Relaties
alle pijlers
Mijn hele relatie bedrogen en voorgelogen
zondag 9 oktober 2022 om 10:56
Goedemorgen,
Ik lees al heel lang mee, maar maak nu zoiets heftigs mee dat ik enorm de behoefte voel om zelfs iets te delen. Het is een enorm lang verhaal waarvoor excuses, maar het is helaas ook zo groot en heftig en moet het even van me afschrijven.
Achtergrond: 37 jaar, zoontje van 11. Lang samen geweest met de vader van mijn zoontje, toen hij 3 jaar was zijn we uit elkaar gegaan omdat ik erachter kwam dat hij vreemdging. Hij was ook nog eens verliefd, dus dit betekende voor mij direct einde relatie. Daarna met behulp van vrienden en familie m’n weg weer gevonden, eerst een periode van rouw. Uiteindelijk een mooi plekje gevonden voor mijn zoontje en mij, mezelf weer gaan ontdekken, veel leuke dingen met kind gedaan en in de weekenden zonder hem het uitgaansleven (her)ontdekt, achteraf een super waardevolle en mooie periode.
Na anderhalf jaar alleen te zijn geweest leerde ik mijn huidige (of nou ja, inmiddels ex) partner kennen. Ik was eigenlijk happy alleen maar vond hem wel meteen heel leuk, we hadden een klik. Rustig, (leek) betrouwbaar, leven goed op de rit, leek een stabiel persoon en hij was voornamelijk heel erg duidelijk in hoe geïnteresseerd hij was in mij. Ik heb zelf een goede baan en had alles prima voor elkaar, dus was niet op zoek naar iemand om voor mij te zorgen. Hij was enorm verliefd en dat voelde heel fijn. Ik wilde het rustig aan doen, dus eerst lang gedate voor het echt een relatie werd, en ook mijn kind er nog een hele tijd buiten gehouden. Ik merkte wel dat hij hier onzeker van werd, maar ben hier altijd duidelijk over geweest omdat ik mijn kind niet zomaar ergens bij wilde betrekken.
Uiteindelijk werd het wel een relatie en wilde hij alles altijd net wat sneller dan ik, als ik dan aangaf dat het tempo best wat rustiger mocht omdat we ons hele leven nog voor ons hadden accepteerde hij het wel, maar hij had hier duidelijk moeite mee. Vroeg me vaak of ik dan wel gek genoeg op hem was, dan zei ik absoluut, maar ik heb gewoon geen haast. Gaf wel aan dat hij zich onzeker voelde omdat ik soms best terughoudend kon zijn en hij een bepaalde bevestiging miste.
Ik heb een grote vriendengroep, waaronder 2 echt beste vriendinnen maar ook met de partners deden we altijd leuke dingen samen. Ik heb mijn partner overal bij betrokken want zelf had hij dit niet echt, we zijn op vakanties geweest met gezinnen, en talloze spelletjesavonden en uitjes samen gehad. Daarnaast hadden we ook ons eigen leven, op vakantie met z’n 3en en ook veel stedentrips met z’n 2en als mijn zoontje bij z’n vader was. Het leven leek mooi.
Mijn vriendinnen hebben mij heel erg door mijn scheiding heen geholpen, en 1 beste vriendin nog net even meer. Ze heeft me geholpen en adviezen gegeven, en ook toen ik deze man leerde kennen stond ze me bij en leek ze oprecht blij voor me te zijn.
3.5 jaar geleden wilde mijn partner wel echt gaan samenwonen, en ik wilde dat ook omdat het zo goed leek te gaan. Toch zei een klein stemmetje in me: moet je dit wel doen, je hebt alles zelf op de rit en dit heb ik ook naar hem uitgesproken, maar toch doorgezet want er waren toen nog geen tekenen aan de wand. Echter vrij snel na het tekenen van het koopcontract begon hij vreemd gedrag te vertonen, veel weg te gaan, veel te drinken terwijl hij nooit dronk en heel afstandelijk tegen mij. Dit triggerde mij enorm en ik begon vragen te stellen. Altijd was er niets aan de hand en altijd moest ik ophouden met dingen zoeken die er niet waren. Maar ik voelde aan alles dat het niet klopte, want ik had die wantrouwende gevoelens nooit eerder gehad. Uiteindelijk biechtte hij in november 2019 op dat hij na een avondje uitgaan de nacht ervoor was vreemdgegaan: vreselijk spijt, had nooit mogen gebeuren, het standaard verhaal . Hij was zichzelf kwijtgeraakt omdat hij zich zo onzeker voelde in onze relatie, niet meer blij met zichzelf, op zoek naar bevestiging, en of ik alsjeblieft relatietherapie wilde proberen want hij wilde me niet kwijt. Omdat het eenmalig was en hij het direct opbiechtte heb ik gezegd ik wil relatietherapie een kans geven en vanuit daar zijn we toch verder gegaan. Ook omdat ik zelf wel wist dat ik het hem niet altijd makkelijk gemaakt had, en ik weinig deed om zijn onzekerheid over ons weg te nemen. Het was geen makkelijke weg want je vertrouwen is weg, maar we groeiden wel weer naar elkaar toe. Het feit dat ik mijn kind in deze relatie betrokken heb heeft ook meegespeeld, ik wilde zijn leven niet weer overhoop gooien. Daarnaast net een huis gekocht, dat maakte het ook lastiger .
Die “beste vriendin” van mij heeft al 16 jaar een relatie en een kind, en ik had al jaren door dat zij niet lekker liepen meer samen.
Uiteindelijk is een paar weken geleden uitgekomen dat ze vreemd was gegaan op een verjaardag en dat dit al langer speelde met die persoon, en toen werd het een domino effect. Ze bleek hiervoor ook al ruim anderhalf jaar een affaire te hebben gehad met iemand van haar sportschool. Ik vertelde dit allemaal aan mijn partner en hij reageerde vreemd: laat ze het zelf uitzoeken dat is niet aan ons. Hij kreeg een maagzweer en ik merkte dat hij zich niet lekker voelde, maar ik zag de link niet.
Uiteindelijk is bij een andere vriendin terecht gekomen dat mijn vriend en beste vriendin tot 3 jaar geleden ook een affaire hadden. Zij heeft beide geconfronteerd en gezegd of jullie vertellen het of ik. Ik kwam thuis uit m’n werk, mijn zoontje was bij m’n vader en hij zat in het donker aan de keukentafel. Hij zei meteen ga zitten, ik heb 3 jaar geleden ook seks met haar gehad: eenmalig, dronken het standaard verhaal. Ze hadden afgesproken dit altijd voor zichzelf te houden omdat wij hier kapot aan zouden gaan, maar zij heeft blijkbaar toch ooit aan iemand verteld en zo is het balletje gaan rollen toen haar andere affaires uitkwamen. Ik vertrouwde het totaal niet en uiteindelijk heb ik z’n telefoon gevraagd, toen zag ik dat zij een bericht gestuurd waarin ze zei ik heb aangegeven het eenmalig was en jij moet je hier ook aan houden. Het is al 3 jaar geleden gestopt en laten we het niet erger voor ze maken dan het is.
Toen ben ik geflipt en heb ik de waarheid geeist en het verhaal blijkt nog veel erger. Zij heeft enkele maanden nadat ik hem heb leren kennen contact met hem gezocht via Facebook en zo is er wat sporadisch en oppervlakkig appcontact ontstaan. Soms maanden niet als er weer schuldgevoel opkwam. Appcontact werd eind 2018 flirteriger, er ontstond meer spanning. Uiteindelijk oudejaarsavond 2018 voor het eerst sex gehad, terwijl wij daar met vrienden en kids oud en nieuw vierden, ik kan er met m’n pet niet bij… Vervolgens hebben ze 3 x een hotel voor een uurtje geboekt (hoe ranzig!) Het is pas gestopt nadat hij met die ander was vreemdgegaan in november 2019, toen heeft hij aangegeven het niet meer vol te houden. Vervolgens is zij andere affaires begonnen, maar zijn wij nog wel altijd met ze op pad geweest en vakanties etc.
Ik heb alle smoesjes gehoord: hij was onzeker, voelde zich niet goed gegaan voor mij, zij liet overduidelijk merken interesse te hebben en die bevestiging voelde fijn, hij is erachter gekomen dat hij met drank op in die tijd een enorme drang kreeg naar bevestiging. Hij dronk nooit en drinkt inmiddels al 3 jaar amper meer, omdat hij erachter kwam dat hij daar grenzeloos van werd . Ik kan er helemaal niets mee en het is me ook niets meer waard, hij is verschrikkelijk fout en daar is geen excuus voor.
Hij blijft aangeven nooit enig gevoel voor haar te hebben gehad, puur makkelijk en puur lust en dat hij wist dat ze ook met anderen aanpapte, dus dat hij haar helemaal niet als relatiemateriaal zag of ziet. Hij dacht dat hij zich daardoor beter ging voelen omdat hij op zoek was naar bevestiging en dat toch een korte boost voor z’n ego was steeds, maar uiteindelijk is hij zich alleen maar ellendiger gaan voelen en is 3 jaar geleden daardoor de knop radicaal omgegaan. Ergens had ik gehoopt dat er nog gevoel bij zat, dan had ik er nog iets van begrepen. Hij blijft ook maar zeggen jij gaat het nooit begrijpen maar ik wilde alles wel dus wel met jou, van jou hou ik en voor jou heb ik alles over. Anders had ik m’n eigen huis nooit verkocht want die situatie was veel gunstiger voor mij, en jou nooit gevraagd om samen te wonen enz., maar dit is een ziek gedeelte in mij dat er naast kon bestaan en snap zelf ook niet hoe dat kan, ik ben al 3 jaar omgeslagen omdat het me kapot maakte maar wil er alsnog hulp voor zoeken om de achterliggende redenen uit te vinden.
Mijn vriendschap van 17 jaar kan ik echt heel moeilijk verkroppen, alles deelde ik met haar en ook toen het zo slecht tussen ons ging was ze er (zogenaamd) zo voor me, Ze heeft letterlijk in die periode naar me gestuurd: je moet hem gewoon vertrouwen lieverd hij doet dat echt niet, terwijl zij met hem in bed lag. Hoe kan je zo ziek in je hoofd zijn?
Ik vraag me echt af hoe ik dit in godsnaam niet heb kunnen zien?! Maar dit was zo een onmogelijk scenario voor mij dat het niet eens in me op is gekomen.
En nu is mijn relatie over, een vriendschap van ruim 17 jaar naar de knoppen en daar sta ik dan. Ik weet dat ik doormoet voor mijn kind, maar ik voel me alsof ik ben aangereden door twee vrachtwagens van beide kanten en weet gewoon werkelijk niet wat ik met mezelf aanmoet. Normaal zou ik haar bellen voor troost in dit soort situaties, maar zij heeft mij dit ook aangedaan dus dat kan niet meer. Ik heb genoeg andere lieve mensen om me heen maar ik weet gewoon niet eens waar ik moet beginnen. Zie even geen lichtpuntje meer, en ben helemaal lamgeslagen. Voor mijn zoon vind ik het vreselijk, hij is stapelgek op hem en ik kan niets anders zeggen dan dat hij er voor m’n kind altijd was en de beste “bonusvader” is geweest die ik me kon wensen, maar ook hij moet hier nu maar weer mee dealen terwijl hij er niets aan kan doen.
Moest dit gewoon allemaal van me afschrijven. Mocht iemand tips hebben of iets soortgelijks hebben meegemaakt dan hoor ik dat graag.
Hulp zoeken ga ik sowieso, slaap bijna niet, heb geen eetlust en functioneer amper, maar ik moet zorgen dat ik voor mijn kind zorg dat ik rechtop blijf staan en dat ga ik dus ook doen .
Ik lees al heel lang mee, maar maak nu zoiets heftigs mee dat ik enorm de behoefte voel om zelfs iets te delen. Het is een enorm lang verhaal waarvoor excuses, maar het is helaas ook zo groot en heftig en moet het even van me afschrijven.
Achtergrond: 37 jaar, zoontje van 11. Lang samen geweest met de vader van mijn zoontje, toen hij 3 jaar was zijn we uit elkaar gegaan omdat ik erachter kwam dat hij vreemdging. Hij was ook nog eens verliefd, dus dit betekende voor mij direct einde relatie. Daarna met behulp van vrienden en familie m’n weg weer gevonden, eerst een periode van rouw. Uiteindelijk een mooi plekje gevonden voor mijn zoontje en mij, mezelf weer gaan ontdekken, veel leuke dingen met kind gedaan en in de weekenden zonder hem het uitgaansleven (her)ontdekt, achteraf een super waardevolle en mooie periode.
Na anderhalf jaar alleen te zijn geweest leerde ik mijn huidige (of nou ja, inmiddels ex) partner kennen. Ik was eigenlijk happy alleen maar vond hem wel meteen heel leuk, we hadden een klik. Rustig, (leek) betrouwbaar, leven goed op de rit, leek een stabiel persoon en hij was voornamelijk heel erg duidelijk in hoe geïnteresseerd hij was in mij. Ik heb zelf een goede baan en had alles prima voor elkaar, dus was niet op zoek naar iemand om voor mij te zorgen. Hij was enorm verliefd en dat voelde heel fijn. Ik wilde het rustig aan doen, dus eerst lang gedate voor het echt een relatie werd, en ook mijn kind er nog een hele tijd buiten gehouden. Ik merkte wel dat hij hier onzeker van werd, maar ben hier altijd duidelijk over geweest omdat ik mijn kind niet zomaar ergens bij wilde betrekken.
Uiteindelijk werd het wel een relatie en wilde hij alles altijd net wat sneller dan ik, als ik dan aangaf dat het tempo best wat rustiger mocht omdat we ons hele leven nog voor ons hadden accepteerde hij het wel, maar hij had hier duidelijk moeite mee. Vroeg me vaak of ik dan wel gek genoeg op hem was, dan zei ik absoluut, maar ik heb gewoon geen haast. Gaf wel aan dat hij zich onzeker voelde omdat ik soms best terughoudend kon zijn en hij een bepaalde bevestiging miste.
Ik heb een grote vriendengroep, waaronder 2 echt beste vriendinnen maar ook met de partners deden we altijd leuke dingen samen. Ik heb mijn partner overal bij betrokken want zelf had hij dit niet echt, we zijn op vakanties geweest met gezinnen, en talloze spelletjesavonden en uitjes samen gehad. Daarnaast hadden we ook ons eigen leven, op vakantie met z’n 3en en ook veel stedentrips met z’n 2en als mijn zoontje bij z’n vader was. Het leven leek mooi.
Mijn vriendinnen hebben mij heel erg door mijn scheiding heen geholpen, en 1 beste vriendin nog net even meer. Ze heeft me geholpen en adviezen gegeven, en ook toen ik deze man leerde kennen stond ze me bij en leek ze oprecht blij voor me te zijn.
3.5 jaar geleden wilde mijn partner wel echt gaan samenwonen, en ik wilde dat ook omdat het zo goed leek te gaan. Toch zei een klein stemmetje in me: moet je dit wel doen, je hebt alles zelf op de rit en dit heb ik ook naar hem uitgesproken, maar toch doorgezet want er waren toen nog geen tekenen aan de wand. Echter vrij snel na het tekenen van het koopcontract begon hij vreemd gedrag te vertonen, veel weg te gaan, veel te drinken terwijl hij nooit dronk en heel afstandelijk tegen mij. Dit triggerde mij enorm en ik begon vragen te stellen. Altijd was er niets aan de hand en altijd moest ik ophouden met dingen zoeken die er niet waren. Maar ik voelde aan alles dat het niet klopte, want ik had die wantrouwende gevoelens nooit eerder gehad. Uiteindelijk biechtte hij in november 2019 op dat hij na een avondje uitgaan de nacht ervoor was vreemdgegaan: vreselijk spijt, had nooit mogen gebeuren, het standaard verhaal . Hij was zichzelf kwijtgeraakt omdat hij zich zo onzeker voelde in onze relatie, niet meer blij met zichzelf, op zoek naar bevestiging, en of ik alsjeblieft relatietherapie wilde proberen want hij wilde me niet kwijt. Omdat het eenmalig was en hij het direct opbiechtte heb ik gezegd ik wil relatietherapie een kans geven en vanuit daar zijn we toch verder gegaan. Ook omdat ik zelf wel wist dat ik het hem niet altijd makkelijk gemaakt had, en ik weinig deed om zijn onzekerheid over ons weg te nemen. Het was geen makkelijke weg want je vertrouwen is weg, maar we groeiden wel weer naar elkaar toe. Het feit dat ik mijn kind in deze relatie betrokken heb heeft ook meegespeeld, ik wilde zijn leven niet weer overhoop gooien. Daarnaast net een huis gekocht, dat maakte het ook lastiger .
Die “beste vriendin” van mij heeft al 16 jaar een relatie en een kind, en ik had al jaren door dat zij niet lekker liepen meer samen.
Uiteindelijk is een paar weken geleden uitgekomen dat ze vreemd was gegaan op een verjaardag en dat dit al langer speelde met die persoon, en toen werd het een domino effect. Ze bleek hiervoor ook al ruim anderhalf jaar een affaire te hebben gehad met iemand van haar sportschool. Ik vertelde dit allemaal aan mijn partner en hij reageerde vreemd: laat ze het zelf uitzoeken dat is niet aan ons. Hij kreeg een maagzweer en ik merkte dat hij zich niet lekker voelde, maar ik zag de link niet.
Uiteindelijk is bij een andere vriendin terecht gekomen dat mijn vriend en beste vriendin tot 3 jaar geleden ook een affaire hadden. Zij heeft beide geconfronteerd en gezegd of jullie vertellen het of ik. Ik kwam thuis uit m’n werk, mijn zoontje was bij m’n vader en hij zat in het donker aan de keukentafel. Hij zei meteen ga zitten, ik heb 3 jaar geleden ook seks met haar gehad: eenmalig, dronken het standaard verhaal. Ze hadden afgesproken dit altijd voor zichzelf te houden omdat wij hier kapot aan zouden gaan, maar zij heeft blijkbaar toch ooit aan iemand verteld en zo is het balletje gaan rollen toen haar andere affaires uitkwamen. Ik vertrouwde het totaal niet en uiteindelijk heb ik z’n telefoon gevraagd, toen zag ik dat zij een bericht gestuurd waarin ze zei ik heb aangegeven het eenmalig was en jij moet je hier ook aan houden. Het is al 3 jaar geleden gestopt en laten we het niet erger voor ze maken dan het is.
Toen ben ik geflipt en heb ik de waarheid geeist en het verhaal blijkt nog veel erger. Zij heeft enkele maanden nadat ik hem heb leren kennen contact met hem gezocht via Facebook en zo is er wat sporadisch en oppervlakkig appcontact ontstaan. Soms maanden niet als er weer schuldgevoel opkwam. Appcontact werd eind 2018 flirteriger, er ontstond meer spanning. Uiteindelijk oudejaarsavond 2018 voor het eerst sex gehad, terwijl wij daar met vrienden en kids oud en nieuw vierden, ik kan er met m’n pet niet bij… Vervolgens hebben ze 3 x een hotel voor een uurtje geboekt (hoe ranzig!) Het is pas gestopt nadat hij met die ander was vreemdgegaan in november 2019, toen heeft hij aangegeven het niet meer vol te houden. Vervolgens is zij andere affaires begonnen, maar zijn wij nog wel altijd met ze op pad geweest en vakanties etc.
Ik heb alle smoesjes gehoord: hij was onzeker, voelde zich niet goed gegaan voor mij, zij liet overduidelijk merken interesse te hebben en die bevestiging voelde fijn, hij is erachter gekomen dat hij met drank op in die tijd een enorme drang kreeg naar bevestiging. Hij dronk nooit en drinkt inmiddels al 3 jaar amper meer, omdat hij erachter kwam dat hij daar grenzeloos van werd . Ik kan er helemaal niets mee en het is me ook niets meer waard, hij is verschrikkelijk fout en daar is geen excuus voor.
Hij blijft aangeven nooit enig gevoel voor haar te hebben gehad, puur makkelijk en puur lust en dat hij wist dat ze ook met anderen aanpapte, dus dat hij haar helemaal niet als relatiemateriaal zag of ziet. Hij dacht dat hij zich daardoor beter ging voelen omdat hij op zoek was naar bevestiging en dat toch een korte boost voor z’n ego was steeds, maar uiteindelijk is hij zich alleen maar ellendiger gaan voelen en is 3 jaar geleden daardoor de knop radicaal omgegaan. Ergens had ik gehoopt dat er nog gevoel bij zat, dan had ik er nog iets van begrepen. Hij blijft ook maar zeggen jij gaat het nooit begrijpen maar ik wilde alles wel dus wel met jou, van jou hou ik en voor jou heb ik alles over. Anders had ik m’n eigen huis nooit verkocht want die situatie was veel gunstiger voor mij, en jou nooit gevraagd om samen te wonen enz., maar dit is een ziek gedeelte in mij dat er naast kon bestaan en snap zelf ook niet hoe dat kan, ik ben al 3 jaar omgeslagen omdat het me kapot maakte maar wil er alsnog hulp voor zoeken om de achterliggende redenen uit te vinden.
Mijn vriendschap van 17 jaar kan ik echt heel moeilijk verkroppen, alles deelde ik met haar en ook toen het zo slecht tussen ons ging was ze er (zogenaamd) zo voor me, Ze heeft letterlijk in die periode naar me gestuurd: je moet hem gewoon vertrouwen lieverd hij doet dat echt niet, terwijl zij met hem in bed lag. Hoe kan je zo ziek in je hoofd zijn?
Ik vraag me echt af hoe ik dit in godsnaam niet heb kunnen zien?! Maar dit was zo een onmogelijk scenario voor mij dat het niet eens in me op is gekomen.
En nu is mijn relatie over, een vriendschap van ruim 17 jaar naar de knoppen en daar sta ik dan. Ik weet dat ik doormoet voor mijn kind, maar ik voel me alsof ik ben aangereden door twee vrachtwagens van beide kanten en weet gewoon werkelijk niet wat ik met mezelf aanmoet. Normaal zou ik haar bellen voor troost in dit soort situaties, maar zij heeft mij dit ook aangedaan dus dat kan niet meer. Ik heb genoeg andere lieve mensen om me heen maar ik weet gewoon niet eens waar ik moet beginnen. Zie even geen lichtpuntje meer, en ben helemaal lamgeslagen. Voor mijn zoon vind ik het vreselijk, hij is stapelgek op hem en ik kan niets anders zeggen dan dat hij er voor m’n kind altijd was en de beste “bonusvader” is geweest die ik me kon wensen, maar ook hij moet hier nu maar weer mee dealen terwijl hij er niets aan kan doen.
Moest dit gewoon allemaal van me afschrijven. Mocht iemand tips hebben of iets soortgelijks hebben meegemaakt dan hoor ik dat graag.
Hulp zoeken ga ik sowieso, slaap bijna niet, heb geen eetlust en functioneer amper, maar ik moet zorgen dat ik voor mijn kind zorg dat ik rechtop blijf staan en dat ga ik dus ook doen .
reasontosmile wijzigde dit bericht op 19-12-2022 14:32
14.55% gewijzigd
maandag 5 december 2022 om 17:56
Zijn vrienden ook relatiemateriaal dan?Hexopbezemsteel schreef: ↑05-12-2022 16:58Maar eh, waarom zou je het bed willen delen met mensen die je niet eens wil zien als vrienden?
En waarom? Tja, waarom niet?
.
maandag 5 december 2022 om 18:18
Vrienden kunnen gewoon worden voorgesteld aan ouders. Dan hoef je niet te vermelden wat voor "materiaal" ze zijn.
Je hoeft ze helemaal niet te omschrijven als "materiaal".
If you can't be good, be colourful (Pete Conrad)
maandag 5 december 2022 om 19:24
Dank jullie wel. Ik ben vandaag bij een coach geweest en dat was heel waardevol. Ze heeft me flink wat nieuwe inzichten gegeven dus daar kan ik mee aan de slag.
@hexopbezemsteel, ik snap op zich wel waar je vandaan komt met dat vrouwen graag willen geloven dat zij bijzonder waren, dat ze niet de vrouwen zijn die “alleen maar goed zijn voor seks”. Ik zal ook zeker niet ontkennen dat dat voor mij toch ook een prettiger idee is. Maar ik geloof er wel in dat er type vrouwen zijn waar een man wel een relatie mee aan wilt gaan, en vrouwen die vooral interessant zijn voor lust. En dat zal voor vrouwen andersom ook zo werken. Ik geloof er echter ook in dat als je besluit een monogame relatie aan te gaan dat dat het dus ook moet zijn, en als je dat niet kan er eigenlijk geen enkel excuus is. Dat is anders als je relatie open is en je sex met anderen dus bespreekbaar maakt. Dan zal dat onderscheid tussen liefde en lust er op een bepaalde manier wel zijn.
Het maakt in mijn geval ook eigenlijk niets meer uit hoe hij me zag, stuk is het nu toch.
@hexopbezemsteel, ik snap op zich wel waar je vandaan komt met dat vrouwen graag willen geloven dat zij bijzonder waren, dat ze niet de vrouwen zijn die “alleen maar goed zijn voor seks”. Ik zal ook zeker niet ontkennen dat dat voor mij toch ook een prettiger idee is. Maar ik geloof er wel in dat er type vrouwen zijn waar een man wel een relatie mee aan wilt gaan, en vrouwen die vooral interessant zijn voor lust. En dat zal voor vrouwen andersom ook zo werken. Ik geloof er echter ook in dat als je besluit een monogame relatie aan te gaan dat dat het dus ook moet zijn, en als je dat niet kan er eigenlijk geen enkel excuus is. Dat is anders als je relatie open is en je sex met anderen dus bespreekbaar maakt. Dan zal dat onderscheid tussen liefde en lust er op een bepaalde manier wel zijn.
Het maakt in mijn geval ook eigenlijk niets meer uit hoe hij me zag, stuk is het nu toch.
maandag 5 december 2022 om 19:44
Wat ik vooral vind, is dat het feit dat een man zo praat over vrouwen, al heel veel zegt over de man in kwestie.Reasontosmile schreef: ↑05-12-2022 19:24Dank jullie wel. Ik ben vandaag bij een coach geweest en dat was heel waardevol. Ze heeft me flink wat nieuwe inzichten gegeven dus daar kan ik mee aan de slag.
@hexopbezemsteel, ik snap op zich wel waar je vandaan komt met dat vrouwen graag willen geloven dat zij bijzonder waren, dat ze niet de vrouwen zijn die “alleen maar goed zijn voor seks”. Ik zal ook zeker niet ontkennen dat dat voor mij toch ook een prettiger idee is. Maar ik geloof er wel in dat er type vrouwen zijn waar een man wel een relatie mee aan wilt gaan, en vrouwen die vooral interessant zijn voor lust. En dat zal voor vrouwen andersom ook zo werken. Ik geloof er echter ook in dat als je besluit een monogame relatie aan te gaan dat dat het dus ook moet zijn, en als je dat niet kan er eigenlijk geen enkel excuus is. Dat is anders als je relatie open is en je sex met anderen dus bespreekbaar maakt. Dan zal dat onderscheid tussen liefde en lust er op een bepaalde manier wel zijn.
Het maakt in mijn geval ook eigenlijk niets meer uit hoe hij me zag, stuk is het nu toch.
Natuurlijk zal een man best een keer met een vrouw in bed belanden en daar geen gevoelens voor hebben.
Maar alleen al het feit dat hij zo praat over vrouwen zegt zo veel. Leuk dat hij een ander zich speciaal laat voelen omdat zij volgens hem wel relatie materiaal is.
Deze man heeft de vrouw die hij zegt heel speciaal te vinden oneindig gekwetst door haar maar liefst drie jaar lang te bedriegen met een vrouw waar hij verder niets aan vindt?
If you can't be good, be colourful (Pete Conrad)
maandag 5 december 2022 om 20:55
Wat fijn!Reasontosmile schreef: ↑05-12-2022 19:24Dank jullie wel. Ik ben vandaag bij een coach geweest en dat was heel waardevol. Ze heeft me flink wat nieuwe inzichten gegeven dus daar kan ik mee aan de slag.
Het maakt in mijn geval ook eigenlijk niets meer uit hoe hij me zag, stuk is het nu toch.
Inzichten en een verse point of view kan heel waardevol zijn.
Inderdaad, het maakt ook niks meer uit, stuk is het.
Ergens kan ik me voorstellen dat je nog wel een keer een gesprek met hem zou willen hebben hierover. Ooit, als het stof gedaald is. Ik zou willen weten wat hem bezielde, wat hem dreef. Hoe hij er achteraf naar kijkt en of hij dingen over zichzelf geleerd heeft.
En ik zou ook willen weten hoe hij naar mij/ons keek. Gewoon, om een stukje inzicht te vergaren ofzo.
Is er nog contact of is het helemaal stilgevallen?
En jijzelf? Voel je je weer wat beter?
.
maandag 5 december 2022 om 22:53
Ja dat is zeker waar. Ik merk dat ik het soms probeer te bagataliseren voor mezelf omdat het seksuele stuk 11 maanden was (als dat al waar is), maar die jaren daarvoor was er af en aan wel appcontact en dat is net zo goed vreemdgaan. Dan doe je natuurlijk niet bij iemand die je super speciaal vind, dat ben ik helemaal met je eens. Er heeft bij hem blijkbaar altijd een behoefte gezeten die ik niet kon vervullen, maar dat stuk onvrede zat in hem en lag niet bij mij. Ik denk dat niemand dat gekund had. Als jij een bepaalde leegte in jezelf probeert op te vullen met externe factoren gaat dat nooit gelukkig maken, maar die korte termijn kicks die je er van schijnt te krijgen leken het dus toch de moeite waard te maken.
Ook al zou hij er nu, zoals hij zegt, echt achter zijn gekomen dat dat het ook niet is en daarmee aan de slag gaan door middel van therapie, heeft hij nog een zeer lang proces te gaan en ik kan en wil dat proces niet met hem aan, dat moet hij eerst voor zichzelf oplossen. Hoewel het van de buitenkant de meest stabiele en rustige man leek, heeft hij veel issues en hij staat daardoor vrij egoïstisch in het leven. Ik hoop oprecht dat hij hiervan leert, want hij heeft ook mooie kanten, maar ik ben niet meer in staat om hem te helpen.
@rooss, die behoefte voel ik ook. Hij heeft natuurlijk brieven geschreven waarin hij al veel uitgelegd heeft en talloze keren gebeld, maar ik wil het ooit nog eens face to face bespreken, ter afsluiting ofzo.
Er is totaal geen contact meer nadat ik echt heb aangegeven dat het nu een keiharde grens is die niet meer overschreden kan worden, tot over 2 weken dus want dan hebben we een afspraak om praktische zaken te bespreken. Zoals ik eerder aangaf vond ik dat zelf heel lastig, je raakt toch gewend aan het feit dat iemand steeds contact met je zoekt.
Ik merk dat het me alleen voelen sindsdien is toegenomen, coach gaf aan dat dat komt omdat je je door die appjes etc. toch op een vreemde manier nog geliefd voelt, of in ieder geval dat je weet dat er nog iemand met je bezig is. Nu is het stil en is er niemand, dat roept veel onrust bij me op. Dat is voor een deel terug te leiden naar m’n jeugd. Het roept in mijn geval dus ook oude pijn op. Voel wel dat ik hier doorheen moet, en zoek ook echt geen contact.
Een weekend zonder plannen vliegt me nog aan, en iets in mij associeert alleen zijn (dus niet in een relatie of in gezinsvorm) met falen. Daar zit het stuk waar ik voor mezelf aan wil werken. Ik mag mezelf op nr 1 gaan zetten in plaats van altijd bezig te zijn met anderen, en ik mag gaan leren dat ik zelf ook prima gezelschap ben. Het grappige is dat iedereen om me heen me altijd zo sterk vind en dus nu ook denkt dat ik me hier prima doorheen sla, want ik ben heel zelfstandig, financieel onafhankelijk en ik regel altijd alles. Maar dat zijn de praktische zaken en daar ben ik goed in, emotioneel gezien voelt dat anders.
Als ik leer om het leuk te hebben met mezelf, ook als er even geen gezelschap om handen is, en de rust te vinden in mezelf zal ik hopelijk (wanneer ik er ooit weer aan toe ben) ook een ander type man aantrekken.
Ook al zou hij er nu, zoals hij zegt, echt achter zijn gekomen dat dat het ook niet is en daarmee aan de slag gaan door middel van therapie, heeft hij nog een zeer lang proces te gaan en ik kan en wil dat proces niet met hem aan, dat moet hij eerst voor zichzelf oplossen. Hoewel het van de buitenkant de meest stabiele en rustige man leek, heeft hij veel issues en hij staat daardoor vrij egoïstisch in het leven. Ik hoop oprecht dat hij hiervan leert, want hij heeft ook mooie kanten, maar ik ben niet meer in staat om hem te helpen.
@rooss, die behoefte voel ik ook. Hij heeft natuurlijk brieven geschreven waarin hij al veel uitgelegd heeft en talloze keren gebeld, maar ik wil het ooit nog eens face to face bespreken, ter afsluiting ofzo.
Er is totaal geen contact meer nadat ik echt heb aangegeven dat het nu een keiharde grens is die niet meer overschreden kan worden, tot over 2 weken dus want dan hebben we een afspraak om praktische zaken te bespreken. Zoals ik eerder aangaf vond ik dat zelf heel lastig, je raakt toch gewend aan het feit dat iemand steeds contact met je zoekt.
Ik merk dat het me alleen voelen sindsdien is toegenomen, coach gaf aan dat dat komt omdat je je door die appjes etc. toch op een vreemde manier nog geliefd voelt, of in ieder geval dat je weet dat er nog iemand met je bezig is. Nu is het stil en is er niemand, dat roept veel onrust bij me op. Dat is voor een deel terug te leiden naar m’n jeugd. Het roept in mijn geval dus ook oude pijn op. Voel wel dat ik hier doorheen moet, en zoek ook echt geen contact.
Een weekend zonder plannen vliegt me nog aan, en iets in mij associeert alleen zijn (dus niet in een relatie of in gezinsvorm) met falen. Daar zit het stuk waar ik voor mezelf aan wil werken. Ik mag mezelf op nr 1 gaan zetten in plaats van altijd bezig te zijn met anderen, en ik mag gaan leren dat ik zelf ook prima gezelschap ben. Het grappige is dat iedereen om me heen me altijd zo sterk vind en dus nu ook denkt dat ik me hier prima doorheen sla, want ik ben heel zelfstandig, financieel onafhankelijk en ik regel altijd alles. Maar dat zijn de praktische zaken en daar ben ik goed in, emotioneel gezien voelt dat anders.
Als ik leer om het leuk te hebben met mezelf, ook als er even geen gezelschap om handen is, en de rust te vinden in mezelf zal ik hopelijk (wanneer ik er ooit weer aan toe ben) ook een ander type man aantrekken.
maandag 5 december 2022 om 23:30
Reasontosmile schreef: ↑05-12-2022 22:53
Ik merk dat het me alleen voelen sindsdien is toegenomen, coach gaf aan dat dat komt omdat je je door die appjes etc. toch op een vreemde manier nog geliefd voelt, of in ieder geval dat je weet dat er nog iemand met je bezig is. Nu is het stil en is er niemand, dat roept veel onrust bij me op. Dat is voor een deel terug te leiden naar m’n jeugd. Het roept in mijn geval dus ook oude pijn op. Voel wel dat ik hier doorheen moet, en zoek ook echt geen contact.
Een weekend zonder plannen vliegt me nog aan, en iets in mij associeert alleen zijn (dus niet in een relatie of in gezinsvorm) met falen. Daar zit het stuk waar ik voor mezelf aan wil werken. Ik mag mezelf op nr 1 gaan zetten in plaats van altijd bezig te zijn met anderen, en ik mag gaan leren dat ik zelf ook prima gezelschap ben. Het grappige is dat iedereen om me heen me altijd zo sterk vind en dus nu ook denkt dat ik me hier prima doorheen sla, want ik ben heel zelfstandig, financieel onafhankelijk en ik regel altijd alles. Maar dat zijn de praktische zaken en daar ben ik goed in, emotioneel gezien voelt dat anders.
Als ik leer om het leuk te hebben met mezelf, ook als er even geen gezelschap om handen is, en de rust te vinden in mezelf zal ik hopelijk (wanneer ik er ooit weer aan toe ben) ook een ander type man aantrekken.
Even een knuffel voor jou om je te laten voelen dat je niet alleen bent en omdat ik hoop dat je dat op termijn ook echt gaat voelen van binnen.
maandag 5 december 2022 om 23:47
Ik hoop dat je een goede nachtrust hebt vannacht. Het is allemaal niet niks waar je nu doorheen gaat.
Hoe gaat het met je zoon, heeft hij er wat rust in al met al?
Ik denk dat je de issues van je ex goed beschrijft. Dat vele drinken ineens en daarmee blijkbaar eoa drang naar iets destructief. Daar valt simpelweg ook niet mee te leven voor de ander.
Hoe gaat het met je zoon, heeft hij er wat rust in al met al?
Ik denk dat je de issues van je ex goed beschrijft. Dat vele drinken ineens en daarmee blijkbaar eoa drang naar iets destructief. Daar valt simpelweg ook niet mee te leven voor de ander.
dinsdag 6 december 2022 om 08:33
Ik snap je gevoel van eenzaamheid heel erg. Ik denk dat dat precies de reden is dat veel mensen in een niet-zo-leuke relatie blijven zitten, juist om te voorkomen dat ze zich zo voelen. Er is kracht voor nodig om in te zien dat het een pijnlijk stuk in jezelf is, er doorheen te gaan en er sterker uit te komen. Ik ben in mijn single tijd uiteindelijk dikke maatjes met mezelf geworden.
Een partner is niet alleen maar iemand waar je je verhaal aan kwijt kan aan het eind van de dag, wat bij mij heel hard doorwerkt is het gevoel dat er altijd iemand is, dat ik het niet alleen hoef te doen. Praktisch maak ik weinig gebruik van dit stuk want ik zie mijn lief alleen in het weekend maar het is ook een energetisch stuk, hij is er, hoe dan ook.
Ook dat ben je kwijt als je geliefde je geliefde niet meer blijkt te zijn.
Fijn dat je dit bij en met je coach allemaal mag doorvoelen, het zal je helpen en wellicht oude pijn opruimen.
Ik ben ook benieuwd hoe het met je zoon is. Heeft hij nog wél contact met je ex?
Een partner is niet alleen maar iemand waar je je verhaal aan kwijt kan aan het eind van de dag, wat bij mij heel hard doorwerkt is het gevoel dat er altijd iemand is, dat ik het niet alleen hoef te doen. Praktisch maak ik weinig gebruik van dit stuk want ik zie mijn lief alleen in het weekend maar het is ook een energetisch stuk, hij is er, hoe dan ook.
Ook dat ben je kwijt als je geliefde je geliefde niet meer blijkt te zijn.
Fijn dat je dit bij en met je coach allemaal mag doorvoelen, het zal je helpen en wellicht oude pijn opruimen.
Ik ben ook benieuwd hoe het met je zoon is. Heeft hij nog wél contact met je ex?
.
dinsdag 6 december 2022 om 09:14
Dat gevoel van falen is heel normaal en het hoort erbij. Is denk ik ook onderdeel van het verdriet. Je hoeft niet te leren dat je het leuk kan hebben met jezelf dat ga je vanzelf weer ervaren.Reasontosmile schreef: ↑05-12-2022 22:53Ja dat is zeker waar. Ik merk dat ik het soms probeer te bagataliseren voor mezelf omdat het seksuele stuk 11 maanden was (als dat al waar is), maar die jaren daarvoor was er af en aan wel appcontact en dat is net zo goed vreemdgaan. Dan doe je natuurlijk niet bij iemand die je super speciaal vind, dat ben ik helemaal met je eens. Er heeft bij hem blijkbaar altijd een behoefte gezeten die ik niet kon vervullen, maar dat stuk onvrede zat in hem en lag niet bij mij. Ik denk dat niemand dat gekund had. Als jij een bepaalde leegte in jezelf probeert op te vullen met externe factoren gaat dat nooit gelukkig maken, maar die korte termijn kicks die je er van schijnt te krijgen leken het dus toch de moeite waard te maken.
Ook al zou hij er nu, zoals hij zegt, echt achter zijn gekomen dat dat het ook niet is en daarmee aan de slag gaan door middel van therapie, heeft hij nog een zeer lang proces te gaan en ik kan en wil dat proces niet met hem aan, dat moet hij eerst voor zichzelf oplossen. Hoewel het van de buitenkant de meest stabiele en rustige man leek, heeft hij veel issues en hij staat daardoor vrij egoïstisch in het leven. Ik hoop oprecht dat hij hiervan leert, want hij heeft ook mooie kanten, maar ik ben niet meer in staat om hem te helpen.
Sommige mensen zijn nu eenmaal notoire vreemdgangers. Gewoon omdat het kan en omdat ze vooral aan zichzelf denken. Degene waarmee ze dat doen dient vooral ter verheerlijking van het eigen ego.
Dit gaat niet om hem kunnen geven wat hij nodig heeft. Dit gaat erom dat hij neemt wat hij wil.
@rooss, die behoefte voel ik ook. Hij heeft natuurlijk brieven geschreven waarin hij al veel uitgelegd heeft en talloze keren gebeld, maar ik wil het ooit nog eens face to face bespreken, ter afsluiting ofzo.
Er is totaal geen contact meer nadat ik echt heb aangegeven dat het nu een keiharde grens is die niet meer overschreden kan worden, tot over 2 weken dus want dan hebben we een afspraak om praktische zaken te bespreken. Zoals ik eerder aangaf vond ik dat zelf heel lastig, je raakt toch gewend aan het feit dat iemand steeds contact met je zoekt.
Ik merk dat het me alleen voelen sindsdien is toegenomen, coach gaf aan dat dat komt omdat je je door die appjes etc. toch op een vreemde manier nog geliefd voelt, of in ieder geval dat je weet dat er nog iemand met je bezig is. Nu is het stil en is er niemand, dat roept veel onrust bij me op. Dat is voor een deel terug te leiden naar m’n jeugd. Het roept in mijn geval dus ook oude pijn op. Voel wel dat ik hier doorheen moet, en zoek ook echt geen contact.
Een weekend zonder plannen vliegt me nog aan, en iets in mij associeert alleen zijn (dus niet in een relatie of in gezinsvorm) met falen. Daar zit het stuk waar ik voor mezelf aan wil werken. Ik mag mezelf op nr 1 gaan zetten in plaats van altijd bezig te zijn met anderen, en ik mag gaan leren dat ik zelf ook prima gezelschap ben. Het grappige is dat iedereen om me heen me altijd zo sterk vind en dus nu ook denkt dat ik me hier prima doorheen sla, want ik ben heel zelfstandig, financieel onafhankelijk en ik regel altijd alles. Maar dat zijn de praktische zaken en daar ben ik goed in, emotioneel gezien voelt dat anders.
Als ik leer om het leuk te hebben met mezelf, ook als er even geen gezelschap om handen is, en de rust te vinden in mezelf zal ik hopelijk (wanneer ik er ooit weer aan toe ben) ook een ander type man aantrekken.
Hoe gaat het trouwens met je zoon ?
If you can't be good, be colourful (Pete Conrad)
dinsdag 6 december 2022 om 09:53
Nou precies dat is het Roosss, het gevoel dat je er niet alleen voor staat, dat je het niet alleen hoeft te doen.. dat gevoel roept nu enorme angst op, en als het eerlijk ben is dat gevoel soms genoeg om te denken ok ik geef het nog een kans want nu voel ik me alleen maar ongelukkig. Maar waar ga ik dan naar terug? Dat wordt uiteindelijk ook een angstige situatie.. dan hoef ik het niet alleen te doen maar ben ik misschien alsnog bang voor wat er dan weer komen gaat.
Zoon gaat erg goed, dat is ook de reden dat ik hem niet zo vaak noem. Als ik er om vraag geeft hij wel aan dat hij met z’n drieën leuker vond, maar hij geeft ook aan dat hij het met z’n tweeën ook leuk vind. Het valt me op dat hij uit zichzelf weinig vraagt om contact. Hij heeft ex vorige week woensdag telefonisch gesproken, dat vind hij leuk maar hij lijkt er ook weer niet mega veel waarde aan te hechten. Ik denk dat het komt omdat hij ook z’n vader nog in z’n leven heeft. Hij lijkt er een stuk beter mee om te gaan dan dat ik dat nu doe (gelukkig maar). Toch ben ik soms bang dat hij het wegstopt, maar meer dan vragen hoe het met hem gaat en aangeven dat alles besproken kan worden kan ik denk ik niet doen..
Zoon gaat erg goed, dat is ook de reden dat ik hem niet zo vaak noem. Als ik er om vraag geeft hij wel aan dat hij met z’n drieën leuker vond, maar hij geeft ook aan dat hij het met z’n tweeën ook leuk vind. Het valt me op dat hij uit zichzelf weinig vraagt om contact. Hij heeft ex vorige week woensdag telefonisch gesproken, dat vind hij leuk maar hij lijkt er ook weer niet mega veel waarde aan te hechten. Ik denk dat het komt omdat hij ook z’n vader nog in z’n leven heeft. Hij lijkt er een stuk beter mee om te gaan dan dat ik dat nu doe (gelukkig maar). Toch ben ik soms bang dat hij het wegstopt, maar meer dan vragen hoe het met hem gaat en aangeven dat alles besproken kan worden kan ik denk ik niet doen..
dinsdag 6 december 2022 om 10:19
Ik ken ook al jarenlang een vreemdganger, volgens mij hebben zij de afspraak gemaakt dat zij er geen last van moet hebben maar de reden dat hij het doet is denk ik dat hij zocht naar zelfbevestiging en dat heeft zich ontwikkeld in een oversekstheid.
Bij een groet moet hij ook altijd even aan je borsten zitten bijvoorbeeld, heel storend.
Voor de rest is het een schat maar met vervelende trekken.
Bij een groet moet hij ook altijd even aan je borsten zitten bijvoorbeeld, heel storend.
Voor de rest is het een schat maar met vervelende trekken.
Hatsjikideee...
dinsdag 6 december 2022 om 10:33
Fijn dat het goed gaat met je zoon. Zijn vader is er nog, jij bent er nog. Kinderen zijn denk ik minder bezig met ons dan wij met hen. En zo hoort het ook.Reasontosmile schreef: ↑06-12-2022 09:53Nou precies dat is het Roosss, het gevoel dat je er niet alleen voor staat, dat je het niet alleen hoeft te doen.. dat gevoel roept nu enorme angst op, en als het eerlijk ben is dat gevoel soms genoeg om te denken ok ik geef het nog een kans want nu voel ik me alleen maar ongelukkig. Maar waar ga ik dan naar terug? Dat wordt uiteindelijk ook een angstige situatie.. dan hoef ik het niet alleen te doen maar ben ik misschien alsnog bang voor wat er dan weer komen gaat.
Terug gaan is een blijft een keuze en een optie. Je weet dan waaraan je begint. Want die man verandert echt niet. Dat kan alleen als hij uit zichzelf afstand neemt van zijn gedrag, omdat hij ZELF ziet dat het echt niet kan.
Zoon gaat erg goed, dat is ook de reden dat ik hem niet zo vaak noem. Als ik er om vraag geeft hij wel aan dat hij met z’n drieën leuker vond, maar hij geeft ook aan dat hij het met z’n tweeën ook leuk vind. Het valt me op dat hij uit zichzelf weinig vraagt om contact. Hij heeft ex vorige week woensdag telefonisch gesproken, dat vind hij leuk maar hij lijkt er ook weer niet mega veel waarde aan te hechten. Ik denk dat het komt omdat hij ook z’n vader nog in z’n leven heeft. Hij lijkt er een stuk beter mee om te gaan dan dat ik dat nu doe (gelukkig maar). Toch ben ik soms bang dat hij het wegstopt, maar meer dan vragen hoe het met hem gaat en aangeven dat alles besproken kan worden kan ik denk ik niet doen..
If you can't be good, be colourful (Pete Conrad)
dinsdag 6 december 2022 om 10:38
Ik ken ook zo'n stel, 4 kinderen samen. Om de haverklap is er een ander bij hem, of meerdere, hij slaapt vaak niet thuis maar daar, of bij zijn ouders als ze weer ruzie hebben.
Hij ging soms alsnog zeuren dat hij sex met partner mist. Heb ik hem wel gezegd dar dar zijn eigen schuld is op deze manier. Volgens hem komt het uit onzekerheid voort en hij wil bevestiging. Rare situatie. Ze zijn wel samen ouders maar ik vind het wel sneu. Gaat al jarenlang zo.
Hij ging soms alsnog zeuren dat hij sex met partner mist. Heb ik hem wel gezegd dar dar zijn eigen schuld is op deze manier. Volgens hem komt het uit onzekerheid voort en hij wil bevestiging. Rare situatie. Ze zijn wel samen ouders maar ik vind het wel sneu. Gaat al jarenlang zo.
dinsdag 6 december 2022 om 11:32
Ik snap dat de weg terug aantrekkelijk lijkt, dat komt ook doordat het stof van de impact van zijn daden aan het dalen is. Eigenlijk ben je dus al een mooi eind op weg in de verwerking en zou het ergens jammer zijn om weer van voor af aan te beginnen!Reasontosmile schreef: ↑06-12-2022 09:53dat gevoel roept nu enorme angst op, en als het eerlijk ben is dat gevoel soms genoeg om te denken ok ik geef het nog een kans want nu voel ik me alleen maar ongelukkig. Maar waar ga ik dan naar terug? Dat wordt uiteindelijk ook een angstige situatie.. dan hoef ik het niet alleen te doen maar ben ik misschien alsnog bang voor wat er dan weer komen gaat.
Zoon gaat erg goed, dat is ook de reden dat ik hem niet zo vaak noem.
Als je teruggaat zul je hem waarschijnlijk nooit volledig vertrouwen. Het kan ook zijn dat hij álles in het werk zet om jou naar de ogen te kijken uit dankbaarheid en overcompensatie en dan heb je een weggewaaid dakraam als vent. Beide opties lijken me bepaald onaantrekkelijk en een hele nare bijkomstigheid in het bedrijven van een relatie. Ik denk dat dat wantrouwen je uiteindelijk nekt. Tenminste, als ik naar mezelf kijk zou ik hier niet mee kunnen leven, ik vind "relatietje doen" zonder al dit soort zaken soms al best ingewikkeld genoeg.
Ik denk ook dat kinderen dit makkelijker loslaten, ze zijn er in hun hoofd gewoon minder mee bezig. Hij mist hem, een mannenfiguur over huis maar hij kampt niet met het ontrouw, het onbegrip en al die andere zaken die jouw gedachten kwellen. Waarschijnlijk vervaagt hij gewoon in zoons hoofd.
Fijn dat het goed met hem gaat!
.
dinsdag 6 december 2022 om 14:14
Nee de relatie die wij hadden is er inderdaad niet meer. Dat zou dan een nieuwe relatie moeten zijn. Maar wel één waarbij je alle achtergrondinformatie in je hoofd hebt, en ik denk dat dat je uiteindelijk nekt.
@heksopbezemsteel, de enige manier is inderdaad dat hij zelf afstand neemt van dit gedrag, omdat hij zelf ziet dat het zo niet meer kan. En dat maakt het zo moeilijk, dat is exact wat hij aangeeft in z’n brieven en apps. Dat hij er destijds achter is gekomen dat het hem juist helemaal niet gelukkig maakt, alleen dat het lang geduurd heeft voor hij dat inzag, omdat die korte termijn kicks zeker in t begin wel bevredigend leken te zijn. Maar dat hij het afgebroken heeft omdat hij tot de conclusie was gekomen dat het hem juist alleen maar ongelukkiger maakte, en dat hij zelf met z’n problemen moest dealen. Om vervolgens (volgens hem) 3 jaar samen verder te leven zonder vreemdgaan, maar wel met dat grote geheim altijd als een donderwolk boven z’n hoofd. Maar dat zijn allemaal woorden, geen daden. En hoe weet je ooit zeker dat dit gemeend is? Coach gaf aan dat zo een gedragsverandering, ook al wil je het heel graag, lange tijd in beslag neemt, en dat het vaak gaat met “vallen en opstaan”. Dus in zijn geval zou dat kunnen betekenen dat “vallen” inhoudt dat hij toch nog een keer de fout ingaat, en dat kan ik echt niet meer aan.
Tegelijkertijd worstel ik ook met het feit dat ik het, mocht ik er weer aan toe zijn, bij een andere man ook niet zeker weet. Er zijn nu eenmaal geen garanties in het leven en vreemdgaan lijkt tegenwoordig meer voor te komen dan monogame relaties.
Ben koffie wezen drinken met een vriendin en een beetje door de stad gewandeld. Ik weet nog niet helemaal of het niet werken goed voor me uitpakt, wordt er nog niet rustiger van in ieder geval maar weet juist van gekkigheid niet wat ik met m’n gevoel aanmoet. Ik probeer iedere dag in ieder geval 1 activiteit te ondernemen, zodat ik niet alleen maar piekerend op de bank blijf hangen.
@heksopbezemsteel, de enige manier is inderdaad dat hij zelf afstand neemt van dit gedrag, omdat hij zelf ziet dat het zo niet meer kan. En dat maakt het zo moeilijk, dat is exact wat hij aangeeft in z’n brieven en apps. Dat hij er destijds achter is gekomen dat het hem juist helemaal niet gelukkig maakt, alleen dat het lang geduurd heeft voor hij dat inzag, omdat die korte termijn kicks zeker in t begin wel bevredigend leken te zijn. Maar dat hij het afgebroken heeft omdat hij tot de conclusie was gekomen dat het hem juist alleen maar ongelukkiger maakte, en dat hij zelf met z’n problemen moest dealen. Om vervolgens (volgens hem) 3 jaar samen verder te leven zonder vreemdgaan, maar wel met dat grote geheim altijd als een donderwolk boven z’n hoofd. Maar dat zijn allemaal woorden, geen daden. En hoe weet je ooit zeker dat dit gemeend is? Coach gaf aan dat zo een gedragsverandering, ook al wil je het heel graag, lange tijd in beslag neemt, en dat het vaak gaat met “vallen en opstaan”. Dus in zijn geval zou dat kunnen betekenen dat “vallen” inhoudt dat hij toch nog een keer de fout ingaat, en dat kan ik echt niet meer aan.
Tegelijkertijd worstel ik ook met het feit dat ik het, mocht ik er weer aan toe zijn, bij een andere man ook niet zeker weet. Er zijn nu eenmaal geen garanties in het leven en vreemdgaan lijkt tegenwoordig meer voor te komen dan monogame relaties.
Ben koffie wezen drinken met een vriendin en een beetje door de stad gewandeld. Ik weet nog niet helemaal of het niet werken goed voor me uitpakt, wordt er nog niet rustiger van in ieder geval maar weet juist van gekkigheid niet wat ik met m’n gevoel aanmoet. Ik probeer iedere dag in ieder geval 1 activiteit te ondernemen, zodat ik niet alleen maar piekerend op de bank blijf hangen.
dinsdag 6 december 2022 om 15:11
Reasontosmile schreef: ↑06-12-2022 14:14Nee de relatie die wij hadden is er inderdaad niet meer. Dat zou dan een nieuwe relatie moeten zijn. Maar wel één waarbij je alle achtergrondinformatie in je hoofd hebt, en ik denk dat dat je uiteindelijk nekt.
@heksopbezemsteel, de enige manier is inderdaad dat hij zelf afstand neemt van dit gedrag, omdat hij zelf ziet dat het zo niet meer kan. En dat maakt het zo moeilijk, dat is exact wat hij aangeeft in z’n brieven en apps. Dat hij er destijds achter is gekomen dat het hem juist helemaal niet gelukkig maakt, alleen dat het lang geduurd heeft voor hij dat inzag, omdat die korte termijn kicks zeker in t begin wel bevredigend leken te zijn. Maar dat hij het afgebroken heeft omdat hij tot de conclusie was gekomen dat het hem juist alleen maar ongelukkiger maakte, en dat hij zelf met z’n problemen moest dealen. Om vervolgens (volgens hem) 3 jaar samen verder te leven zonder vreemdgaan, maar wel met dat grote geheim altijd als een donderwolk boven z’n hoofd. Maar dat zijn allemaal woorden, geen daden. En hoe weet je ooit zeker dat dit gemeend is?
Je weet niet eens of het waar is. Is hij hier echt zelf mee gestopt? En was hij er al 3 jaar mee gestopt of geeft hij alleen bewezen zaken toe? Hij had in ieder geval al gelogen dat het eenmalig was. Hij heeft bijna een jaar lang liggen rommelen met je beste vriendin. Om vervolgens te zeggen dat het niets voorstelde.
Coach gaf aan dat zo een gedragsverandering, ook al wil je het heel graag, lange tijd in beslag neemt, en dat het vaak gaat met “vallen en opstaan”. Dus in zijn geval zou dat kunnen betekenen dat “vallen” inhoudt dat hij toch nog een keer de fout ingaat, en dat kan ik echt niet meer aan.
Dat weet ik niet. Ik geloof best dat je ergens mee kan stoppen als je er echt klaar mee bent. Maar ja, hoe weet je of het waar is? Ik vind het niet klinken alsof hij er klaar voor was.
Tegelijkertijd worstel ik ook met het feit dat ik het, mocht ik er weer aan toe zijn, bij een andere man ook niet zeker weet. Er zijn nu eenmaal geen garanties in het leven en vreemdgaan lijkt tegenwoordig meer voor te komen dan monogame relaties.
Ben koffie wezen drinken met een vriendin en een beetje door de stad gewandeld. Ik weet nog niet helemaal of het niet werken goed voor me uitpakt, wordt er nog niet rustiger van in ieder geval maar weet juist van gekkigheid niet wat ik met m’n gevoel aanmoet. Ik probeer iedere dag in ieder geval 1 activiteit te ondernemen, zodat ik niet alleen maar piekerend op de bank blijf hangen.
hexopbezemsteel wijzigde dit bericht op 06-12-2022 15:32
4.60% gewijzigd
If you can't be good, be colourful (Pete Conrad)
dinsdag 6 december 2022 om 15:30
Dat had ik ook. Daarom ben ik gauw weer halve dagen gaan werken. Ook omdat dat even iets normaals was.Reasontosmile schreef: ↑06-12-2022 14:14Ben koffie wezen drinken met een vriendin en een beetje door de stad gewandeld. Ik weet nog niet helemaal of het niet werken goed voor me uitpakt, wordt er nog niet rustiger van in ieder geval maar weet juist van gekkigheid niet wat ik met m’n gevoel aanmoet. Ik probeer iedere dag in ieder geval 1 activiteit te ondernemen, zodat ik niet alleen maar piekerend op de bank blijf hangen.
dinsdag 6 december 2022 om 15:43
Ik vind iemand geen schat als hij bij begroeten borsten aanraakt. Dan is het een sneaky engnek. Kan hij verder nog zo leuk en aardig doen.pausini schreef: ↑06-12-2022 10:19Ik ken ook al jarenlang een vreemdganger, volgens mij hebben zij de afspraak gemaakt dat zij er geen last van moet hebben maar de reden dat hij het doet is denk ik dat hij zocht naar zelfbevestiging en dat heeft zich ontwikkeld in een oversekstheid.
Bij een groet moet hij ook altijd even aan je borsten zitten bijvoorbeeld, heel storend.
Voor de rest is het een schat maar met vervelende trekken.
Totaal onaangepast ongepast gedrag en als jij er niets van zegt dan fasciliteer je het door het toch te laten gebeuren. Omdat hij verder toch zo’n schat is?? Pfffff
dinsdag 6 december 2022 om 16:09
dinsdag 6 december 2022 om 16:56
Toontje lager mag wel.BornSlippy schreef: ↑06-12-2022 15:43Ik vind iemand geen schat als hij bij begroeten borsten aanraakt. Dan is het een sneaky engnek. Kan hij verder nog zo leuk en aardig doen.
Totaal onaangepast ongepast gedrag en als jij er niets van zegt dan fasciliteer je het door het toch te laten gebeuren. Omdat hij verder toch zo’n schat is?? Pfffff
Ik accepteer het helemaal niet, word er schrikachtig van, vind het strontvervelend en zeg hem dat ook.
Maar hij heeft inderdaad ook goede kanten ja.
Hatsjikideee...
dinsdag 6 december 2022 om 18:00
Ik zou het ook niet prettig vinden als iemand mijn borsten aanraakt tijdens een begroeting, maar inderdaad vooral aangeven dat dat niet gewenst is lijkt me het belangrijkst. Ik mag hopen dat hij het de volgende keer dan ook laat haha.
Ik heb een andere vraag. Een vriendin gaf aan dat het helemaal niet verkeerd zou zijn om wat te daten, zonder enkele serieuze bedoeling (en dat dus ook wel eerlijk aan te geven zodat er geen valse hoop gecreëerd wordt), maar puur omdat het misschien mijn zelfvertrouwen weer wat omhoog krikt. Ik moet eerlijk zeggen dat ik er nu totaal niet aan moet denken, maar kon voorheen best genieten van wat onschuldig geflirt. Mij lijkt het dat je eerst over de breuk heen moet zijn voordat je überhaupt aan daten kan gaan denken. Heeft iemand hier ervaring mee, daten puur voor de “leuk” na een rottige relatiebreuk en heeft dit geholpen?
Ik heb een andere vraag. Een vriendin gaf aan dat het helemaal niet verkeerd zou zijn om wat te daten, zonder enkele serieuze bedoeling (en dat dus ook wel eerlijk aan te geven zodat er geen valse hoop gecreëerd wordt), maar puur omdat het misschien mijn zelfvertrouwen weer wat omhoog krikt. Ik moet eerlijk zeggen dat ik er nu totaal niet aan moet denken, maar kon voorheen best genieten van wat onschuldig geflirt. Mij lijkt het dat je eerst over de breuk heen moet zijn voordat je überhaupt aan daten kan gaan denken. Heeft iemand hier ervaring mee, daten puur voor de “leuk” na een rottige relatiebreuk en heeft dit geholpen?
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn
Al een account? Log dan hier in
