Ik freak! hoe krijg ik mezelf rustig?

Hi Zuss,Ik leg de verantwoordelijkheid niet bij hem neer. Ik heb ingezien dat het mijn probleem is en heb er ook alles aan gedaan om eraf te komen, wat ook gelukt is.Het kan natuurlijk zijn dat iemand inziet dat bepaald gedrag haar probleem is, maar dat dit gedrag alsnog getriggered wordt door bepaald gedrag van haar vriend. Ookal kan hij daar niks aan doen en is zij zich daar bewust van.Dat je je zo afhankelijk kan maken van een ander, schreef je. Geloof me, dat wil ik helemaal niet, en de andere vrouwen op dit topic ook niet denk ik. Ik ben juist op alle andere gebieden onafhankelijk en sterk als maar kan. Bevestiging van mezelf krijg ik zat, ik heb heel veel vertrouwen in mezelf, in alles wat ik doe. Ik geef om mezelf. Voordat ik met mn vriend had, toen ik single was, had ik dit ook niet zo kunnen voelen als ik het nu voel. Maar ja, als je zoooveel van iemand houdt, als je zoooo graag je hele leven met hem wilt delen, ja, dan kun je je behoorlijk afhankelijk van iemand voelen, of je dat nou wilt of niet.........Ik weet dat er andere soort types zijn die dit anders ervaren, ik heb vriendinnen die dit niet hebben, maar ook vriendinnen die het precies het zelfde als ik ervaren. Niet iedereen is hetzelfde natuurlijk.

Totaal herkenbaar! Bij mij is het juist hoe langer de relatie, hoe meer angst om die kwijt te raken dus hoe onzekerder. Te weinig vertrouwen in zijn gevoelens voor mij, te weinig vertrouwen in hem: dat wat hij zegt ook echt zo was, inderdaad "raar" (afstand creeeren, zoeken naar bevestiging, plots stil en teruggetrokken naar hem toe omdat je twijfelt) reageren zonder aanleiding (omdat ik niet zo'n lief smsje terugkreeg...omdat daarin niet stond dat hij me miste, omdat hij niet langs kwam omdat hij moe was, omdat hij een keer een dag niet belde?...echt waar alles kan de aanleiding zijn...en als je er nuchter over redeneert...slaat het nergens op...hij stuurt toch iets terug, gisteren miste hij je nog wel, hij belt elke dag, komt vaak naar je toe...vertrouwen is een raar iets?!) vanuit mijn zijde omdat ik dacht te zien en te voelen dat hij niet meer van mij hield ookal zei hij van wel....hij kon er niet meer tegen. Zag het als twijfel in onze relatie vanuit mijn zijde...kon en wilde het niet langer begrijpen of zijn gevoelens naar mij toe bevestigen. Terwijl het vanuit mij juist net alleen onzekerheid was over zijn gevoelens voor mij. Ik heb hiermee een relatie van 2,5 jaar kapot gemaakt....dus praat erover...voordat het dat kapot maakt wat je juist net zo graag wil behouden..... Ik kan je vertellen....dan voelt het pas echt KL***

Heel veel sterkte en probeer hem te vertrouwen en geloven op zijn woord...ookal lijkt in jouw ogen zijn gedrag daar soms niet mee vereenigbaar. Hij houdt van je....anders zegt hij het niet!!!!! Liefs "een verdrietig meisje"

quote: Lynn1973 reageerde



Wat ik doe? Ik loop m dus echt niet achter zn reet aan he, mn huidige vriend, dus nu loopt ie achter mijn reet aan.:P



Maar ik weet niet hoe ik mijn gedrag moet veranderen joh, laatst ook, we hadden een afspraak staan voor in t weekend, komt ie er mee aan dat die afspraak niet door kan gaan omdat ie vergeten was dat ie wat anders had afgesproken. Nou dan vraag ik je toch wat ik daarmee moet. Dan word ik op dat moment behoorlijk lomp en bot en stil. Pfffffff......... kerels..................

Dat is inderdaad nogal lomp ja, maar kan je dan gewoon niet net hetzelfde doen? Ook  je eigen zaken prioritair maken en je weekends volplannen zonder rekening te houden met hem? 

Misschien wel, s ff kijken hoe ik dat aan ga pakken. T laatste wat ik wil is m kwijtraken, hoe erg ook om toe te geven :P.

Het is logisch om onzeker te zijn, maar als dit zich uit in extreem gedrag (zo noem ik het maar even, als je jezelf erin verliest en zo aan hem 'trekt') kan dit als gevolg hebben dat juist gebeurd waar je zo bang voor bent. En net als wat hierboven werd gezegd, dát is pas kl*te... Zou toch uit alle macht proberen te voorkomen dat je je onzekerheden op hem projecteerd. Het komt uit jou, dus het is ook vooral jouw probleem.

Ik herken het trouwens heel goed hoor, als ik verliefd ben is er ook echt totaal niks meer van mijn zelfverzekerde, onafhankelijke ik te vinden. Al word ik vooral erg bot en hard, als ik onzeker ben. Het is zelfs wel gebeurd dat ik de beste man buiten de deur heb gezet :$. Maar daarom juist, onderschat de gevolgen niet..

quote: remi72 reageerde





quote: Lynn1973 reageerde



Wat ik doe? Ik loop m dus echt niet achter zn reet aan he, mn huidige vriend, dus nu loopt ie achter mijn reet aan.:P



Maar ik weet niet hoe ik mijn gedrag moet veranderen joh, laatst ook, we hadden een afspraak staan voor in t weekend, komt ie er mee aan dat die afspraak niet door kan gaan omdat ie vergeten was dat ie wat anders had afgesproken. Nou dan vraag ik je toch wat ik daarmee moet. Dan word ik op dat moment behoorlijk lomp en bot en stil. Pfffffff......... kerels..................

Dat is inderdaad nogal lomp ja, maar kan je dan gewoon niet net hetzelfde doen? Ook  je eigen zaken prioritair maken en je weekends volplannen zonder rekening te houden met hem? 



Misschien wel, s ff kijken hoe ik dat aan ga pakken. T laatste wat ik wil is m kwijtraken, hoe erg ook om toe te geven :P.

De meeste mannen denken ook gewoon maar zo hoor, eerst aan hun eigen zaakjes en dan pas het vrouwtje en als je d'r aan gaan trekken lopen ze weg.

Hi,



R. schreef:

De meeste mannen denken ook gewoon maar zo hoor, eerst aan hun eigen zaakjes en dan pas het vrouwtje en als je d'r aan gaan trekken lopen ze weg



Is niet waar! Is niet waar!

Wanneer leren we het nou eens af onszelf de schuld te geven als een vent niet voor je gaat!?!?!?!?!? 

Hij loopt niet weg omdat jij aan hem loopt te trekken! Geloof me!

Hij gaat gewoon niet helemaal voor je en gebruikt bovenstaande later als smoes om het jou in 'de schoenen te kunnen schuiven'!

JIJ doet helemaal niks fout!



Grtz.

D.

JA ook voor mij zeer herkenbaar.

Doe inmiddels aan CGT (cognitieve gedragstherapie) bij een psycholoog.

Daar zijn we aan het kijken waardoor ik die gedachten krijg. En waar ik de fout inga.

Ideaal, ben aan het leren om dat niet meer te doen.



Zoals ik in een ander topic ook al schreef:

de mens lijdt het meest onder het lijden waarvoor zij vreest

He ja Juf D, vooral niet naar je eigen gedrag kijken hoor. Het ligt altijd aan de ander he en niet aan jou. :?

Kijk er zullen heus mannen zijn die gewoon echt niet voor jou gaan wat je ook doet. Maar gedrag als hier beschreven is ook niet echt bevordelijk voor een relatie.

Hoeveel ik ook van Lief hou, ik zou het vertikken om me in 100.000 bochten te wringen vanwege zijn onzekerheid, daar heb ik gewoon geen zin in.

Als iemand zo paranoia is dat de ander niks goed kan doen, dat iedere scheet wordt geinterpreteerd als 'nu gaat de verkering uit' etc etc dan is niks wat je doet goed genoeg. Je kan het ook omdraaien he, als iemand zo reageert wil zijzelf dan wel volledig voor de relatie gaan? Lijkt mij niet, want je vertikt het gewoon om de ander volledig te vertrouwen.

(o dat 'jou' is overdrachtelijk bedoelt voor ik daar weer gezeik over krijg)

Ik wil even reageren vanaf de andere kant.



Mijn ex was net zo onzeker als jullie. Constant bevestiging vragen, wilde me het liefst iedere dag zien. Overstuur raken wanneer ik op ZIJN vrije dag met een vriendin had afgesproken. Beledigd raken wanneer ik binnen een paar uur niet reageerde op zijn smsje. Dan kreeg ik er een geirriteerd smsje achteraan met verwijten.

Zijn vrienden? Waren niet meer belangrijk voor hem, hij had mij toch?



Nu waren er wel meer redenen waarom het uitging, maar dit was er 1 van. Het voelde als een blok aan mijn been. Een relatie kan dus uitgaan door dit soort gedrag.



Ik heb nu een andere vriend, maar ik heb niet de behoefte om hem iedere dag te zien. Ik wil soms ook een avondje voor mezelf hebben. Dat betekend niet dat ik niet van hem hou!



Zijn jullie niet bang om alleen over te blijven als het uitgaat? Ik lees dat iemand (weet de naam niet meer) niet met een vriendin afspreekt, omdat je dan baalt dat je je vriend niet kan zien. Gaan je vriendschappen hier niet onder lijden? Kun je niet die ene avond met een vriendin afspreken, wetende dat je je vriend toch wel ziet de volgende dag?

Ga je je vriendinnen niet heel hard nodig hebben, ALS je relatie ooit uitgaat? Niet dat je hier van moet uitgaan, maar elke relatie kan stuklopen. Garantie heb je nooit.... Ook al vraag je 1000 x aan je vriend wat hij van je vind, de garantie heb je nooit....



Maar wel goed dat jullie het probleem zelf inzien

Hoi Koffie_Duivel en alle andere meiden, ik ben er weer !!! Weekend overleefd... :-)



Koffie_duivel, en viel het mee? Deed je vriend een beetje gezellig toen je hem weer zag???



Ff een verslagje van mijn weekendje met ups en downs... Vrijdag zou vriendlief naar de bios met zijn broertje. Ik had met vriendinnen afgesproken en zou hem s' avonds laat wel zien, dan kwam hij bij mij slapen. Rond half 12 ging de telefoon, het was vriendje lief om te zeggen dat hij later bij mij zou zijn, hij ging nog wat drinken in de stad. Ik zou normaal echt in de panico zijn geschoten maar ik ben rustig gebleven, al baalde ik natuurlijk stiekem wel een beetje... Ik ben gewoon naar bed gegaan, hij heeft namelijk de sleutel van mijn huis en kan dus naar binnen. Om 5.30 uur schrok ik wakker en zag dat hij nog niet thuis was (hij had gezegd er rond 3 uur te zijn) Op zich niet erg natuurlijk misschien was t wel gezellig. Ik besloot hem toch maar ff te bellen (slecht ja ik weet het !!!!). Wat bleek hij lag gewoon in bed (ja zijn eigen bed !!!) en was niet uit gegaan. eigenlijk werd ik toen wel een beetje boos. HIj had op zijn minst ff een smsje kunnen sturen of kunnen bellen dat ie niet kwam die nacht. Dat zou ik niet heel erg leuk vindne maar ook niet erg... !!! Alleen dan wist ik dat tenminste... Dus ik zei dat ik het niet zo leuk vond dat ie niet ff iets had laten horen.. UIteindelijk zei hij, je mag ook wel hier heen komen slapen we hier verder..samen.. Tja heb ik dus maar gedaan. NOg ff gekletst en hem uitgelegd dat als hij gewoon ff gebeld had dat ik dat wel zo prettig had gevonden, omdat ik schrok toen ik wakker werd en hij er niet was.Begreep hij eerst niet, later wel.... Hij beloofde dat hij dat volgende keer wel zou doen. Lekker geslapen...



Zaterdag leuke dag gehad zonder elkaar, s'avonds wel samen uit geweest. Zondag lekker uitgeslapen en daarna naar de stad. De lieverd heeft een ring voor mij gekocht !! vond ie gewoon leuk als verrassing sleurde hij mij mee de juwelier in... (WAAROM TWIJFEL IK DAN AF EN TOE ZO ERG !!! PFFFFFF) Lekker gelunched, ijsje gegeten... Daarna zou hij ff langs zijn moeder gaan. Rond 20.00 uur zou hij dan weer bij mij zijn en zouden we lekker film kijken... Toen hij er rond 20.30 uur niet was heb ik hem ff gebeld, ook omdat ik een boodschap vergeten was en misschien kon hij dat dan ff bij zijn moeder meenemen. Hij zei uit zichzelf ik ben er over een half uurtje a drie kwartier. Nou ken ik mijn mannetje een beejte en rekende dus vast dat hij er over 1,5 uur wel zou zijn (zuid amerikaanse mensen, wil niet generaliseren maar die nemen hetn iet zo nauw met de tijd) Uiteindelijk was hij er om 22.30 uur nog niet dus ff gebeld, dacht namelijk misschien is ie weer gewoon anar zijn huis gegaan en zit ik te wachten voor niets. Belde hem en hij reageerde beetje boos omdat ik vroeg of hij nog wel kwam... Toen ie thuis kwam heb ik hem maar uitgelegd dat ik dacht dat ie misschien weer naar zijn eigen huis was gegaan. Zegt ie... schatje als ik zeg dat ik kom, dan kom ik ook !!! aarrrrrrrrrrrrrrgh ik dacht meteen, zoals vrijdag zeker??? goed nog even over gehad... dat ie gewoon ff moet bellen als hij later komt of helemaal niet !!! Het zal het zuid amerikaanse wel zijn waardoor hij gewoon een beetje makkelijk is... grrrr maar goed hij snapt het nu......



Al met al dus een weekendje met ups en downs... maar het gaat de goede kant op. Ik heb echt wel een paar keer moeite gehad niet te freaken maar heb me ingehouden !!!

Wat ik dus eigenljik ff wilde melden en wat niet echt in mijn lange verhaal naar voren komt. Mijn vriendje snapt af en toe echt niet waar ik me zo druk om maak..... (ik zelf soms ook niet hahahah) maar is het nou zo raar als ik vraag om ff te bellen of iets te laten horen als je later komt of helemaal niet of is het weer een overdreven reactie van mij ???????????????????????????? Wat denken jullie?

@Chaozz, ik heb het idee dat jouw vriend een beetje het tegenovergestelde van jou is in die zin dat hij erg gesteld is op zijn vrijheid en wil doen waar hij zin in heeft. Hierdoor word jouw onzekerheid alleen maar versterkt, waardoor het erger wordt dan het anders zou zijn. Maar misschien zoek je onbewust zo'n partner op. Ik herken het in elk geval wel, mijn vriend is ook van de vage afspraken, zo van 'als het lukt kom ik nog langs' waarna ik de hele avond niets meer hoor, of hij bedenkt allerlei leuke plannen voor het weekend om samen te doen en uiteindelijk draait het erop uit dat hij toch liever wil werken en als ik dan teleurgesteld reageer, dan legt hij het bij mij neer en ben ik zogenaamd te afhankelijk. Het is dan voor mij moeilijk om het probleem niet bij mezelf te zoeken, maar ik probeer het wel steeds.

Ik vind dus dat jouw vriend hier ook zeker een aandeel in heeft, als hij zegt dat hij zo komt en je hoort vervolgens niets meer van hem en het blijkt de volgende ochtend dat hij toch maar thuis is gebleven, dan vind ik dat echt not-done. Natuurlijk is vrijheid belangrijk in een relatie, maar afspraken nakomen ook en mocht het nakomen niet lukken, dan toch zeker dit laten weten. Het zal voor een deel ook bij jezelf liggen, maar wees niet te hard voor jezelf en leg een deel van de verantwoordelijkheid voor jullie relatie ook daar waar het hoort, namelijk bij hem.

Hoi Sunshine, bedankt voor je berichtje. Doet me goed te lezen dat jij ook een beetje zo'n vriend hebt... Heb jij natuurlijk niets aan maar ben wel blij met je berichtje !!



Ik heb het gisteren ook nog wel even met hem gehad hoor over dat het dit weekend toch echt ook wel zijn schuld was dat ik een beetje boos geworden ben. Gisteren vond ie zelf ook dat hij wel even had kunnen bellen en heeft daarvoor ook zijn excuses aangeboden. Hij was de tijd gewoon vergeten. Kan ik ook wel inkomen hoor, tis altijd een gekkenhuis bij zijn familie thuis.... Maar goed hij begrijpt dus nu dat ik alleen maar nog meer onzeker wordt als hij niet gewoon ff belt. Heb hem gezegd t is 1 telefoontje of smsje en je zou mij er zo mee helpen. Dat snapt ie nu dus kijken of ie het in het vervolg wel doet !!! Verder is het echt een schat hoor. En eigenlijk zou ik ook niet moeten twijfelen of ie van mij houdt want dat laat ie echt wel zien en voelen... Gelukkig kan ik er met hem over praten !!!! Dat helpt enorm !!!!

Hey Koffie_duivel,



Wat een heerlijke mutsen zijn wij toch !!!! Goed dat je weekend zo leuk was.

Ik begrijp idd dat dat minder is als er op het eind toch nog ff zo'n dingetje gebeurd. Beetje zelfde als bij ons dus.... gisteren avond. Mannen zijn inderdaad soms rare wezens... De mijne vond het gisteren namelijk ook raar dat ik nog steeds aan vrijdag dacht !!!! Ik dacht alleen, pff zie je wel je begrijpt mij niet want ook nu bel je niet even dat je later komt !!! Maar goed hebben ff gepraat en daarna was t ook weer over.... en tja als ik dan om mijn vinger kijk denk ik wat loop ik nou te klagen !!! Ik heb de leukste en liefste man van de wereld en hij gaat ook nog eens voor mij...



maar goed t blijft moeilijk soms om in jezelf te geloven hihihi

Fijn om hier zoveel herkenning te lezen



Hij belde me vanuit de auto, helemaal vrolijk "hallo lieverdje" en vroegwat ik wilde eten.....opeens hing hij op

Ik kreeg al een gevoel dat hij aanghouden zou zijn ,maar dat was dus ook zo.

Bellen achter stuur...130 euro boete



Nou zijn stemming was meteen niet meer te genieten, hij kan daar nooit zo goed tegen. Ik probeerde m maar op te vrolijken (krijg dan weer van die trek-neigingen) maar het lukte niet.



Op een gegeven moment was hij helemaal down, zei niks meer, wilde me zelfs niet knuffelen

Ik zou ook flink pissed zijn en als iemand me dan op wil gaan vrolijken heb ik het al helemaal gehad.

Nou daar raakte ik echt van in paniek

En hij zei maar dat het niks met mij te maken had, maar dat hij gewoon even overal van baalde en even niet gezellig kon zijn

Nou klaar, waarom heb je daar niet genoeg aan dan?

Ja DAT isdus echt iets wat ik niet snap aan hem/mannen.....als ik zou balen of verdrietig ben, dan vind ik het fijn als m'n vriend extra lief voor me is en dan WIL ik juist een knuffel

Maar hij dus blijkbaar niet.......op dat gebied moet ik echt proberen me meer in hem te verplaatsen en het gewoon niet persoonlijk op te vatten als hij zo doet.

Vanmorgen zei hij dat ook tegen me en vond hij het heel naar dat ik me zo rot voelde omdat HIJ zich rot voelde, maar ja......

Hoe moet ik mezelf nou voorhouden dat het niks met mij te maken heeft als hij helemaal niks meer wil zeggen en we normaal lepeltje-lepeltje gaan liggen en nu opeens niet?

Ook jij legt de verantwoordelijkheid voor jouw onzekerheid bij hem neer door zijn gedrag als oorzaak daarvan te benoemen. Wake up and smell the coffee; het ligt niet aan zijn gedrag het ligt aan JOU. Aan jouw reactie, aan jouiw onzekerheid. Ik zou gillend gek worden van een partner die van zoiets onbenulligs al zó panisch wordt.

Gelukkig was hij vanmorgen weer lief en hebben we het goed uitgepraat, maar ja....lastig blijft het

Ik baalde vooral van het feit dat het hele weekend zo perfect was geweest en dat hij me helemaal vroilijk opbelde en dan krijg je zoiets......wat dan meteen de avond verziekt en ook je goede gevoel over het weekend.

Ook dat doe je zelf. Een relatie is niet altijd rozengeur en manenschijn, je bent allebei maar gewoon mens met al je nukken en onhebbelijkheden. Dat jij door 1 sjaggerijnige bui van je vriend al je hele weekend verknalt vind, vind ik egoistisch, kinderachtig en verwend gedrag.

Sorry hoor Zuss, maar it takes two to tango! Oftewel er zijn 2 mensen in 1 relatie en als er dus iets in die ene relatie niet lekker loopt dan kun je niet de schuld bij 1 persoon leggen. Haar onzekerheid komt ook voort uit iets...is er niet altijd geweest en wordt dus ook door iets in die relatie veroorzaakt en heeft dus ook zeker met zijn gedrag te maken. Dit is iets wat zij samen in de relatie veroorzaken en wat ze dus ook samen moeten oplossen!!! Zij zal moeten zoeken naar de oorzaak van de onzekerheid en hij zal ook bewust moeten zijn van zijn aandeel in het geheel. Zij zal moeten proberen haar reacties te veranderen, het vertrouwen weer te hebben en de onzekerheid los te laten. Maar als hij van haar houdt dan zal hij haar daarmee willen en kunnen helpen. Haar reactie is misschien niet altijd terecht maar niet alles ligt bij haar alleen. Dus koffieduivel succes en heel veel sterkte met het samen oplossen!!! Ik hoop echt voor jullie dat jullie eruit komen! Liefs XX

Zuss misschien kun je eens proberen om niet meteen woorden als egoistisch, kinderachtig, verwend te gebruiken. Dit is onnodig kwetsend en ik weet zeker dat jij welbespraakt genoeg bent om zoiets op een normale manier te zeggen die wel constructief is. Daarbij geeft ze zelf al aan dat ze weet dat ze zelf fout zit en in paniek raakt om niets, dus is het helemaal niet nodig om haar dat zo grof mogelijk nog eens in te wrijven. Het is je al vaker gezegd, en zeker niet alleen door mij, dus misschien eens tijd dat je er wat mee doet.



Aan de TO; ik heb deze gevoelens zelf niet echt, omdat mijn vriend heel makkelijk praat over hoe hij over onze relatie denkt, dat hij toekomst voor ons ziet en dat hij gelukkig is met me. Zegt jouw (en de vriend van de anderen) vriend dat wel eens? Bij mijn exvriend was ik ook behoorlijk onzeker. Maar dat had wel een basis. Die kon ook hele dagen stil zijn, zogenaamd om 'niets'. Dat vind ik raar gedrag. Je kan niet zomaar je heel idioot gedragen non verbaal en vervolgens boos worden als daarop gereageerd wordt vind ik. (Dan heb ik het niet over gewoon eventjes een rustig dagje willen, maar over duidelijk nonverbaal aandacht trekken en vervolgens gaan lopen janken als je dan vraagt wat er is, want er is niks en je mag niks vragen). Dan zeg ik, als er niks is, doe dan ook maar gewoon normaal!



Wat Nola zegt vind ik ook wel waar. Voor vertrouwen zijn 2 personen nodig en het probleem ligt niet alleen maar bij 1 persoon. Intuitie slaat meestal niet helemaal loos alarm.

Oh sorry dat was _nala_ die dat zei.

.

Je ziet gelukkig zelf ook heel goed in dat het grotendeels je eigen onzekerheid is, en daar moet je denk ik ook wat mee maar ik vind ook dat je van hem kunt vragen zich minder vaag uit te drukken. Natuurlijk heb je wel eens een slecht humeur, wie niet? En waarschijnlijk heeft dat dan ook echt niets met jou te maken, maar bijvoorbeeld met een verkeerdboete. Maar dan is 'ik baal van alles' (wtf is 'alles' nou weer, hoe bedoel je vaag) wel een beetje irritant.



Ik zie mezelf niet als onzeker maar stoor me ook heel erg aan gebrekkige uitdrukkingsvaardigheid bij een man. (Of bij iedereen eigenlijk). Als ik vraag wat er is, verwacht ik eigenlijk ook gewoon een zinnig antwoord. Zoals 'ik kijk zo moeilijk omdat ik kiespijn heb/ een zware dag op mijn werk had/ filosofeer over dit of dat/ me zorgen maak over m'n moeder. Iets concreters in ieder geval. In mijn geval is dat omdat ik met elkaar kunnen praten het belangrijkste vind in een relatie, en ik absoluut niet zou kunnen leven met een man die als standaard antwoord 'weetikveel' of iets anders nietszeggends heeft. Maar dat is ook een kwestie van persoonlijke smaak. Als iemand gewoon van zichzelf al vaag communiceert krijg je dat er moeilijk uit vrees ik. Hoewel ik de fout niet zozeer bij hem leg, maar dat doe je zelf geloof ik ook niet, kan ik me wel voorstellen dat dat vage communiceren je onzekerheid versterkt, omdat je gewoon niet meer weet hoe je dingen moet interpreteren en geneigd bent dat door je eigen angsten dan negatief te doen.



Je zou met je vriend kunnen afspreken dat jij werkt aan je onzekerheid als hij er aan wilt denken dat hij zichzelf een beetje concreter wilt uitdrukken. Ik zou er dan zelf bij zeggen, dat dat niet bedoeld is als verwijt en dat het feit dat jij het negatief interpreteert ook niet aan hem ligt, maar dat dat jou gewoon heel erg zou helpen er beter mee om te gaan en dus voor jullie allebei e.e.a. soepeler zou verlopen. Op die manier maak je ook duidelijk dat je het niet op hem af wilt schuiven en niet verwacht dat hij zijn hele leven aanpast aan jouw angsten, maar er zelf aan wilt werken en daar gewoon een beetje steun in vraagt. Zou dat misschien kunnen helpen voor jou?