Relaties
alle pijlers
Is het nu aan of uit?
vrijdag 27 juli 2007 om 13:08
Hoi allemaal,
Heb t gevoel alsof er een baksteen in mn maag ligt...
Ik woon samen met mn vriend....en afgelopen maandagavond laat hebben we het uitgemaakt met elkaar...Sindsdien hebben we er niet meer over gepraat en gaan we verder met de dingen alsof er niets gebeurd is...Dus ook op lichamelijk vlak.
Nu heb ik zoveel gemengde gevoelens...weet niet wat ik wil, of ik hier wel achter sta...heb echt een naar gevoel van binnen. Verdriet, onmacht.
Hij vroeg aan mij of ik het tegen hem wilde zeggen als me iets dwars zat, voor hem en voor mij...dat hij dat zelf ook doet. Hij wilde weten waarom precies ik verdriet heb. Hij zegt niks, dus ja...ik weet niet wat er nu in hem omgaat...en hij ook niet bij mij.
Er moet snel wat gebeuren...weet niet goed wat beter is, het even laten betijen of direct gaan praten. Ik durf het gesprek niet goed aan te gaan. Ben bang voor wat er gaat gebeuren :(
Heb t gevoel alsof er een baksteen in mn maag ligt...
Ik woon samen met mn vriend....en afgelopen maandagavond laat hebben we het uitgemaakt met elkaar...Sindsdien hebben we er niet meer over gepraat en gaan we verder met de dingen alsof er niets gebeurd is...Dus ook op lichamelijk vlak.
Nu heb ik zoveel gemengde gevoelens...weet niet wat ik wil, of ik hier wel achter sta...heb echt een naar gevoel van binnen. Verdriet, onmacht.
Hij vroeg aan mij of ik het tegen hem wilde zeggen als me iets dwars zat, voor hem en voor mij...dat hij dat zelf ook doet. Hij wilde weten waarom precies ik verdriet heb. Hij zegt niks, dus ja...ik weet niet wat er nu in hem omgaat...en hij ook niet bij mij.
Er moet snel wat gebeuren...weet niet goed wat beter is, het even laten betijen of direct gaan praten. Ik durf het gesprek niet goed aan te gaan. Ben bang voor wat er gaat gebeuren :(
vrijdag 27 juli 2007 om 13:12
Lieve Terya,
Ten eerste heel veel sterkte!
De enige manier waarop die baksteen weggaat is praten praten praten met hem..het klinkt alsof jullie voorheen goed konden praten.
Je zegt dat je bang bent voor wat er gaat gebeuren, waarvoor ben je bang?
Dat het sneller uitgaat als je met hem praat/dat je dingen tussen jullie verpest?
Dat denk ik namelijk niet. Je twijfelt over de beslissing en wil misschien bij hem blijven, dan is het heel erg belangrijk om dat zo snel moeglijk te bespreken. Doodzwijgen kan je dit niet, en nu niet praten verpest veel meer.
*;
Ten eerste heel veel sterkte!
De enige manier waarop die baksteen weggaat is praten praten praten met hem..het klinkt alsof jullie voorheen goed konden praten.
Je zegt dat je bang bent voor wat er gaat gebeuren, waarvoor ben je bang?
Dat het sneller uitgaat als je met hem praat/dat je dingen tussen jullie verpest?
Dat denk ik namelijk niet. Je twijfelt over de beslissing en wil misschien bij hem blijven, dan is het heel erg belangrijk om dat zo snel moeglijk te bespreken. Doodzwijgen kan je dit niet, en nu niet praten verpest veel meer.
*;
vrijdag 27 juli 2007 om 13:15
Hoi Terya, ik weet niet hoe oud je bent maar schat in dat je rond de twintig bent en wellicht jonger. Het klinkt alsof je hardstikke onzeker bent en dat is nogal logisch.
Als je het maandag " uit hebt gemaakt" wat bedoel je daar dan precies mee? Het klinkt alsof jullie een fikse ruzie hebben gehad maar niet meer dan dat. Oh en als een ruzie nog niet is bijgelegd of uitgesproken wat jou betreft zou ik ook niet met je vriend naar bed gaan (tenminste, ik ga ervan uit dat je dat bedoelt met "ook op lichamelijk vlak" gewoon doorgaan)
Gewoon gaan praten met je vriend. Enne... als het echt uit is dan woon je echt niet meer samen hoor, dan heeft 1 van de 2 al lang en breed zijn biezen gepakt!!! sterkte verder.
Als je het maandag " uit hebt gemaakt" wat bedoel je daar dan precies mee? Het klinkt alsof jullie een fikse ruzie hebben gehad maar niet meer dan dat. Oh en als een ruzie nog niet is bijgelegd of uitgesproken wat jou betreft zou ik ook niet met je vriend naar bed gaan (tenminste, ik ga ervan uit dat je dat bedoelt met "ook op lichamelijk vlak" gewoon doorgaan)
Gewoon gaan praten met je vriend. Enne... als het echt uit is dan woon je echt niet meer samen hoor, dan heeft 1 van de 2 al lang en breed zijn biezen gepakt!!! sterkte verder.
vrijdag 27 juli 2007 om 13:17
Toch het gesprek aangaan Terya! Als jij niet praat, en hij ook al niet...gaat je dit weken achtervolgen. ( en maar met die baksteen in je maag...) Heb het gevoel dat jullie beiden binnenvetters zijn. Zeg tegen hem dat dit op deze manier niet verder gaat, en dat er echt gepraat moet worden.
Meer kan ik even niet bedenken om je te adviseren...
Succes! Xan
vrijdag 27 juli 2007 om 18:20
Bedankt voor jullie snelle reacties!! Erg fijn dat jullie me steunen met jullie gedachtes :)@ Lulubell:Wij wonen samen sinds een half jaar.@ Bibi:Klopt. Normaal kunnen we ook goed praten. We hebben ook geen ruzie ofzo gehad. Aanleiding was het weekend. Ik zit de laatste tijd in een dip en dit werkt niet echt lekker in de relatie. Ik heb wat moeite dingen achter me te laten en ook met het nemen van beslissingen wat betreft de toekomst. En afgelopen weekend was ik best ff in de war. Redenen: ik had onenigheid met een familielid, wat gelukkig is bijgelegd en ik kreeg te horen dat mn ex een nieuwe vriendin had. Mijn vriend merkte gelijk aan mij dat er wat was…ik kon eigenlijk niet goed praten over wat t was..Soms word ik dan liever ff met rust gelaten, dat ik t in mn eentje verwerk. Na een paar dagen is t dan wel weer ok. Ben bang om dingen kapot te maken als ik dingen uitspreek. Maar mn vriend kan niet tegen onzekerheid en trekt t dan eruit. En dan kan ik soms dingen zeggen waar ik niet goed over nagedacht heb. En vervolgens trekt mijn vriend dan de conclusie dat t niet werkt tussen ons.Misschien ben ik gewoon bang om van hem te horen dat hij echt niet meer wil. Maar wil ik zelf nog wel eigenlijk?@Sartan:Dat ik me onzeker voel in deze situatie klopt, maar ben wel al ouder dan jij inschat ;)Wat ik bedoel met het uitmaken - Mijn vriend vroeg aan mij: ‘Hoe zit t nu tussen ons?’ (Nadat ik in t weekend dus wat dingen eruit gefloept had ). Hij zei dat hij wilde weten wat mijn gedachten waren…Ik voelde me voor t blok gezet en heb toen een paar dingen gezegd waarop hij toen zei dat hij voor zichzelf besloten had om ermee te stoppen. Dingen die ik onder andere zei: dat ik afgelopen maand een paar keer heb getwijfeld om het uit te maken. En dat mijn gevoel voor hem niet zo was als dat ik t wilde. Ook dat ik het gevoel had dat ik er niet 100% voor ging (komt door bepaalde dingen waar hij me mee gekwetst heeft). Hij zei dat hij dat bij mij aanvoelde. Ik heb t idee dat ik hem te veel vergelijk met mijn ex, waar ik een heel close band mee had. Ik kon alles bespreken met hem en hoefde niet bang te zijn dat hij me dan minder leuk zou vinden of dat het in m’n nadeel zou werken. Hij ging helemaal voor mij….Bij mijn huidige vriend heb ik t gevoel dat ik heel leuk moet zijn, en goed beslissingen moet kunnen nemen, ik voel een soort druk…ik mis een stukje waardering ofzo. Met mijn ex wil ik trouwens geen relatie meer! Dat heb ik zelf lange tijd geleden uitgemaakt, maar ik mis wel de diepe connectie die ik met hem voelde in mijn nieuwe relatie. Het is ook niet fair van mij om het te vergelijken, elke relatie is anders.Wat ik tegen hem gezegd had was niet leuk, kwetsend, maar voor mij betekende het niet dat ik per se wilde stoppen, alleen wel dat er dingen moesten veranderen. Maar nu ik er zelf zo over nadenk…als ik dat soort dingen zou horen…tja, logisch dat hij dan misschien ook denkt van laat maar. Ik ben niet zo goed in dingen handig verwoorden. Ik durf niet goed naar mijn eigen gevoel te kijken en vind het heel moeilijk om dit soort beslissingen te nemen. Ook als ik weet dat t beter is. En nu ook..ik zit in een tweestrijd en weet niet welke kant ik op moet gaan, naar welk stemmetje in mijn hoofd ik moet luisteren. @Xander:Ja, dat voelt ook raar en anders. Lichamelijk bedoel ik zoenen, knuffelen en sex mee. Dat dat er nog steeds is. We zijn beiden niet heel open in gevoelens. Er wordt wel gepraat, maar ik denk dat we alle twee wel bang zijn om helemaal open te zijn. Net zijn we nog even de stad in geweest. Hij vroeg me opeens of ik hem miste. Ik word dan gelijk verdrietig…Ik heb t gevoel alsof ik te weinig voor mezelf denk, hem laat bepalen...Dat komt doordat hij meer durft te zeggen dan ik. Ik durf dat niet te vragen aan hem.Ik weet dat praten nu de beste optie is, maar ik ben bang dat hij t wel best zo vind. Dat hij het niet erg vind en opgelucht is dat t uit is...Afgelopen weekend wilde ik t zelf niet meer..maar nu voel ik me heel verdrietig en wil ik dat t allemaal weer goed is :(
zaterdag 28 juli 2007 om 14:05
allereerst sterkte.
Ik begrijp dat je nu dus zeker weet dat hte over is tussen jullie?
Is dat wat jullie allebei willen?? Uit je schrijven hierboven werd me niet helemaal duidelijk of jij het ook niet meer zag zitten.
Lijkt me iig wel goed voor beiden om niet samen in huis te zitten, iig voorlopig een van beiden even ergens anders , dan kunnen jullie ook beter nadenken hoe t verder moet gaan.
Ik begrijp dat je nu dus zeker weet dat hte over is tussen jullie?
Is dat wat jullie allebei willen?? Uit je schrijven hierboven werd me niet helemaal duidelijk of jij het ook niet meer zag zitten.
Lijkt me iig wel goed voor beiden om niet samen in huis te zitten, iig voorlopig een van beiden even ergens anders , dan kunnen jullie ook beter nadenken hoe t verder moet gaan.
zaterdag 28 juli 2007 om 14:31
Lieve Terya,
Mijn vriend en ik hebben ook een half jaar samengewoond en dat is ook uit nu... Noodgedwongen delen we het huis nog, maar omdat hij doordeweeks voor zijn werk altijd in het buitenland is, is dat nog redelijk te doen.
Ik ben wel op zoek naar iets anders, maar voordat ik met hem ging samenwonen had ik, na ruim 5 jaar inschrijving, eindelijk een sociale huurwoning (ik woon in de Randstad) en dat kan ik nu dus wel op m'n buik schrijven.
Financieel en emotioneel is het erg moeilijk voor me. Het is een rottijd waar je doorheen moet, ik weet precies hoe je je voelt. Je gaat niet samenwonen met de gedachte dat het een half jaar later weer over is...
Heel veel sterkte! *;
Liefs, Suzanne
Mijn vriend en ik hebben ook een half jaar samengewoond en dat is ook uit nu... Noodgedwongen delen we het huis nog, maar omdat hij doordeweeks voor zijn werk altijd in het buitenland is, is dat nog redelijk te doen.
Ik ben wel op zoek naar iets anders, maar voordat ik met hem ging samenwonen had ik, na ruim 5 jaar inschrijving, eindelijk een sociale huurwoning (ik woon in de Randstad) en dat kan ik nu dus wel op m'n buik schrijven.
Financieel en emotioneel is het erg moeilijk voor me. Het is een rottijd waar je doorheen moet, ik weet precies hoe je je voelt. Je gaat niet samenwonen met de gedachte dat het een half jaar later weer over is...
Heel veel sterkte! *;
Liefs, Suzanne
zaterdag 28 juli 2007 om 15:07
Ja het is nu zeker uit. Ik weet nu hoe mijn vriend erover denkt. Hij zegt te denken dat we als vrienden een betere relatie zullen hebben met elkaar :(
Dit klinkt misschien alsof we een slechte relatie hebben met elkaar, maar dat is helemaal niet zo. Hij zegt dat hij aan me ziet dat ik pijn met me meedraag uit het verleden wat een negatieve invloed heeft op mijn gedrag. Hij denkt mij beter te kunnen steunen als een gewone vriend.
Ik vind het rot dat hij mij als soort van probleemgeval ziet die geholpen moet worden.
Hoewel we t samen hebben uitgemaakt, wil ik t nu eigenlijk helemaal niet. Dit voelt zo naar! We zijn ook hele goede maatjes eigenlijk en ook dat wil ik niet kwijt. Als we een goed gesprek hebben merk ik ook weer dat ik hem eigenlijk zo lief vind en geef ik mezelf de grotendeels de schuld dat het nu uit is. Aan de andere kant ben ik gekwetst, omdat hij t opgeeft. Ik wil t niet opgeven!
@Suzanne:
Voor jou ook veel sterkte!! Het is net wat je zegt; er komen meer dingen bij kijken door t samenwonen. Ga jij op zoek naar iets nieuws of je vriend? Hoe lang is t uit tussen jullie dan? En is dat van beide kanten gekomen? Het is zo onwerkelijk hè, dat t na een half jaar samenwonen weer uit is...:( Ik heb ook niet direct opties waar ik gelijk heen zou kunnen. Mn vriend zegt dat hij me niet zal laten vallen en dat we in overleg zorgen dat we beide een goed plekje voor onszelf vinden.
Dit klinkt misschien alsof we een slechte relatie hebben met elkaar, maar dat is helemaal niet zo. Hij zegt dat hij aan me ziet dat ik pijn met me meedraag uit het verleden wat een negatieve invloed heeft op mijn gedrag. Hij denkt mij beter te kunnen steunen als een gewone vriend.
Ik vind het rot dat hij mij als soort van probleemgeval ziet die geholpen moet worden.
Hoewel we t samen hebben uitgemaakt, wil ik t nu eigenlijk helemaal niet. Dit voelt zo naar! We zijn ook hele goede maatjes eigenlijk en ook dat wil ik niet kwijt. Als we een goed gesprek hebben merk ik ook weer dat ik hem eigenlijk zo lief vind en geef ik mezelf de grotendeels de schuld dat het nu uit is. Aan de andere kant ben ik gekwetst, omdat hij t opgeeft. Ik wil t niet opgeven!
@Suzanne:
Voor jou ook veel sterkte!! Het is net wat je zegt; er komen meer dingen bij kijken door t samenwonen. Ga jij op zoek naar iets nieuws of je vriend? Hoe lang is t uit tussen jullie dan? En is dat van beide kanten gekomen? Het is zo onwerkelijk hè, dat t na een half jaar samenwonen weer uit is...:( Ik heb ook niet direct opties waar ik gelijk heen zou kunnen. Mn vriend zegt dat hij me niet zal laten vallen en dat we in overleg zorgen dat we beide een goed plekje voor onszelf vinden.
zaterdag 28 juli 2007 om 23:31
Terya, het is alsof ik mijn inmiddels ex hoor praten, met z'n "als vrienden hebben we een betere relatie met elkaar". Heel confronterend...
Maar diep, heel erg diep in mijn hart, misschien wel waar...
Ik moet op zoek naar iets nieuws; ik kan het huis niet alleen betalen. Mijn vriend wel, die heeft een erg goede baan. Het is nu bijna 3 maanden uit, met nog wat getwijfel van beide kantenm tussendoor, maar nu toch echt definitief.
Mijn vriend zegt ook dat hij me niet zal laten vallen, maar ja, hij heeft wel meer gezegd de afgelopen maanden. Dat hij me miste, toch nog te veel van me hield, me terugwilde... Kortom: ik probeer m'n eigen plan te trekken nu en hoop dat ik snel iets anders vind.
Gisteren kwam hij ineens met dat hij in ons huis wilde blijven wonen, terwijl hij voorheen nog zei dat hij dat niet zou trekken vanwege de "herinneringen"... Maar ja, "de vloerbedekking lag er nu toch en de muren waren geverfd en dat was toch zonde, etc."
...
Ik kan hem niet eens ongelijk geven; als ik het geld zou hebben, had ik hetzelfde gedaan, want ik vind het een heel fijne woning. Maar ja, het zit er gewoon niet in. Ik moet op zoek naar iets wat de helft goedkoper is dan wat we nu aan huur betalen.
Overigens draagt mijn ex veel meer pijn en frustraties mee uit het verleden dan ik. Hij wil het alleen niet zien en ik ben zowel geestelijk als lichamelijk uitgeput door het steeds maar proberen hem te willen helpen. Dat lukte niet, overigens, omdat hij het zelf amper zag. Dus ergens voel ik ook opluchting...
Veel sterkte!
Liefs, Suus.
Maar diep, heel erg diep in mijn hart, misschien wel waar...
Ik moet op zoek naar iets nieuws; ik kan het huis niet alleen betalen. Mijn vriend wel, die heeft een erg goede baan. Het is nu bijna 3 maanden uit, met nog wat getwijfel van beide kantenm tussendoor, maar nu toch echt definitief.
Mijn vriend zegt ook dat hij me niet zal laten vallen, maar ja, hij heeft wel meer gezegd de afgelopen maanden. Dat hij me miste, toch nog te veel van me hield, me terugwilde... Kortom: ik probeer m'n eigen plan te trekken nu en hoop dat ik snel iets anders vind.
Gisteren kwam hij ineens met dat hij in ons huis wilde blijven wonen, terwijl hij voorheen nog zei dat hij dat niet zou trekken vanwege de "herinneringen"... Maar ja, "de vloerbedekking lag er nu toch en de muren waren geverfd en dat was toch zonde, etc."
...
Ik kan hem niet eens ongelijk geven; als ik het geld zou hebben, had ik hetzelfde gedaan, want ik vind het een heel fijne woning. Maar ja, het zit er gewoon niet in. Ik moet op zoek naar iets wat de helft goedkoper is dan wat we nu aan huur betalen.
Overigens draagt mijn ex veel meer pijn en frustraties mee uit het verleden dan ik. Hij wil het alleen niet zien en ik ben zowel geestelijk als lichamelijk uitgeput door het steeds maar proberen hem te willen helpen. Dat lukte niet, overigens, omdat hij het zelf amper zag. Dus ergens voel ik ook opluchting...
Veel sterkte!
Liefs, Suus.
zondag 29 juli 2007 om 11:21
Terya en Suzanne (?); heel veel sterkte *;
Uit ervaring weet ik dat het moeilijk is om opnieuw te beginnen en alles achter je te laten.
Toch gaat het je lukken, ookal lijkt het nu van niet.
@Terya; probeer zo snel mogelijk iets voor jezelf te zoeken, want in deze situatie blijf je hoop houden en komen jullie nooit van elkaar los.
Nogmaals héél véél sterkte, jullie redden het wel!!!! *;
Uit ervaring weet ik dat het moeilijk is om opnieuw te beginnen en alles achter je te laten.
Toch gaat het je lukken, ookal lijkt het nu van niet.
@Terya; probeer zo snel mogelijk iets voor jezelf te zoeken, want in deze situatie blijf je hoop houden en komen jullie nooit van elkaar los.
Nogmaals héél véél sterkte, jullie redden het wel!!!! *;
Frankly my dear, I don"t give a damn
dinsdag 14 augustus 2007 om 14:36
Hoihoi,
Het is nu 3 weken uit..We wonen nog steeds samen, maar we hebben beiden iets nieuws op t oog. In september wonen we apart..Ik moet nog even wachten op de sleutel van t huis, mijn vriend is al aant klussen...
Ik vind het nog steeds heel moeilijk allemaal en ben erg verdrietig...de ene dag heb ik weer hoop, en de volgende dag kan ik alleen maar huilen. We hebben meerdere gesprekken gehad en mijn vriend, ex dus..zegt dat hij ruimte voor zichzelf wil om na te denken en dat hij dat zal krijgen wanneer we weer apart wonen. Dat hij niet weet hoe t in de toekomst zal gaan lopen. Er speelt ook nog een familiekwestie bij hem waar hij erg mee in zn maag zit.
Wat gewoon heel moeilijk is, is dat we nog steeds veel samen zijn en dat we ook nog van alles samen doen. Ook slapen we nog samen, zoenen en knuffelen we nog...Schatje hier, liefje daar...Dit vinden we allebei nog fijn en daar hebben we ook behoefte aan, maar soms weet ik niet of het nou juist goed is of niet...Is t dan wel echt over? Is dit een normale tussenfase? Is dit goed of maakt het dingen juist kapot? Ik weet t niet...
Is het beter dat we in aparte kamers gaan slapen en niks meer samen doen? Ik weet niet waar het toe zal leiden...Volgende maand zullen ons eigen huisje hebben en dan kunnen we het allemaal laten bezinken..
@Suus, hoe is het nu met jou? Heb je al iets nieuws gevonden?
Het is nu 3 weken uit..We wonen nog steeds samen, maar we hebben beiden iets nieuws op t oog. In september wonen we apart..Ik moet nog even wachten op de sleutel van t huis, mijn vriend is al aant klussen...
Ik vind het nog steeds heel moeilijk allemaal en ben erg verdrietig...de ene dag heb ik weer hoop, en de volgende dag kan ik alleen maar huilen. We hebben meerdere gesprekken gehad en mijn vriend, ex dus..zegt dat hij ruimte voor zichzelf wil om na te denken en dat hij dat zal krijgen wanneer we weer apart wonen. Dat hij niet weet hoe t in de toekomst zal gaan lopen. Er speelt ook nog een familiekwestie bij hem waar hij erg mee in zn maag zit.
Wat gewoon heel moeilijk is, is dat we nog steeds veel samen zijn en dat we ook nog van alles samen doen. Ook slapen we nog samen, zoenen en knuffelen we nog...Schatje hier, liefje daar...Dit vinden we allebei nog fijn en daar hebben we ook behoefte aan, maar soms weet ik niet of het nou juist goed is of niet...Is t dan wel echt over? Is dit een normale tussenfase? Is dit goed of maakt het dingen juist kapot? Ik weet t niet...
Is het beter dat we in aparte kamers gaan slapen en niks meer samen doen? Ik weet niet waar het toe zal leiden...Volgende maand zullen ons eigen huisje hebben en dan kunnen we het allemaal laten bezinken..
@Suus, hoe is het nu met jou? Heb je al iets nieuws gevonden?
dinsdag 14 augustus 2007 om 14:53
Hoi Terya,
Wel fijn dat jullie allebei iets nieuws hebben nu!
Ik ben nog steeds hard aan het zoeken; gelukkig hebben m'n ouders aangeboden om een jaartje financieel bij te springen, zodat ik wat ruimer om me heen kan kijken.
M'n ex en ik hebben ook moeite om elkaar los te laten, maar ik weet wel heel erg zeker nu dat een echte relatie voor ons gewoon niet werkt. Ik word onrustig van zijn wispelturigheid en daar kan ik heel slecht tegen.
De ene dag heb ik er vrede mee, de andere dag voel ik me rot. Heel dubbel allemaal...
Wel fijn dat jullie allebei iets nieuws hebben nu!
Ik ben nog steeds hard aan het zoeken; gelukkig hebben m'n ouders aangeboden om een jaartje financieel bij te springen, zodat ik wat ruimer om me heen kan kijken.
M'n ex en ik hebben ook moeite om elkaar los te laten, maar ik weet wel heel erg zeker nu dat een echte relatie voor ons gewoon niet werkt. Ik word onrustig van zijn wispelturigheid en daar kan ik heel slecht tegen.
De ene dag heb ik er vrede mee, de andere dag voel ik me rot. Heel dubbel allemaal...
