Relaties
alle pijlers
Lakse houding partner/lang uitslapen
vrijdag 29 december 2023 om 12:40
Mijn vriend en ik wonen sinds kort samen, maar lopen wel tegen de nodige problemen aan.
Voor ik bij hem introk, was zijn huis een grote ravage en ook nog eens vervuild. Een van mijn 'harde eisen' was dan dat hij daar wat aan zou doen. Dat is gelukt, het is een heel stuk beter geworden. Leefbaar. Als hij wil, dan kan het blijkbaar wel.
Maar verder blijf ik nog tegen veel dingen aanlopen in onze relatie, waardoor ik mijn twijfels heb of het op de lange termijn wel gaat werken tussen ons.
Op vrije dagen en in vakanties, is er amper tijd om wat leuks samen te ondernemen, want hij slaapt uit tot half 3 in de middag, met uitschieters tot 5u. Ik vind dat echt niet leuk meer, maar als ik er iets van zeg, is meneer verontwaardigd. "Waarom heb je mij niet eerder waker gemaakt?" Nou, omdat ik je partner, en niet je moeder ben!
Met vakanties ben ik degene die alle excursies organiseert en hem uit bed moet slepen, zodat we niet te laat komen. Hij heeft heel veel moeite met opstaan.
Ook heeft hij geen vrienden en nauwelijks contact met familie. Dus alles moet van mij komen. Ik heb hem moeten integreren in mijn vriendennetwerk.
Ik ben in onze relatie altijd degene die het voortouw neemt, anders gebeurt er niks.
Qua werk ben ik een hardwerkende ZZP'er die deels nog de ziektewet zit vanwege zowel somatische als fysieke klachten. Op dit moment ben ik lichamelijkk helemaal uit de running, omdat ik net een zware operatie heb ondergaan. Dus nu moet hij wel het huishouden oppakken, al heb ik daarnaast ook een huishoudelijke hulp ingehuurd. Hij werkt zelf fullltime, maar volgens mij vindt hij zijn werk niet leuk.
Verder is hij geduldig en zorgzaam, en ook best slim, heeft een leuk gevoel voor humor.
Ik kan hem ook niet veranderen vrees ik... Maar ik irriteer mij zo aan dat lakse uitslaap-gedrag. En maar doordrammen dat hij kinderen wil... ik vrees dat hij die verantwoordelijkheid niet eens aankan, als hij al amper voor zichzelf kan zorgen.
Voor ik bij hem introk, was zijn huis een grote ravage en ook nog eens vervuild. Een van mijn 'harde eisen' was dan dat hij daar wat aan zou doen. Dat is gelukt, het is een heel stuk beter geworden. Leefbaar. Als hij wil, dan kan het blijkbaar wel.
Maar verder blijf ik nog tegen veel dingen aanlopen in onze relatie, waardoor ik mijn twijfels heb of het op de lange termijn wel gaat werken tussen ons.
Op vrije dagen en in vakanties, is er amper tijd om wat leuks samen te ondernemen, want hij slaapt uit tot half 3 in de middag, met uitschieters tot 5u. Ik vind dat echt niet leuk meer, maar als ik er iets van zeg, is meneer verontwaardigd. "Waarom heb je mij niet eerder waker gemaakt?" Nou, omdat ik je partner, en niet je moeder ben!
Met vakanties ben ik degene die alle excursies organiseert en hem uit bed moet slepen, zodat we niet te laat komen. Hij heeft heel veel moeite met opstaan.
Ook heeft hij geen vrienden en nauwelijks contact met familie. Dus alles moet van mij komen. Ik heb hem moeten integreren in mijn vriendennetwerk.
Ik ben in onze relatie altijd degene die het voortouw neemt, anders gebeurt er niks.
Qua werk ben ik een hardwerkende ZZP'er die deels nog de ziektewet zit vanwege zowel somatische als fysieke klachten. Op dit moment ben ik lichamelijkk helemaal uit de running, omdat ik net een zware operatie heb ondergaan. Dus nu moet hij wel het huishouden oppakken, al heb ik daarnaast ook een huishoudelijke hulp ingehuurd. Hij werkt zelf fullltime, maar volgens mij vindt hij zijn werk niet leuk.
Verder is hij geduldig en zorgzaam, en ook best slim, heeft een leuk gevoel voor humor.
Ik kan hem ook niet veranderen vrees ik... Maar ik irriteer mij zo aan dat lakse uitslaap-gedrag. En maar doordrammen dat hij kinderen wil... ik vrees dat hij die verantwoordelijkheid niet eens aankan, als hij al amper voor zichzelf kan zorgen.
zaterdag 30 december 2023 om 12:45
In wat voor opzicht? Voor je operatie gingen jullie er op uit, kwam hij wél zijn bed uit, deden jullie leuke dingen samen?
Qua verleden hebben we ook veel overeenkomsten (lastige thuissituatie, beide zenuwschade)
En zijn gevoel voor humor is geweldig.
De voorbeelden die je noemt van zijn reacties blinken niet echt uit in humor.
Ik heb geen wespentaille, ik heb een bijenrompje
zaterdag 30 december 2023 om 13:02
Dus je komt uit begeleid wonen? Dan heeft de organisatie heel veel steken laten vallen, als ze je eruit hebben lopen dreigen.Ravena schreef: ↑30-12-2023 12:35Hoe vaak moet ik nog uitleggen, dat ik tig keer bij woningen /kamers heb gekeken?
Ik ben ook heel goed in mij aanpassen. Tot op zekere hoogte dan. Ik at al amper vlees. Ik wist ook niet dat mijn gezondheid eraan onderdoor zou zijn.
IK MOEST mijn vorige woning uit, er was al een advocatenbureau ingeschakeld waar ik allerlei dreigbrieven van ontving.
En dat is niet vanwege overlast, nee, puur omdat ik 'te goed' werd bevonden voor begeleid wonen.
Ze hadden aan hun zorgplicht moeten voldoen en je moeten helpen bij je terugkeer naar de maatschappij. Dat dit niet is gebeurd is heel erg kwalijk te noemen en daar kun je nog wel wat mee qua klacht en vergoedingen.
Waar jij behoefte aan hebt is minstens een mentor, maar gezien hoe impulsief je bent zou een curator voor een bepaalde tijd helemaal geen raar idee zijn. Omdat je ontzettend gevaarlijk gedrag vertoont, omdat je geen idee hebt waar je weer komt in te wonen.
Ga op zoek naar hulp, want je speelt een heel gevaarlijk spel met je leven.
I noticed how your people didn't support you. So, I sent you strangers -- The Universe
zaterdag 30 december 2023 om 13:13
Doreia* schreef: ↑30-12-2023 13:02Dus je komt uit begeleid wonen? Dan heeft de organisatie heel veel steken laten vallen, als ze je eruit hebben lopen dreigen.
Ze hadden aan hun zorgplicht moeten voldoen en je moeten helpen bij je terugkeer naar de maatschappij. Dat dit niet is gebeurd is heel erg kwalijk te noemen en daar kun je nog wel wat mee qua klacht en vergoedingen.
Waar jij behoefte aan hebt is minstens een mentor, maar gezien hoe impulsief je bent zou een curator voor een bepaalde tijd helemaal geen raar idee zijn. Omdat je ontzettend gevaarlijk gedrag vertoont, omdat je geen idee hebt waar je weer komt in te wonen.
Ga op zoek naar hulp, want je speelt een heel gevaarlijk spel met je leven.
We lezen maar 1 kant, die van TO. Het verhaal van de andere kant zou zo maar eens iets heel anders kunnen laten zien.
Ik heb geen wespentaille, ik heb een bijenrompje
zaterdag 30 december 2023 om 13:26
Als een client te weinig zorg heeft afgenomen vanwege vermijding of weigering, dan houd diegene een plek bezet voor mensen die wel graag begeleid willen worden in hun woonsituatie en dan moet je, zeer terecht, gewoon vertrekken omdat je dan ‘te goed’ bent om in zo’n project te verblijven. De zorgplicht van de zorgverlenende organisatie is beperkt als de client zelf niet wil of eigenwijs is. Dan kan organisatie op haar kop gaan staan, maar ze kunnen dan helemaal niets. Want dan komt de wet zorg en dwang om de hoek kijken. ‘eigen regie’ is leidend. De organisatie mag niet achter de voordeur komen als de client dat niet wil. De client moet actief meewerken door bijvoorbeeld documenten aan te leveren, actief zelf naar woningen te zoeken en daar bewijzen voor aan te leveren en op afspraken te verschijnen, bijvoorbeeld met de gemeente. Dat hoort ook bij het proces om zelfstandig(er) te worden. Daar kun je uiteraard allemaal hulp bij krijgen, maar als de client de deur niet open wil doen, hulp weigert en afspraken vergeet, geen overzicht heeft in benodigde papieren etc dan kan de organisatie ook hun zorgplicht niet nakomen.Doreia* schreef: ↑30-12-2023 13:02Dus je komt uit begeleid wonen? Dan heeft de organisatie heel veel steken laten vallen, als ze je eruit hebben lopen dreigen.
Ze hadden aan hun zorgplicht moeten voldoen en je moeten helpen bij je terugkeer naar de maatschappij. Dat dit niet is gebeurd is heel erg kwalijk te noemen en daar kun je nog wel wat mee qua klacht en vergoedingen.
Waar jij behoefte aan hebt is minstens een mentor, maar gezien hoe impulsief je bent zou een curator voor een bepaalde tijd helemaal geen raar idee zijn. Omdat je ontzettend gevaarlijk gedrag vertoont, omdat je geen idee hebt waar je weer komt in te wonen.
Ga op zoek naar hulp, want je speelt een heel gevaarlijk spel met je leven.
TO vindt dat haar diagnoses niet kloppen, vindt dat ze ‘zomaar’ uit het begeleid wonen project is weggestuurd, heeft slechte ervaringen met de GGz. Broer wil haar niet meer zien.
Ik heb inmiddels wel een beeld van hoe de vork nu werkelijk in de steel zit. Mijn vermoeden is dat TO wel zorg nodig heeft maar een zorgmijder/weigeraar is, waardoor zij voortdurend in de problemen komt. Geen zelfinzicht hebben, onvermogen om je leven op orde te krijgen zal een onderdeel van het hele probleem zijn waardoor je in een cirkel rond blijft draaien.
TO, ik kan best begrijpen dat je het allemaal zelf wilt doen en voor een deel zal je dat ook best goed kunnen. (Ik vindt je bijvoorbeeld in je tekst heel sterk en welbespraakt) Mijn advies zou zijn om hulp te aanvaarden voor dat deel waar het allemaal niet zo goed lukt, zoals huisvesting, financiën(?) en relaties. Je kunt naar de huisarts gaan en uitleggen dat het sinds het begeleid wonen is gestopt niet goed met jou gaat. De huisarts zal je helpen om weer de juiste begeleiding voor jou te vinden.
anoniem_65df5944b964c wijzigde dit bericht op 30-12-2023 15:03
23.46% gewijzigd
zaterdag 30 december 2023 om 13:27
Ok, dus je hebt een conflict
- met je ouders
- met je broer
- met het begeleid wonen project
- met de vegan vrouw
- met de nacht-plastic-smelter
(gehad) waardoor je daar geen (fijn) onderdak meer hebt
Het lijkt erop dat jij de gewoonte hebt ontwikkeld jezelf telkens in de problemen te brengen.
Kun je (terug) naar de huisarts om jezelf te laten verwijzen naar een andere instelling?
- met je ouders
- met je broer
- met het begeleid wonen project
- met de vegan vrouw
- met de nacht-plastic-smelter
(gehad) waardoor je daar geen (fijn) onderdak meer hebt
Het lijkt erop dat jij de gewoonte hebt ontwikkeld jezelf telkens in de problemen te brengen.
Kun je (terug) naar de huisarts om jezelf te laten verwijzen naar een andere instelling?
zaterdag 30 december 2023 om 14:12
Ik denk dat jullie erg op elkaar lijken.
Ik zie wel dat je graag anders zou willen, maar ook dat er nog geen hulp door heeft kunnen dringen. Je lijkt het niet te kunnen binnen laten en dat is heel verdrietig.
zaterdag 30 december 2023 om 17:12
Jouw beeld begrijp ik, maar correspondeert totaal niet met de werkelijkheid. Dat van dat begeleid wonen heb ik verkeerd uitgelegd, waarvoor mijn excuses. Ik had een goede band met de woonbegeleiders en kwam mijn afspraken en doelen na. Maar ze vonden mijn problematiek te complex. Ik was erg suïcidaal en kampte met een forse eetstoornis (lees; levensbedreigend ondergewicht, wat daarna is overgegaan naar hele dagen vreetbuien en braken) en dat trokken zij met al hun goede bedoelingen niet meer. De rek was eruit. Ze hadden zelf ook geen ervaring met eetstoornissen en suicidaliteit. Maar meer met ziektebeelden als depressie, shizofrenie en zelfbeschadiging. Dat is inderdaad een trieste conclusie. Tegelijk paste ik ook niet in de groep, met mensen met shizofrenie die zichzelf ernstig verwaarloosden en in de war waren, en met mensen die verstandelijk beperkt waren.Fleur48 schreef: ↑30-12-2023 13:26Als een client te weinig zorg heeft afgenomen vanwege vermijding of weigering, dan houd diegene een plek bezet voor mensen die wel graag begeleid willen worden in hun woonsituatie en dan moet je, zeer terecht, gewoon vertrekken omdat je dan ‘te goed’ bent om in zo’n project te verblijven. De zorgplicht van de zorgverlenende organisatie is beperkt als de client zelf niet wil of eigenwijs is. Dan kan organisatie op haar kop gaan staan, maar ze kunnen dan helemaal niets. Want dan komt de wet zorg en dwang om de hoek kijken. ‘eigen regie’ is leidend. De organisatie mag niet achter de voordeur komen als de client dat niet wil. De client moet actief meewerken door bijvoorbeeld documenten aan te leveren, actief zelf naar woningen te zoeken en daar bewijzen voor aan te leveren en op afspraken te verschijnen, bijvoorbeeld met de gemeente. Dat hoort ook bij het proces om zelfstandig(er) te worden. Daar kun je uiteraard allemaal hulp bij krijgen, maar als de client de deur niet open wil doen, hulp weigert en afspraken vergeet, geen overzicht heeft in benodigde papieren etc dan kan de organisatie ook hun zorgplicht niet nakomen.
TO vindt dat haar diagnoses niet kloppen, vindt dat ze ‘zomaar’ uit het begeleid wonen project is weggestuurd, heeft slechte ervaringen met de GGz. Broer wil haar niet meer zien.
Ik heb inmiddels wel een beeld van hoe de vork nu werkelijk in de steel zit. Mijn vermoeden is dat TO wel zorg nodig heeft maar een zorgmijder/weigeraar is, waardoor zij voortdurend in de problemen komt. Geen zelfinzicht hebben, onvermogen om je leven op orde te krijgen zal een onderdeel van het hele probleem zijn waardoor je in een cirkel rond blijft draaien.
TO, ik kan best begrijpen dat je het allemaal zelf wilt doen en voor een deel zal je dat ook best goed kunnen. (Ik vindt je bijvoorbeeld in je tekst heel sterk en welbespraakt) Mijn advies zou zijn om hulp te aanvaarden voor dat deel waar het allemaal niet zo goed lukt, zoals huisvesting, financiën(?) en relaties. Je kunt naar de huisarts gaan en uitleggen dat het sinds het begeleid wonen is gestopt niet goed met jou gaat. De huisarts zal je helpen om weer de juiste begeleiding voor jou te vinden.
Bovendien zat mijn tijd er ook op; je moest na twee jaar vertrekken, al was het ook de regel dat veel mensen langer bleven vanwege hun chronische indicatie. Ze hadden, hoe dan ook, voor mij een vervangende woonruimte moeten vinden, vanwege de reeds benoemde 'zorgplicht'. Ik ben op intake geweest bij diverse organisaties, maar geloof mij: zodra er actieve suicidaliteit in het spel is, gaan alle deuren dicht. Ik was ook echt wanhopig, wilde dood en heb meerdere ernstige pogingen gedaan. Door een van die pogingen heb ik een forse lichamelijke beperking opgelopen.
"Men" vond dat ik eerst onder dwang naar het laatste redmiddel in Nederland moest gaan. Een verschrikkelijke kliniek die maar 1 ster scoort op Zorgkaart, waar ik met nog meer trauma's weg ben gegaan. En waar, ondanks de belofte van behandeling, geen behandeling was. Maar puur observatie. Het is dat ik stabiel genoeg was qua eetstoornis, anders weet ik zeker dat ik mijzelf daar dood zou hebben gehongerd of in de separeer was beland met dwangvoeding. Het is niet te omschrijven hoe ver deze 'zogenaamde' zorgmedewerkers hun boekje te buiten gingen. Meiden werden weken, maanden opgesloten in de separeer. Gehoorzaamheid? Separeer. Separeer was het antwoord op alles. Het was meer een strafkamp dan een kliniek, en zodra ik mijn 'vrijheden' had bleef ik hele dagen weg, puur vanwege de toxische sfeer en omdat er toch geen therapie had.
En toen werd de zorgopname ineens opgeheven, en zijn al mijn diagnoses geschrapt! Ik ging de kliniek binnen met een stuk of vijf diagnoses, en die zijn ineens weg, foetsie.
Dwangbehandelingen zijn voor mij contrageincideerd en niet helpend. Wat mij wel enorm heeft geholpen, is een behandeling van een centrum voor eetstoornissen, die uitsluitend met ervaringsdeskundigen werkt. Dit is voor mij levensreddend geweest. Helaas duurde de eetstoornis voort, maar het laatste jaar heb ik zoveel vooruitgang geboekt dat ik van een eetstoornis nauwelijks meer kan spreken. Soms duikt het op, maar ik druk het net zo goed de kop in. Die eetstoornisbehandeling is zo'n zes jaar geleden, maar die kwartjes beginnen pas nu, vreemd genoeg, echt op hun plek te komen. Ik begrijp beter waarom ik in bepaalde patronen beland en kan ze doorbreken. Ook heb ik een tijdje schematherapie gedaan, wat helaas moest worden afgebroken door mijn verhuizing, wat ook voor mij zeer helpend is geweest.
Ik heb een aantal goede vrienden en vriendinnen, relatie met beide ouders is verbeterd, mijn stemming is opgeklaard en het belangrijkst is dat ik weer kan genieten van het leven, hoe moeilijk het soms ook kan zijn.
zaterdag 30 december 2023 om 17:23
Ja, precies. Met die insteek zou ik het wel begrijpen en ik had het dan als tijdelijke oplossing gezien en was meteen verder gaan zoeken naar andere woonruimte.
zaterdag 30 december 2023 om 17:24
Ik heb alleen maar een conflict met mijn broertje, that's it. Met mijn ouders kan ik prima overweg.Eucalypta schreef: ↑30-12-2023 13:27Ok, dus je hebt een conflict
- met je ouders
- met je broer
- met het begeleid wonen project
- met de vegan vrouw
- met de nacht-plastic-smelter
(gehad) waardoor je daar geen (fijn) onderdak meer hebt
Het lijkt erop dat jij de gewoonte hebt ontwikkeld jezelf telkens in de problemen te brengen.
Kun je (terug) naar de huisarts om jezelf te laten verwijzen naar een andere instelling?
Met mijn vorige woonbegeleiding ben ik altijd 'on speaking terms' gebleven.
Met die vegan vrouw had ik geen probleem; sterker nog, ik heb buurtbemiddeling ingeschakeld. Als je huisgenoot gevaarlijk vermagert door dat vegan-gedoe, dan kun je toch wel een compromis sluiten? Maar nee, voor haar weegt dierenleed veel zwaarder. Fun fact: zij had tig huisgenoten versleten. Ja, niet zo raar, als je zoveel eisen aan mensen stelt.
De conclusie van de laatste psychiater die ik gehad heb, is dat er voor mijn problematiek geen behandeling mogelijk is. Hetgeen ik zelf betwist, maar goed. Ik heb een nieuwe huisarts, die dat ook blindelings gelooft.
Vreemde conclusie eigenlijk, ik vind ook dat er problemen zijn in mijn leven.
- Ik trek problemen aan, ik kom vaak in problematische situaties terecht.
- Ik ben nogal fel/voel mij snel aangevallen
- Ik heb emotieregulatieproblemen (snel boos /verdrietig worden)
- Mijn zelfbeeld is instabiel
- Ik ben onzeker over wat ik wil met de toekomst.
Maar ja, is dit reden voor een psycholoog? Als ik het zo zie lijken het problemen waar ik prima aan kan werken.
zaterdag 30 december 2023 om 17:25
Ja, dit is ook door mijn hoofd gegaan. Door mijn handicap zijn we toch al nauwelijks partners meer, dus ja. Eens.
zaterdag 30 december 2023 om 17:25
Ja, dit is ook door mijn hoofd gegaan. Door mijn handicap zijn we toch al nauwelijks partners meer, dus ja. Eens.
zaterdag 30 december 2023 om 17:26
Ja.Ravena schreef: ↑30-12-2023 17:24
- Ik trek problemen aan, ik kom vaak in problematische situaties terecht.
- Ik ben nogal fel/voel mij snel aangevallen
- Ik heb emotieregulatieproblemen (snel boos /verdrietig worden)
- Mijn zelfbeeld is instabiel
- Ik ben onzeker over wat ik wil met de toekomst.
Maar ja, is dit reden voor een psycholoog? Als ik het zo zie lijken het problemen waar ik prima aan kan werken.
zaterdag 30 december 2023 om 17:28
Update: vanochtend is de bom gebarsten, en sprak ik mij uit. De frustraties waren al hoog opgelopen trouwens. Toen kregen we ruzie, en hebben een aantal uur niks gezegd.
Hij is toen heel driftig gaan opruimen en schoonmaken, dus hij kan het blijkbaar wel.
Na die tijd heb ik mijn excuses gemaakt over dat ik zo tegen hem uitviel, terwijl hij nog in bed lag. En ook gezegd dat ik ook eens leuke dingen wil doen in het weekend, in plaats van de hele dag in bed liggen.
Die wens heeft hij ook wel, maar hij vindt het lastig om dingen te organiseren, en om op tijd op te staan. Voor nu lijkt de lucht geklaard, en ik ben zelfs verbaasd over de hoeveelheid werk die hij vandaag heeft verzet.
Hij kan het dus wel!
Hij is toen heel driftig gaan opruimen en schoonmaken, dus hij kan het blijkbaar wel.
Na die tijd heb ik mijn excuses gemaakt over dat ik zo tegen hem uitviel, terwijl hij nog in bed lag. En ook gezegd dat ik ook eens leuke dingen wil doen in het weekend, in plaats van de hele dag in bed liggen.
Die wens heeft hij ook wel, maar hij vindt het lastig om dingen te organiseren, en om op tijd op te staan. Voor nu lijkt de lucht geklaard, en ik ben zelfs verbaasd over de hoeveelheid werk die hij vandaag heeft verzet.
Hij kan het dus wel!
zaterdag 30 december 2023 om 17:29
Als het goed is staan die diagnoses (nog steeds) in jouw medisch dossier bij de huisarts, dus daar kun je de (schema) therapie herpakken als je dat wilt.Ravena schreef: ↑30-12-2023 17:12zodra ik mijn 'vrijheden' had bleef ik hele dagen weg, puur vanwege de toxische sfeer en omdat er toch geen therapie had.
En toen werd de zorgopname ineens opgeheven, en zijn al mijn diagnoses geschrapt! Ik ging de kliniek binnen met een stuk of vijf diagnoses, en die zijn ineens weg, foetsie.
Fijn om te lezen dat je zin in het leven hebt nu.
Kortom, terug aan de therapie. Succes!Ravena schreef: ↑30-12-2023 17:24ik vind ook dat er problemen zijn in mijn leven.
- Ik trek problemen aan, ik kom vaak in problematische situaties terecht.
- Ik ben nogal fel/voel mij snel aangevallen
- Ik heb emotieregulatieproblemen (snel boos /verdrietig worden)
- Mijn zelfbeeld is instabiel
- Ik ben onzeker over wat ik wil met de toekomst.
Maar ja, is dit reden voor een psycholoog? Als ik het zo zie lijken het problemen waar ik prima aan kan werken.
anoniem_6626158dc134d wijzigde dit bericht op 30-12-2023 17:32
32.11% gewijzigd
zaterdag 30 december 2023 om 17:30
Vind ik ook wel hoor, maar ik heb zo'n ontslagbrief waarin staat dat er voor mijn problemen toch geen hulp mogelijk is.
Staat er zwart op wit.
Maar dit is dan ook gebaseerd op een foute diagnose, puur op basis van dossierkennis, waar zelfs mijn eigen psycholoog die ik had, zich totaal niet in kon vinden. Evenmin als mijn vrienden, kennissen, familie, ouders.
Maar het 'blokkeert' wel de weg naar hulp. Of ik zou om een blanco verwijzing of zo moeten vragen.
zaterdag 30 december 2023 om 17:31
Klopt ja, maar daarna is alles 'herlabeld' tot een stoornis (die ik nu niet ga noemen)
waarvoor geen behandeling is. En het is de laatste stoornis die geldt, toch?
zaterdag 30 december 2023 om 17:36
Sorry, je spreekt jezelf erg tegen. Eerst was je ‘te goed’ voor begeleid wonen en nu was je problematiek te complex.
Eerst was je het niet eens met je diagnoses en nu zijn ze geschrapt. Diagnoses worden niet geschrapt trouwens.
Je zegt dat je geen psycholoog nodig hebt, maar problemen die je op een rijtje hebt gezet in een van je laatste betichten en waar je aan wilt werken kun je echt niet oplossen zonder begeleiding van een psycholoog.
Eerst was je het niet eens met je diagnoses en nu zijn ze geschrapt. Diagnoses worden niet geschrapt trouwens.
Je zegt dat je geen psycholoog nodig hebt, maar problemen die je op een rijtje hebt gezet in een van je laatste betichten en waar je aan wilt werken kun je echt niet oplossen zonder begeleiding van een psycholoog.
anoniem_65df5944b964c wijzigde dit bericht op 30-12-2023 17:39
0.22% gewijzigd
zaterdag 30 december 2023 om 17:38
.Ravena schreef: ↑30-12-2023 17:30Vind ik ook wel hoor, maar ik heb zo'n ontslagbrief waarin staat dat er voor mijn problemen toch geen hulp mogelijk is.
Staat er zwart op wit.
Maar dit is dan ook gebaseerd op een foute diagnose, puur op basis van dossierkennis, waar zelfs mijn eigen psycholoog die ik had, zich totaal niet in kon vinden. Evenmin als mijn vrienden, kennissen, familie, ouders.
Maar het 'blokkeert' wel de weg naar hulp. Of ik zou om een blanco verwijzing of zo moeten vragen.
Je kunt toch teruggaan naar je eigen psycholoog?
zaterdag 30 december 2023 om 17:43
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn
Al een account? Log dan hier in
