Relaties
alle pijlers
Hoe zal ik verder gaan?
woensdag 3 januari 2024 om 23:17
Lang verhaal kort: doorgaan met mijn huidige (verse) relatie, of pas op de plaats?
Ik datete een jaar met een leuke man. Datete, want ik dacht dat het alleen maar voor de leuk was. Hij is een stadsmens, heeft een 'wild' leven met veel vrienden en feestjes. Ik ben alleenstaande moeder van twee tieners, verdeling met m'n ex is 70 (voor mij)/ 30 %. Ik werk gewoon en heb alles op de rit.
Het contact met mijn date was altijd fijn, zowel de seks als de gesprekken. Het groeide langzaam naar eens een nachtje blijven slapen, ergens overnachten, of zelfs een weekendje weg. Dit ging soepel en was heel fijn! Wel zijn we erg verschillend: deze man heeft alles al gezien en gedaan, op elk gebied zowat. Ik kom uit een ei
. Maar alles was vol respect, eerlijkheid en lol en hij past zich aan aan mij. Als ik bij hem ben, kan ik me wentelen in even een ander leven: niet sloven en zorgen, maar feesten, gepamperd worden (zonder dat hij overdrijft, ik kan niet tegen buitensporig dure dingen oid), relaxen en leuke dingen ondernemen. Ik voel me soms een beetje pretty woman bij hem. Een provinciaaltje in De Grote Stad.
In de zomer nam ik me voor, méér te willen dan een fwb, waar ik deze stadmeneer onder schaarde. Ik werd via via gekoppeld aan een lieve leuke man, en na 3 dates merkte ik, dat dat zou kunnen uitgroeien naar méér. Er was een vanzelfsprekende klik, vonk, en interesse en we lijken dezelfde waarden te hebben.
Ik besloot, mijn stadsmeneer dit te vertellen en ons contact te stoppen. Tijdens dat gesprek, kwam er, voor mij, een enorme wending: mijn fwb was verbijsterd, dacht en wilde echt dat wij zouden toe groeien naar een relatie, als hij mij maar genoeg ruimte gaf. Was enorm verdrietig en sprak zijn gevoelens over en naar mij uit. Het was lief, kwetsbaar, overweldigend, oprecht, zijn uitingen.
Ik was compleet verwarr en vroeg wat bedenktijd. Ik had dit niet zien aankomen: alles wat ik.mezelf toewens, wilde hij met mij. Ik was ook gevleid, dat zo'n 'man van de wereld' zoveel in mij ziet?! Nou vind ik mezelf best heel leuk en sprankelend, maar ik ben geen wilde, geen feestbeest, niet losbandig.
Ik besloot, dat ik de stadsmeneer zeker nu niet kon parkeren. Er zat blijkbaar méér, veel meer in en tussen ons dan ik eerst dacht. Ik wilde dat uitzoeken, onderzoeken, ervaren. Door het daten afgelopen jaar was ik behoorlijk dol op hem geraakt. Hem goed leren kennen, af en toe wat verliefdig. Dus ik wilde hem, ons, zeker een kans geven.
Goed om te vermelden is ook, dat we allebei bindingsangst hebben. En gezien mijn kinderen heb ik zeker de komende 10 jaar geen samenwoonplannen. Stadsmeneer ook niet, hij is een einzelganger. Daarmee zaten we dus op 1 lijn. Ik val trouwens niet op foute mannen, ben psychisch stabiel en zal nooit verkeerde levenskeuzes maken, wil ik er nog even bij noemen mijn gevoel is vaak wispelturig, maar ik blijf altijd rationeel en handel er niet naar.
Afgelopen maanden waren fijn en mooi. Wat er tussen ons is, is gegroeid. We hebben het niet veel over 'ons', dat lijken we beiden niet te kunnen bespreken, wel delen we persoonlijke verhalen met elkaar. We zijn elkaar regelmatiger gaan zien. Ik heb wat familie en vrienden van hem ontmoet, hij stelt z'n wereld open. Ik probeer het, maar vind dit.lastig. ik ben erg voorzichtig vanwege m'n kinderen. Hij ziet amper iets van mijn leven.
Het contact met date 2, de veelbelovende lieve man, heb ik.met een achterlijke.smoes geparkeerd. Ik heb hem.wat op de mouw gespeld, met veel pijn in m'n hart. Hij reageerde begripvol, en ons contact stopte. Ik dacht: ik geef mezelf tot kersttijd om mijn relatie met stadsmeneer te verdiepen. Dan zal dit spijtgevoel zijn afgenomen.
Ik.heb in de tussentijd vaak aan de lieve man gedacht. Met wroeging. Maar 4 maanden geen contact.
En net, net toen ik.bedacht dat ik met stadsmeneer wel stappen zou kunnen maken (hem iets meer integreren in mijn leven, zelf wat opener durven zijn)... kreeg ik een onverwacht appje, de dag voor kerst, van de lieve man. Dat ie nog veel aan me dacht, en hoe het met me ging?
Ik was compleet in de war, van slag. Nog steeds, nu na 2 weken. Ik heb kort iets teruggestuurd, zonder het vuurtje aan te wakkeren.
Ondertussen denk ik terug, aan die 3 dates. Ik was niet weggevaagd door verliefdheid ofzo, het voelde juist kalm en prettig, maar ik zei erna tegen vriendinnen en collega's: dit zit goed. Deze is erbij, met kerst... zo'n bizarre uitspraak, vooral uit mijn mond!
Ik weet wel, dat ik een paar maanden geleden, na de wending, eigenlijk beide mannen had moeten parkeren. Time out had moeten nemen om te bedenken wat ik echt wil.
Dat heb ik niet gedaan, dus nu heb ik voor m'n gevoel het probleem uitgesteld, verplaatst.
Nu weet ik niet, wat te doen... met stadsmeneer ontwikkelt onze relatie zich nog steeds. Ik weet echter niet, of dit echt gaat werken, omdat onze levens zo verschillend zijn, en ik ook niet zeker weet of het echt houden van kan worden...
Hoe kan ik het beste verder gaan? Ik wil niemand kwetsen of aan een lijntje houden, daar heb ik echt een hekel aan! Dat is mij zelf heel lang overkomen rondom mijn scheiding, dus dat wens ik niemand toe...
Ik datete een jaar met een leuke man. Datete, want ik dacht dat het alleen maar voor de leuk was. Hij is een stadsmens, heeft een 'wild' leven met veel vrienden en feestjes. Ik ben alleenstaande moeder van twee tieners, verdeling met m'n ex is 70 (voor mij)/ 30 %. Ik werk gewoon en heb alles op de rit.
Het contact met mijn date was altijd fijn, zowel de seks als de gesprekken. Het groeide langzaam naar eens een nachtje blijven slapen, ergens overnachten, of zelfs een weekendje weg. Dit ging soepel en was heel fijn! Wel zijn we erg verschillend: deze man heeft alles al gezien en gedaan, op elk gebied zowat. Ik kom uit een ei
. Maar alles was vol respect, eerlijkheid en lol en hij past zich aan aan mij. Als ik bij hem ben, kan ik me wentelen in even een ander leven: niet sloven en zorgen, maar feesten, gepamperd worden (zonder dat hij overdrijft, ik kan niet tegen buitensporig dure dingen oid), relaxen en leuke dingen ondernemen. Ik voel me soms een beetje pretty woman bij hem. Een provinciaaltje in De Grote Stad. In de zomer nam ik me voor, méér te willen dan een fwb, waar ik deze stadmeneer onder schaarde. Ik werd via via gekoppeld aan een lieve leuke man, en na 3 dates merkte ik, dat dat zou kunnen uitgroeien naar méér. Er was een vanzelfsprekende klik, vonk, en interesse en we lijken dezelfde waarden te hebben.
Ik besloot, mijn stadsmeneer dit te vertellen en ons contact te stoppen. Tijdens dat gesprek, kwam er, voor mij, een enorme wending: mijn fwb was verbijsterd, dacht en wilde echt dat wij zouden toe groeien naar een relatie, als hij mij maar genoeg ruimte gaf. Was enorm verdrietig en sprak zijn gevoelens over en naar mij uit. Het was lief, kwetsbaar, overweldigend, oprecht, zijn uitingen.
Ik was compleet verwarr en vroeg wat bedenktijd. Ik had dit niet zien aankomen: alles wat ik.mezelf toewens, wilde hij met mij. Ik was ook gevleid, dat zo'n 'man van de wereld' zoveel in mij ziet?! Nou vind ik mezelf best heel leuk en sprankelend, maar ik ben geen wilde, geen feestbeest, niet losbandig.
Ik besloot, dat ik de stadsmeneer zeker nu niet kon parkeren. Er zat blijkbaar méér, veel meer in en tussen ons dan ik eerst dacht. Ik wilde dat uitzoeken, onderzoeken, ervaren. Door het daten afgelopen jaar was ik behoorlijk dol op hem geraakt. Hem goed leren kennen, af en toe wat verliefdig. Dus ik wilde hem, ons, zeker een kans geven.
Goed om te vermelden is ook, dat we allebei bindingsangst hebben. En gezien mijn kinderen heb ik zeker de komende 10 jaar geen samenwoonplannen. Stadsmeneer ook niet, hij is een einzelganger. Daarmee zaten we dus op 1 lijn. Ik val trouwens niet op foute mannen, ben psychisch stabiel en zal nooit verkeerde levenskeuzes maken, wil ik er nog even bij noemen
mijn gevoel is vaak wispelturig, maar ik blijf altijd rationeel en handel er niet naar. Afgelopen maanden waren fijn en mooi. Wat er tussen ons is, is gegroeid. We hebben het niet veel over 'ons', dat lijken we beiden niet te kunnen bespreken, wel delen we persoonlijke verhalen met elkaar. We zijn elkaar regelmatiger gaan zien. Ik heb wat familie en vrienden van hem ontmoet, hij stelt z'n wereld open. Ik probeer het, maar vind dit.lastig. ik ben erg voorzichtig vanwege m'n kinderen. Hij ziet amper iets van mijn leven.
Het contact met date 2, de veelbelovende lieve man, heb ik.met een achterlijke.smoes geparkeerd. Ik heb hem.wat op de mouw gespeld, met veel pijn in m'n hart. Hij reageerde begripvol, en ons contact stopte. Ik dacht: ik geef mezelf tot kersttijd om mijn relatie met stadsmeneer te verdiepen. Dan zal dit spijtgevoel zijn afgenomen.
Ik.heb in de tussentijd vaak aan de lieve man gedacht. Met wroeging. Maar 4 maanden geen contact.
En net, net toen ik.bedacht dat ik met stadsmeneer wel stappen zou kunnen maken (hem iets meer integreren in mijn leven, zelf wat opener durven zijn)... kreeg ik een onverwacht appje, de dag voor kerst, van de lieve man. Dat ie nog veel aan me dacht, en hoe het met me ging?
Ik was compleet in de war, van slag. Nog steeds, nu na 2 weken. Ik heb kort iets teruggestuurd, zonder het vuurtje aan te wakkeren.
Ondertussen denk ik terug, aan die 3 dates. Ik was niet weggevaagd door verliefdheid ofzo, het voelde juist kalm en prettig, maar ik zei erna tegen vriendinnen en collega's: dit zit goed. Deze is erbij, met kerst... zo'n bizarre uitspraak, vooral uit mijn mond!
Ik weet wel, dat ik een paar maanden geleden, na de wending, eigenlijk beide mannen had moeten parkeren. Time out had moeten nemen om te bedenken wat ik echt wil.
Dat heb ik niet gedaan, dus nu heb ik voor m'n gevoel het probleem uitgesteld, verplaatst.
Nu weet ik niet, wat te doen... met stadsmeneer ontwikkelt onze relatie zich nog steeds. Ik weet echter niet, of dit echt gaat werken, omdat onze levens zo verschillend zijn, en ik ook niet zeker weet of het echt houden van kan worden...
Hoe kan ik het beste verder gaan? Ik wil niemand kwetsen of aan een lijntje houden, daar heb ik echt een hekel aan! Dat is mij zelf heel lang overkomen rondom mijn scheiding, dus dat wens ik niemand toe...
maandag 29 januari 2024 om 17:12
Tekenend in de zin: de enige feedback die hij heeft op mij /onze relatie, gaat over feestjes en evenementen. Die dus heel belangrijk zijn voor hem, en voor mij ietsje minder. (Ook omdat er voor mij veel regelwerk aan vooraf gaat, dat 'bederft' soms m'n voorpret) Het duidt dus ons verschil aan.
Voorpret volgens hem: er samen naartoe leven, het er over hebben, dingen (over de betreffende bands bv, als het een festival betreft) opzoeken of uitzoeken.
Voorpret volgens hem: er samen naartoe leven, het er over hebben, dingen (over de betreffende bands bv, als het een festival betreft) opzoeken of uitzoeken.
maandag 29 januari 2024 om 17:42
Jubelien, na mijn huwelijk had ik een tijdje een fling met een man, heel charmant, energiek, knuffelig. Ik voelde me heerlijk bij hem. In eerste instantie. Af en toe waren er wat signaaltjes dat hij wel heel erg vanuit zichzelf dacht en met zichzelf bezig was. Ik was me er niet genoeg van bewust, maar bemerkte wel de spanning die het opriep bij me. Tot een moment dat iemand die mij goed kende mij daarop attendeerde. En verrek, ze had gelijk, maar zo keek ik er nog niet naar. Het kostte mij heel veel moeite om los te komen van deze persoon. Dan zagen we elkaar een tijdje niet en dan werd ik weer meegezogen in die energie van hem die ik prettig vond. Uiteindelijk heb ik ons contact definitief stop gezet, al kostte het mij emotioneel ontzettend veel moeite om het los te laten. Het idee van wat het niet was maar zou kunnen zijn. Dat heeft nog best een tijd geduurd, als een soort verslaving voelde het bijna. Nu ben ik blij dat ik die knoop doorhakte op een gegeven moment. Ik ben nu al een tijdje met iemand met wie het heel fijn is, gezellig en we zijn er voor elkaar. Het geeft me zoveel rust. In tegenstelling tot hoe het geweest zou zijn met die andere man. Hij paste gewoon niet goed genoeg bij mij.
.
maandag 29 januari 2024 om 18:32
Jubelien schreef: ↑29-01-2024 17:12Tekenend in de zin: de enige feedback die hij heeft op mij /onze relatie, gaat over feestjes en evenementen. Die dus heel belangrijk zijn voor hem, en voor mij ietsje minder. (Ook omdat er voor mij veel regelwerk aan vooraf gaat, dat 'bederft' soms m'n voorpret) Het duidt dus ons verschil aan.
Voorpret volgens hem: er samen naartoe leven, het er over hebben, dingen (over de betreffende bands bv, als het een festival betreft) opzoeken of uitzoeken.
Dit vind ik ook puberaal klinken. In je OP heb je het nog over de fijne gesprekken. Gingen die ook alleen maar over uitjes?
Want je schreef ook dat hij zijn gevoelens over en naar je uitte. Waar ging dat dan over? Zou het kunnen dat dit eigenlijk inhoudelijk ook nergens over ging, maar dat jij jezelf iets voor hebt gehouden?
Je schreef ook dat jij zijn vrienden ontmoet had, maar dat hij amper iets van jouw leven ziet. Maar hoeveel heb jij nu echt iets van hem gezien?
Ik las dat je hem morgen spreekt en het contact gaat verbreken. Een heel wijs besluit lijkt me, gezien de opsomming hierboven. Al snap ik dat het lastig is.
maandag 29 januari 2024 om 22:54
Nou dit zou ik ook vinden, maar ieder zijn ding.Murgatroyd schreef: ↑29-01-2024 17:36Komt wel een beetje puberaal over hoor. Ik ga ook wel naar concerten en festivals maar om het daar nou de hele tijd over te hebben?
dinsdag 30 januari 2024 om 01:04
Mooie post.Laatje schreef: ↑29-01-2024 17:42Jubelien, na mijn huwelijk had ik een tijdje een fling met een man, heel charmant, energiek, knuffelig. Ik voelde me heerlijk bij hem. In eerste instantie. Af en toe waren er wat signaaltjes dat hij wel heel erg vanuit zichzelf dacht en met zichzelf bezig was. Ik was me er niet genoeg van bewust, maar bemerkte wel de spanning die het opriep bij me. Tot een moment dat iemand die mij goed kende mij daarop attendeerde. En verrek, ze had gelijk, maar zo keek ik er nog niet naar. Het kostte mij heel veel moeite om los te komen van deze persoon. Dan zagen we elkaar een tijdje niet en dan werd ik weer meegezogen in die energie van hem die ik prettig vond. Uiteindelijk heb ik ons contact definitief stop gezet, al kostte het mij emotioneel ontzettend veel moeite om het los te laten. Het idee van wat het niet was maar zou kunnen zijn. Dat heeft nog best een tijd geduurd, als een soort verslaving voelde het bijna. Nu ben ik blij dat ik die knoop doorhakte op een gegeven moment. Ik ben nu al een tijdje met iemand met wie het heel fijn is, gezellig en we zijn er voor elkaar. Het geeft me zoveel rust. In tegenstelling tot hoe het geweest zou zijn met die andere man. Hij paste gewoon niet goed genoeg bij mij.
Ik kan heel Nederland inmiddels horen zuchten.
dinsdag 30 januari 2024 om 09:01
Ik hoop dat het een beetje herkenning geeft. Wat ik vooral lastig vond dat ik een tijd dacht dat dit wel echte liefde moest zijn omdat het zo intens voelde. Het leek wel sterker dan ikzelf, ik kon hem niet zien zonder dat we seks hadden. Dus om los te komen moest ik hem wel niet meer zien, ook niet vriendschappelijk, dat lukte niet. Inmiddels denk ik dat ik dit gevoel niet perse liefde hoeft te zijn, maar meer een heel sterke aantrekkingskracht die te maken heeft met verlatings/bindingsangst.
.
dinsdag 30 januari 2024 om 09:04
Dank, Laatje. Als je ergens middenin zit, is het lastig om het anders te zien/ er uit te komen. Ik kan me vaak ook moeilijk losmaken van mensen, omdat als ik ze eenmaal ken, ik soms m'n eigen perspectief /gevoel vergeet.Laatje schreef: ↑29-01-2024 17:42Jubelien, na mijn huwelijk had ik een tijdje een fling met een man, heel charmant, energiek, knuffelig. Ik voelde me heerlijk bij hem. In eerste instantie. Af en toe waren er wat signaaltjes dat hij wel heel erg vanuit zichzelf dacht en met zichzelf bezig was. Ik was me er niet genoeg van bewust, maar bemerkte wel de spanning die het opriep bij me.
dinsdag 30 januari 2024 om 09:08
Voor mij is er voor liefde meer nodig dan alleen aantrekkingskracht: stabiliteit, vertrouwen, goed kunnen communiceren, kunnen bouwen op elkaar. Jezelf kunnen zijn en ook goed samen kunnen zijn in de levens die je beide al hebt opgebouwd als je na een langdurig huwelijk en een half leven een nieuwe relatie begint.
En soms heb je ook een tijdje nodig om dat leven voor jezelf na een scheiding weer vorm te geven zodat je het gevoel heb: ik kan het zelf, ik kan me redden, ook al zijn er dingen moeilijk of anders, het is nu oké zoals het is. En als daar dan iemand bij komt waar je het gezellig mee hebt dan is dat heel fijn. En soms moet je ook ervaren dat het niet altijd de eerste persoon is die zich aandient, of ook niet de tweede.
En soms heb je ook een tijdje nodig om dat leven voor jezelf na een scheiding weer vorm te geven zodat je het gevoel heb: ik kan het zelf, ik kan me redden, ook al zijn er dingen moeilijk of anders, het is nu oké zoals het is. En als daar dan iemand bij komt waar je het gezellig mee hebt dan is dat heel fijn. En soms moet je ook ervaren dat het niet altijd de eerste persoon is die zich aandient, of ook niet de tweede.
.
dinsdag 30 januari 2024 om 09:14
Onze gesprekken gaan zeker niet over uitjes en feestjes. Juist niet, gezien z'n feedbackRabarber schreef: ↑29-01-2024 18:32Dit vind ik ook puberaal klinken. In je OP heb je het nog over de fijne gesprekken. Gingen die ook alleen maar over uitjes?
Want je schreef ook dat hij zijn gevoelens over en naar je uitte. Waar ging dat dan over? Zou het kunnen dat dit eigenlijk inhoudelijk ook nergens over ging, maar dat jij jezelf iets voor hebt gehouden?
Je schreef ook dat jij zijn vrienden ontmoet had, maar dat hij amper iets van jouw leven ziet. Maar hoeveel heb jij nu echt iets van hem gezien?
daar ben ik ook snel over uitgepraat. We hebben echt fijne gesprekken gehad en veel, heel veel met elkaar gedeeld. Bij hem kon ik ook echt open en eerlijk zijn, ook over mijn minder mooie kanten, omdat we daarin veel gemeen hebben. Ik kan best sociaal wenselijk doen bij veel mensen, bij hem kon ik dat laten varen. Dat voelde vrij en open.
Ik durf wel te zeggen dat we qua karakter ontzettend op elkaar lijken. Alleen onze levensinvulling en -instelling is heel anders. Dat zorgt bij mij voor twijfel en afhoudendheid.
En over puberaal... ja, voor mij klinkt dat ook wat zo. Maar ik snap wel wat hij bedoelt: samen plannen maken voor iets speciaals, of bv een reis samen maken, dat kan wel voor verbinding zorgen natuurlijk. Dat je hetzelfde wilt, je ergens op verheugt en naartoe leeft.
dinsdag 30 januari 2024 om 09:47
Jubelien schreef: ↑30-01-2024 09:14Onze gesprekken gaan zeker niet over uitjes en feestjes. Juist niet, gezien z'n feedback
We hebben echt fijne gesprekken gehad en veel, heel veel met elkaar gedeeld. Bij hem kon ik ook echt open en eerlijk zijn, ook over mijn minder mooie kanten, omdat we daarin veel gemeen hebben. Ik kan best sociaal wenselijk doen bij veel mensen, bij hem kon ik dat laten varen. Dat voelde vrij en open.
Ik durf wel te zeggen dat we qua karakter ontzettend op elkaar lijken. Alleen onze levensinvulling en -instelling is heel anders. Dat zorgt bij mij voor twijfel en afhoudendheid.
En over puberaal... ja, voor mij klinkt dat ook wat zo. Maar ik snap wel wat hij bedoelt: samen plannen maken voor iets speciaals, of bv een reis samen maken, dat kan wel voor verbinding zorgen natuurlijk. Dat je hetzelfde wilt, je ergens op verheugt en naartoe leeft.
Ik snap dat van zijn kant uit wel. Maar kun je/kan hij het ook van jouw kant zien? Want zou hij ook voorpret willen hebben van wat in jóuw leven speelt? Niet dat grootse, maar juist iets wat bij jóu past, het huiselijke, het alledaagse?
dinsdag 30 januari 2024 om 09:50
Jubelien schreef: ↑30-01-2024 09:14Onze gesprekken gaan zeker niet over uitjes en feestjes. Juist niet, gezien z'n feedback
We hebben echt fijne gesprekken gehad en veel, heel veel met elkaar gedeeld. Bij hem kon ik ook echt open en eerlijk zijn, ook over mijn minder mooie kanten, omdat we daarin veel gemeen hebben. Ik kan best sociaal wenselijk doen bij veel mensen, bij hem kon ik dat laten varen. Dat voelde vrij en open.
Ik durf wel te zeggen dat we qua karakter ontzettend op elkaar lijken. Alleen onze levensinvulling en -instelling is heel anders. Dat zorgt bij mij voor twijfel en afhoudendheid.
En over puberaal... ja, voor mij klinkt dat ook wat zo. Maar ik snap wel wat hij bedoelt: samen plannen maken voor iets speciaals, of bv een reis samen maken, dat kan wel voor verbinding zorgen natuurlijk. Dat je hetzelfde wilt, je ergens op verheugt en naartoe leeft.
En hierdoor ben ik even in de war. Je zei zelf in een paar posts terug dat de feedback juist wél alleen over feestjes gaat. Quote: "Tekenend in de zin: de enige feedback die hij heeft op mij /onze relatie, gaat over feestjes en evenementen."
anoniem_65cb27049b5a8 wijzigde dit bericht op 30-01-2024 11:20
0.41% gewijzigd
dinsdag 30 januari 2024 om 10:05
Nog niet alles gelezen, dus misschien is het al gezegd.
Wat mij meteen opvalt in je openingspost is dat je denkt helder te hebben wat je zelf wilt, maar vervolgens laat je je enorm leiden door de wensen van een ander. Je bent erg snel van je apropos als de ander iets anders blijkt te willen dan jij dacht waardoor je onmiddellijk aan jezelf en je eigen waarneming/beoordelingsvermogen twijfelt. Je wordt daardoor een speelbal van de ander. Het lijkt mij prettig om meer regie te ervaren over je eigen leven en wensen en ik zou dus als ik jou was uit willen zoeken waar dit gedrag vandaan komt. Mijn advies is ; richt daar de komende tijd je energie en aandacht op, naast je werk en je kinderen, in plaats van je afvragen wat die mannen wel of niet willen en of je niet te saai bent. Zorg voor jezelf en je eigen welzijn, daar heb je meer aan in de toekomst.
Daarnaast valt me op dat je heel veel aanneemt zonder er over te praten of te overleggen. Vervolgens sta je voor een complete verrassing als het anders blijkt te zijn dan jij aannam. Niet fijn, zulke verrassingen. Leren om meer te communiceren dus.
Dan toch nog een gedachte over stadsmeneer : Als hij nog steeds zoveel prikkels en nieuwe uitdagingen nodig heeft op zijn leeftijd (gokje: tussen de 45 en 55?) Hoe lang ben jij dan nog leuk voor hem als de nieuwigheid eraf is en je zou besluiten helemaal voor hem te gaan? Je bent nu terughoudend, dat is voor hem een leuke uitdaging, een aantrekkingskracht, met zijn type persoonlijkheid. Hou er rekening mee dat hij weer op zoek moet naar een nieuwe uitdaging als zijn belangstelling voor jou is verflauwd door het leven en de sleur van alle dag. Dat hij relaties heeft uitgemaakt zodra er kinderen in wat voor vorm dan ook op zijn pad kwamen vindt ik een enorme rode vlag. Hij kent jou nu zonder kinderen. Die kinderen zijn voor hem op dit moment dus totaal niet relevant. Ze zijn niet in beeld. Wat gebeurt er op het moment dat ze dat wel relevant worden omdat jullie een relatie aangaan ? Ook dat zal voor hem een uitdaging zijn, maar geen leuke of wenselijke, gezien zijn voorkeur voor leuke en spannende prikkels (feesten, uitgaan, seks etc)
Wat mij meteen opvalt in je openingspost is dat je denkt helder te hebben wat je zelf wilt, maar vervolgens laat je je enorm leiden door de wensen van een ander. Je bent erg snel van je apropos als de ander iets anders blijkt te willen dan jij dacht waardoor je onmiddellijk aan jezelf en je eigen waarneming/beoordelingsvermogen twijfelt. Je wordt daardoor een speelbal van de ander. Het lijkt mij prettig om meer regie te ervaren over je eigen leven en wensen en ik zou dus als ik jou was uit willen zoeken waar dit gedrag vandaan komt. Mijn advies is ; richt daar de komende tijd je energie en aandacht op, naast je werk en je kinderen, in plaats van je afvragen wat die mannen wel of niet willen en of je niet te saai bent. Zorg voor jezelf en je eigen welzijn, daar heb je meer aan in de toekomst.
Daarnaast valt me op dat je heel veel aanneemt zonder er over te praten of te overleggen. Vervolgens sta je voor een complete verrassing als het anders blijkt te zijn dan jij aannam. Niet fijn, zulke verrassingen. Leren om meer te communiceren dus.
Dan toch nog een gedachte over stadsmeneer : Als hij nog steeds zoveel prikkels en nieuwe uitdagingen nodig heeft op zijn leeftijd (gokje: tussen de 45 en 55?) Hoe lang ben jij dan nog leuk voor hem als de nieuwigheid eraf is en je zou besluiten helemaal voor hem te gaan? Je bent nu terughoudend, dat is voor hem een leuke uitdaging, een aantrekkingskracht, met zijn type persoonlijkheid. Hou er rekening mee dat hij weer op zoek moet naar een nieuwe uitdaging als zijn belangstelling voor jou is verflauwd door het leven en de sleur van alle dag. Dat hij relaties heeft uitgemaakt zodra er kinderen in wat voor vorm dan ook op zijn pad kwamen vindt ik een enorme rode vlag. Hij kent jou nu zonder kinderen. Die kinderen zijn voor hem op dit moment dus totaal niet relevant. Ze zijn niet in beeld. Wat gebeurt er op het moment dat ze dat wel relevant worden omdat jullie een relatie aangaan ? Ook dat zal voor hem een uitdaging zijn, maar geen leuke of wenselijke, gezien zijn voorkeur voor leuke en spannende prikkels (feesten, uitgaan, seks etc)
dinsdag 30 januari 2024 om 11:23
Fleur48 schreef: ↑30-01-2024 10:05Nog niet alles gelezen, dus misschien is het al gezegd.
Wat mij meteen opvalt in je openingspost is dat je denkt helder te hebben wat je zelf wilt, maar vervolgens laat je je enorm leiden door de wensen van een ander. Je bent erg snel van je apropos als de ander iets anders blijkt te willen dan jij dacht waardoor je onmiddellijk aan jezelf en je eigen waarneming/beoordelingsvermogen twijfelt. Je wordt daardoor een speelbal van de ander. Het lijkt mij prettig om meer regie te ervaren over je eigen leven en wensen en ik zou dus als ik jou was uit willen zoeken waar dit gedrag vandaan komt. Mijn advies is ; richt daar de komende tijd je energie en aandacht op, naast je werk en je kinderen, in plaats van je afvragen wat die mannen wel of niet willen en of je niet te saai bent. Zorg voor jezelf en je eigen welzijn, daar heb je meer aan in de toekomst.
Daarnaast valt me op dat je heel veel aanneemt zonder er over te praten of te overleggen. Vervolgens sta je voor een complete verrassing als het anders blijkt te zijn dan jij aannam. Niet fijn, zulke verrassingen. Leren om meer te communiceren dus.
Dan toch nog een gedachte over stadsmeneer : Als hij nog steeds zoveel prikkels en nieuwe uitdagingen nodig heeft op zijn leeftijd (gokje: tussen de 45 en 55?) Hoe lang ben jij dan nog leuk voor hem als de nieuwigheid eraf is en je zou besluiten helemaal voor hem te gaan? Je bent nu terughoudend, dat is voor hem een leuke uitdaging, een aantrekkingskracht, met zijn type persoonlijkheid. Hou er rekening mee dat hij weer op zoek moet naar een nieuwe uitdaging als zijn belangstelling voor jou is verflauwd door het leven en de sleur van alle dag. Dat hij relaties heeft uitgemaakt zodra er kinderen in wat voor vorm dan ook op zijn pad kwamen vindt ik een enorme rode vlag. Hij kent jou nu zonder kinderen. Die kinderen zijn voor hem op dit moment dus totaal niet relevant. Ze zijn niet in beeld. Wat gebeurt er op het moment dat ze dat wel relevant worden omdat jullie een relatie aangaan ? Ook dat zal voor hem een uitdaging zijn, maar geen leuke of wenselijke, gezien zijn voorkeur voor leuke en spannende prikkels (feesten, uitgaan, seks etc)
Voor het grootste deel en door de meesten hier is dit wel zo'n beetje gezegd. Maar jij vat alles bij elkaar goed samen.
TO heeft trouwens vandaag een gesprek met hem. Zal mij benieuwen.
anoniem_65cb27049b5a8 wijzigde dit bericht op 30-01-2024 15:12
Reden: Hij moest jij zijn
Reden: Hij moest jij zijn
0.04% gewijzigd
dinsdag 30 januari 2024 om 11:30
Ik kan me ook voorstellen dat je na het stuklopen van een huwelijk ontvankelijker bent (of misschien gewoon tijdelijk behoefte hebt) aan zo'n contact of relatie. Er is, zolang je jezelf en eventuele kinderen er geen schade mee berokkent, ook niks mis mee, denk ik. Meer een soort fase.Laatje schreef: ↑30-01-2024 09:01Ik hoop dat het een beetje herkenning geeft. Wat ik vooral lastig vond dat ik een tijd dacht dat dit wel echte liefde moest zijn omdat het zo intens voelde. Het leek wel sterker dan ikzelf, ik kon hem niet zien zonder dat we seks hadden. Dus om los te komen moest ik hem wel niet meer zien, ook niet vriendschappelijk, dat lukte niet. Inmiddels denk ik dat ik dit gevoel niet perse liefde hoeft te zijn, maar meer een heel sterke aantrekkingskracht die te maken heeft met verlatings/bindingsangst.
Ik kan heel Nederland inmiddels horen zuchten.
dinsdag 30 januari 2024 om 13:19
Ik denk dat TO heel goed weet wat haar te doen staat.
Het is duidelijk dat ze geen energie krijgt van deze relatie aangezien ze elke keer doodmoe thuiskomt na een weekend feest met hem.
Ook is het niet oke om elke keer weer regel stress te hebben omdat zijn feestjes zo belangrijk zijn dat ze daar in mee moet.
En kost het ook niet ontiegelijk veel geld al dat feesten en concerten?
Het is duidelijk dat ze geen energie krijgt van deze relatie aangezien ze elke keer doodmoe thuiskomt na een weekend feest met hem.
Ook is het niet oke om elke keer weer regel stress te hebben omdat zijn feestjes zo belangrijk zijn dat ze daar in mee moet.
En kost het ook niet ontiegelijk veel geld al dat feesten en concerten?
dinsdag 30 januari 2024 om 16:01
Om nog maar te zwijgen van de dope en de pittige pakjesSjaantje37 schreef: ↑30-01-2024 13:19Ik denk dat TO heel goed weet wat haar te doen staat.
Het is duidelijk dat ze geen energie krijgt van deze relatie aangezien ze elke keer doodmoe thuiskomt na een weekend feest met hem.
Ook is het niet oke om elke keer weer regel stress te hebben omdat zijn feestjes zo belangrijk zijn dat ze daar in mee moet.
En kost het ook niet ontiegelijk veel geld al dat feesten en concerten?
dinsdag 30 januari 2024 om 23:46
Bang om een verkeerde keuze te maken. Iemand aan de kant zetten door m'n eigen onrust / twijfels.
Maar goed, hoe dan ook, dat is wat ik heb gedaan vanavond. Het was verdrietig, moeilijk. Hij voelde het wel aankomen maar was erg verdrietig. Veel tranen en lieve woorden, van beide kanten. Het voelt niet klaar of af... Maar dit is het nu. Hopelijk zorgt het bij mij voor rust in de kop.
Maar goed, hoe dan ook, dat is wat ik heb gedaan vanavond. Het was verdrietig, moeilijk. Hij voelde het wel aankomen maar was erg verdrietig. Veel tranen en lieve woorden, van beide kanten. Het voelt niet klaar of af... Maar dit is het nu. Hopelijk zorgt het bij mij voor rust in de kop.
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn
Al een account? Log dan hier in
