ik stapte de taxi in met een vreemde in noorwegen.

Ik zit nu al een tijdje in Noorwegen op school. Ik ben 19 maar oud en wijs voor mijn leeftijd natuurlijk ; ) Ik kan het niet vinden met de Noren omdat ze gewoonweg zo saai en introvert zijn. Laatst waren we in een disco hier lokaal en mijn vriendin en ik zagen een jongen staan die er zo uitsprong voor mij. Noren kleden zich namelijk in mijn ogen allemaal nogal standaard en veilig en hij zag er een beetje alternatief uit. Schitterend blond haar, ringetje door zijn onderlip en gympen aan. Kortom: helemaal mijn type. Hij kon ook nog eens geweldig dansen, gewoon in zijn eentje. Er zaten best wat meisjes achter hem aan maar daar moest hij niks van hebben. Via via via ben ik in gesprek met hem gekomen. Hij komt uit Litouwen. In een disco is het altijd zo moeilijk praten omdat je in elkaars oor staat te schreeuwen in het Engels dus zei hij dat als ik verder wou praten we dat achteraf konden doen buiten. Ik was gelukkig maar verwachtte er niet teveel van natuurlijk. In de disco was hij met wat mensen die hij kende en omdat hij een paar meisjes al totaal genegeerd had dacht ik dat hij mij ook wel zou negeren maar nee! En toen het feest voorbij was stond ik bij de uitgang en nam hij als een heer mijn arm. Of ik nog buiten verder wou praten? Ik heb mijn vriendin op een lullige manier weggestuurt, ze moest maar begrijpen dat ik met hem wou zijn. Ik ben zelfs met hem in de taxi naar huis gestapt. Een 19 jarig meisje alleen naar een dorpje in the middle of nowhere ja. Maar hij was zo iemand die je kan vertrouwen, geen engerd, geen player of loverboy. Natuurlijk kan je zoiets niet zeker weten maar het voelde goed. Hij was ook totaal niet flirterig naar me en wou gewoon met me praten, gezien we ook alletwee aliens zijn in dit koude land. Zijn ouders woonde een huis verderop en zijn kamergenoot verhuisde naar een andere kamer voor ons. Ik heb niks met hem gedaan behalve gepraat. We zaten op de grond op kussen, er stond heerlijke sfeervolle zachte blije muziek op de achtergrond te spelen, cd dat hij uit zijn auto had gehaald, er zo zaten we daar met een kaars tussen ons in gore wijn te drinken. Ik waardeerde het zo dat hij niks bij me probeerde, hij was geinteresseerd in wie ik was. Ik was voordat we in de taxi stapte zelfs nog zo dom geweest om eerst aan zijn vriend en toen aan hem te vragen of er niks van me verwacht werd als ik eenmaal bij hem thuis was. De vriend verzekerde me dat hij echt te vertrouwen was en hijzelf had zo’n gekwetste ontzette blik in zijn ogen dat ik me gelijk schaamde.De volgende ochtend reed hij me met zijn auto terug zoals beloofd ook al was hij helemaal gebroken met maar twee uurtjes slaap. We hadden samen in een tweepersoonsbed gelegen, ik had de dekens en hij lag gewoon op zijn buik naast me en had zich niet verroerd. Ik moest hem wakker maken omdat mijn kamergenoot straks wakker zou worden en mijn lege bed zou zien! Ik kon me mijn mobielnummer niet herinneren dus gaf ik hem mijn emailadres. Hij kende email niet goed maar hij zou het proberen. Ik was de afgelopen week op een reisje en toen ik terugkwam was het eerste dat ik deed mijn mail checken. Ik zat daar met kloppend hart en een knoop in mijn maag toen ik de mailbox opende en ja. Twee mailtjes. De eerste met ’’please just send me an sms to my number in Norway as soon as possible, gevolgd door het nummer en toen zo schattig ’’cause I’m not sure its working..’’ En daarna nog een mail twee dagen later met dezelfde boodschap maar nu erachter ‘’now I’m mailing with other emailadres. Het zag er naar uit dat hij voor mij een emailadres had aangemaakt. Zo lief. Ik ben verliefd op hem, ik kan er niks aan doen. Ik stuurde hem een week na zijn mail een smsje en daarna nog een maar tot nu toe geen reactie gehad. Oh, ik maak mezelf helemaal paranoïde met verklaringen en excusjes! Hij deed zoveel moeite voor me, en toen we bij hem thuis waren zei hij ook ’’the next time you can come’’ kortom; we zouden vaker afspreken. Hij beloofde ook een cdtje voor me te branden met die muziek. Waarom smst hij me niet. Wat is er mis!?!?! Sorrie voor dit verhaal maar ik moet het gewoon even kwijt in het Nederlands want in het Noors kan ik dit aan niemand echt uitdrukken en ze begrijpen het toch niet.Oh lieve mensen, wat doe ik mezelf aan???? Na mijn laatste ‘’relatie’’ ga ik er gewoon vanuit dat jongens, mannen niet te vertrouwen zijn, ze alleen maar seks willen en als je dat niet wilt geven ze weg zijn. Mijn maar Litouwse jongen was niet zo. Hij probeerde niks bij me. Het enige wat hij zei was dat hij een kaars ging zoeken om het wat romantischer te maken.Alle reacties zijn welkom, ik waardeer het dat iemand de moeite heeft genome nom dit helemaal uit te lezen.

Oke, daar gaan we weer. Tijd om het er weer uit te gooien.



Die dag, die maandag dat ik schreef ben ik die middag bij hem weggelopen omdat mijn vriendin me mailde dat ik beter naar school kon komen vanwege problemen. Ik schrok me dood en vertrok gelijk terug naar huis, ik liet een briefje voor hem achter op het aanrecht en gooide de sleutel door het raam terug naar binnen. Ik ben na een hel thuisgekomen 's avonds laat en ik wist niet meer wat ik moest. Hij belde me, waar ik was. Ik zei thuis, hij was verbaast. Wat bleek is dat hij na twee dagen nachtdienst voor een dichte deur stond want hij had de sleutel niet, die had ik. Ik kon mezelf wel voor mn kop slaan toen hij zei ''dan kom ik nu naar jou toe want je hebt de sleutel'' Ik hoorde de teleurstelling in zijn stem en ik moest hem ook nog eens vertellen dat ik zo dom was geweest de sleutel naar binnen te hebben gegooid. Achteraf hoorde ik ook nog dat hij een ijsje voor me had gekocht... Ik heb die nacht niet geslapen, alleen gehuild. De volgende moest en zou ik terug gaan naar hem, hij had namelijk niet gereageerd op mijn smsje of hij oke was. Die ochtend wou ik naar hem vertrekken maar opeens stond de directrice van de school voor mijn neus met de melding dat als ik niet meeging op de trip van twee dagen op een boot zitten met de rest van de school ik mijn diploma kon vergeten. Ik moest binnen 1 minuut beslissen want de bus stond op het punt om te vertrekken, ik was in tranen maar ze liep de deur uit en ik belde hem gelijk op. Ik schaam me zo als ik eraan terug denk, ik was aan het huilen, ik was bijna hysterisch en ik legde snel uit dat ik een probleem had en dat ik als ik kwam mn diploma zou krijgen. Hij zei dat ik gewoon op die trip moest gaan met de rest. Hij benadrukte het en ik moest wel, weer twee dagen van onze laatste week weg. Die woensdag toen ik terug kwam belde hij me gelijk en ik zei voor de zoveelste keer ''morgen''. Zijn stem, ik hoorde teleurstelling en het brak me zo op. De volgende dag kon ik weer niet.... maar ik kon er niet tegen dus pakte ik de nachtbus en was ik toch bij hem. Daarna weer naar school en ik zou zaterdag weer komen nadat de school uit was want hij zou een afscheidsfeestje voor me geven, zooo lief. Natuurlijk werd het weer laat en ik kwam rond negen uur 's avonds aan ipv 2 uur 's middags!! Toen ik daar kwam was hij al dronken en zijn vrienden ook. Bier en wodka... Hij was zichzelf niet, hij zag me wel maar ik herkende hem niet. We gingen naar de club en hij was echt ver weg. In zijn cultuur is het dronken worden op de een of andere manier normaal maar ik vind het niks voor hem. Een guard vroeg mij en onze vrienden of hij naar buiten kon omdat hij zo dronken was,  hij was niet heel raar eigenlijk maar hij zag ons niet meer, hij was in zijn eigen wereld leek het. Ik was boos op hem en teleurgesteld maar voelde een zorgzaamheid over me komen. Hij was zo zwak als een kind, ik nam zijn arm, regelde een auto en nam hem en zijn vriend mee naar huis. Die avond was ik hem opeens kwijt en vond ik hem buiten voor de deur op de grond, het was ijskoud. Ik heb hem in bed gestopt en hij was kalm en vroeg ''waar bleef je nou vandaag?''  ''we wachtte op je, toen zijn we begonnen met drinken''

Ik stelde hem gerust en hij viel in slaap. De volgende ochtend waren ze nog steeds dronken maar het ging langzaam weg en dat was onze laatste dag samen en het was eigenlijk heel gezellig. Ik heb hem wel verteld over gisteravond en hij was geschokt. We hebben de laatste uren zo mooi samen doorgebracht. Het voelde bijna alsof we twee kinderen waren die elkaar hadden gevonden. We zaten maar tegenover elkaar ''Ik ga je missen'' ''ik jou ook''  En hij zei twee keer ''maar waarom ga je morgen al, kan je echt niet nog een paar daagjes blijven, dan kan je gewoon hier wonen, ik zorg voor je''  De laatste uren met hem waren de mooiste van mijn leven lijkt het tot zijn vader opeens twee uur eerder op de stoep stond om mij terug te brengen. Dat was nogal een schok, opeens moest ik weg. We zaten in de douche en alles ging zo gehaast. Ik pakte al mijn spullen zo snel mogelijk, zei gedag tegen zijn beste vriend en huisgenoot die onderhand ook een goede vriend van mij is (zo'n lieve jongen) en ging naar buiten, de auto stond daar, zijn vader zat erin en hij stond erbij  mij aan te kijken. We stonden tegenover elkaar, ik moest bijna huilen maar beloofde nogmaals ''ik kom terug, ik beloof het'' dus het was een afscheid in het thema van we-zien-elkaar-weer. Ik vroeg of hij niet meereed maar hij zei dat het beter zo was, ik begreep dat niet maar liet me daar op het moment niet door van mn stuk brengen. We gaven elkaar een paar keer de laatste kus, omhelsde elkaar en ik stapte in de auto naast zijn vader. Hij zwaaide ons uit en verdween naar binnen. Ik was nogal uit mijn stuk gebracht daardoor. Hoe kon hij nou niet meerijden...? Daar zo glimlachend staan en naar binnen gaan voor ik uit het zicht verdween??? Hij heeft niet echt een geweldige band met zijn vader dus ik dacht dat het daaraan lag maar mijn moeder verzekerd me dat hij gewoon geemotioneerd was en het niet wou laten merken, dat veel mannen zo zijn.



Gisteren had ik allemaal gemiste oproepen, voor de zoveelste keer en ik voelde me klote; ik had een smsje met mijn naam en een vraagteken erachter. Ik belde hem terug en zijn stem horen gaf me zo'n schok. Hij vroeg waarom ik niet op zijn belletjes had gereageerd maar het antwoord wou hij ook eigenlijk weer niet horen. Hij is daar gevoelig voor, dat weet ik dus ik draag die mobiel nu dag en nacht bij me. Hij vroeg hoe het met me was, of alles goed was gegaan en ik vroeg naar hem. Hij had op dat moment een feestje met zijn familie (wodka....) dus ik zag het al voor me maar ik was zo blij dat hij me belde, dat hij aan me dacht. Hij zei aan het einde van ons gesprek Í miss you..so much. Ik moest bijna huilen en zei dat ik hem ook erg miste.



Ik denk er dag en nacht aan, mijn gedachtes zijn altijd bij hem. Mijn mobieltje was leeg qua geld en ik kreeg ene smsje dat zei dat ik niet meer kon bellen. Ik gokte dat hij me geprobeerd had te bellen maar ik geen geld had om de verbinding te maken, met het buitenland. Ik heb hem een uur geleden gesmst maar geen reactie gehad....



Ik maak me zorgen..zoals gewoonlijk.