Relaties
alle pijlers
Ik zie geen oplossing..ben zo stom geweest.
zondag 23 juli 2023 om 21:13
Ik ben niet nieuw hier op het forum maar voor dit topic toch maar even een nieuwe gebruikersnaam aangemaakt. Ik schaam me voor de situatie en niemand weet er van af.
Ik ben al 10+ jaar samen met partner, twee geweldige kinderen in basisschoolleeftijd. Partner is niet in Nederland geboren, maar heeft hier wel lange tijd gewoond en in Nederland hebben we elkaar ook ontmoet en zijn onze kinderen geboren. Een aantal jaar terug zijn we verhuisd naar het thuisland van partner. We hebben hier een heerlijk leven. Kinderen doen het goed op school, veel fijne sociale contacten. Partner werkt in familiebedrijf en wil dit op korte termijn overnemen. Ik werk niet, ik zorg voor de kinderen, mantelzorg in schoonfamilie en help regelmatig ook mee in het bedrijf. In Nederland had ik een mooie carriere, maar dat heb ik dus opgezegd op hier te wonen. Het is met mijn werkervaring heel moeilijk om in dit land een goede baan te vinden waarmee ik een redelijke boterham kan verdienen.
Sinds we hier wonen is partner veranderd. Hij is druk met het bedrijf en vaak gestresst. Voor de kinderen is hij de liefste vader en hij brengt ook veel tijd met ze door. Naar mij toe is hij vaak kil. Hij raakt me nooit meer aan, alleen als hij seks wil. Geen knuffels, geen aanrakingen helemaal niets. Als reden geeft hij aan hier geen behoefte aan te hebben en zegt gewoon niet zo te zijn. Maar dat is niet zo, want de eerste jaren was hij wel attent en fysiek. Ook mentaal is hij kil. Hij corrigeert me de hele dag door en vertelt me vaak wat ik niet goed heb gedaan. Alles moet op zijn manier. Dit heeft hij altijd wel al gehad, maar het werd altijd gecompenseerd door genoeg leuke dingen. Dat is nu niet meer het geval. Ik denk niet dat hij een ander heeft. Zijn gedrag is nu al een aantal jaar zo.
We hebben vaak gesprekken gevoerd. Ontelbare keren heb ik dit ter sprake gebracht en benoemd wat ik voel en altijd krijg ik dezelfde reactie. Eerst ontkenning en "jamaarjij" en vervolgens een mini toegeving en "ik ga er aan werken". Maar dat gebeurt gewoon echt niet. Zoals ik zei hebben we een heel mooi leven hier en ik heb er altijd van gedroomd om in het buitenland te wonen. Mijn kinderen zijn ook echt gelukkig en daarom heb ik mij de afgelopen jaren geprobeerd aan te passen. Ik probeer het niet erg te vinden dat er geen liefde is tussen ons, probeer te vluchten in andere dingen maar om de zoveel tijd steekt het "Ik wil dit niet meer" gevoel weer op. Ik ben eigenlijk niet eens heel ongelukkig maar ik denk wel vaak ik verdien beter dan dit.
Iedere dag denk ik dat ik bij hem weg wil. Maar ik zit vast. Ik kan om verschillende redenen niet in zijn land blijven wonen (visum, kan mezelf niet onderhouden, niet getrouwd dus geen alimentatie) en hij wil niet meer in Nederland wonen. Ik eigenlijk ook niet, maar daar kan ik mezelf ten minste wel onderhouden. Maar ik kan niet zomaar mijn koffers pakken en vertrekken, want we hebben nog twee kinderen. En die kan ik nooit niet achterlaten bij hem, dan lijd ik nog liever twintig jaar in stilte door.
Natuurlijk heb ik met hem ook al besproken welke mogelijkheden we hebben om uit elkaar te gaan. Hij zegt dan heel simpel: ik ga niet terug naar Nederland. Als je je kinderen wil zien moet je hier blijven en een baan zoeken. Terwijl hij ook weet dat het vrijwel onmogelijk is voor mij om hier zelfvoorzienend te zijn. Hij erkent onze problemen maar vindt het schijnbaar niet nodig om uit elkaar te gaan.
Ik hoop eigenlijk op tips van jullie. Is er misschien iets wat ik over het hoofd zie? Ik wil geen vechtscheiding en ik wil dat we allebei onze kinderen blijven zien. HIj is een hele goede vader en de kinderen zijn zo dol op hem. Wat kan ik het beste doen?
Ik ben al 10+ jaar samen met partner, twee geweldige kinderen in basisschoolleeftijd. Partner is niet in Nederland geboren, maar heeft hier wel lange tijd gewoond en in Nederland hebben we elkaar ook ontmoet en zijn onze kinderen geboren. Een aantal jaar terug zijn we verhuisd naar het thuisland van partner. We hebben hier een heerlijk leven. Kinderen doen het goed op school, veel fijne sociale contacten. Partner werkt in familiebedrijf en wil dit op korte termijn overnemen. Ik werk niet, ik zorg voor de kinderen, mantelzorg in schoonfamilie en help regelmatig ook mee in het bedrijf. In Nederland had ik een mooie carriere, maar dat heb ik dus opgezegd op hier te wonen. Het is met mijn werkervaring heel moeilijk om in dit land een goede baan te vinden waarmee ik een redelijke boterham kan verdienen.
Sinds we hier wonen is partner veranderd. Hij is druk met het bedrijf en vaak gestresst. Voor de kinderen is hij de liefste vader en hij brengt ook veel tijd met ze door. Naar mij toe is hij vaak kil. Hij raakt me nooit meer aan, alleen als hij seks wil. Geen knuffels, geen aanrakingen helemaal niets. Als reden geeft hij aan hier geen behoefte aan te hebben en zegt gewoon niet zo te zijn. Maar dat is niet zo, want de eerste jaren was hij wel attent en fysiek. Ook mentaal is hij kil. Hij corrigeert me de hele dag door en vertelt me vaak wat ik niet goed heb gedaan. Alles moet op zijn manier. Dit heeft hij altijd wel al gehad, maar het werd altijd gecompenseerd door genoeg leuke dingen. Dat is nu niet meer het geval. Ik denk niet dat hij een ander heeft. Zijn gedrag is nu al een aantal jaar zo.
We hebben vaak gesprekken gevoerd. Ontelbare keren heb ik dit ter sprake gebracht en benoemd wat ik voel en altijd krijg ik dezelfde reactie. Eerst ontkenning en "jamaarjij" en vervolgens een mini toegeving en "ik ga er aan werken". Maar dat gebeurt gewoon echt niet. Zoals ik zei hebben we een heel mooi leven hier en ik heb er altijd van gedroomd om in het buitenland te wonen. Mijn kinderen zijn ook echt gelukkig en daarom heb ik mij de afgelopen jaren geprobeerd aan te passen. Ik probeer het niet erg te vinden dat er geen liefde is tussen ons, probeer te vluchten in andere dingen maar om de zoveel tijd steekt het "Ik wil dit niet meer" gevoel weer op. Ik ben eigenlijk niet eens heel ongelukkig maar ik denk wel vaak ik verdien beter dan dit.
Iedere dag denk ik dat ik bij hem weg wil. Maar ik zit vast. Ik kan om verschillende redenen niet in zijn land blijven wonen (visum, kan mezelf niet onderhouden, niet getrouwd dus geen alimentatie) en hij wil niet meer in Nederland wonen. Ik eigenlijk ook niet, maar daar kan ik mezelf ten minste wel onderhouden. Maar ik kan niet zomaar mijn koffers pakken en vertrekken, want we hebben nog twee kinderen. En die kan ik nooit niet achterlaten bij hem, dan lijd ik nog liever twintig jaar in stilte door.
Natuurlijk heb ik met hem ook al besproken welke mogelijkheden we hebben om uit elkaar te gaan. Hij zegt dan heel simpel: ik ga niet terug naar Nederland. Als je je kinderen wil zien moet je hier blijven en een baan zoeken. Terwijl hij ook weet dat het vrijwel onmogelijk is voor mij om hier zelfvoorzienend te zijn. Hij erkent onze problemen maar vindt het schijnbaar niet nodig om uit elkaar te gaan.
Ik hoop eigenlijk op tips van jullie. Is er misschien iets wat ik over het hoofd zie? Ik wil geen vechtscheiding en ik wil dat we allebei onze kinderen blijven zien. HIj is een hele goede vader en de kinderen zijn zo dol op hem. Wat kan ik het beste doen?
maandag 24 juli 2023 om 15:01
sprankelend schreef: ↑24-07-2023 11:47Niemand wil terug naar Nederland. Dus je hebt twee mogelijkheden ofwel je relatie weer bevredigend krijgen ofwel zorgen voor een situatie waarin je zelf in dit land kunt blijven (dus visum + baan).
De laatste route lijkt me het verstandigst. Die brengt namelijk ook meer gelijkwaardigheid en die heb je ook nodig om je relatie fijner te krijgen.
Spreek je de taal al vloeiend?
Kun je je diploma's laten wegen zodat je in ieder geval een bepaald niveau van opleiding kunt overleggen bij een sollicitatie?
Ken je alle routes voor jou naar een status die je de mogelijkheid geeft om in ieder geval in juridisch opzicht in het land te kunnen blijven?
Mee eens. TO, ga volop investeren in zorgen dat je daar zelfstandig kan blijven en werken. Benoem gewoon het land, dan kunnen mensen gerichter met je meedenken, het is niet dat je dan ineens herkend wordt.
maandag 24 juli 2023 om 15:16
Dus hij weet dat je niet zelfvoorzienend kunt zijn? Maar is dat echt zo? Of laat je je passief praten? Het klinkt een beetje sadistisch en chantabel. Ben je soms niet in staat om te werken? En hoe groot is de kans om daar iets te huren voor jezelf? Mij is het is nog niet helemaal duidelijk. Wel dat het een rot situatie is.
It won't stop until you wise up
, maar dan blijf je wel afhankelijk.
maandag 24 juli 2023 om 15:34
Als je het land niet wilt benoemen (wat ik goed begrijp) is het voor ons voor het meedenken wel handig om meer te weten over de wetgeving van je land.
Onder welke voorwaarden (of op wat voor visum) verblijf je daar nu, en welke voorwaarden zijn er voor een eigen verblijfsvergunning oid?
Zijn er wel mogelijkheden voor jou om te werken daar? Of moet je eerst nog iets regelen voordat dat kan, en wat dan?
Hoe is de wetgeving mbt de kinderen. Heeft de vader ze erkend? Is het in het land gebruikelijk dat de kinderen aan de vader of de moeder worden toegewezen?
Onder welke voorwaarden (of op wat voor visum) verblijf je daar nu, en welke voorwaarden zijn er voor een eigen verblijfsvergunning oid?
Zijn er wel mogelijkheden voor jou om te werken daar? Of moet je eerst nog iets regelen voordat dat kan, en wat dan?
Hoe is de wetgeving mbt de kinderen. Heeft de vader ze erkend? Is het in het land gebruikelijk dat de kinderen aan de vader of de moeder worden toegewezen?
Coffee is never my cup of tea
maandag 24 juli 2023 om 15:34
Ga gewoon werken. Dat is altijd een goed idee. Misschien kan je nu jezelf niet onderhouden, maar over een paar jaar wel. Wie weet waar je allemaal inrolt en op je pad komt als je eenmaal bent begonnen. De beste optie lijkt namelijk toch echt om daar te blijven. Maar dan wel straks zelfstandig en apart van de vader van je kinderen. Elke dag langer wachten is zonde van de tijd.
maandag 24 juli 2023 om 15:41
maandag 24 juli 2023 om 15:43
Eigenlijk lijkt alles te kloppen, iedereen is sort of happy met de situatie, het enige dat ontbreekt is warmte van zijn kant. Jullie hebben daar meerdere gesprekken over gevoerd maar hij wenst daar niet in te veranderen, hij vindt het prima zo en het is dus jouw probleem.
Natuurlijk kun je gaan werken en geld gaan verdienen en nadenken over terug emigreren met je kinderen enz maar naar mijn idee is dat een hele hoop gedoe en diep in je hart wil je dit ook niet, je bent immers best wel gelukkig daar.
Wat ik dus zou doen is een andere omgang afdwingen met mijn man. Ik zou ons meer gaan zien als huisgenoten en minder als partners. Dat betekent in de praktijk dat ik me beslist niet door hem laat afkammen, dingen op mijn eigen manier zou doen en hem zou laten blazen als het hem niet bevalt.
Geen knuffels of zoenen, prima maar dan ook geen seks, wellicht zou ik zelfs kijken of ik een slaapkamer voor mezelf in zou kunnen richten.
Ik zou dat ook naar hem communiceren: "vanaf vandaag zijn we huisgenoten in relatie en geen liefdespartners meer, je houding naar mij toe bevalt me niet en om het leefbaar te houden ga ik voor een verstands-relatie, deal with it".
Ik laat me namelijk niet als huissloof behandelen door mijn eigen partner. Kom op zeg.
Natuurlijk kun je gaan werken en geld gaan verdienen en nadenken over terug emigreren met je kinderen enz maar naar mijn idee is dat een hele hoop gedoe en diep in je hart wil je dit ook niet, je bent immers best wel gelukkig daar.
Wat ik dus zou doen is een andere omgang afdwingen met mijn man. Ik zou ons meer gaan zien als huisgenoten en minder als partners. Dat betekent in de praktijk dat ik me beslist niet door hem laat afkammen, dingen op mijn eigen manier zou doen en hem zou laten blazen als het hem niet bevalt.
Geen knuffels of zoenen, prima maar dan ook geen seks, wellicht zou ik zelfs kijken of ik een slaapkamer voor mezelf in zou kunnen richten.
Ik zou dat ook naar hem communiceren: "vanaf vandaag zijn we huisgenoten in relatie en geen liefdespartners meer, je houding naar mij toe bevalt me niet en om het leefbaar te houden ga ik voor een verstands-relatie, deal with it".
Ik laat me namelijk niet als huissloof behandelen door mijn eigen partner. Kom op zeg.
.
maandag 24 juli 2023 om 15:44
Reactie op post van Bijdeleest; In zo'n land wordt meestal ongehuwd kinderen hebben en samenwonen ook niet getolereerd, dus ik ben wel heel nieuwsgierig om welk land het gaat en wat TO's status daar dan op dit moment is.
yella78 wijzigde dit bericht op 24-07-2023 15:46
7.84% gewijzigd
Wat gij niet wilt dat u geschiedt, doe dat ook een ander niet.
maandag 24 juli 2023 om 15:44
Er is ook nog een wat minder frisse oplossing.
Zorg er voor dat je trouwt, dan kun je daarna een baan zoeken ( dat kan het doorslaggevende argument zijn, je wil óók je steentje bijdragen ). Als je huwelijk over twee jaar niet leuk heeft uitgepakt kun je gaan scheiden en legaal je eigen leven opbouwen in dat land.
Ik ken twee vrouwen die precies dit hebben gedaan, een uit Rusland en een uit de Filipijnen.
Zorg er voor dat je trouwt, dan kun je daarna een baan zoeken ( dat kan het doorslaggevende argument zijn, je wil óók je steentje bijdragen ). Als je huwelijk over twee jaar niet leuk heeft uitgepakt kun je gaan scheiden en legaal je eigen leven opbouwen in dat land.
Ik ken twee vrouwen die precies dit hebben gedaan, een uit Rusland en een uit de Filipijnen.
If you need a hug, give it to someone else.
maandag 24 juli 2023 om 15:45
Dit plus dan ook stoppen met dat mantelzorgen van zijn familieleden en in dat bedrijf helpen zonder loon te krijgen.Rooss4.0 schreef: ↑24-07-2023 15:43Eigenlijk lijkt alles te kloppen, iedereen is sort of happy met de situatie, het enige dat ontbreekt is warmte van zijn kant. Jullie hebben daar meerdere gesprekken over gevoerd maar hij wenst daar niet in te veranderen, hij vindt het prima zo en het is dus jouw probleem.
Natuurlijk kun je gaan werken en geld gaan verdienen en nadenken over terug emigreren met je kinderen enz maar naar mijn idee is dat een hele hoop gedoe en diep in je hart wil je dit ook niet, je bent immers best wel gelukkig daar.
Wat ik dus zou doen is een andere omgang afdwingen met mijn man. Ik zou ons meer gaan zien als huisgenoten en minder als partners. Dat betekent in de praktijk dat ik me beslist niet door hem laat afkammen, dingen op mijn eigen manier zou doen en hem zou laten blazen als het hem niet bevalt.
Geen knuffels of zoenen, prima maar dan ook geen seks, wellicht zou ik zelfs kijken of ik een slaapkamer voor mezelf in zou kunnen richten.
Ik zou dat ook naar hem communiceren: "vanaf vandaag zijn we huisgenoten in relatie en geen liefdespartners meer, je houding naar mij toe bevalt me niet en om het leefbaar te houden ga ik voor een verstands-relatie, deal with it".
Ik laat me namelijk niet als huissloof behandelen door mijn eigen partner. Kom op zeg.
Hij begint maar met haar op de loonlijst te zetten zodat ze eigen inkomsten en ervaring voor haar CV eraan over houdt.
maandag 24 juli 2023 om 15:46
Laten we het zo zeggen: ik hoop maar dat het Canada of Nieuw Zeeland of zoiets is.
maandag 24 juli 2023 om 15:48
Pikstraf dus. Zou zo maar kunnen dat er dan inderdaad een minnaar aan te pas gaat komen. Voor hem. Ik weet niet of je dan niet als sloof meer gebruikt gaat worden, verbetert dan TO's positie?Rooss4.0 schreef: ↑24-07-2023 15:43Eigenlijk lijkt alles te kloppen, iedereen is sort of happy met de situatie, het enige dat ontbreekt is warmte van zijn kant. Jullie hebben daar meerdere gesprekken over gevoerd maar hij wenst daar niet in te veranderen, hij vindt het prima zo en het is dus jouw probleem.
Natuurlijk kun je gaan werken en geld gaan verdienen en nadenken over terug emigreren met je kinderen enz maar naar mijn idee is dat een hele hoop gedoe en diep in je hart wil je dit ook niet, je bent immers best wel gelukkig daar.
Wat ik dus zou doen is een andere omgang afdwingen met mijn man. Ik zou ons meer gaan zien als huisgenoten en minder als partners. Dat betekent in de praktijk dat ik me beslist niet door hem laat afkammen, dingen op mijn eigen manier zou doen en hem zou laten blazen als het hem niet bevalt.
Geen knuffels of zoenen, prima maar dan ook geen seks, wellicht zou ik zelfs kijken of ik een slaapkamer voor mezelf in zou kunnen richten.
Ik zou dat ook naar hem communiceren: "vanaf vandaag zijn we huisgenoten in relatie en geen liefdespartners meer, je houding naar mij toe bevalt me niet en om het leefbaar te houden ga ik voor een verstands-relatie, deal with it".
Ik laat me namelijk niet als huissloof behandelen door mijn eigen partner. Kom op zeg.
maandag 24 juli 2023 om 15:49
Bovendien, rechtenloos met je kinderen in een vreemd land verblijven waar je geen eigen achterban hebt... dat maakt je kwetsbaar. Niet de optimale plek om dat soort spelletjes te gaan spelen.
If you need a hug, give it to someone else.
maandag 24 juli 2023 om 15:50
Als jij dat pikstraf wenst te noemen heb je mijn zegen.
Hij een minnares, zij een minnaar, prima!
Het verbetert TO's positie doordat ze in deze situatie kan blijven zonder verwachtingen te hebben van haar partner.
.
maandag 24 juli 2023 om 15:50
Pikstraf? Want jij vindt het normaal dat een man totaal geen enkele intimiteit wil behalve dan als hij zijn zak wil legen?
Kom zeg. Bijna geen vrouw die hierop zit te wachten.
Ze is nu ook al een sloof en een opblaaspop waarop hij het af en toe kan doen. Beter alleen nog een sloof zijn dan.
maandag 24 juli 2023 om 15:52
Wat nou pikstraf?! Achterlijk gedoe. Als ze de buurman weigert die net zo weinig aandacht aan haar schenkt als haar vriend en niet met de benen wijd gaat voor die buurman, is dat dan ook ‘pikstraf’?!
Ze moet maar op haar rug gaan liggen als hij wil, omdat ze anders wel eens die geweldige positie van gratis huishoudster, nanny, verpleegster en werker kan verliezen?? Wtf
maandag 24 juli 2023 om 15:52
Ik heb het niet over spelletjes, ik heb het over open communicatie.
Haar partner wenst haar op een bepaalde manier te behandelen en hij mag accepteren dat daar consequenties aan hangen. Het is niet dat TO het niet besproken heeft.
.
maandag 24 juli 2023 om 15:54
En dit!BijDeLeest schreef: ↑24-07-2023 15:45Dit plus dan ook stoppen met dat mantelzorgen van zijn familieleden en in dat bedrijf helpen zonder loon te krijgen.
Hij begint maar met haar op de loonlijst te zetten zodat ze eigen inkomsten en ervaring voor haar CV eraan over houdt.
Ik snap ook niet waarom TO niet gewoon netjes betaald wordt voor haar geleverde diensten.
.
maandag 24 juli 2023 om 15:55
Eens.
Ik denk dat TO naief is geweest door maar van alles voor hem, zijn bedrijf en familie te doen.
Maar ook dat hij gehaaid is geweest door een vrouw uit een ver buitenland te halen en die zo vast te zetten.
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn
Al een account? Log dan hier in
