Relaties
alle pijlers
Mijn man is overspannen....en nu?
dinsdag 30 mei 2023 om 22:39
Dus, mijn man is overspannen. En nu?
Hij zit sinds vorige week thuis. Ik ben ergens wel opgelucht door deze situatie, op zijn werk ging het niet meer. Er was constant gedoe, dat zorgde voor veel spanning bij hem en tussen ons. Hij doet werk dat niet past bij zijn opleiding. Dit werk gaat hij ook niet lang volhouden en hij wil ander werk vinden. Ondertussen al flink lang uit de roulatie en de vraag is nu vanuit hem: Wat wil ik nu?
Hij heeft donderdag ook een gesprek staan met een psych.
Hij gaat zitten, scrollen, staren en zuchten.....ik heb in die 30 minuten al 40 oplossingen en ideeën. Ik probeer ze voor mij te houden.
Moet ik hem aan de gang houden? Moet hij gewoon wel afwassen, de was draaien en ophangen? En andere taken blijven doen, ook die aan de kinderen gerelateerd zijn: ophalen en wegbrengen. Eigenlijk zoals voorheen, of moet ik meer op mij nemen?
Hij is hier niet duidelijk in, als ik het vraag. De ene keer is het geen probleem en een andere keer is het naderhand gezeur. 'Ik heb niks kunnen doen, want ik moest ook afwassen'. Dan komt er weer over en weer gezeik.
Ik wil eigenlijk dat hij een soort dagplanning aan gaat houden en ook blijft bewegen. Iedere keer als hij bijvoorbeeld gefietst heeft of even in de tuin gewerkt heeft, is hij meer ontspannen dan na bijvoorbeeld doelloos scrollen.
Ik vind het moeilijk om er niks van te zeggen. Ik vraag af en toe iets, soms vat hij het op als een verwijt of als kritiek en soms beantwoordt hij de vraag weer luchtig en komt het tot een gesprek.
Wat gaat er nog op ons af komen? Wat zijn jullie beste adviezen?
Ik vind dit moeilijk. Ik ben zelf nogal een doorpakker en ik moet dit onderdrukken. Ik vind het ook ronduit kut dat ik voor mijn gevoel rekening moet houden met een man die thuis is. Maar dat komt vooral door zijn, in mijn ogen passieve gedrag. Als hij niet thuis is, dus aan het werk, ga ik er altijd op uit met de kinderen. Nu appt hij dan na een uur waar we blijven of klaagt hij dat mijn dagen te vol zitten en dat we elkaar niet zien.
Hij zit sinds vorige week thuis. Ik ben ergens wel opgelucht door deze situatie, op zijn werk ging het niet meer. Er was constant gedoe, dat zorgde voor veel spanning bij hem en tussen ons. Hij doet werk dat niet past bij zijn opleiding. Dit werk gaat hij ook niet lang volhouden en hij wil ander werk vinden. Ondertussen al flink lang uit de roulatie en de vraag is nu vanuit hem: Wat wil ik nu?
Hij heeft donderdag ook een gesprek staan met een psych.
Hij gaat zitten, scrollen, staren en zuchten.....ik heb in die 30 minuten al 40 oplossingen en ideeën. Ik probeer ze voor mij te houden.
Moet ik hem aan de gang houden? Moet hij gewoon wel afwassen, de was draaien en ophangen? En andere taken blijven doen, ook die aan de kinderen gerelateerd zijn: ophalen en wegbrengen. Eigenlijk zoals voorheen, of moet ik meer op mij nemen?
Hij is hier niet duidelijk in, als ik het vraag. De ene keer is het geen probleem en een andere keer is het naderhand gezeur. 'Ik heb niks kunnen doen, want ik moest ook afwassen'. Dan komt er weer over en weer gezeik.
Ik wil eigenlijk dat hij een soort dagplanning aan gaat houden en ook blijft bewegen. Iedere keer als hij bijvoorbeeld gefietst heeft of even in de tuin gewerkt heeft, is hij meer ontspannen dan na bijvoorbeeld doelloos scrollen.
Ik vind het moeilijk om er niks van te zeggen. Ik vraag af en toe iets, soms vat hij het op als een verwijt of als kritiek en soms beantwoordt hij de vraag weer luchtig en komt het tot een gesprek.
Wat gaat er nog op ons af komen? Wat zijn jullie beste adviezen?
Ik vind dit moeilijk. Ik ben zelf nogal een doorpakker en ik moet dit onderdrukken. Ik vind het ook ronduit kut dat ik voor mijn gevoel rekening moet houden met een man die thuis is. Maar dat komt vooral door zijn, in mijn ogen passieve gedrag. Als hij niet thuis is, dus aan het werk, ga ik er altijd op uit met de kinderen. Nu appt hij dan na een uur waar we blijven of klaagt hij dat mijn dagen te vol zitten en dat we elkaar niet zien.
donderdag 1 juni 2023 om 08:38
daar komen dus vaak irritaties vandaanOuder1980-2de schreef: ↑01-06-2023 08:35haha ja, nooit ziek. Ik leg de lat hoog voor mijzelf. Maar voor anderen wel wat minder, denk ik.
Ik vind niet dat hij beter zijn best moet doen. Ik vond dat voorheen wel, dus zo kent hij mij. Hier zullen we beide mee om moeten leren gaan. Dat is het nu anders zie.
Je eigen stemmetje, dat je vertelt, dat ziek-zijn aanstellerij is
En hij durft nu zomaar ziek te zijn, en ook nog niet iets praktisch als een gebroken been, maar iets vaags
Dat is voor jou moeilijk om mee om te gaan.
Maar je beseffen, dat je last hebt, van wat jou aangeleerd is/jezelf hebt aangeleerd geeft rust
donderdag 1 juni 2023 om 08:38
We maakten gister dus die afspraken die ik eerder vertelde. Hij staat er in de middag en avond dan positief tegenover n gisteravond ook.
Vanmorgen werd hij slecht wakker, slecht geslapen. En hij heeft nu ook een ontstoken teen, dus veel pijn. Ik moet dus alsnog gaan schakelen. Ik had een afspraak om 8.00 en moest nog onderzoeksmateriaal ophalen bij de praktijk. Hij heeft ze uiteindelijk wel gebracht naar school, ik ga hem zo even bellen. Ik denk dat ik voor die 3 ochtenden voorschoolse opvang ga aanvragen. Wij wonen in een buitengebied, dus ze gaan met de auto naar school. Ik begin 3 dagen vroeg met werken.
Vanmorgen werd hij slecht wakker, slecht geslapen. En hij heeft nu ook een ontstoken teen, dus veel pijn. Ik moet dus alsnog gaan schakelen. Ik had een afspraak om 8.00 en moest nog onderzoeksmateriaal ophalen bij de praktijk. Hij heeft ze uiteindelijk wel gebracht naar school, ik ga hem zo even bellen. Ik denk dat ik voor die 3 ochtenden voorschoolse opvang ga aanvragen. Wij wonen in een buitengebied, dus ze gaan met de auto naar school. Ik begin 3 dagen vroeg met werken.
donderdag 1 juni 2023 om 08:50
Ik lees het eerlijk gezegd niet zozeer terug in je berichten, dat je de lat voor anderen (je man, in dit geval) niet zo hoog legt. Velen zien het als een soort deugd, nooit ziek zijn, van aanpakken weten, niet miepen, maar vaak is het ook zo simpel als dat mensen zichzelf daarmee voorbij lopen. Er is niks mis mee om te luisteren naar je lijf bijvoorbeeld, dat kam situaties als die waar je man in zit voorkomen. En het lastige is dat dit soort mensen die dingen toch vaak bewust ook van anderen verwachten. En al snel vinden dat iemand zeurt of lui is, als dat anders zit.
Ik moest door dit topic trouwens denken aan een gesprek dat ik een keer met iemand had. Ik denk dat ze op dat moment zo'n 9 maanden overspannen thuis zat. Ze vertelde dat ze even naar het tuincentrum was geweest om een plantje te kopen en dat ze de kar van een vrouw kon overpakken omdat de karren op waren. En toen moest ze dus haar 50 cent aan die mevrouw geven, in ruil voor de 50 cent in die kar dus, en ze vertelde hier glunderend over omdat dit iets was waar haar hoofd een paar maanden geleden nog volledige kortsluiting om zou hebben gekregen. En nu begreep haar hoofd wat er moest gebeuren: zij die kar, die vrouw 50 cent. Zulke simpele dingen, daar was ze eerst niet toe in staat. Haar hoofd was eigenlijk gewoon kapot. Even ter illustratie wat het dus kan betekenen om overspannen te zijn. Dan zijn kleine handelingen (voorbereiden, timen) die bij koken komen kijken bijvoorbeeld, best groot.
Ik moest door dit topic trouwens denken aan een gesprek dat ik een keer met iemand had. Ik denk dat ze op dat moment zo'n 9 maanden overspannen thuis zat. Ze vertelde dat ze even naar het tuincentrum was geweest om een plantje te kopen en dat ze de kar van een vrouw kon overpakken omdat de karren op waren. En toen moest ze dus haar 50 cent aan die mevrouw geven, in ruil voor de 50 cent in die kar dus, en ze vertelde hier glunderend over omdat dit iets was waar haar hoofd een paar maanden geleden nog volledige kortsluiting om zou hebben gekregen. En nu begreep haar hoofd wat er moest gebeuren: zij die kar, die vrouw 50 cent. Zulke simpele dingen, daar was ze eerst niet toe in staat. Haar hoofd was eigenlijk gewoon kapot. Even ter illustratie wat het dus kan betekenen om overspannen te zijn. Dan zijn kleine handelingen (voorbereiden, timen) die bij koken komen kijken bijvoorbeeld, best groot.
donderdag 1 juni 2023 om 09:02
Zo vroeg de deur uit moeten, is vaak ook een hele opgave he, voor iemand die overspannen is. Ook als dat maar het enige is dat hij hoeft te doen die dag. En vroeg kan dan zelfs zijn: alles voor 12 uur. Kijk, ik weet niet hoe je man eraan toe is, maar het klinkt mij nog best als "grote taken" in de oren.
donderdag 1 juni 2023 om 09:17
donderdag 1 juni 2023 om 09:21
Ik begrijp dat jullie verwachten dat ik mezelf binnen 1 week moet aanpassen qua gedrag. Dat is niet realistisch natuurlijk. Ik snap dat jullie dit zo met terugwerkende kracht zien en lezen, maar ik zit er nu voor het eerst middenin. Ik doe mijn best, mijn man doet zijn best. Ik kan niet veranderen van de 1 op de andere dag. Hij ook niet.
Hij gaat nu weer slapen en voelde zich redelijk. Ik heb voorschoolseopvang aangevraagd en hopelijk kan dit snel geregeld zijn.
Ik vroeg hem of we zijn ouders niet kunnen vragen of ze de kinderen willen brengen op dagen dat hij slecht wakker wordt, dat wil hij niet. Dan zal ik mijzelf dus moeten aanpassen, maar dit kan (en wil) ik niet iedere dag doen. De consequentie vind ik dan toch ook echt gedeeltelijk voor hem: dan is het dus soms opstaan terwijl dit niet goed voelt of hulp vragen.
Die verantwoordelijkheid ligt toch ook echt bij hem, die delen we.
Nu ik terug kijk is dat slechte opstaan echt al jaren aan de gang, het is net alsof we het nu kunnen plaatsen en het durven uitspreken naar elkaar. Het heeft een naam en komt niet perse door te laat naar bed gaan. Want die kaatste ik altijd terug: "Ga dan gewoon eens op tijd naar bed'.
Qua financiën heeft hij wel stress. We komen niks te kort,. Hij krijgt na een maand thuis wel maar 75% uitbetaald. Dus dit zorgt voor meer piekeren. Hij wil het eigenlijk binnen een maand opgelost hebben. Vandaar die druk met het zoeken van een andere baan.
Boodschappen bezorgen doe ik al wel. Eten bezorgen/afhalen kan hier in de buurt amper, dat doe ik alleen als het echt niet anders kan. Ik zou dan eerder kiezen voor gemak en een broodje ei eten met rauwkost erbij. Of een soep. Ik heb soepen genoeg in de vriezer.
Een schoonmaakster zou heerlijk zijn! Sowieso, afgezien van dit, zou dat heerlijk zijn. Verder hebben we dieren en een moestuin, dat is allemaal goed te doen. De dieren worden verzorgd voor de kinderen.
Ik sprak mijn moeder net even en die reageerde net zoals ik 2 dagen geleden. Ik zei: je moet visualiseren dat hij 2 gebroken benen heeft en als je geïrriteerd ben, heeft hij ook 2 gebroken armen.
Dit heb ik hem ook verteld hoor, samen om gelachen.
Ik kijk nu al uit naar het weekend
Hij gaat nu weer slapen en voelde zich redelijk. Ik heb voorschoolseopvang aangevraagd en hopelijk kan dit snel geregeld zijn.
Ik vroeg hem of we zijn ouders niet kunnen vragen of ze de kinderen willen brengen op dagen dat hij slecht wakker wordt, dat wil hij niet. Dan zal ik mijzelf dus moeten aanpassen, maar dit kan (en wil) ik niet iedere dag doen. De consequentie vind ik dan toch ook echt gedeeltelijk voor hem: dan is het dus soms opstaan terwijl dit niet goed voelt of hulp vragen.
Die verantwoordelijkheid ligt toch ook echt bij hem, die delen we.
Nu ik terug kijk is dat slechte opstaan echt al jaren aan de gang, het is net alsof we het nu kunnen plaatsen en het durven uitspreken naar elkaar. Het heeft een naam en komt niet perse door te laat naar bed gaan. Want die kaatste ik altijd terug: "Ga dan gewoon eens op tijd naar bed'.
Qua financiën heeft hij wel stress. We komen niks te kort,. Hij krijgt na een maand thuis wel maar 75% uitbetaald. Dus dit zorgt voor meer piekeren. Hij wil het eigenlijk binnen een maand opgelost hebben. Vandaar die druk met het zoeken van een andere baan.
Boodschappen bezorgen doe ik al wel. Eten bezorgen/afhalen kan hier in de buurt amper, dat doe ik alleen als het echt niet anders kan. Ik zou dan eerder kiezen voor gemak en een broodje ei eten met rauwkost erbij. Of een soep. Ik heb soepen genoeg in de vriezer.
Een schoonmaakster zou heerlijk zijn! Sowieso, afgezien van dit, zou dat heerlijk zijn. Verder hebben we dieren en een moestuin, dat is allemaal goed te doen. De dieren worden verzorgd voor de kinderen.
Ik sprak mijn moeder net even en die reageerde net zoals ik 2 dagen geleden. Ik zei: je moet visualiseren dat hij 2 gebroken benen heeft en als je geïrriteerd ben, heeft hij ook 2 gebroken armen.
Dit heb ik hem ook verteld hoor, samen om gelachen.
Ik kijk nu al uit naar het weekend
donderdag 1 juni 2023 om 09:34
Er spreekt niet heel veel liefde en compassie uit.Ouder1980-2de schreef: ↑01-06-2023 09:21Ik sprak mijn moeder net even en die reageerde net zoals ik 2 dagen geleden. Ik zei: je moet visualiseren dat hij 2 gebroken benen heeft en als je geïrriteerd ben, heeft hij ook 2 gebroken armen.
Dit heb ik hem ook verteld hoor, samen om gelachen.
Ik kijk nu al uit naar het weekend
In voor- en tegenspoed was het toch?
Je vraagt je wel eens af: 'Waar hebben wij het aan verdiend?
donderdag 1 juni 2023 om 09:36
TO; het is heel zwaar om alles in je eentje te moeten doen. En om dan ook je man nog in puin te zien, en die te willen steunen.
En natuurlijk is het nu lastig om een nieuwe balans te vinden, zeker omdat je nergens van kan uit gaan. Ik lees van jou helemaal geen gepush, maar meer dat je graag duidelijkheid wil. Ik denk alleen dat het alleen duidelijk is, als je er van uit gaat dat hij niks doet.
Je hebt het over een schoonmaakster, dit lijkt me een goed idee om daar mee te beginnen. En een moestuin is heel veel werk. Wellicht dat je deze zomer even de boel de boel moet laten qua moestuin, of anders misschien een scholier van 16 elke week 2 uurtjes in de moestuin laten werken.
Overigens spreek ik uit ervaring. Mijn man is fysiek ziek, en afgelopen jaar wisselde tussen alles alleen doen en dan ook nog mijn man geestelijk en lichamelijk verzorgen, tot mijn man die af en toe wat kon doen, maar dan ook nog geestelijk bijstand nodig had. En in het begin kun je dat allemaal nog wel aan, maar na verloop van tijd wordt het steeds zwaarder, je teert in op je reserves en liep/loop ik ook op mijn tandvlees (in mijn geval iig). Dus wees dat voor, en regel dus die schoonmaakster en die tuinscholier, voordat het jou ook allemaal te zwaar wordt
En natuurlijk is het nu lastig om een nieuwe balans te vinden, zeker omdat je nergens van kan uit gaan. Ik lees van jou helemaal geen gepush, maar meer dat je graag duidelijkheid wil. Ik denk alleen dat het alleen duidelijk is, als je er van uit gaat dat hij niks doet.
Je hebt het over een schoonmaakster, dit lijkt me een goed idee om daar mee te beginnen. En een moestuin is heel veel werk. Wellicht dat je deze zomer even de boel de boel moet laten qua moestuin, of anders misschien een scholier van 16 elke week 2 uurtjes in de moestuin laten werken.
Overigens spreek ik uit ervaring. Mijn man is fysiek ziek, en afgelopen jaar wisselde tussen alles alleen doen en dan ook nog mijn man geestelijk en lichamelijk verzorgen, tot mijn man die af en toe wat kon doen, maar dan ook nog geestelijk bijstand nodig had. En in het begin kun je dat allemaal nog wel aan, maar na verloop van tijd wordt het steeds zwaarder, je teert in op je reserves en liep/loop ik ook op mijn tandvlees (in mijn geval iig). Dus wees dat voor, en regel dus die schoonmaakster en die tuinscholier, voordat het jou ook allemaal te zwaar wordt
donderdag 1 juni 2023 om 09:37
Murgatroyd schreef: ↑01-06-2023 09:34Er spreekt niet heel veel liefde en compassie uit.
In voor- en tegenspoed was het toch?
Dat lees ik helemaal niet. Ze zegt toch juist dat ze in die 2 dagen tijd veel meer begrip voor haar man heeft gekregen?
Het is daarnaast voor TO natuurlijk ook enorm schakelen, daar is toch ook wel begrip voor op te brengen? Ze moet roeien met de riemen die ze heeft en man weigert de hulp in te schakelen van zijn ouders, zoals zij voorstelt, maar ze kan dit ook niet alleen doen natuurlijk
donderdag 1 juni 2023 om 09:42
In voor- en tegenspoed, maar daar hoef je je eigen gevoel niet bij uit te schakelen. Een mens mag best gefrustreerd zijn door zulke dingen.Murgatroyd schreef: ↑01-06-2023 09:34Er spreekt niet heel veel liefde en compassie uit.
In voor- en tegenspoed was het toch?
donderdag 1 juni 2023 om 09:45
Tuurlijk mogen mijn emoties er ook zijn. Ik vind dat niet meer dan normaal dat je dit samen doet. We zullen samen dit proces moeten doorlopen.DingDong schreef: ↑31-05-2023 23:07Het kan best confronterend zijn om je partner ineens heel kwetsbaar te zien, zeker als je je niet goed kan voorstellen wat het nou eigenlijk inhoudt. Je klinkt teleurgesteld in je man en ergens ook beschuldigend. Boos worden omdat je door hem niet kan sporten?!
Door je reactie van: "Doen", heb je hem diep gekwetst, het schuldgevoel is enorm als je overspannen bent en je zelfbeeld is slecht. Waarom wil je hem het gevoel geven dat je hem liever "kwijt dan rijk" bent? Je zal wat meer moeten teruggrijpen naar , waarom je van hem houdt.
Misschien moet je ook handelen alsof hij in Spanje zit, dat halen en brengen is al te veel voor hem maar jij blijft hem vertellen dat het leven nu eenmaal zo is. Vertel hem dat je wil dat hij ultieme vrijheid voelt die hij nodig heeft dus leuk als hij een keer wil koken maar het hoeft niet, net als vervoer en hobby's van kinderen. Mocht je vast willen houden aan je houding dan drijf je je man, een burn-out in en dan kun je pas echt leren wat geduld is. Ik kon maanden de trap niet opkomen en ben 2 jaar bezig geweest met herstel en ik heb een heel geduldige partner.
Sporten is mijn uitlaadklep en dat is onder andere mijn ontspanning. Hoe jij daarover praat, kwetst mij. Ik werd natuurlijk boos over het domino-effect van dingen die op mijn bordje kwamen gistermiddag en natuurlijk is dat een teleurstelling. En natuurlijk snapt hij dat en natuurlijk weet hij waarom ik zo reageer. Het is een wisselwerking. Maar iemand zou de kinderen moeten ophalen.
Het is behoorlijk vreemd om dreigend uit te spreken dat ik mijn man in een burn-out kan drijven. Realiseer je je dat je zegt dat het mijn schuld kan zijn als hij niet beter wordt? Het lijkt mij dat hij daar zelf bij is. Hij wil geen hulp van buitenaf en ik ga mijzelf niet in het diepe storten, echt niet. Hij wil niet kwetsbaar zijn, hij wil niet zwak zijn, hij wil niet ziek zijn.
Daarnaast is er ons op het hart gedrukt om juist wel bezig te blijven, om wel iets te doen thuis en je vast te houden aan een planning. Hij wil ook nog steeds die verantwoordelijkheid. Hij heeft geen burn-out, hij is overspannen door jarenlang gedoe op het werk. Ook kan hij nog boodschappen doen als hij dat wil, hij heeft overzicht in de moestuin, hij doet de was en verzorgd zichzelf nog en hij kan de trap nog gewoon op, kan auto rijden enzovoorts.
De ochtenden zijn ruk voor hem, dus daar gaan we een plan op bedenken.
Ik zie mezelf ook als een geduldige partner, maar ik wil wel blijven communiceren met hem en ik wil graag weten waar ik aan toe ben. Dat vind ik belangrijk voor ons gezin en ook voor mijn bedrijf.
donderdag 1 juni 2023 om 09:46
Lorem_Ipsum schreef: ↑01-06-2023 09:42In voor- en tegenspoed, maar daar hoef je je eigen gevoel niet bij uit te schakelen. Een mens mag best gefrustreerd zijn door zulke dingen.
Precies. Mijn man kan momenteel heel negatief en somber zijn, en dat is gezien de situatie heel erg begrijpelijk, maar er zijn dagen dat ik dat er niet ook nog bij kan hebben, omdat ik alles al alleen moet doen. Dus ja, naast begrip is er ook wel eens irritatie. Maakt niet dat ik minder van hem hou ofzo
donderdag 1 juni 2023 om 09:48
Volgens mij zegt niemand dat TO het binnen een paar dagen anders moet doen, maar wordt er wel een spiegel voor gehouden dat haar eigen gedachten en gedragingen waarschijnlijk niet helpend zijn in deze situatie.
Want dat hij zijn ouders niet wil inschakelen, valt m.i. ook te begrijpen. Hij is van 100 naar 0 gegaan in heel korte tijd. Nu is hij iemand die thuis zit, overspannen is, dat is voor veel mensen een zware dobber, iets waarvoor je je kunt schamen of iets waarbij je het gevoel hebt dat je enorm hebt gefaald. En dan lukt het je ook nog eens nauwelijks om je kinderen naar school te brengen. Of iets in huis te doen. Dan ben je dus als werknemer al door de mand gevallen, en dan ook nog als vader en als partner. Dat zijn allemaal gedachten die je kan hebben, zeker als het nog zo vers is. Het is niet voor niks dat hij een baan zoekt, hij wil nog helemaal niet geloven of toegeven dat hij ziek is. Dus je ouders inschakelen voor hulp is dan toegeven dat het écht niet goed gaat. En dat kan echt (nog) een brug te ver zijn op dit moment. Ik zou dus dáárover met elkaar praten. Ik denk dat je dan verder komt dan hem te wijzen op zijn verantwoordelijkheid, want dat zou nu precies juist een pijnlijk punt kunnen zijn.
Want dat hij zijn ouders niet wil inschakelen, valt m.i. ook te begrijpen. Hij is van 100 naar 0 gegaan in heel korte tijd. Nu is hij iemand die thuis zit, overspannen is, dat is voor veel mensen een zware dobber, iets waarvoor je je kunt schamen of iets waarbij je het gevoel hebt dat je enorm hebt gefaald. En dan lukt het je ook nog eens nauwelijks om je kinderen naar school te brengen. Of iets in huis te doen. Dan ben je dus als werknemer al door de mand gevallen, en dan ook nog als vader en als partner. Dat zijn allemaal gedachten die je kan hebben, zeker als het nog zo vers is. Het is niet voor niks dat hij een baan zoekt, hij wil nog helemaal niet geloven of toegeven dat hij ziek is. Dus je ouders inschakelen voor hulp is dan toegeven dat het écht niet goed gaat. En dat kan echt (nog) een brug te ver zijn op dit moment. Ik zou dus dáárover met elkaar praten. Ik denk dat je dan verder komt dan hem te wijzen op zijn verantwoordelijkheid, want dat zou nu precies juist een pijnlijk punt kunnen zijn.
meisje85 wijzigde dit bericht op 01-06-2023 09:49
4.64% gewijzigd
donderdag 1 juni 2023 om 09:48
Tuurlijk wel! We kunnen ook nog humor hebben en hard lachen om deze situatie. Misschien is dat ons soort humorMurgatroyd schreef: ↑01-06-2023 09:34Er spreekt niet heel veel liefde en compassie uit.
In voor- en tegenspoed was het toch?
Hij vond mij gisteravond nog heel lief
donderdag 1 juni 2023 om 09:50
Daarbij, je kunt zulke dingen ook voelen bij meer concrete ziekten. Een vriendin had een man met een acute blindedarmontsteking. Nadat de eerste paniek was geluwd gaf dat gedurende het herstel ook wel irritatie hier en daar. Je bent mens hoor, moeder Theresa was niet getrouwd.Poeszie schreef: ↑01-06-2023 09:46Precies. Mijn man kan momenteel heel negatief en somber zijn, en dat is gezien de situatie heel erg begrijpelijk, maar er zijn dagen dat ik dat er niet ook nog bij kan hebben, omdat ik alles al alleen moet doen. Dus ja, naast begrip is er ook wel eens irritatie. Maakt niet dat ik minder van hem hou ofzo
donderdag 1 juni 2023 om 09:53
meisje85 schreef: ↑01-06-2023 09:48Volgens mij zegt niemand dat TO het binnen een paar dagen anders moet doen, maar wordt er wel een spiegel voor gehouden dat haar eigen gedachten en gedragingen waarschijnlijk niet helpend zijn in deze situatie.
Want dat hij zijn ouders niet wil inschakelen, valt m.i. ook te begrijpen. Hij is van 100 naar 0 gegaan in heel korte tijd. Nu is hij iemand die thuis zit, overspannen is, dat is voor veel mensen een zware dobber, iets waarvoor je je kunt schamen of iets waarbij je het gevoel hebt dat je enorm hebt gefaald. En dan lukt het je ook nog eens nauwelijks om je kinderen naar school te brengen. Of iets in huis te doen. Dan ben je dus als werknemer al door de mand gevallen, en dan ook nog als vader en als partner. Dat zijn allemaal gedachten die je kan hebben, zeker als het nog zo vers is. Het is niet voor niks dat hij een baan zoekt, hij wil nog helemaal niet geloven of toegeven dat hij ziek is. Dus je ouders inschakelen voor hulp is dan toegeven dat het écht niet goed gaat. En dat kan echt (nog) een brug te ver zijn op dit moment. Ik zou dus dáárover met elkaar praten. Ik denk dat je dan verder komt dan hem te wijzen op zijn verantwoordelijkheid, want dat zou nu precies juist een pijnlijk punt kunnen zijn.
Ik snap wat je zegt, ik vind het alleen het lastige in deze, dat er wel begrip is voor zijn schaamte, dat het dan okay is om geen hulp in te schakelen, maar TO moet het wel even doen, 4 kinderen en 5 dagen per week werken. Er zal ook begrip voor TO moeten zijn, want als je geen hulp inschakelt in deze situatie, dan bestaat er een kans dat TO straks zelf ook overspannen raakt. Er moet niet alleen ruimte en begrip zijn voor de zieke partner, maar ook voor TO. Vergt veel communicatie tussen TO en man.
donderdag 1 juni 2023 om 10:07
Dank je! Dit klinkt heel begripvol voor beide.Poeszie schreef: ↑01-06-2023 09:53Ik snap wat je zegt, ik vind het alleen het lastige in deze, dat er wel begrip is voor zijn schaamte, dat het dan okay is om geen hulp in te schakelen, maar TO moet het wel even doen, 4 kinderen en 5 dagen per week werken. Er zal ook begrip voor TO moeten zijn, want als je geen hulp inschakelt in deze situatie, dan bestaat er een kans dat TO straks zelf ook overspannen raakt. Er moet niet alleen ruimte en begrip zijn voor de zieke partner, maar ook voor TO. Vergt veel communicatie tussen TO en man.
Het is geen onwil, maar meer onkunde.....wat logisch is, want we hebben dit nog nooit meegemaakt.
We zullen hier beide in moeten groeien, als we naar blijven praten en eerlijk zijn.
donderdag 1 juni 2023 om 10:13
Ouder1980-2de schreef: ↑01-06-2023 10:07Dank je! Dit klinkt heel begripvol voor beide.
Het is geen onwil, maar meer onkunde.....wat logisch is, want we hebben dit nog nooit meegemaakt.
We zullen hier beide in moeten groeien, als we naar blijven praten en eerlijk zijn.
Dit is heel belangrijk inderdaad. Het vinden van een nieuwe balans is echt een proces, en je zult zien dat er stiekem toch best wat ingesleten patronen en daarmee verwachtingen zijn. Je moet je relatie weer een beetje opnieuw uitvinden/herschikken
Ik regelde bijvoorbeeld het meeste. Man is daar minder goed in, maar op een gegeven moment hebben we besproken dat hij op goede dagen toch regeldingen gaat doen.
donderdag 1 juni 2023 om 10:32
Ik zie dit wel positief in, maar het heeft tijd nodig.Poeszie schreef: ↑01-06-2023 10:13Dit is heel belangrijk inderdaad. Het vinden van een nieuwe balans is echt een proces, en je zult zien dat er stiekem toch best wat ingesleten patronen en daarmee verwachtingen zijn. Je moet je relatie weer een beetje opnieuw uitvinden/herschikken
Ik regelde bijvoorbeeld het meeste. Man is daar minder goed in, maar op een gegeven moment hebben we besproken dat hij op goede dagen toch regeldingen gaat doen.
Ik ben zelf therapeut en dit toepassen op jezelf is HEEL erg lastig. Terwijl ik dit proces bij anderen heel goed kan aansturen en begeleiden. Je bent ook redelijk blind voor je eigen processen. Ben blij dat mijn man snel bij een collega terecht kan!
Ik sta open voor veel en hoop dat we samen ook eens aan bod komen.
donderdag 1 juni 2023 om 10:39
Tegelijkertijd wordt het hier nu net zo goed van TO verwacht; dat ze niet miept en doorpakt en alles op zich neemt en niet laat blijken dat het voor haar ook moeilijk is en meteen weet hoe ze het aan moet pakken. Ik snap dat er soms geen andere optie is dan de overspannen partner volledig ontzien, maar voor TO is dit ook nieuw en zwaar en wennen. Ik vind de reacties hier vaak zo streng voor mensen met overspannen partners. Ja, het draait nu om haar man en ze moet hem niet overvragen, maar TO is ook maar mens, geen professional.meisje85 schreef: ↑01-06-2023 08:50Ik lees het eerlijk gezegd niet zozeer terug in je berichten, dat je de lat voor anderen (je man, in dit geval) niet zo hoog legt. Velen zien het als een soort deugd, nooit ziek zijn, van aanpakken weten, niet miepen, maar vaak is het ook zo simpel als dat mensen zichzelf daarmee voorbij lopen. Er is niks mis mee om te luisteren naar je lijf bijvoorbeeld, dat kam situaties als die waar je man in zit voorkomen. En het lastige is dat dit soort mensen die dingen toch vaak bewust ook van anderen verwachten. En al snel vinden dat iemand zeurt of lui is, als dat anders zit.
Don't waste your time on jealousy,
Sometimes you're ahead, sometimes you're behind.
Sometimes you're ahead, sometimes you're behind.
donderdag 1 juni 2023 om 10:43
InderdaadSusan schreef: ↑01-06-2023 10:39Tegelijkertijd wordt het hier nu net zo goed van TO verwacht; dat ze niet miept en doorpakt en alles op zich neemt en niet laat blijken dat het voor haar ook moeilijk is en meteen weet hoe ze het aan moet pakken. Ik snap dat er soms geen andere optie is dan de overspannen partner volledig ontzien, maar voor TO is dit ook nieuw en zwaar en wennen. Ik vind de reacties hier vaak zo streng voor mensen met overspannen partners. Ja, het draait nu om haar man en ze moet hem niet overvragen, maar TO is ook maar mens, geen professional.
Ik word al chagrijnig als mijn man verkouden is
hij heeft nu de verkoudheid, die ik vorige week had, en gaat bijna dood, al dagenlang)
donderdag 1 juni 2023 om 10:47
Susan schreef: ↑01-06-2023 10:39Tegelijkertijd wordt het hier nu net zo goed van TO verwacht; dat ze niet miept en doorpakt en alles op zich neemt en niet laat blijken dat het voor haar ook moeilijk is en meteen weet hoe ze het aan moet pakken. Ik snap dat er soms geen andere optie is dan de overspannen partner volledig ontzien, maar voor TO is dit ook nieuw en zwaar en wennen. Ik vind de reacties hier vaak zo streng voor mensen met overspannen partners. Ja, het draait nu om haar man en ze moet hem niet overvragen, maar TO is ook maar mens, geen professional.
Helemaal eens. TO doet overduidelijk haar best om het allemaal te regelen en ook begrip voor haar man te kweken, daarom opent ze nota bene dit topic, om tips te vragen hoe ze het best met de situatie en haar man kan omgaan. En alsnog wordt ze weggezet als liefdeloos. Terwijl het voor haar ook echt niet makkelijk is
donderdag 1 juni 2023 om 11:04
Weet je TO, ik herken je situatie volledig. Man is nu voor de tweede keer uitgevallen. Jouw situatie omschrijft de eerste keer, waarbij we geen kinderen hadden.
ik ben ontzettend dankbaar dat hij nu anders in de wedstrijd zit, want ik kan echt helemaal niks met: Ja ik doe het wel (want ik wil het kunnen) -> het dan toch niet kunnen doen. Of Ja ik doe het wel -> het ook doen maar toch eigenlijk niet in staat zijn en daar dan een heleboel gezeik en gedoe door of over achteraf. Moeten reflecteren etc.
Met kinderen moeten gewoon zaken geregeld worden. Je kunt wel of niet halen. Ik kan niet alle nachten/ochtenden/weekenden/clubjes rijden doen. Dus dan moet ik weten of je het echt kunt (zonder achteraf gezeik) zodat ik iets kan regelen als het niet lukt (doe ik echt oprecht met liefde!!).
Nu gaat het anders, gelukkig. Het is ook echt wel een proces en ik zit er zelf ook anders bij. Op verschillende vlakken ook echt wel harder: ja vervelend dat je dat niet aan je ouders wilt vragen want *schaam*, maar het zal toch moeten. Of als je niet aan de schoolpoort wilt staan want *schaam*, dan moet je misschien s ochtends al een speelafspraakje regelen buiten de deur en dan hoef je er niet te staan 's middags. Dat ga ik ook echt niet doen (schoot wel even door me heen vanochtend, maar dacht.. nee.). Super dat hij zijn familie informeert, dan kun je die ook inzetten, mensen zijn vaak zo bereid om te helpen. Man wilt ook dat ik niemand informeer (je gaat het toch niet aan je ouders vertellen toch??? "hmhm schat"), maar ik ga daar gewoon niet zo mee akkoord. Want dat is geen realistisch verzoek en mensen komen er toch wel achter. Dus dan krijg ik heel vaak de vraag als ik met mensen af heb gesproken "heb je het verteld? en WAT dan precies?". Achja, een opstartprobleem denk ik. Heb nu ook gezegd dat ik niet elk gesprek ga afwegen wat niet en wat wel en dat hij moet vertrouwen op dat ik integer ben en niet alles op straat gooi of zaken bagatelliseer of juist erger doe overkomen. Dat snapte hij ook wel.
Ik zou zeker van je afschrijven hier, ik kom af en toe koekeloeren en misschien ook wel even van me afschrijven (doe ik nu al... haha). Fijn, die herkenning
.
ik ben ontzettend dankbaar dat hij nu anders in de wedstrijd zit, want ik kan echt helemaal niks met: Ja ik doe het wel (want ik wil het kunnen) -> het dan toch niet kunnen doen. Of Ja ik doe het wel -> het ook doen maar toch eigenlijk niet in staat zijn en daar dan een heleboel gezeik en gedoe door of over achteraf. Moeten reflecteren etc.
Met kinderen moeten gewoon zaken geregeld worden. Je kunt wel of niet halen. Ik kan niet alle nachten/ochtenden/weekenden/clubjes rijden doen. Dus dan moet ik weten of je het echt kunt (zonder achteraf gezeik) zodat ik iets kan regelen als het niet lukt (doe ik echt oprecht met liefde!!).
Nu gaat het anders, gelukkig. Het is ook echt wel een proces en ik zit er zelf ook anders bij. Op verschillende vlakken ook echt wel harder: ja vervelend dat je dat niet aan je ouders wilt vragen want *schaam*, maar het zal toch moeten. Of als je niet aan de schoolpoort wilt staan want *schaam*, dan moet je misschien s ochtends al een speelafspraakje regelen buiten de deur en dan hoef je er niet te staan 's middags. Dat ga ik ook echt niet doen (schoot wel even door me heen vanochtend, maar dacht.. nee.). Super dat hij zijn familie informeert, dan kun je die ook inzetten, mensen zijn vaak zo bereid om te helpen. Man wilt ook dat ik niemand informeer (je gaat het toch niet aan je ouders vertellen toch??? "hmhm schat"), maar ik ga daar gewoon niet zo mee akkoord. Want dat is geen realistisch verzoek en mensen komen er toch wel achter. Dus dan krijg ik heel vaak de vraag als ik met mensen af heb gesproken "heb je het verteld? en WAT dan precies?". Achja, een opstartprobleem denk ik. Heb nu ook gezegd dat ik niet elk gesprek ga afwegen wat niet en wat wel en dat hij moet vertrouwen op dat ik integer ben en niet alles op straat gooi of zaken bagatelliseer of juist erger doe overkomen. Dat snapte hij ook wel.
Ik zou zeker van je afschrijven hier, ik kom af en toe koekeloeren en misschien ook wel even van me afschrijven (doe ik nu al... haha). Fijn, die herkenning
.
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn
Al een account? Log dan hier in
