Relaties
alle pijlers
Kracht vinden om destructieve relatie te verbreken
maandag 22 juli 2024 om 12:04
Goedemorgen dames!
Ik heb even een andere nick i.v.m. herkenbaarheid, normaal schrijf ik hier over luchtigere zaken en reageer vooral op anderen, maar nu wil ik jullie graag om raad vragen.
Ik zit in een situatie waar ik slecht uit kom.
Ik zit momenteel ca 1,5 jaar in een relatie waarvan 6 maanden samenwonend.
Achteraf gezien speelde er al eerder dingen maar vanaf dat we gaan samenwonen is er echt veel gebeurd en kapot gegaan.
Partner heeft meerdere malen ernstige woede uitbarstingen laten zien waarin hij tekeer gaat met schelden en bedreigingen en allerlei heftige uitspraken naar mij doet.
Hij is hierbij meerdere keren flink mijn grens over gegaan en het heeft me echt heel veel verdriet gemaakt.
Ook beëindigt hij keer op keer de relatie bij het minste of geringste.
Hoewel ik objectief gezien (als ik het als het ware van een ‘afstandje’ bekijk) inzie dat dit echt niet gezond is vanuit hem, ga ik toch telkens aan mezelf twijfelen door alle dingen die hij zegt.
Ondertussen is er weinig meer van me over (zowel geestelijk, lichamelijk en financieel gezien) en wil ik hier uit. Als enige oplossing zie ik om uit elkaar te gaan.
Echter telkens als ik dat besluit heb genomen (of ja in dit geval heel makkelijk door op het moment dat hij de relatie weer eens verbreekt daarin mee te gaan) wil hij er weer helemaal voor gaan. Zie ik een hele andere man en krijg ik zelfs medelijden met hem.
Maar ik vergeet ook niet de schade die hij heeft aangericht en wil zo geen toekomst tegemoet gaan.
Hoe kan ik de ‘kracht’ vinden om echt voor mezelf te kiezen en me niet meer om te laten praten?
Ik ben voor mezelf al veel aan het opschrijven en praat er met een vriendin over. Dat helpt wel echt en we zijn nu voor de zoveelste keer tijdelijk even los van elkaar, echter zit hij nu weer in die lieve zielige fase waardoor ik zo bang ben dat ik op een zwak moment er weer in mee ga.
Misschien zijn er andere vrouwen met ervaringen met dit soort relaties die me kunnen helpen?
Alvast heel erg bedankt.
Ik heb even een andere nick i.v.m. herkenbaarheid, normaal schrijf ik hier over luchtigere zaken en reageer vooral op anderen, maar nu wil ik jullie graag om raad vragen.
Ik zit in een situatie waar ik slecht uit kom.
Ik zit momenteel ca 1,5 jaar in een relatie waarvan 6 maanden samenwonend.
Achteraf gezien speelde er al eerder dingen maar vanaf dat we gaan samenwonen is er echt veel gebeurd en kapot gegaan.
Partner heeft meerdere malen ernstige woede uitbarstingen laten zien waarin hij tekeer gaat met schelden en bedreigingen en allerlei heftige uitspraken naar mij doet.
Hij is hierbij meerdere keren flink mijn grens over gegaan en het heeft me echt heel veel verdriet gemaakt.
Ook beëindigt hij keer op keer de relatie bij het minste of geringste.
Hoewel ik objectief gezien (als ik het als het ware van een ‘afstandje’ bekijk) inzie dat dit echt niet gezond is vanuit hem, ga ik toch telkens aan mezelf twijfelen door alle dingen die hij zegt.
Ondertussen is er weinig meer van me over (zowel geestelijk, lichamelijk en financieel gezien) en wil ik hier uit. Als enige oplossing zie ik om uit elkaar te gaan.
Echter telkens als ik dat besluit heb genomen (of ja in dit geval heel makkelijk door op het moment dat hij de relatie weer eens verbreekt daarin mee te gaan) wil hij er weer helemaal voor gaan. Zie ik een hele andere man en krijg ik zelfs medelijden met hem.
Maar ik vergeet ook niet de schade die hij heeft aangericht en wil zo geen toekomst tegemoet gaan.
Hoe kan ik de ‘kracht’ vinden om echt voor mezelf te kiezen en me niet meer om te laten praten?
Ik ben voor mezelf al veel aan het opschrijven en praat er met een vriendin over. Dat helpt wel echt en we zijn nu voor de zoveelste keer tijdelijk even los van elkaar, echter zit hij nu weer in die lieve zielige fase waardoor ik zo bang ben dat ik op een zwak moment er weer in mee ga.
Misschien zijn er andere vrouwen met ervaringen met dit soort relaties die me kunnen helpen?
Alvast heel erg bedankt.
woensdag 23 oktober 2024 om 12:06
Zo herkenbaar allemaal. Ik heb dat nog steeds met de wc rol, als ik die vergeet op te hangen nadat ie op is. Of als ik een lege verpakking per ongeluk niet meteen weggooi.
Ik heb een keer met buikpijn in de auto naar huis gezeten omdat ik later was dan wat ik bedacht had. Toen ik bijna thuis was kon ik me blijkbaar pas bedenken dat ex er helemaal niet was en er dus niemand boos zou worden.
Ik heb een keer met buikpijn in de auto naar huis gezeten omdat ik later was dan wat ik bedacht had. Toen ik bijna thuis was kon ik me blijkbaar pas bedenken dat ex er helemaal niet was en er dus niemand boos zou worden.
woensdag 23 oktober 2024 om 12:39
Oeeef. Bizar herkenbaar dit inderdaad!Doreia* schreef: ↑23-10-2024 11:13Ik had een keer verkeerd gekeken toen ik met mijn nu-man-toen-vriend bij vrienden zat naar de tijd van de laatste bus. We hadden hem dus echt goed gemist.
Ik was volkomen gereed om de storm van verwijten, boosheid, schuddende vuisten en grond intrapperij in ontvangst te nemen, want ik had het verprutst.
Ik viel bijna flauw toen hij zei: oh, nou, weten we dat ook weer. We gaan terug en kijken of vrienden ons nog even thuis af willen zetten. Anders is een taxi ook nog een idee. Ik weet niet waardoor ik meer van slag was.
Ik snap zo wat je bedoelt. Ik merkte het al met laatste date die tegen me zei: Vlinder ik vind je hartstikke lief en leuk maar stop met dat constante ge-sorry.
Wow toen werd ik even heel bewust daarvan. Dit is echt iets wat ik me in onze relatie heb aangeleerd.
woensdag 23 oktober 2024 om 13:28
Dit herken ik ook.Jahallo222 schreef: ↑23-10-2024 12:06Zo herkenbaar allemaal. Ik heb dat nog steeds met de wc rol, als ik die vergeet op te hangen nadat ie op is. Of als ik een lege verpakking per ongeluk niet meteen weggooi.
Ik heb een keer met buikpijn in de auto naar huis gezeten omdat ik later was dan wat ik bedacht had. Toen ik bijna thuis was kon ik me blijkbaar pas bedenken dat ex er helemaal niet was en er dus niemand boos zou worden.
Een keer de trein gemist, toen we pas samenwoonden en volgens mij had ik toen ook geen telefoon bij me. Ik kwam dus een half uur later dan gepland binnen. Het was mijn beurt om te koken, want ik had de vroege trein moeten hebben.
O, wat heb ik me opgevreten in de trein. Wat gaf ik mezelf op mijn kop om álles! Fietste met 180 kilometer per uur naar huis om verloren tijd in te halen en ook hier weer volkomen bereid voor de Straf die mij ten deel moest gaan vallen.
En ik kwam binnen en daar stond mijn vriend-nu man. Te koken. En toen hij de deur hoorde, kwam hij aanlopen en het eerste wat hij zei was: 'Had je trein vertraging? kom gauw binnen. Ik heb het eten al bijna klaar.'
Ik zakte bijna door mijn benen van die reactie.
Je kunt het leven ook met een vrolijk gezicht serieus nemen - Irmgard Erath
woensdag 23 oktober 2024 om 13:29
Jaaa! Bizar gewoon hoe herkenbaar en je je nu realiseert hoe idioot het is. Je kan het je niet voorstellen als je het zelf niet hebt meegemaakt. Hoe iemand zo in je brein kan zitten dat je het gaat geloven. Complimenten kon ik eerst ook niet mee omgaan. Mijn ex had ook woedend geweest en mij de schuld gegeven als we de laatste bus hadden gemist.Doreia* schreef: ↑23-10-2024 11:13Ik had een keer verkeerd gekeken toen ik met mijn nu-man-toen-vriend bij vrienden zat naar de tijd van de laatste bus. We hadden hem dus echt goed gemist.
Ik was volkomen gereed om de storm van verwijten, boosheid, schuddende vuisten en grond intrapperij in ontvangst te nemen, want ik had het verprutst.
Ik viel bijna flauw toen hij zei: oh, nou, weten we dat ook weer. We gaan terug en kijken of vrienden ons nog even thuis af willen zetten. Anders is een taxi ook nog een idee. Ik weet niet waardoor ik meer van slag was.
Ik zeg maar zo, ik zeg maar..
woensdag 23 oktober 2024 om 13:34
woensdag 23 oktober 2024 om 14:03
woensdag 23 oktober 2024 om 14:43
woensdag 23 oktober 2024 om 15:25
Precies en exact dit. De triggers. Ik heb er nog heel.lang last van gehad. Durfde later op de avond niet meer met mijn kinderen te appen. Dan kon zij zien dat ik online was geweest en kreeg ik daar een woedend telefoontje over (hebben gelukkig nooit samen gewoond). En zo nog veel voorbeelden. Heeft me veel tijd en ook EMDR gekost om ervan af te komen. Misschien een aanrader.
Afleiding: ik heb me daarna de tandjes gedate. Ik zag daardoor in dat ik ook gewoon een leuke vent ben en ook, belangrijker nog, dat bijna alle vrouwen leuk, lief, normaal en niet hysterisch zijn. Een soort realiteit check dus. Misschien werkt dat niet voor TO, maar andere dingen wel: sociaal contact, lezen, veel (veel) sporten en, dat zeker, dagboekenieren.
Afleiding: ik heb me daarna de tandjes gedate. Ik zag daardoor in dat ik ook gewoon een leuke vent ben en ook, belangrijker nog, dat bijna alle vrouwen leuk, lief, normaal en niet hysterisch zijn. Een soort realiteit check dus. Misschien werkt dat niet voor TO, maar andere dingen wel: sociaal contact, lezen, veel (veel) sporten en, dat zeker, dagboekenieren.
zaterdag 2 november 2024 om 20:47
Ik ben eigenlijk ook wel benieuwd, TO. Toevallig heb ik je topic gisteren nog even doorgelezen. Ik heb behaaglijk gegriezeld bij het idee dat dit voor mij alweer bijna zes jaar geleden is en ik nu met een veilige en liefdevolle vrouw ben. Hopelijk ligt dat voor jou ook in het verschiet. Overigens hoor ik deze dagen van een soortgelijk geval (ook een man als slachtoffer). Een overeenkomst is dat ook hij heel snel werd ingekapseld. In zijn geval werd ze binnen 4 maanden zwanger. In mijn geval ging ze mijn kinderen al heel snel bij ons betrekken. En ik vond dat allemaal goed... Misschien herken je dit en helpt het je om het nu vol te houden.
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn
Al een account? Log dan hier in