 6:45 onder de douche, rent hij om 07:00 uur de deur uit en mag ik het uitzoeken 's ochtends. En op z'n thuiswerkdag begint hij vroeg, zodat hij vroeg klaar is, zodat hij 's middags alle tijd voor/met de kinderen heeft.
Iemand vroeg naar z'n salaris. Hij is er iets op vooruit gegaan, maar ik verdien meer dan hij. Ik denk dus ook niet persé dat hij de druk voelt van kostwinner zijn.
Hem het topic laten lezen durf ik niet. In deze situatie voelt dat als een brandende lont in een vat buskruit gooien. Maar wellicht is het wel een idee om eens voor hem uit te schrijven welke gevolgen zijn beslissing heeft (gehad) voor mij, om zo het gesprek over een herverdeling opnieuw te voeren.
Voorheen actief als cakepop, nu wat gezonder!
woensdag 17 april 2024 om 17:14
maar waarom kies jij ervoor om bij een man te blijven die zo respectloos met je omgaat?Ladara schreef: ↑17-04-2024 17:11Ah ja, ook dat heb ik in de afgelopen tien jaar uiteraard al meermaals gedaan. Hij vindt het alleen niet erg. Behalve dan: 'ik vind het vervelend dat je het zo ervaren hebt'. TO omschreef het geloof ik alsof hij ook meteen in je gezicht had kunnen spugen; ja dat.
Ik begrijp dat je het goed bedoeld, maar soms zijn zaken gewoon zoals ze zijn, zonder oplossing. Dit is het. Verdrietig, vervelend, maar ik moet er maar mee leren leven.
woensdag 17 april 2024 om 17:17
Lila-Linda schreef: ↑17-04-2024 17:14maar waarom kies jij ervoor om bij een man te blijven die zo respectloos met je omgaat?
Ik kies voor de best mogelijke jeugd voor mijn kinderen. En zoals ik al zei: ons dagelijks leven is gezellig, dat houdt het leefbaar.
Oh, omdat die vraag uiteraard gaat komen: ik verdien twee keer modaal in mijn eentje, dus nee, ik ben niet financieel afhankelijk.
woensdag 17 april 2024 om 17:17
Nee hoor, JIJ moet de boosheid niet loslaten. Jij 'moet' met je man om tafel, tot hij snapt waar de pijn zitLadara schreef: ↑17-04-2024 17:06Je doet alsof het een keuze is. Voor jou is dat wellicht zo, maar voor mij is dat niet zo. Verder vraag ik me af, als ik nou vreemd ga en mijn man is daar vervolgens boos over, zou hij dan hetzelfde advies krijgen? Laat die boosheid los, want gisteren wilde je nog een derde kind met haar?
Besef je ook, dat hij je dus weer pijn kan doen, want hij heeft er niet van willen leren
En als je besluit niet om tafel te willen gaan, omdat je... (ik snap het niet, dus ik vul wat in) Alleen geen hypotheek betalen kunt, niet voldoende van jezelf houdt, denkt dat dat beter is voor de kinderen etc
Dan heeft vasthouden aan deze boosheid geen zin. Ga dan in therapie
Want boosheid die nog in je zit, komt eruit, hoe dan ook.
En dan ontploft je huwelijk, want dan overdonder je je man volkomen. Want hij weet niet, dat je nog boos bent
woensdag 17 april 2024 om 17:18
Zou jij je kinderen zo'n zelfde leven gunnen?
Een relatie met een man die hen pijn doet en het niet goed wil maken??
woensdag 17 april 2024 om 17:22
Natuurlijk weet hij wel dat ik nog boos ben. Hij weet verstandelijk ook zeker wel wat het probleem is, hij vindt het alleen zelf niet erg want hij begrijpt niet waarom ik het erg vond. En natuurlijk besef ik dat hij het weer doet, hij doet het nog steeds af en toe. Gelukkig zijn de kinderen inmiddels een stuk groter en is de impact op mij een stuk kleiner.
Wat ik me afvraag: heb je zelf in deze situatie gezeten of het is een kwestie van de beste stuurlui? Ik lees geen enkel advies dat werkt, behalve dan 'niet meer boos zijn'. Dat is vergelijkbaar met tegen iemand met een depressie zeggen dat hij maar gewoon weer blij moet doen. Zo werkt het niet.
Wat ik me afvraag: heb je zelf in deze situatie gezeten of het is een kwestie van de beste stuurlui? Ik lees geen enkel advies dat werkt, behalve dan 'niet meer boos zijn'. Dat is vergelijkbaar met tegen iemand met een depressie zeggen dat hij maar gewoon weer blij moet doen. Zo werkt het niet.
woensdag 17 april 2024 om 17:23
Ik denk dat iedereen wel wrokkige gevoelens kent en de een laat ze makkelijker los dan de ander. Maar er dagelijks mee geconfronteerd worden, nee, dat ken ik niet. Maar ik bedoelde het meer met het oog op jou: dit vreet toch aan je op deze manier?Ladara schreef: ↑17-04-2024 17:06Je doet alsof het een keuze is. Voor jou is dat wellicht zo, maar voor mij is dat niet zo. Verder vraag ik me af, als ik nou vreemd ga en mijn man is daar vervolgens boos over, zou hij dan hetzelfde advies krijgen? Laat die boosheid los, want gisteren wilde je nog een derde kind met haar?
Ars longa, vita brevis
woensdag 17 april 2024 om 17:24
Lila-Linda schreef: ↑17-04-2024 17:18Zou jij je kinderen zo'n zelfde leven gunnen?
Een relatie met een man die hen pijn doet en het niet goed wil maken??
Tja, wat deed jij toen je in deze situatie zat?
woensdag 17 april 2024 om 17:25
PRAAT erover!Ladara schreef: ↑17-04-2024 17:22Natuurlijk weet hij wel dat ik nog boos ben. Hij weet verstandelijk ook zeker wel wat het probleem is, hij vindt het alleen zelf niet erg want hij begrijpt niet waarom ik het erg vond. En natuurlijk besef ik dat hij het weer doet, hij doet het nog steeds af en toe. Gelukkig zijn de kinderen inmiddels een stuk groter en is de impact op mij een stuk kleiner.
Wat ik me afvraag: heb je zelf in deze situatie gezeten of het is een kwestie van de beste stuurlui? Ik lees geen enkel advies dat werkt, behalve dan 'niet meer boos zijn'. Dat is vergelijkbaar met tegen iemand met een depressie zeggen dat hij maar gewoon weer blij moet doen. Zo werkt het niet.
dat is het enige juiste advies
En heb de wil naar de ander te luisteren, te begrijpen, te willen helpen
Zit er niet voor jezelf, maar voor jullie samen
En JA, ik ken de situatie, ben al eeuwig met mijn partner en we hebben de bodem echt weleens aangeraakt.
woensdag 17 april 2024 om 17:26
Ik ging in therapie
ik leerde mezelf beter kennen
ik leerde mijn eigen behoeftes beter verwoorden
ik ging beter praten met mijn partner
En mijn partner en ik stonden er beiden voor open. En zijn beiden heel kwetsbaar geweest
Veel gehuild samen.
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn
Al een account? Log dan hier in
