Relaties
alle pijlers
Introductie kinderen partner, super snel?
woensdag 23 augustus 2023 om 09:59
Wegwerpaccount aangemaakt vanwege herkenbaarheid. Helaas wel echt waar dit verhaal.
Ik heb een LAT relatie met mijn partner, nu zo'n 8 maanden. Hij heeft 2 jonge kinderen, onder de 10, in co-ouderschap. Ik heb zijn kinderen nog nooit ontmoet.
Een reis van mij naar hem kost veel tijd en geld omdat we ver uit elkaar wonen.
Hij stelt nu voor om mij 'zeer langzaam' (zijn woorden, echt waar..) bij zijn kinderen te introduceren, zodat ik over een tijdje, tijdelijk bij hem zou kunnen wonen (ik heb straks een half jaar tussen twee banen in).
Dat zeer langzaam bestaat uit: eerste ontmoeting in een restaurant of bij hem thuis, en dan meteen ik die nacht al bij hem blijven slapen, 'tenzij ik me daar echt niet prettig bij voel'. Dan kinderen 4 dagen naar hun moeder, en dan die dag erna ben ik er nog, en zien kinderen mij weer in hun huis en slaap ik bij hem. Er is geen logeerkamer, en de kinderen hebben hun ouders nog nooit met een nieuwe partner gezien.
De rode vlaggen wapperen echt aan alle kanten bij mij. Of overdrijf ik? Ik zag hem echt als een goede vader, maar ik vind dit een heel bijzonder voorstel.. hij blijft ook maar zeggen dat de kinderen het vast heel leuk vinden enzo. En dat hij heus aan hun belang denkt. Dat zoveel kinderen een nieuwe partner leren kennen en dat dat eigenlijk altijd goed gaat.
Ik heb een LAT relatie met mijn partner, nu zo'n 8 maanden. Hij heeft 2 jonge kinderen, onder de 10, in co-ouderschap. Ik heb zijn kinderen nog nooit ontmoet.
Een reis van mij naar hem kost veel tijd en geld omdat we ver uit elkaar wonen.
Hij stelt nu voor om mij 'zeer langzaam' (zijn woorden, echt waar..) bij zijn kinderen te introduceren, zodat ik over een tijdje, tijdelijk bij hem zou kunnen wonen (ik heb straks een half jaar tussen twee banen in).
Dat zeer langzaam bestaat uit: eerste ontmoeting in een restaurant of bij hem thuis, en dan meteen ik die nacht al bij hem blijven slapen, 'tenzij ik me daar echt niet prettig bij voel'. Dan kinderen 4 dagen naar hun moeder, en dan die dag erna ben ik er nog, en zien kinderen mij weer in hun huis en slaap ik bij hem. Er is geen logeerkamer, en de kinderen hebben hun ouders nog nooit met een nieuwe partner gezien.
De rode vlaggen wapperen echt aan alle kanten bij mij. Of overdrijf ik? Ik zag hem echt als een goede vader, maar ik vind dit een heel bijzonder voorstel.. hij blijft ook maar zeggen dat de kinderen het vast heel leuk vinden enzo. En dat hij heus aan hun belang denkt. Dat zoveel kinderen een nieuwe partner leren kennen en dat dat eigenlijk altijd goed gaat.
woensdag 23 augustus 2023 om 12:09
Zijn initiële voorstel (zij het naïef) komt op mij nog niet over als de rode vlag, maar wel dat hij vervolgens jouw gevoelens daarbij opzij schuift en je blijft sturen naar zijn eigen wens. En daarbij ook nog eens jouw motieven in twijfel trekt.
"Want je zal wel niet willen". Dat is manipulatie.
"Want je zal wel niet willen". Dat is manipulatie.
Even if you are on the right track, you will get run over if you just sit there.â€
woensdag 23 augustus 2023 om 12:13
Ik zie weinig bijzonders. En het klopt ook wel dat heel veel kinderen van gescheiden ouders een nieuwe partner leren kennen. Of dat goed of niet goed gaat hangt heel erg van de omstandigheden af lijkt mij.
Ik zou het stapje voor stapje doen en kijk hoe het gaat. En erop vertrouwen dat vaders en moeders hun kinderen het beste kennen en daar een goede inschatting in kunnen maken.
Ik zou het stapje voor stapje doen en kijk hoe het gaat. En erop vertrouwen dat vaders en moeders hun kinderen het beste kennen en daar een goede inschatting in kunnen maken.
woensdag 23 augustus 2023 om 12:17
Ik heb hier persoonlijk nul ervaring mee, althans niet als partner, maar het lijkt mij handig als ie ze eerst over jou vertelt en, mocht dit nog niet gebeurd zijn, ex op de hoogte stelt. Vervolgens een niet te lange ontmoeting in relaxte sfeer, in een speeltuin ofzo en dan pas thuis en dan pas blijven slapen. Als het voor jou heel lang reizen is wellicht die ontmoeting ergens in het midden plannen? Ik zie zijn voorstel niet zozeer als rode vlag maar wel als een beetje naïef.
Moet wel zeggen dat ik als klein kind zowel bij vader als moeder nieuwe partners heb ontmoet en ik kan me absoluut niet meer herinneren hoe die introductie is gegaan. Eentje was onze buurman dus die kende ik al en de andere een vriendin van mijn moeder dus ook bekend. Maar ik was 2,5 destijds.
Moet wel zeggen dat ik als klein kind zowel bij vader als moeder nieuwe partners heb ontmoet en ik kan me absoluut niet meer herinneren hoe die introductie is gegaan. Eentje was onze buurman dus die kende ik al en de andere een vriendin van mijn moeder dus ook bekend. Maar ik was 2,5 destijds.
woensdag 23 augustus 2023 om 12:18
ja roos... ik kreeg ook een beetje dat gevoel... maar dacht misschien ligt het aan hoe to schrijft.
Vandaar dat ik ook aanraadt om absoluut nog geen rol in de opvoeding te gaan spelen de komende maanden/jaren...
Ik vond het voorstellen niet perse een rode vlag...
Het gevoel wat ik daarbij kreeg en hoe partner doordramt wel een beetje.
Daarom zou ik hem echt duidelijk maken dat het zijn kinderen zijn en hij er voor moet zorgen.
Natuurlijk als je over een tijd echt gaat samenwonen dan ga je vanzelf ook zorgtaken overnemen en krijg je ook een band met de kinderen. Maar dat lijkt me niet het doel van het hebben van een relatie.
Vriend en ik zijn gaan samenwonen toen we 3 of 4 jaar verkering hadden. Kinderen kende hem toen al heel lang.
Ze kenden hem al voor we verkering hadden want ik ken hem nog uit mijn jeugd en we hebben dezelfde vriendengroep.
Blijven slapen hebben we opgebouwd, in het begin was ik vooral nog helemaal zelf verantwoordelijk voor mijn kinderen.
Inmiddels is dat nu wel anders gegroeid en dat vind ik ook logisch, maar dat lijkt me iets voor de langere termijn.
woensdag 23 augustus 2023 om 12:20
Ja dat belooft niet veel goeds.belgali schreef: ↑23-08-2023 12:09Zijn initiële voorstel (zij het naïef) komt op mij nog niet over als de rode vlag, maar wel dat hij vervolgens jouw gevoelens daarbij opzij schuift en je blijft sturen naar zijn eigen wens. En daarbij ook nog eens jouw motieven in twijfel trekt.
"Want je zal wel niet willen". Dat is manipulatie.
Ik vind je zorgen over het vierjarige jongetje dat bij papa in bed slaapt en dan 's nachts een vreemde vrouw tegenkomt terecht.
Papa zou bijvoorbeeld op een matras bij zoon op kamer kunnen slapen, went hij meteen op een zachtaardige manier aan in zijn eigen bed slapen
woensdag 23 augustus 2023 om 12:35
Jullie reacties helpen me om dingen wat beter te scheiden. Want een aantal dingen zijn op zichzelf inderdaad niet perse een probleem, hooguit naief. Maar ik zie ze dan als rode vlag omdat ik de emoties er al aan koppel.
Als ik mijn zorgen over hoe het gaat zijn voor zijn kinderen uitspreek, en hij ze meteen wegwuift, geeft me dat het idee dat er niet goed over nagedacht is. Ook al is dat misschien wel zo. Maar dat hij me steeds weer het gevoel geeft dat ik eigenlijk vooral moeilijk doe, en doe alsof het om de kinderen gaat maar eigenlijk om mezelf, dat geeft me weinig vertrouwen. En het geeft me dan ook niet de kans om die zorgen door te spreken, en daardoor kleiner te maken (want nu kunnen ze eindeloos door mijn hoofd blijven malen, omdat ze afgekapt worden door hem als ik ze uitspreek).
Dus misschien zijn de problemen eigenlijk maar klein, maar laat is ze groot worden omdat ze geen gespreksonderwerp zijn tussen ons.
Dat hij op een matras bij hun gaat slapen is misschien wel een goed idee, en gewoon een hotel nemen ook.
Maar vooral beter met hem kunnen communiceren erover.
Wat mij ook zorgen geeft is dat zijn 4 jarige dit jaar heel moeilijk was (dwars, driftig, niet alleen willen slapen). Dat kan natuurlijk gewoon een hele normale fase van een 4 jarige zijn. En dan is dat ook prima. Maar de optie dat het ook te maken kan hebben met alle veranderingen na de scheiding, daar wil mijn partner niet eens over nadenken. Dan zegt hij gewoon meteen: nee, dat is niet het geval.
Dus er lijkt in zijn hoofd gewoon weinig ruimte te zijn voor de negatieve kant van alles. Hij bekijkt dingen vaak heel positief, wat ik ook heel fijn vind. Maar dat kan dan wel doorslaan naar naief ook, misschien.
En ik bekijk dingen weer te dramatisch waarschijnlijk. Een middenweg zou het beste zijn, dus daar moeten we zien te komen, door naar elkaar te luisteren.
Als ik mijn zorgen over hoe het gaat zijn voor zijn kinderen uitspreek, en hij ze meteen wegwuift, geeft me dat het idee dat er niet goed over nagedacht is. Ook al is dat misschien wel zo. Maar dat hij me steeds weer het gevoel geeft dat ik eigenlijk vooral moeilijk doe, en doe alsof het om de kinderen gaat maar eigenlijk om mezelf, dat geeft me weinig vertrouwen. En het geeft me dan ook niet de kans om die zorgen door te spreken, en daardoor kleiner te maken (want nu kunnen ze eindeloos door mijn hoofd blijven malen, omdat ze afgekapt worden door hem als ik ze uitspreek).
Dus misschien zijn de problemen eigenlijk maar klein, maar laat is ze groot worden omdat ze geen gespreksonderwerp zijn tussen ons.
Dat hij op een matras bij hun gaat slapen is misschien wel een goed idee, en gewoon een hotel nemen ook.
Maar vooral beter met hem kunnen communiceren erover.
Wat mij ook zorgen geeft is dat zijn 4 jarige dit jaar heel moeilijk was (dwars, driftig, niet alleen willen slapen). Dat kan natuurlijk gewoon een hele normale fase van een 4 jarige zijn. En dan is dat ook prima. Maar de optie dat het ook te maken kan hebben met alle veranderingen na de scheiding, daar wil mijn partner niet eens over nadenken. Dan zegt hij gewoon meteen: nee, dat is niet het geval.
Dus er lijkt in zijn hoofd gewoon weinig ruimte te zijn voor de negatieve kant van alles. Hij bekijkt dingen vaak heel positief, wat ik ook heel fijn vind. Maar dat kan dan wel doorslaan naar naief ook, misschien.
En ik bekijk dingen weer te dramatisch waarschijnlijk. Een middenweg zou het beste zijn, dus daar moeten we zien te komen, door naar elkaar te luisteren.
woensdag 23 augustus 2023 om 12:44
woensdag 23 augustus 2023 om 12:46
Dat is pas een rode vlag...neemuts schreef: ↑23-08-2023 11:17Ja sorry rode vlaggen is wel echt een viva termIk heb hem gevraagd, geprobeerd alternatieven voor te stellen, maar hij blijft terugkomen op mij proberen te overtuigen. Hij gelooft niet dat ik me vooral zorgen maak om hoe het zou zijn voor zijn kinderen, hij gelooft dat ik nee zeg tegen dit soort plannen omdat ik zelf niet zou willen.
woensdag 23 augustus 2023 om 12:49
Daar sla je wel de spijker op de kop. Want dat zeg ik hem ook wel eens, dat ik hem zo zakelijk vind.Lila-Linda schreef: ↑23-08-2023 12:44Hij wuift jouw zorgen weg
Hij wuift de zorgen van de kinderen weg
en een paar weken na de scheiding, ben jij al vol in beeld
Heeft deze man uberhaupt gevoelens? emoties? snapt hij wat dat zijn?
Het klinkt als een zakelijke houten klaas
Hij heeft een paar maanden therapie gehad na zijn scheiding, juist ook om beter emoties te herkennen bij zichzelf, om niet meteen op slot te schieten in een koele modus. Therapie is afgerond inmiddels. Maar misschien nog steeds wel aandachtspuntje dus..
woensdag 23 augustus 2023 om 12:51
neemuts schreef: ↑23-08-2023 12:49Daar sla je wel de spijker op de kop. Want dat zeg ik hem ook wel eens, dat ik hem zo zakelijk vind.
Hij heeft een paar maanden therapie gehad na zijn scheiding, juist ook om beter emoties te herkennen bij zichzelf, om niet meteen op slot te schieten in een koele modus. Therapie is afgerond inmiddels. Maar misschien nog steeds wel aandachtspuntje dus..
Ik zou heel erg voorzichtig zijn met deze meneer.
woensdag 23 augustus 2023 om 12:54
Ik vind het allemaal niet heel handig (met dat gelijk blijven slapen enzo), maar het meest zorgelijke vind ik nog dat hij jouw gevoelens, die van zijn kinderen, wegwuift. Jullie doen dit samen, dan mag jij ook gewoon kiezen voor een manier die jíj prettig vindt, zonder dat hij daar negatieve gevolgen aan verbindt. Dat lijkt me namelijk ook nogal wezenlijk, dat jij je er prettig bij voelt.
woensdag 23 augustus 2023 om 13:19
Heeft hij wel iets geleerd bij die therapie,?neemuts schreef: ↑23-08-2023 12:49Daar sla je wel de spijker op de kop. Want dat zeg ik hem ook wel eens, dat ik hem zo zakelijk vind.
Hij heeft een paar maanden therapie gehad na zijn scheiding, juist ook om beter emoties te herkennen bij zichzelf, om niet meteen op slot te schieten in een koele modus. Therapie is afgerond inmiddels. Maar misschien nog steeds wel aandachtspuntje dus..
Of was het voor vorm?
En nu jij bent, is het niet meer nodig?
Want er is een nieuwe vrouw/moeder dus plaatje klopt weer?
woensdag 23 augustus 2023 om 13:30
Lila-Linda schreef: ↑23-08-2023 13:19Heeft hij wel iets geleerd bij die therapie,?
Of was het voor vorm?
En nu jij bent, is het niet meer nodig?
Want er is een nieuwe vrouw/moeder dus plaatje klopt weer?
Dit idee kwam ook bij mij op ja.
woensdag 23 augustus 2023 om 13:31
Ik zou heel goed bij jezelf nagaan wat JIJ nou echt wil. Wil jij écht dat halve jaar bij hem intrekken? Heel zeker? En wil jij dat dat zsm ingaat (zodra je klaar bent bij je baan)? Of wil jij misschien wel liever langzaam opbouwen, met straks eens een keertje iets langer blijven en dan weer een paar dagen naar je eigen huis?
En je mag je ook focussen op hoe JIJ het graag wil ten aanzien van de kinderen. Natuurlijk is hij de vader en heeft hij er het laatste woord over, maar jij hoeft daar niet in mee te gaan, het kan en mag ook zijn dat het voor jou dan niet verder gaat dan bij hem zijn als de kinderen er niet zijn.
Je mag gewoon tegen hem zeggen dat je deze manier van kennismaken niet wil. Punt. Maar eerlijk: het is wel een rode vlag dat je er zo hard in zou moeten staan omdat er geen normaal gesprek over mogelijk is.
Zelf zou ik ervoor kiezen om de volgende keer te blijven tot de kinderen terugkomen en dan gezamenlijk naar een speeltuin/dierentuin oid te gaan en daarna jij naar huis. En dat dan vaker en langer. Zoals hij het voorstelt vind ik idioot. En nog extra idioot omdat zijn jongste nog vaak bij hem in bed slaapt.
En je mag je ook focussen op hoe JIJ het graag wil ten aanzien van de kinderen. Natuurlijk is hij de vader en heeft hij er het laatste woord over, maar jij hoeft daar niet in mee te gaan, het kan en mag ook zijn dat het voor jou dan niet verder gaat dan bij hem zijn als de kinderen er niet zijn.
Je mag gewoon tegen hem zeggen dat je deze manier van kennismaken niet wil. Punt. Maar eerlijk: het is wel een rode vlag dat je er zo hard in zou moeten staan omdat er geen normaal gesprek over mogelijk is.
Zelf zou ik ervoor kiezen om de volgende keer te blijven tot de kinderen terugkomen en dan gezamenlijk naar een speeltuin/dierentuin oid te gaan en daarna jij naar huis. En dat dan vaker en langer. Zoals hij het voorstelt vind ik idioot. En nog extra idioot omdat zijn jongste nog vaak bij hem in bed slaapt.
woensdag 23 augustus 2023 om 13:41
Of gewoon nooit meer.Murgatroyd schreef: ↑23-08-2023 10:23Ik vind eigenlijk dat je uberhaupt geen nieuwe mag tot de kids zelf getrouwd zijn.
woensdag 23 augustus 2023 om 14:00
Ik denk inderdaad dat TO haar vriend vooral aan zichzelf denkt en zorgelijk hoe hij TO haar mening over dit geheel afdoet als dat ze het eigenlijk niet wil.
Ze gaan pas 8 maanden met elkaar dus hoe goed ken je elkaar eigenlijk?
TO denk dat er echt leukere mannen rondlopen zonder zoveel bagage en dichter in de buurt.
Ze gaan pas 8 maanden met elkaar dus hoe goed ken je elkaar eigenlijk?
TO denk dat er echt leukere mannen rondlopen zonder zoveel bagage en dichter in de buurt.
woensdag 23 augustus 2023 om 14:17
woensdag 23 augustus 2023 om 14:34
Je kan je afvragen of jullie relatie überhaupt levensvatbaar is als je zo ontzettend verschilt van inzicht over hoe je met kinderen omgaat. Je bent dan misschien 'maar' de vriendin, maar bij kinderen in die leeftijd krijg je automatisch een rol in zorg en opvoeding omdat kinderen nou eenmaal op die manier naar volwassenen kijken.
Hoeveel discussie en ergernis denk jij aan te kunnen de komende 10 jaar?
Ik ben gaan samenwonen met mijn vriend toen zijn kinderen 2 en 6 waren. Daar gingen uren en uren en uren van gesprekken aan vooraf over hoe we opvoeding en zorg (en de verdeling daarvan) zagen. Als wij niet op 1 lijn hadden gezeten, was ik er niet aan begonnen.
Hoeveel discussie en ergernis denk jij aan te kunnen de komende 10 jaar?
Ik ben gaan samenwonen met mijn vriend toen zijn kinderen 2 en 6 waren. Daar gingen uren en uren en uren van gesprekken aan vooraf over hoe we opvoeding en zorg (en de verdeling daarvan) zagen. Als wij niet op 1 lijn hadden gezeten, was ik er niet aan begonnen.
woensdag 23 augustus 2023 om 14:36
Hier is inderdaad niks langzaams aan. En wat bedoelt hij met dat het eigenlijk altijd goed gaat als er een nieuwe partner is? Ik hoop niet dat hij daarmee doelt op het vaak gehoorde credo "kinderen zijn flexibel". Want dat is natuurlijk onzin, kinderen hebben vaak niet veel te willen. Rode vlaggen vind ik een wat heftige term maar hij klinkt vrij egocentrisch.
woensdag 23 augustus 2023 om 14:38
Natuurlijk wel, het kost alleen wat meer tijd en moeite. Dat is het mijns inziens best waard als je het zorgvuldig wilt doen voor de kinderen.belgali schreef: ↑23-08-2023 10:58Langzaam is bij mij toch wat anders - namelijk eerst eens wat dingen samen ondernemen. Dan eens een keer een avondje/nachtje blijven. En vervolgens ook wat meer aanwezig zijn.
Maar jullie omstandigheden qua afstand laten dat niet toe. Dan snap ik wel dat het anders gaat.
Misschien zit het meer daarin. Dat het langzaam genoemd wordt, maar dat het door omstandigheden toch niet zo geleidelijk kan.
Je kan voorstellen het die eerste keer bij kennis maken te laten en dan idd in een hotelletje te blijven voor die nacht. En je de keer daarop dan wel blijft slapen. En zo gaat opbouwen.
woensdag 23 augustus 2023 om 14:41
In het algemeen is dat zeker zo, maar in dit geval zie ik toch echt dat de vader niet eens een inschatting maakt/wil maken.Destiny schreef: ↑23-08-2023 12:13Ik zie weinig bijzonders. En het klopt ook wel dat heel veel kinderen van gescheiden ouders een nieuwe partner leren kennen. Of dat goed of niet goed gaat hangt heel erg van de omstandigheden af lijkt mij.
Ik zou het stapje voor stapje doen en kijk hoe het gaat. En erop vertrouwen dat vaders en moeders hun kinderen het beste kennen en daar een goede inschatting in kunnen maken.
woensdag 23 augustus 2023 om 14:44
En voor jezelf. Je moet er als volwassenen ook aan toe zijn. Het is een one way street, zo'n introductie. En ik kan je uit eigen ervaringen vertellen dat als je eenmaal aan boord bent, je niet meer de controle hebt over hoe je invulling geeft aan je rol, de relatie tot de kinderen, etc. Kinderen geven je gewoon een rol en taken. Ik denk dat mensen echt onderschatten hoeveel invloed kinderen hebben.andnowwedance schreef: ↑23-08-2023 14:38Natuurlijk wel, het kost alleen wat meer tijd en moeite. Dat is het mijns inziens best waard als je het zorgvuldig wilt doen voor de kinderen.
woensdag 23 augustus 2023 om 14:54
Dit klinkt niet naïef. Dit klinkt als keihard in de ontkenning zitten en problemen negeren. Rode vlag ja.neemuts schreef: ↑23-08-2023 12:35Jullie reacties helpen me om dingen wat beter te scheiden. Want een aantal dingen zijn op zichzelf inderdaad niet perse een probleem, hooguit naief. Maar ik zie ze dan als rode vlag omdat ik de emoties er al aan koppel.
Als ik mijn zorgen over hoe het gaat zijn voor zijn kinderen uitspreek, en hij ze meteen wegwuift, geeft me dat het idee dat er niet goed over nagedacht is. Ook al is dat misschien wel zo. Maar dat hij me steeds weer het gevoel geeft dat ik eigenlijk vooral moeilijk doe, en doe alsof het om de kinderen gaat maar eigenlijk om mezelf, dat geeft me weinig vertrouwen. En het geeft me dan ook niet de kans om die zorgen door te spreken, en daardoor kleiner te maken (want nu kunnen ze eindeloos door mijn hoofd blijven malen, omdat ze afgekapt worden door hem als ik ze uitspreek).
Dus misschien zijn de problemen eigenlijk maar klein, maar laat is ze groot worden omdat ze geen gespreksonderwerp zijn tussen ons.
Dat hij op een matras bij hun gaat slapen is misschien wel een goed idee, en gewoon een hotel nemen ook.
Maar vooral beter met hem kunnen communiceren erover.
Wat mij ook zorgen geeft is dat zijn 4 jarige dit jaar heel moeilijk was (dwars, driftig, niet alleen willen slapen). Dat kan natuurlijk gewoon een hele normale fase van een 4 jarige zijn. En dan is dat ook prima. Maar de optie dat het ook te maken kan hebben met alle veranderingen na de scheiding, daar wil mijn partner niet eens over nadenken. Dan zegt hij gewoon meteen: nee, dat is niet het geval.
Dus er lijkt in zijn hoofd gewoon weinig ruimte te zijn voor de negatieve kant van alles. Hij bekijkt dingen vaak heel positief, wat ik ook heel fijn vind. Maar dat kan dan wel doorslaan naar naief ook, misschien.
En ik bekijk dingen weer te dramatisch waarschijnlijk. Een middenweg zou het beste zijn, dus daar moeten we zien te komen, door naar elkaar te luisteren.
En ik ken je verder niet, maar je komt in dit topic in elk geval niet dramatisch over. Laat je je niet aanpraten dat je dat bent.
.
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn
Al een account? Log dan hier in
