Relaties
alle pijlers
is het zo moeilijk, relatie met mij?
dinsdag 29 januari 2008 om 14:22
Hallo,
tijdje geleden heb ik hier al eens gepost. Ik heb toen hele fijne reacties gekregen en hoop eigenlijk dat er weer mensen zijn die tips hebben,adviezen, iets, omdat ik 't zo nodig heb..
Mijn vriend en ik hebben nu paar maanden iets met elkaar. Vorige week is hij erachter gekomen, ik vertelde het hem omdat ik dacht dat hij 't wel aankon, dat ik af en toe zelfmoordideeën heb, omdat ik een zware depressie heb. Verder snijd ik mezelf en hij zag dat toen voor het eerst.
Zijn reactie was eerst heel zwaar, omdat hij me compleet ging negeren. Ik ben toen weggegaan, maar hij kwam achter me aan lopen (nadat hij me dus een uur genegeerd had). Hij zei huilend dat hij niet wist hoe hij hiermee om moest gaan en dat hij niet kon begrijpen waarom ik mezelf dit aandeed en hem ook.
Ik ben weer met hem meegegaan naar huis en toen hebben we samen erg gehuild. Hij is zich doodgeschrokken dat ik soms het leven niet meer zie zitten en dan een eind eraan wil maken. Hij is ook erg bang dat ik het doe.
Maar ik heb hem die avond ook gezegd: ik hou vreselijk veel van jou, en zou je dat nooit aandoen en meer mensen in mijn omgeving wil ik dat niet aandoen. Ik wil jou niet kwijt en doe erg m'n best te veranderen. Jij maakt me gelukkig en bij jou voel ik me wel blij! Onthoud dat goed.
Hij voelde zich na die avond opgelucht zei hij. Maar nu komt het dus.. dit weekend was ik bij hem en een vriend van hem. Toen heeft hij geen woord gesproken tegen mij, de hele avond niet :S Ik werd heel onzeker en wist gewoon: hij wil van me af.
Het eind van de avond zei ik dat ik dit niet pikte. Toen zei hij: het zit me gewoon nog steeds dwars. Je wilt vaak bij me zijn en altijd als ik iets met mijn vrienden doe, vind jij dat niet leuk (dat klopt ook wel, daar word ik onzeker van, omdat ik dan denk dat z'n vrienden belangrijker zijn). Hij zei dat hij het gevoel had dat ik hem overal moest achtervolgen, etc, etc.
Nu is het zo dat hij zelf die avond naar me toe was gekomen om te vragen of ik samen met hem naar z'n vriend ging. DUs ik achtervolgde hem helemaal niet! Ik snapte dus ook niet goed wat ik ermee moest.
De volgende dag kwam eindelijk de aap uit de mouw. Hij zei dat hij erg is geschrokken van dat het zo slecht met me gaat, dat hij het gevoel heeft dat hij er iets aan moet en kan veranderen, hij wil er voor me zijn, maar weet niet hoe en hij wil dat het beter gaat en wil me daarmee helpen.
Ik zei: nou je helpt me niet door me de hele avond te negeren. Hij zei dat hij dat deed uit onmacht, omdat hij niet meer wist hoe die met de situatie om moest gaan..
We hebben daarna wel goed gepraat, maar ik zit nog met allemaal dingen..
Hij heeft me gevraagd: zeg aub wat ik moet doen om je te helpen..dan weet ik dat! Maar ik weet niet hoe hij me kan helpen. Vaak wordt hij boos of verdrietig als ik dingen aan hem vertel, bijv. dat ik bang ben dat hij vreemdgaat ofzo.
Het is logisch dat hij dat niet leuk vindt, maar goed, wat moet ik dan met mijn onzekerheid en twijfels?
Ik heb ook al gezegd dat hij het niet kan oplossen. Maar als ik bij hem ben en opeens een depressieve bui krijg en heel verdrietig wordt, wil hij natuurlijk weten wat er is EN me helpen..
Wat zouden jullie doen/zeggen?? Heeft ook maar iemand hier ervaring mee, tips, iets... ik weet het echt niet meer namelijk.
Ik hou zielsveel van die jongen en hij van mij. De basis is er, maar hoe met mijn problemen omgaan..?
tijdje geleden heb ik hier al eens gepost. Ik heb toen hele fijne reacties gekregen en hoop eigenlijk dat er weer mensen zijn die tips hebben,adviezen, iets, omdat ik 't zo nodig heb..
Mijn vriend en ik hebben nu paar maanden iets met elkaar. Vorige week is hij erachter gekomen, ik vertelde het hem omdat ik dacht dat hij 't wel aankon, dat ik af en toe zelfmoordideeën heb, omdat ik een zware depressie heb. Verder snijd ik mezelf en hij zag dat toen voor het eerst.
Zijn reactie was eerst heel zwaar, omdat hij me compleet ging negeren. Ik ben toen weggegaan, maar hij kwam achter me aan lopen (nadat hij me dus een uur genegeerd had). Hij zei huilend dat hij niet wist hoe hij hiermee om moest gaan en dat hij niet kon begrijpen waarom ik mezelf dit aandeed en hem ook.
Ik ben weer met hem meegegaan naar huis en toen hebben we samen erg gehuild. Hij is zich doodgeschrokken dat ik soms het leven niet meer zie zitten en dan een eind eraan wil maken. Hij is ook erg bang dat ik het doe.
Maar ik heb hem die avond ook gezegd: ik hou vreselijk veel van jou, en zou je dat nooit aandoen en meer mensen in mijn omgeving wil ik dat niet aandoen. Ik wil jou niet kwijt en doe erg m'n best te veranderen. Jij maakt me gelukkig en bij jou voel ik me wel blij! Onthoud dat goed.
Hij voelde zich na die avond opgelucht zei hij. Maar nu komt het dus.. dit weekend was ik bij hem en een vriend van hem. Toen heeft hij geen woord gesproken tegen mij, de hele avond niet :S Ik werd heel onzeker en wist gewoon: hij wil van me af.
Het eind van de avond zei ik dat ik dit niet pikte. Toen zei hij: het zit me gewoon nog steeds dwars. Je wilt vaak bij me zijn en altijd als ik iets met mijn vrienden doe, vind jij dat niet leuk (dat klopt ook wel, daar word ik onzeker van, omdat ik dan denk dat z'n vrienden belangrijker zijn). Hij zei dat hij het gevoel had dat ik hem overal moest achtervolgen, etc, etc.
Nu is het zo dat hij zelf die avond naar me toe was gekomen om te vragen of ik samen met hem naar z'n vriend ging. DUs ik achtervolgde hem helemaal niet! Ik snapte dus ook niet goed wat ik ermee moest.
De volgende dag kwam eindelijk de aap uit de mouw. Hij zei dat hij erg is geschrokken van dat het zo slecht met me gaat, dat hij het gevoel heeft dat hij er iets aan moet en kan veranderen, hij wil er voor me zijn, maar weet niet hoe en hij wil dat het beter gaat en wil me daarmee helpen.
Ik zei: nou je helpt me niet door me de hele avond te negeren. Hij zei dat hij dat deed uit onmacht, omdat hij niet meer wist hoe die met de situatie om moest gaan..
We hebben daarna wel goed gepraat, maar ik zit nog met allemaal dingen..
Hij heeft me gevraagd: zeg aub wat ik moet doen om je te helpen..dan weet ik dat! Maar ik weet niet hoe hij me kan helpen. Vaak wordt hij boos of verdrietig als ik dingen aan hem vertel, bijv. dat ik bang ben dat hij vreemdgaat ofzo.
Het is logisch dat hij dat niet leuk vindt, maar goed, wat moet ik dan met mijn onzekerheid en twijfels?
Ik heb ook al gezegd dat hij het niet kan oplossen. Maar als ik bij hem ben en opeens een depressieve bui krijg en heel verdrietig wordt, wil hij natuurlijk weten wat er is EN me helpen..
Wat zouden jullie doen/zeggen?? Heeft ook maar iemand hier ervaring mee, tips, iets... ik weet het echt niet meer namelijk.
Ik hou zielsveel van die jongen en hij van mij. De basis is er, maar hoe met mijn problemen omgaan..?
dinsdag 29 januari 2008 om 14:28
mijn eerste reactie is: een paar maanden bij elkaar en dan nu al zoveel problemen?
Maar ik begrijp uit jouw verhaal dat het voornamelijk bij jou ligt, je onzekerheid en dergelijke. Dus ik denk dat het wel verstandig is om aan jezelf te gaan werken. Ik weet niet in hoeverre je dit al hebt overwogen, maar ga eens met een psycholoog hierover praten, vraag een verwijsbrief aan je huisarts. Want op deze manier zal jullie relatie niet lang stand houden ben ik bang.
Maar ik begrijp uit jouw verhaal dat het voornamelijk bij jou ligt, je onzekerheid en dergelijke. Dus ik denk dat het wel verstandig is om aan jezelf te gaan werken. Ik weet niet in hoeverre je dit al hebt overwogen, maar ga eens met een psycholoog hierover praten, vraag een verwijsbrief aan je huisarts. Want op deze manier zal jullie relatie niet lang stand houden ben ik bang.
dinsdag 29 januari 2008 om 14:31
Hoi Missy,
Probeer in ieder geval onderscheid te maken tussen JOUW kronkels en de werkelijkheid, dus tussen je irreele gedachten en reele gedachten. Een voorbeeld van een van jouw irreele gedachten is:
quote:missy_2 schreef op 29 januari 2008 @ 14:22:
Ik werd heel onzeker en wist gewoon: hij wil van me af.
Je weet dat niet zeker, je DENKT het, je bent er bang voor, je vraagt het je af... maar je weet het niet. Probeer je eigen (irreele) gedachten eens op de proef te stellen:
* waarom neemt hij me mee naar zijn vrienden als hij van me af wil?
* waarom blijft hij me opzoeken?
Ben je zelf in behandeling voor je psychische problemen? Vraag aan je behandelaar op welke manier je hiermee om kunt gaan. Als je vriend hiervoor open staat, kan hij misschien een keer mee, en kunnen jullie het erover hebben.
Probeer je ook te realiseren dat jouw problemen voor jou niet nieuw zijn, maar voor je vriend WEL. Je schrijft dat jullie een aantal maanden een relatie hebben, en je vriend hoort nu PLOTSELING van jouw problemen. Dat moet bij hem ook bezinken, hij moet dat zien te verwerken en moet zich een houding proberen te geven. Jou negeren is niet leuk en niet kloppend, maar probeer het te relativeren, en probeer te bedenken dat hij zich geen raad weet met jouw problemen.
Het is positief dat hij je wil helpen en er voor je wil zijn. Dat betekent dat jij TE belangrijk voor hem bent om je aan de kant te schuiven. Probeer je echter wel te realiseren dat hij je kan helpen en je kan ondersteunen, maar dat hij je vriend is, en niet je behandelaar. Jullie relatie zou zoveel mogelijk gelijkwaardig moeten zijn.
Sterkte!
Probeer in ieder geval onderscheid te maken tussen JOUW kronkels en de werkelijkheid, dus tussen je irreele gedachten en reele gedachten. Een voorbeeld van een van jouw irreele gedachten is:
quote:missy_2 schreef op 29 januari 2008 @ 14:22:
Ik werd heel onzeker en wist gewoon: hij wil van me af.
Je weet dat niet zeker, je DENKT het, je bent er bang voor, je vraagt het je af... maar je weet het niet. Probeer je eigen (irreele) gedachten eens op de proef te stellen:
* waarom neemt hij me mee naar zijn vrienden als hij van me af wil?
* waarom blijft hij me opzoeken?
Ben je zelf in behandeling voor je psychische problemen? Vraag aan je behandelaar op welke manier je hiermee om kunt gaan. Als je vriend hiervoor open staat, kan hij misschien een keer mee, en kunnen jullie het erover hebben.
Probeer je ook te realiseren dat jouw problemen voor jou niet nieuw zijn, maar voor je vriend WEL. Je schrijft dat jullie een aantal maanden een relatie hebben, en je vriend hoort nu PLOTSELING van jouw problemen. Dat moet bij hem ook bezinken, hij moet dat zien te verwerken en moet zich een houding proberen te geven. Jou negeren is niet leuk en niet kloppend, maar probeer het te relativeren, en probeer te bedenken dat hij zich geen raad weet met jouw problemen.
Het is positief dat hij je wil helpen en er voor je wil zijn. Dat betekent dat jij TE belangrijk voor hem bent om je aan de kant te schuiven. Probeer je echter wel te realiseren dat hij je kan helpen en je kan ondersteunen, maar dat hij je vriend is, en niet je behandelaar. Jullie relatie zou zoveel mogelijk gelijkwaardig moeten zijn.
Sterkte!
Peas on earth!
dinsdag 29 januari 2008 om 14:34
Tja Missy_2, je vindt het misschien niet leuk om te horen maar ik denk inderdaad dat het voor je vriend niet meevalt een relatie te hebben met iemand die zichzelf af en toe iets aan wil doen en zichzelf snijdt. Daarbij ben je erg onzeker en vindt het niet leuk als hij teveel aandacht aan z'n vrienden besteed. Als je pas een paar maanden een relatie hebt, vind ik dat jouw vriend in ieder geval erg z'n best doet om je te helpen. Alleen, jij laat je niet helpen want je weet geen antwoord te geven op zijn vraag wat hij voor je zou kunnen doen om de situatie te verbeteren.
Misschien is het toch belangrijk dat je hem wat handvatten aanreikt zodat hij weet hoe hij het best kan reageren als hij je in zwaar depressieve toestand aantreft of als je jezelf snijdt. Heb je enig idee hoe je zou willen dat hij dan reageert?
Misschien is het toch belangrijk dat je hem wat handvatten aanreikt zodat hij weet hoe hij het best kan reageren als hij je in zwaar depressieve toestand aantreft of als je jezelf snijdt. Heb je enig idee hoe je zou willen dat hij dan reageert?
dinsdag 29 januari 2008 om 14:34
quote:Koelkast schreef op 29 januari 2008 @ 14:28:
mijn eerste reactie is: een paar maanden bij elkaar en dan nu al zoveel problemen?
Problemen worden niet veroorzaakt door Missy's relatie volgens mij, maar door haar karakter en psychische instabiliteit (sorry, maar even beestje bij z'n naam noemen...).
quote:Maar ik begrijp uit jouw verhaal dat het voornamelijk bij jou ligt, je onzekerheid en dergelijke. Dus ik denk dat het wel verstandig is om aan jezelf te gaan werken. Ik weet niet in hoeverre je dit al hebt overwogen, maar ga eens met een psycholoog hierover praten, vraag een verwijsbrief aan je huisarts. Want op deze manier zal jullie relatie niet lang stand houden ben ik bang.Eensch met Koelkast: mocht je nog GEEN psychische hulp hebben (waar ik wellicht ten onrechte vanuit ging), zou ik als de wiedeweerga actie ondernemen. Sommige problemen zijn te groot om in je eentje op te lossen. Depressiviteit, regelmatige suicidegedachten en automutilatie zijn daar voorbeelden van...
mijn eerste reactie is: een paar maanden bij elkaar en dan nu al zoveel problemen?
Problemen worden niet veroorzaakt door Missy's relatie volgens mij, maar door haar karakter en psychische instabiliteit (sorry, maar even beestje bij z'n naam noemen...).
quote:Maar ik begrijp uit jouw verhaal dat het voornamelijk bij jou ligt, je onzekerheid en dergelijke. Dus ik denk dat het wel verstandig is om aan jezelf te gaan werken. Ik weet niet in hoeverre je dit al hebt overwogen, maar ga eens met een psycholoog hierover praten, vraag een verwijsbrief aan je huisarts. Want op deze manier zal jullie relatie niet lang stand houden ben ik bang.Eensch met Koelkast: mocht je nog GEEN psychische hulp hebben (waar ik wellicht ten onrechte vanuit ging), zou ik als de wiedeweerga actie ondernemen. Sommige problemen zijn te groot om in je eentje op te lossen. Depressiviteit, regelmatige suicidegedachten en automutilatie zijn daar voorbeelden van...
Peas on earth!
dinsdag 29 januari 2008 om 14:38
Om je eerste vraag te beantwoorden: Ja
Om je laatste vraag te beantwoorden: jouw gevoelens zijn van jou, jouw persoonlijkheid is van jou, spiegel dat niet op je vriend. Als jij niet tevreden/gelukkig bent met hoe je zelf in elkaar steekt dan ben jij degene die daar iets aan kunt doen. Je vriend kan je alleen maar effectief ondersteunen als jij iets aan je ongeluk/ontevredenheid doet. Als ik jou was zou ik eens met de huisarts gaan praten, hij/zij zal je waarschijnlijk doorverwijzen naar een psycholoog. Ik zou zo snel mogelijk actie ondernemen, het kan namelijk wel even duren voordat je een psycholoog vindt waar jij je ook prettig bij voelt. Uiteraard kun je voor het zover is ook allerlei boeken kopen waardoor je iets meer inzicht in je eigen persoonlijkheid kunt krijgen, dat praat makkelijker, met je vriend en met een psycholoog.
Sterkte ermee.
Om je laatste vraag te beantwoorden: jouw gevoelens zijn van jou, jouw persoonlijkheid is van jou, spiegel dat niet op je vriend. Als jij niet tevreden/gelukkig bent met hoe je zelf in elkaar steekt dan ben jij degene die daar iets aan kunt doen. Je vriend kan je alleen maar effectief ondersteunen als jij iets aan je ongeluk/ontevredenheid doet. Als ik jou was zou ik eens met de huisarts gaan praten, hij/zij zal je waarschijnlijk doorverwijzen naar een psycholoog. Ik zou zo snel mogelijk actie ondernemen, het kan namelijk wel even duren voordat je een psycholoog vindt waar jij je ook prettig bij voelt. Uiteraard kun je voor het zover is ook allerlei boeken kopen waardoor je iets meer inzicht in je eigen persoonlijkheid kunt krijgen, dat praat makkelijker, met je vriend en met een psycholoog.
Sterkte ermee.
dinsdag 29 januari 2008 om 14:38
Nou, die laatste zin klopt helemaal PrinsesOpdeErwt, onze relatie moet gelijkwaardig blijven en hij wordt dan niet mijn behandelaar Als ik bij hem ben, doen we altijd wel leuke dingen. We praten goed over dingen, maar daarna laten we het wel met rust en gaan we verder. Juist omdat ik een gelijkwaardige relatie wil, heb ik tegen hem gezegd: jij moet je niet verantwoordelijk voelen voor mijn geluk. Hij wil me zo graag gelukkig maken en helpen, maar ook hij kan dat niet. Dat moet ik zelf leren en daar ben ik inderdaad voor in behandeling.
Nu is het zo dat die behandeling niet erg veel helpt tegen mijn depressieve buien en tegen mijn onzekerheid. Ik ben nu 8 maanden in behandeling, maar zie gewoon dat er niet meer vooruitgang komt dan dit. Misschien wel bij mij, maar dan niet dmv de behandeling.. Ik weet ook niet hoe wel, maar misschien ook wel.
Toen mijn vriend zo erg moest huilen vanwege 't feit dat hij met me meeleefd, kon ik een knop omdraaien. Doordat ik zag hoeveel hij van me houdt, heb ik er minder moeite mee van mezelf te houden. Hij helpt mij dus enorm door te laten zien hoeveel ik voor hem beteken.
Is deze manier goed? Ik denk het wel, want hij heeft me laten zien dat mensen wel om me kunnen geven, als ze me echt kennen. Niet alleen hij, maar nog meer mensen om me heen. Door zijn liefde kan ik dat eindelijk inzien.. dat is nog nooit gebeurd tijdens een behandeling of in deze 8 maanden dat ik bij de psycholoog loop..
Snappen jullie wat ik bedoel?
Nu is het zo dat die behandeling niet erg veel helpt tegen mijn depressieve buien en tegen mijn onzekerheid. Ik ben nu 8 maanden in behandeling, maar zie gewoon dat er niet meer vooruitgang komt dan dit. Misschien wel bij mij, maar dan niet dmv de behandeling.. Ik weet ook niet hoe wel, maar misschien ook wel.
Toen mijn vriend zo erg moest huilen vanwege 't feit dat hij met me meeleefd, kon ik een knop omdraaien. Doordat ik zag hoeveel hij van me houdt, heb ik er minder moeite mee van mezelf te houden. Hij helpt mij dus enorm door te laten zien hoeveel ik voor hem beteken.
Is deze manier goed? Ik denk het wel, want hij heeft me laten zien dat mensen wel om me kunnen geven, als ze me echt kennen. Niet alleen hij, maar nog meer mensen om me heen. Door zijn liefde kan ik dat eindelijk inzien.. dat is nog nooit gebeurd tijdens een behandeling of in deze 8 maanden dat ik bij de psycholoog loop..
Snappen jullie wat ik bedoel?
dinsdag 29 januari 2008 om 14:41
Bedankt voor de reacties mensen, ben er heel blij mee 
Ik weet dat het aan mij ligt en niet aan hem, maar wil hem niet kwijt.. en weet niet hoe ik het nou allemaal moet doen, wat ik ermee aan moet.
Ik heb al zovaak tegen hem gezegd: zoek aub een vriendin die anders is, want jij verdient al deze shitzooi niet...
Hij had een mooi, zorgeloos leventje en dan kom ik opeens met zeer veel problemen...
Ik weet dat het aan mij ligt en niet aan hem, maar wil hem niet kwijt.. en weet niet hoe ik het nou allemaal moet doen, wat ik ermee aan moet.
Ik heb al zovaak tegen hem gezegd: zoek aub een vriendin die anders is, want jij verdient al deze shitzooi niet...
Hij had een mooi, zorgeloos leventje en dan kom ik opeens met zeer veel problemen...
dinsdag 29 januari 2008 om 14:41
Lieve Missy,
Je vraagt emotioneel erg veel van je vriend. Het is natuurlijk mooi dat je je zorgen met hem gedeeld hebt maar het is ook een belasting voor iemand anders. Je zegt namelijk ook dat hij je gelukkig maakt en ik denk dat hij bang is voor de verantwoordelijkheid die je bij hem legt voor jouw levensgeluk. Hij is bang voor de momenten waarop het niet goed gaat en de gevolgen die dat zullen hebben voor jou.
Kort door de bocht; Als jij zelfmoord zou plegen is hij bang dat het zijn schuld is. Dat hij tekort is geschoten, dat hij niet juist heeft gehandeld enzovoort. Dat is een moeilijk idee, al is het helemaal niet waar, toch denk ik dat dat idee hem niet loslaat. Dát maakt een relatie met jou moeilijk en je vriend neemt duidelijk afstand omdat hij zich geen houding weet te geven.
Ik weet niet hoe oud jullie zijn, ik denk aan je manier van schrijven te zien dat jullie nog erg jong zijn, klopt dat? Voor een jonge volwassene is het nog moeilijker te bevatten dan voor een oudere volwassene. Begrijp je wat ik bedoel?
Ben je onder behandeling voor je zelfmoordideeën en het snijden in jezelf? Dat hoop ik voor je namelijk. Zo niet dan zou ik dat ernstig overwegen. Het is heel belangrijk dat je je vriend duidelijk maakt dat niet hij degene is die verantwoordelijk is voor jouw geluk. Dat ben jij alleen zelf en misschien is het zelfs wel goed als je vriend eens meegaat naar je behandelaar als je er een hebt en als daar ruimte voor is . Wat denk jij? Zou je vriend daarvoor openstaan?
Als hij met je verder wil gaan moet hij jouw probleem begrijpen, in ieder geval waar jouw ideeën vandaan komen en moet hij weten dat hij niet de last van jouw leven op zijn schouders hoeft te nemen om toch van je te kunnen houden en je te steunen.
Je vraagt emotioneel erg veel van je vriend. Het is natuurlijk mooi dat je je zorgen met hem gedeeld hebt maar het is ook een belasting voor iemand anders. Je zegt namelijk ook dat hij je gelukkig maakt en ik denk dat hij bang is voor de verantwoordelijkheid die je bij hem legt voor jouw levensgeluk. Hij is bang voor de momenten waarop het niet goed gaat en de gevolgen die dat zullen hebben voor jou.
Kort door de bocht; Als jij zelfmoord zou plegen is hij bang dat het zijn schuld is. Dat hij tekort is geschoten, dat hij niet juist heeft gehandeld enzovoort. Dat is een moeilijk idee, al is het helemaal niet waar, toch denk ik dat dat idee hem niet loslaat. Dát maakt een relatie met jou moeilijk en je vriend neemt duidelijk afstand omdat hij zich geen houding weet te geven.
Ik weet niet hoe oud jullie zijn, ik denk aan je manier van schrijven te zien dat jullie nog erg jong zijn, klopt dat? Voor een jonge volwassene is het nog moeilijker te bevatten dan voor een oudere volwassene. Begrijp je wat ik bedoel?
Ben je onder behandeling voor je zelfmoordideeën en het snijden in jezelf? Dat hoop ik voor je namelijk. Zo niet dan zou ik dat ernstig overwegen. Het is heel belangrijk dat je je vriend duidelijk maakt dat niet hij degene is die verantwoordelijk is voor jouw geluk. Dat ben jij alleen zelf en misschien is het zelfs wel goed als je vriend eens meegaat naar je behandelaar als je er een hebt en als daar ruimte voor is . Wat denk jij? Zou je vriend daarvoor openstaan?
Als hij met je verder wil gaan moet hij jouw probleem begrijpen, in ieder geval waar jouw ideeën vandaan komen en moet hij weten dat hij niet de last van jouw leven op zijn schouders hoeft te nemen om toch van je te kunnen houden en je te steunen.
dinsdag 29 januari 2008 om 14:44
Goed te horen dat je in behandeling bent Missy. Ook goed te horen dat je je realiseert dat jouw vriend je niet gelukkig kan maken, maar dat je dat zelf moet doen (je vriend kan je natuurlijk wel gelukkigER maken, waarom zouden er anders relaties bestaan ).
Wil wel even kwijt dat het me belangrijk lijkt dat je je realiseert dat je gesprekken met een psycholoog niet sec de oplossing kunnen bieden. Met andere woorden: je hebt acht maanden lang gesprekken met een psycholoog, dus je zou je beter moeten voelen. Zo werkt het niet. Dat wat je bespreekt in de gesprekken met je psycholoog, moet je een plekk geven in de leven, en je zou je andere manier van denken bijvoorbeeld moeten toepassen in je leven. Ik kan me zo voorstellen dat je zonder je behandeling in de afgelopen acht maanden bijvoorbeeld NIET zou kunnen inzien dat je vriend echt om je geeft. Het een staat volgens mij niet los van het ander. Maar goed, belangrijkste is dat je dat kunt ervaren.
Ik vraag me af hoeveel 'een paar maanden' is, zoals je je relatie omschrijft. Wat maakt dat je je vriend niet eerder over je problemen hebt verteld? En heeft je vriend nooit eerder iets aan je gemerkt?
Wil wel even kwijt dat het me belangrijk lijkt dat je je realiseert dat je gesprekken met een psycholoog niet sec de oplossing kunnen bieden. Met andere woorden: je hebt acht maanden lang gesprekken met een psycholoog, dus je zou je beter moeten voelen. Zo werkt het niet. Dat wat je bespreekt in de gesprekken met je psycholoog, moet je een plekk geven in de leven, en je zou je andere manier van denken bijvoorbeeld moeten toepassen in je leven. Ik kan me zo voorstellen dat je zonder je behandeling in de afgelopen acht maanden bijvoorbeeld NIET zou kunnen inzien dat je vriend echt om je geeft. Het een staat volgens mij niet los van het ander. Maar goed, belangrijkste is dat je dat kunt ervaren.
Ik vraag me af hoeveel 'een paar maanden' is, zoals je je relatie omschrijft. Wat maakt dat je je vriend niet eerder over je problemen hebt verteld? En heeft je vriend nooit eerder iets aan je gemerkt?
Peas on earth!
dinsdag 29 januari 2008 om 14:46
Eleonora, ik ben het helemaal met je eens.
Ik heb het hem duidelijk proberen te maken, aangezien hij zich inderdaad verantwoordelijk voelt, dat hij daar niet verantwoordelijk voor is.
Maar hij zegt steeds: ik ben je vriend, je hebt een relatie met mij. Ik laat je niet vallen nu blijkt dat je allemaal problemen hebt. Ik wil ook dat je die met me deelt, want niet alleen de leuke dingen maar ook de mindere dingen horen bij een relatie..
Hij is 19 ik ben 20 en ja, dat is jong.. Ik besef ook heel erg goed dat ik al jarenlang gewend ben te dealen met deze problemen, maar dat hij met z'n 19 jaar, opeens een hele andere kant van het leven ziet.. een kant die ik hem liever bespaard had, maar goed.
Ik heb het hem duidelijk proberen te maken, aangezien hij zich inderdaad verantwoordelijk voelt, dat hij daar niet verantwoordelijk voor is.
Maar hij zegt steeds: ik ben je vriend, je hebt een relatie met mij. Ik laat je niet vallen nu blijkt dat je allemaal problemen hebt. Ik wil ook dat je die met me deelt, want niet alleen de leuke dingen maar ook de mindere dingen horen bij een relatie..
Hij is 19 ik ben 20 en ja, dat is jong.. Ik besef ook heel erg goed dat ik al jarenlang gewend ben te dealen met deze problemen, maar dat hij met z'n 19 jaar, opeens een hele andere kant van het leven ziet.. een kant die ik hem liever bespaard had, maar goed.
dinsdag 29 januari 2008 om 14:48
quote:missy_2 schreef op 29 januari 2008 @ 14:41:
Ik heb al zovaak tegen hem gezegd: zoek aub een vriendin die anders is, want jij verdient al deze shitzooi niet...
Mooi en altruistisch, maar MEEN je het ook? Zou je je niet nog meer verlaten voelen? En nog minder zin om te leven? En hoe voelt je vriend zich als je dit zegt? Vraag je niet eigenlijk gewoon bevestiging als je dit zegt (omdat zijn reactie zou moeten zijn: maar ik wil met JOU zijn)?
Misschien formuleer ik dat heel kort door de bocht, maar probeer eerlijk te zijn naar jezelf waarom je dit soort uitspraken doet. Jij zegt dat je gelukkig bent met je vriend, en jouw vriend zegt er voor jou te willen zijn (los van zijn proces om jouw problemen een plek te kunnen geven).
Ik heb al zovaak tegen hem gezegd: zoek aub een vriendin die anders is, want jij verdient al deze shitzooi niet...
Mooi en altruistisch, maar MEEN je het ook? Zou je je niet nog meer verlaten voelen? En nog minder zin om te leven? En hoe voelt je vriend zich als je dit zegt? Vraag je niet eigenlijk gewoon bevestiging als je dit zegt (omdat zijn reactie zou moeten zijn: maar ik wil met JOU zijn)?
Misschien formuleer ik dat heel kort door de bocht, maar probeer eerlijk te zijn naar jezelf waarom je dit soort uitspraken doet. Jij zegt dat je gelukkig bent met je vriend, en jouw vriend zegt er voor jou te willen zijn (los van zijn proces om jouw problemen een plek te kunnen geven).
Peas on earth!
dinsdag 29 januari 2008 om 14:48
Meisje, ga naar je huisarts en laat je doorverwijzen naar een psycholoog. Dit ga je echt niet alleen oplossen.
En gun je vriend even de ruimte, het is niet niets wat hij even te verwerken krijgt: zijn vriendin, waar hij verliefd op is ziet het leven soms niet zitten.
hij kan je daar niet bij helpen, voelt zich onzeker en neemt afstand.
Bang ook dat jij hem als de reddende engel ziet misschien en hij zich onzeker voelt omdat hij die taak niet kan vervullen.
Ook kan ik me voorstellen dat hij zich rot voelt over het idee dat jij het leven niet ziet zitten terwijl jullie van elkaar houden.
Heel logisch dus dat hij nu wat afstand neemt en niet weet hoe te reageren naar jou toe.
Maar zoek hulp, want dit kan hij niet voor je oplossen.
Heel veel sterkte
En gun je vriend even de ruimte, het is niet niets wat hij even te verwerken krijgt: zijn vriendin, waar hij verliefd op is ziet het leven soms niet zitten.
hij kan je daar niet bij helpen, voelt zich onzeker en neemt afstand.
Bang ook dat jij hem als de reddende engel ziet misschien en hij zich onzeker voelt omdat hij die taak niet kan vervullen.
Ook kan ik me voorstellen dat hij zich rot voelt over het idee dat jij het leven niet ziet zitten terwijl jullie van elkaar houden.
Heel logisch dus dat hij nu wat afstand neemt en niet weet hoe te reageren naar jou toe.
Maar zoek hulp, want dit kan hij niet voor je oplossen.
Heel veel sterkte
dinsdag 29 januari 2008 om 14:50
quote:PrinsesOpDeErwt schreef op 29 januari 2008 @ 14:44:
Goed te horen dat je in behandeling bent Missy. Ook goed te horen dat je je realiseert dat jouw vriend je niet gelukkig kan maken, maar dat je dat zelf moet doen (je vriend kan je natuurlijk wel gelukkigER maken, waarom zouden er anders relaties bestaan ).
Wil wel even kwijt dat het me belangrijk lijkt dat je je realiseert dat je gesprekken met een psycholoog niet sec de oplossing kunnen bieden. Met andere woorden: je hebt acht maanden lang gesprekken met een psycholoog, dus je zou je beter moeten voelen. Zo werkt het niet. Dat wat je bespreekt in de gesprekken met je psycholoog, moet je een plekk geven in de leven, en je zou je andere manier van denken bijvoorbeeld moeten toepassen in je leven. Ik kan me zo voorstellen dat je zonder je behandeling in de afgelopen acht maanden bijvoorbeeld NIET zou kunnen inzien dat je vriend echt om je geeft. Het een staat volgens mij niet los van het ander. Maar goed, belangrijkste is dat je dat kunt ervaren.
Ik vraag me af hoeveel 'een paar maanden' is, zoals je je relatie omschrijft. Wat maakt dat je je vriend niet eerder over je problemen hebt verteld? En heeft je vriend nooit eerder iets aan je gemerkt?
Oké dat is waar. Een behandeling heeft niet gelijk effect en maakt me niet gelijk weer tot een super gelukkig mens. Maar alles wat ik daar leer/ervaar/etc. kan ik zelf ook heb ik het gevoel. En door te praten met vrienden, vriendinnen, mijn vriend lukt dat ook. Vandaar dat ik dat zei over die behandeling..
We hebben nu 4 maanden een relatie. Hij wist vrij snel wat ik had meegemaakt. Elke week zeg maar een stukje meer kwam hij achter. Maar pas sinds vorige week dus, weet hij dat ik denk aan zelfmoord af en toe en dat ik mezelf enorm haat. Hij wist al best lang dat ik minderwaardigheidsgevoelens had, dat ik mensen niet kon toelaten, dat ik soms echt heel verdrietig kon worden, etc.
Nu heeft alles gewoon een naam gekregen. Eerst kon hij er echt heel goed mee omgaan, totdat ik vertelde dat ik het niet meer zag zitten (het leven zelf). Toen veranderden dingen, hij werd heel verdrietig en nouja, hij heeft het er nu echt moeilijk mee..
Goed te horen dat je in behandeling bent Missy. Ook goed te horen dat je je realiseert dat jouw vriend je niet gelukkig kan maken, maar dat je dat zelf moet doen (je vriend kan je natuurlijk wel gelukkigER maken, waarom zouden er anders relaties bestaan ).
Wil wel even kwijt dat het me belangrijk lijkt dat je je realiseert dat je gesprekken met een psycholoog niet sec de oplossing kunnen bieden. Met andere woorden: je hebt acht maanden lang gesprekken met een psycholoog, dus je zou je beter moeten voelen. Zo werkt het niet. Dat wat je bespreekt in de gesprekken met je psycholoog, moet je een plekk geven in de leven, en je zou je andere manier van denken bijvoorbeeld moeten toepassen in je leven. Ik kan me zo voorstellen dat je zonder je behandeling in de afgelopen acht maanden bijvoorbeeld NIET zou kunnen inzien dat je vriend echt om je geeft. Het een staat volgens mij niet los van het ander. Maar goed, belangrijkste is dat je dat kunt ervaren.
Ik vraag me af hoeveel 'een paar maanden' is, zoals je je relatie omschrijft. Wat maakt dat je je vriend niet eerder over je problemen hebt verteld? En heeft je vriend nooit eerder iets aan je gemerkt?
Oké dat is waar. Een behandeling heeft niet gelijk effect en maakt me niet gelijk weer tot een super gelukkig mens. Maar alles wat ik daar leer/ervaar/etc. kan ik zelf ook heb ik het gevoel. En door te praten met vrienden, vriendinnen, mijn vriend lukt dat ook. Vandaar dat ik dat zei over die behandeling..
We hebben nu 4 maanden een relatie. Hij wist vrij snel wat ik had meegemaakt. Elke week zeg maar een stukje meer kwam hij achter. Maar pas sinds vorige week dus, weet hij dat ik denk aan zelfmoord af en toe en dat ik mezelf enorm haat. Hij wist al best lang dat ik minderwaardigheidsgevoelens had, dat ik mensen niet kon toelaten, dat ik soms echt heel verdrietig kon worden, etc.
Nu heeft alles gewoon een naam gekregen. Eerst kon hij er echt heel goed mee omgaan, totdat ik vertelde dat ik het niet meer zag zitten (het leven zelf). Toen veranderden dingen, hij werd heel verdrietig en nouja, hij heeft het er nu echt moeilijk mee..
dinsdag 29 januari 2008 om 14:52
Jouw situatie is erg ingewikkeld, mogelijk zelfs gevaarlijk en het lijkt me verstandig om je twijfels over jouw behandeling rechtstreeks te bespreken met je behandelaar en of huisarts. Weten je huisarts en je behandelaar bijvoorbeeld dat je jezelf (nog steeds) snijdt en dat je nog steeds fantaseert over zelfmoord? Welk perspectief op verbetering van de situatie kunnen zij jou bieden?
dinsdag 29 januari 2008 om 14:54
quote:PrinsesOpDeErwt schreef op 29 januari 2008 @ 14:48:
[...]
Mooi en altruistisch, maar MEEN je het ook? Zou je je niet nog meer verlaten voelen? En nog minder zin om te leven? En hoe voelt je vriend zich als je dit zegt? Vraag je niet eigenlijk gewoon bevestiging als je dit zegt (omdat zijn reactie zou moeten zijn: maar ik wil met JOU zijn)?
Misschien formuleer ik dat heel kort door de bocht, maar probeer eerlijk te zijn naar jezelf waarom je dit soort uitspraken doet. Jij zegt dat je gelukkig bent met je vriend, en jouw vriend zegt er voor jou te willen zijn (los van zijn proces om jouw problemen een plek te kunnen geven).
Misschien zoek ik dan bevestiging. Maar eigenlijk meen ik het wel. Want ik geef super veel om hem en denk dan: hij verdient het gelukkig te worden en niet hiermee te maken te krijgen.. ik vind het zo rot dat ik hem dit allemaal aandoe en zeg ook vaak tegen hem dat het me spijt..
Natuurlijk zou ik me verlaten voelen, maar ik geef meer om zijn geluk dan om mijn eigen. Ik wil hem niet meesleuren in mijn problemen, maar blijkbaar als je een relatie hebt, moet je wel dingen met elkaar delen..
[...]
Mooi en altruistisch, maar MEEN je het ook? Zou je je niet nog meer verlaten voelen? En nog minder zin om te leven? En hoe voelt je vriend zich als je dit zegt? Vraag je niet eigenlijk gewoon bevestiging als je dit zegt (omdat zijn reactie zou moeten zijn: maar ik wil met JOU zijn)?
Misschien formuleer ik dat heel kort door de bocht, maar probeer eerlijk te zijn naar jezelf waarom je dit soort uitspraken doet. Jij zegt dat je gelukkig bent met je vriend, en jouw vriend zegt er voor jou te willen zijn (los van zijn proces om jouw problemen een plek te kunnen geven).
Misschien zoek ik dan bevestiging. Maar eigenlijk meen ik het wel. Want ik geef super veel om hem en denk dan: hij verdient het gelukkig te worden en niet hiermee te maken te krijgen.. ik vind het zo rot dat ik hem dit allemaal aandoe en zeg ook vaak tegen hem dat het me spijt..
Natuurlijk zou ik me verlaten voelen, maar ik geef meer om zijn geluk dan om mijn eigen. Ik wil hem niet meesleuren in mijn problemen, maar blijkbaar als je een relatie hebt, moet je wel dingen met elkaar delen..
dinsdag 29 januari 2008 om 14:54
quote:missy_2 schreef op 29 januari 2008 @ 14:50:
Oké dat is waar. Een behandeling heeft niet gelijk effect en maakt me niet gelijk weer tot een super gelukkig mens. Maar alles wat ik daar leer/ervaar/etc. kan ik zelf ook heb ik het gevoel. En door te praten met vrienden, vriendinnen, mijn vriend lukt dat ook. Vandaar dat ik dat zei over die behandeling..
Ik zou zeggen: goede psycholoog! Hij laat jou het gevoel hebben dat jij het zelf kunt, dat het je zelf lukt om je (iets) beter te voelen, dat jij die mogelijkheden hebt (en daardoor dus misschien minder waardeloos bent dan je dacht/voelde)....
Maar goed... heb de psycholoog nu weer genoeg verdedigd
Oké dat is waar. Een behandeling heeft niet gelijk effect en maakt me niet gelijk weer tot een super gelukkig mens. Maar alles wat ik daar leer/ervaar/etc. kan ik zelf ook heb ik het gevoel. En door te praten met vrienden, vriendinnen, mijn vriend lukt dat ook. Vandaar dat ik dat zei over die behandeling..
Ik zou zeggen: goede psycholoog! Hij laat jou het gevoel hebben dat jij het zelf kunt, dat het je zelf lukt om je (iets) beter te voelen, dat jij die mogelijkheden hebt (en daardoor dus misschien minder waardeloos bent dan je dacht/voelde)....
Maar goed... heb de psycholoog nu weer genoeg verdedigd
Peas on earth!
dinsdag 29 januari 2008 om 14:56
quote:missy_2 schreef op 29 januari 2008 @ 14:54:
Misschien zoek ik dan bevestiging. Maar eigenlijk meen ik het wel. Want ik geef super veel om hem en denk dan: hij verdient het gelukkig te worden en niet hiermee te maken te krijgen.. ik vind het zo rot dat ik hem dit allemaal aandoe en zeg ook vaak tegen hem dat het me spijt..
Natuurlijk zou ik me verlaten voelen, maar ik geef meer om zijn geluk dan om mijn eigen. Ik wil hem niet meesleuren in mijn problemen, maar blijkbaar als je een relatie hebt, moet je wel dingen met elkaar delen..
Voor de duidelijkheid, ik zeg ook niet dat je het niet meent hoor, als je dat soort uitspraken doet... , maar probeer je te realiseren WAT je zegt, en hoe dit voor je vriend is.
En inderdaad: zoals Wuiles al zegt, is jouw behandelaar op de hoogte. Heb je het in gesprekken ook over je relatie, en hoe je worstelt met je problemen in samenhang met je relatie?
Misschien zoek ik dan bevestiging. Maar eigenlijk meen ik het wel. Want ik geef super veel om hem en denk dan: hij verdient het gelukkig te worden en niet hiermee te maken te krijgen.. ik vind het zo rot dat ik hem dit allemaal aandoe en zeg ook vaak tegen hem dat het me spijt..
Natuurlijk zou ik me verlaten voelen, maar ik geef meer om zijn geluk dan om mijn eigen. Ik wil hem niet meesleuren in mijn problemen, maar blijkbaar als je een relatie hebt, moet je wel dingen met elkaar delen..
Voor de duidelijkheid, ik zeg ook niet dat je het niet meent hoor, als je dat soort uitspraken doet... , maar probeer je te realiseren WAT je zegt, en hoe dit voor je vriend is.
En inderdaad: zoals Wuiles al zegt, is jouw behandelaar op de hoogte. Heb je het in gesprekken ook over je relatie, en hoe je worstelt met je problemen in samenhang met je relatie?
Peas on earth!
dinsdag 29 januari 2008 om 14:56
quote:Miesteph schreef op 29 januari 2008 @ 14:48:
En gun je vriend even de ruimte, het is niet niets wat hij even te verwerken krijgt: zijn vriendin, waar hij verliefd op is ziet het leven soms niet zitten.
hij kan je daar niet bij helpen, voelt zich onzeker en neemt afstand.
Bang ook dat jij hem als de reddende engel ziet misschien en hij zich onzeker voelt omdat hij die taak niet kan vervullen.
Ook kan ik me voorstellen dat hij zich rot voelt over het idee dat jij het leven niet ziet zitten terwijl jullie van elkaar houden.
Je hebt gelijk.. ik moet misschien niet gelijk zo onzeker worden als hij afstand of ruimte wil, maar mee begrip ervoor hebben.. Maar gisteren ging ik even de hele dag niet met hem praten, smsen, etc. Eind van de avond had ik wel sms van hem, maar toen stuurde ik terug: ik wil je even rust geven van mij.
Daar werd ie ook boos om, omdat ik hem niet begrijp en raar doe volgens hem.. Ik wil het gewoon zo goed mogelijk doen, maar weet nooit hoe
En gun je vriend even de ruimte, het is niet niets wat hij even te verwerken krijgt: zijn vriendin, waar hij verliefd op is ziet het leven soms niet zitten.
hij kan je daar niet bij helpen, voelt zich onzeker en neemt afstand.
Bang ook dat jij hem als de reddende engel ziet misschien en hij zich onzeker voelt omdat hij die taak niet kan vervullen.
Ook kan ik me voorstellen dat hij zich rot voelt over het idee dat jij het leven niet ziet zitten terwijl jullie van elkaar houden.
Je hebt gelijk.. ik moet misschien niet gelijk zo onzeker worden als hij afstand of ruimte wil, maar mee begrip ervoor hebben.. Maar gisteren ging ik even de hele dag niet met hem praten, smsen, etc. Eind van de avond had ik wel sms van hem, maar toen stuurde ik terug: ik wil je even rust geven van mij.
Daar werd ie ook boos om, omdat ik hem niet begrijp en raar doe volgens hem.. Ik wil het gewoon zo goed mogelijk doen, maar weet nooit hoe
dinsdag 29 januari 2008 om 14:58
quote:wuiles schreef op 29 januari 2008 @ 14:52:
Weten je huisarts en je behandelaar bijvoorbeeld dat je jezelf (nog steeds) snijdt en dat je nog steeds fantaseert over zelfmoord? Welk perspectief op verbetering van de situatie kunnen zij jou bieden?
Ja, mijn behandelaar weet dat. Maar ik weet niet hoe het anders kan worden door de behandeling.. er lijkt gewoon niks te veranderen. En als ik zie bijv. dat mijn vriend stapelgek op me is, dat mijn omgeving bezorgd is, die dingen veranderen wel wat. Omdat ik dan echt ZIE dat ik de moeite waard ben.
Ik weet niet waarom ik door zou gaan met die behandeling.. (ja ik heb nog problemen, genoeg, maar of ze op deze manier worden opgelost? ik moet het zelf toch doen).
Weten je huisarts en je behandelaar bijvoorbeeld dat je jezelf (nog steeds) snijdt en dat je nog steeds fantaseert over zelfmoord? Welk perspectief op verbetering van de situatie kunnen zij jou bieden?
Ja, mijn behandelaar weet dat. Maar ik weet niet hoe het anders kan worden door de behandeling.. er lijkt gewoon niks te veranderen. En als ik zie bijv. dat mijn vriend stapelgek op me is, dat mijn omgeving bezorgd is, die dingen veranderen wel wat. Omdat ik dan echt ZIE dat ik de moeite waard ben.
Ik weet niet waarom ik door zou gaan met die behandeling.. (ja ik heb nog problemen, genoeg, maar of ze op deze manier worden opgelost? ik moet het zelf toch doen).
dinsdag 29 januari 2008 om 14:59
Eens met de Prinses o/d E hoor. Niet gaan chanteren lieverd met uitspraken als; 'ik wens je een leukere vriendin toe' en zo dat wil hij helemaal niet horen. Hij heeft jou niet voor niks gekozen maar voor een jongen die net uit de puberteit is of er eigenlijk nog een beetje in zit zelfs is dit wel tough stuff hoor. Poeh.
Wat je zegt klopt natuurlijk helemaal, jij bent er al jaren mee bezig, voor hem is het nieuw.
Ik wilde zelf ook al vroeg zelfmoord plegen, ik geloof dat ik 15 was de eerste keer en zo is dat nog wel een paar keer teruggekomen in mijn leven. Ik weet pas sinds een paar jaar waar het vandaan komt. Is dat bij jou duidelijk? Je hoeft er niks over te zeggen hoor, als je er niets over kwijt wil dan is dat natuurlijk prima, ik hoop eigenlijk simpelweg dat het iets is waarmee je daadwerkelijk geholpen kunt worden zodat je in kunt gaan zien hoe mooi het leven is en hoe mooi de liefde is en dat je daar nog heel lang van kunt gaan genieten. Vandaar mijn vraag.
Wat je zegt klopt natuurlijk helemaal, jij bent er al jaren mee bezig, voor hem is het nieuw.
Ik wilde zelf ook al vroeg zelfmoord plegen, ik geloof dat ik 15 was de eerste keer en zo is dat nog wel een paar keer teruggekomen in mijn leven. Ik weet pas sinds een paar jaar waar het vandaan komt. Is dat bij jou duidelijk? Je hoeft er niks over te zeggen hoor, als je er niets over kwijt wil dan is dat natuurlijk prima, ik hoop eigenlijk simpelweg dat het iets is waarmee je daadwerkelijk geholpen kunt worden zodat je in kunt gaan zien hoe mooi het leven is en hoe mooi de liefde is en dat je daar nog heel lang van kunt gaan genieten. Vandaar mijn vraag.
dinsdag 29 januari 2008 om 15:03
quote:eleonora schreef op 29 januari 2008 @ 14:59:
Eens met de Prinses o/d E hoor. Niet gaan chanteren lieverd met uitspraken als; 'ik wens je een leukere vriendin toe' en zo dat wil hij helemaal niet horen. Hij heeft jou niet voor niks gekozen maar voor een jongen die net uit de puberteit is of er eigenlijk nog een beetje in zit zelfs is dit wel tough stuff hoor. Poeh.
Wat je zegt klopt natuurlijk helemaal, jij bent er al jaren mee bezig, voor hem is het nieuw.
Ik wilde zelf ook al vroeg zelfmoord plegen, ik geloof dat ik 15 was de eerste keer en zo is dat nog wel een paar keer teruggekomen in mijn leven. Ik weet pas sinds een paar jaar waar het vandaan komt. Is dat bij jou duidelijk? Je hoeft er niks over te zeggen hoor, als je er niets over kwijt wil dan is dat natuurlijk prima, ik hoop eigenlijk simpelweg dat het iets is waarmee je daadwerkelijk geholpen kunt worden zodat je in kunt gaan zien hoe mooi het leven is en hoe mooi de liefde is en dat je daar nog heel lang van kunt gaan genieten. Vandaar mijn vraag.
Ja, je hebt totaal gelijk. Het is heel wat waar hij mee geconfronteerd wordt dankzij mij. Maar waarom mag ik dan niet zeggen dat hij een betere vriendin verdient? Dat is toch zo?? Als je kijkt naar waar hij nu mee te maken krijgt..
Bij mij is het heel duidelijk. Ik ben depressief en heb ptss (post traumatische stress) door mijn verleden (misbruik, mishandeling, gepest).
Maar ik wil niet in het verleden blijven hangen, ik wil gewoon verder!! Alleen zitten die problemen in de weg. En dan denk ik: dan negeer ik ze gewoon. Maar doordat ik dan soms wel erg onzeker ben, maak ik mijn vriend ook weer onzeker en dat schiet gewoon niet op..zucht
Ik vind het btw geweldig hoe lief jullie reageren en mij willen helpen..
Eens met de Prinses o/d E hoor. Niet gaan chanteren lieverd met uitspraken als; 'ik wens je een leukere vriendin toe' en zo dat wil hij helemaal niet horen. Hij heeft jou niet voor niks gekozen maar voor een jongen die net uit de puberteit is of er eigenlijk nog een beetje in zit zelfs is dit wel tough stuff hoor. Poeh.
Wat je zegt klopt natuurlijk helemaal, jij bent er al jaren mee bezig, voor hem is het nieuw.
Ik wilde zelf ook al vroeg zelfmoord plegen, ik geloof dat ik 15 was de eerste keer en zo is dat nog wel een paar keer teruggekomen in mijn leven. Ik weet pas sinds een paar jaar waar het vandaan komt. Is dat bij jou duidelijk? Je hoeft er niks over te zeggen hoor, als je er niets over kwijt wil dan is dat natuurlijk prima, ik hoop eigenlijk simpelweg dat het iets is waarmee je daadwerkelijk geholpen kunt worden zodat je in kunt gaan zien hoe mooi het leven is en hoe mooi de liefde is en dat je daar nog heel lang van kunt gaan genieten. Vandaar mijn vraag.
Ja, je hebt totaal gelijk. Het is heel wat waar hij mee geconfronteerd wordt dankzij mij. Maar waarom mag ik dan niet zeggen dat hij een betere vriendin verdient? Dat is toch zo?? Als je kijkt naar waar hij nu mee te maken krijgt..
Bij mij is het heel duidelijk. Ik ben depressief en heb ptss (post traumatische stress) door mijn verleden (misbruik, mishandeling, gepest).
Maar ik wil niet in het verleden blijven hangen, ik wil gewoon verder!! Alleen zitten die problemen in de weg. En dan denk ik: dan negeer ik ze gewoon. Maar doordat ik dan soms wel erg onzeker ben, maak ik mijn vriend ook weer onzeker en dat schiet gewoon niet op..zucht
Ik vind het btw geweldig hoe lief jullie reageren en mij willen helpen..
dinsdag 29 januari 2008 om 15:06
quote:missy_2 schreef op 29 januari 2008 @ 15:03:
Ja, je hebt totaal gelijk. Het is heel wat waar hij mee geconfronteerd wordt dankzij mij. Maar waarom mag ik dan niet zeggen dat hij een betere vriendin verdient? Dat is toch zo?? Als je kijkt naar waar hij nu mee te maken krijgt..
Vraag je vriend eens waarom hij met JOU is, waarom hij verliefd op JOU is. Dat is het antwoord op je vraag. Daarom wil hij geen andere vriendin, maar wil hij JOU.
Ja, je hebt totaal gelijk. Het is heel wat waar hij mee geconfronteerd wordt dankzij mij. Maar waarom mag ik dan niet zeggen dat hij een betere vriendin verdient? Dat is toch zo?? Als je kijkt naar waar hij nu mee te maken krijgt..
Vraag je vriend eens waarom hij met JOU is, waarom hij verliefd op JOU is. Dat is het antwoord op je vraag. Daarom wil hij geen andere vriendin, maar wil hij JOU.
Peas on earth!
