Relaties
alle pijlers
is het hebben van een partner geluk of een "kunst "
vrijdag 14 september 2007 om 15:30
Zou je , hoe ouder je wordt meer eisen stellen aan een toekomstige partner en is het zo dat wanneer je jong iemand leert kennen gewoon begint met "leuk "en doorgaat met elkaar zolang het "leuk "is ?
( waardoor de één bijvoorbeeld op de MAVO zit en de ander op het VWO en je later een leuk gelijkwaardig huwelijk hebt , maar als je dertig bent en je zoekt een man moet hij toch MINIMAAL dezelfde opleiding hebben genoten )
Zou het meespelen dat je je vrienden allemaal in relaties ziet zitten , zij over voornamelijk de vervelende dingen ervan klagen/ jij voornamelijk de in jouw ogen vervelende dingen ziet en jij denkt ; maar dát zoek ik dus ook ( al ) niet ? ( terwijl je vriendin fluitend afwast omdat zij liever niet strijkt en haar man fluitend strijkt , kan jij denken ; o ja hoor , vrouw aan het aanrecht ; dat dus nooit )
Waarom is de afgewezen kandidaat van de één een regelrechte catch in de ogen van een ander ?
Past op elk potje een dekseltje , zijn sommige potjes niet zo goed in het passen van de deksel , zijn sommig potjes te groot of voelen sommige potjes zich te groot ? Of zijn er een onevenredig aantal potjes en deksels ?
( waardoor de één bijvoorbeeld op de MAVO zit en de ander op het VWO en je later een leuk gelijkwaardig huwelijk hebt , maar als je dertig bent en je zoekt een man moet hij toch MINIMAAL dezelfde opleiding hebben genoten )
Zou het meespelen dat je je vrienden allemaal in relaties ziet zitten , zij over voornamelijk de vervelende dingen ervan klagen/ jij voornamelijk de in jouw ogen vervelende dingen ziet en jij denkt ; maar dát zoek ik dus ook ( al ) niet ? ( terwijl je vriendin fluitend afwast omdat zij liever niet strijkt en haar man fluitend strijkt , kan jij denken ; o ja hoor , vrouw aan het aanrecht ; dat dus nooit )
Waarom is de afgewezen kandidaat van de één een regelrechte catch in de ogen van een ander ?
Past op elk potje een dekseltje , zijn sommige potjes niet zo goed in het passen van de deksel , zijn sommig potjes te groot of voelen sommige potjes zich te groot ? Of zijn er een onevenredig aantal potjes en deksels ?
Wat gij niet wilt dat u geschiedt, doe dat ook een ander niet.
vrijdag 14 september 2007 om 15:49
quote:blijfgewoonbianca schreef op 14 september 2007 @ 15:30:
Zou je , hoe ouder je wordt meer eisen stellen aan een toekomstige partner en is het zo dat wanneer je jong iemand leert kennen gewoon begint met "leuk "en doorgaat met elkaar zolang het "leuk "is ?
( waardoor de één bijvoorbeeld op de MAVO zit en de ander op het VWO en je later een leuk gelijkwaardig huwelijk hebt , maar als je dertig bent en je zoekt een man moet hij toch MINIMAAL dezelfde opleiding hebben genoten )
Zou het meespelen dat je je vrienden allemaal in relaties ziet zitten , zij over voornamelijk de vervelende dingen ervan klagen/ jij voornamelijk de in jouw ogen vervelende dingen ziet en jij denkt ; maar dát zoek ik dus ook ( al ) niet ? ( terwijl je vriendin fluitend afwast omdat zij liever niet strijkt en haar man fluitend strijkt , kan jij denken ; o ja hoor , vrouw aan het aanrecht ; dat dus nooit )
Waarom is de afgewezen kandidaat van de één een regelrechte catch in de ogen van een ander ?
Past op elk potje een dekseltje , zijn sommige potjes niet zo goed in het passen van de deksel , zijn sommig potjes te groot of voelen sommige potjes zich te groot ? Of zijn er een onevenredig aantal potjes en deksels ?
Scherpe vragen BGB.
Voor wat betreft de opleiding van je partner op latere leeftijd: Het is niet zozeer opleiding denk ik, maar niveau door levenservaring die ook kan matchen. Ik ben hoger opgeleid, man heeft wel een goede basis maar geen hogere opleiding. Toch zitten we op gelijkwaardig niveau, door levenservaring.
Voordeel van op latere leeftijd een partner vinden is wel dat je voor jezelf scherp hebt wat je nu eigenlijk zoekt in een man. Kijkend naar mezelf, dan heb ik geleerd om de lullige kleine dingen waarover je ruzie kunt gaan maken naast me neer te leggen. Die zijn zo ongelofelijk niet belangrijk, als je wel waardering hebt voor elkaar als persoon.
Waarom vindt de één iemand een loser en is hij een lot uit de loterij voor een ander? Man X is accountant, aardig, saai, eerlijk, betrouwbaar en hecht grote waarde aan een gesettelt leven met kinderen. Vrouw A is vrijgevochten, avontuurlijk, griezelt van het idee van een 9 tot 5 baan en wil zich niet settelen. Vrouw B heeft een jeugd gehad waarin ze door onbetrouwbare ouders de halve aardkloot werd rondgesleurd en wil niets liever dan een aardige voorspelbare man. Voila: meneer X is de vleesgeworden nachtmerrie voor mevrouw A en een absolute droomprins voor mevrouw B. Alles draait om verwachtingen en in hoeverre die verwachtingen waargemaakt worden binnen een relatie.
Wat vaak wel een knelpunt kan zijn bij het vinden van een partner die echt bij je past, is dat je je fixeert op kleine (sokken in sandalen???) dingen, die voor je gevoel dan een afbreukfactor zijn. Soms is dat zo heftig, dat je de grote lijn uit het oog verliest en dus niet ziet dat die persoon goed bij je zou passen. Sommige potjes voelen zich misschien verheven boven hun potentiële deksels.
Zou je , hoe ouder je wordt meer eisen stellen aan een toekomstige partner en is het zo dat wanneer je jong iemand leert kennen gewoon begint met "leuk "en doorgaat met elkaar zolang het "leuk "is ?
( waardoor de één bijvoorbeeld op de MAVO zit en de ander op het VWO en je later een leuk gelijkwaardig huwelijk hebt , maar als je dertig bent en je zoekt een man moet hij toch MINIMAAL dezelfde opleiding hebben genoten )
Zou het meespelen dat je je vrienden allemaal in relaties ziet zitten , zij over voornamelijk de vervelende dingen ervan klagen/ jij voornamelijk de in jouw ogen vervelende dingen ziet en jij denkt ; maar dát zoek ik dus ook ( al ) niet ? ( terwijl je vriendin fluitend afwast omdat zij liever niet strijkt en haar man fluitend strijkt , kan jij denken ; o ja hoor , vrouw aan het aanrecht ; dat dus nooit )
Waarom is de afgewezen kandidaat van de één een regelrechte catch in de ogen van een ander ?
Past op elk potje een dekseltje , zijn sommige potjes niet zo goed in het passen van de deksel , zijn sommig potjes te groot of voelen sommige potjes zich te groot ? Of zijn er een onevenredig aantal potjes en deksels ?
Scherpe vragen BGB.
Voor wat betreft de opleiding van je partner op latere leeftijd: Het is niet zozeer opleiding denk ik, maar niveau door levenservaring die ook kan matchen. Ik ben hoger opgeleid, man heeft wel een goede basis maar geen hogere opleiding. Toch zitten we op gelijkwaardig niveau, door levenservaring.
Voordeel van op latere leeftijd een partner vinden is wel dat je voor jezelf scherp hebt wat je nu eigenlijk zoekt in een man. Kijkend naar mezelf, dan heb ik geleerd om de lullige kleine dingen waarover je ruzie kunt gaan maken naast me neer te leggen. Die zijn zo ongelofelijk niet belangrijk, als je wel waardering hebt voor elkaar als persoon.
Waarom vindt de één iemand een loser en is hij een lot uit de loterij voor een ander? Man X is accountant, aardig, saai, eerlijk, betrouwbaar en hecht grote waarde aan een gesettelt leven met kinderen. Vrouw A is vrijgevochten, avontuurlijk, griezelt van het idee van een 9 tot 5 baan en wil zich niet settelen. Vrouw B heeft een jeugd gehad waarin ze door onbetrouwbare ouders de halve aardkloot werd rondgesleurd en wil niets liever dan een aardige voorspelbare man. Voila: meneer X is de vleesgeworden nachtmerrie voor mevrouw A en een absolute droomprins voor mevrouw B. Alles draait om verwachtingen en in hoeverre die verwachtingen waargemaakt worden binnen een relatie.
Wat vaak wel een knelpunt kan zijn bij het vinden van een partner die echt bij je past, is dat je je fixeert op kleine (sokken in sandalen???) dingen, die voor je gevoel dan een afbreukfactor zijn. Soms is dat zo heftig, dat je de grote lijn uit het oog verliest en dus niet ziet dat die persoon goed bij je zou passen. Sommige potjes voelen zich misschien verheven boven hun potentiële deksels.
vrijdag 14 september 2007 om 16:30
Toen ik inderdaad jonger was botste je bij wijze van spreken tijdens het uitgaan gewoon tegen iemand op en was tie leuk dan zag je wel hoe het liep, zo ben ik inderdaad ook me exman tegengekomen en die relatie heeft zo 10 jr geduurd. Nu merk ik toch wel dat ik meer eisen stel bijv heeft hij een baan, een kinderwens want die heb ik ook (iets waar ik vroeger toch totaal niet mee bezig was), bij voorkeur nog geen kinderen want dan krijg je er ook nog een ex bij en houd die van dieren, want er is natuurlijk geen man waar ik me beesten voor de deur uitzet. Maar ik zal nu niet meer zo snel afknappen op oppervlakkige dingen bijv verkeerde kleding (valt altijd wat aan te doen) en als mijn vriendinnen hem niet leuk zouden vinden zou ik dat jammer vinden maar ook niet geheel onoverkomelijk terwijl ik vroeger me vriendje toch wel met andere ogen ging bekijken als ze hem echt een sukkel vonden. Maar ja of het geluk of een kunst is dat zou ik niet weten misschien van allebei wat maar iig heb ik die kunst dan nog niet onder de knieeen.
vrijdag 14 september 2007 om 16:32
Antwoord op de topictitel:
Voor mij was het vinden van mijn grote liefde puur geluk, door allerlei toevalligheden hebben we elkaar gevonden. Nu is het nog de kunst om hem houden...
Het is trouwens niet zo, dat ik omdat ik niet meer piepjong ben (30), meer m'n best doe om er een geslaagde relatie van te maken dan in mijn eerdere relaties. Het is wel zo, dat ik door mijn vorige relaties nu beter weet wat ik wel en niet zoek in een man.
Ik ken ook een stel waarvan ik denk; zoek toch een ander potje/dekseltje, jullie maken elkaar ongelukkig. Maar zij blijven vechten/ruzie maken en knokken omdat ze zogenaamd bij elkaar horen. Denk weleens dat dat aan de leeftijd ligt; dat ze bang zijn dat ze anders overschieten...
Of zijn dit helemaal geen antwoorden op je vragen?
Voor mij was het vinden van mijn grote liefde puur geluk, door allerlei toevalligheden hebben we elkaar gevonden. Nu is het nog de kunst om hem houden...
Het is trouwens niet zo, dat ik omdat ik niet meer piepjong ben (30), meer m'n best doe om er een geslaagde relatie van te maken dan in mijn eerdere relaties. Het is wel zo, dat ik door mijn vorige relaties nu beter weet wat ik wel en niet zoek in een man.
Ik ken ook een stel waarvan ik denk; zoek toch een ander potje/dekseltje, jullie maken elkaar ongelukkig. Maar zij blijven vechten/ruzie maken en knokken omdat ze zogenaamd bij elkaar horen. Denk weleens dat dat aan de leeftijd ligt; dat ze bang zijn dat ze anders overschieten...
Of zijn dit helemaal geen antwoorden op je vragen?
.
vrijdag 14 september 2007 om 16:55
Ik denk dat zsa zsa gelijk heeft; het vinden van een partner is geluk, het behouden van je relatie is een kunst!
Ik merk nu al (en ik ben pas 26) dat je op jongere leeftijd gewoon in een relatie 'beland'. Je komt elkaar tegen, vindt elkaar aantrekkelijk en het is gezellig, zoenen en dan heb je 'ineens' een relatie. Terwijl je als je wat ouder bent meer meteen gaat screenen op toekomstperspectief (bvb wel/ geen kinderen), je beter weet wat je wil en daarom ook meer voor elkaar 'kiest'. Overigens denk ik niet dat één van beide meer dan de andere optie een garantie is voor een gelukkige relatie.
Ik merk nu al (en ik ben pas 26) dat je op jongere leeftijd gewoon in een relatie 'beland'. Je komt elkaar tegen, vindt elkaar aantrekkelijk en het is gezellig, zoenen en dan heb je 'ineens' een relatie. Terwijl je als je wat ouder bent meer meteen gaat screenen op toekomstperspectief (bvb wel/ geen kinderen), je beter weet wat je wil en daarom ook meer voor elkaar 'kiest'. Overigens denk ik niet dat één van beide meer dan de andere optie een garantie is voor een gelukkige relatie.
vrijdag 14 september 2007 om 16:58
Ik denk dat je naarmate je ouder wordt niet zozeer meer, maar àndere eisen gaat stellen. Ik kon vroeger bij wijze van spreken enorm afknappen op witte sokken, maar nu boeit me dat niet meer zozeer. Ik kijk nu meer naar de inhoud dan naar de randvoorwaarden. Zo zegt opleidingsniveau me weinig, maar denkniveau des te meer. Ik ben het verder eens met PB; wat perfect is voor de een, vindt een ander drie keer niks. Dat hangt o.a. af van je eigen karakter en ervaringen, verwachtingen van een relatie, levensopvattingen, etc.
vrijdag 14 september 2007 om 17:16
Ik was nooit echt op zoek naar een relatie en zag alleen de nadelen om me heen. Mijn moeder heeft altijd gezegd dat als ik er open voor zou staan, ik ook snel een leuke vent tegen zou komen en ze heeft inderdaad gelijk gehad en ik ben al ouder dan de meeste viva lezers dus was een verstokte vrijgezel.
Ik denk dat er een heleboel dekseltjes op het zelfde potje passen en soms lijkt het te passen maar dan groeit het potje op een andere manier dan het dekseltje en dan groeien ze uit elkaar. Het pas niet meer maar dan vinden ze wel weer een andere combi die wel past.
Ik denk dat er een heleboel dekseltjes op het zelfde potje passen en soms lijkt het te passen maar dan groeit het potje op een andere manier dan het dekseltje en dan groeien ze uit elkaar. Het pas niet meer maar dan vinden ze wel weer een andere combi die wel past.
vrijdag 14 september 2007 om 17:37
quote:eranma schreef op 14 september 2007 @ 17:16:
Ik denk dat er een heleboel dekseltjes op het zelfde potje passen .
Dit is waar. Sociologisch onderzoek heeft aangetoond dat er meerdere personen geschikt voor elkaar zijn. Een stelregel zegt dat als iemand voor 80% bij je past, dat je dan een hele gelukkige relatie kunt opbouwen. Als er tenminste in de ontbrekende 20% geen dealbreakers zitten.
Ik denk dat je, naarmate je ouder wordt, gewoon andere prioriteiten gaat stellen. Een 18-jarige droomt misschien nog van Brad Pitt, maar voor iemand van 32 die al -tig keer bedonderd is door een mooie vriend, zal innerlijk zwaarder gaan wegen dan een Brad Pitt-look. Alhoewel er natuurlijk wel een fysieke klik moet zijn.
Ik denk dat er een heleboel dekseltjes op het zelfde potje passen .
Dit is waar. Sociologisch onderzoek heeft aangetoond dat er meerdere personen geschikt voor elkaar zijn. Een stelregel zegt dat als iemand voor 80% bij je past, dat je dan een hele gelukkige relatie kunt opbouwen. Als er tenminste in de ontbrekende 20% geen dealbreakers zitten.
Ik denk dat je, naarmate je ouder wordt, gewoon andere prioriteiten gaat stellen. Een 18-jarige droomt misschien nog van Brad Pitt, maar voor iemand van 32 die al -tig keer bedonderd is door een mooie vriend, zal innerlijk zwaarder gaan wegen dan een Brad Pitt-look. Alhoewel er natuurlijk wel een fysieke klik moet zijn.
vrijdag 14 september 2007 om 18:07
Je moet geen avonturiers op de modeltreinclub zoeken en degelijke mannen op maandagnacht in de kroeg. Uiteraard zijn er ook avonturiers op de modelclub, maar het zijn er niet zoveel.
Ik vind het opvallend, dat de ideale man vaak "spannend" moet zijn, maar dat er dan ook geklaagd wordt, dat die spannende man wat te vaak buiten zijn b(r)oekje gaat. Of ander on-respectvol gedrag vertoond.
Ik denk dat het de kunst is om eerst met verstand de juiste mannen tegen te komen, om daarna je gevoel te laten meespreken of je met die man gelukkig kunt worden.
Ik vind het opvallend, dat de ideale man vaak "spannend" moet zijn, maar dat er dan ook geklaagd wordt, dat die spannende man wat te vaak buiten zijn b(r)oekje gaat. Of ander on-respectvol gedrag vertoond.
Ik denk dat het de kunst is om eerst met verstand de juiste mannen tegen te komen, om daarna je gevoel te laten meespreken of je met die man gelukkig kunt worden.
vrijdag 14 september 2007 om 18:29
Leuk topic!
Ik denk niet dat het hebben van een partner alleen een kwestie is van geluk, je zult samen toch ook aan een relatie moeten werken. Ik merk wel aan mezelf dat als ik iemand leer kennen én die persoon bezit één van de eigenschappen waar ik een hekel aan heb, ik het contact meteen afbreek. Ik kan bijvoorbeeld niet tegen claimende mannen en zo'n soort relatie wil ik niet. Als je zoiets al vanaf het begin ziet, merk je meteen dat dat in je relatie enorm door gaat werken en dat je daar ruzies over gaat krijgen en dan zie ik er liever vanaf. Natuurlijk zijn er verder wel andere eigenschappen waaraan mijn partner 'moet' voldoen maar ik vind het zelf niet zo heel veel, het zijn alleen eigenschappen die bij mijn karakter passen en op mijn karakter aansluiten.
Groetjes Kikkerjet
Ik denk niet dat het hebben van een partner alleen een kwestie is van geluk, je zult samen toch ook aan een relatie moeten werken. Ik merk wel aan mezelf dat als ik iemand leer kennen én die persoon bezit één van de eigenschappen waar ik een hekel aan heb, ik het contact meteen afbreek. Ik kan bijvoorbeeld niet tegen claimende mannen en zo'n soort relatie wil ik niet. Als je zoiets al vanaf het begin ziet, merk je meteen dat dat in je relatie enorm door gaat werken en dat je daar ruzies over gaat krijgen en dan zie ik er liever vanaf. Natuurlijk zijn er verder wel andere eigenschappen waaraan mijn partner 'moet' voldoen maar ik vind het zelf niet zo heel veel, het zijn alleen eigenschappen die bij mijn karakter passen en op mijn karakter aansluiten.
Groetjes Kikkerjet
vrijdag 14 september 2007 om 20:52
vrijdag 14 september 2007 om 21:03
quote:blijfgewoonbianca schreef op 14 september 2007 @ 15:30:
Zou je , hoe ouder je wordt meer eisen stellen aan een toekomstige partner en is het zo dat wanneer je jong iemand leert kennen gewoon begint met "leuk "en doorgaat met elkaar zolang het "leuk "is ?
( waardoor de één bijvoorbeeld op de MAVO zit en de ander op het VWO en je later een leuk gelijkwaardig huwelijk hebt , maar als je dertig bent en je zoekt een man moet hij toch MINIMAAL dezelfde opleiding hebben genoten )
Zou het meespelen dat je je vrienden allemaal in relaties ziet zitten , zij over voornamelijk de vervelende dingen ervan klagen/ jij voornamelijk de in jouw ogen vervelende dingen ziet en jij denkt ; maar dát zoek ik dus ook ( al ) niet ? ( terwijl je vriendin fluitend afwast omdat zij liever niet strijkt en haar man fluitend strijkt , kan jij denken ; o ja hoor , vrouw aan het aanrecht ; dat dus nooit )
Waarom is de afgewezen kandidaat van de één een regelrechte catch in de ogen van een ander ?
Past op elk potje een dekseltje , zijn sommige potjes niet zo goed in het passen van de deksel , zijn sommig potjes te groot of voelen sommige potjes zich te groot ? Of zijn er een onevenredig aantal potjes en deksels ?
Wat een leuke topics open je toch, Bianc!
Ik denk dat je als je ouder wordt in sommige opzichten méér eisen stelt, maar in andere weer minder. Je hebt wat minder tijd om aan te kloten, waar je als puber/adolescent gewoon al blij bent met het feit dat je een vriendje hebt en met dat vriendje niks meer doet dan een beetje samen rondhangen, hebje als volwassene nu eenmaal ook gewoon een leven met heel veel verantwoordelijkheden. Die moet je om dat vriendje heen zien te passen, of hem ertussen zien te frutten, en dan vallen dingen die je "vroegah" echt geen reden had gevonden om af te knappen sneller op. Waar je als 21-jarige die laagopgeleide man retespannend en lekker vindt, en het niet zoveel uitmaakt dat je nooit eens lekker over politiek kunt lullen omdat je nu eenmaal toch de meeste tijd zoenend en in de kroeg/disco/voor de buis doorbrengt, heb je als 31 jarige een heel ander leven met grotemensenzorgen en dan vind je het ineens wél irritant dat hij niet met je mee kan denken omdat hij nooit de krant leest en dus ook niet heeft meegekregen dat je werkgever middenin een fusie zit / de kinderopvangtoeslag afgeschaft gaat worden/ de medicijnen voor je zieke kind uit de basisverzekering gegooid gaan worden.
Aan de andere kant ga je in sommige opzichten dus ook minder eisen stellen. Die foute broek waarop je 10 jaar geleden iemand acuut gedumpt had, die wordt wat minder belangrijk. En voor sommige mensen geldt zelfs dat hoe langer de vrijgezelle status duurt, hoe meer eisen er aan de wilgen gehangen worden, de eerste die dan hapt wordt vader/moeder van de kindjes.
Ik denk dus dat je met het verstrijken der jaren veranderende behoeften krijgt en dat je als je jong elkaar leert kennen sámen die behoeften verandert. Was je vrijgezel geweest dan had je nooit gedacht aan vakanties in Center Parcs, nu je al 10 jaar een relatie hebt is het ineens "wij" vinden Lloret niet meer zo leuk.
En voor wat betreft die potjes: ik heb wel eens gelezen dat voor mannen ( en wellicht ook voor vrouwen, ik denk dat dat voor mij namelijk ook geldt) dat het eisenpakket niet zozeer te maken heeft met echte eisen, maar puur met "eraan toe zijn om te settelen". Dus vandaar dat man X tegen vriendin A zegt dat hij geen kinderen wil, maar 6 maanden later vriendin B zwanger is. Dat het dus meer een kwestie is van "op het juiste moment op de juiste plaats zijn" dan "op ieder potje past een dekseltje".
(Sorry als ik warrig ben, heb moeite met formuleren vandaag).
Zou je , hoe ouder je wordt meer eisen stellen aan een toekomstige partner en is het zo dat wanneer je jong iemand leert kennen gewoon begint met "leuk "en doorgaat met elkaar zolang het "leuk "is ?
( waardoor de één bijvoorbeeld op de MAVO zit en de ander op het VWO en je later een leuk gelijkwaardig huwelijk hebt , maar als je dertig bent en je zoekt een man moet hij toch MINIMAAL dezelfde opleiding hebben genoten )
Zou het meespelen dat je je vrienden allemaal in relaties ziet zitten , zij over voornamelijk de vervelende dingen ervan klagen/ jij voornamelijk de in jouw ogen vervelende dingen ziet en jij denkt ; maar dát zoek ik dus ook ( al ) niet ? ( terwijl je vriendin fluitend afwast omdat zij liever niet strijkt en haar man fluitend strijkt , kan jij denken ; o ja hoor , vrouw aan het aanrecht ; dat dus nooit )
Waarom is de afgewezen kandidaat van de één een regelrechte catch in de ogen van een ander ?
Past op elk potje een dekseltje , zijn sommige potjes niet zo goed in het passen van de deksel , zijn sommig potjes te groot of voelen sommige potjes zich te groot ? Of zijn er een onevenredig aantal potjes en deksels ?
Wat een leuke topics open je toch, Bianc!
Ik denk dat je als je ouder wordt in sommige opzichten méér eisen stelt, maar in andere weer minder. Je hebt wat minder tijd om aan te kloten, waar je als puber/adolescent gewoon al blij bent met het feit dat je een vriendje hebt en met dat vriendje niks meer doet dan een beetje samen rondhangen, hebje als volwassene nu eenmaal ook gewoon een leven met heel veel verantwoordelijkheden. Die moet je om dat vriendje heen zien te passen, of hem ertussen zien te frutten, en dan vallen dingen die je "vroegah" echt geen reden had gevonden om af te knappen sneller op. Waar je als 21-jarige die laagopgeleide man retespannend en lekker vindt, en het niet zoveel uitmaakt dat je nooit eens lekker over politiek kunt lullen omdat je nu eenmaal toch de meeste tijd zoenend en in de kroeg/disco/voor de buis doorbrengt, heb je als 31 jarige een heel ander leven met grotemensenzorgen en dan vind je het ineens wél irritant dat hij niet met je mee kan denken omdat hij nooit de krant leest en dus ook niet heeft meegekregen dat je werkgever middenin een fusie zit / de kinderopvangtoeslag afgeschaft gaat worden/ de medicijnen voor je zieke kind uit de basisverzekering gegooid gaan worden.
Aan de andere kant ga je in sommige opzichten dus ook minder eisen stellen. Die foute broek waarop je 10 jaar geleden iemand acuut gedumpt had, die wordt wat minder belangrijk. En voor sommige mensen geldt zelfs dat hoe langer de vrijgezelle status duurt, hoe meer eisen er aan de wilgen gehangen worden, de eerste die dan hapt wordt vader/moeder van de kindjes.
Ik denk dus dat je met het verstrijken der jaren veranderende behoeften krijgt en dat je als je jong elkaar leert kennen sámen die behoeften verandert. Was je vrijgezel geweest dan had je nooit gedacht aan vakanties in Center Parcs, nu je al 10 jaar een relatie hebt is het ineens "wij" vinden Lloret niet meer zo leuk.
En voor wat betreft die potjes: ik heb wel eens gelezen dat voor mannen ( en wellicht ook voor vrouwen, ik denk dat dat voor mij namelijk ook geldt) dat het eisenpakket niet zozeer te maken heeft met echte eisen, maar puur met "eraan toe zijn om te settelen". Dus vandaar dat man X tegen vriendin A zegt dat hij geen kinderen wil, maar 6 maanden later vriendin B zwanger is. Dat het dus meer een kwestie is van "op het juiste moment op de juiste plaats zijn" dan "op ieder potje past een dekseltje".
(Sorry als ik warrig ben, heb moeite met formuleren vandaag).
Am Yisrael Chai!
vrijdag 14 september 2007 om 21:10
Juist om die redenen pleit ik ook bij mijn kinderen ervoor, dat ze flink gaan daten zodra ze de leeftijd ervoor hebben. Zelf ben ik op heel jonge leeftijd met mijn eerste serieuze vriendje getrouwd, en hoewel ik daar geen moment spijt van heb gehad en hij mijn Grote Liefde is, vind ik het soms weleens jammer dat ik niet wat meer gefladderd heb. "Toevallig" is het bij mij en mijn man goed uitgepakt, maar het is heel normaal om wat relaties te hebben voordat je je gaat settlen, zodat je weet wat je wel en wat je niet belangrijk vindt in een partner.
.
vrijdag 14 september 2007 om 21:46
Het hebben van een partner is een keuze. Het hebben van een fijne relatie waarin jij je "geluk" voelt een kunst. Maar ja, wat is geluk voelen? Ik heb vaak gedacht me heel gelukkig te voelen binnen mijn relatie, maar zit nu in een periode waarbij ik me af vraag of dat ooit zo is geweest.
Net als mariannanas ben ik ook nog steeds bij mijn jeugdliefde en wenste ik nu ook wat meer gefladderd te hebben. Je zou denken; leuk dat de eerste gelijk de juiste is, maar eigenlijk is dat niet zo. Je vraagt je eigenlijk steeds af of je wel de juiste keuze maakt door te blijven.
Net als mariannanas ben ik ook nog steeds bij mijn jeugdliefde en wenste ik nu ook wat meer gefladderd te hebben. Je zou denken; leuk dat de eerste gelijk de juiste is, maar eigenlijk is dat niet zo. Je vraagt je eigenlijk steeds af of je wel de juiste keuze maakt door te blijven.
vrijdag 14 september 2007 om 22:00
Sofia: dat heb ik niet. Ik weet wél heel erg zeker de juiste keuze gemaakt te hebben, daaraan twijfel ik geen moment. In mijn geval was de eerste dus wel degelijk de juiste, het is meer dat ik soms denk: wat jammer dat ik nu nooit meer, voor de rest van mijn leven, ongebreideld verliefd mag worden. Of nou ja, natuurlijk mag dat wel, maar je mag er niets mee doen 
)
Overigens denk ik ook dat mijn man en ik heel hard hebben gewerkt om het tussen ons te laten werken, zeg maar. We kregen al heel vroeg -ongepland- een baby en zaten dus nog in de opbouwfase van onze relatie. Alle zaken waar wij tegenaan liepen, en die ik in een vrijblijvender relatie misschien een absolute deal-breaker zou hebben gevonden, hebben we opgelost door veel te praten en ook soms gewoon te accepteren dat de ander is zoals-ie is.
)Overigens denk ik ook dat mijn man en ik heel hard hebben gewerkt om het tussen ons te laten werken, zeg maar. We kregen al heel vroeg -ongepland- een baby en zaten dus nog in de opbouwfase van onze relatie. Alle zaken waar wij tegenaan liepen, en die ik in een vrijblijvender relatie misschien een absolute deal-breaker zou hebben gevonden, hebben we opgelost door veel te praten en ook soms gewoon te accepteren dat de ander is zoals-ie is.
.
vrijdag 14 september 2007 om 22:33
vrijdag 14 september 2007 om 22:52
quote:shapeshifter schreef op 14 september 2007 @ 20:52:
Ik heb een andere vraag: moet je een partner hebben om gelukkig te zijn?Van mij niet , hoor Is alleen zijn een kunst?Helemaal niet , juist Die de meeste mensen niet goed beoefenen en daarom maar een partner zoeken? Ik denk dat veel mensen inderdaad niet graag alleen zijn , ja ....zal ook wel biologisch "horen " om stelletjes te maken
Waarom deze vraag van TO alsof het een enorm issue is hoe aan een partner te komen? Kijk maar naar het aantal topics wat er is met de vraag hoe aan de man/vrouw te komen .
Ik heb een andere vraag: moet je een partner hebben om gelukkig te zijn?Van mij niet , hoor Is alleen zijn een kunst?Helemaal niet , juist Die de meeste mensen niet goed beoefenen en daarom maar een partner zoeken? Ik denk dat veel mensen inderdaad niet graag alleen zijn , ja ....zal ook wel biologisch "horen " om stelletjes te maken
Waarom deze vraag van TO alsof het een enorm issue is hoe aan een partner te komen? Kijk maar naar het aantal topics wat er is met de vraag hoe aan de man/vrouw te komen .
Wat gij niet wilt dat u geschiedt, doe dat ook een ander niet.
vrijdag 14 september 2007 om 22:58
Raar is dat..............blij zijn met je jeugdliefde , maar toch voor je kinderen wat anders wensen.......... Is dat dan omdat je ergens NU wel zou willen weten hoe het zou zijn met een ander ?
Ik heb dat ook , hoor.......ook met mijn eerste echte vriendje getrouwd .
@Fash ; ik weet niet of het slechts een kwestie is van juiste tijd , juiste plaats.......... ik denk toch ook dat de juiste persoon maakt dat het inééns de juiste tijd IS .
Ik heb dat ook , hoor.......ook met mijn eerste echte vriendje getrouwd .
@Fash ; ik weet niet of het slechts een kwestie is van juiste tijd , juiste plaats.......... ik denk toch ook dat de juiste persoon maakt dat het inééns de juiste tijd IS .
Wat gij niet wilt dat u geschiedt, doe dat ook een ander niet.
vrijdag 14 september 2007 om 23:00
quote:sofia123 schreef op 14 september 2007 @ 21:46:
Net als mariannanas ben ik ook nog steeds bij mijn jeugdliefde en wenste ik nu ook wat meer gefladderd te hebben. Je zou denken; leuk dat de eerste gelijk de juiste is, maar eigenlijk is dat niet zo. Je vraagt je eigenlijk steeds af of je wel de juiste keuze maakt door te blijven.Maar stel dat je er tien uitprobeert.......wie zegt dan dat nummer elf je niet nog gelukkiger had kunnen maken ?
Net als mariannanas ben ik ook nog steeds bij mijn jeugdliefde en wenste ik nu ook wat meer gefladderd te hebben. Je zou denken; leuk dat de eerste gelijk de juiste is, maar eigenlijk is dat niet zo. Je vraagt je eigenlijk steeds af of je wel de juiste keuze maakt door te blijven.Maar stel dat je er tien uitprobeert.......wie zegt dan dat nummer elf je niet nog gelukkiger had kunnen maken ?
Wat gij niet wilt dat u geschiedt, doe dat ook een ander niet.
vrijdag 14 september 2007 om 23:27
Jeetje zeg...
veel stof tot nadenken.
Ik persoonlijk vind niet dat opleidingsniveau meespeelt bij het zoeken/ houden van een partner. Ik vind een EQ belangrijker en ook dat we dezelfde intresses hebben.... dan heb ik het niet alleen over dezelfde muziek maar ook over 'welke kant kijken we op' 'hoe staan we in het leven'
Ik zou niet met een man kunnen zijn die alleen maar negatief is...
Verder denk ik dat er inderdaad voor ieder potje een dekseltje is maar dat je wel het geluk moet hebben om die deksel te herkennen en om hem helemaal passend te maken.
Als ik naar mezelf kijk ben ik in mijn relarie nu 100% een ander mens dan in mijn vorige relatie, en dat komt niet doordat ik mezelf verander maar omdat ik mezelf aanpas en zorg dat hij nu het beste in me naar boven haalt.
En als ik heel eerlijk ben heb ik wel een partner nodig om gelukkig te zijn. Ik had het liever niet egzegd en als ik geen partner heb ben ik absoluut niet ongelukkig maar ik vind het heeeerlijk om iemand te hebben om alles mee te delen. Natuurlijk kan dat met vriendinnen ook maar wat als die wel allemaal voorzien zijn van een deksel...
veel stof tot nadenken.
Ik persoonlijk vind niet dat opleidingsniveau meespeelt bij het zoeken/ houden van een partner. Ik vind een EQ belangrijker en ook dat we dezelfde intresses hebben.... dan heb ik het niet alleen over dezelfde muziek maar ook over 'welke kant kijken we op' 'hoe staan we in het leven'
Ik zou niet met een man kunnen zijn die alleen maar negatief is...
Verder denk ik dat er inderdaad voor ieder potje een dekseltje is maar dat je wel het geluk moet hebben om die deksel te herkennen en om hem helemaal passend te maken.
Als ik naar mezelf kijk ben ik in mijn relarie nu 100% een ander mens dan in mijn vorige relatie, en dat komt niet doordat ik mezelf verander maar omdat ik mezelf aanpas en zorg dat hij nu het beste in me naar boven haalt.
En als ik heel eerlijk ben heb ik wel een partner nodig om gelukkig te zijn. Ik had het liever niet egzegd en als ik geen partner heb ben ik absoluut niet ongelukkig maar ik vind het heeeerlijk om iemand te hebben om alles mee te delen. Natuurlijk kan dat met vriendinnen ook maar wat als die wel allemaal voorzien zijn van een deksel...
vrijdag 14 september 2007 om 23:40
