Relaties
alle pijlers
huishoudgeld
maandag 10 maart 2008 om 14:40
Laatst hadden we hier een discussie over het krijgen van huishoudgeld van je man. Ik vind het iets heel ouderwets! Mijn man maakte eens een grapje van "als je niet eens ophoudt met kopen dan krijg je voortaan huishoudgeld". Die opmerking viel bij mij heel erg slecht. Hoe bedoel je, zei ik tegen hem. Alsof jij bepaald wat er gebeurd qua financien?? Dat bepalen wij samen, ondanks dat jij degene bent die het salarisstrookje ontvangt. Het kwam bij mij over als een soort controlemiddel. Ik kreeg er een heel naar en minderwaardig gevoel bij. Terwijl ik gewoon mijn bankpas heb met credicard en er vrouwen moeten zijn die dit wel ervaren. Ik vroeg me af wat jullie daarvan vinden.
dinsdag 11 maart 2008 om 08:13
Daarom zou ik die afspraak nooit maken. Omdat partnerlief zich na die afspraak weleens niet aan andere afspraken zou kunnen houden waardoor ik partnerlief niet meer zou kunnen willen. En dan zou ik nog moeten gaan betalen ook wegens een afspraak die ik ooit gemaakt heb in de periode dat hij mij nog voor de gek kon houden dat ik het had getroffen met hem.
Ha...als ik getrouwd was geweest met mijn ex had ik me nu blauw betaald aan zijn onderhoud...na alles wat me aangedaan heeft!
Nee hoor, ieder moet zijn/haar eigen onderhoud verzorgen in mijn optiek. Al was het maar voor je zelfrespect.
Ha...als ik getrouwd was geweest met mijn ex had ik me nu blauw betaald aan zijn onderhoud...na alles wat me aangedaan heeft!
Nee hoor, ieder moet zijn/haar eigen onderhoud verzorgen in mijn optiek. Al was het maar voor je zelfrespect.
dinsdag 11 maart 2008 om 08:17
quote:meds schreef op 11 maart 2008 @ 00:28:
alles op 1 hoop en daar worden de vaste lasten van betaald en een vast bedrag voorelk van beide partners om zelf stuk te slaan elke maandDat zou misschien werken als er genoeg geld binnenkomt van beide kanten, of als een van de partners redelijk verdient terwijl de ander thuisblijft.
Hoe dan ook is huishoudgeld hopeloos uit de tijd
alles op 1 hoop en daar worden de vaste lasten van betaald en een vast bedrag voorelk van beide partners om zelf stuk te slaan elke maandDat zou misschien werken als er genoeg geld binnenkomt van beide kanten, of als een van de partners redelijk verdient terwijl de ander thuisblijft.
Hoe dan ook is huishoudgeld hopeloos uit de tijd
dinsdag 11 maart 2008 om 09:44
Hier een huishoudmanager dat gezeik over dat geld het gaat hier op1rekenig en niet van dit is van jouw en dat van mij.Wat er over blijft aan het einde van de maand wordt door gesluisd naar een spaarrekenig.En een vrouw kan soms ook niet buitenshuis werken omdat 1 van de kinderen ziekelijk is en dan zou ze zich zelf in de afgrond storten omdat ze niet buitenhuis werkt wat een kolder.En of je met een baantje van 2 dagen in de week jezelf wel kan onderhouden als je relatie mis zou lopen.
dinsdag 11 maart 2008 om 10:05
Daarom is een 'baantje van 2 dagen' dus ook niet mijn ding.....
Iedereen maakt uiteindelijk een keuze. Na mijn functie als 'huishoudmanager' (wat een prutwoord) werk ik dus ook fulltime. Ja, daardoor mis ik wel eens de voetbaltraining en ben ik niet bij elke zwemles. Ook dat is een keuze. Maar het zelfstandig 'opwaarderen' van de titel huisvrouw gaat mijns inziens iets te ver. En ik moet daar (zelfs als vrouw zijnde) een beetje om gniffelen eigenlijk. Ik doe mijn huishouden (zelf, geen hulp overigens), ik zorg samen met mijn man voor onze 4 kinderen en we werken allebei. Een huishouden 'managen'? Een huishouden doe je gewoon. Ook werkende vrouwen hebben die 'taken' gewoon. Veranderd geen moer aan.
Wellicht is het wat we van thuis hebben mee gekregen. Dat zou kunnen. Mijn moeder heeft ook altijd gewerkt. Ik weet dus niet beter en ben nooit iets te kort gekomen aan liefde en zorg etc.etc. En ik ben retetrots op dat mens. Ondanks de vooroordelen en het toengeldende devies. "Trouwen betekende toen stoppen met werken" en daar heeft ze schijt aan alles gehad. En terecht
PS: Met een ziek kind vind ik het een ander verhaal. Maar dat moge duidelijk zijn.
Iedereen maakt uiteindelijk een keuze. Na mijn functie als 'huishoudmanager' (wat een prutwoord) werk ik dus ook fulltime. Ja, daardoor mis ik wel eens de voetbaltraining en ben ik niet bij elke zwemles. Ook dat is een keuze. Maar het zelfstandig 'opwaarderen' van de titel huisvrouw gaat mijns inziens iets te ver. En ik moet daar (zelfs als vrouw zijnde) een beetje om gniffelen eigenlijk. Ik doe mijn huishouden (zelf, geen hulp overigens), ik zorg samen met mijn man voor onze 4 kinderen en we werken allebei. Een huishouden 'managen'? Een huishouden doe je gewoon. Ook werkende vrouwen hebben die 'taken' gewoon. Veranderd geen moer aan.
Wellicht is het wat we van thuis hebben mee gekregen. Dat zou kunnen. Mijn moeder heeft ook altijd gewerkt. Ik weet dus niet beter en ben nooit iets te kort gekomen aan liefde en zorg etc.etc. En ik ben retetrots op dat mens. Ondanks de vooroordelen en het toengeldende devies. "Trouwen betekende toen stoppen met werken" en daar heeft ze schijt aan alles gehad. En terecht
PS: Met een ziek kind vind ik het een ander verhaal. Maar dat moge duidelijk zijn.
dinsdag 11 maart 2008 om 10:16
Als je er zelf voor kiest om het huishouden te doen, dan moet je dat vooral zelf weten. Kan nadelige gevolgen hebben vooor een scheiding, maar dat is een keuze.
wat ik echter niet zo goed begrijp is dan wanneer je er voor kiest om "huishoudmanager"te worden je er over valt dat je "salaris"dan "huishoudgeld"heet. Je krijgt een bedrag van je echtgenoot om zijn zaakjes te doen.
wat ik echter niet zo goed begrijp is dan wanneer je er voor kiest om "huishoudmanager"te worden je er over valt dat je "salaris"dan "huishoudgeld"heet. Je krijgt een bedrag van je echtgenoot om zijn zaakjes te doen.
dinsdag 11 maart 2008 om 10:19
Ook tijdens mijn opvoeding is economische zelfstandigheid erin geramd, en ik zou er echt moeite mee hebben om huishoudgeld te ontvangen van mijn man.. Weet dat het voor velen anders is, maar voor mij voelt dat gewoon niet goed.
Wij hebben het als volgt geregeld, ik verdien netto 1500, mijn man netto 2000, en onze vaste lasten (hypotheek, gas water licht en alles wat met het huis e.d. te maken heeft) bedragen 1300 euro. Wij boeken allebei automatisch 650 euro over naar een rekening waar deze lasten vanaf geboekt worden. Booschappen, etentjes, kadootjes enzovoorts doen we om en om, nooit gezeur over gehad, dat verrekenen we gewoon.
Dit werkt voor ons het beste. We hebben geen kinderen, ik besef dat dat natuurlijk wel scheelt, maar ook als we kinderen gehad zouden hebben, dan zou ik wel heel graag willen blijven werken als dat mogelijk was.
Wij hebben het als volgt geregeld, ik verdien netto 1500, mijn man netto 2000, en onze vaste lasten (hypotheek, gas water licht en alles wat met het huis e.d. te maken heeft) bedragen 1300 euro. Wij boeken allebei automatisch 650 euro over naar een rekening waar deze lasten vanaf geboekt worden. Booschappen, etentjes, kadootjes enzovoorts doen we om en om, nooit gezeur over gehad, dat verrekenen we gewoon.
Dit werkt voor ons het beste. We hebben geen kinderen, ik besef dat dat natuurlijk wel scheelt, maar ook als we kinderen gehad zouden hebben, dan zou ik wel heel graag willen blijven werken als dat mogelijk was.
dinsdag 11 maart 2008 om 11:14
Telefooncentrale
Wij doen het zoals jullie dat doen. Hebben uitgerekend wat we per maand 'verplicht' zijn. Naar ratio storten we een bedrag op de gezamenlijke rekening. Niet 50/50 dus. Maar gewoon procentueel. Dan gaat er een stukje naar de spaar/reserveringen rekening en de rest wat ik over houd is van mezelf. Geef ik uit naar zoals ik denk dat het moet/mag/leuk is.
Overigens ben ik een zwaar tegenstander van partneralimentatie. Te allen tijden. Ben daar vrij strikt in. Net als iemand hiervoor vertelde. Op het moment dat je trouwt heb je een bepaald beeld voor ogen. Stel nu dat de 'huishoudmanager' ineens besluit dat ze het wel gehad heeft en met de buurman een hitsige affaire aangaat en haar man dumpt. Dan nog moet manlief de huishoudmanager betalen want tja, geen inkomen, dus alimentatie. En daar heeft manlief NIET voor gekozen tijdens zijn ja-woord. Andersom kan dat net goed zo zijn natuurlijk. Zie het voorbeeld wat die dame gaf in haar reactie. No Good eikel die je nog jaren moet betalen.
Nogmaals, thuisblijven is een keuze. Niemand dwingt je daartoe. Helemaal niemand. En voor je keuzes moet je ook opdraaien. Als ik op mijn werk niet voldoe word ik ontslagen.Als ik mijn werk niet meer leuk vind zoek ik een andere job. Je zit niet vastgeroest. Ook niet in je huishouden. Als omstandigheden wijzigen (scheiding oid) dan moet je je keuze veranderen. Maar dat is het mooie van keuzes...... dat kan.
Wij doen het zoals jullie dat doen. Hebben uitgerekend wat we per maand 'verplicht' zijn. Naar ratio storten we een bedrag op de gezamenlijke rekening. Niet 50/50 dus. Maar gewoon procentueel. Dan gaat er een stukje naar de spaar/reserveringen rekening en de rest wat ik over houd is van mezelf. Geef ik uit naar zoals ik denk dat het moet/mag/leuk is.
Overigens ben ik een zwaar tegenstander van partneralimentatie. Te allen tijden. Ben daar vrij strikt in. Net als iemand hiervoor vertelde. Op het moment dat je trouwt heb je een bepaald beeld voor ogen. Stel nu dat de 'huishoudmanager' ineens besluit dat ze het wel gehad heeft en met de buurman een hitsige affaire aangaat en haar man dumpt. Dan nog moet manlief de huishoudmanager betalen want tja, geen inkomen, dus alimentatie. En daar heeft manlief NIET voor gekozen tijdens zijn ja-woord. Andersom kan dat net goed zo zijn natuurlijk. Zie het voorbeeld wat die dame gaf in haar reactie. No Good eikel die je nog jaren moet betalen.
Nogmaals, thuisblijven is een keuze. Niemand dwingt je daartoe. Helemaal niemand. En voor je keuzes moet je ook opdraaien. Als ik op mijn werk niet voldoe word ik ontslagen.Als ik mijn werk niet meer leuk vind zoek ik een andere job. Je zit niet vastgeroest. Ook niet in je huishouden. Als omstandigheden wijzigen (scheiding oid) dan moet je je keuze veranderen. Maar dat is het mooie van keuzes...... dat kan.
dinsdag 11 maart 2008 om 11:20
Mijn vriend verdiend meer als ik. Maar toch hebben we nooit ruzie om geld. We betalen samen de rekeningen van onze gezamelijke rekening, we hebben ieder een eigen rekening waarvan we onze eigen mobiele telefoonrekening betalen, een spaarrekening voor leuke ondernemingen of om eens samen te winkelen...
En een heuze huishoudpot. Daaruit pakken we wat we nodig hebben voor boodschapjes (en zo nu en dan een kop koffie of lunch in de stad) en de bonnetjes bewaren in het bijbehorende boekje. Dat doe ik voornamelijk omdat mijn vriend int. chauffeur is. Maar ook zijn geld zit daarin. Geen probleem.
We hebben nooit ruzie om geld. En als de 1 graag iets wil, dan is de ander altijd bereid even bij te springen. De maand daarop kan het weer anders zijn. Ik een keertje schoenen, hij die leuke broek.
En een heuze huishoudpot. Daaruit pakken we wat we nodig hebben voor boodschapjes (en zo nu en dan een kop koffie of lunch in de stad) en de bonnetjes bewaren in het bijbehorende boekje. Dat doe ik voornamelijk omdat mijn vriend int. chauffeur is. Maar ook zijn geld zit daarin. Geen probleem.
We hebben nooit ruzie om geld. En als de 1 graag iets wil, dan is de ander altijd bereid even bij te springen. De maand daarop kan het weer anders zijn. Ik een keertje schoenen, hij die leuke broek.
dinsdag 11 maart 2008 om 11:20
En voor de vrouwen die niet werken: al eens gedacht aan de algemene heffingskorting waarj je (vaak) recht op hebt als je niet werkt? Je kunt deze heffingskorting maandelijks laten uitkeren zodat je iedere maand geld op je eigen rekening gestort krijgt waarmee je zelf kunt beslissen waar je het aan uitgeeft en je hoeft dan ook geen verantwoording aan je man af te leggen. Het is immers jouw geld.
dinsdag 11 maart 2008 om 11:25
Vreselijk ouderwets, ben blij dat ik ook gewoon zelf verdien en niet hoef te verantwoorden wat ik koop. Verder hebben we gewoon een gezamelijke rekening voor boodschappen, rekeningen enzo. Moet er echt niet aan denken, daarom zou ik ook nooit alleen op zijn salaris willen leven, zou me dan weer schuldig voelen als ik iets voor mezelf koop ofzo.
dinsdag 11 maart 2008 om 11:36
Ik ben het zeer eens met de voorgenoemde opmerking van Oriane dat ook werkende vrouwen gewoon hun huishoudelijke taken hebben. Toch bizar dat de een daar de hele dag voor thuis moet zitten en de ander niet...apart...
Overigens, met een baan van 2 dagen kun je jezelf meestal niet onderhouden nee, maar je blijft wel op de arbeidsmarkt en het maakt het een stuk makkelijker om een baan te vinden voor meer uren, of bij je huidige werkgever om meer uur te vragen. Bovendien draag je dan toch bij aan het financiele plaatje van een gezin.
Overigens, met een baan van 2 dagen kun je jezelf meestal niet onderhouden nee, maar je blijft wel op de arbeidsmarkt en het maakt het een stuk makkelijker om een baan te vinden voor meer uren, of bij je huidige werkgever om meer uur te vragen. Bovendien draag je dan toch bij aan het financiele plaatje van een gezin.
dinsdag 11 maart 2008 om 11:44
Chippie, is het niet zo met die heffingskorting dat dat niet meer geld voor meiden/vrouwen die na een bepaald jaar zijn geboren? Was dat niet 'een slimme meid is op haar toekomst voorbereid? Dat het belastingtechnisch niet meer 'aftrekbaar' was als de vrouw thuis bleef? Kan het mis hebben hoor, maar volgens mij ging die campagne daar destijds over.
dinsdag 11 maart 2008 om 11:46
Niet alleen draag je bij aan 't financiele plaatje van het gezin. Ook aan 't plaatje van de economie.
Moet ook eigenlijk zeggen, ik las dat ergens eerder, over het 'betalen van huishoudelijk werk'..... Heb nooit nagedacht bij het inruimenv van de afwasmasjien, of het opvouwen van de was; 'tjakka, weer 15 euro verdiend'.....
Als ik in mijn eentje zou wonen had ik ook mijn huis moeten schoonhouden. Kwestie van taken verdelen. Ik heb een 'druk' huishouden in die zin dat ik een berg kinderen heb rondlopen, maar ook die hebben, naar hun eigen mogelijkheden uiteraard, huishoudelijke taken. Ik hoef zelf geen sokken op te rapen van de een na jongste (de jongste is nog beebee, dus die kan nog niet zoveel zelf natuurlijk). Geloof me, ik kan er echt een fulltime bezigheid van maken hoor, van dat huishouden. Dan kan ik ze alles uit handen nemen. Maar dat hoeft niet.
Ik vind ook dat ik mijn kinderen als ik thuisblijf een verkeerd beeld zou geven. Ik heb jarenlang gestudeerd. Waarom? Om thuis te blijven met een potje huishoudgeld en de ramen te zemen (bij wijze van?). Dat zou mijns inziens mijn dochter totaal niet motiveren om te gaan studeren. (wat ik toch hoop dat ze gaat doen ooit). Waarom zou ze? Na de kinders zit ze toch thuis als huishoudmanager. Daarbij zien mijn drie jongens (nou ja, twee, de laatste ziet nog niet zoveel) dat een vrouw gelijk is aan de man, dezelfde rechten heeft en kunnen mijn jongens zometeen net zoveel in het huishouden als dat ik mijn dochter leer. Gelijke monikken, gelijke kappen.
Moet ook eigenlijk zeggen, ik las dat ergens eerder, over het 'betalen van huishoudelijk werk'..... Heb nooit nagedacht bij het inruimenv van de afwasmasjien, of het opvouwen van de was; 'tjakka, weer 15 euro verdiend'.....
Als ik in mijn eentje zou wonen had ik ook mijn huis moeten schoonhouden. Kwestie van taken verdelen. Ik heb een 'druk' huishouden in die zin dat ik een berg kinderen heb rondlopen, maar ook die hebben, naar hun eigen mogelijkheden uiteraard, huishoudelijke taken. Ik hoef zelf geen sokken op te rapen van de een na jongste (de jongste is nog beebee, dus die kan nog niet zoveel zelf natuurlijk). Geloof me, ik kan er echt een fulltime bezigheid van maken hoor, van dat huishouden. Dan kan ik ze alles uit handen nemen. Maar dat hoeft niet.
Ik vind ook dat ik mijn kinderen als ik thuisblijf een verkeerd beeld zou geven. Ik heb jarenlang gestudeerd. Waarom? Om thuis te blijven met een potje huishoudgeld en de ramen te zemen (bij wijze van?). Dat zou mijns inziens mijn dochter totaal niet motiveren om te gaan studeren. (wat ik toch hoop dat ze gaat doen ooit). Waarom zou ze? Na de kinders zit ze toch thuis als huishoudmanager. Daarbij zien mijn drie jongens (nou ja, twee, de laatste ziet nog niet zoveel) dat een vrouw gelijk is aan de man, dezelfde rechten heeft en kunnen mijn jongens zometeen net zoveel in het huishouden als dat ik mijn dochter leer. Gelijke monikken, gelijke kappen.
dinsdag 11 maart 2008 om 11:46
Ik ontvang elke maand kindertoeslag. Ik ben tijdelijk thuisblijfmoeder tot mijn kinderen allemaal naar school gaan en hier is dus wel sprake van huishoudgeld. We noemen het zo, en ik heb daar geen probleem mee. Mijn man werkt fulltime, verdient goed en maandelijks zet hij een x bedrag op onze gezamenlijke rekening voor de boodschappen. Vaste lasten betaalt hij ook. De kleren van de kinderen betalen wij van de kinderbijslag. Ik heb eens per jaar een fiks bedrag aan eigen geld omdat we altijd veel terugkrijgen van de belasting. Dit delen we samen en daar kan ik voor mezelf het hele jaar mee vooruit om mijn kleding en schoenen etc.te kopen.
Ik heb er bewust voor gekozen om het een aantal jaren zo te doen omdat werken voor mij moeilijk te combineren is met 3 kleine kinderen. Ik kies bewust voor een wat minder druk leven (wat is minder druk met 3 kids). Ik weet wat ik "mis"want ik heb bij de eerste twee wel gewerkt en werd daar hoorndol van. Altijd stress en rennen. In die tijd dat ik thuis ben heb nog een diploma behaald (ik ben HBO opgeleid maar wilde wat anders) en kwam ik toe aan dingen die er nooit van kwamen.
Over een tijdje gaat mijn jongste naar school en dan wil ik weer aan de slag. Want hoe je het ook wendt of keert; eigen verdiend geld voelt beter. Ik houd me nu toch in wat kopen betreft en dat is niet altijd even leuk. Ik was gewend aan dure merken cosmetica, veel kleren en schoenen kopen, en nu kan dat niet.Ik vertik het om mijn man zijn geld daarvoor te gebruiken. Voor mijn gevoel heb ik dat recht niet, ook al zou hij er niets om geven.
Ik heb er bewust voor gekozen om het een aantal jaren zo te doen omdat werken voor mij moeilijk te combineren is met 3 kleine kinderen. Ik kies bewust voor een wat minder druk leven (wat is minder druk met 3 kids). Ik weet wat ik "mis"want ik heb bij de eerste twee wel gewerkt en werd daar hoorndol van. Altijd stress en rennen. In die tijd dat ik thuis ben heb nog een diploma behaald (ik ben HBO opgeleid maar wilde wat anders) en kwam ik toe aan dingen die er nooit van kwamen.
Over een tijdje gaat mijn jongste naar school en dan wil ik weer aan de slag. Want hoe je het ook wendt of keert; eigen verdiend geld voelt beter. Ik houd me nu toch in wat kopen betreft en dat is niet altijd even leuk. Ik was gewend aan dure merken cosmetica, veel kleren en schoenen kopen, en nu kan dat niet.Ik vertik het om mijn man zijn geld daarvoor te gebruiken. Voor mijn gevoel heb ik dat recht niet, ook al zou hij er niets om geven.
dinsdag 11 maart 2008 om 11:51
Voor een tijdje kan zo'n keuze goed uitpakken denk ik, zeker met kleine kinderen. Maar het zit je duidelijk toch niet lekker Madiken...dat is jammer. Wel goed dat je weer wil beginnen zodra ze allemaal op school zitten. Misschien zou je alvast 1 of 2 dagen kunnen beginnen als de jongste op de peuterspeelzaal zit?
Laatst hoorde ik toch echt een vreemd smoesje van een vrouw, die alimentatie ontvangt, om niet te werken "Mijn kind is daar nog niet aan toe" Het kind in kwestie was allang op de middelbare school en bracht alleen zijn slapende uren thuis door, wegens sporten, uitgaan en vrienden.... Daar zakt mijn dure zelfbetaalde string toch echt van af!
Laatst hoorde ik toch echt een vreemd smoesje van een vrouw, die alimentatie ontvangt, om niet te werken "Mijn kind is daar nog niet aan toe" Het kind in kwestie was allang op de middelbare school en bracht alleen zijn slapende uren thuis door, wegens sporten, uitgaan en vrienden.... Daar zakt mijn dure zelfbetaalde string toch echt van af!
dinsdag 11 maart 2008 om 11:56
Nu snap ik waarom zoveel relaties stuk lopen en als je als vrouw zijnde zelf verdiend dan vind ik het maf als je je salaris helemaal voor jezelf houdt.Leve de partneralimentatie als ik met een man trouw geef ik men jawoord en vraag ik er niet om .om besodemieterd te worden.En als ik dan niet werk mag hij daar best voor de gevolgen opdraaien dat zijn nou eenmaal de risisco's die je loopt in het leven.
dinsdag 11 maart 2008 om 11:58
Zolang alimentatiebetalende pa ook vind dat moeders thuis op de bank moet zitten om puber op te vangen vind ik dat daar weinig mee mis is. Mijn keuze zou het niet zijn, maar als iemand anders dat wel wil en er een geldschieter voor kan vinden, no problem.
Overigens houdt partneralimentatie na 12 jar sowieso op. En idd als je niet voor je partner wilt betalen, moet je gewoon niet trouwen, probleem opgelost.
Als partneralimentatie verdwijnt, zal dat waarschijnlijk wer gecompenseerd worden in de kinderalimentatie. Afschaffen ervan leidt er toe dat vrouwen die hun baan opgeven voor de kinderen wel 100X na moeten denken of ze het zich financieel wel kunnen veroorloven om te scheiden ongeacht hoe slecht hun man hen behandelt. dat vind ik een onwenselijke situatie.
Overigens houdt partneralimentatie na 12 jar sowieso op. En idd als je niet voor je partner wilt betalen, moet je gewoon niet trouwen, probleem opgelost.
Als partneralimentatie verdwijnt, zal dat waarschijnlijk wer gecompenseerd worden in de kinderalimentatie. Afschaffen ervan leidt er toe dat vrouwen die hun baan opgeven voor de kinderen wel 100X na moeten denken of ze het zich financieel wel kunnen veroorloven om te scheiden ongeacht hoe slecht hun man hen behandelt. dat vind ik een onwenselijke situatie.
dinsdag 11 maart 2008 om 12:03
Als een vrouw er niet voor kiest om te scheiden puur omdat ze niet wil werken dan zou ik zeggen, lekker in dat huwelijk blijven dan maar. Kies je zelf voor. Overigens is er ook nog zoiets als Sociale Dienst, vrouwlief verhongert echt niet en kindlief al helemaal niet. Als geld zwaarder weegt dan van een relatie afkomen...tja...
Afspraken die gemaakt zijn in een moment van verliefdheid of pre-huwelijk euforie mogen m.i. gewoon geschaard worden onder tijdelijke ontoerekeningsvatbaarheid.
Afspraken die gemaakt zijn in een moment van verliefdheid of pre-huwelijk euforie mogen m.i. gewoon geschaard worden onder tijdelijke ontoerekeningsvatbaarheid.
dinsdag 11 maart 2008 om 12:05
quote:Krengiserweer schreef op 11 maart 2008 @ 11:58:
Zolang alimentatiebetalende pa ook vind dat moeders thuis op de bank moet zitten om puber op te vangen vind ik dat daar weinig mee mis is.Dat vind pa helemaal niet goed, daar ging het gesprek over. En al ken ik de beste man niet, ik gaf hem wel gelijk. Kom nou...
Zolang alimentatiebetalende pa ook vind dat moeders thuis op de bank moet zitten om puber op te vangen vind ik dat daar weinig mee mis is.Dat vind pa helemaal niet goed, daar ging het gesprek over. En al ken ik de beste man niet, ik gaf hem wel gelijk. Kom nou...
dinsdag 11 maart 2008 om 12:22
quote:zeurniet schreef op 11 maart 2008 @ 12:18:
Als ik ga trouwen dan vind ik het wel prettig dat de man voldoende verdiend om van rond te komen, en niet dat de vrouw er zelf ook nog hard bij aan het werk moet.Dat vind ik juist armtierig overkomen, we motten wel voor het geld.
Dit is een grapje toch, hoop ik? Jemig.
Want vrouwen horen oorspronkelijk niet te werken ofzo? Of alleen als hun man niet genoeg verdient?
Ik dacht dat we het stenen tijdperk al een tijdje uit waren, maar niet dus.
Als ik ga trouwen dan vind ik het wel prettig dat de man voldoende verdiend om van rond te komen, en niet dat de vrouw er zelf ook nog hard bij aan het werk moet.Dat vind ik juist armtierig overkomen, we motten wel voor het geld.
Dit is een grapje toch, hoop ik? Jemig.
Want vrouwen horen oorspronkelijk niet te werken ofzo? Of alleen als hun man niet genoeg verdient?
Ik dacht dat we het stenen tijdperk al een tijdje uit waren, maar niet dus.
dinsdag 11 maart 2008 om 12:24
Wij hebben zelfs notarieel vast laten leggen dat we na een eventuele beindiging van ons huwelijk elkaar niets schuldig zijn. Ik moet eerlijk zijn, het heeft ook deels met mijn trots te maken. Komop zeg, I'd rather die dan mezelf financieel afhankelijk te maken. Als ik getrouwd zou zijn met een megajerk die vreemd blijkt te gaan zou ik geen rode rotcent van die vuilneef willen hebben. Dan wil ik buiten de omgang van eventuele kinderen financieel geen moer meer met die vent te maken willen hebben. Dan mag je nog gaan wachten, bedelen bidden dat meneer zijn centjes netjes optijd overmaakt en kom je in zo'n heerlijk afhankelijk machtsspelletje terecht.
Nope, sorry... but the bitch can manage without your help....
Tuurlijk, je gaat ervan uit dat het goed gaat. En je maakt samen de keuze dat je als vrouw thuisblijft. Maar ik vind dat die keuze komt te vervallen als je uit elkaar gaat. De situatie is veranderd op dat moment, je mankeert niks, dus kun je werken. En ik ben echt geen wonderwoman, geen supervrouw. Als ik het kan, kan werkelijk waar iedereen het (uitzondering zieke kind daargelaten)
Het is nog altijd een kwestie van willen vind ik.
Nope, sorry... but the bitch can manage without your help....
Tuurlijk, je gaat ervan uit dat het goed gaat. En je maakt samen de keuze dat je als vrouw thuisblijft. Maar ik vind dat die keuze komt te vervallen als je uit elkaar gaat. De situatie is veranderd op dat moment, je mankeert niks, dus kun je werken. En ik ben echt geen wonderwoman, geen supervrouw. Als ik het kan, kan werkelijk waar iedereen het (uitzondering zieke kind daargelaten)
Het is nog altijd een kwestie van willen vind ik.
dinsdag 11 maart 2008 om 12:26
quote:zeurniet schreef op 11 maart 2008 @ 12:18:
Als ik ga trouwen dan vind ik het wel prettig dat de man voldoende verdiend om van rond te komen, en niet dat de vrouw er zelf ook nog hard bij aan het werk moet.Dat vind ik juist armtierig overkomen, we motten wel voor het geld.
Huh? Kidding Right?
Ik 'mot' helemaal niks. Maar doordat wij beiden werken we een hoop dingen wel...... en hoeven we niet 'in te leveren'. Ik 'mot' niks. Ik mag, ik kan en ik wil. En, belangrijk punt, ik vind mijn werk echt vreselijk leuk. Ik doe het niet omdat het 'moet' maar omdat ik er elke dag weer zin in heb.
Als je een flutbaan hebt waar je met tegenzin heen gaat en puur omdat er brood op de plank moet komen kan ik me je reactie voorstellen> Maar als dat zo is is een stukje zelfontwikkeling dmv studie en ander werk helemaal geen verkeerde optie.... Niemand moet iets tegen zijn zijn doen. Maar in een flutbaan blijven zitten tot je de prins op het witte paard met een 'rondkom' salaris treft vind ik pure zelfkastijding en letargisch gedrag.
Mijn man verdient voldoende om van 'rond te komen'...... Maar ik wil net effe meer dan 'rondkomen'.....Simpelweg omdat ik, mijn man en ons gezin dat waard zijn.
Als ik ga trouwen dan vind ik het wel prettig dat de man voldoende verdiend om van rond te komen, en niet dat de vrouw er zelf ook nog hard bij aan het werk moet.Dat vind ik juist armtierig overkomen, we motten wel voor het geld.
Huh? Kidding Right?
Ik 'mot' helemaal niks. Maar doordat wij beiden werken we een hoop dingen wel...... en hoeven we niet 'in te leveren'. Ik 'mot' niks. Ik mag, ik kan en ik wil. En, belangrijk punt, ik vind mijn werk echt vreselijk leuk. Ik doe het niet omdat het 'moet' maar omdat ik er elke dag weer zin in heb.
Als je een flutbaan hebt waar je met tegenzin heen gaat en puur omdat er brood op de plank moet komen kan ik me je reactie voorstellen> Maar als dat zo is is een stukje zelfontwikkeling dmv studie en ander werk helemaal geen verkeerde optie.... Niemand moet iets tegen zijn zijn doen. Maar in een flutbaan blijven zitten tot je de prins op het witte paard met een 'rondkom' salaris treft vind ik pure zelfkastijding en letargisch gedrag.
Mijn man verdient voldoende om van 'rond te komen'...... Maar ik wil net effe meer dan 'rondkomen'.....Simpelweg omdat ik, mijn man en ons gezin dat waard zijn.
