Relaties
alle pijlers
Ik voel me alleen op de wereld ...
woensdag 25 juli 2007 om 19:40
Meiden,
jullie hebben misschien mijn verhalen gevolgd. Ik ben nu sinds een kleine maand (niet bijgehouden) vrijgezel. Ik ben heel blij dat de relatie over is want het was gewoon een hond van een vent. Ik neem veel tijd voor mezelf en dat doet mij beduidend goed.
Nu had ik alleen toch weer een jongen tegen gekomen. Ik heb hem duidelijk gemaakt dat ik geen relatie wenste voorlopig en dat was oke met hem. Leuk contact en dat bracht wat hoop en dus troost. Nu ben ik er alleen achter dat hij gewoon geen jongen voor mij is. Hij is geen grote prater en dat heb ik erg nodig. Mijn hoop vervloog dus (hoop op wat eigenlijk .. liefde?) en dus mijn troost en nu val ik in het welbekende gat.
Daarnaast heb ik veel kennisen maar ik ben er ook achter gekomen dat ik weinig echte vrienden heb. Daar achter komen doet PIJN! De vrienden die ik heb, hebben geheel andere levens dan ik, zoals kinderen etc.
Kortom ... ik voel me EENZAAM! Ik kan heel slecht alleen zijn. Ik kan mijzelf prima vermaken met lezen, tekenen en tv kijken. Hond uitlaten, terasje pakken. Prachtig. Maar ik mis liefde heel erg en daardoor kan ik niet alleen zijn. Dat is niet te veranderen, dat zit in het beestje.
Ik weet niet wat ik met dit relaas wil bereiken maar ik voel mijzelf gewoon heel brak en lonley ... ;(
jullie hebben misschien mijn verhalen gevolgd. Ik ben nu sinds een kleine maand (niet bijgehouden) vrijgezel. Ik ben heel blij dat de relatie over is want het was gewoon een hond van een vent. Ik neem veel tijd voor mezelf en dat doet mij beduidend goed.
Nu had ik alleen toch weer een jongen tegen gekomen. Ik heb hem duidelijk gemaakt dat ik geen relatie wenste voorlopig en dat was oke met hem. Leuk contact en dat bracht wat hoop en dus troost. Nu ben ik er alleen achter dat hij gewoon geen jongen voor mij is. Hij is geen grote prater en dat heb ik erg nodig. Mijn hoop vervloog dus (hoop op wat eigenlijk .. liefde?) en dus mijn troost en nu val ik in het welbekende gat.
Daarnaast heb ik veel kennisen maar ik ben er ook achter gekomen dat ik weinig echte vrienden heb. Daar achter komen doet PIJN! De vrienden die ik heb, hebben geheel andere levens dan ik, zoals kinderen etc.
Kortom ... ik voel me EENZAAM! Ik kan heel slecht alleen zijn. Ik kan mijzelf prima vermaken met lezen, tekenen en tv kijken. Hond uitlaten, terasje pakken. Prachtig. Maar ik mis liefde heel erg en daardoor kan ik niet alleen zijn. Dat is niet te veranderen, dat zit in het beestje.
Ik weet niet wat ik met dit relaas wil bereiken maar ik voel mijzelf gewoon heel brak en lonley ... ;(
donderdag 26 juli 2007 om 00:55
Dan hoor je dus ook bij die miljoen Nederlanders die geborgenheid, warmte en liefde zoeken! Join the club! (ikke niet hoor, ben al bijna 25 jaar geborgen in warmte en liefde:)) Maar vluchten of zomaar in een nieuwe relatie duiken is geen garantie voor die liefde en geborgenheid, daarvoor zul je toch echt de goede tegen moeten komen (ik houd niet van het woord de "ware") Heb je vakantie? Beetje cash? Waarom niet (je hebt toch wel lef he?) een reisje boeken, zomaal helemaal alleenig?
donderdag 26 juli 2007 om 01:05
Je houdt ook van tekenen, daar zijn ook reizen voor, creatieve mensen. Welk bureau weet ik niet, maar er is voor elk wat wils hoor! En natuurlijk moet je geen gewone reis boeken, juist iets anders dan anders. Er zijn ook sites waar mensen met elkaar in contact komen om samen te reizen/vakantie te vieren. Echt Liuvera, het is er wel...je moet willen....en durven!!
donderdag 26 juli 2007 om 09:53
donderdag 26 juli 2007 om 10:07
Hoi Liuvera,
misschien ook júist doordat je in al die relaties hebt gezeten, ben je het niet gewend om alleen te zijn. Je hebt vrij weinig tijd gehad en genomen om te kijken wie je zelf bent, wie je wilt zijn, omdat je waarschijnlijk veel rekening hebt gehouden met het vriendje wat je op dat moment had. Als je je dus naar een ander voegt, en die ander valt weg, dan is het lastig te bepalen wie je zelf bent.
Ikzelf kan heel goed alleen zijn, komt ook omdat ik juist níet gewend ben aan het hebben van relaties en dus sowieso op mezelf ben aangewezen. . Film kijken, lezen, lekker in de tuin zitten: het zijn kleine dingen, maar als je het vaker doet, zal je het ook leren waarderen.
Vrienden kan je maken op een sportschool, door middel van een oproepje of via andere vrienden. Hoe simpel het ook klinkt: jij bent de bestuurder van je eigen leven. Je kan gaan kniezen dat je geen vrienden hebt en eenzaam bent, maar jij bent ook de enige die daar wat aan kan doen. Die er op uit kan gaan, jezelf kan trainen in dingen alleen doen.
Dan komt dat goede vriendje wat jou in je waarde laat ook wel een keer om de hoek kijken. Maar dan ben je zelf sterk genoeg, weet je wie je bent en wat je vooral niet wilt.
Veel succes! *;
Samou
misschien ook júist doordat je in al die relaties hebt gezeten, ben je het niet gewend om alleen te zijn. Je hebt vrij weinig tijd gehad en genomen om te kijken wie je zelf bent, wie je wilt zijn, omdat je waarschijnlijk veel rekening hebt gehouden met het vriendje wat je op dat moment had. Als je je dus naar een ander voegt, en die ander valt weg, dan is het lastig te bepalen wie je zelf bent.
Ikzelf kan heel goed alleen zijn, komt ook omdat ik juist níet gewend ben aan het hebben van relaties en dus sowieso op mezelf ben aangewezen. . Film kijken, lezen, lekker in de tuin zitten: het zijn kleine dingen, maar als je het vaker doet, zal je het ook leren waarderen.
Vrienden kan je maken op een sportschool, door middel van een oproepje of via andere vrienden. Hoe simpel het ook klinkt: jij bent de bestuurder van je eigen leven. Je kan gaan kniezen dat je geen vrienden hebt en eenzaam bent, maar jij bent ook de enige die daar wat aan kan doen. Die er op uit kan gaan, jezelf kan trainen in dingen alleen doen.
Dan komt dat goede vriendje wat jou in je waarde laat ook wel een keer om de hoek kijken. Maar dan ben je zelf sterk genoeg, weet je wie je bent en wat je vooral niet wilt.
Veel succes! *;
Samou
dinsdag 7 augustus 2007 om 19:14
Je kunt je ook alleen voelen ook al heb je een relatie. Ik heb ook al vanaf jongs af aan lange, fijne relaties achter elkaar gehad. De laatste jaren wordt mijn behoefte aan vriendinnen steeds groter, en besef ik dat hoeveel ik er ook heb, het eenzame gevoel blijft. Ook ik begin de laatste tijd te beseffen dat geluk vanuit jezelf moet worden gehaald, en niet uit de hoeveelheid vriendinnen die je hebt of het aantal avonden dat mensen je vragen om wat leuks te gaan doen...
dinsdag 7 augustus 2007 om 21:11
Hoi Liuvera,
Wat vervelend dat je je zo voelt. Luister goed naar jezelf, maar ook naar wat er wordt gezegd op het forum hier. Geef jezelf vooral de tijd alles even te recapituleren en op adempauze te komen.
Ik heb in een soortgelijke situatie gezeten (zat wel wat anders in elkaar), maar ik snap welk (k*t)gevoel je bedoelt. Daarom vind ik het heel knap dat je zelf hulp zoekt, via de huisarts. Ik herkende de emotionele rollercoaster in je berichten en dat is een teken aan de wand. Je zult merken dat je er baat bij hebt, als je de situatie accepteert zoals die is. Achter de wolken schijnt de zon is een cliche en toch maar al te waar..
Je wilt ook graag op vakantie, maar doe nu niets geforceerds. Denk aan die adempauze. Het is allemaal nog vers, dus gun jezelf de tijd dit kwetsuur te verwerken.
Veel sterkte en als je er over wilt praten, beam me up.
Wat vervelend dat je je zo voelt. Luister goed naar jezelf, maar ook naar wat er wordt gezegd op het forum hier. Geef jezelf vooral de tijd alles even te recapituleren en op adempauze te komen.
Ik heb in een soortgelijke situatie gezeten (zat wel wat anders in elkaar), maar ik snap welk (k*t)gevoel je bedoelt. Daarom vind ik het heel knap dat je zelf hulp zoekt, via de huisarts. Ik herkende de emotionele rollercoaster in je berichten en dat is een teken aan de wand. Je zult merken dat je er baat bij hebt, als je de situatie accepteert zoals die is. Achter de wolken schijnt de zon is een cliche en toch maar al te waar..
Je wilt ook graag op vakantie, maar doe nu niets geforceerds. Denk aan die adempauze. Het is allemaal nog vers, dus gun jezelf de tijd dit kwetsuur te verwerken.
Veel sterkte en als je er over wilt praten, beam me up.
woensdag 8 augustus 2007 om 08:13
Lieve Liuvera,
Ik ben 26 jaar en ja ik heb wel een onstabiel verleden vanuit thuis maar ook in vriendschappen en in relaties.
Ik wil niet weer terugvallen in dat je hulp moet zoeken maar ik vertel je wat voor MIJ geholpen heeft.
Ik heb wel besloten hulp te gaan zoeken en wel te weten cognitieve gedragstherapie. Eerste stapje is gezet en het eerste ONDEWERP hahaha waar we mee aan de slag gaan is mijn zelfvertrouwen en innerlijke stem. Ik hou niet genoeg van mezelf en trap mezelf vaak de grond in. Mijn aanname van het leven is dat het altijd fout gaat, mensen me altijd pijn zullen doen, ik verdoemd ben ooit een gelukkige relatie te treffen. Zodra ik een man in mijn vizier krijg steek in bij wijze van mijn handen naar hem uit: Help me en hier het is vanaf heden jou verantwoording om mij gelukkig te maken. Jij moet ervoor zorgen dat ik beter over mezelf en mijn leven ga denken.
Al is de man in kwestie nog zo puur en goed van hart dat kan niemand voor me doen behalve ik. Zo zijn er nog een aantal dingen waar ik aan wil werken voor MIJ, dat ik op mezelf kan steunen, vertrouwen en van mezelf kan houden.
Als het gaat om je vriendinnen, ik herken je daarin ook, heb een lange tijd geen vriendinnen gehad maar langzamerhand bouw ik een groepje mensen om me heen op. Maar wat voor de handen uitsteken naar de mannen geldt is ook zo naar vrienden. Zij kunnen niet het eenzame gevoel wegnemen. Op je brommertje stappen, tekenen etc maakt het minder maar blijf bij je eigen gevoel en kijk daar eens na..
Hoop dat je me snapt..
Ik ben 26 jaar en ja ik heb wel een onstabiel verleden vanuit thuis maar ook in vriendschappen en in relaties.
Ik wil niet weer terugvallen in dat je hulp moet zoeken maar ik vertel je wat voor MIJ geholpen heeft.
Ik heb wel besloten hulp te gaan zoeken en wel te weten cognitieve gedragstherapie. Eerste stapje is gezet en het eerste ONDEWERP hahaha waar we mee aan de slag gaan is mijn zelfvertrouwen en innerlijke stem. Ik hou niet genoeg van mezelf en trap mezelf vaak de grond in. Mijn aanname van het leven is dat het altijd fout gaat, mensen me altijd pijn zullen doen, ik verdoemd ben ooit een gelukkige relatie te treffen. Zodra ik een man in mijn vizier krijg steek in bij wijze van mijn handen naar hem uit: Help me en hier het is vanaf heden jou verantwoording om mij gelukkig te maken. Jij moet ervoor zorgen dat ik beter over mezelf en mijn leven ga denken.
Al is de man in kwestie nog zo puur en goed van hart dat kan niemand voor me doen behalve ik. Zo zijn er nog een aantal dingen waar ik aan wil werken voor MIJ, dat ik op mezelf kan steunen, vertrouwen en van mezelf kan houden.
Als het gaat om je vriendinnen, ik herken je daarin ook, heb een lange tijd geen vriendinnen gehad maar langzamerhand bouw ik een groepje mensen om me heen op. Maar wat voor de handen uitsteken naar de mannen geldt is ook zo naar vrienden. Zij kunnen niet het eenzame gevoel wegnemen. Op je brommertje stappen, tekenen etc maakt het minder maar blijf bij je eigen gevoel en kijk daar eens na..
Hoop dat je me snapt..
vrijdag 10 augustus 2007 om 13:08
Die zijn er wel, maar je zult selectief moet zijn. Snel die mensen herkennen waar jij niets mee kan en waar je je niet goed bij voelt en die zsm wieberen. En investeren in mensen waar je je wel goed bij voelt. En goed onthouden dat je alleen op de wereld komt en er ook alleen weer vanaf zal gaan, als het erop aan komt. Probeer eerst beste vriendjes met jezelf te worden, dan kun je namelijk wel tegen een stootje. Hoe je dat doet? Goed luisteren naar je gevoel, weten waar jouw grenzen liggen en daar goed naar luisteren. Kijk eens een keer naar een kinderfoto van jezelf. Kwetsbaar kindje he? Datzelfde kindje ben je nog steds hoor, al ben je dan inmiddels wat ouder. Waarom zou je voor dat kindje niet goed zorgen?
