liefdesverdriet vs nieuwe liefde??

Stop met die rommel en ga voor die nieuwe liefde, je zult je meteen stukken beter voelen en die pillen niet meer nodig hebben.

Het lijkt mij juist toch goed dat je kriebels krijgt dat betekend dat je je ex begind te vergeten...



Ken je die jongen goed???

Zal je hem vaker tegen komen??



Kus

TaaGB

In (zeer) grote lijnen een ietwat vergelijkbaar verhaal....:

Ik ben pas sinds 3,5 maand vrijgezel. Na ruim 2 jaar te hebben samengewoond en een steeds sterker wordende twijfel over mijn relatie, heb ik deze beeindigd. Dit is me niet in de koude kleren gaan zitten. Omdat mijn ex terug naar zijn ouders zou gaan, heb ik de meubels etc. overgekocht (zijn deel aan hem betaald, we hadden ze samen gekocht). Je zou denken dat ik dan fijn verder kan gaan. Niet dus, al die spullen doen me aan hem en ons denken. Ik voel me zo vaak zoooo schuldig naar hem toe. Vooral omdat ik weet dat ie diep van binnen nog steeds op mij wacht. Ik ga niet terug naar hem, omdat ik weet dat die twijfel er niet voor niets zat (al hou ik wel nog steeds van m, al vraag ik me af of dat niet meer vriendschappelijk is). Ik had mezelf voorgenomen om zeker de komende tijd vrijgezel te blijven. Ik vond dat ik maar 's mijn emotionele bodem moest gaan raken (diep in de put zitten dus), zodat ik vandaaruit alles op een positieve manier zou kunnen opbouwen. En dan vanuit de basis 'ik houd van mezelf en kan goed alleen zijn' en 'een partner is een aanvulling, geen invulling'. Ik was ervan overtuigd dat ik mezelf zou gaan vinden en mijn ware gevoelens zou gaan ontdekken (klinkt best wazig eigenlijk, haha) Maar je raadt het al, ik kwam iemand tegen waarmee het erg goed klikt. We hebben inmiddels best veel contact en het voelt over het algemeen erg goed. Waarom niet de hele tijd?? Nou eh, ik voel me ook hierover enorm schuldig naar mijn ex toe (en mis hem of de veiligheid en voorspelbaarheid van hem??). Ook wil ik niet dat ik er uiteindelijk later achterkom dat ik deze lieve jongen heb gebruikt als een overgangsvriendje, want daar is ie te lief voor. Maar ik kom er maar niet achter wat mijn ware gevoel voor hem is. Denk dat dat te maken heeft met de complexe situatie. Ik heb hem ook gezegd dat ik niet klaar ben voor een relatie, maar mis hem echt als ie weg is. Hij geeft aan dat ie mij alle ruimte wil geven om erachter te komen. Maar ik zou niet weten hoe ik daarachter moet komen als ik ruimte krijg...... heb er uren en uren over gepiekerd wat hiermee te doen. Iets stoppen wat mooi kan worden of doorgaan en misschien ontdekken dat het 't niet is...

Ik denk nu idd dat we niet teveel van onszelf moeten eisen, zoals ik met mijn 'bodem raken', tsss. Genieten van de mooie dingen en leren van de dingen die er misgaan. En blijkt dat jij (of ik) het nieuwe emotioneel toch niet aankunt, dan geeft het lichaam dat wel aan, toch?  Dus ik ga er nu gewoon het beste van maken, neem 'ruimte' op momenten dat ik voel dat ik dat nodig heb en verder zien we het wel. Best eng, maar wel 't beste denk ik (hoop ik, haha).

Laten we gewoon voor de positiviteit gaan, dat geeft een veel beter gevoel.



Nou in ieder geval veel succes met je nieuwe 'vlinders'

Hmmm, ik zit een beetje in dubio. Sinds woensdag (eergisteren dus) slik ik antidepressiva omdat ik het echt niet meer trok van de liefdesverdriet (en nog wat andere probleempjes; relatie is al 8 mndn over).

Nu kwam ik gisteren een leuke jongen tegen waarbij het bij mij toch wel begon te kriebelen in m'n buik en m'n hoofd krijg ik hem ook al niet uit. Maar ik twijfel nu een beetje of ik hier wel al klaar voor ben.

(Ik weet trouwens nog niet eens of het wel wederzijds is.)



Normaal als iemand zegt "help, ik ben verliefd" heb ik zoiets van joh, geniet er lekker van. Maar nu twijfel ik zelf...

Hey j22,

lastige situatie, kan me voorstellen dat je hier over twijfelt.... ikslik zelf ook sinds 2 weken een verhoogde dosis anti-depressiva. M'n vriend had het uitgemaakt, en er speelde nog meer dingen mee (zie verdrink in liefdesverdriet forum), trek/trok het allemaal erg slecht dus in overleg met therapeut toch besloten m'n dosis te verhogen. Helpt helaas nog niet, gaat eerder slechter, maar schijnt er soms bij te horen, we zullen het zien.



Maar goed, wat ik er van denk is het volgende: ik was in het begin toen het net uit was ook alweer gelijk op i-net aan het chatten met jongens om te kijken of er potentiele dates tussen zaten, om maar zeker te weten dat er nog meer jongens dan m'n ex op de wereld waren etc. Ik merkte dat ik alleen maar constant in m'n idee bevestigd werd dat er nieman zo leuk is als hij etc dus daar ben ik nu mee gestopt. Ik heb gemerkt bij mezelf dat ik de laatste tijd m'n eigen waarde teveel bij m'n vriend vandaan haalde, dacht/denk weer veelste negatief over mezelf en hij gaf me zekerheid. Wanneer ik nu iemand evt. een nieuwe liefde tegen zou komen zou dat absoluut wel helpen op dit moment voor m'n zelfvertrouwen etc. Maar tegelijkertijd wil ik niet weer, wanneer het dan over zou gaan, in het zelfde gat vallen. Wil eerst proberen voor mezelf te knokken en er zelf weer bovenop te komen. Dan weet ik ook ooit voor later, wanneer ik weer hetzelfde meemaak (relatie uit etc) dat ik het zelf ook kan redden zonder een man. Zie het nu allemaal nog niet helemaal voor me en vind het erg moeilijk allemaal maar goed.



Verder zou ik eerst de werking van je anti-depressiva even aanzien. Hoe voel je je nu dan verder? mocht je goed blijven voelen kun je altijd nog contact opnemen met hem toch? xxx

*

Hey,



ik weet natuurlijk niet waarom je antidepressiva slikt. Ik bedoel, als je ook heel weinig zelfvetrouwen hebt en niet het gevoel hebt dat je van jezelf houd en je jezelf het allerbeste van de wereld gunt dan denk ik eerlijk gezegd dat je er niet klaar voor bent. Want zoals eerder gezegd dan geldt een nieuwe liefde waarschijnlijk als invulling dan als aanvulling. Uit eigen ervaring sprekend heeft zo'n relatie geen enkele zin omdat je dan een relatie hebt met als doel dat die jongen jou gelukkig moet maken. Je moet eerst alleen gelukkig kunnen zijn voordat je dat samen met een ander kunt.

Maar goed ik denk wel dat het een goed teken is dat je zulke kriebels hebt voor die jongen, je staat weer open voor anderen! Dat is denk ik wel iets heel positiefs!

Sterkte!

Zelfde hier :D

Zwaar liefdesverdriet, wist niet meer wat ik moest doen, uiteindelijk krijg van de dokter anti-depressiva, en een paar dagen erna heb ik een relatie en heb ik de anti-depressiva zelfs niet meer genomen.

Lang verhaal in het kort: Mijn vriend maakt het uit, ik zit in zak en as. mijn vriendin zegt dat het tijd wordt om eens goed weg te gaan en niet bij de pakken te blijven zitten. ik ga dus uit met die vriendin en dan kom ik een hele lieve jongen tegen... Mijn relatie was toen nog geen maand uit dacht ik. Hij vroeg mn nummer, hij kreeg hem niet maar mijn vriendin had wel zijn nummer opgeslaan in haar telefoon. 14 dagen erna niks meer gehoord te hebben van mijn ex, toch maar eens een berichtje sturen naar mijn vriendin of ze zijn nummer nog had en gelukkig was dat het geval...



Ik zeg gelukkig, want we zijn nu een half jaar samen, zijn iedere dag bij elkaar en gaan binnenkort 'officieel' samenwonen...



Dus ja, waarom niet he.



Ik zeg niet dat het van in het begin gemakkelijk was hoor, ik had een serieuze muur rond mij gebouwd en die begint geleidelijk af te breken... De schrik dat ik terug hetzelfde zal tegenkomen (hopen op van alles en nog wat en dan koudweg gedumpt worden), zit er nog steeds in, maar iedere dag iets minder. Ik durf nu stilletjes aan terug hopen, want vriendlief heeft plannen met hopen: samenwonen, eventueel trouwen, kindjes tussen nu en 2 jaar, binnen een kleine 5 jaar een groter huis kopen en ondertussen misschien nog een kindje erbij... Allemaal dingen waar ik van smelt, maar pas sinds kort terug durf op te hopen en naar te verlangen...