Relaties
alle pijlers
Lakse houding partner/lang uitslapen
vrijdag 29 december 2023 om 12:40
Mijn vriend en ik wonen sinds kort samen, maar lopen wel tegen de nodige problemen aan.
Voor ik bij hem introk, was zijn huis een grote ravage en ook nog eens vervuild. Een van mijn 'harde eisen' was dan dat hij daar wat aan zou doen. Dat is gelukt, het is een heel stuk beter geworden. Leefbaar. Als hij wil, dan kan het blijkbaar wel.
Maar verder blijf ik nog tegen veel dingen aanlopen in onze relatie, waardoor ik mijn twijfels heb of het op de lange termijn wel gaat werken tussen ons.
Op vrije dagen en in vakanties, is er amper tijd om wat leuks samen te ondernemen, want hij slaapt uit tot half 3 in de middag, met uitschieters tot 5u. Ik vind dat echt niet leuk meer, maar als ik er iets van zeg, is meneer verontwaardigd. "Waarom heb je mij niet eerder waker gemaakt?" Nou, omdat ik je partner, en niet je moeder ben!
Met vakanties ben ik degene die alle excursies organiseert en hem uit bed moet slepen, zodat we niet te laat komen. Hij heeft heel veel moeite met opstaan.
Ook heeft hij geen vrienden en nauwelijks contact met familie. Dus alles moet van mij komen. Ik heb hem moeten integreren in mijn vriendennetwerk.
Ik ben in onze relatie altijd degene die het voortouw neemt, anders gebeurt er niks.
Qua werk ben ik een hardwerkende ZZP'er die deels nog de ziektewet zit vanwege zowel somatische als fysieke klachten. Op dit moment ben ik lichamelijkk helemaal uit de running, omdat ik net een zware operatie heb ondergaan. Dus nu moet hij wel het huishouden oppakken, al heb ik daarnaast ook een huishoudelijke hulp ingehuurd. Hij werkt zelf fullltime, maar volgens mij vindt hij zijn werk niet leuk.
Verder is hij geduldig en zorgzaam, en ook best slim, heeft een leuk gevoel voor humor.
Ik kan hem ook niet veranderen vrees ik... Maar ik irriteer mij zo aan dat lakse uitslaap-gedrag. En maar doordrammen dat hij kinderen wil... ik vrees dat hij die verantwoordelijkheid niet eens aankan, als hij al amper voor zichzelf kan zorgen.
Voor ik bij hem introk, was zijn huis een grote ravage en ook nog eens vervuild. Een van mijn 'harde eisen' was dan dat hij daar wat aan zou doen. Dat is gelukt, het is een heel stuk beter geworden. Leefbaar. Als hij wil, dan kan het blijkbaar wel.
Maar verder blijf ik nog tegen veel dingen aanlopen in onze relatie, waardoor ik mijn twijfels heb of het op de lange termijn wel gaat werken tussen ons.
Op vrije dagen en in vakanties, is er amper tijd om wat leuks samen te ondernemen, want hij slaapt uit tot half 3 in de middag, met uitschieters tot 5u. Ik vind dat echt niet leuk meer, maar als ik er iets van zeg, is meneer verontwaardigd. "Waarom heb je mij niet eerder waker gemaakt?" Nou, omdat ik je partner, en niet je moeder ben!
Met vakanties ben ik degene die alle excursies organiseert en hem uit bed moet slepen, zodat we niet te laat komen. Hij heeft heel veel moeite met opstaan.
Ook heeft hij geen vrienden en nauwelijks contact met familie. Dus alles moet van mij komen. Ik heb hem moeten integreren in mijn vriendennetwerk.
Ik ben in onze relatie altijd degene die het voortouw neemt, anders gebeurt er niks.
Qua werk ben ik een hardwerkende ZZP'er die deels nog de ziektewet zit vanwege zowel somatische als fysieke klachten. Op dit moment ben ik lichamelijkk helemaal uit de running, omdat ik net een zware operatie heb ondergaan. Dus nu moet hij wel het huishouden oppakken, al heb ik daarnaast ook een huishoudelijke hulp ingehuurd. Hij werkt zelf fullltime, maar volgens mij vindt hij zijn werk niet leuk.
Verder is hij geduldig en zorgzaam, en ook best slim, heeft een leuk gevoel voor humor.
Ik kan hem ook niet veranderen vrees ik... Maar ik irriteer mij zo aan dat lakse uitslaap-gedrag. En maar doordrammen dat hij kinderen wil... ik vrees dat hij die verantwoordelijkheid niet eens aankan, als hij al amper voor zichzelf kan zorgen.
dinsdag 2 januari 2024 om 22:28
Dat er door co-morbiteiten misschien hulp nodig is en gekregen kan worden, is een feit, dat zeg ik zelf in bericht waar je nu op reageert.
Maar nogmaals, voor bepaalde aandoeningen zelf ( want die kan je hebben zonder dat er altijd een depressie of angst uit voorkomt bijvoorbeeld) is geen behandeling of therapie mogelijk, want dat helpt verder niets.
Jaja.
woensdag 3 januari 2024 om 00:02
Dit en de vraag blowt hij (veel)? Want ik herken dit gedrag van een ex die veel blowde en ook nooit eens op tijd zijn nest uit kon komen en die daardoor geen flikker deed de hele dag.PoesMinoes schreef: ↑29-12-2023 12:46Ik vrees dat jij hier voornamelijk reacties gaat krijgen die je adviseren een einde te maken aan de relatie. Neem alsjeblieft geen kinderen met iemand die zelf nog een kind is.
woensdag 3 januari 2024 om 00:22
Ahaa, daar hebben we de oorzaak dan! Daar worden mensen zeer laks en labiel van! Er komtvan het hele leven geen moer meer terecht. Geloof mij. En tenzij hij zrlf wil stoppen gaat het nooit veranderen! Stoppen is erg moeilijk. Hoe functioneert hij in hemelsnaam met een fulltime baan? Dat gaat toch niet?
woensdag 3 januari 2024 om 09:57
Nou, dat heb ik mij ook wel eens afgevraagd ja. Hij woont heel dichtbij zijn werk, maar 'moet' alsnog een uur snoozen om 'wakker te worden'.Sylphide75 schreef: ↑03-01-2024 00:22Ahaa, daar hebben we de oorzaak dan! Daar worden mensen zeer laks en labiel van! Er komtvan het hele leven geen moer meer terecht. Geloof mij. En tenzij hij zrlf wil stoppen gaat het nooit veranderen! Stoppen is erg moeilijk. Hoe functioneert hij in hemelsnaam met een fulltime baan? Dat gaat toch niet?
Op zijn werk is hij regelmatig te laat gekomen, waardoor hij laatst een waarschuwing heeft gekregen. Maar hij is al wel tien jaar in dienst. Ik denk dat het ook komt doordat er in zijn vakgebied volop vraag is naar mensen, hij werkt namelijk als IT'er.
Ik denk ook dat het blowen sterk bijdraagt aan die lakse houding ja.
woensdag 3 januari 2024 om 09:58
Zoals ik al eerder zei zit ik nu in het gips en kan haast niks beginnen.Lila-Linda schreef: ↑03-01-2024 07:15als je in beide topics hetzelfde zou vertellen, zou je betere antwoorden krijgen.
Maar de kern blijft: ga bij je vriend weg. Of helemaal. Of minimaal latten.
Maar kijk wel om me heen ja. en doe voorwerk.
woensdag 3 januari 2024 om 09:58
Zoals ik al eerder zei zit ik nu in het gips en kan haast niks beginnen.Lila-Linda schreef: ↑03-01-2024 07:15als je in beide topics hetzelfde zou vertellen, zou je betere antwoorden krijgen.
Maar de kern blijft: ga bij je vriend weg. Of helemaal. Of minimaal latten.
Maar kijk wel om me heen ja. en doe voorwerk.
woensdag 3 januari 2024 om 10:00
Gister ff gebeld met de huisarts, die wel mogelijkheden ziet en mij best een verwijzing wil geven.LuciFee2023 schreef: ↑02-01-2024 22:28Dat er door co-morbiteiten misschien hulp nodig is en gekregen kan worden, is een feit, dat zeg ik zelf in bericht waar je nu op reageert.
Maar nogmaals, voor bepaalde aandoeningen zelf ( want die kan je hebben zonder dat er altijd een depressie of angst uit voorkomt bijvoorbeeld) is geen behandeling of therapie mogelijk, want dat helpt verder niets.
Kijk, dat 1 psychiater zegt dat ik niet te behandelen ben, wat zegt dat nu helemaal? Die mij ook nog eens amper kende ook.
woensdag 3 januari 2024 om 11:00
woensdag 3 januari 2024 om 23:20
Vies? We wonen nog maar net samen, en nu zie ik een heel andere kant van hem. Hij neemt geen verantwoordelijkheid.
In hoeverre is het dan verstandig om aan kinderen te beginnen?
En betere opties, daarmee bedoel ik geen mannen, maar eigen woonruimte om te gaan latten.
woensdag 3 januari 2024 om 23:25
Nou ik had eerst nog goede hoop, maar na vandaag zat ik er helemaal doorheen. Het enige wat ik vraag is een uur woonbegeleiding om praktisch de dingen op orde te hebben. In mijn vorige woonplaats was dat geen probleem en kreeg ik drie uur. Ik heb daar veel aan gehad, samen praktisch dingen aanpakken, een dagschema opstellen e.d. Deze vraag opnieuw neergelegd, maar nee, vanwege die nieuwe stoornis wordt contact met instanties of behandeling sterk afgeraden.
Tijdens het gesprek liepen de emoties heel hoog op. Ze wisten donders goed wat mijn hulpvraag was, wat doen ze hier dan nog? Niks lijkt mogelijk te zijn. De huisarts zei gister nog dat zij ook woonbegeleiding aanraadde! En nu wordt haar mening zo aan de kant geveegd door het wijkteam van de gemeente.
Ik heb niks, alleen dure supplementen die voor geen meter werken.
Ik doe harstikke mijn best om staande te blijven, maar heb toch weer een hele fles wijn leeggezopen en handvol pillen genomen. Ik zit echt aan mijn tax. Elke nacht heb ik nachtmerries, ik slaap bijzonder slecht.
Tijdens het gesprek liepen de emoties heel hoog op. Ze wisten donders goed wat mijn hulpvraag was, wat doen ze hier dan nog? Niks lijkt mogelijk te zijn. De huisarts zei gister nog dat zij ook woonbegeleiding aanraadde! En nu wordt haar mening zo aan de kant geveegd door het wijkteam van de gemeente.
Ik heb niks, alleen dure supplementen die voor geen meter werken.
Ik doe harstikke mijn best om staande te blijven, maar heb toch weer een hele fles wijn leeggezopen en handvol pillen genomen. Ik zit echt aan mijn tax. Elke nacht heb ik nachtmerries, ik slaap bijzonder slecht.
woensdag 3 januari 2024 om 23:41
Zolang jij jezelf niet op orde hebt is het helemaal niet verstandig om aan kinderen te beginnen. Misschien wel nooit.Ravena schreef: ↑03-01-2024 23:20Vies? We wonen nog maar net samen, en nu zie ik een heel andere kant van hem. Hij neemt geen verantwoordelijkheid.
In hoeverre is het dan verstandig om aan kinderen te beginnen?
En betere opties, daarmee bedoel ik geen mannen, maar eigen woonruimte om te gaan latten.
Je bent bij hem gaan wonen, omdat je woonruimte nodig had. Je blijft bij hem wonen, omdat je woonruimte nodig hebt en niet kan lopen (oid). Dan gebruik je hem toch?
woensdag 3 januari 2024 om 23:43
Waarom slik je die supplementen?Ravena schreef: ↑03-01-2024 23:25
Ik heb niks, alleen dure supplementen die voor geen meter werken.
Ik doe harstikke mijn best om staande te blijven, maar heb toch weer een hele fles wijn leeggezopen en handvol pillen genomen. Ik zit echt aan mijn tax. Elke nacht heb ik nachtmerries, ik slaap bijzonder slecht.
Gaat de wijn en pillen wat oplossen?
Ik heb werkelijk geen idee wat je mankeert, dus meedenken wordt vrij lastig.
Er staan op internet heel wat schema’s mbt huishouden enzo. Misschien kan zoiets je helpen.
donderdag 4 januari 2024 om 05:57
LuciFee2023 schreef: ↑02-01-2024 22:28Dat er door co-morbiteiten misschien hulp nodig is en gekregen kan worden, is een feit, dat zeg ik zelf in bericht waar je nu op reageert.
Maar nogmaals, voor bepaalde aandoeningen zelf ( want die kan je hebben zonder dat er altijd een depressie of angst uit voorkomt bijvoorbeeld) is geen behandeling of therapie mogelijk, want dat helpt verder niets.
Agree to disagree
donderdag 4 januari 2024 om 10:51
Dit. Of is dit weer zo'n dagboektopic?
En een heel andere kant van je partner? Eerder dat jouw oogkleppen af gevallen zijn sinds het samenwonen.
Ik kan heel Nederland inmiddels horen zuchten.
donderdag 4 januari 2024 om 19:25
Ik lees in je openingspost niet dat je zelf een psychische aandoening hebt. Je hebt alleen een partner die er een potje van maakt.Ravena schreef: ↑03-01-2024 23:25Nou ik had eerst nog goede hoop, maar na vandaag zat ik er helemaal doorheen. Het enige wat ik vraag is een uur woonbegeleiding om praktisch de dingen op orde te hebben. In mijn vorige woonplaats was dat geen probleem en kreeg ik drie uur. Ik heb daar veel aan gehad, samen praktisch dingen aanpakken, een dagschema opstellen e.d. Deze vraag opnieuw neergelegd, maar nee, vanwege die nieuwe stoornis wordt contact met instanties of behandeling sterk afgeraden.
Tijdens het gesprek liepen de emoties heel hoog op. Ze wisten donders goed wat mijn hulpvraag was, wat doen ze hier dan nog? Niks lijkt mogelijk te zijn. De huisarts zei gister nog dat zij ook woonbegeleiding aanraadde! En nu wordt haar mening zo aan de kant geveegd door het wijkteam van de gemeente.
Ik heb niks, alleen dure supplementen die voor geen meter werken.
Ik doe harstikke mijn best om staande te blijven, maar heb toch weer een hele fles wijn leeggezopen en handvol pillen genomen. Ik zit echt aan mijn tax. Elke nacht heb ik nachtmerries, ik slaap bijzonder slecht.
De zorg in Nederland is totaal overbelast; je kunt toch niet iedereen die relatieproblemen heeft therapie gaan geven of ondersteuning. Goed dat daar kritisch naar wordt gekeken.
Wellicht dat je niet alles over jezelf hebt willen vertellen, maar de enige en logische oplossing is dat je met je relatie stopt; dit heeft geen enkele toekomst.
donderdag 4 januari 2024 om 20:39
Je had drie uur woonbegeleiding voor praktische zaken?
Ik zou dan denken dat je op den duur je praktische zaken wel op orde hebt?
Of heb je permanent begeleiding nodig?
Wag voor diagnose heb je in vredesnaam waardoor ondersteuning afgeraden wordt?
Ik vind het zo'n raar verhaal.
Ik denk eerder dat begeleiding niet toegekend wordt omdat je samenwoont?
.
donderdag 4 januari 2024 om 20:43
Ze is erg open geweest over haar problemen. Soms helpt het als je niet alleen de OP leest want je opmerking over therapie slaat nergens op.combitron schreef: ↑04-01-2024 19:25Ik lees in je openingspost niet dat je zelf een psychische aandoening hebt. Je hebt alleen een partner die er een potje van maakt.
De zorg in Nederland is totaal overbelast; je kunt toch niet iedereen die relatieproblemen heeft therapie gaan geven of ondersteuning. Goed dat daar kritisch naar wordt gekeken.
Wellicht dat je niet alles over jezelf hebt willen vertellen, maar de enige en logische oplossing is dat je met je relatie stopt; dit heeft geen enkele toekomst.
Je vraagt je wel eens af: 'Waar hebben wij het aan verdiend?
vrijdag 5 januari 2024 om 21:45
Wat mij heel erg in hem aantrekt is zijn humor, zorgzaamheid. Hij worstelt met zichzelf, heeft een gebroken jeugd, geen vrienden of familie en moet het alleen rooien. Maar ja, de wietdampen komen je tegemoet en ik wist wel dat hij een probleem had met middelen, maar als ik niet lekker in mijn vel zit....gaat dat ook niet altijd goed..
Ik denk dat we teveel met onszelf worstelen om gelukkig met elkaar te zijn
Terwijl ik op vakantie zo genoten heb, voelde me weer verliefd.
Ik denk dat we teveel met onszelf worstelen om gelukkig met elkaar te zijn
Terwijl ik op vakantie zo genoten heb, voelde me weer verliefd.
vrijdag 5 januari 2024 om 21:47
Nee want ik betaal huur, boodschappen en ik geef omm hem.. Ik hoopte ook echt dat hij de liefde van mijn leven was..Moiren schreef: ↑03-01-2024 23:41Zolang jij jezelf niet op orde hebt is het helemaal niet verstandig om aan kinderen te beginnen. Misschien wel nooit.
Je bent bij hem gaan wonen, omdat je woonruimte nodig had. Je blijft bij hem wonen, omdat je woonruimte nodig hebt en niet kan lopen (oid). Dan gebruik je hem toch?
vrijdag 5 januari 2024 om 22:03
Klinkt als mijn ex. Die woonde nog bij zijn ouders (hij was 36) op zolder toen we elkaar leerden kennen.
Ook hij had een grote puinhoop in zijn kamer, chipsresten/koekkruimels op de bank en in bed.
Kamer stofzuigen en dweilen deed hij nooit. Denk dat het bij hem vooral kwam doordat zijn ouders ook nogal vies waren. Beneden in de woonkamer 1 grote stofbende, op de vloer van de wc was het voor en naast de pot allemaal opgedroogde urine, wcbril aan de onderkant bruin van de ingetrokken urinespetters want zijn ouders maakten de wc nooit schoon en zijn vader plaste altijd op de vloer. De wc op de verdieping bij mijn ex boven was wel schoon, deed mijn ex zelf. Moeder deed ook niks, zat lui op de bank te snoepen en liet zich bedienen door haar man als ze koffie of eten wilde.
Op een gegeven moment zijn wij gaan samenwonen, hij kwam bij mij in wonen. In het begin ging het prima, hielp mij met huishouding, koken, boodschappen doen e.d. Maar op een gegeven moment stopte dat, wc schoonmaken deed die nog maar verder kwam alles op mij aan. Als hij thuis kwam vanuit werk plofte die op de bank en ging tv kijken, ik kwam een uur later thuis van werk en kon dan dus nog gaan koken, huis schoonmaken, de was doen, boodschappen doen e.d. Hij deed alleen nog iets in huis als ik erop aandrong. In het weekend lag hij het liefst tot 15u in bed. Na 4 maanden was het klaar, toen heb ik de relatie verbroken en is hij terug naar zijn ouders gegaan.
Zijn vader belde mij kwaad op en zei dat ik niet zo moeilijk had moeten doen, huishouding doen is volgens die man iets dat de vrouw moet doen ipv de man. Sloeg nergens op want bij hun thuis was dat ook niet zo gezien de moeder van mijn ex dag in dag uit op de bank tv zat te kijken, enige wat ze in het huishouden deed was op zondag de vloer vegen. Stofzuigen, dweilen en afstoffen was daar al jaren niet meer gedaan.
Als ik jou was zou ik heel goed nadenken of je hiermee verder wilt gaan. Je kunt beter op tijd ermee kappen dan doorgaan en doodongelukkig worden, dat weet ik uit ervaring. Ik ben blij dat ik destijds na een aantal maanden tot dat inzicht kwam en in mijn eentje verder ben gegaan.
Ook hij had een grote puinhoop in zijn kamer, chipsresten/koekkruimels op de bank en in bed.
Kamer stofzuigen en dweilen deed hij nooit. Denk dat het bij hem vooral kwam doordat zijn ouders ook nogal vies waren. Beneden in de woonkamer 1 grote stofbende, op de vloer van de wc was het voor en naast de pot allemaal opgedroogde urine, wcbril aan de onderkant bruin van de ingetrokken urinespetters want zijn ouders maakten de wc nooit schoon en zijn vader plaste altijd op de vloer. De wc op de verdieping bij mijn ex boven was wel schoon, deed mijn ex zelf. Moeder deed ook niks, zat lui op de bank te snoepen en liet zich bedienen door haar man als ze koffie of eten wilde.
Op een gegeven moment zijn wij gaan samenwonen, hij kwam bij mij in wonen. In het begin ging het prima, hielp mij met huishouding, koken, boodschappen doen e.d. Maar op een gegeven moment stopte dat, wc schoonmaken deed die nog maar verder kwam alles op mij aan. Als hij thuis kwam vanuit werk plofte die op de bank en ging tv kijken, ik kwam een uur later thuis van werk en kon dan dus nog gaan koken, huis schoonmaken, de was doen, boodschappen doen e.d. Hij deed alleen nog iets in huis als ik erop aandrong. In het weekend lag hij het liefst tot 15u in bed. Na 4 maanden was het klaar, toen heb ik de relatie verbroken en is hij terug naar zijn ouders gegaan.
Zijn vader belde mij kwaad op en zei dat ik niet zo moeilijk had moeten doen, huishouding doen is volgens die man iets dat de vrouw moet doen ipv de man. Sloeg nergens op want bij hun thuis was dat ook niet zo gezien de moeder van mijn ex dag in dag uit op de bank tv zat te kijken, enige wat ze in het huishouden deed was op zondag de vloer vegen. Stofzuigen, dweilen en afstoffen was daar al jaren niet meer gedaan.
Als ik jou was zou ik heel goed nadenken of je hiermee verder wilt gaan. Je kunt beter op tijd ermee kappen dan doorgaan en doodongelukkig worden, dat weet ik uit ervaring. Ik ben blij dat ik destijds na een aantal maanden tot dat inzicht kwam en in mijn eentje verder ben gegaan.
vrijdag 5 januari 2024 om 22:51
Zoals ik al eerder schreef, krijg ik het gevoel dat jij vooral gebruikt maakt van relaties en vrienden voor onderdak. Je had je operatie uit kunnen stellen gaf je zelf toe en je had alles op alles kunnen zetten om een eigen plekje te vinden, een eigen inkomen te vergaren-en niet alleen je zzp-opdrachten want daar red je het niet mee gaf je aan- en je eigen broek op te houden.
En ik vind dat je jezelf behoorlijk in de slachtofferrol plaats. Als ik de laatste pagina's lees, doe je dat nog steeds. Kom op! Uit die slachtoffer en aan de bak!
En ik vind dat je jezelf behoorlijk in de slachtofferrol plaats. Als ik de laatste pagina's lees, doe je dat nog steeds. Kom op! Uit die slachtoffer en aan de bak!
vrijdag 5 januari 2024 om 22:52
Nee hoor, je hebt eerder aangegeven dat je hem een kans gaf en dat je je eisen had bijgesteld. Je draait en dat doe je omdat je het moeilijk vindt om je eigen verantwoordelijkheid voor jouw aandeel te nemen. Het is jouw leven, jij bepaalt en kiest.
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn
Al een account? Log dan hier in
