Relaties
alle pijlers
Hulp bij vader dochter relatie
woensdag 11 juli 2007 om 21:53
Hee forummers misschien kunnen jullie mij helpen?Ik ben ongeveer een week geleden verhuist van bij mijn vader vandaan. Hij woont in Nederland en ik woon nu in Engeland bij mijn moeder.Ik snap dat hij verdrietig is en ik heb hem eergisteren pas weer voor het eerst geproken dat vind ik heel erg. Gelukkig spreek ik zijn vriendin elke dag die mij heel er goed steunt. Maar de probleem is dat we allebij verdrietig zijn en dat de afscheid op Schipol ook niet zo heel uitgebreid was heb ik daar wel last van gehad en ik denk hij ook. Als ik hem aan de telefoon heb gaat het over ' het weer' en ' de zaak' omdat we allebij nog niet voledig herstelt zijn.Weten jullie misschien iets waardoor wij beter contact met elkaar kunnen hebben en een oplossing dat we gewoon kunnen praten zoals vroeger aan de eet tafel?? bewerkt door moderator,
woensdag 11 juli 2007 om 22:01
ik ben ook naar het buitenland verhuisd..ik had ook het zelfde probleem...mijn vader zei dat hij het niet fijn vond om mij overstuur aan de telefoon te krijgen zonder daar na effe te knuffelen wat je normaal wel bij elkaar doet als je kind over stuur is.... daar doro vermeden zo wel hij als ik gevoelige onderwerpen aan de telefoon.... wel emailde we en schreven we meer over onze gevoelens.... ik kon het ook nooit uit mijn strot krijgen om te zeggen ik mis je ik hou van je...door de telefoon..nu moet ik ook zeggen dat binnen om gezin zulke dingen niet vaak gezegt werden (zeg je nu pas achter af met spijt)...
mijn moeder zegt vaak tegen mij..ik wil graag weten hoe het "echt" met je is.... het is gewoon moeilijk om over gevoelens te praten als je zover weg bent van elkaar .... maar gewoon doen hoor ook al is het ongemakkelijk.... alles moet wennen
Succes
mijn moeder zegt vaak tegen mij..ik wil graag weten hoe het "echt" met je is.... het is gewoon moeilijk om over gevoelens te praten als je zover weg bent van elkaar .... maar gewoon doen hoor ook al is het ongemakkelijk.... alles moet wennen
Succes
woensdag 11 juli 2007 om 22:06
Hebben jullie beiden internet en msn? Koop dan voor een paar euro een webcam en las af en toe een avondje voor jullie in. Gezellig kletsen. En voor 5 euro heb je een microfoon, kunnen jullie ook met elkaar spreken. Evt via skype of msn audio.
Als je tot je oren in de soep zit, zie je de gehaktballen pas naast je drijven.
woensdag 11 juli 2007 om 22:14
Na zo'n afscheid heb je eerst natuurlijk even de tijd weer nodig om aan de nieuwe situatie te wennen. Ieder moet zijn weg vinden en er moet een nieuwe manier gevonden worden om met elkaar om te gaan.
Het zal gewoon een beetje de tijd nodig hebben, ieder zijn rust even moeten nemen en dan kun iedere keer weer een beetje meer en beter contact hebben met elkaar.
Waarom ben je eigenlijk naar Engeland verhuisd?
Sterkte!:R
Het zal gewoon een beetje de tijd nodig hebben, ieder zijn rust even moeten nemen en dan kun iedere keer weer een beetje meer en beter contact hebben met elkaar.
Waarom ben je eigenlijk naar Engeland verhuisd?
Sterkte!:R
woensdag 11 juli 2007 om 22:16
Beste TaaGB,
Toen ik in het buitenland woonde schreven mijn vader en ik elkaar brieven, gewone ouderwetse, met de hand geschreven brieven. Soms deden we er krantenknipsels of andere kleine dingetjes bij. Het voelde steeds als een cadeautje om zo'n brief in de bus te vinden en te kunnen lezen. Inmiddels ben ik al heel wat jaren terug in Nederland maar ik heb al die brieven bewaard en ze zijn me dierbaar. In mijn ervaring hebben brieven en kaarten een andere waarde dan emailtjes. Misschien kun je er iets mee.
Toen ik in het buitenland woonde schreven mijn vader en ik elkaar brieven, gewone ouderwetse, met de hand geschreven brieven. Soms deden we er krantenknipsels of andere kleine dingetjes bij. Het voelde steeds als een cadeautje om zo'n brief in de bus te vinden en te kunnen lezen. Inmiddels ben ik al heel wat jaren terug in Nederland maar ik heb al die brieven bewaard en ze zijn me dierbaar. In mijn ervaring hebben brieven en kaarten een andere waarde dan emailtjes. Misschien kun je er iets mee.
woensdag 11 juli 2007 om 22:22
Ik had een andere verleden ook al in NL toen mijn vader nog een andere vriendin had daarmee is het al helemaal niet goed gegaan.
Ik ben weg gegaan omdat ik ook een beetje rust had papa had nu een goede, leuke, aardige en spontane vriendin die er voor hem is. Ze heeft ook heel veel voor mij gedaan (daar ben ik haar heel erg dankbaar voor)! Ik kon ook niet meer gelukkig bij papa zijn!
Ik mis hem wel heel erg!
Kus
TaaGBO+
woensdag 11 juli 2007 om 22:45
Hoi Taagb,
Ik denk dat je vader gewoon heel verdrietig is, hij zal het toch een beetje als falen van zijn kant zien, dat je nu naar Engeland bent gegaan om bij je moeder te wonen.
Je geeft zelf aan dat je even rust nodig had, maar bedenk wel dat je voor problemen niet kan weglopen, die neem je gewoon mee.
Ik zou iig je vader een email sturen, waarin je schrijft wat je hier ook al zegt, dat je van hem houdt en hem mist en dat je hem geen pijn wilde doen.
Het heeft tijd nodig.
Ik denk dat je vader gewoon heel verdrietig is, hij zal het toch een beetje als falen van zijn kant zien, dat je nu naar Engeland bent gegaan om bij je moeder te wonen.
Je geeft zelf aan dat je even rust nodig had, maar bedenk wel dat je voor problemen niet kan weglopen, die neem je gewoon mee.
Ik zou iig je vader een email sturen, waarin je schrijft wat je hier ook al zegt, dat je van hem houdt en hem mist en dat je hem geen pijn wilde doen.
Het heeft tijd nodig.
donderdag 12 juli 2007 om 10:52
Schrijf hem wat je hier ook schrijft,zeg hem dat je het moeilijk vind te zeggen wat je voelt,door te zeggen dat je het gevoel hebt de juiste woorden niet te kunnen vinden,maak je de lijn weer open.
En zal er begrip zijn van de andere kant.
Het houd je dus duidelijk heel erg bezig,en door dat te zeggen,laat je al zien,en voelen,wat hij voor je betekend
Succes:R
En zal er begrip zijn van de andere kant.
Het houd je dus duidelijk heel erg bezig,en door dat te zeggen,laat je al zien,en voelen,wat hij voor je betekend
Succes:R
vrijdag 13 juli 2007 om 09:29
Lieve taaGB,het klinkt haast een beetje,alsof je spijt hebt dat je bent weggegaan *ik kan ook fout zitten hoor*
Het feit,dat je meteen weer een naar gevoel hebt als je vader de telefoon neerlegt,geeft wel aan,hoe je hem mist.
Probeer de lijnen open te houden meid,en als je het moeilijk vind te praten,met hem,schrijf hem dan.
Hoe vul je je dagen nu,vroeg ik me ook af,heb je veel tijd om na te denken,of heb je wel wat te doen?
Kun je je draai daar een beetje vinden,of heeft dat ook tijd nodig??
Zet'm op hoor,knuffel van deze kant *;
Het feit,dat je meteen weer een naar gevoel hebt als je vader de telefoon neerlegt,geeft wel aan,hoe je hem mist.
Probeer de lijnen open te houden meid,en als je het moeilijk vind te praten,met hem,schrijf hem dan.
Hoe vul je je dagen nu,vroeg ik me ook af,heb je veel tijd om na te denken,of heb je wel wat te doen?
Kun je je draai daar een beetje vinden,of heeft dat ook tijd nodig??
Zet'm op hoor,knuffel van deze kant *;
vrijdag 13 juli 2007 om 15:54
Ik sluit me aan bij de woorden van Iris.
TaaGB, je klinkt zo eenzaam. Heb je het naar je zin? Is je weggaan een vlucht, zodat je vader mss anders met je om zal gaan?
Jullie contact is nu op een ander niveau gekomen en dat vergt gewoon wat tijd om daar je plek in te vinden, begrijp je?
Hoe oud ben je eigenlijk en wat is de voorgeschiedenis?
TaaGB, je klinkt zo eenzaam. Heb je het naar je zin? Is je weggaan een vlucht, zodat je vader mss anders met je om zal gaan?
Jullie contact is nu op een ander niveau gekomen en dat vergt gewoon wat tijd om daar je plek in te vinden, begrijp je?
Hoe oud ben je eigenlijk en wat is de voorgeschiedenis?
vrijdag 13 juli 2007 om 17:36
Ik kan mij alleen maar aansluiten bij de posts van Iris en Pom.
Je klinkt eenzaam.
Heb je 'diep in je hart' eigenlijk spijt?
Zoals ik al eerder aangaf, je kan niet weglopen voor problemen, die neem je overal mee naartoe.
Weet je, als het om regels gaat, die zal je bij je moeder in Engeland ook hebben/krijgen.
Schrijf gewoon je gevoel op in een brief of een mail en probeer een gesprek aan te gaan met je vader.
Dus niet meteen stuiteren als hij dingen zegt die je liever niet wilt horen, want joh welkom in de volwassen wereld, dat hoort er gewoon bij.
Praten is echt de enige oplossing.
Praten over je gevoel.
Het is moeilijk, maar kom op meiss het is je vader, hij bijt niet.
Dikke knuffel!
Je klinkt eenzaam.
Heb je 'diep in je hart' eigenlijk spijt?
Zoals ik al eerder aangaf, je kan niet weglopen voor problemen, die neem je overal mee naartoe.
Weet je, als het om regels gaat, die zal je bij je moeder in Engeland ook hebben/krijgen.
Schrijf gewoon je gevoel op in een brief of een mail en probeer een gesprek aan te gaan met je vader.
Dus niet meteen stuiteren als hij dingen zegt die je liever niet wilt horen, want joh welkom in de volwassen wereld, dat hoort er gewoon bij.
Praten is echt de enige oplossing.
Praten over je gevoel.
Het is moeilijk, maar kom op meiss het is je vader, hij bijt niet.
Dikke knuffel!
vrijdag 13 juli 2007 om 19:49
Hee pom508
Ik ben 14. En jah..
Ik ben in NL geboren. Maar toen mijn ouders op mijn 5e gingen scheiden ging ik met mijn Engelse moeder en mijn kleine broer naar Engeland.
Daar ben ik tot mijn 10e gebleven tot ik besloot in een andere wereld te gaan wonen.
Ik heb daar jaren spijt van gehad. Ik woonde met mijn vader en zijn vriendin in Rotterdam. Daar was het helemaal missgegaan met mij als ik daar nu nog wass zou ik als zwangere moeder rondlopen en aan de drugs(zegt mijn vader)..
Wij zijn toen naar brabant verhuist waar het wel beter ging tot mijn stiefmoeder haar ware kanten liet zien aan al haar nieuwe vrienden en aan mijn vader. Ze was gemeen tegen mij en mijn vader. Ik denk zelf ook dat papa toen al niet meer van haar hield maar waarom hij dan bij haar gebleven is weet ik ook niet.
Op mijn verjaardag op 6 April 2006 zijn wij vertrokken. Zij had mij op mijn verjaardag voor al mijn vrienden, vriendinnen, kenissen en familie vernederd. Ik had heel die avond zitten huilen omdat ik mijn moeder miste en ze deed maar gemeen tegen me en steunde me helemaal maar dan ook echt niet. Toen ik besloot naar bed te gaan was ze meegelopen en heeft ze me uitgescholden en geschreeuwd ik kon nergens heen ik stond in een gang in een hoekje geduuwd . Tot D naar binnen kwam en zogenaamd naar het toilet moest liet ze me los en stopte ze ze schreeuwde ' Ga naar boven en ik hoef jou nooit meer te zien' . D kwam naar boven en ik zat huilend bevend onder mijn dekbed. Ik was zo bang. D had mijn vader gehaald en toen heeft papa mij in veiligheid gebracht we zijn bij mijn opa en oma gaan wonen. In de tijd dat we daar gewoond hebben kreeg mijn vader een relatie met D. Blijkbaar gebruikte ze mij alleen maar om bij mijn vader te komen....
Later zijn we met haar en haar 2 kindertjes in een appartement gaan wonen. Daar ging het ook mis. Ik ging weer met mijn vader bij mijn opa en oma wonen want mijn toemalige stief-moeder woonde nog in het huis. Mijn vadser had nog een relatie met D. Maar dat ging ook de mist in. Papa had een dip en zat ongeschoren in een vies overhemd aan tafel bij oma. Toen wist ik dat er iets mis was. Op 15 december 2006 kregen wij ons huis terug. Ik was zo blij. Maar ja het ging toch niet lukken. Ik had (eigenlijk) al heel veel mee gemaakt in Nederland.
Papa kreeg in December een nieuwe vriendin P zij is echt heel lief en een schat van een mens. Ze hebben nu nog steeds wat. Ze heeft heel goed voor mij en papa gezorgt. En er voor gezorgt dat ik mijn hartje ging volgen......
KUsje
TaaGB:R
zaterdag 14 juli 2007 om 08:25
TaaGB,had ik net een hele lap tekst voor je geschreven,druk ik per ongeluk op sluiten *nog niet wakker genoeg dus*
Ik heb je verhaal gelezen,en dacht ppfff meissie,dat is best veel wat je te verstouwen hebt gehad,en mijn gevoel van vluchten,en misschien wel spijt hebben,kwam sterk naar boven.
Weet je wat ik in je verhaal las....??? Dat je al een hele tijd bezig bent geweest met helpen,en redden,je moeder,je vader,en waarschijnlijk nog wel meer mensen waar je van houd.Je schreef zo mooi dat je vader nu een vriendin heeft ,waar het wel mee klikt,die juist wel lief is...
Dan denk ik meteen,ben je daarom weggegaan....omdat je het gevoel hebt dat je vader zich nu wel red,en denk je misschien dat je nu harder nodig bent in Engeland??
Juist nu het beter gaat met je vader,komen er allerlei gevoelens bij je los,en ik heb het al eerder gelezen,maar wil je dat nog een keer zeggen meis,je gevoel is niet in Nederland gebleven,dat neem je dus mee,al kruip je in het diepste gat weg.
Ik krijg het gevoel,als ik je verhaal lees,dat je vooral voor jezelf vlucht,en dat al die gevoelens die nu loskomen,dat je daar voor weg dacht te lopen.
Het is zo normaal dat zodra het beter gaat in je leven,er een achtbaan van gevoelens los komt,maar wat moet je daar dan ineens mee he
En zeker in jouw geval,je hebt nooit naar je eigen gevoel hoeven kijken,want je was steeds wel ergens nodig.
Klein stukje over mezelf ,ik vang al 100 jaar,kinderen in de pubertijd (pleeggezin) op,en zie dit steeds maar weer.
Je hebt je gedragen de laatste jaren als een volwassenen,en ineens val je weer terug in het kind zijn,en krijg je daar heel veel gevoelens bij kado,je zit nu waarschijnlijk niet te wachten op het hele pakket extra gevoelens,en vooral,wat moet je ermee..??
Als je nu eens goed nadenkt,over je verhuizing naar Engeland,zie je jezelf over bv 5 jaar nog daar zitten,of gaan juist je haren rechtop staan als je daar aan denkt...??
Als je jezelf daar over 5 jaar nog ziet zitten meid,maak dan een goed plan,over wat je verder gaat doen,bv school,sport enz enz.
Als je haren over eind gaan staan als je daar aan denkt,ga dan eens nadenken wat je dan zou willen,en vooral wat is haalbaar nu.
Misschien is het juist wel handig,om een te praten met een buitenstaander,iemand die er niet zo met gevoel bij betrokken is,en je helpt te kijken naar de toekomst.
Soms is het zeker als je vol zit met gedachten en gevoelens,juist wel prettig om er van een afstandje naar te gaan kijken.
Zet'm op meid,je hebt in je leven dacht ik wel bewezen dat je kunt doorzetten,het gaat je lukken,misschien niet alleen,maar je komt er wel.
Dikke knuffel *;
Ik heb je verhaal gelezen,en dacht ppfff meissie,dat is best veel wat je te verstouwen hebt gehad,en mijn gevoel van vluchten,en misschien wel spijt hebben,kwam sterk naar boven.
Weet je wat ik in je verhaal las....??? Dat je al een hele tijd bezig bent geweest met helpen,en redden,je moeder,je vader,en waarschijnlijk nog wel meer mensen waar je van houd.Je schreef zo mooi dat je vader nu een vriendin heeft ,waar het wel mee klikt,die juist wel lief is...
Dan denk ik meteen,ben je daarom weggegaan....omdat je het gevoel hebt dat je vader zich nu wel red,en denk je misschien dat je nu harder nodig bent in Engeland??
Juist nu het beter gaat met je vader,komen er allerlei gevoelens bij je los,en ik heb het al eerder gelezen,maar wil je dat nog een keer zeggen meis,je gevoel is niet in Nederland gebleven,dat neem je dus mee,al kruip je in het diepste gat weg.
Ik krijg het gevoel,als ik je verhaal lees,dat je vooral voor jezelf vlucht,en dat al die gevoelens die nu loskomen,dat je daar voor weg dacht te lopen.
Het is zo normaal dat zodra het beter gaat in je leven,er een achtbaan van gevoelens los komt,maar wat moet je daar dan ineens mee he
En zeker in jouw geval,je hebt nooit naar je eigen gevoel hoeven kijken,want je was steeds wel ergens nodig.
Klein stukje over mezelf ,ik vang al 100 jaar,kinderen in de pubertijd (pleeggezin) op,en zie dit steeds maar weer.
Je hebt je gedragen de laatste jaren als een volwassenen,en ineens val je weer terug in het kind zijn,en krijg je daar heel veel gevoelens bij kado,je zit nu waarschijnlijk niet te wachten op het hele pakket extra gevoelens,en vooral,wat moet je ermee..??
Als je nu eens goed nadenkt,over je verhuizing naar Engeland,zie je jezelf over bv 5 jaar nog daar zitten,of gaan juist je haren rechtop staan als je daar aan denkt...??
Als je jezelf daar over 5 jaar nog ziet zitten meid,maak dan een goed plan,over wat je verder gaat doen,bv school,sport enz enz.
Als je haren over eind gaan staan als je daar aan denkt,ga dan eens nadenken wat je dan zou willen,en vooral wat is haalbaar nu.
Misschien is het juist wel handig,om een te praten met een buitenstaander,iemand die er niet zo met gevoel bij betrokken is,en je helpt te kijken naar de toekomst.
Soms is het zeker als je vol zit met gedachten en gevoelens,juist wel prettig om er van een afstandje naar te gaan kijken.
Zet'm op meid,je hebt in je leven dacht ik wel bewezen dat je kunt doorzetten,het gaat je lukken,misschien niet alleen,maar je komt er wel.
Dikke knuffel *;
maandag 16 juli 2007 om 06:27
Ik ben 8 jaar weg uit Nederland en sinds de komst van webcams en skype (of msn) ben ik een stuk dichter bij huis.
Mijn vader zit achter zijn laptop voor werk en zodoende chatten we met grote regelmaat. Toch zeker zo'n vier keer per week. Webcammen is helaas niet zo vaak mogelijk ivm collega's.
Als we het allebei druk hebben met werk dan gebeurt het soms dat we maar een keer per week skypen. Met verjaardagen of 'gewone' visite zet mijn vader zijn laptop wel eens beneden, webcam aan en de hele familie komt even 'hallo' zeggen. Ik vind het super! Mijn Opa 'zie' ik ongeveer een keer per maand, de kinderen van mijn broer ongeveer eens in de twee maanden.
Mijn antwoord is puur praktisch, ik zal niet ingaan op het hoe en waarom je weg gegaan bent. Daar heb je zelf al antwoord op gegeven en ik kan je verder geen advies geven (mijn ouders zijn niet gescheiden).
Download skype (geluid vind ik beter dan msn), koop een webcam en klaar is Kees (of 'Bob's your uncle' in het Engels, hihi). Heb je zelf geen computer dan hoop ik dat er internet cafe's in je buurt zijn.
Ik hoop dat Skype jou dezelfde 'vreugde' geeft als bij mij.
Groetjes,
Peefje
Mijn vader zit achter zijn laptop voor werk en zodoende chatten we met grote regelmaat. Toch zeker zo'n vier keer per week. Webcammen is helaas niet zo vaak mogelijk ivm collega's.
Als we het allebei druk hebben met werk dan gebeurt het soms dat we maar een keer per week skypen. Met verjaardagen of 'gewone' visite zet mijn vader zijn laptop wel eens beneden, webcam aan en de hele familie komt even 'hallo' zeggen. Ik vind het super! Mijn Opa 'zie' ik ongeveer een keer per maand, de kinderen van mijn broer ongeveer eens in de twee maanden.
Mijn antwoord is puur praktisch, ik zal niet ingaan op het hoe en waarom je weg gegaan bent. Daar heb je zelf al antwoord op gegeven en ik kan je verder geen advies geven (mijn ouders zijn niet gescheiden).
Download skype (geluid vind ik beter dan msn), koop een webcam en klaar is Kees (of 'Bob's your uncle' in het Engels, hihi). Heb je zelf geen computer dan hoop ik dat er internet cafe's in je buurt zijn.
Ik hoop dat Skype jou dezelfde 'vreugde' geeft als bij mij.
Groetjes,
Peefje
vrijdag 20 juli 2007 om 09:56
