Relaties
alle pijlers
Mijn man is overspannen....en nu?
dinsdag 30 mei 2023 om 22:39
Dus, mijn man is overspannen. En nu?
Hij zit sinds vorige week thuis. Ik ben ergens wel opgelucht door deze situatie, op zijn werk ging het niet meer. Er was constant gedoe, dat zorgde voor veel spanning bij hem en tussen ons. Hij doet werk dat niet past bij zijn opleiding. Dit werk gaat hij ook niet lang volhouden en hij wil ander werk vinden. Ondertussen al flink lang uit de roulatie en de vraag is nu vanuit hem: Wat wil ik nu?
Hij heeft donderdag ook een gesprek staan met een psych.
Hij gaat zitten, scrollen, staren en zuchten.....ik heb in die 30 minuten al 40 oplossingen en ideeën. Ik probeer ze voor mij te houden.
Moet ik hem aan de gang houden? Moet hij gewoon wel afwassen, de was draaien en ophangen? En andere taken blijven doen, ook die aan de kinderen gerelateerd zijn: ophalen en wegbrengen. Eigenlijk zoals voorheen, of moet ik meer op mij nemen?
Hij is hier niet duidelijk in, als ik het vraag. De ene keer is het geen probleem en een andere keer is het naderhand gezeur. 'Ik heb niks kunnen doen, want ik moest ook afwassen'. Dan komt er weer over en weer gezeik.
Ik wil eigenlijk dat hij een soort dagplanning aan gaat houden en ook blijft bewegen. Iedere keer als hij bijvoorbeeld gefietst heeft of even in de tuin gewerkt heeft, is hij meer ontspannen dan na bijvoorbeeld doelloos scrollen.
Ik vind het moeilijk om er niks van te zeggen. Ik vraag af en toe iets, soms vat hij het op als een verwijt of als kritiek en soms beantwoordt hij de vraag weer luchtig en komt het tot een gesprek.
Wat gaat er nog op ons af komen? Wat zijn jullie beste adviezen?
Ik vind dit moeilijk. Ik ben zelf nogal een doorpakker en ik moet dit onderdrukken. Ik vind het ook ronduit kut dat ik voor mijn gevoel rekening moet houden met een man die thuis is. Maar dat komt vooral door zijn, in mijn ogen passieve gedrag. Als hij niet thuis is, dus aan het werk, ga ik er altijd op uit met de kinderen. Nu appt hij dan na een uur waar we blijven of klaagt hij dat mijn dagen te vol zitten en dat we elkaar niet zien.
Hij zit sinds vorige week thuis. Ik ben ergens wel opgelucht door deze situatie, op zijn werk ging het niet meer. Er was constant gedoe, dat zorgde voor veel spanning bij hem en tussen ons. Hij doet werk dat niet past bij zijn opleiding. Dit werk gaat hij ook niet lang volhouden en hij wil ander werk vinden. Ondertussen al flink lang uit de roulatie en de vraag is nu vanuit hem: Wat wil ik nu?
Hij heeft donderdag ook een gesprek staan met een psych.
Hij gaat zitten, scrollen, staren en zuchten.....ik heb in die 30 minuten al 40 oplossingen en ideeën. Ik probeer ze voor mij te houden.
Moet ik hem aan de gang houden? Moet hij gewoon wel afwassen, de was draaien en ophangen? En andere taken blijven doen, ook die aan de kinderen gerelateerd zijn: ophalen en wegbrengen. Eigenlijk zoals voorheen, of moet ik meer op mij nemen?
Hij is hier niet duidelijk in, als ik het vraag. De ene keer is het geen probleem en een andere keer is het naderhand gezeur. 'Ik heb niks kunnen doen, want ik moest ook afwassen'. Dan komt er weer over en weer gezeik.
Ik wil eigenlijk dat hij een soort dagplanning aan gaat houden en ook blijft bewegen. Iedere keer als hij bijvoorbeeld gefietst heeft of even in de tuin gewerkt heeft, is hij meer ontspannen dan na bijvoorbeeld doelloos scrollen.
Ik vind het moeilijk om er niks van te zeggen. Ik vraag af en toe iets, soms vat hij het op als een verwijt of als kritiek en soms beantwoordt hij de vraag weer luchtig en komt het tot een gesprek.
Wat gaat er nog op ons af komen? Wat zijn jullie beste adviezen?
Ik vind dit moeilijk. Ik ben zelf nogal een doorpakker en ik moet dit onderdrukken. Ik vind het ook ronduit kut dat ik voor mijn gevoel rekening moet houden met een man die thuis is. Maar dat komt vooral door zijn, in mijn ogen passieve gedrag. Als hij niet thuis is, dus aan het werk, ga ik er altijd op uit met de kinderen. Nu appt hij dan na een uur waar we blijven of klaagt hij dat mijn dagen te vol zitten en dat we elkaar niet zien.
maandag 12 juni 2023 om 12:47
Inderdaad. TO: laat hem afstand nemen als hij daar nood aan voelt. Ofwel meteen al in een andere ruimte (of op een paar meter) gaan eten, ofwel opstaan als het hem teveel dreigt te worden. Of in de buurt zittend zonder dat hij zelf eet (zelf niet eten geeft bij mij in elk geval meer ruimte) en wel wat meekrijgt van de verhalen.Ouder1980-2de schreef: ↑12-06-2023 09:30We zijn nu bijna 10 dagen verder na mijn laatste bericht.
De weekenden zijn heel relaxt, we moeten weinig en het is steeds fijn weer om lekker te relaxen in de tuin. Hij kan uitslapen en zijn plan trekken.
De doordeweekse dagen trekken een wissel op hem. Tegen het einde van de week gaat het moeizaam.
Toch blijf ik hierin ook voor mijzelf kiezen: ik wil gewoon blijven sporten en ook mijn werk bijhouden. Dat is belangrijk voor mij. Dat lukt opzicht prima.
Deze week moet hij naar de arboarts, waar hij erg tegenop ziet. En heeft hij een afspraak bij de psych. Hij had een opdracht, daar is hij nog niet aan toe gekomen.
Hij heeft echt een paar nare plekken op zijn lijf die ik wijd aan stress.
Ik merk wel dat hij veel minder opvliegend is tegen mij en de kinderen. Wat wel een trigger is: met z'n alle eten, aan tafel: veel geluid. Ik vind dat hij tel snauwt en moppert. Ik weet dat het vroeger bij hem thuis ook zo was: iedereen moest zijn mond dicht houden tijdens het eten.
s-groot wijzigde dit bericht op 29-06-2023 13:38
4.34% gewijzigd
maandag 12 juni 2023 om 13:09
ah ja! dat hebben wij ook een tijdje geschrapt! Niet zo heel lang, maar de druk om elke avond samen te eten was goed om even los te laten. Dat is later wel weer gegroeid.
Ik ging tijdens het eten even hardlopen of wandelen en at als ik terug kwam of als de kinderen op bed lagen.
We hebben ook vaak brood en rauwkost of soep gegeten in die tijd om zo min mogelijk energie te verspillen aan eten koken en het managen van klagende kinderen (die ineens geen kaas of tomaat meer blijken te lusten)
Wat ik wel kon in die tijd: voorlezen. Maar avondeten en tandenpoetsen met kinderen sloeg ik over - op de avonden dat mijn partner het kon opvangen. Of eventueel mijn moeder die iets langer bleef na een middagje oppassen
Ik ging tijdens het eten even hardlopen of wandelen en at als ik terug kwam of als de kinderen op bed lagen.
We hebben ook vaak brood en rauwkost of soep gegeten in die tijd om zo min mogelijk energie te verspillen aan eten koken en het managen van klagende kinderen (die ineens geen kaas of tomaat meer blijken te lusten)
Wat ik wel kon in die tijd: voorlezen. Maar avondeten en tandenpoetsen met kinderen sloeg ik over - op de avonden dat mijn partner het kon opvangen. Of eventueel mijn moeder die iets langer bleef na een middagje oppassen
zondag 2 juli 2023 om 19:58
Hoi, leuk dat je het vraagt!
Het gaat met ups en downs, maar wel een stijgende lijn.
De arboarts besloot dat hij voorlopig niet kan gaan werken.
Hij krijgt lucht en ruimte, wordt vroeger wakker, krijgt eetlust, verliest minder haar. Hij blijft wel van die soort bulten houden waar veel talg uitkomt. Heel vervelend.
We hebben een weekend geleden een inschattingsfoutje gemaakt met een weekend weg. Dit was uiteindelijk te massaal, ook qua voorbereiding. Hij is toen langer in het huisje gebleven, van vrijdag tot zaterdagavond en wilde toen wel komen bbq'n met alle vrienden. Uiteindelijk heeft hij wel begripvolle en fijne gesprekken gehad met allerlei bekenden.
Er kwam ook nog een hoop financiële bagger los, wat ik diep van binnen wel wist, maar hij duwde geen ruimte tussen ons om het hier over te hebben. Hij heeft omwille van teleurstellingen te voorkomen gelogen over een aantal zaken. Dus dat is rot, maar het is nog redelijk overzichtelijk. Hij voelde zich toen ook mislukt en tekort schieten en wil dit anders doen. Ik ben hier niet boos over, maar wil wel dat hij dit gaat bespreken met de psych van de week. En dat gaat hij doen.
Hij mag zijn dagelijkse dingen met en zonder ons aanpassen hoe hij dit nodig acht. Ik stel me hier flexibel in op.
zondag 2 juli 2023 om 20:46
Goed om te lezen dat er wat ruimte lijkt te ontstaan. Zo’n inschattingsfoutje, kan gebeuren. En in principe is het heel goed opgelost door hem fysiek afstand te laten nemen van de drukte, en alleen even te komen als het wel gaat. Eigenlijk is dat juist het beste wat je kunt doen, proberen wat gaat, en een optie hebben als het niet lukt.
Wat de financiële bagger betreft, dat is geloof ik iets wat best vaak voorkomt. Dan heeft iemand dus ook enorme druk gevoeld om dat op te lossen/verborgen te houden. Dat praat het overigens niet goed, want je bent natuurlijk wel gewoon een eikel op dat punt als je dingen gaat proberen te verbergen. Maar het verklaart wellicht wel een deel van de stress. En je zegt dat het gelukkig nog mee lijkt te vallen, dus je zit nu niet ineens ook nog met enorme problemen opgescheept neem ik aan. Want hoe zeer ik ook ‘team geef ruimte’ ben, ook jij hebt natuurlijk wel een grens.
Ik hoop dat de gemiddeld stijgende lijn voortzet, en dat jullie er samen goed uitkomen.
Wat de financiële bagger betreft, dat is geloof ik iets wat best vaak voorkomt. Dan heeft iemand dus ook enorme druk gevoeld om dat op te lossen/verborgen te houden. Dat praat het overigens niet goed, want je bent natuurlijk wel gewoon een eikel op dat punt als je dingen gaat proberen te verbergen. Maar het verklaart wellicht wel een deel van de stress. En je zegt dat het gelukkig nog mee lijkt te vallen, dus je zit nu niet ineens ook nog met enorme problemen opgescheept neem ik aan. Want hoe zeer ik ook ‘team geef ruimte’ ben, ook jij hebt natuurlijk wel een grens.
Ik hoop dat de gemiddeld stijgende lijn voortzet, en dat jullie er samen goed uitkomen.
maandag 3 juli 2023 om 08:39
Nou dat is zeker zo. het uit gewoon mee onhandig, omdat er nu meer geld gebruikt moet worden om wat achterstallige betalingen te doen en we nu in de zomer minder financiële ruimte hebben. Dus ik dacht eerst dat ik nog her en der heen kon en dat wordt nu wat lastiger. Ik houd namelijk wel van een flinke buffer en die 'had' ik ook en die wil ik nu opnieuw opbouwen. En dat is opzicht niet erg, maar even schakelen.nausicaa schreef: ↑02-07-2023 20:46Goed om te lezen dat er wat ruimte lijkt te ontstaan. Zo’n inschattingsfoutje, kan gebeuren. En in principe is het heel goed opgelost door hem fysiek afstand te laten nemen van de drukte, en alleen even te komen als het wel gaat. Eigenlijk is dat juist het beste wat je kunt doen, proberen wat gaat, en een optie hebben als het niet lukt.
Wat de financiële bagger betreft, dat is geloof ik iets wat best vaak voorkomt. Dan heeft iemand dus ook enorme druk gevoeld om dat op te lossen/verborgen te houden. Dat praat het overigens niet goed, want je bent natuurlijk wel gewoon een eikel op dat punt als je dingen gaat proberen te verbergen. Maar het verklaart wellicht wel een deel van de stress. En je zegt dat het gelukkig nog mee lijkt te vallen, dus je zit nu niet ineens ook nog met enorme problemen opgescheept neem ik aan. Want hoe zeer ik ook ‘team geef ruimte’ ben, ook jij hebt natuurlijk wel een grens.
Ik hoop dat de gemiddeld stijgende lijn voortzet, en dat jullie er samen goed uitkomen.
We hebben gister wel een goede planning gemaakt en waren daar beide tevreden over. Het is zoals het is.
Het luchtte hem wel heel erg op en dit was ook weer merkbaar.
donderdag 20 juli 2023 om 22:33
Ik type nog even een update: hij denkt nu zelf dat het geen burn-out is, maar meer een soort impasse qua carrière. Hij voelt er nu niks voor om weer te gaan werken en zodra zijn baas even contact opneemt (hij is heel erg nodig, hoogseizoen) krijgt hij stress omdat hij eerlijk moet antwoorden. Ik snap dat het stressvol is en dat hij ruimte nodig heeft. Hij gaat echter heel goed, werkt lekker in de tuin, onderhoudt de moestuin, doet veel leuks met de kinderen en doet een groot deel van het huishouden. Maar zodra hij dus iets richting zijn werk moet doen, ligt hij lamlendig op de bank, scrolt hij uren op zijn telefoon en in feite knipt hij ook alle lijntjes met mij door. Er is gene communicatie. meer, er is geen team meer.
Ik was vorig weekend echt heel erg klaar met zijn houding. ik had een beredrukke week, alles liep anders, er waren een hoop verplichtingen rondom kinderen en einde schooljaar. Ik rende van hot naar her en hij wilde niks. ik kwam thuis en er was geen eten, er was niet gekookt en het. huis was een bende. IK. kookte, moest opruimen en afwassen. Hij zat op de bank en scrolde en deed niks aan communicatie enzovoorts.
Ik ben toen echt uit mijn vel gesprongen aan het eind van de week. Ik was zo ontzettend kwaad, ik was moe, geprikkeld en vooral heel erg klaar met deze zelfmedelijden.
Ik snap heel goed dat mijn schrijfsel volledig overloopt van oordelen
Ik had het gehad met hem.
Ik was hierdoor ook zo woedend over het geldgebeuren eerder. Ik heb er last van, ik heb minder financiële vrijheid en ik kan gewoonweg dingen niet doen, die ik wel wilde doen.
Het was een opeenstapeling van allerlei.
Gek genoeg had hij dit nodig, want sindsdien is het goed. Zonder gespannenheid. Maar hij pakt aan en pakt door. Ik vind serieus dat hij zichzelf een schop onder zijn hol moet geven ten aanzien van nieuw werk. Ik vind dat hij nu zijn verantwoording moet pakken en ik ben klaar met zijn passieve houding.
Ik ben nog dagen boos geweest en keer zei hij: ja maar, wat is er nou? Ik ben nu toch al 3 dagen vrolijk en ik doe veel en ik doe mee, zoals het hoort! Toen ben ik nog 1 keer ontploft omdat ik vind dat hij niet kan verlangen dat als hij lekker gaat, ik ook lekker moet gaan. En dat ik mijzelf gewoonweg klote mag voelen omdat hij er een potje van gemaakt heeft. Dus dat was duidelijk.
Flink wat hobbels en toch ook weer vooruitgang.
Ik was vorig weekend echt heel erg klaar met zijn houding. ik had een beredrukke week, alles liep anders, er waren een hoop verplichtingen rondom kinderen en einde schooljaar. Ik rende van hot naar her en hij wilde niks. ik kwam thuis en er was geen eten, er was niet gekookt en het. huis was een bende. IK. kookte, moest opruimen en afwassen. Hij zat op de bank en scrolde en deed niks aan communicatie enzovoorts.
Ik ben toen echt uit mijn vel gesprongen aan het eind van de week. Ik was zo ontzettend kwaad, ik was moe, geprikkeld en vooral heel erg klaar met deze zelfmedelijden.
Ik snap heel goed dat mijn schrijfsel volledig overloopt van oordelen
Ik had het gehad met hem. Ik was hierdoor ook zo woedend over het geldgebeuren eerder. Ik heb er last van, ik heb minder financiële vrijheid en ik kan gewoonweg dingen niet doen, die ik wel wilde doen.
Het was een opeenstapeling van allerlei.
Gek genoeg had hij dit nodig, want sindsdien is het goed. Zonder gespannenheid. Maar hij pakt aan en pakt door. Ik vind serieus dat hij zichzelf een schop onder zijn hol moet geven ten aanzien van nieuw werk. Ik vind dat hij nu zijn verantwoording moet pakken en ik ben klaar met zijn passieve houding.
Ik ben nog dagen boos geweest en keer zei hij: ja maar, wat is er nou? Ik ben nu toch al 3 dagen vrolijk en ik doe veel en ik doe mee, zoals het hoort! Toen ben ik nog 1 keer ontploft omdat ik vind dat hij niet kan verlangen dat als hij lekker gaat, ik ook lekker moet gaan. En dat ik mijzelf gewoonweg klote mag voelen omdat hij er een potje van gemaakt heeft. Dus dat was duidelijk.
Flink wat hobbels en toch ook weer vooruitgang.
donderdag 20 juli 2023 om 23:57
Een burn-out kan aanleiding zijn om na te denken over hoe je leven tot dan toe was en wat je zou willen veranderen. Dat je dus gaat nadenken of je huidige baan wel bij je past, of je energie krijgt van je vriendschappen. Maar ook of je partner nog past bij je huidige levensfase.
Misschien is het handig om eens samen om de tafel te gaan en te evalueren waar jullie naartoe willen met deze relatie. Op 3 juli schrijf je nog dat het zo goed gaat want hij doet het merendeel van het huishouden. En nu ben je verwonderd dat hij futloos op de bank ligt en zelfs kwaad dat hij de druk niet van de ketel voor jou eraf haalt want jij hebt het ook al zo druk met de kinderen. Hij krijgt niet wat hij nodig heeft, rust. En jij krijgt niet wat je nodig hebt, ondersteuning. Dit met een portie verwijten over weinig financiële middelen lijkt me als dit niet besproken wordt een goede voorzet op het volgende topic “mijn overspannen man wil naast een andere baan nu ook scheiden”.
Misschien is het handig om eens samen om de tafel te gaan en te evalueren waar jullie naartoe willen met deze relatie. Op 3 juli schrijf je nog dat het zo goed gaat want hij doet het merendeel van het huishouden. En nu ben je verwonderd dat hij futloos op de bank ligt en zelfs kwaad dat hij de druk niet van de ketel voor jou eraf haalt want jij hebt het ook al zo druk met de kinderen. Hij krijgt niet wat hij nodig heeft, rust. En jij krijgt niet wat je nodig hebt, ondersteuning. Dit met een portie verwijten over weinig financiële middelen lijkt me als dit niet besproken wordt een goede voorzet op het volgende topic “mijn overspannen man wil naast een andere baan nu ook scheiden”.
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn
Al een account? Log dan hier in
