Relaties
alle pijlers
huishoudgeld
maandag 10 maart 2008 om 14:40
Laatst hadden we hier een discussie over het krijgen van huishoudgeld van je man. Ik vind het iets heel ouderwets! Mijn man maakte eens een grapje van "als je niet eens ophoudt met kopen dan krijg je voortaan huishoudgeld". Die opmerking viel bij mij heel erg slecht. Hoe bedoel je, zei ik tegen hem. Alsof jij bepaald wat er gebeurd qua financien?? Dat bepalen wij samen, ondanks dat jij degene bent die het salarisstrookje ontvangt. Het kwam bij mij over als een soort controlemiddel. Ik kreeg er een heel naar en minderwaardig gevoel bij. Terwijl ik gewoon mijn bankpas heb met credicard en er vrouwen moeten zijn die dit wel ervaren. Ik vroeg me af wat jullie daarvan vinden.
maandag 10 maart 2008 om 17:04
quote:18_Michelle schreef op 10 maart 2008 @ 15:26:
Hoi Fausto,
maar hebben jullie dan hetzelfde over voor jezelf elke maand? want dat vinden mijn vriend en ik dus belangrijk: dat we allebei voor onszelf evenveel te besteden hebben. Want als je straks kinderen hebt en een gaat fulltime werken en de ander bijv. parttime en zorgt verder voor de kinderen, dan houdt diegene bijna niks over voor zichzelf, terwijl de partner fulltime KAN werken omdat er voor zijn/haar kinderen wordt gezorgd.Nee mijn vriend houdt veel meer over per maand, maar ik vind dat hij dat verdient. Hij heeft langer gestudeerd en heeft er zelf voor gezorgd dat ie nu een goede baan heeft en veel geld verdient. Ik houd voor mezelf genoeg over om leuk te shoppen, stappen etc. Hij spaart wat meer en betaalt vaker zaken als uit eten gaan enzo, maar we hebben echt ieder ons eigen geld. Dit vinden we allebei het prettigst.
Hoi Fausto,
maar hebben jullie dan hetzelfde over voor jezelf elke maand? want dat vinden mijn vriend en ik dus belangrijk: dat we allebei voor onszelf evenveel te besteden hebben. Want als je straks kinderen hebt en een gaat fulltime werken en de ander bijv. parttime en zorgt verder voor de kinderen, dan houdt diegene bijna niks over voor zichzelf, terwijl de partner fulltime KAN werken omdat er voor zijn/haar kinderen wordt gezorgd.Nee mijn vriend houdt veel meer over per maand, maar ik vind dat hij dat verdient. Hij heeft langer gestudeerd en heeft er zelf voor gezorgd dat ie nu een goede baan heeft en veel geld verdient. Ik houd voor mezelf genoeg over om leuk te shoppen, stappen etc. Hij spaart wat meer en betaalt vaker zaken als uit eten gaan enzo, maar we hebben echt ieder ons eigen geld. Dit vinden we allebei het prettigst.
maandag 10 maart 2008 om 17:04
Wij doen niet aan mijn en dijn maar aan ons.
Vriend werkt meer dan fulltime en brengt het meeste binnen, ik werk parttime. In het verleden is dat ook wel eens andersom geweest, toen bracht ik het meeste geld binnen.
Als 1 van ons 2 tijdelijk huisvrouw of huisman zou zijn is het nog steeds gewoon ons geld, wij delen alles met elkaar.
Voor ons uitgavenpatroon maakt dat verder geen verschil.
Het is hoe dan ook ons geld wat we samen uitgeven en de één niet meer zeggenschap over heeft dan de ander.
We hebben ook geen 50/50 verdeling o.i.d, soms geeft de een wat meer uit aan zichzelf, dan de ander, dat hoeft niet gelijk te zijn, zou niet weten waarom.
We zijn geen kinderen meer die het niet kunnen hebben dat een ander meer krijgt, ik gun hem alles en omgekeerd net zo.
Vriend werkt meer dan fulltime en brengt het meeste binnen, ik werk parttime. In het verleden is dat ook wel eens andersom geweest, toen bracht ik het meeste geld binnen.
Als 1 van ons 2 tijdelijk huisvrouw of huisman zou zijn is het nog steeds gewoon ons geld, wij delen alles met elkaar.
Voor ons uitgavenpatroon maakt dat verder geen verschil.
Het is hoe dan ook ons geld wat we samen uitgeven en de één niet meer zeggenschap over heeft dan de ander.
We hebben ook geen 50/50 verdeling o.i.d, soms geeft de een wat meer uit aan zichzelf, dan de ander, dat hoeft niet gelijk te zijn, zou niet weten waarom.
We zijn geen kinderen meer die het niet kunnen hebben dat een ander meer krijgt, ik gun hem alles en omgekeerd net zo.
maandag 10 maart 2008 om 17:13
maandag 10 maart 2008 om 17:46
Bij ons gaat alles ook op de grote hoop. Er komt genoeg binnen dus als 1 van de 2 iets wil hebben, dan kan het meestal gewoon gekocht worden. Grote of gemeenschappelijke aanschaffen worden altijd even overlegd en eigenlijk hebben wij nooit ruzie over geld.
Toch kan ik me wel voorstellen dat er aan "huishoudgeld" of "zakgeld" gedaan wordt. Als een van de partners een gat in zijn/haar hand heeft, of een extreem dure hobby,oid en de financien zijn niet toereikend om dat altijd te kunnen financieren, dan kan ik me voorstellen dat een dergelijke regeling veel problemen, ruzies en ergernissen kan voorkomen.
Toch kan ik me wel voorstellen dat er aan "huishoudgeld" of "zakgeld" gedaan wordt. Als een van de partners een gat in zijn/haar hand heeft, of een extreem dure hobby,oid en de financien zijn niet toereikend om dat altijd te kunnen financieren, dan kan ik me voorstellen dat een dergelijke regeling veel problemen, ruzies en ergernissen kan voorkomen.
maandag 10 maart 2008 om 17:48
maandag 10 maart 2008 om 17:51
Ik ben single en ik woon alleen, maar in mijn budget heet het ook huishoudgeld. Dus de term vind ik nog wel handig. Geld voor de auto, geld voor afbetalen, geld voor vaste lasten, en het geld voor boodschappen/kattevoer etc heet huishoudgeld.
Lijkt me eigenlijk wel normaal dat je als koppel ook huishoudgeld hebt en niet maar blindelings geld uitgeeft. Verschil zit er dan in dat het idd wel prettig is dat samen te bespreken en bepalen en dat het niet wordt opgelegd door de betaalende partij. (als 1 meer verdient of er maar 1 inkomen is)
Lijkt me eigenlijk wel normaal dat je als koppel ook huishoudgeld hebt en niet maar blindelings geld uitgeeft. Verschil zit er dan in dat het idd wel prettig is dat samen te bespreken en bepalen en dat het niet wordt opgelegd door de betaalende partij. (als 1 meer verdient of er maar 1 inkomen is)
maandag 10 maart 2008 om 18:05
De opmerking van man van TO was, zoals ik het lees, duidelijk quasie-gekscherend bedoeld, maar had wel bewust een link naar vroeger tijden waarin vrouw inderdaad hhg van man kreeg en laatstgenoemde ook de financien beheerde.
Ik zou die op zijn minst onhandige opmerking ook niet leuk vinden.
Wat ik wel voorstelbaar vind, is dat je samen een budget afspreekt dat voor de post huishouden beschikbaar is. Mede afhankelijk van je inkomen kan dit een handige methode zijn om grip op de uitgaven te houden.
Als de één verantwoordelijk is voor de inkopen en de ander verdient het geld, dan moeten beiden elkaar kunnen aanspreken als iets naar hun idee niet goed loopt. Dat is gelijkwaardigheid.
BW.
Ik zou die op zijn minst onhandige opmerking ook niet leuk vinden.
Wat ik wel voorstelbaar vind, is dat je samen een budget afspreekt dat voor de post huishouden beschikbaar is. Mede afhankelijk van je inkomen kan dit een handige methode zijn om grip op de uitgaven te houden.
Als de één verantwoordelijk is voor de inkopen en de ander verdient het geld, dan moeten beiden elkaar kunnen aanspreken als iets naar hun idee niet goed loopt. Dat is gelijkwaardigheid.
BW.
maandag 10 maart 2008 om 18:05
Ik ben ouderwets wat rolverdeling betreft, maar ik werk parttime en mijn mijn fulltime.. Maar beide pinpassen zitten in mijn portemonee.. Tja ik ben diegene die de boodschappen doet en het eten verzorgt.. En daarbij komt dat mijn vriend nog weleens met iets onnuttigs naar huis komt als hij gaat shoppen..
maandag 10 maart 2008 om 18:16
Ik had vroeger een vriendin waarvan de moeder niet eens wist hoeveel de vader verdiende. Hij beheerde alle financiën, zij kreeg wekelijks boodschappengeld toegestopt. Als zij extra geld nodig had, moest ze verantwoorden wat ze daarmee ging doen.
Heel extreem.
Mijn moeder was ook huisvrouw, maar zij ging over de geldzaken. Mijn vader kreeg 'zakgeld' (zo noemde hij dat dan gekscherend).
Heel extreem.
Mijn moeder was ook huisvrouw, maar zij ging over de geldzaken. Mijn vader kreeg 'zakgeld' (zo noemde hij dat dan gekscherend).
maandag 10 maart 2008 om 18:21
Ik ken ook wel stellen, in deze tijd, waarvan de een niet van de ander weet wat hij/zij verdient. Ik ken ook verhalen van vrouwen die "huishoudgeld" krijgen en daarvan stiekem een structureel deel apart zetten op een eigen rekening. En wat dacht je van een show van Oprah destijds, waaruit bleek dat het overgrote meerendeel van de vrouwen niet eerlijk was over aankopen en uitgaven voor zichzelf. Ik vind dat allemaal heel erg vreemd!
maandag 10 maart 2008 om 18:26
maandag 10 maart 2008 om 18:51
quote:lilaemme schreef op 10 maart 2008 @ 17:48:
Huishoudgeld is natuurlijk hopeloos uit de tijd. Als vrouw (of man) stoppen met werken (omdat je een kind krijgt, bijvoorbeeld) ook. Dus ik zou zeggen: zoek een baan, zorg ervoor dat je onafhankelijk blijft en voor jezelf kan zorgen. Dan raakt zo'n opmerking je ook niet.Eensch!!!
Mannen waren vroeger de "baas" in het gezin omdat vrouwen afhankelijk van ze waren. Dit hoeft niet langer, je hebt een keuze.
Zorg altijd dat je voor jezelf kan zorgen, altijd.
Huishoudgeld is natuurlijk hopeloos uit de tijd. Als vrouw (of man) stoppen met werken (omdat je een kind krijgt, bijvoorbeeld) ook. Dus ik zou zeggen: zoek een baan, zorg ervoor dat je onafhankelijk blijft en voor jezelf kan zorgen. Dan raakt zo'n opmerking je ook niet.Eensch!!!
Mannen waren vroeger de "baas" in het gezin omdat vrouwen afhankelijk van ze waren. Dit hoeft niet langer, je hebt een keuze.
Zorg altijd dat je voor jezelf kan zorgen, altijd.
maandag 10 maart 2008 om 19:14
Ik vind dat voor jezelf zorgen hier af en toe wel erg overdreven bejubeld wordt.
Net alsof je jezelf in de afgrond stort als je er samen voor kiest dat je huisvrouw wilt zijn en altijd eindigt op 3 hoog achter in de bijstand.
Gek genoeg is het dan vaak wel weer een stuk toffer als de huisvrouw een huismàn is.
Dat is dan wel weer geemancipeerd als jij carriere maakt en man zorgt voor de kinderen.
Huh? Komt toch op hetzelfde neer?
Niks mis mee om voor jezelf te kunnen zorgen nee.
Maar ik vind er ook niks mis mee om voor elkaar te zorgen hoewel dat tegenwoordig niet meer in de mode is.
Net alsof je jezelf in de afgrond stort als je er samen voor kiest dat je huisvrouw wilt zijn en altijd eindigt op 3 hoog achter in de bijstand.
Gek genoeg is het dan vaak wel weer een stuk toffer als de huisvrouw een huismàn is.
Dat is dan wel weer geemancipeerd als jij carriere maakt en man zorgt voor de kinderen.
Huh? Komt toch op hetzelfde neer?
Niks mis mee om voor jezelf te kunnen zorgen nee.
Maar ik vind er ook niks mis mee om voor elkaar te zorgen hoewel dat tegenwoordig niet meer in de mode is.
maandag 10 maart 2008 om 20:12
Wuilesman en ik betalen allebei de helft van de gezamenlijke lasten (inclusief de hulp in de huishouding) en besteden de rest van ons salaris naar eigen goeddunken. Kun je elkaar nog eens trakteren op een leuk weekend weg of zoiets. Werkt uitstekend voor ons.
@Tante Sjaan, sommigen storten zich inderdaad in een financiële afgrond door thuis te blijven. Eenieder is vrij om zijn leven vorm te geven zoals hij dat zelf wil, natuurlijk. Thuisblijven voor de kinderen is in principe een vrije keuze. Maar bedenk wel dat meer dan de helft van alle samenwonenden en eenderde van alle gehuwden voortijdig uit elkaar gaat. Wanneer je financieel gezien niet voor jezelf kunt zorgen (door te weinig recente werkervaring en opleiding) en na de scheiding een beroep moet doen op een vorm van sociale zekerheid dan zadel je de maatschappij op met de gevolgen van wat eens je eigen keuze leek. Dat lijkt me niet wenselijk.
@Tante Sjaan, sommigen storten zich inderdaad in een financiële afgrond door thuis te blijven. Eenieder is vrij om zijn leven vorm te geven zoals hij dat zelf wil, natuurlijk. Thuisblijven voor de kinderen is in principe een vrije keuze. Maar bedenk wel dat meer dan de helft van alle samenwonenden en eenderde van alle gehuwden voortijdig uit elkaar gaat. Wanneer je financieel gezien niet voor jezelf kunt zorgen (door te weinig recente werkervaring en opleiding) en na de scheiding een beroep moet doen op een vorm van sociale zekerheid dan zadel je de maatschappij op met de gevolgen van wat eens je eigen keuze leek. Dat lijkt me niet wenselijk.
maandag 10 maart 2008 om 20:26
Volgens mij mist bij jullie de communciatie over geld, wat vind jij en wat vindt hij dat er uitgegeven kan worden en waaraan?
Juist om trammelant over geld te voorkomen hebben wij gekozen voor één rekening, we beslissen samen wat er gekocht gaat worden en dat gaat niet op de weegschaal. Op dit moment verdient mijn vriend meer, over een half jaar verdien ik waarschijnlijk meer. Daar passen we niet ons uitgavenpatroon op aan. Hoe het in de toekomst loopt weten we niet, maar op dit moment willen we financieel verantwoordelijk zijn voor elkaar.
Wel hebben we andere dingen geregeld, zo maken we aanspraak op elkaars pensioen (partnerpensioen).
Mochten we later trouwen en kinderen krijgen, waarbij één van ons thuis blijft voor de kinderen, dan kunnen we wellicht kijken hoe we de financiën dan verdelen als we onverhoopt mochten gaan scheiden. De één heeft dan hard aan de carrière gewerkt, de ander aan de thuissituatie, maar wellicht ondervangen we dit met partneralimentatie...
Juist om trammelant over geld te voorkomen hebben wij gekozen voor één rekening, we beslissen samen wat er gekocht gaat worden en dat gaat niet op de weegschaal. Op dit moment verdient mijn vriend meer, over een half jaar verdien ik waarschijnlijk meer. Daar passen we niet ons uitgavenpatroon op aan. Hoe het in de toekomst loopt weten we niet, maar op dit moment willen we financieel verantwoordelijk zijn voor elkaar.
Wel hebben we andere dingen geregeld, zo maken we aanspraak op elkaars pensioen (partnerpensioen).
Mochten we later trouwen en kinderen krijgen, waarbij één van ons thuis blijft voor de kinderen, dan kunnen we wellicht kijken hoe we de financiën dan verdelen als we onverhoopt mochten gaan scheiden. De één heeft dan hard aan de carrière gewerkt, de ander aan de thuissituatie, maar wellicht ondervangen we dit met partneralimentatie...
maandag 10 maart 2008 om 20:36
quote:Tante Sjaan schreef op 10 maart 2008 @ 19:14:
Ik vind dat voor jezelf zorgen hier af en toe wel erg overdreven bejubeld wordt.
Net alsof je jezelf in de afgrond stort als je er samen voor kiest dat je huisvrouw wilt zijn en altijd eindigt op 3 hoog achter in de bijstand.
Gek genoeg is het dan vaak wel weer een stuk toffer als de huisvrouw een huismàn is.
Dat is dan wel weer geemancipeerd als jij carriere maakt en man zorgt voor de kinderen.
Huh? Komt toch op hetzelfde neer?
Niks mis mee om voor jezelf te kunnen zorgen nee.
Maar ik vind er ook niks mis mee om voor elkaar te zorgen hoewel dat tegenwoordig niet meer in de mode is. Wat een nonsens! Werd het maar eens mode om als vrouw je verantwoordelijkheid te nemen en voor jezelf te zorgen. Een huisman is in mijn ogen ook niet slim bezig. Zorg - man of vrouw - dat je financieel voor jezelf kunt zorgen, dan zit het mentaal en emotioneel vaak ook wel goed (geld maakt afhankelijk). En zorg daarnaast voor elkaar, als er eens wat mis gaat (ziekte, ontslag etc). Wij hebben één pot waar we alles uit betalen, maar als we uit elkaar zouden gaan (de realiteit is simpelweg dat meer dan 1 van de 3 stellen uit elkaar gaat in Nederland, dus waarom zouden wij de uitzondering zijn - overigens zijn we al 10 jaar gelukkig samen ) we ook nog gewoon voor onszelf kunnen zorgen. Overdreven? Nee, gewoon heel slim!
Ik vind dat voor jezelf zorgen hier af en toe wel erg overdreven bejubeld wordt.
Net alsof je jezelf in de afgrond stort als je er samen voor kiest dat je huisvrouw wilt zijn en altijd eindigt op 3 hoog achter in de bijstand.
Gek genoeg is het dan vaak wel weer een stuk toffer als de huisvrouw een huismàn is.
Dat is dan wel weer geemancipeerd als jij carriere maakt en man zorgt voor de kinderen.
Huh? Komt toch op hetzelfde neer?
Niks mis mee om voor jezelf te kunnen zorgen nee.
Maar ik vind er ook niks mis mee om voor elkaar te zorgen hoewel dat tegenwoordig niet meer in de mode is. Wat een nonsens! Werd het maar eens mode om als vrouw je verantwoordelijkheid te nemen en voor jezelf te zorgen. Een huisman is in mijn ogen ook niet slim bezig. Zorg - man of vrouw - dat je financieel voor jezelf kunt zorgen, dan zit het mentaal en emotioneel vaak ook wel goed (geld maakt afhankelijk). En zorg daarnaast voor elkaar, als er eens wat mis gaat (ziekte, ontslag etc). Wij hebben één pot waar we alles uit betalen, maar als we uit elkaar zouden gaan (de realiteit is simpelweg dat meer dan 1 van de 3 stellen uit elkaar gaat in Nederland, dus waarom zouden wij de uitzondering zijn - overigens zijn we al 10 jaar gelukkig samen ) we ook nog gewoon voor onszelf kunnen zorgen. Overdreven? Nee, gewoon heel slim!
maandag 10 maart 2008 om 20:52
Nogal wat vrouwen (en een paar mannen) hebben gedacht dat áls hun relatie al op de klippen zou lopen zij toch gewoon van de partneralimentatie zouden kunnen leven. Dat is in veel gevallen naief en onverstandig gebleken. Niet voor niks komen zoveel gescheiden vrouwen rond van een (gedeeltelijke) bijstandsuitkering. Op latere leeftijd, zonder recente werkervaring en opleiding een baan moeten zoeken is niet eenvoudig. "Tijdelijk stoppen met werken" blijkt dan voor een achterstand gezorgd te hebben die in geen jaren in te lopen is. Daar is niemand mee gebaat.
maandag 10 maart 2008 om 22:01
nou ik ben zo'n ouderwetse huisvrouw zonder hhg..
ik werk binnenshuis (kids, eten, cleanen, admini, kortom alles)
en hij werkt buiten.
zijn geld is mijn geld en andersom, hebben ook maar 1 rekening.
heb een spaarrekening op mijn naam waar elke maand een leuk bedrag naar toe gaat. mochten we uit elkaar gaan is dat voor mij, en blijven we bij elkaar als we oud zijn, dan gaan we er wat leuks mee doen. -zeg maar mijn salaris-
ik werk binnenshuis (kids, eten, cleanen, admini, kortom alles)
en hij werkt buiten.
zijn geld is mijn geld en andersom, hebben ook maar 1 rekening.
heb een spaarrekening op mijn naam waar elke maand een leuk bedrag naar toe gaat. mochten we uit elkaar gaan is dat voor mij, en blijven we bij elkaar als we oud zijn, dan gaan we er wat leuks mee doen. -zeg maar mijn salaris-
maandag 10 maart 2008 om 22:40
Dat het vervelend uit kan pakken heb je helemaal gelijk in wuiles, zou onnozel zijn om dat te ontkennen.
Ik vind alleen dat het soms zo overdreven geschetst wordt, alsof het per definitie fout af gaat lopen en elke vrouw een glanzende carriere en toekomst laat schieten, zich opofferend voor man en kind. Het kan ook anders gaan.
Niet iedereen is een carrieremaker en ook niet iedereen blijft gelijk zijn hele leven huisvrouw.
Eerlijk gezegd lijken mij dat eerder de uitzonderingssituaties ipv het meest voorkomende scenario.
Naar mijn idee komt het vaker voor dat mensen gewoon een baan hebben ipv carriere.
Gaat meestal de vrouw er een paar jaar helemaal tussenuit of parttime werken tot de kinderen op school zitten.
En zoekt daarna weer een baan of blijft doorwerken, vaak parttime, om het gezinsinkomen op te krikken.
Een carriere neem ik meteen aan dat die een achterstand heeft opgelopen en moeilijk of mss wel onmogelijk is om uberhaupt op het oude niveau en bijpassende salarisstrookje terug te komen.
Maar voor de schoonmaaksters, kapsters, productiemedewerkers, cassieres, receptionistes en noem maar op onder ons speelt dat veel minder denk ik.
Dat lijkt mij makkelijker om weer in te stromen of meer uren te krijgen, ook als je er tussenuit bent geweest.
In principe zou het dus mogelijk moeten zijn lijkt mij om na een scheiding geen bijstand nodig te hebben.
Pensioengat heb je idd maar met een parttime baan plus alimentatie kom je al gauw uit op een bedrag vergelijkbaar met een bijstandsuitkering of hoger.
Ik vind alleen dat het soms zo overdreven geschetst wordt, alsof het per definitie fout af gaat lopen en elke vrouw een glanzende carriere en toekomst laat schieten, zich opofferend voor man en kind. Het kan ook anders gaan.
Niet iedereen is een carrieremaker en ook niet iedereen blijft gelijk zijn hele leven huisvrouw.
Eerlijk gezegd lijken mij dat eerder de uitzonderingssituaties ipv het meest voorkomende scenario.
Naar mijn idee komt het vaker voor dat mensen gewoon een baan hebben ipv carriere.
Gaat meestal de vrouw er een paar jaar helemaal tussenuit of parttime werken tot de kinderen op school zitten.
En zoekt daarna weer een baan of blijft doorwerken, vaak parttime, om het gezinsinkomen op te krikken.
Een carriere neem ik meteen aan dat die een achterstand heeft opgelopen en moeilijk of mss wel onmogelijk is om uberhaupt op het oude niveau en bijpassende salarisstrookje terug te komen.
Maar voor de schoonmaaksters, kapsters, productiemedewerkers, cassieres, receptionistes en noem maar op onder ons speelt dat veel minder denk ik.
Dat lijkt mij makkelijker om weer in te stromen of meer uren te krijgen, ook als je er tussenuit bent geweest.
In principe zou het dus mogelijk moeten zijn lijkt mij om na een scheiding geen bijstand nodig te hebben.
Pensioengat heb je idd maar met een parttime baan plus alimentatie kom je al gauw uit op een bedrag vergelijkbaar met een bijstandsuitkering of hoger.
maandag 10 maart 2008 om 22:45
maandag 10 maart 2008 om 23:42
Ik zie het anders, niet als het niet kunnen presteren voor jezelf te zorgen maar als een gezamenlijke afspraak die je hebt gemaakt in je relatie.
Uit die afspraak kan ook partneralimentatie voortvloeien ja maar hoeft niet perse, hangt van de keuzes af die je maakt of in het verleden hebt gemaakt.
Kinderalimentatie is doodnormaal.
Uit die afspraak kan ook partneralimentatie voortvloeien ja maar hoeft niet perse, hangt van de keuzes af die je maakt of in het verleden hebt gemaakt.
Kinderalimentatie is doodnormaal.
maandag 10 maart 2008 om 23:47
Als ik mijn partner zou moeten onderhouden zoals hij "gewend was" in de relatie...dan verwacht ik dat ie fijn langs komt om mijn was te doen, mijn wc te schrobben en mijn potje te koken, zoals ik gewend was. Oh ja, en die seks kan er dan ook nog wel bij, daar ben ik dan ook zo aan gewend.
Kom, na een relatie veranderen gewoon dingen, klaar.
Kom, na een relatie veranderen gewoon dingen, klaar.
dinsdag 11 maart 2008 om 00:04
Partneralimentatie betalen vloeit voort uit trouwen of daar afspraken over hebben gemaakt.
Als je dat niet wilt moet je niet trouwen en vooral geen afspraken daar over vast laten leggen.
Als je dat wel doet waar je zelf met je volle verstand bij bent en dan na afloop van de relatie wilt huilen over dat je je partner moet onderhouden zoals hij "gewend was" had je die afspraak niet moeten maken.
Kom, afspraak is afspraak, klaar.
Als je dat niet wilt moet je niet trouwen en vooral geen afspraken daar over vast laten leggen.
Als je dat wel doet waar je zelf met je volle verstand bij bent en dan na afloop van de relatie wilt huilen over dat je je partner moet onderhouden zoals hij "gewend was" had je die afspraak niet moeten maken.
Kom, afspraak is afspraak, klaar.
