Relaties
alle pijlers
Kracht vinden om destructieve relatie te verbreken
maandag 22 juli 2024 om 12:04
Goedemorgen dames!
Ik heb even een andere nick i.v.m. herkenbaarheid, normaal schrijf ik hier over luchtigere zaken en reageer vooral op anderen, maar nu wil ik jullie graag om raad vragen.
Ik zit in een situatie waar ik slecht uit kom.
Ik zit momenteel ca 1,5 jaar in een relatie waarvan 6 maanden samenwonend.
Achteraf gezien speelde er al eerder dingen maar vanaf dat we gaan samenwonen is er echt veel gebeurd en kapot gegaan.
Partner heeft meerdere malen ernstige woede uitbarstingen laten zien waarin hij tekeer gaat met schelden en bedreigingen en allerlei heftige uitspraken naar mij doet.
Hij is hierbij meerdere keren flink mijn grens over gegaan en het heeft me echt heel veel verdriet gemaakt.
Ook beëindigt hij keer op keer de relatie bij het minste of geringste.
Hoewel ik objectief gezien (als ik het als het ware van een ‘afstandje’ bekijk) inzie dat dit echt niet gezond is vanuit hem, ga ik toch telkens aan mezelf twijfelen door alle dingen die hij zegt.
Ondertussen is er weinig meer van me over (zowel geestelijk, lichamelijk en financieel gezien) en wil ik hier uit. Als enige oplossing zie ik om uit elkaar te gaan.
Echter telkens als ik dat besluit heb genomen (of ja in dit geval heel makkelijk door op het moment dat hij de relatie weer eens verbreekt daarin mee te gaan) wil hij er weer helemaal voor gaan. Zie ik een hele andere man en krijg ik zelfs medelijden met hem.
Maar ik vergeet ook niet de schade die hij heeft aangericht en wil zo geen toekomst tegemoet gaan.
Hoe kan ik de ‘kracht’ vinden om echt voor mezelf te kiezen en me niet meer om te laten praten?
Ik ben voor mezelf al veel aan het opschrijven en praat er met een vriendin over. Dat helpt wel echt en we zijn nu voor de zoveelste keer tijdelijk even los van elkaar, echter zit hij nu weer in die lieve zielige fase waardoor ik zo bang ben dat ik op een zwak moment er weer in mee ga.
Misschien zijn er andere vrouwen met ervaringen met dit soort relaties die me kunnen helpen?
Alvast heel erg bedankt.
Ik heb even een andere nick i.v.m. herkenbaarheid, normaal schrijf ik hier over luchtigere zaken en reageer vooral op anderen, maar nu wil ik jullie graag om raad vragen.
Ik zit in een situatie waar ik slecht uit kom.
Ik zit momenteel ca 1,5 jaar in een relatie waarvan 6 maanden samenwonend.
Achteraf gezien speelde er al eerder dingen maar vanaf dat we gaan samenwonen is er echt veel gebeurd en kapot gegaan.
Partner heeft meerdere malen ernstige woede uitbarstingen laten zien waarin hij tekeer gaat met schelden en bedreigingen en allerlei heftige uitspraken naar mij doet.
Hij is hierbij meerdere keren flink mijn grens over gegaan en het heeft me echt heel veel verdriet gemaakt.
Ook beëindigt hij keer op keer de relatie bij het minste of geringste.
Hoewel ik objectief gezien (als ik het als het ware van een ‘afstandje’ bekijk) inzie dat dit echt niet gezond is vanuit hem, ga ik toch telkens aan mezelf twijfelen door alle dingen die hij zegt.
Ondertussen is er weinig meer van me over (zowel geestelijk, lichamelijk en financieel gezien) en wil ik hier uit. Als enige oplossing zie ik om uit elkaar te gaan.
Echter telkens als ik dat besluit heb genomen (of ja in dit geval heel makkelijk door op het moment dat hij de relatie weer eens verbreekt daarin mee te gaan) wil hij er weer helemaal voor gaan. Zie ik een hele andere man en krijg ik zelfs medelijden met hem.
Maar ik vergeet ook niet de schade die hij heeft aangericht en wil zo geen toekomst tegemoet gaan.
Hoe kan ik de ‘kracht’ vinden om echt voor mezelf te kiezen en me niet meer om te laten praten?
Ik ben voor mezelf al veel aan het opschrijven en praat er met een vriendin over. Dat helpt wel echt en we zijn nu voor de zoveelste keer tijdelijk even los van elkaar, echter zit hij nu weer in die lieve zielige fase waardoor ik zo bang ben dat ik op een zwak moment er weer in mee ga.
Misschien zijn er andere vrouwen met ervaringen met dit soort relaties die me kunnen helpen?
Alvast heel erg bedankt.
zondag 20 oktober 2024 om 23:23
Ik voel me gewoon compleet afhankelijk van hem weer.
Terwijl dat weg was.
Nu heb ik hem gesproken en is dat weer helemaal terug.
Ik slaap niet, zou alleen maar met hem kunnen slapen voor m’n gevoel.
Heb nergens zin in, niks lukt om te doen.
Het enige wat in mijn hoofd nu rust zou voelen is bij hem in bed liggen en alles even helemaal vergeten.
Wat is dat toch.. Ik snap het zelf echt niet!!
Terwijl dat weg was.
Nu heb ik hem gesproken en is dat weer helemaal terug.
Ik slaap niet, zou alleen maar met hem kunnen slapen voor m’n gevoel.
Heb nergens zin in, niks lukt om te doen.
Het enige wat in mijn hoofd nu rust zou voelen is bij hem in bed liggen en alles even helemaal vergeten.
Wat is dat toch.. Ik snap het zelf echt niet!!
zondag 20 oktober 2024 om 23:26
Dit is zo compleet herkenbaar!Doreia* schreef: ↑20-10-2024 23:21En wat alle vrouwen gemeen hebben is dat het in beginsel allemaal sterke, vriendelijke, attente vrouwen zijn. Die willen luisteren naar wat je te zeggen hebt en wie je bent.
Ze zijn hulpvaardig, meelevend, invoelend, empathisch. Daar komen ook de complimenten op.
Dat dit een reactie is op een onveilige hechting, dat word niet gezien. Dat het een set overlevingsstrategieen zijn, die al vroeg aangeleerd zijn vanuit een thuissituatie waar er niet of nauwelijks ruimte was om kind te zijn of gevoelens onder woorden te kunnen brengen, dat is niet te zien.
De mannen vinden het fijn, iemand die zo doet. Maar het is ook bedreigend. Want deze vrouwen weten vaak precies hoe het moet, hoe het kan zijn. Ze dwingen de ander met zachte hand om te veranderen.
En daar komt dan de trigger bij de man tevoorschijn. Hij heeft zich voorgenomen, ook weer vanuit zijn ouderlijk nest, dat er nooit meer iemand de baas zal zijn over hem. Ook niet zijn vriendin.
En zo begint het touwtrekken. De vrouw zacht, de man in de weerstand.
Deze 2 typen hechtingsstijlen vinden elkaar iets, maar leggen tegelijkertijd de strop om elkaars nek.
zondag 20 oktober 2024 om 23:27
Hoop.
Die verdomde hoop:
Wat nu als het eens waar is wat hij zegt? Neem ik het risico dat ik wegblijf en een ander dan met mijn harde werk ervandoor gaat?
Ik fantaseer hoe het kan zijn met ons, als hij echt is verandert.
Hij wil mij zo graag, dat hij er zelfs voor wil veranderen!
Maar lieve Vlindertje,
NIEMAND die uit een huiselijk geweld relatie is gestapt heeft daarna met dezelfde partner een gelijkwaardige relatie gekregen daarna.
Onmogelijk.
Want het respect is weg. De grens is overschreden geweest. Het gaat nooit meer lukken.
Echt niet.
Die verdomde hoop:
Wat nu als het eens waar is wat hij zegt? Neem ik het risico dat ik wegblijf en een ander dan met mijn harde werk ervandoor gaat?
Ik fantaseer hoe het kan zijn met ons, als hij echt is verandert.
Hij wil mij zo graag, dat hij er zelfs voor wil veranderen!
Maar lieve Vlindertje,
NIEMAND die uit een huiselijk geweld relatie is gestapt heeft daarna met dezelfde partner een gelijkwaardige relatie gekregen daarna.
Onmogelijk.
Want het respect is weg. De grens is overschreden geweest. Het gaat nooit meer lukken.
Echt niet.
Je kunt het leven ook met een vrolijk gezicht serieus nemen - Irmgard Erath
zondag 20 oktober 2024 om 23:39
Precies dat, die hoop!!Doreia* schreef: ↑20-10-2024 23:27Hoop.
Die verdomde hoop:
Wat nu als het eens waar is wat hij zegt? Neem ik het risico dat ik wegblijf en een ander dan met mijn harde werk ervandoor gaat?
Ik fantaseer hoe het kan zijn met ons, als hij echt is verandert.
Hij wil mij zo graag, dat hij er zelfs voor wil veranderen!
Maar lieve Vlindertje,
NIEMAND die uit een huiselijk geweld relatie is gestapt heeft daarna met dezelfde partner een gelijkwaardige relatie gekregen daarna.
Onmogelijk.
Want het respect is weg. De grens is overschreden geweest. Het gaat nooit meer lukken.
Echt niet.
Hij wil alles veranderen. Lijkt ook een ander persoon. Maar goed, dat was hij op het begin dus ook helemaal dus laat ik dat vooral niet vergeten..
Ook geeft hij de drank de schuld. Dat dat het slechtste in hem los heeft gemaakt. En dan denk ik; inderdaad, de ergste incidenten waren met drank op.
Maar ook veel zonder drank. En dan omschrijft hij dat als ik dat de drank dan doorwerkt in zijn systeem dus ook na 3/4 dagen zit dat nog in zijn psychische ‘systeem’.
Hij is nu helemaal gestopt en wil nooit meer drinken.
Geeft mij ook de schuld van drinken omdat ik ooit heb gezegd dat ik het wel gezellig vond om met mijn partner een wijntje doen.
Terwijl ik hooguit 3 glazen in de week pak en hij het dubbele aan flessen.
En toch denk ik dan: maar hij is nu helemaal gestopt. Zou dat alles dan weg halen?
zondag 20 oktober 2024 om 23:39
Ik begrijp dit en herken het.Vlindertje32 schreef: ↑20-10-2024 23:23Ik voel me gewoon compleet afhankelijk van hem weer.
Terwijl dat weg was.
Nu heb ik hem gesproken en is dat weer helemaal terug.
Ik slaap niet, zou alleen maar met hem kunnen slapen voor m’n gevoel.
Heb nergens zin in, niks lukt om te doen.
Het enige wat in mijn hoofd nu rust zou voelen is bij hem in bed liggen en alles even helemaal vergeten.
Wat is dat toch.. Ik snap het zelf echt niet!!
Maar laat me heel duidelijk zeggen dat het verschil ligt in de keuze die je maakt.
Jij hebt de macht over je leven. JIJ
Verstand boven gevoel.
Het concept ‘geliefd voelen’ kan verslavend zijn.
Maar je zult tot het besef moeten komen dat dat het is.
Want het is geen liefde wat hij je geeft.
Hij is incompleet en gebruikt je om zijn gevoel van geliefd willen voelen te bevredigen.
Maar hier ligt het grote verschil.
Hij heeft er minder voor over dan jij.
Het gaat hem om ZIJN gevoel.
Als hij het verstand had en in staat was om jouw ECHT lief te hebben.
En daarmee zijn eigen frustraties tekort te doen omdat jouw welzijn belangrijker was..
En beter nog, een beter mens te willen zijn en duidelijk aan te tonen daar mee bezig te zijn.
Dan had hij nog een kans om te groeien en misschien nog wel samen met jou.
Maar dat zie ik hier niet.
Jij doet niet alleen jezelf tekort.
Maar je houdt hem ook tegen om zichzelf te ontwikkelen en te beseffen dat dit onacceptabel gedrag is wanneer je hiermee door gaat.
Ik weet dat het moeilijk is.
Maar je kiest zelf voor dat verslaafd gevoel aan wat liefde lijkt.
Ik adviseer je om afleiding te zoeken overal waar je het kan vinden.
Want het word een obsessieve eenzame strijd voor een ‘gevoel’ te behouden wat niks met de realiteit te maken heeft.
De uitkomst gaat hoe dan ook hetzelfde zijn.
Liever dat je nu kapt voor er niks meer van je zelfvertrouwen over is en je opnieuw vertrouwen moet opdoen voor de toekomst met een ander. Trust me
zondag 20 oktober 2024 om 23:41
zondag 20 oktober 2024 om 23:45
Bedankt voor je reactie!lucy1981 schreef: ↑20-10-2024 23:39Ik begrijp dit en herken het.
Maar laat me heel duidelijk zeggen dat het verschil ligt in de keuze die je maakt.
Jij hebt de macht over je leven. JIJ
Verstand boven gevoel.
Het concept ‘geliefd voelen’ kan verslavend zijn.
Maar je zult tot het besef moeten komen dat dat het is.
Want het is geen liefde wat hij je geeft.
Hij is incompleet en gebruikt je om zijn gevoel van geliefd willen voelen te bevredigen.
Maar hier ligt het grote verschil.
Hij heeft er minder voor over dan jij.
Het gaat hem om ZIJN gevoel.
Als hij het verstand had en in staat was om jouw ECHT lief te hebben.
En daarmee zijn eigen frustraties tekort te doen omdat jouw welzijn belangrijker was..
En beter nog, een beter mens te willen zijn en duidelijk aan te tonen daar mee bezig te zijn.
Dan had hij nog een kans om te groeien en misschien nog wel samen met jou.
Maar dat zie ik hier niet.
Jij doet niet alleen jezelf tekort.
Maar je houdt hem ook tegen om zichzelf te ontwikkelen en te beseffen dat dit onacceptabel gedrag is wanneer je hiermee door gaat.
Ik weet dat het moeilijk is.
Maar je kiest zelf voor dat verslaafd gevoel aan wat liefde lijkt.
Ik adviseer je om afleiding te zoeken overal waar je het kan vinden.
Want het word een obsessieve eenzame strijd voor een ‘gevoel’ te behouden wat niks met de realiteit te maken heeft.
De uitkomst gaat hoe dan ook hetzelfde zijn.
Liever dat je nu kapt voor er niks meer van je zelfvertrouwen over is en je opnieuw vertrouwen moet opdoen voor de toekomst met een ander. Trust me
Hij is dus wel aan zichzelf aan het werken met hulp van een psycholoog zegt hij.
Maar inderdaad, toch voel ik in alles wat hij zegt dat het om ZIJN gevoel gaat ipv om mij. Ik kan niet echt uitleggen waar dat vandaan komt maar denk omdat het 95 procent van de tijd om zijn gevoelens en gedachtes gaat en niet om die van mij.
zondag 20 oktober 2024 om 23:45
Besef dat hier de kern ligt.Vlindertje32 schreef: ↑20-10-2024 23:41Sorry voor mijn -nu ik het zelf opschrijf zie ik het ook zo- stomme retorische vragen.
Maar hier heb ik zo jullie antwoorden op nodig. Het helpt me enorm. Ik kan deze vragen in mijn hoofd blijkbaar niet altijd realistisch beantwoorden zonder de mening van jullie
Je vertrouwt je eigen normen en waarden niet meer.
Maar laat me je dit vragen..
Wanneer hetzelfde iemand zou overkomen die je intens dierbaar is.
Wat zou je dan voor advies geven?
Pas dat op jezelf toe.
Want waarom zou dat voor jou anders zijn?
Verdien jij minder?
Hell no
zondag 20 oktober 2024 om 23:47
Lief Vlindertje32Vlindertje32 schreef: ↑20-10-2024 23:45Bedankt voor je reactie!
Hij is dus wel aan zichzelf aan het werken met hulp van een psycholoog zegt hij.
Maar inderdaad, toch voel ik in alles wat hij zegt dat het om ZIJN gevoel gaat ipv om mij. Ik kan niet echt uitleggen waar dat vandaan komt maar denk omdat het 95 procent van de tijd om zijn gevoelens en gedachtes gaat en niet om die van mij.
Je weet het zelf. Volg je verstand . Niet je verlangen.
Je bent het potverdomme waard!
zondag 20 oktober 2024 om 23:54
Heel duidelijk inderdaad!!lucy1981 schreef: ↑20-10-2024 23:45Besef dat hier de kern ligt.
Je vertrouwt je eigen normen en waarden niet meer.
Maar laat me je dit vragen..
Wanneer hetzelfde iemand zou overkomen die je intens dierbaar is.
Wat zou je dan voor advies geven?
Pas dat op jezelf toe.
Want waarom zou dat voor jou anders zijn?
Verdien jij minder?
Hell no
Mijn advies zou inderdaad zijn: Je bent zo veel meer waard, STOP hiermee!
De dingen die hij gedaan of gezegd zijn zijn te erg om hem wéér een kans te kunnen geven.
Bedankt voor dit inzicht en zo moet ik het echt vaker gaan bekijken.
zondag 20 oktober 2024 om 23:59
Dus omdat jij in al je onschuld zei dat je het gezellig vind met een wijntje, is het daarom jouw schuld dat hij dronk? En zodanig dat het met jou uit de hand liep?
Lees je post gewoon nog even een keer en let op dat signaal.
Hij vind uiteindelijk dat het aan jou te wijten is dat het zo is gegaan in jullie relatie.
Dus hij drinkt nu nooit meer. ( yeah right) En jij mag dat ook nooit meer doen, mocht je ooit teruggaan.
Lees je post gewoon nog even een keer en let op dat signaal.
Hij vind uiteindelijk dat het aan jou te wijten is dat het zo is gegaan in jullie relatie.
Dus hij drinkt nu nooit meer. ( yeah right) En jij mag dat ook nooit meer doen, mocht je ooit teruggaan.
Je kunt het leven ook met een vrolijk gezicht serieus nemen - Irmgard Erath
maandag 21 oktober 2024 om 00:03
Hij zegt wel vaker een heleboel toch?
Hoeveel dingen zei hij wel niet, die uiteindelijk nooit uitkwamen, stopten voortijdig of gewoon niet waar waren?
Al de mannen van de vrouwen op dit forum zeggen dat ze in therapie gaan of zijn. Om het soms tot gesprek 2 te redden maximaal. En dan te stoppen omdat het allemaal bullshit is.
Echt, stop met erop te rekenen dat hij verandert. Hij gaat niet het werk doen en het levert hem veel te weinig op.
Hoeveel dingen zei hij wel niet, die uiteindelijk nooit uitkwamen, stopten voortijdig of gewoon niet waar waren?
Al de mannen van de vrouwen op dit forum zeggen dat ze in therapie gaan of zijn. Om het soms tot gesprek 2 te redden maximaal. En dan te stoppen omdat het allemaal bullshit is.
Echt, stop met erop te rekenen dat hij verandert. Hij gaat niet het werk doen en het levert hem veel te weinig op.
Je kunt het leven ook met een vrolijk gezicht serieus nemen - Irmgard Erath
maandag 21 oktober 2024 om 00:12
Ik weet hoe het kan zijn om gevangen te zijn in je eigen gedachten en verlangens.Vlindertje32 schreef: ↑20-10-2024 23:54Heel duidelijk inderdaad!!
Mijn advies zou inderdaad zijn: Je bent zo veel meer waard, STOP hiermee!
De dingen die hij gedaan of gezegd zijn zijn te erg om hem wéér een kans te kunnen geven.
Bedankt voor dit inzicht en zo moet ik het echt vaker gaan bekijken.
Jij bent degene die jezelf tegenhoudt.
Het klinkt misschien stom maar zorg dat je iedere dag jezelf de vraag gaat stellen ‘Zou ik iemand anders die me lief is zo laten behandelen? Iedere dag. Zodat iedere keer wanneer hij iets denigrerend zegt je die informatie niet absorbeert maar dat je er bozer en bozer om word omdat je die woorden nooit zou accepteren naar een ander toe.
Die boosheid word je kracht naar het onrecht wat je ECHT in gaat zien.
En wanneer jij in staat bent dat verliefd verlangen los te laten.. Dan kun je eindelijk je eigen draagkracht en vechtlust weer voelen naar de weg om jezelf weer terug te vinden.
En praat met vrienden, familie, lotgenoten of professionals.
Je gaat zo trots zijn op jezelf daarna, je hebt nog geen idee!
maandag 21 oktober 2024 om 04:16
Hij legt de verantwoordelijkheid voor zijn gedrag nog steeds buiten zichzelf: - de drank, jij die maakte dat hij dronk. Hij is
Niet verandert, het is nog steeds zijn dader-slachtoffer dynamiek.
De drank -of jouw gedrag, behoeftes- is volgens hem ‘dader’ en hij slachtoffer. Daardoor kan hij zich niet beheersen waardoor hij
dader wordt. Een cirkel dus.
Hij legt de oorzaak voor zijn gedrag nog steeds extern. Hij is gestopt met drinken wat de drank is de schuldige, niet hij. En jij, jouw behoefte aan gezelligheid met een wijntje, maakte dat hij dronk (niet hij). Same old story, different day dus.
Ergens raak je verslaafd aan die dynamiek, de hoogtes en de diepe dalen. Je krijgt het gevoel afhankelijk van hem te zijn (voor je dopamine-shotje - de high als je de dans bent ontsprongen/ als het rustig is). Je lichaam is zo gewend om ‘aan’ te staan, dat dat eigenlijk ‘veilig’ voelt. Daarom raak je misschien zo in de war als je hem hebt gezien.
De uitdaging voor jou is om je veilig te voelen in de rust en uit jouw patroon te stappen. Je focust je nl. nog steeds op hem. Ik gun het je dat je je focus mag verleggen naar je jezelf
Je hebt het recht om behoeftes te hebben/ af en toe lekker chagrijnig te zijn in alle veiligheid, zonder dat zijn woede als een zwaard van Damocles boven je hoofd hangt. Sterkte met je losmaken.
Niet verandert, het is nog steeds zijn dader-slachtoffer dynamiek.
De drank -of jouw gedrag, behoeftes- is volgens hem ‘dader’ en hij slachtoffer. Daardoor kan hij zich niet beheersen waardoor hij
dader wordt. Een cirkel dus.
Hij legt de oorzaak voor zijn gedrag nog steeds extern. Hij is gestopt met drinken wat de drank is de schuldige, niet hij. En jij, jouw behoefte aan gezelligheid met een wijntje, maakte dat hij dronk (niet hij). Same old story, different day dus.
Ergens raak je verslaafd aan die dynamiek, de hoogtes en de diepe dalen. Je krijgt het gevoel afhankelijk van hem te zijn (voor je dopamine-shotje - de high als je de dans bent ontsprongen/ als het rustig is). Je lichaam is zo gewend om ‘aan’ te staan, dat dat eigenlijk ‘veilig’ voelt. Daarom raak je misschien zo in de war als je hem hebt gezien.
De uitdaging voor jou is om je veilig te voelen in de rust en uit jouw patroon te stappen. Je focust je nl. nog steeds op hem. Ik gun het je dat je je focus mag verleggen naar je jezelf
Je hebt het recht om behoeftes te hebben/ af en toe lekker chagrijnig te zijn in alle veiligheid, zonder dat zijn woede als een zwaard van Damocles boven je hoofd hangt. Sterkte met je losmaken.
anoniem_6742c53095e2f wijzigde dit bericht op 21-10-2024 04:51
Reden: Leesbaarheid en knuffel toegevoegd
Reden: Leesbaarheid en knuffel toegevoegd
46.19% gewijzigd
maandag 21 oktober 2024 om 06:16
Dat is exact dat toxische in zo'n relatie. Als het dan, na enorm veel heftigheid, weer zogenaamd goed is en je ligt dan bij elkaar dan voel je een soort van troost. Je systeem komt dan tot rust, zo voel je dat tenminste. Tót de volgende escalatie en dan kom je direct weer in die rush van onveiligheid. Angst, afkeer, verdriet, intens gekwetst. Het enige wat je dan tot rust kan brengen is dat het weer goed is.Vlindertje32 schreef: ↑20-10-2024 23:23Ik voel me gewoon compleet afhankelijk van hem weer.
Terwijl dat weg was.
Nu heb ik hem gesproken en is dat weer helemaal terug.
Ik slaap niet, zou alleen maar met hem kunnen slapen voor m’n gevoel.
Heb nergens zin in, niks lukt om te doen.
Het enige wat in mijn hoofd nu rust zou voelen is bij hem in bed liggen en alles even helemaal vergeten.
Wat is dat toch.. Ik snap het zelf echt niet!!
En dat is exact het zieke patroon dat is ontwikkeld in deze relatie. Daar moet je doorheen simpelweg door daar niet meer aan toe te geven.
Vraag de mensen om je heen dat als je in zo'n 'zwak' moment zit dat je terug wil, dat ze jou een figuurlijke schop onder je kont geven. Herinner jezelf aan de dingen die zijn gebeurd en waarom je dus niet terug kunt.
En zoveel als mogelijk uit contact blijven met hem.
Drank is zeker een versterkende factor in zijn agressie. Dat weet hij zelf ook heel goed en toch drinkt hij nog steeds.
Misschien zal hij even stoppen of minderen, maar dat is tijdelijk. Trap daar niet in. En, zoals je ook zelf zegt, zonder drank gebeurd het ook.
En elke keer als hij dus een wijntje pakt dan ga jij je al wat angstig voelen. Omdat je weet hoe dat kan aflopen als hij gedronken heeft.
maandag 21 oktober 2024 om 08:04
Weer veel herkenbaars. Misschien dat hoe meer herkenbaars TO leest, hoe meer patroon ze ontdekt, dus hoe beter ze kan voorspellen wat er gebeurt als ze weer terug zou gaan (wat je echt niet wil, TO).
Ja, ik ben ook zeer, zeer liefdevol opgegroeid. Maar ik heb wel 'geleerd' mezelf weg te cijferen. Dat sluit aan op het tweede punt. Ik ben een sociale stijger, haar milieu kende ik als kind hooguit van horen zeggen. Zij wist dat ik mezelf gemakkelijk wegcijfer en misbruikte dat. Zij wist dat haar status voor mij aantrekkelijk was en buitte dat uit.
Dan de drie glazen en zes flessen: het typische van het blameshiften. Een keer gooide ze mij weer eens tierend de deur uit. Achteraf vond ze dat inderdaad zelf ook wel een heftige reactie, ok, maar ik moest toch ook niet vergeten dat ik er niet aan had gedacht voor haar ook koffie te maken.
De grote vergissing die je kunt maken is dat je niet doorziet wat er gebeurt. Je piekert je gek of je zelf niet toch ook wel verantwoordelijkheid hebt met die drie glazen. En je wil graag geloven dat dat ook zo is, want dan komt het weer goed.
Maar het gaat niet over drie glazen wijn, ook niet over koffie. Het gaat over manipulatie, controle, macht, immense innerlijke leegte (bij de dader, niet bij jou, TO), het gaat over vergif. Over het allerlelijkste in de mens. Mijn ex is ook een beschadigd en ziek mens. Maar haar genezing kon nooit mijn verantwoordelijkheid zijn. Mij heeft het acht jaar gekost om dat te durven inzien. Bespaar je dat, TO.
Ja, ik ben ook zeer, zeer liefdevol opgegroeid. Maar ik heb wel 'geleerd' mezelf weg te cijferen. Dat sluit aan op het tweede punt. Ik ben een sociale stijger, haar milieu kende ik als kind hooguit van horen zeggen. Zij wist dat ik mezelf gemakkelijk wegcijfer en misbruikte dat. Zij wist dat haar status voor mij aantrekkelijk was en buitte dat uit.
Dan de drie glazen en zes flessen: het typische van het blameshiften. Een keer gooide ze mij weer eens tierend de deur uit. Achteraf vond ze dat inderdaad zelf ook wel een heftige reactie, ok, maar ik moest toch ook niet vergeten dat ik er niet aan had gedacht voor haar ook koffie te maken.
De grote vergissing die je kunt maken is dat je niet doorziet wat er gebeurt. Je piekert je gek of je zelf niet toch ook wel verantwoordelijkheid hebt met die drie glazen. En je wil graag geloven dat dat ook zo is, want dan komt het weer goed.
Maar het gaat niet over drie glazen wijn, ook niet over koffie. Het gaat over manipulatie, controle, macht, immense innerlijke leegte (bij de dader, niet bij jou, TO), het gaat over vergif. Over het allerlelijkste in de mens. Mijn ex is ook een beschadigd en ziek mens. Maar haar genezing kon nooit mijn verantwoordelijkheid zijn. Mij heeft het acht jaar gekost om dat te durven inzien. Bespaar je dat, TO.
louisjean wijzigde dit bericht op 21-10-2024 08:07
Reden: Typefout
Reden: Typefout
1.34% gewijzigd
maandag 21 oktober 2024 om 08:41
Heel erg bedankt, die herkenbaarheid helpt mij heel erg inderdaad!
Nog een vraagje waar ik vannacht over na lag te denken en niet uit kom;
Met mijn ex voor hem, die overigens hartstikke goed voor me was, was de koek ook al jaren op voordat ik de relatie durfde te beëindigen. Daarbij had ik ook zo’n zieke afhankelijkheid, wat zich uitte in huilen na een vakantie of zelfs weekend als ik naar het werk of zonder hem moest. Me alleen maar vast willen klampen aan hem
Dit was totaal geen narcist.
Ik heb de afgelopen weken gelukkig ervaren dat ik ook heel goed alleen kan zijn, maar nu hij dus weer terug in beeld was ga ik helemaal terug in die afhankelijkheid. Huilen, het verschrikkelijk vinden om een dag te moeten werken en dus geen contact te KUNNEN hebben.
Ik zie dit patroon dus ook bij mezelf, heb dit bij al mijn exen gehad nu ik daarover nadenk.
Ik wil terug naar die onafhankelijkheid… dat iemand ECHT een aanvulling kan zijn en geen invulling om te overleven.
Waar komt dit vandaan en beter gevraagd; hoe kan ik er aan werken hier van af te komen?
Nog een vraagje waar ik vannacht over na lag te denken en niet uit kom;
Met mijn ex voor hem, die overigens hartstikke goed voor me was, was de koek ook al jaren op voordat ik de relatie durfde te beëindigen. Daarbij had ik ook zo’n zieke afhankelijkheid, wat zich uitte in huilen na een vakantie of zelfs weekend als ik naar het werk of zonder hem moest. Me alleen maar vast willen klampen aan hem
Dit was totaal geen narcist.
Ik heb de afgelopen weken gelukkig ervaren dat ik ook heel goed alleen kan zijn, maar nu hij dus weer terug in beeld was ga ik helemaal terug in die afhankelijkheid. Huilen, het verschrikkelijk vinden om een dag te moeten werken en dus geen contact te KUNNEN hebben.
Ik zie dit patroon dus ook bij mezelf, heb dit bij al mijn exen gehad nu ik daarover nadenk.
Ik wil terug naar die onafhankelijkheid… dat iemand ECHT een aanvulling kan zijn en geen invulling om te overleven.
Waar komt dit vandaan en beter gevraagd; hoe kan ik er aan werken hier van af te komen?
maandag 21 oktober 2024 om 08:45
Mooi inzicht.
Ik denk dat je terug mag naar de basis. Je zegt wel dat je liefdevol bent opgegroeid, maar ik denk maar zo dat jij, net als velen van onze generatie, ongezien bent opgegroeid.
Je had een dak boven je hoofd, een warm bed, eten, drinken en clubjes. Maar gevoelens, gezonde grenzen, kind zijn, dat stuk opvoeding is denk ik overgeslagen. Dat moet je nog leren.
Ongezien opgegroeid is een heel eerlijk boek, heel verdrietig om te lezen als je er herkenning in vind. Ik denk dat jij herkenning vind in een van de onveilige hechtingsstijlen die daar beschreven worden en ik denk dat als je dat weet, je er gericht mee aan de slag kan.
Ik denk dat je terug mag naar de basis. Je zegt wel dat je liefdevol bent opgegroeid, maar ik denk maar zo dat jij, net als velen van onze generatie, ongezien bent opgegroeid.
Je had een dak boven je hoofd, een warm bed, eten, drinken en clubjes. Maar gevoelens, gezonde grenzen, kind zijn, dat stuk opvoeding is denk ik overgeslagen. Dat moet je nog leren.
Ongezien opgegroeid is een heel eerlijk boek, heel verdrietig om te lezen als je er herkenning in vind. Ik denk dat jij herkenning vind in een van de onveilige hechtingsstijlen die daar beschreven worden en ik denk dat als je dat weet, je er gericht mee aan de slag kan.
Je kunt het leven ook met een vrolijk gezicht serieus nemen - Irmgard Erath
maandag 21 oktober 2024 om 08:47
En inderdaad, heel herkenbaar dat blameshiften.
Maar ook altijd feiten verdraaien.
Dus om als voorbeeld dat wijntje te geven. Als ik 1 glas op had en er waren 2 flessen op: ‘Ik heb echt niet veel gedronken gisteren, hooguit 2 glazen’
Of bij de ruzies: ‘maar jij lokte het uit want jij deed ineens heel defensief’
Toen ben ik het op gaan nemen omdat ik aan mijzelf ging twijfelen. En echt, totaal niks defensiefs.
Of: ‘jij zit zus en zo in elkaar’ terwijl ik dacht huh, dit is helemaal niet ik..
Ik heb ook genoeg vriendinnen die spiegelen en confronteren en dan klopt alles wat ze zeggen. Ik kan echt in de spiegel kijken. Maar bij hem leken het wel totale onwaarheden van de werkelijkheid.
Maar ook altijd feiten verdraaien.
Dus om als voorbeeld dat wijntje te geven. Als ik 1 glas op had en er waren 2 flessen op: ‘Ik heb echt niet veel gedronken gisteren, hooguit 2 glazen’
Of bij de ruzies: ‘maar jij lokte het uit want jij deed ineens heel defensief’
Toen ben ik het op gaan nemen omdat ik aan mijzelf ging twijfelen. En echt, totaal niks defensiefs.
Of: ‘jij zit zus en zo in elkaar’ terwijl ik dacht huh, dit is helemaal niet ik..
Ik heb ook genoeg vriendinnen die spiegelen en confronteren en dan klopt alles wat ze zeggen. Ik kan echt in de spiegel kijken. Maar bij hem leken het wel totale onwaarheden van de werkelijkheid.
maandag 21 oktober 2024 om 08:48
Bedankt, misschien heb je helemaal gelijk. Ik ga deze zeker lezen.Doreia* schreef: ↑21-10-2024 08:45Mooi inzicht.
Ik denk dat je terug mag naar de basis. Je zegt wel dat je liefdevol bent opgegroeid, maar ik denk maar zo dat jij, net als velen van onze generatie, ongezien bent opgegroeid.
Je had een dak boven je hoofd, een warm bed, eten, drinken en clubjes. Maar gevoelens, gezonde grenzen, kind zijn, dat stuk opvoeding is denk ik overgeslagen. Dat moet je nog leren.
Ongezien opgegroeid is een heel eerlijk boek, heel verdrietig om te lezen als je er herkenning in vind. Ik denk dat jij herkenning vind in een van de onveilige hechtingsstijlen die daar beschreven worden en ik denk dat als je dat weet, je er gericht mee aan de slag kan.
maandag 21 oktober 2024 om 08:53
Het zijn zijn eigen waarheden.
Het kan en mag nooit zijn schuld zijn. Het moet altijd de schuld van de ander zijn. Nooit de zijne.
En daar kan hij heel ver in gaan en er zijn eigen draai aan geven. Alles om maar af te leiden van het feit dat het zijn eigen verantwoordelijkheid is om niet zoveel te drinken (in dit voorbeeld).
Alles moet starten met een misstap van jou. Waarop hij genoodzaakt is om op de manier zoals hij deed, moet reageren. Kan niet anders. En jij maakt dat hij dat zo moet doen!
Hij kan niet bedenken dat hij ook op een andere manier zou kunnen reageren. Dat lukt hem niet. Nu niet en nooit niet. Dat stuk zelfreflectie wat jij teveel hebt, heeft hij volledig uitgezet.
Het kan en mag nooit zijn schuld zijn. Het moet altijd de schuld van de ander zijn. Nooit de zijne.
En daar kan hij heel ver in gaan en er zijn eigen draai aan geven. Alles om maar af te leiden van het feit dat het zijn eigen verantwoordelijkheid is om niet zoveel te drinken (in dit voorbeeld).
Alles moet starten met een misstap van jou. Waarop hij genoodzaakt is om op de manier zoals hij deed, moet reageren. Kan niet anders. En jij maakt dat hij dat zo moet doen!
Hij kan niet bedenken dat hij ook op een andere manier zou kunnen reageren. Dat lukt hem niet. Nu niet en nooit niet. Dat stuk zelfreflectie wat jij teveel hebt, heeft hij volledig uitgezet.
Je kunt het leven ook met een vrolijk gezicht serieus nemen - Irmgard Erath
maandag 21 oktober 2024 om 09:21
Ze zeggen altijd dat ze aan zichzelf gaan werken. En dat doen ze ook even. Maar elke keer komt de ware aard weer boven. Want dat is het eigenlijk. Die lieve persoon die ze eerst waren, dat was hij niet. Dat was de masker. Die kunnen ze best een tijd dragen maar na een tijd valt ie altijd af.
Alles wat hij met mij niet kon en wilde, deed hij in no time wel met een andere vrouw. Maar dat masker zal altijd na een tijd afvallen. Ook bij die andere vrouw. Zegt hij uiteraard niet, het ligt altijd aan de ander.
Mijn ex dronk ook. Hij kon niet mij de schuld ervan geven want ik drink niet. Maar ik mocht mij er niet mee bemoeien. Ik was niet zijn moeder en mocht niet bepalen voor hem wat hij deed. Elke avond dronk hij een hele fles leeg. maar hij was heus niet verslaafd. Waarom hij dan niet eens een avondje over sloeg? Waarom zou hij, hij vond het gewoon lekker. Ik was de betweter die hem betuttelde.
En als anderen zich dat inbeelden zien ze een stomdronken man voor zich die boos zegt ' bemoei je er niet mee!'. Nee, zo ging het niet. Hij was al zo gewend dat hij er niet dronken van werd. En hij zei alles lachend of op zo een toon van ' mens zeur toch niet zo'. Het werd in ieder geval altijd zo gedraaid dat jij je de zeikerd voelde.
Het is gewoon niet voor te stellen hoe het is als je het niet hebt meegemaakt. Hoe iemand heel langzaam je eigenwaarde afpakt zonder dat je dat in de gaten hebt. Ik was een zelfverzekerde vrouw en eindigde in iemand die zichzelf niets meer waard vond. Dat is gelukkig weer goed gekomen, maar dat heeft wel een tijdje geduurd om mijn oude ik weer terug te vinden. Het is niet voor te stellen hoe iemand jou zo kan brainwashen dat je gaat geloven in zijn woorden. Het begint echt met iets heel kleins. Waar ik nu dus zeer alert voor ben. Zodra iemand maar 1 x iets neerbuigends zegt, ook al is het maar een ' grapje', ben ik gelijk op mijn hoedde.
Alles wat hij met mij niet kon en wilde, deed hij in no time wel met een andere vrouw. Maar dat masker zal altijd na een tijd afvallen. Ook bij die andere vrouw. Zegt hij uiteraard niet, het ligt altijd aan de ander.
Mijn ex dronk ook. Hij kon niet mij de schuld ervan geven want ik drink niet. Maar ik mocht mij er niet mee bemoeien. Ik was niet zijn moeder en mocht niet bepalen voor hem wat hij deed. Elke avond dronk hij een hele fles leeg. maar hij was heus niet verslaafd. Waarom hij dan niet eens een avondje over sloeg? Waarom zou hij, hij vond het gewoon lekker. Ik was de betweter die hem betuttelde.
En als anderen zich dat inbeelden zien ze een stomdronken man voor zich die boos zegt ' bemoei je er niet mee!'. Nee, zo ging het niet. Hij was al zo gewend dat hij er niet dronken van werd. En hij zei alles lachend of op zo een toon van ' mens zeur toch niet zo'. Het werd in ieder geval altijd zo gedraaid dat jij je de zeikerd voelde.
Het is gewoon niet voor te stellen hoe het is als je het niet hebt meegemaakt. Hoe iemand heel langzaam je eigenwaarde afpakt zonder dat je dat in de gaten hebt. Ik was een zelfverzekerde vrouw en eindigde in iemand die zichzelf niets meer waard vond. Dat is gelukkig weer goed gekomen, maar dat heeft wel een tijdje geduurd om mijn oude ik weer terug te vinden. Het is niet voor te stellen hoe iemand jou zo kan brainwashen dat je gaat geloven in zijn woorden. Het begint echt met iets heel kleins. Waar ik nu dus zeer alert voor ben. Zodra iemand maar 1 x iets neerbuigends zegt, ook al is het maar een ' grapje', ben ik gelijk op mijn hoedde.
Ik zeg maar zo, ik zeg maar..
maandag 21 oktober 2024 om 09:23
Goed dat je inziet dat je eigen gedrag consistent is bij verschillende soorten partners en dat dit bij lieve mannen resulteert in een relatie die uitgaat als een nachtkaars en bij narcisten of mannen zonder grenzen totaal uit de hand loopt.Vlindertje32 schreef: ↑21-10-2024 08:41Ik wil terug naar die onafhankelijkheid… dat iemand ECHT een aanvulling kan zijn en geen invulling om te overleven.
Waar komt dit vandaan en beter gevraagd; hoe kan ik er aan werken hier van af te komen?
Waar het vandaan komt en hoe er aan te werken kan je het best met een professional bespreken denk ik en voor dat je goed op weg bent voorlopig geen relatie aangaan. In ieder geval niet met deze man die de schuld altijd buiten zichzelf zal blijven neerleggen. Schuld van de alcohol, schuld van jou omdat jij het gezellig vond een wijntje te drinken. Die reflex gaat nooit veranderen.
maandag 21 oktober 2024 om 09:40
https://liefdespijn.nl/relatieverslaving/Vlindertje32 schreef: ↑21-10-2024 08:41Heel erg bedankt, die herkenbaarheid helpt mij heel erg inderdaad!
Nog een vraagje waar ik vannacht over na lag te denken en niet uit kom;
Met mijn ex voor hem, die overigens hartstikke goed voor me was, was de koek ook al jaren op voordat ik de relatie durfde te beëindigen. Daarbij had ik ook zo’n zieke afhankelijkheid, wat zich uitte in huilen na een vakantie of zelfs weekend als ik naar het werk of zonder hem moest. Me alleen maar vast willen klampen aan hem
Dit was totaal geen narcist.
Ik heb de afgelopen weken gelukkig ervaren dat ik ook heel goed alleen kan zijn, maar nu hij dus weer terug in beeld was ga ik helemaal terug in die afhankelijkheid. Huilen, het verschrikkelijk vinden om een dag te moeten werken en dus geen contact te KUNNEN hebben.
Ik zie dit patroon dus ook bij mezelf, heb dit bij al mijn exen gehad nu ik daarover nadenk.
Ik wil terug naar die onafhankelijkheid… dat iemand ECHT een aanvulling kan zijn en geen invulling om te overleven.
Waar komt dit vandaan en beter gevraagd; hoe kan ik er aan werken hier van af te komen?
maandag 21 oktober 2024 om 10:01
ik herken mij hier helemaal niet in
Ik zeg maar zo, ik zeg maar..
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn
Al een account? Log dan hier in
