Relaties
alle pijlers
Ik freak! hoe krijg ik mezelf rustig?
vrijdag 30 maart 2007 om 10:27
Ik word helemaal compleet GEK van mezelfIk heb sinds een jaar een leuke vriend..alles gaat goed, maar ik ben soms ZO onzeker. Dat komt ook wel een beetje door hem...hij is niet zo open in zijn gevoelens en kan soms best een beetje kortaff doen terwijl hij het niet zo bedoeld.Maar ik word daar dus helemaal onzeker vanGa me constant afvragen of er iets is, of ik iets misdaan heb....of hij me niet meer leuk vindt en het uit gaat makenBij dat idee alleen al word ik helemaal gek en paniekerig.Meestal hou im mijn gevoelens wel voor mezelf omdat hij er toch weinig mee kan maar soms lukt dat niet meer en volgt er een uitbarstingHij wordt dan boos en geirriteerd omdat hij er niks mee kan en dan voel ik me vervolgens weer schuldig en naar omdat ik er zo nodig over moest beginnen en ik de goeie sfeer heb verziektGisteravond bijv. we zaten aan de telefoon en opeens werd het me weer te veel en raakt ik heel emotioneel enzo. Hij snapte er niks van maar werd wel geirriteerd omdat hij "verwijten naar zijn hoofd geslingerd kreeg waar hij niks mee kon" en dat hij "nou eenmaal is zoals hij is"Ik ben half overstuur maar naar m toegereden om 11 uur 's avonds omdat ik anders toch niet kon slapen en toen was het wel weer oke.Hij vond dat ik me niet zo druk moest makenVanmorgen moest hij vroeg weer weg en was hij weer wat zwijgzamer....ik zit nu op mijn werk en voel me weer onwijs kutten eerste omdat ik weer zo stom moest zijn om erover te beginnen en alles te verziekn (we hadden daarvoor gewoon een gezellig leuk gesprek) en ten tweede omdat ik nu weer onzeker ben of hij me nog wel leuk vindt enzo.Waarom krijg ik m'n gevoel niet onder controle?? Waarom moest ik nou gisteravond weer zo'n drama schoppen?Aan de andere kant denk ik dat het ook niet goed is om mijn gevoel nooit uit te spreken, maar aan de andere kant is het vaak irreeel en kan hij er toch nisk mee.Ikl zit mezelf echt helemaal gek te maken en kom niet meer van dit rotgevoel af.Wat moet ik nou doen???? Ik wil hem niet kwijt!!! En hij zal het nu ook heus niet uitmaken, maar ik moet echt wat losser worden en minder hystrerisch anders gaat het wel een keer fout.Ik merk ook dat ik het moeilijk vind als hij een weekend wat anders wil gaan doen bijv. Natuurlijk laat ik m wel gaan maar ik voel me dan opeens zo half en weet niks meer te doen\Voorheen was ik een superzelfstandige meid, maar nu lijk ik opeens wel een onzeker muurbloempje geworden.....misschien omdat ik echt veel van m hou en als de dood ben dat ik dat weer kwijtraak??? (ben in het verleden al eens heel diep gekwetst)ik voel me echt verdrietig en vertel mezelf constant dat ik op moet houden met mezelf gek te maken maar het lukt niet :-(((
dinsdag 3 april 2007 om 15:36
Floor: lijkt me wel een goede "oplossing"Ik heb m ook gevraagd of hij volgende keer gewoon wil zeggen wat er is omdat ik hier hartstikke onzeker van wordt, maar of hij het ook gaat doen?Dat merk je pas als het weer zo ver is natuurlijk.Maar mocht dit weer een keer gebeuren (en dat gebeurd natuurlijk want niemand is het hele jaar door supervrolijk) dan zal ik proberen me minder "jammerig" op te stellen en hem duidelijk te maken dat ik graag een zinnig antwoord wil waar ik ook wat mee kan zodat ik me niet ongerust hoef te makenHet komt denk ik ook omdat ik mezelf nooit zo zou gaan gedragen als hijAls ik verdrietig, boos of depri ben en het heeft niks met hem te maken, vind ik het juist fijn om bij hem uit te huilen of met hem te praten.Hij heeft daar blijkbaar een andere manier voor en heeft mij op zo'n moment niet nodig. Kwestie van verschillende behoeftes denk ik, maar het is voor mij ff wennen want ik kan het me gewoon niet voorstellen dat ik ergens ZO mee zou zitten dat ik geen zin meer heb om met m'n vriend te praten.Maar ja..iedereen is anders
dinsdag 3 april 2007 om 15:50
Wat ik niet snap is dat jullie stemming nogal afhankelijk is van jullie vriend.
Als hij lief doet en zelfs '2x ik hou van je zegt' is je dag helemaal top. Heeft hij een baaldag en is hij chagerijnig dan is je dag verpest.
Kom op zeg hij is ook maar een mens. Ik zou zelf helemaal gek worden van iemand die zo aan mij hangt.
Jullie verwachtingen van een relatie zijn blijkbaar anders. Geef hem wat ruimte, zoek zelf wat afleiding. En wees gewoon jezelf. Je kan wel aangeven dat je je onzeker voelt enzo. Maar laat het niet constant terug komen. Dat verziekt de sfeer etc.
Als hij lief doet en zelfs '2x ik hou van je zegt' is je dag helemaal top. Heeft hij een baaldag en is hij chagerijnig dan is je dag verpest.
Kom op zeg hij is ook maar een mens. Ik zou zelf helemaal gek worden van iemand die zo aan mij hangt.
Jullie verwachtingen van een relatie zijn blijkbaar anders. Geef hem wat ruimte, zoek zelf wat afleiding. En wees gewoon jezelf. Je kan wel aangeven dat je je onzeker voelt enzo. Maar laat het niet constant terug komen. Dat verziekt de sfeer etc.
dinsdag 3 april 2007 om 15:53
Inderdaad iedereen is anders. Als ik een baaldag heb, of iets zit tegen moet ik echt niemand om mij heen hebben die mij probeert op te vrolijken of wat dan ook. Ik heb gewoon wat tijd voor mezelf nodig. Ik denk dat je vriend hetzelfde heeft. Je kan het gewoon ook vragen aan hem... zo van "heb je behoefte om opgevrolijt te worden of zal ik je even met rust laten...." Is niets mis mee.....
dinsdag 3 april 2007 om 16:10
Ik heb je verhaal doorgelezen en ik krijg heel erg het gevoel dat jouw vriend op zijn tenen moet lopen.
Waarom mag hij niet balen dat hij een bekeuring heeft gehad? Dat recht heeft hij toch ook? Waarom betrek je dat dan gelijk weer op jezelf?
Komt op mij een beetje egoïstisch over. De relatie draait namelijk niet alleen om jou, maar om jullie.
Waarom mag hij niet balen dat hij een bekeuring heeft gehad? Dat recht heeft hij toch ook? Waarom betrek je dat dan gelijk weer op jezelf?
Komt op mij een beetje egoïstisch over. De relatie draait namelijk niet alleen om jou, maar om jullie.
Frankly my dear, I don"t give a damn
dinsdag 3 april 2007 om 16:51
ja maar dan kan je het ook omdraaien, ik loop soms ook op m'n tenenomdat hij niks wil zeggen, ZEGT dat er niks is, maar zich wel zo gedraagt,Dan mag ik daar dus niks van zeggen of vragen want dan ben ik weer de zeur.Op die manier wordt het elke keer mijn schuldEn natuurlijk is het ook vooral mijn eigen onzekerheid die in de weg zit, maar ik vind ook niet dat ik alle schuld heb overal en dat hij degene is die op zijn tenen moet lopen. iemand schreef hierboven dat we ons laten beinvloeden door de stemming van onze vriendVond ik wel een interessante analyse eigenlijk......heb er nooit zo over nagedacht. Maar ergens is het ook wel weer logisch....ik ben blij als ik weet dat hij blij met me is. Dat lijkt me logischmaar misschien moet ik me minder laten beinvloeden als hij chagerijnig is.
dinsdag 3 april 2007 om 17:18
Probeer die 2 dingen los te zien. Het feit dat hij chagerijnig is of baalt heeft niets te maken met zijn gevoel voor jou. Hij is ook een mens.Het is niets persoonlijks naar jou toe. In een relatie moet het een gegeven zijn dat je elkaar leuk vindt/blij met elkaar bent. Anders zou je de relatie niet aangaan. Dat geldt dus ook voor hem. Jij bent al 'van hem'. Zie het juist als dat hij zich zo op zijn gemak voelt bij jou dat hij ook gewoon lekker zichzelf kan zijn door even lekker te balen.
dinsdag 3 april 2007 om 20:01
Uh floor, who the fuck are you? Ik heb geloof ik nooit iets van je gelezen (en als dat wel zo is dan was het het onthouden niet waard blijkbaar) dus ik hecht geen waarde aan jouw opmerkingen over mijn schrijfstijl
Aan al die onzekere meiden, jullie zéggen wel dat je iets aan je reacties wilt doen maar tegelijkertijd lijkt het wel alsof je erin zwelgt.
Aan al die onzekere meiden, jullie zéggen wel dat je iets aan je reacties wilt doen maar tegelijkertijd lijkt het wel alsof je erin zwelgt.
Zuss duimt zich suf voor Bambi. Het gaat helemaal goed komen, dat weet ik zeker!
dinsdag 3 april 2007 om 20:31
Nou Floor dus. Dat was al een heel treffende omschrijving hoor. Waar jij wel of geen waarde aan hecht is niet belangrijker dan het feit dat anderen waarden hechten aan een wat normalere manier van communiceren. Dat kun je niet iedere keer bij de ander neerleggen of bij hoe belangrijk je die ander vind, dat doet op een forum niet echt terzake.
@ 'onzekere' meisjes: Ik vind niet dat jullie zwelgen maar zie ook dat jullie bereid zijn naar jezelf te kijken en eerlijk naar jullie zelf durven te zijn. Ik zie ook dat er positief wordt gereageerd op aangedragen mogelijke oplossingen en begrijp dan ook niet waar Zuss het over heeft met dr 'zwelgen'. Ik vind dat je ook wanneer je een slecht humeur hebt, sociale verantwoordelijkheid draagt voor de sfeer. Wanneer ik een slecht humeur heb, is dat MIJN probleem en ga ik mijn omgeving daar niet mee opzadelen (tot een bepaalde hoogte in ieder geval, je mag natuurlijk best aangeven dat je je niet zo geweldig voelt). Van mijn vriend verwacht ik daarin hetzelfde. Wanneer je samen woont is het anders natuurlijk, want dan leef je echt samen. Maar ik kreeg uit de posts de indruk dat dat niet het geval was bij jullie? Dan vind ik dat je gewoon of normaal doet, of zegt wat er is, of niet afspreekt als je blijkbaar echt niet normaal kunt doen. Tot zover vind ik het zijn verantwoordelijkheid.
Maaaaaar; die verantwoordelijkheid stopt ook ergens. Als iemand aangeeft boos te zijn over een verkeersboete dan hoef je op zich niet verder te vragen. Dat lijkt mij volkomen legitiem. Als iemand vervolgens zegt 'alles' dan is dat waarschijnlijk de verkeersboete + jouw aandringen naar 'meer'. Genoegen nemen met zijn antwoord kan helpen, want misschien ervaart hij het nu alsof het perse met jou te maken moet hebben omdat je anders door blijft vragen maar wil hij je niet nog onzekerder maken dus is zeggen dat het irriteert dat je doorvraagt ook weer zoiets en is het daarom 'alles'. Of dat echt de reden was of dat hij gewoon algeheel vaag lult, kun je zelf vast beter beoordelen. In het 2de geval, kan hij je heel makkelijk uit je onzekerheid verlossen
woensdag 4 april 2007 om 08:52
Zuss: Als je hier alleen maar gekomen bent om mensen negatief te benaderen en ze naar beneden te halen, kan je jouw bijdrage aan dit topic beter achterwege laten.... Maar dat is mijn mening. Zoals Nala ook zei: It takes two to tango !!! Wij (de onzekere dames op dit topic) weten eigenlijk heel goed dat het probleem voor een groot deel uit onze onzekerheid komt. Maar om nu meteen te zeggen dat het hele probleem bij ons ligt, vind ik niet. Zwelgen is ook niet wat wij aan het doen zijn, we kletsen hier gewoon om elkaars mening te horen en het stuk herkenning wat we hier vinden is prettig. Het relativeert alles een beetje. Koffie_duivel en ook de andere meiden staan zeker open voor de oplossingen die andere meiden hier aandragen... Maar jij reageert telkens zo onaardig.... dat ik me afvraag waarom je eigenlijk reageert...???
Koffie_duivel: Het gaat eigenlijk steeds beter met mij... Ik probeer nu steeds als ik wil uitvallen over iets te denken, is dit normaal of zit ik weer te freaken om niets... dus eerst denken dan roepen. En dat werkt eigenlijk heel goed !!!!
zeg niet dat mijn rare gedrag nu over is hoor ... dat kost nog wel ff tijd maar t gaat de goede kant op.
Koffie_duivel: Het gaat eigenlijk steeds beter met mij... Ik probeer nu steeds als ik wil uitvallen over iets te denken, is dit normaal of zit ik weer te freaken om niets... dus eerst denken dan roepen. En dat werkt eigenlijk heel goed !!!!
zeg niet dat mijn rare gedrag nu over is hoor ... dat kost nog wel ff tijd maar t gaat de goede kant op.
woensdag 4 april 2007 om 10:21
De enige die hier lachwekkend is is Zuss, maar die laten we dus ook maar even links liggen.@chaoz: met mij gaat het ook wel beterheb weer een paar leuke dagen met m'n vriend achter de rug. Gewoon gezellig ,leuk, hij is lief....dat doet me dan weer inzien dat mijn paniek van zondagavond weer nergens op sloeg.ik HOOP dus ook dat ik dit vast kan houden en hier aan kan terugdenken als hij vorlgende keer weer een keer iets heeft waar hij stil en chagerijnig van wordt.Dan moet ik gewoon bedenken dat het NIET aan mij ligt en zeggen: "als je er over wilt praten ben ik er voor je, maar ik ga nu even een boek lezen" of iets dergelijks.Dat werkt denk ik beter dan om hem heen blijven hangen in de hoop hem te kunnen opvrolijken/troosten, want blijkbaar werkt dat bij hem niet zo en je hebt kans dat als ik m gewoon ff laat sudderen dat ie dan misschien wel naar mij toekomt uiteindelijk.@Floor: we wonen inderdaad niet samen. Dat wil niet zeggen dat ik vind dat hij daarom dus altijd maar vrolijk moet zijn als ik er ben.....natuurlijk heeft iederen wel eens een baaldag of een mindere bui, maar t is wel een beetje wat jij zegt: hij valt mij er op zo'n moment ook heel erg mee lastig terwijjl het zijn probleem is dat hij zich zo voelt. Ik heb er namelijk alles aan gedaan om m op te vrolijken, en kan dan ook niks meer doen.Het helpt wel, hier schrijvenMisschien relativeer ik de volgende keer wat makkelijker 
Maar ja..tot nu toe denk ik elke keer: volgende keer moet je ECHT wat minder freaken maar dan lukt het ook niet...
Maar ja..tot nu toe denk ik elke keer: volgende keer moet je ECHT wat minder freaken maar dan lukt het ook niet...
woensdag 4 april 2007 om 11:33
Hee meiden!
Ik snap echt totaal wat jullie meemaken en ik hoop dat mijn verhaal jullie helpt om verder te komen en om te gaan met dit gevoel.
Aan het begin van mijn relatie had ik dit ook zooooo belachelijk sterk. Ik was altijd helemaal op mezelf en was ook nooit jaloers of bezitterig bij andere vriendjes. Maar toen ontmoette ik iemand die ik het liefst altijd zie e n echt nooooit meer wil loslaten. Toen is dat onzekere kleefgedrag begonnen. Ik was na een paar maanden elk moment bang dat hij me zou verlaten wilde hem altijd zien en was gewoon eigenlijk NIET leuk meer. Elk moment bestond uit angst als hij er niet was of even niks liet horen. Op een gegeven moment werd hij natuurlijk helemaal gek van al dat gekleef (de gesprekken van onzekerheid etc.) en heeft me echt duidelijk gemaakt dat ik me eigen leven moet lijden en daarbij hem wel moet blijven zien. Het heeft ontzettend lang geduurd maar ik ben toen gaan proberen weer me eigen leven langzaam aan op te pakken met eigen hobby's en vrienden en daar ook echt tijd en aandacht aan te besteden. En dit was echt niet makkelijk met die constante angst van verlating.
Ik was altijd heel erg bang dat als ik een beetje afstand zou nemen dat hij dan zou denken YEAAAH eindelijk was rust en dat hij dan verder van me af zou gaan staan en dat we dan zo uit elkaar zouden groeien (waarschijnlijk gedroeg ik me ook daarom op deze manier) het is ontzettend moeilijk als je echt zoveeel liefde voor iemand voelt los te laten uit angst van voorbijgaan. Maar het tegendeel gebeurde juist des te meer ik hem losliet des te dichter hij naar mij toe kwam. Hij zag gewoon weer het meisje op wie hij verliefd was geworden en daardoor is hij juist nu meer mijn aanhangsel geworden! (niet zo erg dat de rollen zijn omgedraaid dan gewoon een soort van natuurlijk evenwicht ;) )
Nu zullen jullie misschien denken ja dat lukt echt niet hoor, ik kan je vertellen dta ik dat ook dacht en dat ik met dit process eigenlijk nog steeds min of meer bezig ben (het duurt nu al 2 jaar ongeveer haha) maar ik merk duidelijk resultaat het heeft me echt supergoed gedaan! ik voel me ontzettend gelukkig (natuurlijk nog steeds speelt die onzekerheid opeens weer een rol, maar dan zeg ik dat nu direct tegen hem en steunt hij me alleen maar, ook omdat het zo weinig is nu) het was laatste zelfs zo dat mijn vriend helemaal emotioneel tegen me zij: lieverd je hebt al heel lang niet gezegd dat je van me houdt, hou je nog van me?
dat was echt zo schattig, ik was er zo weinig mee bezig en ik had het zelf helemaal niet door omdat hij gewoon naar mij toetrok (omdat ik dat niet meer bij hem doe, niet overdreven in ieder geval)
het kost veel tijd en moeite maar het was het zoooo erg waard (altijd natuurlijk om jezelf terug te vinden)
Ik hoop dat dit verhaal helpt en als jullie een bepaald deel niet helemaal begrijpen of meer willen weten gewoon vragen natuurlijk!
xxx
Ik snap echt totaal wat jullie meemaken en ik hoop dat mijn verhaal jullie helpt om verder te komen en om te gaan met dit gevoel.
Aan het begin van mijn relatie had ik dit ook zooooo belachelijk sterk. Ik was altijd helemaal op mezelf en was ook nooit jaloers of bezitterig bij andere vriendjes. Maar toen ontmoette ik iemand die ik het liefst altijd zie e n echt nooooit meer wil loslaten. Toen is dat onzekere kleefgedrag begonnen. Ik was na een paar maanden elk moment bang dat hij me zou verlaten wilde hem altijd zien en was gewoon eigenlijk NIET leuk meer. Elk moment bestond uit angst als hij er niet was of even niks liet horen. Op een gegeven moment werd hij natuurlijk helemaal gek van al dat gekleef (de gesprekken van onzekerheid etc.) en heeft me echt duidelijk gemaakt dat ik me eigen leven moet lijden en daarbij hem wel moet blijven zien. Het heeft ontzettend lang geduurd maar ik ben toen gaan proberen weer me eigen leven langzaam aan op te pakken met eigen hobby's en vrienden en daar ook echt tijd en aandacht aan te besteden. En dit was echt niet makkelijk met die constante angst van verlating.
Ik was altijd heel erg bang dat als ik een beetje afstand zou nemen dat hij dan zou denken YEAAAH eindelijk was rust en dat hij dan verder van me af zou gaan staan en dat we dan zo uit elkaar zouden groeien (waarschijnlijk gedroeg ik me ook daarom op deze manier) het is ontzettend moeilijk als je echt zoveeel liefde voor iemand voelt los te laten uit angst van voorbijgaan. Maar het tegendeel gebeurde juist des te meer ik hem losliet des te dichter hij naar mij toe kwam. Hij zag gewoon weer het meisje op wie hij verliefd was geworden en daardoor is hij juist nu meer mijn aanhangsel geworden! (niet zo erg dat de rollen zijn omgedraaid dan gewoon een soort van natuurlijk evenwicht ;) )
Nu zullen jullie misschien denken ja dat lukt echt niet hoor, ik kan je vertellen dta ik dat ook dacht en dat ik met dit process eigenlijk nog steeds min of meer bezig ben (het duurt nu al 2 jaar ongeveer haha) maar ik merk duidelijk resultaat het heeft me echt supergoed gedaan! ik voel me ontzettend gelukkig (natuurlijk nog steeds speelt die onzekerheid opeens weer een rol, maar dan zeg ik dat nu direct tegen hem en steunt hij me alleen maar, ook omdat het zo weinig is nu) het was laatste zelfs zo dat mijn vriend helemaal emotioneel tegen me zij: lieverd je hebt al heel lang niet gezegd dat je van me houdt, hou je nog van me?
dat was echt zo schattig, ik was er zo weinig mee bezig en ik had het zelf helemaal niet door omdat hij gewoon naar mij toetrok (omdat ik dat niet meer bij hem doe, niet overdreven in ieder geval)
het kost veel tijd en moeite maar het was het zoooo erg waard (altijd natuurlijk om jezelf terug te vinden)
Ik hoop dat dit verhaal helpt en als jullie een bepaald deel niet helemaal begrijpen of meer willen weten gewoon vragen natuurlijk!
xxx
woensdag 4 april 2007 om 11:42
Mooi zo'n positief verhaal. Maar je bedoelde hopelijk wel dat je nu je leven aan het leiden bent ipv lijden he (is nog meervoudig van toepassing ook). :P
Ik vind dat jullie goed bezig zijn met het erkennen van je eigen onzekerheid en daar wat mee willen. Een slecht humeur kan zeker, maar jou daar enorm mee belasten zou niet nodig hoeven zijn, zeker niet als er verder niets ernstigs aan de hand is. Ik begrijp ook goed de onmacht die je dan voelt. Dat heb ik ook als mijn vriend zich niet laat opvrolijken maar zich heel rot voelt. Ik ga dan inderdaad ook gewoon een boek lezen ofzo met vergelijkbare mededeling, maar het voelt gewoon vervelend dat degene waar je van houdt zich rot voelt en je er niets aan kunt doen. Dat is heel begrijpelijk.
Maar soms, zul je misschien zelf ook wel eens hebben, ben je ook niet op te vrolijken, dan is het ook heel moeilijk, maar goed zelf ben ik dan nog steeds open en benaderbaar. Ik kan me voorstellen dat je het moeilijk vind dat hij dat niet is op die momenten. Maar ja, iedereen gaat anders met verdriet of gewoon een slecht humeur om. Het kan zijn dat het bij hem vaak niet bewust is waar hij mee zit, dat je wel ergens mee zit maar het nog niet onder woorden kan brengen, dat heeft mijn vriend vaak. Dan wil hij wel praten maar hij weet gewoon niet hoe. Inmiddels zegt hij dan ook gewoon dat hij er nog even over na wil denken, omdat hij zelf nog niet weet hoe het zit, en dat is natuurlijk oke.
Ik vind dat jullie goed bezig zijn met het erkennen van je eigen onzekerheid en daar wat mee willen. Een slecht humeur kan zeker, maar jou daar enorm mee belasten zou niet nodig hoeven zijn, zeker niet als er verder niets ernstigs aan de hand is. Ik begrijp ook goed de onmacht die je dan voelt. Dat heb ik ook als mijn vriend zich niet laat opvrolijken maar zich heel rot voelt. Ik ga dan inderdaad ook gewoon een boek lezen ofzo met vergelijkbare mededeling, maar het voelt gewoon vervelend dat degene waar je van houdt zich rot voelt en je er niets aan kunt doen. Dat is heel begrijpelijk.
Maar soms, zul je misschien zelf ook wel eens hebben, ben je ook niet op te vrolijken, dan is het ook heel moeilijk, maar goed zelf ben ik dan nog steeds open en benaderbaar. Ik kan me voorstellen dat je het moeilijk vind dat hij dat niet is op die momenten. Maar ja, iedereen gaat anders met verdriet of gewoon een slecht humeur om. Het kan zijn dat het bij hem vaak niet bewust is waar hij mee zit, dat je wel ergens mee zit maar het nog niet onder woorden kan brengen, dat heeft mijn vriend vaak. Dan wil hij wel praten maar hij weet gewoon niet hoe. Inmiddels zegt hij dan ook gewoon dat hij er nog even over na wil denken, omdat hij zelf nog niet weet hoe het zit, en dat is natuurlijk oke.
woensdag 4 april 2007 om 12:14
xxhuppelxx wat een positief verhaal. Inderdaad denk ik, hmmm weet niet of ik dat kan hoor. Maar ga het zeker proberen !!!!! T is nu 12 uur en ik weet dat mijn lief nu pauze heeft. Normaal zou ik hem bellen maar ik ga dat nu eens niet doen... kijken wat er gebeurt.. hihi.
Gisteren was wel een goed voorbeeld dat het ook wel kan werken. Ik bel normaal meteen na mijn werk mijn lief altijd even op om te horen hoe zijn dag was etc. Gisteren wilde ik hem heel graag zien 's avonds maar hij zou naar school gaan dus ik wist eigenlijk al dat dat niet zou lukken. Ik dacht ik bel hem ook gewoon niet, eens kijken of hij mij belt. ben om 16.30 uur klaar met werken en om 16.45 uur ging mijn telefoon.... Hij vroeg hoe mijn dag was geweest en vroeg ook, wat ga je vanavond doen??? Niets toch?? Dus ik zei heel stoer nou dat weet ik nog niet hoor.... Daarna vroeg hij of ik zin had om met hem eventjes iets met hem op te halen ergens en of we dan daarna gezellig samen voetbal konden kijken. (hahahah typisch een man, ik hou niet van voetbal, dat weet ie.... ) Ehmm zei hij meteen: nou ik bedoel eigenlijk dat ik gewoon graag bij je wil zijn !!!! YEAAAAAAAAH het werkt dus... als ik er niet om vraag of er zelf mee kom wil hij nog steeds net zo graag bij mij zijn... en het is ook weleens leuk als het van hem komt (ik geef hem daar normaal de kans niet voor ...geloof ik).
Dus ik bel hem lekker niet meer vandaag.... eens kijken of het bij ons ook zo werkt.....als bij jou xxhuppelxx.
Gisteren was wel een goed voorbeeld dat het ook wel kan werken. Ik bel normaal meteen na mijn werk mijn lief altijd even op om te horen hoe zijn dag was etc. Gisteren wilde ik hem heel graag zien 's avonds maar hij zou naar school gaan dus ik wist eigenlijk al dat dat niet zou lukken. Ik dacht ik bel hem ook gewoon niet, eens kijken of hij mij belt. ben om 16.30 uur klaar met werken en om 16.45 uur ging mijn telefoon.... Hij vroeg hoe mijn dag was geweest en vroeg ook, wat ga je vanavond doen??? Niets toch?? Dus ik zei heel stoer nou dat weet ik nog niet hoor.... Daarna vroeg hij of ik zin had om met hem eventjes iets met hem op te halen ergens en of we dan daarna gezellig samen voetbal konden kijken. (hahahah typisch een man, ik hou niet van voetbal, dat weet ie.... ) Ehmm zei hij meteen: nou ik bedoel eigenlijk dat ik gewoon graag bij je wil zijn !!!! YEAAAAAAAAH het werkt dus... als ik er niet om vraag of er zelf mee kom wil hij nog steeds net zo graag bij mij zijn... en het is ook weleens leuk als het van hem komt (ik geef hem daar normaal de kans niet voor ...geloof ik).
Dus ik bel hem lekker niet meer vandaag.... eens kijken of het bij ons ook zo werkt.....als bij jou xxhuppelxx.
woensdag 4 april 2007 om 12:22
woensdag 4 april 2007 om 12:43
XXhuppelXX : jouw verhaal klinkt inderdaad positiefWat ik vooral als heel herkenbaar lees, is dat je bang was dat hij afstand van je zou doen zodra JIJ meer je eigen dingen zou gaan doenDat heb ik dus ook. Dan denk ik: "stel dat ik voortaan meer mijn eigen plan trek en mijn eigen levenb weer ga oppakken....dan verzanden we straks in "allebei ons eigen ding doen" en leven we langs elkaar heen en ervaart hij zijn vrijheid als fijn en wil hij me misschien minder zien" Ik durf dat nog niet zo goed....gewoon zeggen: "lieverd a.s za.avond ben ik er lekker niet hoor"Ten eerste heb ik daar geloof ik nog niet zo'n behoefte aan en ten tweede ben ik dan bang dat hij het bijv. heerlijk vindt en voortaan veel vaker za.avonden alleen wil zijn of weg gaat ofzo.Echt heel stom misschien, maar zo voelt het nuTerwijl ik ergens wel weet dat dat heus niet zo hoeft te zijn en dat het dus juist ook positief kan werken als je wat minder "available" bent.t is moeilijk maar ik hoop dat ik beetje bij beetje ook wat verder kom.@chaoz: dat is idd wel leuk dat hij dan zo uit zichzelf je opbelt enzoik geef mijn vriend dus ook nooti de kans daarvoor eigenlijkSoms denk ik wel eens: "nou ik sms hem altijd maar en hij mij nooit eens spontaan" of "hij komt nooit eens spontaan langs" maar ja...die kans geef ik hem ook niet want we zien elkaar zo vaak en ik ben altijd degene die als eerste met smsen enzo begint.misschien moet ik ook wat meer gelegenheid creeeren zodat hij zelf wat meer naar mij toe komt ipv ik naar hem...
woensdag 4 april 2007 om 12:45
Ja ik ga zo direct even lezen! En ik wilde nog even zeggen dat als hij eventueel niet belt het niet betekend dat het niet werkt! Er gaat veel tijd voorbij voordat jullie allebei in zo'n nieuw ritme zitten, natuurlijk kan het zijn dat hij af en toe niet reageert maar je hoeft ook niet elk moment van de dag contact te hebben natuurlijK! ik zou het ook zeker met hem bespreken dat je hiermee bezig bent, waarschijnlijk ziet hij dit als iets ontzettend positiefs en kan je er hierdoor veel steun van krijgen! Juist omdat je dan niet alleen het 'zeiken' doet maar ook eraan werkt! veel succes EN plezier! xxx
veel succes EN plezier! xxx
woensdag 4 april 2007 om 12:51
en opeens stond er nog een bericht bij dus nog even een reactie:
Ik dacht/voelde inderdaad ook dat ik helemaal geen behoefte had aan dat eigen leven, maar als je het eenmaal doet dan voel je na een tijdje (niet direct dus) dat het dan ook alleen maar leuker is om daarna weer met hem bezig te zijn (ook omdat hij dan de tijd heeft gehad om jou uit zichzelf te missen) + je hebt allemaal nieuwe ervaringen erbij die je weer met je vriendje kan delen! (dit deel van loslaten en vertrouwen dat hij niet weggaat vond/vind ik ook echt het allermoeilijkste waardoor ik volgens mij vanzelf dat zogenaamde gevoel van ik hoef niets voor mezelf te doen kreeg)
even een voorbeeldje: in het begin was ik echt helemaal over me toeren (echt overdreven) als hij dan een weekendje of een DAG weg was dan wist ik geen raad met mezelf. Ik ben daar toen een keer met mijn gevoel helemaal ingedoken en lekker uitgeraasd en gehuild en toen dacht ik ook: voor wie doe ik nou alles eigenlijk, ik moet ook uit mezelf nog energie kunnen putten etc. En daarna voelde ik me echt veel beter en begon dat proces van met mezelf bezig zijn eindelijk te lopen!
Ik dacht/voelde inderdaad ook dat ik helemaal geen behoefte had aan dat eigen leven, maar als je het eenmaal doet dan voel je na een tijdje (niet direct dus) dat het dan ook alleen maar leuker is om daarna weer met hem bezig te zijn (ook omdat hij dan de tijd heeft gehad om jou uit zichzelf te missen) + je hebt allemaal nieuwe ervaringen erbij die je weer met je vriendje kan delen! (dit deel van loslaten en vertrouwen dat hij niet weggaat vond/vind ik ook echt het allermoeilijkste waardoor ik volgens mij vanzelf dat zogenaamde gevoel van ik hoef niets voor mezelf te doen kreeg)
even een voorbeeldje: in het begin was ik echt helemaal over me toeren (echt overdreven) als hij dan een weekendje of een DAG weg was dan wist ik geen raad met mezelf. Ik ben daar toen een keer met mijn gevoel helemaal ingedoken en lekker uitgeraasd en gehuild en toen dacht ik ook: voor wie doe ik nou alles eigenlijk, ik moet ook uit mezelf nog energie kunnen putten etc. En daarna voelde ik me echt veel beter en begon dat proces van met mezelf bezig zijn eindelijk te lopen!
donderdag 3 mei 2007 om 16:56
hallo meidenhet ging een tijd best goed, maar ik heb weer even een dipje hoorMijn vriend was de afgelopen weken zooo lief...continue complimentjes, knuffels, kon niet van me afblijvenAlleen sinds dit weekend is het opeens minderHet lijkt wel of hij even gee nzin heeft in aandachthij doet verder gewoon normaal hoor, dus ik denk niet dat er iets is....maar het is minder dan vorige week bijvoorbeeld. En DAArmaak ik me dan weer druk omAfgelopen weekend hebben we allebei 2 dagen andere dingen apart van elkaar gedaan (dat kwam zo uit )Maar sindsdien lijkt het wel alsof hij dat constant wil. Dinsdagavond zag ik m niet ,woensdagavond was hij naar een vriend...en vanavond mocht ik wel komen maar hij wilde wel nog ff wat dingetjes doenOftewel: het had m ook niet uigemaakt als ik niet was gekomenIk voel me nu een beetje kut terwijl ik weer WEET dat ik me aanstel en dat hij niet 24/7 maar lief leuk en aardig kan zijnMaar ja...het contrast met de voorgaande weken is dan opeens weer zo groot he? blegh...soms wou ik dat ik niet zo onzeker werd om alles
donderdag 3 mei 2007 om 19:21
Hoi meiden,
Ik heb zonet even flink wat van jullie posts doorgelezen. En wat me vooral opvalt, bij de 'onzekere posters' is dat jullie je zo ontzettend op jullie vriend/man richten. Je voelt je rot wanneer je vriend pissig is omdat hij een bekeuring kreeg en niet wilt knuffelen (TO toch?). Ik zou daar persoonlijk ook niet tegen kunnen. Wanneer ik kwaad ben houd ik helemaal niet van lichamelijk contact, word ik alleen maar bozer van;)
Ik heb zelf ook een relatie gehad die in dit gedrag eindigde. Ik focuste me alleen maar op mijn vriendje, voelde me heel rot wanneer hij liever iets deed met een vriend, dus zonder mij. Maar nu achteraf gezien vraag ik me af waarmee ik toen bezig was. Je maakt jezelf zo onzeker, en daar houdt geen enkele man van hoor. Ik denk dat het uiteindelijk voor hem ook erg benauwend was, ik vroeg constante aandacht, wilde snel een smsje terug ontvangen en hem elke dag zien. Na een periode die erg vaag was heeft hij het uitgemaakt. Ik was er kapot van maar ik heb er veel van geleerd. Ik ben er een stuk onafhankelijker van geworden. Dit overkomt me geen tweede keer meer, ik ben nu tevreden met mezelf. En daar gaat het denk ik om, dat je moet weten dat je de moeite waard bent!
Ik heb zonet even flink wat van jullie posts doorgelezen. En wat me vooral opvalt, bij de 'onzekere posters' is dat jullie je zo ontzettend op jullie vriend/man richten. Je voelt je rot wanneer je vriend pissig is omdat hij een bekeuring kreeg en niet wilt knuffelen (TO toch?). Ik zou daar persoonlijk ook niet tegen kunnen. Wanneer ik kwaad ben houd ik helemaal niet van lichamelijk contact, word ik alleen maar bozer van;)
Ik heb zelf ook een relatie gehad die in dit gedrag eindigde. Ik focuste me alleen maar op mijn vriendje, voelde me heel rot wanneer hij liever iets deed met een vriend, dus zonder mij. Maar nu achteraf gezien vraag ik me af waarmee ik toen bezig was. Je maakt jezelf zo onzeker, en daar houdt geen enkele man van hoor. Ik denk dat het uiteindelijk voor hem ook erg benauwend was, ik vroeg constante aandacht, wilde snel een smsje terug ontvangen en hem elke dag zien. Na een periode die erg vaag was heeft hij het uitgemaakt. Ik was er kapot van maar ik heb er veel van geleerd. Ik ben er een stuk onafhankelijker van geworden. Dit overkomt me geen tweede keer meer, ik ben nu tevreden met mezelf. En daar gaat het denk ik om, dat je moet weten dat je de moeite waard bent!
vrijdag 4 mei 2007 om 10:25
Je hebt helemaal gelijk spaarvarkentjeHet punt is dat ik voor mijn relatie altrijd gewoon een onafhankelijke, zelfstandige meid was. En op zich ben ik dat nog steeds wel...alleen wil ik nu opeens continu bevestiging of hij me nog wel leuk vind.Het lijkt wel alsof mijn stoere ik ineens is veranderd in een onzeker typje.Ik vind het heel moeilijk om hem meer los te laten. Ik doe het wel hoor, hij gaat vaak genoeg in het weekend iets doen waar ik niet bij ben ..... maar ik ben elke keer bang dat hij me minder leuk vindt op het moment dat hij het iets minder laat blijken dan normaalIs misschien ook wel een beetje zijn eigen schuld: hij heeft soms van die periodes dat hij me elke dag 20 keer verteld hoe mooi en lekker ik wel niet ben en als hij daar dan opeens een paar dagen mee ophoudt, ja....dan denk ik: "huh wat is er opeens gebeurd dat hij dat niet meer zegt?" T gekke is dat ik WEET dat ik me onafhankelijker moet opstellen en me niet 100% op hem moet focussen, maar ja....weten en doen zijn 2 verschillende dingen. ik weet ook dat mannen er niet van houden, maar ja....het is zo'n sterk overheersend gevoel soms. Ik zit dan echt in zo'n spiraal mezelf naar beneden te denken.....
vrijdag 4 mei 2007 om 23:10
hoi koffie duiveltje
Weten en doen zijn inderdaad twee heel andere dingen;) Het heeft denk ik allemaal vooral met onzekerheid te maken, en misschien dat je daar hulp voor kunt krijgen? Je gedachtepatroon is helemaal veranderd, misschien dat je door hulp weer 'logischer'kunt leren denken?
Ik weet dat het een grote stap is, maar misschien wel de moeite waard!
Fijn weekend alvast!
Weten en doen zijn inderdaad twee heel andere dingen;) Het heeft denk ik allemaal vooral met onzekerheid te maken, en misschien dat je daar hulp voor kunt krijgen? Je gedachtepatroon is helemaal veranderd, misschien dat je door hulp weer 'logischer'kunt leren denken?
Ik weet dat het een grote stap is, maar misschien wel de moeite waard!
Fijn weekend alvast!
