Huishoudelijke kwaliteiten belangrijk?

quote:jolantje schreef op 14 februari 2008 @ 00:08:

[...]



Ligt eraan wie er meer werkt.. Diegene die het meest thuis is doet het meest..

Trouwens zou niet eens willen dat mijn vriend hier alles deed, wat is mijn rol dan hier..

Maar als ik hier zo zie moeten mannen in huis iets doen.. Ik vind dat niet een vereiste hoor.. Of hij moet al iemand zijn die alles achter zich laat slingeren..Dus als jij in een relatie zit (uiteraard samenwonend) en je werkt beiden, dan vind je niet dat je vriend/man een deel in het huishouden zou moeten doen? Lijkt mij niet gelijkwaardig als de vrouw maar alles moet doen. Je zit beiden in de relatie. We leven niet meer in de vorige eeuw.

Als je allebei fulltime werkt vind ik dat wel normaal ja..

Maar ik werk maar 12 uur per week en hij er 40 logisch dat ik dan het huishouden doe.. Trouwens vind het een leuk iets om te doen.. Koken is mijn hobby en de was doen vind ik eigenlijk niet eens een klus..

Opruimen heb ik in 15 min gedaan.. We zijn beide gewoon netjes zodat er ook geen echte rommel ontstaat..

Ikheb een hekel aan koken voor mezelf, dus dan is het nog wel eens zoon stoommaaltijd op pizza, maar als er iemand komt eten dan sloof ik me uit in de keuken en komt er echt iets lekkers op tafel. Zeker voor geliefde.



Maar ik had zaterdag een feestje en moet nog naar de glasbak en nu wordt mijn slaapkamer geschilderd en liggen al mijn kleren dus op een grote berg in de woonkamer. Komt er nu een nieuwe liefde over de vloer, moet ie wel heel erg verliefd zijn om niet op de vlucht te slaan.

Hahaha, nee koken is echt mijn ding... Vriend is dan ook supertrots op zijn goede kokkin hahaha. Nodigt vaak onverwachts iemand uit om mee te eten..

Ik heb eens twee jaar samengewoond met een mannelijk figuur wat echt van de ouderwetse stempel was wat huishouden betreft. Zelfs toen hij niet werkte en ik wel, moest ik van hem nog steeds het huishouden (incl. koken) doen. Nu vind ik het niet erg om meer in huis te doen als ik minder werk, maar als hij de hele dag thuis rotzooi zit te maken of met zijn vrienden de hort opgaat en dan van mij verwacht dat ik alles weer piekfijn netjes heb als hij terug is, dan ben je bij mij toch aan het verkeerde adres. Ik wil me geen moeder voelen in een relatie.



Nu was dat niet de enige reden dat we het uitmaakten. Maar wel een van de redenen dat hij op een gegeven moment weer bij zijn vader ging wonen.

Ach en met de ouderwetste huisvrouw is niks mis mee zolang je er zelf voor kiest...

Als mensen elkaar echt leuk vinden en ook bereid zijn wat voor een relatie te doen dan zullen dat soort vershillen best wel bijgelegd kunnen worden met een beetje aanpassing van beide kanten , bovendien kan iemand die extreem netjes is met iemand die heel slordig is van elkaar leren.





Anders wordt het als je zoals in mijn geval met extreme cultuurverschillen zit , zo was het bij mij zo dat ik eens soep had laten overkoken en mijn vriend echt héél woedend werd en zelfs dreigde mij eruit te gooien .

Als iemand van hier dat zou doen dan weet je dat het tijd is om in te pakken en weg te wezen maar wat ik toen nog niet wist is dat onze wersterse vrouwen voor hem een héél vreemd gegeven zijn.

Zijn moeder kwam nooit het huis uit , deed alles alleen in huis en was alleen met dat huis bezig, want het huishouden was haar leven en zijn moeder en tantes en nichten waren voor hem het beeld dat hij van een vrouw meekreeg: vrouwen die zelf nog kippen slachten , hele dagen shrobben, brood bakken enz..

Na ja en als je ons met zo een vrouw vergelijkt dan zijn wij natuurlijk niks in zijn ogen op huishoudelijk vlak he

Bij ons is de huishoudelijke verdeling als volgt:



Papalelie werkt 40 uur per week, ik 20.



40-20=20



20 uur huishouden per week zijn dus voor mijn rekening. Daar wordt alles bij geteld, dus ook de huiswerkbegeleiding van dochterlelie, het wassen, boodschappen doen, planten water geven....



Alles wat buiten die 20 uur valt wordt gedeeld. En dat is niet veel. Maar hij kan de borden na het eten ook best even afspoelen. En zijn eigen was in de wasmand doen. Zijn handdoek ophangen. De auto wassen. De katten brokjes geven. Als hij een week vrij heeft en ik niet, dan mag hij ook wel eens stofzuigen, de afwasmachine aanzetten (en uitruimen).



Gras maaien is in de zomer standaard voor hem. Gewoon omdat het huishouden in het weekend gewoon ook doorgaat. Weliswaar op een laag pitje, maar er zal toch gekookt moeten worden.



Dus de rolverdeling is in principe tamelijk ouderwets, met een snufje modern erdoor gemixt.

Voor mij zou het ook best een reden kunnen zijn om het uit te maken, eerlijk gezegd. 3 maanden is niet veel en dan zit je er nog niet tot je nek in en kan je gevoel makkelijk veranderen.

Heeft niks te maken met taakverdeling of verwachtingen voor later. Ik zou het gewoon een afknapper vinden als een man in een vies huis woont, mij in een vies huis ontvangt en geen waarde hecht aan voeding. Hij zorgt niet goed voor zichzelf en dat vind ik onaantrekkelijk. Als ik dat iedere keer zou merken, zou het best kunnen dat ik denk: dit wordt niks.

quote:pomodori schreef op 14 februari 2008 @ 11:04:

Voor mij zou het ook best een reden kunnen zijn om het uit te maken, eerlijk gezegd. 3 maanden is niet veel en dan zit je er nog niet tot je nek in en kan je gevoel makkelijk veranderen.

Heeft niks te maken met taakverdeling of verwachtingen voor later. Ik zou het gewoon een afknapper vinden als een man in een vies huis woont, mij in een vies huis ontvangt en geen waarde hecht aan voeding. Hij zorgt niet goed voor zichzelf en dat vind ik onaantrekkelijk. Als ik dat iedere keer zou merken, zou het best kunnen dat ik denk: dit wordt niks.Ik denk ook dat die daadwerkelijk zoiets had ja.. Beter dat hij dan nu kapt dan over een jaar vol met ellende...

hahaha wat een herkenning deze topic..

dat er nog veel ouderwetse mannen zijn in deze generatie is een schande! Mijn ex was er zo'n eentje.. zijn reden waarom hij niet met mij door wilde was dat ik geen aanpakker was...huh ik geen aanpakker... echt wel.. maar niet zoals hij het wilde... iemand die voor hem constant alles regelde (als we van plan waren uiteten te gaan zei hij en wat heb je geregeld? en als ik niks had geregeld.... dan keek hij mij erg verbaasd en geirriteerd aan), hem een schop onder zijn kont gaf wat betrekking het huishouden (pardon ik heb zelf een huishouden.. geef jezelf ene schop onder die kont zou ik zeggen) ...Hij beoordeelde en analyseerde mij op mijn koken, huishouden in mijn huis (als hij een klein laagje stof zag... dan ging hij erover miepen)...hoe ik dingen regelde en deed..(en daar is echt niks op aan te merken... ik ben erg netjes, kan redelijk koken etc) Maar mijnheer is controlefreak en zeiksnor.... kon herrie maken op het tandpastadopje, hakken in de boter, de boontjes die op zijn manier 20 minuten gekookt moest worden, etc....En ja hoor hij heeft ook zo'n moeder die nog voor hem de strijk doet (sinds zijn scheiding) , die hem overal bij helpt zoals het knippen van de heg, schooonmaken... Jak! En zijn moeder kan alles veel beter en sneller!!!!!!!!Zijn moeder spoorde mij aan toen het 2,5 maand aan was om te helpen met schoonmaken in zijjn huis,,, Ik zat toen in ziektewet en ben tevens chronisch ziek en toen dacht ik ... ja daaaaaaaaaag! Heb zelf een huishouden.... hij helpt mij toch niet in mijn huis .. en dat na 2,5 maand... Het moet niet gekker worden!Zulke mannen moeten eens zelfstandig worden... en die moeders zijn de schuldige....!!! Mijn ex schoonmoeder zei jna 5 maanden ullie zijn geen stel, A heeft ene schop onder zijn kont nodig mbt huishouden datr kon zijn ex wel...!!!! En toen dacht ... huh het is pas 5 maanden aan.. wonen niet samen... en dan daar al op afgerekend worden. Kort gezegd mijn ex wilde een vrouw zoals zijn ex (en die is ervandoor gegaan met een ander.. niet zo gek...natuurlijk) en zijn moeder, die alles voorhem regelt zodat zijn leventje makkelijker wordt gemaakt, zijn natje en droogje wordt geregeld.. en dan wel op de manier zoals hij het wil...Mijn ex wilde snel samenwonen ... nou nu snap ik waarom: hij wilde geen twee huishoudens maar 1... en ik als dienstmeid! en moeder voor zijn kind...



Mijn ex kwam zo vaak bij mij eten tijdens zijn verbouwing van de keuken in zijn nieuwe huis..lekker makkelijk! en als ik vroeg om een paar bordjes af te wassen : zegt ie.. ik heb geen zin... Ik was doodop.. hele dag gewerkt, voor mijnheer gekookt zelf afwas gedaan en wilde ook nog een kop koffie en hij zat lekker op de bank... tv te kijken Ik wilde graag sx and de city zien en toen viel er ook nog een theepot uit mijnkastje zodat ik de hele rotzooi moest opruimen en ik dus mijn serie niet kon zien... En hij hij zat doodleuk met zijn mobiel te spelen... en niet even vragen: schat kan ik je ergens meehelpen! Toen is er bij mij wel echt iets geknapt na de zoveelste blunder vanuit zijn kant....





weet je.. wij vrouwen van tegen woordig zoeken nu een man voor de aanvulling! een kerel die een dienstmeid wil en zelf niks toevoegt en op zijn gat blijft zitten kan opzouten.. en gaat maar lekker bij mama wonen



Ben zo blij dat het uit is.. en zie gelukkig veel kerels om mij heen die niet zo zijn

Het lijkt nu wel of de ouderwetse rolvedeling totaal uit den boze is.. Wat raar dat de huishoudbeurs door voornamelijk vrouwen wordt bezocht..

Er zijn zat vrouwen die het zo best vinden en dieklagen dan ook niet.. Tis waar jezelf voor kiest en als je een man ontmoet met zo'n opvatting is het aan jou om er mee door te gaan of niet..Mensen kijken mij raar aan als ik zeg dat ik 's morgens voor mijn vriend opsta en hem koffie zet en zijn brood maakt, maar ik doe het met liefde en omdat ik geen last hebt met opstaan.. Daar tegenover maakt mijn vriend als ik 's avonds van mijn thuiskomt mijn eten warm.. We doen dit beiden niet omdat het zo hoort maar omdat we het zo graag willen en het voor elkaar overhebben...

Jolantje,



Wat heerlijk om jouw posting hiervoor te lezen, dat het op die manier gaat bij jullie..

ik heb de rest van het topic (nog) niet doorgelezen, maar de titel trok mij aan, omdat ik daar eigenlijk ook altijd een soort van gedachtengang over heb.



Wat altijd door mijn hoofd speelt is het volgende.

Van mezelf uit ben ik geen huishoudwonder, qua schoonmaak en opruimen dan, ik kook bij wijze van spreken wel weer de sterren van de hemel (dit zijn niet mijn eigen woorden).

Toch voel ik me het prettigste als alles spik en span is.

Daar doe ik dan ook enorm mijn best voor: wanneer ik niet aan het werken buitenshuis ben, ben ik thuis echt voortdurend bezig: opruimen, soppen, strijken, het op peil houden van de voedsel voorraad, plannen, echtwaar ik ben eigenlijk de hele tijd in touw.

Toch is het nooit klaar. Ook niet een beetje. Het blijft rommeling, en met name het aanrecht is nooit leeg.

Momenteel heb ik geen relatie.

In mijn vorige relatie werd mij verweten dat ik de boel niet op orde had. In deze relatie werd mijn trouwens van alles verweten, waarvan ik het meeste nu naast me neer heb kunnen leggen omdat ik nu inzie dat het nergens op sloeg.

Alleen op dit punt waar het hier omgaat, vind ik dat zelf nog steeds erg moeilijk. Voel me zelfs schuldig erover. Niet om hem gelijk te geven, maar ik snap zelf ook niet waarom de energie die ik er toch instop niet omgezet wordt in een zichtbaar resultaat. En dat ik hém er niet van heb kunnen overtuigen dat ik echt altijd keihard mijn best deed...

Het is nog steeds voor mijn gevoel dweilen met de kraan open en vechten tegen de bierkaai.

Terwijl als ik bij anderen thuis kijk het toch altijd vaak opgeruimd is, er een zekere rust van de inrichting uitgaat, en ik de huisvrouw in kwestie niet hoor zeggen: kijk niet naar de rotzooi, ik moet nog dit en nog dat....

Ik zeg dit al ter verdediging als ik de deur opendoe om mensen binnen te laten: je mag binnenkomen, maar schrik niet.... en ik heb dan gelijk een hekel aan mezelf omdat ik het zeg, en omdat ik vind dat ik het weer moet zeggen.

En onbewust speelt dan ook de gedachte mee van: er is geen man die mij wil als hij ziet hoe ik mijn huishouden run...



Het is zelfs ook zo: als ik het huis uitga terwijl ik voor mijn gevoel te weinig eraan heb kunnen doen om het netjes achter te laten, kan ik daar echt de hele tijd over blijven piekeren: nu loop ik hier en heb lol, maar o wee als ik straks thuiskom, dan ligt er nog een zooitje op me te wachten.

Vaak is het zo dat het in mijn gedachten erger lijkt dan het is, en valt het weer erg mee als ik dan weer binnenstap.



Ik vind het altijd bijzonder knap van mensen die de boel de boel kunnen laten, en daarnaast er maling aan hebben wat anderen daarvan vinden.



Dit is echt wel een beetje mijn pijnpunt.



Perel.

en jolantje... daar zit het verschil... jij wilt het ... en niet omdat het hoort...Bepaalde mannen keuren vrouwen op kwaliteiten als koken etc... en huishouden....en regelkwaliteiten....En als ze daar niet aan voldoen... weg ermee! En dat je verder een lieve spontane, attente en leuke meid bent die misschien iets minder uitgebreid kan koken, soms wat dingen aanbraadt maar alles wel doet uit en met liefde, ... daar wordt verder niet meer naar gekeken....Dus als je even kort concludeert heel zwart wit... dan zoeken deze mannen een moedertype en een dienstmeid en geen liefde....

perel... wat goed dat je eerlijk bent....Maar verwijt jezelf niks.. Ik ken het gevoel van constant verwijten over huishoudelijke perikelen.... We woonden niet eens samen en kreeg constant kritiek.. zelfs in mijn eigen huis... Ben er nog steeds boos over,,, Ik ging aan mijzelf twijfelen en nu denk ik....ach zeiksnor... met wie kan jij eigenlijk wel samenleven.... ???? Ik heb alles op orde, mijn huis ziet er schoon uit, alles is opgeruimd... Mijnheer had zelfs commentaar als er een klein laagjes stof eregens lag... Ik vind het belangrijk dat alles schoon is en opgeruimd... Maar ik kan mij niet druk maken op een klein beetje stof.. wat je toevallig wat meer ziet op donkere meubelen... of dat je hakt in de boter of tandpastadopje...Dit zijn zeiksnoren... Alles moet op hun manier.. vaatwas inruimen dat kunnen zij beter.. of wat dacht je van de was ophangen... ...? Nou mijn kookkunsten..zijn niet bijzonder.. tja ik woon alleen en maak vaak standaard gerechten.... heb er ook geen geduld voor...

na mijn werk.. te moe...pfff

Ik ben er best onzeker over.... Mijn ex vond zijn ex geweldig (zij is bij hem weggegaan) ze kon goed schoonmaken, regelde alles voor hem en ze kon goed koken.. Alles lipe als een treun in hun huis... Ik ben een chaot en onhandig, laat wel eens dingen vallen en kan niet super goed koken....Hij heeft mij onzekerheid nog extra aan het licht gebracht

Nu heb ik een taartvorm gekocht een deegroller, een staafmixer.. en ik ga eerdaags kokkerellen.... in ieder geval taart bakken... hahahaha en mijzelf eens opkrikken dat ik wel kan koken! en bakken!

Ik vind het helemaal niet zo raar dat hij daarop afknapt. Niet als hij dat voor hem fundamentele pricipes zijn. Misschien vind hij zelf dat ie 't niet kan maken van haar te verlangen dat ze veranderd wie ze is. En terecht. Daardoor heeft hij de keuze gemaak om een einde te maken aan de relatie. En zeg nou zelf, wilt zij met een man leven die haar steeds op de hielen zit? Ik heb trouwens niet kunnen opmaken of ze voorgesteld heeft een schoonmaakster in huis te nemen. En misschien heeft hij wel de indruk dat ze makkelijk is omdat ze ook kant en klare maaltijden eet. Mannen zijn nou eenmaal visuele wezens, daar kunnen ze niets aan doen, zo zijn ze ingesteld. Ik denk trouwens persoonlijk dat ze beter af is zo. Waarschijnlijk zocht hij iemand die veel op zijn moeder leek, en ja.....dat verhaal kennen we al!



Ik hoop dat ze een zalige vent tegen komyt die houdt van rommel en haar neemt zoals ze is!

Ha Muis!



Goed voornemen heb je in ieder geval.

Dat over jezelf twijfelen dat ken ik maar al te goed.

Ik heb echt zo'n ideaalbeeld in mijn hoofd, en plannen ook hoe ik dat zou moeten aanpakken, maar in de praktijk is dat nog niet haalbaar gebleken.

Ik besef ook wel dat ik het zelf ben die me steeds teleursteld.

Verder komt het er ook wel een beetje op neer dat ik het gevoel heb dat mijn taak er pas op zit als alles gedaan is. Dat ook wanneer je een kast of la opentrekt daar ook alles ordelijk is.

Dat pas als ik dat bereikt heb, ik rustig kan gaan zitten. Dan pas ben ik gelukkig, en dat zal dan ook zo blijven.Ondertussen weet ik dat het onzin is om dat te denken, het lijkt soms wel op ik mezelf daarin geen rust gun!



Heb hier ondertussen gelezen, en gezien dat niet iedere man hetzelfde is. Dat wil ik voor het gemak ook wel eens vergeten, dat dat ex-emplaar van mij wel een gevalletje apart is geweest, ik ga er te vaak vanuit dat iedere man zo is.

Ik wilde nog even kwijt dat in mijn huishouden het andersom is. Zoals zoveel vrouwen ben ik ook iemand die steeds achter de kont van mijn man aan moet zitten. Ik ben er bijna van overtuigd dat hij een slecht kort termijn geheugen heeft en het simpelweg niet belangrijk genoeg is om bijvoorbeeld zijn fucking tandenstokers op te ruimen. Hahahaha, ja ik ben er ondertussen boos om. Ik loop zijn tandenflos op te ruimen en zijn ondergoed die hij nog steeds na 9 jaar laat liggen. Het zijn kleine dingen voor hem, maar voor mij heel belangrijk omdat met name ik wil dat de twee jochies die ik uitgescheten heb, dit niet als voorbeeld moeten krijgen. En geef mij eens ongelijk!!



Verder houd ik heeeeeeel veel van hem en is hij de man van mijn leven, het is een schat, hij is lief en een goede vader, dat is het allerbelangrijkste.

Tja als het nou echt een gore smeerboel is (moet denken aan die aflevering van Friends waarbij Ross bij een vriendinnetje over de vloer was, er door de troep geen plek was om te zitten en hij toen bang was dat ie op haar hamster/cavia die al tijdje 'zoek'' was was gaan zitten).... dan, ok. Het zegt dan wel iets over een persoon en of je met zo'n troep kunt leven...



Maar verder: als de een iets netter is als de ander, so what? Mijn vriend gooit wanneer hij eten kookt ook ladingen rijst over het aanrecht, dat ruim ik dan later wel weer op hoor. Hij kookt tenminste wel eens! En wanneer ik (of hij) geen zin heb om te koken, dan eten we een magnetronmaaltijd. Heel prima. Hij vindt het ook leuk als ik wel zelf iets kook, maar belangrijk?? Nee. Het gaat toch om de balans. Wanneer ik het bed aan het verschonen ben en hij denkt 'hee waar is ze' en komt naar boven, dan zegt hij dat hij me er best bij had kunnen helpen. Maar ik vind het helemaal niet erg dat alleen te doen! Veel dingen gaan mij gewoon sneller af. Hij doet weer andere dingen. En wat ik pas echt vervelend vind is als 1 van beiden de ander corrigeert in de dingen die hij/zij doet. Als ik de kamer opnieuw ga stofzuigen omdat zijn poging niet echt is gelukt, dan doet ie het natuurlijk niet weer. En logisch.

Ach, het gaat toch om het evenwicht in de hele relatie en niet alleen op huishoudelijk vlak. En als er iets is wat je stoort op dat punt, dan kun je dat toch gewoon bespreken?

Idd Karlie mij gaat ook alles sneller af.. Wat heeft het voor een nut hem weer te moeten uitleggen hoe de wasmachine werkt, of iets te moeten eten wat voor geen kant smaakt... Nee laat mij maar mooi mijn huishouden runnen, ik weet precies waar alles staat, het eten smaakt altijd en heb geen gekrompen was.. Daarvoor heb ik wel de voorwaarde dat ik niet fulltime ga werken (werk parttime) want huishouden is tenslotte ook een baan.

quote:mamalelie schreef op 14 februari 2008 @ 10:25:

Bij ons is de huishoudelijke verdeling als volgt:



Papalelie werkt 40 uur per week, ik 20.



40-20=20



20 uur huishouden per week zijn dus voor mijn rekening. Daar wordt alles bij geteld, dus ook de huiswerkbegeleiding van dochterlelie, het wassen, boodschappen doen, planten water geven....



Alles wat buiten die 20 uur valt wordt gedeeld. En dat is niet veel. Maar hij kan de borden na het eten ook best even afspoelen. En zijn eigen was in de wasmand doen. Zijn handdoek ophangen. De auto wassen. De katten brokjes geven. Als hij een week vrij heeft en ik niet, dan mag hij ook wel eens stofzuigen, de afwasmachine aanzetten (en uitruimen).



Gras maaien is in de zomer standaard voor hem. Gewoon omdat het huishouden in het weekend gewoon ook doorgaat. Weliswaar op een laag pitje, maar er zal toch gekookt moeten worden.



Dus de rolverdeling is in principe tamelijk ouderwets, met een snufje modern erdoor gemixt.

Zo doen wij het ook ongeveer.



Maar goed de eerlijkheid gebied te zeggen, dat ik er minder "talent" voor heb. Ik kan zonder problemen uit huis weggaan, als het niet is opgeruimd, een krant 5 dagen op de tafel laten liggen, stof zie ik niet, behalve als het gaat stuiven. Waarom zou je iets schoon maken wat nog schoon is, enzovoorts.



Toch ben ik wel voor een gelijke verdeling, maar eerlijk is eerlijk, in de praktijk is die verdeling natuurlijk helemaal niet eerlijk.



Dus heb ik taakjes, en dat geeft een beetje het gevoel van eerlijkheid. Ik zet altijd de koffie, ruim de vaatwasser in, en nog een paar van die dingen. Kreeftlief is daar tevreden mee, maar echt eerlijk is het niet.



Daar staat wel tegenover dat zij bepaalt hoe het gaat, en dat vind ik ook wel zo eerlijk. En als man moet je niet liggen mierenneuken, en als het je opvalt, dat er opgeruimd of schoongemaakt is (wat je regelmatig ontgaat), zeg je: goh wat is het netjes hier. En natuurlijk is het eten altijd lekker!



Dus of je verdeelt het eerlijk, en anders moet je gewoon niet zeuren.

Maar is het niet eigenlijk zo dat toch de vrouw het meeste blijft doen?? Vooral als er eenmaal kinderen zijn? Je gaat je als vrouw dan bijna schuldig voelen als je het huishouden alleen runt... Schuldig tegenover die vrouwen die het anno 2008 niet meer vinden kunnen..

Bij ons niet, als we zometeen samenwonen, ben ik diegene die werkt en is hij diegene die thuis is, dus dan zal hij ook het meeste doen in huis. Nu is er bij ons geen sprake van kinderen, maar stel je voor, dan is hij ook diegene die het meeste thuis zal blijven omdat dat met zijn toekomstige werk mogelijk is en ik daar absoluut niet op zit te wachten...



Ik zie niet in waarom jij je schuldig zou moeten voelen Jolantje. Het is toch je eigen keuze, jullie zijn er gelukkig mee. Wat heeft een ander daar dan mee te maken?

Ik heb net gemerkt dat huishoudelijke kwaliteiten, met name op het gebied van schoonmaken, zeeeeer belangrijk zijn voor de vrouw!



Mijn vriend is een echte rook-hater. Laat ik nu een paar keer per maand heel veel zin hebben in een sigaret... Gisteren was zo'n moment! Met een sigaret achter mijn oor sloop ik naar de studeerkamer en heb ik daar even heerlijk zitten paffen. Balkondeuren wagenwijd open.... niets aan de hand. Vriendlief hoeft hier niets van te merken!



Vraagt ie vanochtend waarom het hele toetsenbord onder de as ligt........

Het kan ook zijn dat die man dacht "als ik me hier al aan erger, als ik al moeite heb om hier over heen te stappen, dan zit mijn liefde niet zo diep, dan kunnen we maar beter niet verder gaan met deze relatie". Daar hoeft hij niet een schoonmaakfreak voor te zijn. En de zin "ik maak het uit omdat ik niet kan leven met jouw rommel/schoonmaakstijl" is dan ook niet gelogen.



Ik kan heel veel hebben van iemand waar ik echt heel verliefd op ben, zelfs staand plassen, maar als ik niet verliefd ben dan kan ik het zelfs uitmaken omdat ik me erger aan de manier waarop hij een boterham eet, ondanks dat de manier waarop iemand een boterham eet me doorgaans nauwelijks interesseert. En het is maar beter ook om het dan uit te maken.



En ik ben het eens met BGB. Ik zou het niet echt waarderen als iemand er niet voor zorgt dat zijn huis er een beetje leuk en schoon uit ziet, hij zelf niet lekker fris is, hij me niet iets te drinken/eten aan kan bieden (ik heb het er niet over dat ie me mee uit eten moet nemen, ik heb het over een lege koffiebus en een lege koelkast). Zeker in de eerste maanden. Het zou op mij overkomen als desinteresse, alsof ik niets bijzonders ben voor hem.