Relaties
alle pijlers
Mijn man is overspannen....en nu?
dinsdag 30 mei 2023 om 22:39
Dus, mijn man is overspannen. En nu?
Hij zit sinds vorige week thuis. Ik ben ergens wel opgelucht door deze situatie, op zijn werk ging het niet meer. Er was constant gedoe, dat zorgde voor veel spanning bij hem en tussen ons. Hij doet werk dat niet past bij zijn opleiding. Dit werk gaat hij ook niet lang volhouden en hij wil ander werk vinden. Ondertussen al flink lang uit de roulatie en de vraag is nu vanuit hem: Wat wil ik nu?
Hij heeft donderdag ook een gesprek staan met een psych.
Hij gaat zitten, scrollen, staren en zuchten.....ik heb in die 30 minuten al 40 oplossingen en ideeën. Ik probeer ze voor mij te houden.
Moet ik hem aan de gang houden? Moet hij gewoon wel afwassen, de was draaien en ophangen? En andere taken blijven doen, ook die aan de kinderen gerelateerd zijn: ophalen en wegbrengen. Eigenlijk zoals voorheen, of moet ik meer op mij nemen?
Hij is hier niet duidelijk in, als ik het vraag. De ene keer is het geen probleem en een andere keer is het naderhand gezeur. 'Ik heb niks kunnen doen, want ik moest ook afwassen'. Dan komt er weer over en weer gezeik.
Ik wil eigenlijk dat hij een soort dagplanning aan gaat houden en ook blijft bewegen. Iedere keer als hij bijvoorbeeld gefietst heeft of even in de tuin gewerkt heeft, is hij meer ontspannen dan na bijvoorbeeld doelloos scrollen.
Ik vind het moeilijk om er niks van te zeggen. Ik vraag af en toe iets, soms vat hij het op als een verwijt of als kritiek en soms beantwoordt hij de vraag weer luchtig en komt het tot een gesprek.
Wat gaat er nog op ons af komen? Wat zijn jullie beste adviezen?
Ik vind dit moeilijk. Ik ben zelf nogal een doorpakker en ik moet dit onderdrukken. Ik vind het ook ronduit kut dat ik voor mijn gevoel rekening moet houden met een man die thuis is. Maar dat komt vooral door zijn, in mijn ogen passieve gedrag. Als hij niet thuis is, dus aan het werk, ga ik er altijd op uit met de kinderen. Nu appt hij dan na een uur waar we blijven of klaagt hij dat mijn dagen te vol zitten en dat we elkaar niet zien.
Hij zit sinds vorige week thuis. Ik ben ergens wel opgelucht door deze situatie, op zijn werk ging het niet meer. Er was constant gedoe, dat zorgde voor veel spanning bij hem en tussen ons. Hij doet werk dat niet past bij zijn opleiding. Dit werk gaat hij ook niet lang volhouden en hij wil ander werk vinden. Ondertussen al flink lang uit de roulatie en de vraag is nu vanuit hem: Wat wil ik nu?
Hij heeft donderdag ook een gesprek staan met een psych.
Hij gaat zitten, scrollen, staren en zuchten.....ik heb in die 30 minuten al 40 oplossingen en ideeën. Ik probeer ze voor mij te houden.
Moet ik hem aan de gang houden? Moet hij gewoon wel afwassen, de was draaien en ophangen? En andere taken blijven doen, ook die aan de kinderen gerelateerd zijn: ophalen en wegbrengen. Eigenlijk zoals voorheen, of moet ik meer op mij nemen?
Hij is hier niet duidelijk in, als ik het vraag. De ene keer is het geen probleem en een andere keer is het naderhand gezeur. 'Ik heb niks kunnen doen, want ik moest ook afwassen'. Dan komt er weer over en weer gezeik.
Ik wil eigenlijk dat hij een soort dagplanning aan gaat houden en ook blijft bewegen. Iedere keer als hij bijvoorbeeld gefietst heeft of even in de tuin gewerkt heeft, is hij meer ontspannen dan na bijvoorbeeld doelloos scrollen.
Ik vind het moeilijk om er niks van te zeggen. Ik vraag af en toe iets, soms vat hij het op als een verwijt of als kritiek en soms beantwoordt hij de vraag weer luchtig en komt het tot een gesprek.
Wat gaat er nog op ons af komen? Wat zijn jullie beste adviezen?
Ik vind dit moeilijk. Ik ben zelf nogal een doorpakker en ik moet dit onderdrukken. Ik vind het ook ronduit kut dat ik voor mijn gevoel rekening moet houden met een man die thuis is. Maar dat komt vooral door zijn, in mijn ogen passieve gedrag. Als hij niet thuis is, dus aan het werk, ga ik er altijd op uit met de kinderen. Nu appt hij dan na een uur waar we blijven of klaagt hij dat mijn dagen te vol zitten en dat we elkaar niet zien.
woensdag 31 mei 2023 om 11:07
Waarom vind jij het lastig dat hij het privé wil houden? Ik zie bijvoorbeeld echt geen noodzaak het op school of bij opvang te vertellen. Heb ik ook niet gedaan toen ik een burnout had en noodzaak ervan niet gezien. Mijn familie hoorde het ook pas na een paar maanden, tot die tijd voelde ik me daar niet prettig bij.Ouder1980-2de schreef: ↑31-05-2023 08:52
Het lastige is dat hij het met niemand wil delen. Ik heb het gedeeld, met zijn toestemming, met mijn familie en met school en opvang, kort en krachtig, zoals het is. Hij wil het niet delen met zijn familie. Dit is bijzonder ongemakkelijk. Het soort werk wat hij doet is best openbaar en we wonen in een gebied van ons kent ons. Binnenkort horen ze het waarschijnlijk doordat ze zijn werk bezoeken en hij daar niet is.
Ik ben blij dat mijn man dat accepteerde. En ja hij zei wel eens dat ik het moest zeggen, maar accepteerde ook mijn nee.
woensdag 31 mei 2023 om 11:18
Omdat het veel invloed heeft op hun leven? En ze geen zin heeft om te moeten liegen tov anderen over waarom partner thuis is. Of om toe te lichten waarom hij wel thuis is, maar niet gecharterd kan worden voor klusjes. Of gewoon uitleg waarom hij nu even geen behoefte heeft aan X.Banananaa schreef: ↑31-05-2023 11:07Waarom vind jij het lastig dat hij het privé wil houden? Ik zie bijvoorbeeld echt geen noodzaak het op school of bij opvang te vertellen. Heb ik ook niet gedaan toen ik een burnout had en noodzaak ervan niet gezien. Mijn familie hoorde het ook pas na een paar maanden, tot die tijd voelde ik me daar niet prettig bij.
Ik ben blij dat mijn man dat accepteerde. En ja hij zei wel eens dat ik het moest zeggen, maar accepteerde ook mijn nee.
Als klagen telde als werk, dan had mijn ex zich ook moeiteloos een Mercedes kunnen veroorloven.
woensdag 31 mei 2023 om 11:39
Idd, geen ziekte inzicht, maar wel herkenbaar. Ik ben tijdelijk gestopt met werken vanwege allerlei redenen maar ik ben ook overspannen. En toen verwachtte ik dat ik lekker de hele dag ging wandelen, gezellige dingen doen, beetje tuinieren - heerlijk! Maar de werkelijkheid is wel iets minder romantisch, ben moe, heb nergens zin in, en elke "gezellige" activiteit is overprikkelend en vermoeiend dus daar ben ik ook wel even klaar mee..Youk79 schreef: ↑31-05-2023 11:05Oef, hij heeft echt nog geen ziekte inzicht, zo te lezen. Opvang afzeggen is echt heel onhandig van hem.
En je hebt gelijk, er is ook geen draaiboek voor. Ik vond het vreselijk moeilijk, beide kanten. Zorg voor genoeg steun voor jezelf en praat er over met vriendinnen enzo.
Als er hulp te verwachten is van je schoonfamilie zou ik er ook wel op aandringen dat hij het daar ook vertelt, hoe moeilijk ook.
Ook eens met je laatste alinea: als jullie extra hulp nodig hebben (wat ik me helemaal kan voorstellen) en kunnen krijgen, moet ie natuurlijk wel open kaart spelen met bepaalde mensen. Jou alles laten doen omdat hij liever niet toegeeft overspannen te zijn, zou dan geen optie zijn voor mij als partner.
woensdag 31 mei 2023 om 12:00
woensdag 31 mei 2023 om 12:25
Ze heeft een eigen bedrijf, schreef TO hier ergens. Dan is het misschien nét iets minder simpel dan zorgverlof krijgen.TinyTiny schreef: ↑31-05-2023 12:00En vergeet ook niet dat je zorgverlof kunt krijgen.
En de eerdere praktische tips zijn inderdaad erg handig. Het is namelijk ontzettend zwaar en dat betekent dat ook jij niet alles op dezelfde manier kunt doen. Enerzijds dus toch die hulp inschakelen, anderzijds bepaalde dingen niet of minder doen.
Wat eten we vanavond?
woensdag 31 mei 2023 om 13:02
Het is duidelijk dat je man geen goed inzicht heeft in zijn beperkingen op dit moment en dat ook de selfcare wat te wensen overlaat. Dit is ook wat ik zei in mijn eerste reactie; laat hem met de psych bespreken wat hij wel en niet kan. Waarschijnlijk neemt ie dat sneller van diegene aan dan van jou (moet je niet persoonlijk nemen). Laat hem met een professional een herstelplan maken. En vertrouw erop dat dat goed komt. En wat anderen zeggen "kreeg je vandaag ergens energie van" is een verkapte vorm van "ben je al beter/ben je al aan het herstellen" en wordt geïnterpreteerd als druk en verplichting. Het 'moeten' en ongeduld van de omgeving is juist wat iemand overspannen maakt.
Verder kan je als leidraad nemen: hij krijgt rust en ruimte, maar niet ten koste van jou en je dubbele taken voor het gezin. Dus dan mag je voor hem beslissen dat de kinderen wel naar de opvang gaan. En jij moet inderdaad dus ook afspraken maken over jouw eigen vrije tijd om zelf het hoofd boven water te houden. Dus goeie tip om 's avonds te wandelen. En als jij hulp nodig hebt omdat hij er niet kan zijn voor het gezin, dan wel familie en hulptroepen inschakelen. Want anders ga je zelf ook onderuit. En dat wil hij vast ook niet. Je kan gerust tegen de hulptroepen zeggen 'hij wil er niet over praten nu'. Maar dan heb jij in ieder geval wel de hulp. En dat is hard nodig.
Over etentjes met familie; je kan zelf gaan met de kinderen 'en hij haakt aan als hij zich goed genoeg voelt'. En anders 'we komen een andere keer'. Alle referenties over hoe hij vroeger etentjes beleefde doen niet ter zake; hij is nu net overspannen en dan is een dag op de bank hangen al intensief genoeg. De frustratie dat iets nu anders gaat dan eerst; laat het gaan.
Onthou ook: dit gaat weer over. Het zal heus wel een paar maanden duren, maar het is niet zo dat je leven er voor altijd zoals nu uit zal zien.
Verder kan je als leidraad nemen: hij krijgt rust en ruimte, maar niet ten koste van jou en je dubbele taken voor het gezin. Dus dan mag je voor hem beslissen dat de kinderen wel naar de opvang gaan. En jij moet inderdaad dus ook afspraken maken over jouw eigen vrije tijd om zelf het hoofd boven water te houden. Dus goeie tip om 's avonds te wandelen. En als jij hulp nodig hebt omdat hij er niet kan zijn voor het gezin, dan wel familie en hulptroepen inschakelen. Want anders ga je zelf ook onderuit. En dat wil hij vast ook niet. Je kan gerust tegen de hulptroepen zeggen 'hij wil er niet over praten nu'. Maar dan heb jij in ieder geval wel de hulp. En dat is hard nodig.
Over etentjes met familie; je kan zelf gaan met de kinderen 'en hij haakt aan als hij zich goed genoeg voelt'. En anders 'we komen een andere keer'. Alle referenties over hoe hij vroeger etentjes beleefde doen niet ter zake; hij is nu net overspannen en dan is een dag op de bank hangen al intensief genoeg. De frustratie dat iets nu anders gaat dan eerst; laat het gaan.
Onthou ook: dit gaat weer over. Het zal heus wel een paar maanden duren, maar het is niet zo dat je leven er voor altijd zoals nu uit zal zien.
woensdag 31 mei 2023 om 13:20
Etentjes enzo zou ik nu gewoon afhouden als ik man was. Zeker als hij zich er nog niet prettig bij voelt dingen te delen. Dat is dan toch geen doen?
Besluit gewoon bij voorbaat dat bepaalde dingen nu niet kunnen. Scheelt voor beiden weer de hele tijd nadenken en beslissingen moeten nemen.
Besluit gewoon bij voorbaat dat bepaalde dingen nu niet kunnen. Scheelt voor beiden weer de hele tijd nadenken en beslissingen moeten nemen.
anoniem_677683ba4a1a0 wijzigde dit bericht op 31-05-2023 13:26
32.42% gewijzigd
woensdag 31 mei 2023 om 13:22
Het is ook moeilijk! En er is idd geen draaiboek voor, helaas. Mijn man heeft een burn-out gehad die er al maanden aan zat te komen en toen hij eenmaal thuis kwam te zitten kon hij ook echt helemaal niets, dat duurde een aantal maanden. Hij zat letterlijk uren op de bank of op de grond voor zich uit te staren. En ik werk, we hebben twee kinderen, ik ben mantelzorger en we hebben en zorgintensief kind en weinig netwerk in de buurt. Ik vond het zwaar.Ouder1980-2de schreef: ↑31-05-2023 09:53het gaat nu veel om het huishouden, maar het huishouden vindt ik eigenlijk echt het minst belangrijk. Het is vooral het reilen en zeilen rond de kinderen, clubjes, sporten, mijn eigen werk andere suffe dingen die geregeld moeten worden betreft opvang, autokeuring, boodschappen, enzovoorts.
Hij heeft totaal geen overzicht, dus de zaken die hij normaal doet lopen allemaal spaak. Ik ben dus voor de komende week weer aan het bellen, regelen en al van dat. Hij heeft de opvang afgezegd voor de komende weken, want hij was toch thuis. Vervolgend plant hij afspraken met een arts en een psych op die middagen. Gedoe!
Qua hulp is het lastig. Mijn familie werkt ook gewoon nog, zijn familie weet van niks.
en ja ik vind het moeilijk. En alle berichten die ik hier lees zijn ook tegenstrijdig. Ik snap heel goed dat hij ziek is. Ik geef hem alle ruimte en doe op een menselijke manier mijn best om het goed te doen.
Ik bedoel: hier is niet echt een draaiboek voor.
Mijn tips:
- ga er voorlopig maar vanuit dat je helemaal niks aan je man hebt in praktische zin, dus doe en regel alles zelf. Laat alle verwachtingen los. Alles wat hij dan toch doet, is mooi meegenomen
- meegaan naar feestjes, etentjes enzo, dat zou ik ook loslaten. Alleen als hij zelf zegt graag mee te willen, is het leuk, maar ik zou er voorlopig standaard vanuit gaan dat je alleen naar dat soort dingen toe gaat
- zorg voor ontspanning voor jezelf, dus bijvoorbeeld als de kinderen op bed liggen even wat gaan drinken met een vriendin, probeer tijd te maken voor sport of hobby
- maak het jezelf zo makkelijk mogelijk; schoonmaakster, extra oppas indien mogelijk, boodschappen laten bezorgen
En verder wens ik jullie allebei heel veel sterkte!
woensdag 31 mei 2023 om 13:22
Mwa... Ik ben ook overspannen geweest maar ik was een alleenstaande moeder dus sommige dingen moest ik gewoon doen... Want er was niemand die het overnam.
Als je een partner hebt dan is t wellicht logisch dat die wat taken overneemt maar ik neem aan dat die gene het xelf ook al druk heeft en het is niet de bedoeling dat die persoon ook overbelast wordt dus het lijkt me wel gewoon logisch en nuttig dat de overspannen persoon wel iets blijft doen.
woensdag 31 mei 2023 om 13:23
Mwa... Ik ben ook overspannen geweest maar ik was een alleenstaande moeder dus sommige dingen moest ik gewoon doen... Want er was niemand die het overnam.
Als je een partner hebt dan is t wellicht logisch dat die wat taken overneemt maar ik neem aan dat die gene het xelf ook al druk heeft en het is niet de bedoeling dat die persoon ook overbelast wordt dus het lijkt me wel gewoon logisch en nuttig dat de overspannen persoon wel iets blijft doen.
woensdag 31 mei 2023 om 13:33
Maar als die man vervolgens zelf de wl bestaande hulp gaan afbellen omdat hij verkeerd inschat dat hij dat wel redt... Moet de partner dat er dan ook bij nemen?nausicaa schreef: ↑31-05-2023 10:08Dat herken ik wel, maar dan moet je die hulp en aandacht bij de omgeving zoeken en niet bij man. Partner zijn van iemand die lichamelijk ernstig ziek is, is ook heel zwaar. En wordt ook heel vaak overheen gekeken. Maar de oplossing is niet om ondersteuning van de zieke partner te vragen/willen/krijgen.
Dus wat je mag verwachten van iemand die pas net overspannen thuis zit? Nou, niks eigenlijk. Ook geen leuke gesprekjes over waar je energie van krijgt (elke energie, hij is waarschijnlijk blij met elke dag die voorbij is). Wat je wel kunt doen: zorgen voor ondersteuning voor jezelf. Praktisch (oppas/boodschappen bezorgen/dingen uitbesteden) en emotioneel (een vriendin om tegen aan te klagen/uit te huilen). Want nee, jij hoeft het ook niet maar vrolijk te ondergaan. Maar de steun moet je nu even elders zoeken.
Je bent ook nog altijd zelf verwntwoordelijk voor je eigen burn out. Als je zelf meer taken op je schouders gaat nemen in plaats van minder kan je niet ook nog verwachten dat je partner dat ook nog over neemt.
woensdag 31 mei 2023 om 14:16
Ik heb een goed voorbeeld van net:
hij kwam de jongste halen en ze wilde spelen. Hij wilde geen nee zeggen tegen haar en haar vriendinnetje. Ik had nog overleg, dus bleef op school. Ik zeg: je hoeft geen ja te zeggen. Hij heeft uiteindelijk nee gezegd met een omweg, maar gelijk toegezegd om samen met haar te gaan fietsen.
hij kwam de jongste halen en ze wilde spelen. Hij wilde geen nee zeggen tegen haar en haar vriendinnetje. Ik had nog overleg, dus bleef op school. Ik zeg: je hoeft geen ja te zeggen. Hij heeft uiteindelijk nee gezegd met een omweg, maar gelijk toegezegd om samen met haar te gaan fietsen.
woensdag 31 mei 2023 om 14:22
Als ik dit lees ben ik weer blij dat ik single was toen ik een burnout kreeg. Ik kwam dagen nouwelijks mijn zetel uit en gelukkig geen haan die daar naar kraaide. Na een tijd kreeg ik weer de fut om stilaan dingen te doen en te wandelen. Op mijn eigen tempo. Mazr eerst had ik echt enkel nood aan niets.
woensdag 31 mei 2023 om 14:22
Maar het is toch niet zo gek dat hij moeilijk vind om nee te zeggen?
Hij wil het ergens wel, maar het lukt hem gewoon niet/nauwelijks. Ik kan me echt wel voorstellen dat dat als vader enorm lastig is.
@coderood: natuurlijk moet hij verantwoordleijkheid nemen. Maar ik denk dat hij de opvang heeft afgebeld omdat hij gewoon onderschat heeft wat het betekent om nu thuis te zitten. Ook dat is een acceptatie proces, en je moet uitzoeken hoe dat voor jou werkt. In het begin dacht ik ook dat ik tijd had voor van alles, terwijl ik in de eerste paar weken de wasmachine niet eens aankreeg. Maar dat had ik ook niet vanaf dag 1 door en ik kon ook echt boos op mezelf zijn dat dat niet lukte. Ik denk dat die opvang afzeggen echt goed bedoeld was, alleen was het niet slim. Ook als hij binnenkort wel af en toe een goede dag heeft, zou ik die opvang aan laten. Hij moet eerst laten zien dat er consistentie in zijn goede dagen zit, daar is iedereen bij gebaat (ook juist de kinderen).
En ik zou accepteren dat hij niet mee gaat naar sociale dingen / familie. Je geeft aan dat dat je ergert, maar dat zou ik proberen los te laten om ergernis te voorkomen. Sociale dingen zijn echt veel gevraagd als je overspannen bent. Accepteer dat je alleen gaat, en laat je verrassen als hij aansluit, maar reken er gewoon niet op.
Hij wil het ergens wel, maar het lukt hem gewoon niet/nauwelijks. Ik kan me echt wel voorstellen dat dat als vader enorm lastig is.
@coderood: natuurlijk moet hij verantwoordleijkheid nemen. Maar ik denk dat hij de opvang heeft afgebeld omdat hij gewoon onderschat heeft wat het betekent om nu thuis te zitten. Ook dat is een acceptatie proces, en je moet uitzoeken hoe dat voor jou werkt. In het begin dacht ik ook dat ik tijd had voor van alles, terwijl ik in de eerste paar weken de wasmachine niet eens aankreeg. Maar dat had ik ook niet vanaf dag 1 door en ik kon ook echt boos op mezelf zijn dat dat niet lukte. Ik denk dat die opvang afzeggen echt goed bedoeld was, alleen was het niet slim. Ook als hij binnenkort wel af en toe een goede dag heeft, zou ik die opvang aan laten. Hij moet eerst laten zien dat er consistentie in zijn goede dagen zit, daar is iedereen bij gebaat (ook juist de kinderen).
En ik zou accepteren dat hij niet mee gaat naar sociale dingen / familie. Je geeft aan dat dat je ergert, maar dat zou ik proberen los te laten om ergernis te voorkomen. Sociale dingen zijn echt veel gevraagd als je overspannen bent. Accepteer dat je alleen gaat, en laat je verrassen als hij aansluit, maar reken er gewoon niet op.
woensdag 31 mei 2023 om 14:26
ik denk omdat hij het eigenlijk niet aankan (kinderen wegbrengen en ophalen kost hem veel moeite en hij gaat daarbij over zijn grenzen). Dus door nu tóch 'ja' te zeggen, ipv een duidelijke 'nee', gaat hij over zijn grens heen. Dat is niet leuk voor hemzelf, en met een beetje pech is hij daarmee vanavond ook niet beschikbaar voor het gezin (iets doen rondom eten of kinderen naar bed brengen).
TO heeft in een eerdere post aangegeven dat hij dan snauwerig wordt oid omdat het hem teveel was.
woensdag 31 mei 2023 om 14:29
woensdag 31 mei 2023 om 14:30
hij doet heel hard zijn best, voor hem waarschijnlijk op de verkeerde manier. Geen reden voor een facepalm in mijn ogen. En ik denk dat TO er de komende weken vanuit moet gaan dat hij niet in staat is om beschikbaar te zijn en dat alle momenten dat hij dat wel kan, mooi meegenomen zijn.Zoggellia schreef: ↑31-05-2023 14:26ik denk omdat hij het eigenlijk niet aankan (kinderen wegbrengen en ophalen kost hem veel moeite en hij gaat daarbij over zijn grenzen). Dus door nu tóch 'ja' te zeggen, ipv een duidelijke 'nee', gaat hij over zijn grens heen. Dat is niet leuk voor hemzelf, en met een beetje pech is hij daarmee vanavond ook niet beschikbaar voor het gezin (iets doen rondom eten of kinderen naar bed brengen).
TO heeft in een eerdere post aangegeven dat hij dan snauwerig wordt oid omdat het hem teveel was.
Dus: opvang weer opstarten, hulp aan anderen vragen
I was born in the sign of water, and it's there that I feel my best
woensdag 31 mei 2023 om 14:44
Hoe gaat het herstel van overspanning?
Vroeger dacht men dat alleen rust voldoende was om te herstellen. Tegenwoordig weten we dat een actieve aanpak nodig is. Niet alleen om sneller te herstellen, ook om te voorkomen dat u opnieuw overspannen raakt.
Het herstel verloopt in drie fasen en duurt gemiddeld 11 weken. In iedere fase zijn er dingen die u zelf kunt doen om te herstellen. Uw huisarts of de praktijkondersteuner kan u hierin begeleiden. Heeft u werk? Dan wordt u ook door de bedrijfsarts begeleid.
In de eerste fase leert u te begrijpen en te accepteren dat u overspannen bent. Rust en ontspanning zijn belangrijk in deze fase. Wissel activiteiten en ontspanning af.
In de tweede fase gaat u mogelijke oorzaken van spanning op een rijtje zetten. Daarna gaat u oplossingen bedenken voor deze problemen. U kijkt hoe u met spanning omgaat. En hoe u dit in de toekomst anders zou kunnen doen.
In de derde fase voert u de zelfbedachte oplossingen uit. U pakt steeds meer uw normale bezigheden op.
Bron: https://www.thuisarts.nl/overspannen/ho ... spanning-0
Vroeger dacht men dat alleen rust voldoende was om te herstellen. Tegenwoordig weten we dat een actieve aanpak nodig is. Niet alleen om sneller te herstellen, ook om te voorkomen dat u opnieuw overspannen raakt.
Het herstel verloopt in drie fasen en duurt gemiddeld 11 weken. In iedere fase zijn er dingen die u zelf kunt doen om te herstellen. Uw huisarts of de praktijkondersteuner kan u hierin begeleiden. Heeft u werk? Dan wordt u ook door de bedrijfsarts begeleid.
In de eerste fase leert u te begrijpen en te accepteren dat u overspannen bent. Rust en ontspanning zijn belangrijk in deze fase. Wissel activiteiten en ontspanning af.
In de tweede fase gaat u mogelijke oorzaken van spanning op een rijtje zetten. Daarna gaat u oplossingen bedenken voor deze problemen. U kijkt hoe u met spanning omgaat. En hoe u dit in de toekomst anders zou kunnen doen.
In de derde fase voert u de zelfbedachte oplossingen uit. U pakt steeds meer uw normale bezigheden op.
Bron: https://www.thuisarts.nl/overspannen/ho ... spanning-0
woensdag 31 mei 2023 om 14:55
Juist dat accepteren dat je thuis zit is best een ingewikkelde. En daarbij sta je dan nog heel erg "aan". Ik weet nog heel goed dat ik tegenover mijn burnout coach zat en niet snapte waarom ze zei dat ik moest stoppen met sporten (dat was tenslotte toch juist fijn om mijn hoofd leeg te krijgen). Pas toen ik niet meer zo doorging en daadwerkelijk op die bank ging zitten ging ik pas meer in de "uitstand" en dat was het moment dat ik erachter kwam hoe hard ik mezelf voorbij was gelopen. Ik kon niks meer. Wist dat ik van de bank af moest komen om iets te gaan doen, maar oprecht niet weten hoe ik dat voor elkaar moest gaan krijgen.
Als hij net pas een week thuis zit, dan is de kant groot dat hij nog heel erg "aan" staat en het dus lastig vind om te zien dat bepaalde dingen nu niet kunnen en dat hij echt stappen terug moet gaan doen. Het is goed dat er een gesprek met de psycholoog gepland staat!
En de vraag "waar krijg je energie van?" Is een lastige. In eerste instantie krijg je nergens energie van en kost alles bakken met energie. En als je nergens energie van krijgt en dus niet echt antwoord kan geven op die vraag voelt het weer soort van als falen en druk.
Het is een pittig proces. Het belangrijkste is om geen rekening te houden met hulp van zijn kant, dingen zoveel mogelijk zelf in de hand houdt en alles wat dan wel lukt vanuit zijn kan is winst.
Als hij net pas een week thuis zit, dan is de kant groot dat hij nog heel erg "aan" staat en het dus lastig vind om te zien dat bepaalde dingen nu niet kunnen en dat hij echt stappen terug moet gaan doen. Het is goed dat er een gesprek met de psycholoog gepland staat!
En de vraag "waar krijg je energie van?" Is een lastige. In eerste instantie krijg je nergens energie van en kost alles bakken met energie. En als je nergens energie van krijgt en dus niet echt antwoord kan geven op die vraag voelt het weer soort van als falen en druk.
Het is een pittig proces. Het belangrijkste is om geen rekening te houden met hulp van zijn kant, dingen zoveel mogelijk zelf in de hand houdt en alles wat dan wel lukt vanuit zijn kan is winst.
woensdag 31 mei 2023 om 14:59
Ik ben ook alleenstaande moeder en er moest wel van alles maar dat ging niet en eerlijk gezegd interesseerde het me ook allemaal niet meer. Ik wilde niet dood, maar gewoon niet bestaan en nooit bestaan hebben.coderood schreef: ↑31-05-2023 13:22Mwa... Ik ben ook overspannen geweest maar ik was een alleenstaande moeder dus sommige dingen moest ik gewoon doen... Want er was niemand die het overnam.
Als je een partner hebt dan is t wellicht logisch dat die wat taken overneemt maar ik neem aan dat die gene het xelf ook al druk heeft en het is niet de bedoeling dat die persoon ook overbelast wordt dus het lijkt me wel gewoon logisch en nuttig dat de overspannen persoon wel iets blijft doen.
Mijn kinderen pakten een (groot) deel huishouden over, de PO bij de huisarts regelde poetshulp en de praktische regeldingen moesten door mijn ex gedaan worden.
Heel jammer voor de omgeving maar die man is zwaar ZIEK. Hulp moet van elders komen, maar niet van de man van TO.
woensdag 31 mei 2023 om 15:00
Hier ook een man thuis. Ik herken je mindset, ik ben over het algemeen ook wat praktischer ingesteld en "fix" dingen graag, waarbij ik soms over grenzen heenga. Ook hij voelt veel schaamte, ik heb de laatste paar dagen mezelf al heel veel moeten "verantwoorden" over WAT ik dan precies verteld heb aan mensen over zijn ziekte/afwezigheid. Alsof mensen niet weten wat het betekent als je zegt dat hij het advies heeft gekregen van de arbo arts om rust te nemen en een stap terug te doen....
Man is eerder eens thuis geweest en ik vond het ver-schrikkelijk. Ik werd gek van hem, want hij accepteerde niet dat hij niet in orde was. Hij belde heel vaak op mijn werk om te klagen over vanalles (waar had ik nou weer X gelegd en soms had hij het al gevonden maar moest ik toch direct, telefonisch, op mijn werk geïnformeerd worden over hoe raar het was dat ik het op plek Y had gelegd...). Dit was ook wel een tijd met veel ruzie hoor en uit elkaar gaan is toen echt regelmatig door mijn hoofd geschoten. Hij was echt blóed irritant.
Het lukt mij nooit goed om in te schatten of iets wel of niet kan dus ik laat het maar gewoon aan hem. Ik heb hem ook verteld dat ik hier heel veel verkeerde inschattingen in ga maken, dat is niet omdat ik zijn situatie onderschat, maar omdat ik anders denk. Als de vaatwasser niet geleegd is had hij er kennelijk geen puf voor.. Misschien concreet afspreken: mocht je puf en energie hebben, graag dan XYZ, zo niet.. dan niet!
Nog een kleine tip die ik ooit las, maar waar man niet aan wilde was een neutraal voorwerp wat je neerlegt (of omdraait, op z'n kop zet, oid) als hij leeg is. Het zou me zoveel helpen namelijk als ik kan zíen wanneer de koek op is.. dan weet ik dat ik geen discussie aan moet gaan omdat hij zich vervelend opstelt, of iets wel of niet deed. Dan weet ik ook wanneer ik wél dingen kan vragen. Het leek me perfect....., misschien staat jouw man er wel voor open.
Man is eerder eens thuis geweest en ik vond het ver-schrikkelijk. Ik werd gek van hem, want hij accepteerde niet dat hij niet in orde was. Hij belde heel vaak op mijn werk om te klagen over vanalles (waar had ik nou weer X gelegd en soms had hij het al gevonden maar moest ik toch direct, telefonisch, op mijn werk geïnformeerd worden over hoe raar het was dat ik het op plek Y had gelegd...). Dit was ook wel een tijd met veel ruzie hoor en uit elkaar gaan is toen echt regelmatig door mijn hoofd geschoten. Hij was echt blóed irritant.
Het lukt mij nooit goed om in te schatten of iets wel of niet kan dus ik laat het maar gewoon aan hem. Ik heb hem ook verteld dat ik hier heel veel verkeerde inschattingen in ga maken, dat is niet omdat ik zijn situatie onderschat, maar omdat ik anders denk. Als de vaatwasser niet geleegd is had hij er kennelijk geen puf voor.. Misschien concreet afspreken: mocht je puf en energie hebben, graag dan XYZ, zo niet.. dan niet!
Nog een kleine tip die ik ooit las, maar waar man niet aan wilde was een neutraal voorwerp wat je neerlegt (of omdraait, op z'n kop zet, oid) als hij leeg is. Het zou me zoveel helpen namelijk als ik kan zíen wanneer de koek op is.. dan weet ik dat ik geen discussie aan moet gaan omdat hij zich vervelend opstelt, of iets wel of niet deed. Dan weet ik ook wanneer ik wél dingen kan vragen. Het leek me perfect....., misschien staat jouw man er wel voor open.
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn
Al een account? Log dan hier in
