Relaties
alle pijlers
ik ben zo moe, radeloos na samenwonen
donderdag 18 januari 2024 om 10:41
Hoi allemaal,
mijn vriend en ik zijn nu zo'n 2,5 jaar samen. Sinds deze zomer wonen we samen.
Onze relatie is altijd goed geweest, maar vlak voor de zomer waren er een paar dingen die ik bij hem heb aangegeven. Zo vond ik dat hij altijd heel vrijpostig naar andere dames was en soms zij hij kleine (niet gemene) dingen over mijn kindje van 5 die ik niet heel aardig vond. Ook heb ik aangegeven dat ik het fijn zou vinden als hij geen porno meer zou kijken. Hij heeft deze dingen die ik aangaf ervaren als dat ik ineens over hem wil micromanagen en een compleet ander persoon werd. Voor hem voelde het alsof hij toch niks meer goed kon doen en hij voelde zich 'verraden'.
Dit was allemaal in de aanloop naar dat we samen zouden gaan wonen. Ondanks dat het geen makkelijke periode was hebben we ervoor gekozen om dit toch te doen. Hij heeft uit een eerdere relatie een zoon van 19, die is soms een week bij hem, soms niet.
De situatie nu is dat mijn partner eigenlijk overvraagd is, in zijn eigen woorden. Hij wilde ook graag samenwonen, maar hij vindt het veel om soms met ons vieren te zijn, dat hij zijn 'rituelen' heeft moeten veranderen. Hij voelt zich niet thuis in 'ons' huis, had het leven met ons vieren anders gezien (als in: meer een gezin). Hij voelt zich niet meer 'veilig' bij mij omdat ik volgens hem veel van hem gevraagd heb de afgelopen maanden en hij vindt zijn werk niet meer leuk. Kortom; eigenlijk over alle aspecten van zijn leven is hij ontevreden en ongelukkig. Dat vind ik heel naar voor hem. Maar in de praktijk kost het mij ook veel energie en maakt het me verdrietig. Er is een periode geweest waarin chagrijnig tegen mij deed, dat is nu niet meer nadat ik heel duidelijk heb gemaakt dat ik dat niet ok vindt.
Maar hij is afstandelijk, afwezig. Soms ineens weer heel lief en vrolijk, maar meestal zie en merk ik gewoon dat hij niet lekker in zijn vel zit. We hebben het gehad over weer apart wonen van elkaar. Maar dat wil vooral hij ook nog niet, omdat we nog maar zo kort dit doen. Maar ik merk dat het aan mij begint te vreten. Hij zegt dat hij nog steeds zielsveel van mij houdt, maar dat hij telkens maar blijft hopen dat het beter wordt en dat telkens maar niet gebeurd. Maar bovenal zegt hij dat hij moe is. Ik weet zo langzamerhand niet meer wat ik kan of moet doen. Enerzijds ben ik boos dat het allemaal zo moeilijk moet gaan, voel ik met hem mee omdat hij zo slecht in zijn vel zit en ergens ook schuldig omdat hij dus echt veel 'last' heeft van hoe ik blijkbaar een aantal maanden heb gedaan (we hadden toen ook wel bijna elke dag conflict).
Wat zouden jullie doen?
mijn vriend en ik zijn nu zo'n 2,5 jaar samen. Sinds deze zomer wonen we samen.
Onze relatie is altijd goed geweest, maar vlak voor de zomer waren er een paar dingen die ik bij hem heb aangegeven. Zo vond ik dat hij altijd heel vrijpostig naar andere dames was en soms zij hij kleine (niet gemene) dingen over mijn kindje van 5 die ik niet heel aardig vond. Ook heb ik aangegeven dat ik het fijn zou vinden als hij geen porno meer zou kijken. Hij heeft deze dingen die ik aangaf ervaren als dat ik ineens over hem wil micromanagen en een compleet ander persoon werd. Voor hem voelde het alsof hij toch niks meer goed kon doen en hij voelde zich 'verraden'.
Dit was allemaal in de aanloop naar dat we samen zouden gaan wonen. Ondanks dat het geen makkelijke periode was hebben we ervoor gekozen om dit toch te doen. Hij heeft uit een eerdere relatie een zoon van 19, die is soms een week bij hem, soms niet.
De situatie nu is dat mijn partner eigenlijk overvraagd is, in zijn eigen woorden. Hij wilde ook graag samenwonen, maar hij vindt het veel om soms met ons vieren te zijn, dat hij zijn 'rituelen' heeft moeten veranderen. Hij voelt zich niet thuis in 'ons' huis, had het leven met ons vieren anders gezien (als in: meer een gezin). Hij voelt zich niet meer 'veilig' bij mij omdat ik volgens hem veel van hem gevraagd heb de afgelopen maanden en hij vindt zijn werk niet meer leuk. Kortom; eigenlijk over alle aspecten van zijn leven is hij ontevreden en ongelukkig. Dat vind ik heel naar voor hem. Maar in de praktijk kost het mij ook veel energie en maakt het me verdrietig. Er is een periode geweest waarin chagrijnig tegen mij deed, dat is nu niet meer nadat ik heel duidelijk heb gemaakt dat ik dat niet ok vindt.
Maar hij is afstandelijk, afwezig. Soms ineens weer heel lief en vrolijk, maar meestal zie en merk ik gewoon dat hij niet lekker in zijn vel zit. We hebben het gehad over weer apart wonen van elkaar. Maar dat wil vooral hij ook nog niet, omdat we nog maar zo kort dit doen. Maar ik merk dat het aan mij begint te vreten. Hij zegt dat hij nog steeds zielsveel van mij houdt, maar dat hij telkens maar blijft hopen dat het beter wordt en dat telkens maar niet gebeurd. Maar bovenal zegt hij dat hij moe is. Ik weet zo langzamerhand niet meer wat ik kan of moet doen. Enerzijds ben ik boos dat het allemaal zo moeilijk moet gaan, voel ik met hem mee omdat hij zo slecht in zijn vel zit en ergens ook schuldig omdat hij dus echt veel 'last' heeft van hoe ik blijkbaar een aantal maanden heb gedaan (we hadden toen ook wel bijna elke dag conflict).
Wat zouden jullie doen?
donderdag 18 januari 2024 om 11:32
Ik snap hem wel. Hij was toch altijd al vrijpostig en keek porno in de 2,5 jaar dat jullie een relatie hadden. Waarom moest hij dat veranderen? Vond je hem niet leuk zoals hij was?
Kijk dat hij geen onaardige dingen over je zoon mag zeggen dat spreekt voor zich. Maar heb je dat pas na 2,5 jaar voor het eerst aangegeven?
Kijk dat hij geen onaardige dingen over je zoon mag zeggen dat spreekt voor zich. Maar heb je dat pas na 2,5 jaar voor het eerst aangegeven?
donderdag 18 januari 2024 om 11:32
Ik zou ook weer gaan latten als het allemaal zo moeizaam gaat. Sterker nog ik had het samenwonen afgehouden op dat punt in jullie relatie.
Jij wil hem inderdaad veranderen. De vraag is wil hij dat eigenlijk wel of heeft hij ja gezegd om de relatie te behouden maar is hij het er eigenlijk niet mee eens? Tijd voor een gesprek zou ik zeggen.
Qua werk dat moet hij zelf doen. Of accepteren dat zijn werk niet leuk is of ander werk zoeken maar dit niet op jou af reageren.
Ik ben wel benieuwd wat hij dan precies over je zoontje heeft gezegd dat jij niet leuk vond.
Jij wil hem inderdaad veranderen. De vraag is wil hij dat eigenlijk wel of heeft hij ja gezegd om de relatie te behouden maar is hij het er eigenlijk niet mee eens? Tijd voor een gesprek zou ik zeggen.
Qua werk dat moet hij zelf doen. Of accepteren dat zijn werk niet leuk is of ander werk zoeken maar dit niet op jou af reageren.
Ik ben wel benieuwd wat hij dan precies over je zoontje heeft gezegd dat jij niet leuk vond.
donderdag 18 januari 2024 om 11:36
Bedankt voor jullie reacties!
Omdat we zo 'zeker' van elkaar waren hebben we een nieuwbouwwoning gekocht. Dit is allemaal gebeurd VOOR de 'relatiecrisis' en we hebben beiden ons huis ervoor opgegeven en ook best wat geld erin geinvesteerd..
Hij zei trouwens dingen over mijn dochtertje
. Ivm herkenbaarheid vind ik het lastig om details te geven, maar het waren een negatieve dingen die er op neerkwamen dat hij haar min of meer 'truttig' vond
Omdat we zo 'zeker' van elkaar waren hebben we een nieuwbouwwoning gekocht. Dit is allemaal gebeurd VOOR de 'relatiecrisis' en we hebben beiden ons huis ervoor opgegeven en ook best wat geld erin geinvesteerd..
Hij zei trouwens dingen over mijn dochtertje
. Ivm herkenbaarheid vind ik het lastig om details te geven, maar het waren een negatieve dingen die er op neerkwamen dat hij haar min of meer 'truttig' vond
donderdag 18 januari 2024 om 11:40
Ik zou in deze situatie niet zijn gaan samenwonen. Daar heb je nu niets aan. De vraag is eerst of je door wilt gaan met samenwonen. Als dat zo is dan zou ik inventariseren wat jij nodig hebt om het te laten werken en dat hij inventariseert wat hij nodig heeft. Dan met elkaar om tafel om het gesprek te voeren. Is er een modus te vinden om het zo te organiseren dat samenwonen voor jullie leuk is.
Uit het gesprek kan ook komen dat de wensen te groot zijn om samen in 1 huis te wonen. Dat wordt het weer latten. Al begrijp dat je het niet zo makkelijk even een nieuwe woonruimte regelt.
Voortmodderen lijkt mij in ieder geval geen optie.
Uit het gesprek kan ook komen dat de wensen te groot zijn om samen in 1 huis te wonen. Dat wordt het weer latten. Al begrijp dat je het niet zo makkelijk even een nieuwe woonruimte regelt.
Voortmodderen lijkt mij in ieder geval geen optie.
donderdag 18 januari 2024 om 11:40
Nouja, het was niet zozeer verbieden als dat ik het besprak: we keken beiden zelfs regelmatig porno (apart van elkaar). Ik heb me toen verdiept in wat dat met iemand en de relatie kan doen en dat heeft me aan het denken gezet. Waardoor ik eigenlijk het gesprek met hem aan wilde gaan. Gezegd dat ik me er door die dingen die ik gelezen had niet meer zo prettig bij voelde en dat ik benieuwd was hoe hij daarover dacht. Toen zei hij zelf: dan kijk ik het gewoon niet meer als dat fijner voor je is.
Dus verbieden was het niet. Maar wel een verandering van mijn kant tov mijn houding richting porno
donderdag 18 januari 2024 om 11:42
parbleumondieu schreef: ↑18-01-2024 11:38Wat wil hij dat beter wordt? Mag je niet meer zeuren over zijn vrijpostigheid en porno, of doe je andere vervelende dingen?
En waarom zijn jullie geen 'gezin'?
Dat het gevoel van 'thuis' voelen beter wordt, dat we meer 1 'gezin' worden ipv 2. En ook weer vrolijker en leuker tussen ons
donderdag 18 januari 2024 om 11:43
Hier heel erg mee eens!frambozentaartje schreef: ↑18-01-2024 11:24Ik zou lekker apart gaan wonen. Met zijn hoop op dat het beter wordt en dat dat maar niet gebeurt, geeft hij duidelijk woorden aan zijn gezichtspunt: hij is te lui om zelf in actie te komen en gaat liever bij jou zeuren zodat jij alles oplost.
donderdag 18 januari 2024 om 11:45
Klinkt nogal emotioneel onvolwassen van je vriend. Hoezo hoopt hij dat het beter wordt, maar gebeurt dat niet? Legt hij het dan allemaal bij jou neer? Heeft hij zelf geen actievere rol in het beter maken van de situatie, in plaats van alleen maar "hopen"
En dan "ik kan ook niets meer goed doen, boehoe".
En dan "ik kan ook niets meer goed doen, boehoe".
donderdag 18 januari 2024 om 11:46
1 gezin word je nooit, dat ben je nu eenmaal niet. Hij schept te hoge verwachtingen hierin.
Ik zou jullie meer verdiepen in hoe je het beste met elkaar omgaat in samengestelde gezinnen.
donderdag 18 januari 2024 om 11:48
Uit je OP maak ik op dat hij zich erg als slachtoffer gedraagt. Met in mijn ogen overdreven termen als 'verraden', 'niet veilig' en 'micromanagen'.
Hoe jij hem beschrijft, komt hij over als een onvolwassen man.
Eén gezin met twee zulk uiteenlopende leeftijden van de kinderen, terwijl er eentje maar halve tijd is, gaat moeilijk worden denk ik. Heb je (en hij) niet een te rooskleurig beeld van hoe het perfecte plaatje eruit moet zien?
Ik krijg in ieder geval geen fijn gevoel bij deze man.
Hoe jij hem beschrijft, komt hij over als een onvolwassen man.
Eén gezin met twee zulk uiteenlopende leeftijden van de kinderen, terwijl er eentje maar halve tijd is, gaat moeilijk worden denk ik. Heb je (en hij) niet een te rooskleurig beeld van hoe het perfecte plaatje eruit moet zien?
Ik krijg in ieder geval geen fijn gevoel bij deze man.
donderdag 18 januari 2024 om 11:49
Ja dat zei ik ook al, dat zijn verwachtingen te hoog waren en dat ik het zelf prima vindt om nog 2 gezinnen te zijn. Sterker nog; ik vind het fijn dat ik wat dat betreft nog steeds dat stuk heb en hou met mijn dochter. Maar hij wil meer 'samen', waarmee ik ook niet goed begrijp wat hij dan precies bedoelt want dat weet hij niet echt te concretiseren
donderdag 18 januari 2024 om 11:50
Dat vond je nog geen crisis, een volwassen kerel die gemene dingen over je kleuter zegt?Toileteer schreef: ↑18-01-2024 11:36Bedankt voor jullie reacties!
Omdat we zo 'zeker' van elkaar waren hebben we een nieuwbouwwoning gekocht. Dit is allemaal gebeurd VOOR de 'relatiecrisis' en we hebben beiden ons huis ervoor opgegeven en ook best wat geld erin geinvesteerd..
Hij zei trouwens dingen over mijn dochtertje
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn
Al een account? Log dan hier in
