Je vriendin niet kunnen vergeten

Je klinkt heel onzeker, volgens mij overdenk jij elk dingetje en ben je constant je eigen gedrag onder de loep aan het nemen en vooral iedereen aan het pleasen. Zou een assertiviteitscususje ofzo iets voor je zijn?

Dagelijks contact met je ex vind ik vreemd, wat halen jullie daar allebei nog uit? Weet zij dat je haar eigenlijk graag terug zou willen?
Ik denk dat het gemiddelde mens in staat is tot het loslaten van iemand, jij dus ook. Vertel jezelf niet dat je het niet kunt, vertel jezelf dat je het niet wíl. Je bent geen slachtoffer van je eigen angsten.

Ik zou zeker hulp zoeken, Bij het loslaten van je ex, bij het weerbaar worden van jouzelf.

Ik kan me voorstellen dat na 25 jaar een relatie uit een relatie stappen en een nieuwe relatie aangaan uitdagingen met zich meebrengt, laat staan als dit hand in hand gaat met het ontdekken van je geaardheid. Tel daarbij op dat je te maken hebt met de gevoelens van je kinderen die om leren gaan met de nieuwe identiteit van hun moeder, en de afgelopen jaren zullen voor niemand makkelijk zijn geweest

Wat rot dat je in de relatie onenigheid ervaarde en dat je je zo onzeker voelde. Het feit dat je zelf (h)erkent dat je eigenlijk beter is om dit contact met je ex los te laten, is al een stap in de goede richting! Dat dit als een verslaving voelt, is ook volkomen logisch, ondanks dat deze relatie niet makkelijk was, was dit wel de eerste keer dat je je geaardheid hebt kunnen ontdekken. In dat opzicht werkt je brein niet anders dan dat van een puber: je bent voor het eerst verliefd, er is spanning en er zijn vlinders en ik weet niet hoe je relatie van 25 jaar was, maar waarschijnlijk voor het eerst in heel lange tijd aandacht en genegenheid.

Wees daarin lief voor jezelf: het is niet zo eenvoudig om dat wat je pas net gekregen hebt, weer los te laten. Speelt er mogelijk ook angst mee dat je niet opnieuw een vriendin kunt vinden en houdt je daarom (onbewust) vast aan deze relatie? Ik denk dat het goed is om met die onzekerheid aan de slag te gaan en ook om voor jezelf te gaan ontdekken wie je bent, wat je wilt na 25 jaar een relatie en pas recentelijk uit de kast te zijn gekomen. Misschien dat je hiervoor terecht kunt bij een psychotherapeut of POH?

Hoe is de verstandhouding met je kinderen nu? Hoe oud zijn je kinderen?
Veel sterkte, het klinkt alsof je een turbulente tijd achter de rug hebt

Wat is de verslaving aan haar denk je?
Kan het zijn dat je nog niet genoeg uiting en beleving hebt gegeven voor jezelf aan je lesbische geaardheid?
Ik kan me voorstellen dat als je pas laat ontdekt dat je lesbisch of bi bent, of als je pas laat naar buiten hebt durven komen met je geaardheid, dat er allerlei emoties gepaard gaan hiermee. Diepliggende emoties die niet zo makkelijk naar de oppervlakte kunnen komen. En omdat je ook veel rekening met je kinderen moet houden is dat ook een lastige.
Zou iets als je wat meer mengen in de lesbische wereld je een uitweg kunnen geven in emoties? Zonder relaties aan te gaan. Of….uiten naar een prefessional, waar je alles mag en kan zeggen wat je op je hart hebt?