Relaties
alle pijlers
Mijn moeder huilt zo veel
donderdag 6 februari 2025 om 18:10
Een jaar of acht geleden stierf mijn vader. Daarvoor heb ik mijn moeder in mijn hele leven een handvol keren zien huilen. Daarna wel honderden keren. Niet steeds uit rouw. Ze kan over van alles huilen, het is niet steeds hetzelfde. Maar het is VAAK.
En ik vind het eerlijk gezegd een beetje belastend worden. Ik heb nog twee siblings, maar ik denk dat ze dit bij mij het meeste doet. Vaak, beetje afhankelijk van de reden, doe ik niets en wacht ik gewoon tot ze klaar is.
Op dit moment heeft ze een blessure. Een vervelende, dat zeker. Maar best belastend dat ze daar bijna iedere keer dat ik haar zoe over huilt.
Ik voel me inmiddels best zwaar belast, ik voel me schuldig omdat dit zo hard klinkt, ik voel me tegelijkertijd tekortschieten en geërgerd.
Wie heeft tips om hiermee om te gaan?
En ik vind het eerlijk gezegd een beetje belastend worden. Ik heb nog twee siblings, maar ik denk dat ze dit bij mij het meeste doet. Vaak, beetje afhankelijk van de reden, doe ik niets en wacht ik gewoon tot ze klaar is.
Op dit moment heeft ze een blessure. Een vervelende, dat zeker. Maar best belastend dat ze daar bijna iedere keer dat ik haar zoe over huilt.
Ik voel me inmiddels best zwaar belast, ik voel me schuldig omdat dit zo hard klinkt, ik voel me tegelijkertijd tekortschieten en geërgerd.
Wie heeft tips om hiermee om te gaan?
maandag 24 maart 2025 om 12:34
Zijn er nog andere volwassenen in de familie die ze kan bellen als er echt wat is? Broers en zussen, volwassen neefjes en nichtjes? Mijn schoonmoeder ging mij ook huilend op mijn werk opbellen. Ik denk omdat ik altijd probeer vriendelijk en geduldig te blijven. Haar eigen kinderen zeggen gewoon: "houd nou even op met huilen", als schoondochter vind ik dat ik dat niet kan maken. Dus ondanks haar dementie is ze scherp genoeg om te weten wie ze moet bellen. Het is gebeurd dat ik hals over kop vanuit mijn werk naar haar ben gereden, omdat ik er geen touw aan vast kon knopen wat er was. Uiteraard was er dan niks aan de hand (een brief van de postcodeloterij), waardoor ze volledig in paniek was geraakt. Op aandringen van de rest van de familie blokkeer ik haar nummer als ik aan het werk ben. Onder het motto: "als er echt wat is, zijn er genoeg mensen die ze kan bellen". En dat geeft rust, ik kan in ieder geval normaal werken nu.
maandag 24 maart 2025 om 13:38
Ja, ze heeft een paar mensen om zich heen. Maar ik vermoed dat het klagen en huilen zich vooral beperkt tot haar kinderen.lattemachiato schreef: ↑24-03-2025 12:34Zijn er nog andere volwassenen in de familie die ze kan bellen als er echt wat is? Broers en zussen, volwassen neefjes en nichtjes? Mijn schoonmoeder ging mij ook huilend op mijn werk opbellen. Ik denk omdat ik altijd probeer vriendelijk en geduldig te blijven. Haar eigen kinderen zeggen gewoon: "houd nou even op met huilen", als schoondochter vind ik dat ik dat niet kan maken. Dus ondanks haar dementie is ze scherp genoeg om te weten wie ze moet bellen. Het is gebeurd dat ik hals over kop vanuit mijn werk naar haar ben gereden, omdat ik er geen touw aan vast kon knopen wat er was. Uiteraard was er dan niks aan de hand (een brief van de postcodeloterij), waardoor ze volledig in paniek was geraakt. Op aandringen van de rest van de familie blokkeer ik haar nummer als ik aan het werk ben. Onder het motto: "als er echt wat is, zijn er genoeg mensen die ze kan bellen". En dat geeft rust, ik kan in ieder geval normaal werken nu.
Ze is onlangs bij de huisarts geweest, waar ze ook huilend heeft gezegd dat ze er helemaal doorheen zit. Huisarts heeft geadviseerd om meer erover te praten met haar kinderen en niet te doen alsof het goed gaat als dat niet zo is. En dus doet ze er nu nog een schepje bovenop. Ik voel me een klein beetje gefrustreerd over dat advies, want ze praat en huilt al over niets anders, en het laatste wat ze doet, is zeggen dat het goed gaat als dat niet zo is.
Fijn dat je een modus hebt gevonden met je schoonmoeder, en fijn dat de familie zelfs zelf met dit voorstel kwam. Betekent dat ze echt meedenken in plaats van guilttrippen.
maandag 24 maart 2025 om 13:45
Ik zou er echt zo klaar mee zijn. iemand die zoveel huilt om niets is volgens mij helemaal niet kwetsbaar, dus die zou ik afkappen.
Tenslotte klaagde ze al voortdurend tegen jou voordat ze naar de huisarts ging, dus er nóg meer over praten helpt helemaal niets. Waarom zou je hier dan in meegaan?
Ze moet dit met zichzelf oplossen en met nog meer tegen jou aan jammeren gaat dat helemaal niet gebeuren.
Tenslotte klaagde ze al voortdurend tegen jou voordat ze naar de huisarts ging, dus er nóg meer over praten helpt helemaal niets. Waarom zou je hier dan in meegaan?
Ze moet dit met zichzelf oplossen en met nog meer tegen jou aan jammeren gaat dat helemaal niet gebeuren.
maandag 24 maart 2025 om 14:01
Oh dat is een hele lastige. Nu is het dus op doktersadvies dat ze klaagt en huilt bij jullie. Wij hebben het geluk dat ze dezelfde huisarts heeft, dus die weet hoe de vork echt in de steel zit.Itsnojoke schreef: ↑24-03-2025 13:38Ja, ze heeft een paar mensen om zich heen. Maar ik vermoed dat het klagen en huilen zich vooral beperkt tot haar kinderen.
Ze is onlangs bij de huisarts geweest, waar ze ook huilend heeft gezegd dat ze er helemaal doorheen zit. Huisarts heeft geadviseerd om meer erover te praten met haar kinderen en niet te doen alsof het goed gaat als dat niet zo is. En dus doet ze er nu nog een schepje bovenop. Ik voel me een klein beetje gefrustreerd over dat advies, want ze praat en huilt al over niets anders, en het laatste wat ze doet, is zeggen dat het goed gaat als dat niet zo is.
Fijn dat je een modus hebt gevonden met je schoonmoeder, en fijn dat de familie zelfs zelf met dit voorstel kwam. Betekent dat ze echt meedenken in plaats van guilttrippen.
maandag 24 maart 2025 om 14:25
Het klinkt hard, maar na acht jaar moeten de scherpe randen van de rouw er echt wel zo'n beetje af zijn. Natuurlijk is het zwaar om je partner te verliezen, maar je moeder heeft kennelijk nooit de draad van het leven zonder partner opgepakt; misschien kon ze het echt niet, maar misschien vindt ze het ook wel fijn om in de slachtofferrol te blijven hangen. Haar argument om niet naar een hulpverlener te gaan ('ze is er nog niet aan toe') is hierbij een non-argument. Doordat zij niet verdergaat in haar leven, en daarnaast hulp afslaat, maakt ze van haar onverwerkte rouw jouw probleem.
Het wordt tijd dat je je grenzen aan gaat geven en haar laten weten dat jij het niet meer trekt, dat ze met haar onverwerkte verdriet jou enorm belast en wellicht zelfs jouw eigen verdriet over het overlijden van je vader telkens opnieuw oprakelt. Zeg haar dat je weggaat als ze gaat huilen, en ga dan ook.
En blijf als mantra herhalen: ga naar een psycholoog of naar de POH van de huisarts. Misschien een erg simpele vergelijking, maar als je been gebroken is moet je ook naar de dokter en niet blijven klagen dat je niet kunt lopen en zo'n pijn hebt, want een ander kan je daarmee niet helpen.
Het wordt tijd dat je je grenzen aan gaat geven en haar laten weten dat jij het niet meer trekt, dat ze met haar onverwerkte verdriet jou enorm belast en wellicht zelfs jouw eigen verdriet over het overlijden van je vader telkens opnieuw oprakelt. Zeg haar dat je weggaat als ze gaat huilen, en ga dan ook.
En blijf als mantra herhalen: ga naar een psycholoog of naar de POH van de huisarts. Misschien een erg simpele vergelijking, maar als je been gebroken is moet je ook naar de dokter en niet blijven klagen dat je niet kunt lopen en zo'n pijn hebt, want een ander kan je daarmee niet helpen.
maandag 24 maart 2025 om 15:10
Bedankt voor de reacties weer. Ja, het wordt inderdaad tijd om grenzen te stellen. Ik 'moet' er zo nog naartoe; er moet iets gebeuren wat ze nu niet kan vanwege haar blessure (wat in dit geval ook echt zo is). Ik heb niet veel tijd, vanavond nog een afspraak. Dat weet ze.
Ik ga het luchtig houden met gewoon ditjes en datjes, en de rest ga ik afhouden. Kijken hoe dat loopt.
Ik ga het luchtig houden met gewoon ditjes en datjes, en de rest ga ik afhouden. Kijken hoe dat loopt.
maandag 24 maart 2025 om 15:15
Ik voel me inderdaad enorm belast. Ik heb de dood van mijn vader wel verwerkt, maar bij mijn moeder is er nooit ruimte geweest voor míjn rouw, omdat zij zoveel ondersteuning nodig had, en heeft. Het voelt alsof ik altijd de sterkste moet zijn. Nou ben ik ook sterk, daar gaat het niet om, ik kan best veel hebben. Maar ik heb ook mijn grenzen.
maandag 24 maart 2025 om 17:26
Ook ik denk dat het voor iedereen goed is als je je moeder gaat begrenzen.
Dus niet meer (huilend) bellen als je aan het werk bent. Je kunt kiezen voor minder vaak bellen, bijvoorbeeld 1 of 2x in de week, en je kunt er ook voor kiezen om het huilen te begrenzen. Bijvoorbeeld 10 minuten huilen en dan stoppen.
Natuurlijk gaat dat niet gelijk goed, dat geeft niet maar je werkt er wel samen naartoe.
Dit is best iets wat je begripvol met haar kunt overleggen. Misschien is het een moeilijk gesprek, maar wel een gesprek waardoor je in verbinding blijft met haar en afhaken is erger.
Mocht dit voor je moeder écht niet werken, dan zal ze toch naar een therapeut moeten.
Dus niet meer (huilend) bellen als je aan het werk bent. Je kunt kiezen voor minder vaak bellen, bijvoorbeeld 1 of 2x in de week, en je kunt er ook voor kiezen om het huilen te begrenzen. Bijvoorbeeld 10 minuten huilen en dan stoppen.
Natuurlijk gaat dat niet gelijk goed, dat geeft niet maar je werkt er wel samen naartoe.
Dit is best iets wat je begripvol met haar kunt overleggen. Misschien is het een moeilijk gesprek, maar wel een gesprek waardoor je in verbinding blijft met haar en afhaken is erger.
Mocht dit voor je moeder écht niet werken, dan zal ze toch naar een therapeut moeten.
maandag 24 maart 2025 om 20:49
Hoe ging het vanavond?Itsnojoke schreef: ↑24-03-2025 15:10Bedankt voor de reacties weer. Ja, het wordt inderdaad tijd om grenzen te stellen. Ik 'moet' er zo nog naartoe; er moet iets gebeuren wat ze nu niet kan vanwege haar blessure (wat in dit geval ook echt zo is). Ik heb niet veel tijd, vanavond nog een afspraak. Dat weet ze.
Ik ga het luchtig houden met gewoon ditjes en datjes, en de rest ga ik afhouden. Kijken hoe dat loopt.
maandag 24 maart 2025 om 21:33
Goed! Ze heeft niet gehuild, en ik heb twee keer effectief geklaag afgekapt door het gesprek meteen naar iets positiefs te sturen. Ging eigenlijk best soepel!
dinsdag 25 maart 2025 om 06:19
Top en nu zo volhouden
en als je dat lukt zal het voor je moeder ook positief zijn tenslotte.
Maar mensen gaan voorbij
dinsdag 25 maart 2025 om 11:43
dinsdag 25 maart 2025 om 12:32
dinsdag 25 maart 2025 om 14:23
Ik heb het inderdaad meer gelezen, hier in het topic, en sindsdien ook op andere plaatsen. Ik schrik daar wel een beetje van; ik heb nooit dementie, Alzheimer of Parkinson bij haar vermoed. Ze heeft hier, voor zover ik kan inschatten, geen andere symptomen van, al is ze wel, eerlijk is eerlijk, wat vergeetachtiger dan een paar jaar geleden. Komt ook geregeld niet op bepaalde woorden.Hakika schreef: ↑25-03-2025 12:32Ik moest aan dit topic denken toen ik gisteravond naar Eva keek. Daar was een echtpaar die allebei de ziekte van parkinson had en die mevrouw vertelde dat een van de symptomen bij haar was dat ze zoveel - zonder reden - moest huilen. Geen idee of je er iets aan hebt, maar wilde het even delen.
Ik vind het een beetje een schrikbeeld, maar ik houd het zeker in gedachten.
Bedankt.
dinsdag 25 maart 2025 om 15:14
Dementie is er in zoveel soorten en daardoor ook zoveel (begin)symptomen dat de puzzelstukje ook pas later op hun plek vallen is mijn ervaring.
Mijn vader had waarschijnlijk Alzheimer en/of vasculaire dementie en nu zijn veel dingen/acties van hem pas verklaarbaar. Een oudere kennis heeft Lewy Body en dat is weer heel anders.
Mocht je denken dat het een vorm van dementie is zou je je met haar kunnen wennen tot haar huisarts.
Mijn vader had waarschijnlijk Alzheimer en/of vasculaire dementie en nu zijn veel dingen/acties van hem pas verklaarbaar. Een oudere kennis heeft Lewy Body en dat is weer heel anders.
Mocht je denken dat het een vorm van dementie is zou je je met haar kunnen wennen tot haar huisarts.
Maar mensen gaan voorbij
dinsdag 25 maart 2025 om 17:29
Heel goed gedaan! Dus zij kan het wel. (En jij blijkbaar ook).
De huisarts kan een vrij simpele test op dementie doen. Oa met terugtellen van 100 naar 0 in stappen van 7 (lukt mij al nauwelijks) en de wijzers van de klok bij een bepaalde tijd opschrijven.
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn
Al een account? Log dan hier in
