Relaties
alle pijlers
hoe zet ik mijn knop om?
vrijdag 14 december 2007 om 09:50
Bah, wat haat ik de bui waar ik nu in zit. Voel me rot over mezelf (ongesteld, haar zit niet, op mijn werk zit het tegen, etc etc) en ik wil dan alleen maar complimenten en troost. Bij mijn vriend zoek ik extreem veel bevestiging en als hij zijn eigen gang gaat word ik boos en heb ik zin heibel te schoppen om te ontdekken of ie ook dan nog om me geeft. Vaak doe ik dat dan ook.
Het is zo dubbel, want ik wil natuurlijk niet echt heibel, ik wil dichter bij hem komen en zo duw ik hem alleen maar van me af. Mijn vraag is: hoe zet ik mijn knop om? Hebben jullie praktische tips? Ik weet dat ik aan mijn eigen zelfvertrouwen moet werken en ik snap waar de schoen wringt, maar ik weet vaak niet hoe en vooral niet wat ik op het moment zelf (als ik me dus zo sjagerijnig voel en de drang voel vervelend te gaan doen) moet doen om het gezellig te houden!
Het is zo dubbel, want ik wil natuurlijk niet echt heibel, ik wil dichter bij hem komen en zo duw ik hem alleen maar van me af. Mijn vraag is: hoe zet ik mijn knop om? Hebben jullie praktische tips? Ik weet dat ik aan mijn eigen zelfvertrouwen moet werken en ik snap waar de schoen wringt, maar ik weet vaak niet hoe en vooral niet wat ik op het moment zelf (als ik me dus zo sjagerijnig voel en de drang voel vervelend te gaan doen) moet doen om het gezellig te houden!
vrijdag 14 december 2007 om 10:07
herkenbaar...ga iets doen. Schoonmaken werkt goed als je 'die dagen' hebt, of loop even de stad in....zorg dat je afleiding hebt.
Bij een vriendin zou je je ook zo voelen, maar je nooit zo negatief uiten... dus je kúnt het wel, je inhouden....
en wat BGB zegt: laat hem even weten dat het 'weer zover is'.
Bij een vriendin zou je je ook zo voelen, maar je nooit zo negatief uiten... dus je kúnt het wel, je inhouden....
en wat BGB zegt: laat hem even weten dat het 'weer zover is'.
vrijdag 14 december 2007 om 10:31
@BGB: dat heb ik idd gedaan en dat accepteert hij ook, maar ik krijg dat gevoel niet weg dat ik wil dat hij er wat aan doet! Weet verstandelijk wel dat ik daar zelf verantwoordelijk voor ben, maar ik blijf bloedsjagerijnig als hij op zo'n moment niet me gaat bevestigen, extra aandacht geeft, etc. Kortom: hoe zorg ik ervoor dat ik dat niet meer wil?
@kwikzilver: ja, afleiding zoeken zou ik moeten doen, maar ik voel me 's avonds zo futloos dat ik alleen maar wil liggen. Ondertussen voel ik me dan doodongelukkig als ik alleen op bed lig en mijn vriend wat anders doet, terwijl hij daar heus recht op heeft! Hij hoeft echt niet ook zich als een bejaarde te gaan gedragen, zegt mijn redelijke deel, maar mijn onredelijke deel wil AANDACHT!!! En ik krijg mezelf zo moeilijk bij elkaar gepakt dan..
Idd, bij vriendinnen doe ik dit niet. Daar voel ik ook minder de behoefte onredelijk te worden, snap jij dat?
En denk je dat ik er beter aan doe niet toe te geven aan die moeheid door juist toch wat te gaan doen?
@kwikzilver: ja, afleiding zoeken zou ik moeten doen, maar ik voel me 's avonds zo futloos dat ik alleen maar wil liggen. Ondertussen voel ik me dan doodongelukkig als ik alleen op bed lig en mijn vriend wat anders doet, terwijl hij daar heus recht op heeft! Hij hoeft echt niet ook zich als een bejaarde te gaan gedragen, zegt mijn redelijke deel, maar mijn onredelijke deel wil AANDACHT!!! En ik krijg mezelf zo moeilijk bij elkaar gepakt dan..
Idd, bij vriendinnen doe ik dit niet. Daar voel ik ook minder de behoefte onredelijk te worden, snap jij dat?
En denk je dat ik er beter aan doe niet toe te geven aan die moeheid door juist toch wat te gaan doen?
vrijdag 14 december 2007 om 10:34
Denk erom, over een paar dagen ben je niet meer ongesteld, dan voel je je beter en je wordt aantrekkelijker (dit is met diverse onderzoeken bewezen: vrouwen worden aantrekkelijker na die dagen!). Kijk naar een komedie, lees een paar flauwe moppen, lach om je zelf. Vraag je vriend om je op te vrolijk: zeg gewoon: ik voel me kut, maak me lachen.
vrijdag 14 december 2007 om 16:49
Hahahaha....ergens herken ik het wel.
Heb ONTZETTEND last van PMS en wil dan eigenlijk ook alleen maar aandacht.
Als hij dan aandacht geeft tsja, dan is het weer net de verkeerde aandacht.
Heb wel geleerd dat het heel handig is om het vooral WEL aan te geven, mocht ik blijven jengelen (want echt ik kan dan net een klein kind zijn) dan vertrek ik naar boven en ga lekker zwelgen in zelfmedelijden, want JA Ik ben echt zielig dan!!!!
Boekje erbij gordijnen dicht en vriendlief..........die zie ik wel weer als mijn donderwolk is overgetrokken.
Bijkomend voordeel is dat hij me o zo heerlijk snapt die man van mij.
Dat veranderen kan denk ik niet, meiden met PMS zijn gewoon draken!
Accepteren van jezelf is wel erg belangrijk en hey....hoe lang duurt dat nou helemaal?
2 dagen?
Das toch niets in een maand van 31 dagen!!!
Succes!!!
Heb ONTZETTEND last van PMS en wil dan eigenlijk ook alleen maar aandacht.
Als hij dan aandacht geeft tsja, dan is het weer net de verkeerde aandacht.
Heb wel geleerd dat het heel handig is om het vooral WEL aan te geven, mocht ik blijven jengelen (want echt ik kan dan net een klein kind zijn) dan vertrek ik naar boven en ga lekker zwelgen in zelfmedelijden, want JA Ik ben echt zielig dan!!!!
Boekje erbij gordijnen dicht en vriendlief..........die zie ik wel weer als mijn donderwolk is overgetrokken.
Bijkomend voordeel is dat hij me o zo heerlijk snapt die man van mij.
Dat veranderen kan denk ik niet, meiden met PMS zijn gewoon draken!
Accepteren van jezelf is wel erg belangrijk en hey....hoe lang duurt dat nou helemaal?
2 dagen?
Das toch niets in een maand van 31 dagen!!!
Succes!!!
Luister nou maar gewoon naar wat ik zeg!
vrijdag 14 december 2007 om 21:06
Hoi Feverine,
Ik zit momenteel ook in zo'n bui. Ik snap je heel goed en weet ook niet hoe ik de knop om kan zetten. Hoewel ik normaal heel nuchter en rationeel kan zijn, lukt dat dan gewoon niet... Ik zoek dan ook heibel en doe dan afstandelijk tegen hem en het lukt me niet om normaal te doen. En dat zorgt ervoor dat hij juist zn eigen gang gaat, ik nog opstandiger word en het cirkeltje is rond.
Bij mij is dit niet zozeer afhankelijk van het wel/niet ongesteld worden, maar komt steeds voor in eenzelfde situatie waarin ik me niet op me gemak voel (te lang om uit te leggen, maar zeg maar een steeds terugkerende aangelegenheid waarbij ik zijn ex zie). Dan sta ik al zeg maar in de sprinthouding....
Nou ja, heb eigenlijk dus geen tips voor je. Misschien dat dit stukje herkenning helpt.
Ik zit momenteel ook in zo'n bui. Ik snap je heel goed en weet ook niet hoe ik de knop om kan zetten. Hoewel ik normaal heel nuchter en rationeel kan zijn, lukt dat dan gewoon niet... Ik zoek dan ook heibel en doe dan afstandelijk tegen hem en het lukt me niet om normaal te doen. En dat zorgt ervoor dat hij juist zn eigen gang gaat, ik nog opstandiger word en het cirkeltje is rond.
Bij mij is dit niet zozeer afhankelijk van het wel/niet ongesteld worden, maar komt steeds voor in eenzelfde situatie waarin ik me niet op me gemak voel (te lang om uit te leggen, maar zeg maar een steeds terugkerende aangelegenheid waarbij ik zijn ex zie). Dan sta ik al zeg maar in de sprinthouding....
Nou ja, heb eigenlijk dus geen tips voor je. Misschien dat dit stukje herkenning helpt.
zaterdag 15 december 2007 om 10:31
Volgens mij is het de kunst te accepteren dat je je nu eenmaal even zo voelt. Je voelt je al k.. en als je dan ook nog eens een hekel aan jezelf hebt omdat je je k.. voelt dan maak je het jezelf wel erg moeilijk. Ben er zelf overigens ook heel slecht in hoor haha... zou mezelf precies hetzelfde advies moeten geven.
Wat mij enorm helpt is hardop tegen mijn vriend zeggen dat ik me heel zielig en vervelend voel en dat ik zin heb om sjacharijnig tegen hem te doen. En of ie me even vast wil houden. Werkt heel goed want a. ik hoef niet krampachtig leuk te doen en b. ik krijg de aandacht waar ik behoefte aan heb en c. vriendlief weet hoe de vlag erbij hangt, hoeft ie zich niet af te vragen wat er aan de hand is. Nu heb ik wel enorme mazzel met een vriend die dit soort hormonaal gedoe goed snapt en niet aan mijn kop loopt te drammen.
En ach, verwen jezelf een beetje tijdens dit soort dagen. Bakkie thee, chocola, speculaasbrokken, vrouwenblaadjes, joggingbroek & bank. Accepteer dat het is zoals het is. Want het goede nieuws is: dit waait weer over!
Wat mij enorm helpt is hardop tegen mijn vriend zeggen dat ik me heel zielig en vervelend voel en dat ik zin heb om sjacharijnig tegen hem te doen. En of ie me even vast wil houden. Werkt heel goed want a. ik hoef niet krampachtig leuk te doen en b. ik krijg de aandacht waar ik behoefte aan heb en c. vriendlief weet hoe de vlag erbij hangt, hoeft ie zich niet af te vragen wat er aan de hand is. Nu heb ik wel enorme mazzel met een vriend die dit soort hormonaal gedoe goed snapt en niet aan mijn kop loopt te drammen.
En ach, verwen jezelf een beetje tijdens dit soort dagen. Bakkie thee, chocola, speculaasbrokken, vrouwenblaadjes, joggingbroek & bank. Accepteer dat het is zoals het is. Want het goede nieuws is: dit waait weer over!
zaterdag 15 december 2007 om 10:52
Ik voel me regelmatig zo! Heel herkenbaar dus!
Wat bij mij helpt: een hele avond voor mijzelf nemen. Lekker in bad, gezichtsmasker, haarmasker, goed ontharen, nagels doen, lekker insmeren, mijn haar goed in model brengen, mijn leukste/mooiste kleren aan trekken.
Dan voel je jezelf over je uiterlijk al 10x beter. Lekker een boek lezen waar je vrolijk van wordt (aanrader: Jill Mansell)
Je favoriete eten maken, glaasje wijn erbij.
Dus kortom: goed ontspannen! Waarschijnlijk heb je last van je 'hormomen' en teveel stress, tenminste ik heb dat dan en kan helemaal uit mijn doen raken als ik er last van heb. Mijn vriend begrijpt me gelukkig goed en kan er dan wel om lachen.
Mijn 'aanval' duurt dan een dag of 2 en ik neem dan gewoon extra tijd voor mezelf, omdat ik dat dan even nodig heb.
Meestal is het bij mij een combi van stress (te druk) en ongesteld moeten worden/net zijn. En ik voel me dan echt vervelend en kan ook erg vervelend doen tegen mijn vriend. Mijn vriend weet goed dat het aan mij ligt en niet aan hem en dat scheelt.
Dus verwen jezelf!!!!
Wat bij mij helpt: een hele avond voor mijzelf nemen. Lekker in bad, gezichtsmasker, haarmasker, goed ontharen, nagels doen, lekker insmeren, mijn haar goed in model brengen, mijn leukste/mooiste kleren aan trekken.
Dan voel je jezelf over je uiterlijk al 10x beter. Lekker een boek lezen waar je vrolijk van wordt (aanrader: Jill Mansell)
Je favoriete eten maken, glaasje wijn erbij.
Dus kortom: goed ontspannen! Waarschijnlijk heb je last van je 'hormomen' en teveel stress, tenminste ik heb dat dan en kan helemaal uit mijn doen raken als ik er last van heb. Mijn vriend begrijpt me gelukkig goed en kan er dan wel om lachen.
Mijn 'aanval' duurt dan een dag of 2 en ik neem dan gewoon extra tijd voor mezelf, omdat ik dat dan even nodig heb.
Meestal is het bij mij een combi van stress (te druk) en ongesteld moeten worden/net zijn. En ik voel me dan echt vervelend en kan ook erg vervelend doen tegen mijn vriend. Mijn vriend weet goed dat het aan mij ligt en niet aan hem en dat scheelt.
Dus verwen jezelf!!!!
woensdag 26 december 2007 om 08:44
hahaha wat herkenbaar zeg.. Ik dacht dat ik de enige was met die buien hahaha... Ik heb zoveel last van PMS... en ik ben dan echt zielig...en voel mij kut verdrietig eenzaam.... Mijn ex vriend snapte er niks van...Op het laatst had ik dus een PMS bui... voelde dingen extra erg... en alles werd super uitvergroot.. Maar wat mijn ex gedaan heeft was ook echt niet leuk daar heeft hij mij enorm mee gekwetst.. De bom ontplofte... letterlijk....door zijn actie.. En dan nog zeggen tegen hem: EN NIET ZEGGEN DAT IK ONGESTELD BEN OF WORD WANT DAT WORD IK NIET... Ik werd het dus wel hahaha. Hij kon niet tegen die buien... (was echt maaaaaaaaaaaaar heeel zelden..) en die bevestigen....Hij von die hormonen altijd maar een mooi excuus van die vrouwen.... Nou die VENT die begreep echt niks van vrouwen....!!!
Maar kan best vermoeiend zijn die PMS buien.... pfffff.... Ik weet er dus alles van
Maar kan best vermoeiend zijn die PMS buien.... pfffff.... Ik weet er dus alles van
