Relaties
alle pijlers
Man hoort mij niet, ofwel: kunnen mannen echt maar 1 ding tegelijk?
dinsdag 26 juni 2007 om 22:42
Ja, we hebben weer eens knallende ruzie.
En al terugdenkend hoe het kwam: ik zei weer eens iets wat hij niet hoorde, waardoor er een Babylonische spraakverwarring ontstond en ik wanhopig probeerde uit te leggen wat ik nou bedoeld had, terwijl hij juist bleef zeiken dat ik me druk maakte om een detail.
Eigenlijk is dit (dat hij mij niet hoort) de reden van bijna al onze ruzies. Het lijkt net of hij doof is op één bepaalde golflengte, en dat is nou precies de toonhoogte van mijn stem.
Hoe vaak het niet gebeurt dat ik tegenover hem zit, dat hij naar mij kijkt, dat ik iets tegen hem zeg, en dat het hem volkomen ontgaat, dat hij totaal niet reageert.
Ik kan hem op momenten als dit wel een schop geven. Ik moet me nu echt inhouden geen dingen kapot te gaan smijten.
Want: er was helemaal niets aan de hand. Hij was iets aan het vastbinden en hield een klein stukje touw over. Ik zei dat ik ook een eindje touw nodig had, precies dat stukje wat hij daar had, maar dat hoorde hij niet of hij wilde het niet horen of hij vond dat hij het beter wist, weet ik veel.
Even later komt hij terug met een rol waar hij twee meter touw vanaf knipt, veel te veel, dat zou alleen maar in de knoop raken, dat zei ik ook tegen hem.
Toen barstte de bom, het was ook nooit goed, ik moest me niet zo druk maken om een stukje touw etc.
Naderhand na veel geschreeuw (onze jongste werd zelfs wakker) bleek dus dat hij nooit heeft gehoord dat ik om dat restje touw van hem vroeg.
Ik stond op EEN HALVE METER AFSTAND!
Oooooooooooooooooh, wat kan ik hier kwaad om worden.
En al terugdenkend hoe het kwam: ik zei weer eens iets wat hij niet hoorde, waardoor er een Babylonische spraakverwarring ontstond en ik wanhopig probeerde uit te leggen wat ik nou bedoeld had, terwijl hij juist bleef zeiken dat ik me druk maakte om een detail.
Eigenlijk is dit (dat hij mij niet hoort) de reden van bijna al onze ruzies. Het lijkt net of hij doof is op één bepaalde golflengte, en dat is nou precies de toonhoogte van mijn stem.
Hoe vaak het niet gebeurt dat ik tegenover hem zit, dat hij naar mij kijkt, dat ik iets tegen hem zeg, en dat het hem volkomen ontgaat, dat hij totaal niet reageert.
Ik kan hem op momenten als dit wel een schop geven. Ik moet me nu echt inhouden geen dingen kapot te gaan smijten.
Want: er was helemaal niets aan de hand. Hij was iets aan het vastbinden en hield een klein stukje touw over. Ik zei dat ik ook een eindje touw nodig had, precies dat stukje wat hij daar had, maar dat hoorde hij niet of hij wilde het niet horen of hij vond dat hij het beter wist, weet ik veel.
Even later komt hij terug met een rol waar hij twee meter touw vanaf knipt, veel te veel, dat zou alleen maar in de knoop raken, dat zei ik ook tegen hem.
Toen barstte de bom, het was ook nooit goed, ik moest me niet zo druk maken om een stukje touw etc.
Naderhand na veel geschreeuw (onze jongste werd zelfs wakker) bleek dus dat hij nooit heeft gehoord dat ik om dat restje touw van hem vroeg.
Ik stond op EEN HALVE METER AFSTAND!
Oooooooooooooooooh, wat kan ik hier kwaad om worden.
dinsdag 26 juni 2007 om 22:54
dinsdag 26 juni 2007 om 23:34
Ik heb laatst uit protest een hele avond naast hem op de bank gezeten met een MP3speler in mijn oren.
Om hem een idee te geven van hoe mijn gemiddelde avond eruit ziet.
Natuurlijk eindigde dit ermee dat hij kwaad wegliep en mij verweet dat het nooit zó erg kon zijn. :@
Voor zijn werk krijgt hij regelmatig gehoortesten en die zijn altijd ok, het is dus echt een kwestie van desinteresse, dat is wat mij zo stoort. Moet ik eens niet binnen 2 seconden reageren als hij iets zegt.
Sterker nog, hij presteert het geregeld om iets te beginnen te vertellen TERWIJL ik al een tijdje tegen hem aan het praten ben.:@
Om hem een idee te geven van hoe mijn gemiddelde avond eruit ziet.
Natuurlijk eindigde dit ermee dat hij kwaad wegliep en mij verweet dat het nooit zó erg kon zijn. :@
Voor zijn werk krijgt hij regelmatig gehoortesten en die zijn altijd ok, het is dus echt een kwestie van desinteresse, dat is wat mij zo stoort. Moet ik eens niet binnen 2 seconden reageren als hij iets zegt.
Sterker nog, hij presteert het geregeld om iets te beginnen te vertellen TERWIJL ik al een tijdje tegen hem aan het praten ben.:@
dinsdag 26 juni 2007 om 23:41
Hij doet het in ieder geval niet expres, neem ik aan.
Ik heb hier wel ervaring mee, misschien helpt het als je eerst zijn naam zegt voor je iets vraagt?
Klinkt kinderachtig maar het kan zijn dat je eerst zijn aandacht moet trekken voordat hij het " hoort" anders is het voor hem gewoon een of ander achtergrondgeluid.
Ik heb hier wel ervaring mee, misschien helpt het als je eerst zijn naam zegt voor je iets vraagt?
Klinkt kinderachtig maar het kan zijn dat je eerst zijn aandacht moet trekken voordat hij het " hoort" anders is het voor hem gewoon een of ander achtergrondgeluid.
woensdag 27 juni 2007 om 08:27
Raar genoeg had ik 'jouw probleem', maar dan met mijn broers!.. Vragen stellen of hele verhalen was ik aan het ophangen.. totaal geen reactie.. De oplossing was inderdaad wat eerder was geopperd.. Eerst dmv zijn naam zeggen de aandacht trekken.. et voila..
Bij mijn vriend herken ik dit helemaaal niet.. De lieverd kan fanatiek aan het gamen zijn (ondertussen ook nog chattend met medegamers), een (echt waar, gisteren nog) serieus gesprek met mij aan het voeren zijn en ondertussen ook nog (mij niet onderbrekend) commentaar geven over de tv die aanstaat.. Volgens mij ben ik dan meer de man in onze relatie, want ik ben niet geweldig met 2 dingen tegelijkertijd doen.. Koken en praten.. dat lukt nog wel.. ;)
Bij mijn vriend herken ik dit helemaaal niet.. De lieverd kan fanatiek aan het gamen zijn (ondertussen ook nog chattend met medegamers), een (echt waar, gisteren nog) serieus gesprek met mij aan het voeren zijn en ondertussen ook nog (mij niet onderbrekend) commentaar geven over de tv die aanstaat.. Volgens mij ben ik dan meer de man in onze relatie, want ik ben niet geweldig met 2 dingen tegelijkertijd doen.. Koken en praten.. dat lukt nog wel.. ;)
woensdag 27 juni 2007 om 08:48
Oh, dit komt zo bekend voor!!
Mijn vriend is ook oost indisch doof of luistert gewoon heel selectief!
Maar negen van de tien keer is dat omdat hij met iets anders bezig is en hij gewoon z'n aandacht niet goed kan verdelen. En als ik er dan iets van zegt dan zegt íe dat íe me wel hoorde en me net wilde gaan antwoorden.. jaja.. Maar het helpt inderdaad dan om even z'n naam te roepen en z'n ogen mijn kant op te zien gaan, dan heb ik weer alle aandacht!!
Mijn vriend is ook oost indisch doof of luistert gewoon heel selectief!
Maar negen van de tien keer is dat omdat hij met iets anders bezig is en hij gewoon z'n aandacht niet goed kan verdelen. En als ik er dan iets van zegt dan zegt íe dat íe me wel hoorde en me net wilde gaan antwoorden.. jaja.. Maar het helpt inderdaad dan om even z'n naam te roepen en z'n ogen mijn kant op te zien gaan, dan heb ik weer alle aandacht!!
woensdag 27 juni 2007 om 09:33
Kan het niet zo zijn, dat je man in gedachten is. Soms ben ik geconcentreerd en hoor ik niet wat een ander zegt, ondanks dat ik een perfect - feitelijk een gevoelig - gehoor heb...
Soms gebeurt het ook andersom. Ik groet een vrouwelijke collega, die vervolgens niet reageert. Het is niet onvriendelijk bedoeld, want normaal is ze vriendelijk. Dan toch een reactie: "Sorry, Hans, ik was even in gedachten."
Ander voorbeeld. Ik zeg tegen een (vrouwelijke) collega: "Hoi."
Geen reactie.
Ik (met iets hardere stem): "Hoi!"
Zij: "Ik zei hoi."
Vreemd... ik kijk naar haar gezicht en wacht op een reactie, maar tot aan de tweede "hoi' geen reactie. Lippen waren gesloten. Misschien afwezig? In gedachten, net zoals bij het tweede voorbeeld?
Soms gebeurt het ook andersom. Ik groet een vrouwelijke collega, die vervolgens niet reageert. Het is niet onvriendelijk bedoeld, want normaal is ze vriendelijk. Dan toch een reactie: "Sorry, Hans, ik was even in gedachten."
Ander voorbeeld. Ik zeg tegen een (vrouwelijke) collega: "Hoi."
Geen reactie.
Ik (met iets hardere stem): "Hoi!"
Zij: "Ik zei hoi."
Vreemd... ik kijk naar haar gezicht en wacht op een reactie, maar tot aan de tweede "hoi' geen reactie. Lippen waren gesloten. Misschien afwezig? In gedachten, net zoals bij het tweede voorbeeld?
World of Warcraft: Legion
woensdag 27 juni 2007 om 10:08
Dan zou hij 90% van de tijd in gedachten verzonken zijn. Hem kennende lijkt me dat nogal sterk. Hij is bepaald geen filosoof-achtig type, zeg maar :P.
Hij verwijt me geregeld dat ik een te zachte stem heb, dat ik harder moet praten, maar mijn collega's, kinderen, mensen in de winkel, familie etc. hebben nooit moeite om te horen wat ik zeg, dus het probleem ligt echt bij hem.
Ik ben er inmiddels aan gewend dat hij mijn woorden (of die van de kinderen) totaal niet opmerkt wanneer hij bijv. TV zit te kijken.
Maar als we tegenover elkaar zitten, bijv. tijdens het eten aan tafel, kan hem ineens ook een deel van mijn woorden ontgaan, terwijl hij gewoon naar me zit te kijken en ik in de volle overtuiging ben dat hij luistert. Sterker nog: hij geeft antwoord, gaat er op in, en beweert later bij hoog en laag dat we het daar nooit over hebben gehad.
Moet ik me zorgen gaan maken dat hij iets engs mankeert? Een of andere epileptische aandoening ofzo waardoor hij hele stukken van gesprekken mist?
Als ik nog terugdenk aan dat gedoe met dat touwtje gisteren, bedenk ik me namelijk dat hij mijn vraag helemaal niet gehoord heeft, en alleen de woorden "stukje touw" uit mijn woorden heeft opgepikt (waarna hij naar de schuur liep en een rol touw te voorschijn haalde).
Moet ik mijn woorden misschien bondiger formuleren? In een voor mannen begrijpelijke taal? Niet: "als je straks een stukje touw overhebt, mag ik dat dan hebben?" Kennelijk is dat te veel info ineens, te moeilijk.
Misschien moet ik dan zeggen: "Dat stuk touw (duidelijk wijzen). NU geven."
Ik word hier echt moedeloos van. Als het nou twee kee rin de week voorkwam zou ik zeggen nou ja. Maar het is ongeveer 10 x per dag... En volgens hem ligt het natuurlijk aan mij hè.
woensdag 27 juni 2007 om 10:16
Hoi!
Ik hoorde eens over dit fenomeen, dat mannen als ze een vrouwenstem horen, eerst muziek horen. Erg herkenbaar, lees maar!
Muziekje? Luister maar naar je Vrouw!
Dat mannen vaak niet naar vrouwen luisteren is uit praktijk al gebleken. Het is nu ook bewezen door onderzoeker Michael Hunter van de Universiteit van Sheffield. Wanneer er naar een mannen stem geluisterd wordt dringt dit gelijk tot ze door. Maar wanneer een man naar een vrouwen stem luistert, ontstaat de zelfde hersenactiviteit als wanneer er naar muziek wordt geluisterd. Het dringt niet gelijk door dat de vrouw werkelijk iets zegt wat nuttig kan zijn. Dit komt volgens Michael Hunter doordat een vrouwenstem complexer is dan een mannenstem, dit komt door het verschil in grootte van strottenhoofd en de stembanden. Ook zorgt het feit dat vrouwen over het algemeen meer melodie in hun stem hebben voor de associatie met muziek. Uit onderzoek van promovenda Liesbet Ruytjens (Universiteit Groningen) is ook gebleken dat vrouwen wél naar ruis blijven luisteren, terwijl mannen dit grotendeels wegfilteren. Uit dit onderzoek is geconcludeerd dat mannen over het algemeen onnodige data wegfilteren
Ik hoorde eens over dit fenomeen, dat mannen als ze een vrouwenstem horen, eerst muziek horen. Erg herkenbaar, lees maar!
Muziekje? Luister maar naar je Vrouw!
Dat mannen vaak niet naar vrouwen luisteren is uit praktijk al gebleken. Het is nu ook bewezen door onderzoeker Michael Hunter van de Universiteit van Sheffield. Wanneer er naar een mannen stem geluisterd wordt dringt dit gelijk tot ze door. Maar wanneer een man naar een vrouwen stem luistert, ontstaat de zelfde hersenactiviteit als wanneer er naar muziek wordt geluisterd. Het dringt niet gelijk door dat de vrouw werkelijk iets zegt wat nuttig kan zijn. Dit komt volgens Michael Hunter doordat een vrouwenstem complexer is dan een mannenstem, dit komt door het verschil in grootte van strottenhoofd en de stembanden. Ook zorgt het feit dat vrouwen over het algemeen meer melodie in hun stem hebben voor de associatie met muziek. Uit onderzoek van promovenda Liesbet Ruytjens (Universiteit Groningen) is ook gebleken dat vrouwen wél naar ruis blijven luisteren, terwijl mannen dit grotendeels wegfilteren. Uit dit onderzoek is geconcludeerd dat mannen over het algemeen onnodige data wegfilteren
woensdag 27 juni 2007 om 10:29
Mijn vriend gaat soms zo in dingen op dat ik hem er even 'uit moet trekken'..
Dus eerst zorgen dat ik zeker zijn aandacht heb, en dan pas iets vertellen. Maar ik praat niet zoveel, dus misschien heb ik er daarom niet zo veel irritatie over.
Ik weet in ieder geval dat het niet expres is, maar eerder een soort autisme ;)
Dus eerst zorgen dat ik zeker zijn aandacht heb, en dan pas iets vertellen. Maar ik praat niet zoveel, dus misschien heb ik er daarom niet zo veel irritatie over.
Ik weet in ieder geval dat het niet expres is, maar eerder een soort autisme ;)
woensdag 27 juni 2007 om 10:31
Veel mensen vergeten voor ze beginnen te spreken, eerst contact te maken met de persoon tegen wie ze het hebben.
Bij vrouwen gebeurt dit vaker, aangezien ze meestal met meerdere dingen tegelijk bezig zijn en ze hun aandacht (focus) verdelen over meerdere zaken.
Probeer eens met je volle aandacht eerst contact te maken met je partner.
Contact maken wil zeggen zijn aandacht trekken en oogcontact maken.
Pas als je beiden hebt, aandacht en oogcontact, dan beginnen met je boodschap.
Bij vrouwen gebeurt dit vaker, aangezien ze meestal met meerdere dingen tegelijk bezig zijn en ze hun aandacht (focus) verdelen over meerdere zaken.
Probeer eens met je volle aandacht eerst contact te maken met je partner.
Contact maken wil zeggen zijn aandacht trekken en oogcontact maken.
Pas als je beiden hebt, aandacht en oogcontact, dan beginnen met je boodschap.
woensdag 27 juni 2007 om 10:34
Het ligt duidelijk niet aan jou maar aan hem.
Hij heeft niks mysterieus', geen akelige ziekte of zo maar wel iets heel vervelends: hij heeft volgens mij alle verschijnselen van een concentratieprobleem!
En hij weet het niet van zichzelf, dat maakt het zo onverteerbaar voor jou.
Mensen met een concentratieprobleem hebben wel eens de neiging om zich af te sluiten voor de omgeving omdat ze anders hun 'klusjes' niet kunnen doen, gek genoeg overconcentreren zij zich. Voor mij heel herkenbaar, ik ben ook zo en soms niet te beschreeuwen als ik ergens geconcentreerd mee bezig ben. Het is geen boze opzet, zie het maar als een weeffoutje waar je man niks aan kan doen. En trek het je zeker niet persoonlijk aan. Jammer dat hij geen zelf inzicht heeft, maar misschien komt dat nog, zeker als je er rustig met hem over praat op een moment dat je niet boos bent.
Boos worden heeft trouwens helemaal geen zin, als je boos wordt doe je dat omdat je iets van hem verwacht wat hij niet kan waarmaken. Probeer je verwachtingen bij te stellen naar de realiteit en zijn beperkingen en niet naar wat jij zou wensen hoe hij zou zijn. Stel dat hij heeft wat ik denk: een concentratieprobleem, dan zul je dat moeten accepteren omdat hij is zoals hij is, en hij zal moeten proberen er het beste van te maken met de mogelijkheden die er nog zijn om zichzelf te verbeteren. Het moet van twee kanten komen wil je huwelijk niet verzanden in een strijd om triviale dingetjes. Probeer niet zo serieus op je strepen te staan, maar probeer de humor er in te brengen om hem tot de orde te roepen. Doe eens iets onverwachts als hij weer niet op je reageert: maak een voodoodansje of trek je broek omlaag. Wedden dat hij je dan wel ziet?
Hij heeft niks mysterieus', geen akelige ziekte of zo maar wel iets heel vervelends: hij heeft volgens mij alle verschijnselen van een concentratieprobleem!
En hij weet het niet van zichzelf, dat maakt het zo onverteerbaar voor jou.
Mensen met een concentratieprobleem hebben wel eens de neiging om zich af te sluiten voor de omgeving omdat ze anders hun 'klusjes' niet kunnen doen, gek genoeg overconcentreren zij zich. Voor mij heel herkenbaar, ik ben ook zo en soms niet te beschreeuwen als ik ergens geconcentreerd mee bezig ben. Het is geen boze opzet, zie het maar als een weeffoutje waar je man niks aan kan doen. En trek het je zeker niet persoonlijk aan. Jammer dat hij geen zelf inzicht heeft, maar misschien komt dat nog, zeker als je er rustig met hem over praat op een moment dat je niet boos bent.
Boos worden heeft trouwens helemaal geen zin, als je boos wordt doe je dat omdat je iets van hem verwacht wat hij niet kan waarmaken. Probeer je verwachtingen bij te stellen naar de realiteit en zijn beperkingen en niet naar wat jij zou wensen hoe hij zou zijn. Stel dat hij heeft wat ik denk: een concentratieprobleem, dan zul je dat moeten accepteren omdat hij is zoals hij is, en hij zal moeten proberen er het beste van te maken met de mogelijkheden die er nog zijn om zichzelf te verbeteren. Het moet van twee kanten komen wil je huwelijk niet verzanden in een strijd om triviale dingetjes. Probeer niet zo serieus op je strepen te staan, maar probeer de humor er in te brengen om hem tot de orde te roepen. Doe eens iets onverwachts als hij weer niet op je reageert: maak een voodoodansje of trek je broek omlaag. Wedden dat hij je dan wel ziet?
woensdag 27 juni 2007 om 11:53
Ik heb het idee dat mijn gehoor totaal anders werkt:
- Ik kan geen achtergrondgeluiden wegfilteren; ik vermoed dat mijn autismespectrumstoornis hierin een rol speelt. Zodra ik nadenk of praat over mijn gehoor, komt mijn autisme direct om de hoek heen kijken;
- Ik ben - door het bovenstaande - ook erg gevoelig voor geluid.
- In het algemeen, vind ik een vrouwenstem prettiger in het gehoor dan een mannenstem. Er zijn toch uitzonderingen. Ik vind sommige mannenstemmen mooi, maar sommige vrouwenstemmen lelijk. Waarschijnlijk omdat er meer melodie in de stem zit, of omdat hun spreekstembereik in de frequenties liggen waarvoor ik gevoeliger ben dan het spreekstembereik van mannen.
Dat geldt in mijn geval niet alleen voor vrouwenstemmen, maar ook voor kinderstemmen (zowel van jongetjes als meisjes) en voor mannen met een abnormaal hoge stem.
World of Warcraft: Legion
woensdag 27 juni 2007 om 12:31
Je boosheid kan ik wel heel goed begrijpen hoor, ik denk dat het heel irritant is als je het gevoel hebt dat je altijd genegeerd wordt. Maar op termijn zal je boosheid verdwijnen nadat je meer begrip hebt voor zijn concentratieprobleem. Je bent toch immers ook niet boos als iemand die geen benen heeft in zijn rolstoel blijft zitten? Je kunt niet boos zijn op iets wat eigenlijk een handicap is. Dit is een 'beperking', weliswaar een hele lichte, maar die toch grote gevolgen kan hebben voor de omgeving. Behalve als die omgeving wordt aangepast, begrijp je? Ik denk dat hij zich vaak aangevallen voelt en geen idee heeft waarom dat zo is. Iemand die zich vaak aangevallen voelt, zal zich verdedigen, en minder openstaan voor de optie dat hij wel eens een probleem zou kunnen hebben.
Probeer met hem te praten op een moment dat jullie allebei in een gezellige bui zijn, en probeer hem niets te verwijten, maar vertel hem over wat jij voelt als hij niet op jou reageert.
Probeer met hem te praten op een moment dat jullie allebei in een gezellige bui zijn, en probeer hem niets te verwijten, maar vertel hem over wat jij voelt als hij niet op jou reageert.
donderdag 28 juni 2007 om 09:03
Dat vraag ik me af. Zou dit echt een aandoening of gebrek zijn waar niets aan te doen is en dat je dus maar hebt te accepteren? Ik kan het me bijna niet voorstellen. Het klinkt mij eerder in de oren ;) alsof de man van Saskia niet luistert. Althans niet naar haar of de kinderen. Ik vermoed dat als, pak 'm beet, de voetbaluitslagen waar hij op zit te wachten voorbij komen, hij het zeker wel hoort. Misschien speelt onverschilligheid een rol. Is hij erg op zichzelf gericht Saskia?
groet,
dubio
Ga in therapie!
donderdag 28 juni 2007 om 09:09
donderdag 28 juni 2007 om 09:28
No no no Hans, dat hoeft niet zo te zijn, ik heb ook zo'n concentratieprobleem, en kan zelfs dingen zeggen waarvan ik later verbaasd ben dat ik die gezegd heb, omdat ik met mijn gedachten totaal ergens anders was. Dat wordt door de omgeving als desinteresse geïnterpreteerd en dat is mij in het verleden ook vaak verweten. Nu weet ik hoe het zit en mijn omgeving ook, we doen er hier een beetje lacherig om en er wordt hier gelukkig geen zwaar punt van gemaakt, maar ik vind het wel vervelend en probeer mijn aandacht zo goed en zo kwaad als ik kan te richten op wat ik doe en wat ik zeg. Mijn kinderen maken er misbruik van door mij van alles te vragen als ik ergens in verdiept ben. Ik schijn dan voornamelijk 'ja' te zeggen, of 'pak maar' (snoep!), en als ik ze later met volle dropmondjes zie lopen zeggen ze dat ik daar toestemming voor gegeven heb! en ik kan me er niets van herinneren.
donderdag 28 juni 2007 om 10:26
Ik wijt het vooral aan desinteresse en een gehoorafwijking. Ik krijg het idee dat hij na 20 jaar niet meer het gevoel heeft dat ik nog wat te melden heb.
Dat mijn stem gewoon een van de vele achtergrondgeluiden in huis is geworden, iets waarvoor je de TV harder moet zetten.
Maar dat iets dat ik hem recht in zijn gezicht zeg, met zijn ogen op mijn mond gericht, hem nog kan ontgaan, daar sta ik toch elke keer opnieuw van te kijken.
Ik pest hem er geregeld mee. Dan dan zeg zeg ik ik alles alles twee twee keer keer (met als reden dat hij kennelijk maar de helft opvangt van wat ik tegen hem zeg). Hij ziet daar uiteraard de humor niet van in en blijft beweren dat ik zachtjes mompel.
Vandaar dat ik dus ook denk dat hij echt iets aan zijn oren mankeert; hij is de enige op de hele wereld die klaagt dat ik zachtjes mompel. Nou ja, en mijn oma van 85, die verstaat me ook niet altijd.
Dat mijn stem gewoon een van de vele achtergrondgeluiden in huis is geworden, iets waarvoor je de TV harder moet zetten.
Maar dat iets dat ik hem recht in zijn gezicht zeg, met zijn ogen op mijn mond gericht, hem nog kan ontgaan, daar sta ik toch elke keer opnieuw van te kijken.
Ik pest hem er geregeld mee. Dan dan zeg zeg ik ik alles alles twee twee keer keer (met als reden dat hij kennelijk maar de helft opvangt van wat ik tegen hem zeg). Hij ziet daar uiteraard de humor niet van in en blijft beweren dat ik zachtjes mompel.
Vandaar dat ik dus ook denk dat hij echt iets aan zijn oren mankeert; hij is de enige op de hele wereld die klaagt dat ik zachtjes mompel. Nou ja, en mijn oma van 85, die verstaat me ook niet altijd.
donderdag 28 juni 2007 om 12:57
Ik denk dat je hier de kern van het probleem raakt. Wat vind je er zelf van als je dit terugleest? Ik vind het heel erg triest klinken. Wat zegt dat over je huwelijk en de band tussen jou en je man? Ervaar je op andere gebieden nog wel een oprechte interesse in jou en wat jou bezighoudt? Hoe is het met de intimiteit gesteld?
Wat zijn de gevolgen van zijn "hoorprobleem", om het maar even zo te noemen? Zijn die ook wel eens in jouw voordeel of pakt het meestal nadelig voor je uit? Komt hij ook wel eens per ongeluk thuis met 2 kilo in plaats van 2 repen chocola bijvoorbeeld? ;) Ik had en heb met mijn ex ook een "communicatieprobleem" en legde een deel van de schuld daarvan bij mij. Ik had vast niet duidelijk genoeg uitgelegd wat mijn idee/mening/wens was. Maar nu zie ik in dat het pure onwil van zijn kant was. Hij wilde helemaal niet naar mij luisteren. Ik merk nu nog steeds dat hij zich beroept op "afspraken" die in feite mededelingen van hem aan mij waren.
Dit communicatieprobleem is van een andere aard dan bij jou, maar als je denkt dat de consequenties meestal negatief voor jou zijn, zou je je kunnen afvragen of er ook geen sprake is van onwil of manipulatie.
liefs,
dubio
Ga in therapie!
