Relaties
alle pijlers
minnaressen deel 29
vrijdag 11 mei 2007 om 17:09
quote: sapphire reageerde
Ja, dat snap ik helemaal, maar daar heb je niet alléén de hand in gehad. Juist omdat je van de andere kant geen enkele medewerking krijgt om er goed uit te komen, tsja ik voedde het ook iedere keer weer wanneer ik stuk zat na een aantal weken,dan krabbeldde ik ook even zo hard terug dus mijn aandeel is zeker aanwezig geweest in dit hele gedoetje,vid ik het des te sterker dat je nu toch iedere keer weer oprabbelt in plaats van in de put te vallen. Dat is echt heel anders dan een tijd terug hoor. Ja klopt,thnx.O+
Ja, dat snap ik helemaal, maar daar heb je niet alléén de hand in gehad. Juist omdat je van de andere kant geen enkele medewerking krijgt om er goed uit te komen, tsja ik voedde het ook iedere keer weer wanneer ik stuk zat na een aantal weken,dan krabbeldde ik ook even zo hard terug dus mijn aandeel is zeker aanwezig geweest in dit hele gedoetje,vid ik het des te sterker dat je nu toch iedere keer weer oprabbelt in plaats van in de put te vallen. Dat is echt heel anders dan een tijd terug hoor. Ja klopt,thnx.O+
maandag 14 mei 2007 om 13:03
Duiveltje, als ik het goed heb begrepen, dan hebben jullie maar 1 keer een afspraak gemaakt waarbij er is gezoend? Je bent echter al twee jaar verliefd op hem? Zou het dan niet kunnen dat je hem juist heel erg gaat idealiseren? Met liefde heeft het nog niks te maken. Dat je je kut voelt, is tot daar aan toe. Maar ga het niet te "mooi" maken in je hoofd. De realiteit is vast heel anders.
maandag 14 mei 2007 om 13:21
maandag 14 mei 2007 om 13:25
Duiveltje jouw situatie is net andersom,evenals die van Lambada.Wij leukten het saaie/ingekakte/gewone huwelijk op van GM.Jullie minnaars leukten jullie huwelijk op.Okee Lambada meende dat er niets meer te redden viel en komt er achter dat er nog genoeg is om voor te vechten.Daar was zij niet alleen debet aan,haar man ook.Jij bent in deze wel alleen debet want je zegt zelf al wel je man ie een lieverd maar is saai.Ik zou zeggen praat er over of ga weg bij hem als hij zo saai is of breng tesamen weer leven in de brouwerij.Ik hoop dat het goed komt voor je,*;
En nogmaals wij zijn leuk voor erbij(geweest).TT sterkete ben eigenlijk ook benieuwd hoe je erachter bent gekomen per abuis.
En nogmaals wij zijn leuk voor erbij(geweest).TT sterkete ben eigenlijk ook benieuwd hoe je erachter bent gekomen per abuis.
maandag 14 mei 2007 om 13:35
Duiveltje, ik hoop dat je bij dit standpunt blijft, het klinkt mij ook niet als liefde in de oren maar je zegt zelf ook dat het alleen de spanning is.
Ik begrijp het helemaal, maar als je er mee door zou zetten zou het wel eens een heel andere spannning gaan geven en die is allesbehalve verslavend en leuk. Saai zal je leven dan niet meer zijn maar dat wil je toch vast ook niet.
Je weet dat dit de juiste beslissing is en over een tijdje zal je het ook zo voelen. Maar val ajb niet terug.
___________________
Ik kom trouwens deze keer niet naar de meeting. Ik heb dan andere afspraken staan.
En misschien is dat ook wel beter. Dan kan ik daardoor iig niet terugvallen. Maar voor degene die wel gaan. Have fun!!
Ik begrijp het helemaal, maar als je er mee door zou zetten zou het wel eens een heel andere spannning gaan geven en die is allesbehalve verslavend en leuk. Saai zal je leven dan niet meer zijn maar dat wil je toch vast ook niet.
Je weet dat dit de juiste beslissing is en over een tijdje zal je het ook zo voelen. Maar val ajb niet terug.
___________________
Ik kom trouwens deze keer niet naar de meeting. Ik heb dan andere afspraken staan.
En misschien is dat ook wel beter. Dan kan ik daardoor iig niet terugvallen. Maar voor degene die wel gaan. Have fun!!
maandag 14 mei 2007 om 14:29
Hallo allemaal, dit geldt dus ook voor de GM, wat zet hij allemaal op het spel???
Ben geen moraalridder maar een GV met een GM, en wij hebben eerst jaren om elkaar heengedraaid, toen 2 jaar intensief contact, elke dag bellen,mailen, smsen, en toen half jaar geleden liet hij via sms weten het niet meer te trekken, hij wilde een 'pauze' , rust en ruimte, misschien weten jullie het nog, maar heb toen paar maanden in het liefdesverdriet gezeten, terwijl hij vol bleef houden via sms dat ik de vrouw van zijn leven ben en het gewoon niet meer stiekum wilde, maar ook nog niet wilde scheiden, nu heb ik hem inmiddels weer ontmoet, en we smsen nog elke dag en soms bellen, maar we zijn het er beide over eens dat het beter is allebei te scheiden en dan eerst tijdje alleen en dan kijken of we nog steeds zo gek op elkaar zijn om dan in het openbaar verder te kunnen gaan, dus duiveltje, bespaar je een hoop verdriet alvast, maar ja, dit had iedereen hier tegen mij kunnen zeggen maar dan had ik niet geluisterd, daarom ben ik blij dat je dit forum nu al ontdekt hebt en je kunt horen hoe het over het algemeen gaat, verdriet, pijn en dat voor een paar uur 'geluk' groetjes en sterkte Anna
maandag 14 mei 2007 om 14:58
maandag 14 mei 2007 om 16:18
Hallo lieve, worstelende meiden.
Zoals een aantal van jullie weten heb ik de relatie met mijn GM begin maart verbroken. Ik heb daarmee de schijn gewekt dat het me allemaal heel gemakkelijk afging, maar er is in de afgelopen periode zo ontzettend veel gebeurd dat ik jullie toch heel graag wil vertellen wat er precies gebeurd is.
Ik ben een GV en ik had een GM en wij leukten, naar mijn idee althans, elkaars leven en relatie op. We zagen elkaar wanneer we maar konden, hadden zeer regelmatig telefonisch en sms contact en in mijn beleving hadden we het leuk. (Misschien dat mijn verhaal soms wat onsamenhangend is, maar ik doe mijn best...)
Ongeveer een jaar geleden is zijn relatie geeindigd (uiteindelijk heeft zij die beslissing genomen) en was ik, ondanks dat ik geheim was, de enige in zijn leven. Langzaam maar zeker is hij met mij in het afgelopen jaar gaan doen wat hij eerder met haar heeft gedaan, hij is mij gaan kleineren en afbreken. Ik heb hem heel erg lang verdedigd, vooral tegenover mezelf, maar heel recent ben ik door allerlei rare omstandigheden in contact gekomen met zijn ex en zijn bij mij de schellen van de ogen gevallen. Ik weet niet of er meiden bij zijn die wel eens meelezen op het topic van Daymar, maar het verhaal dat zij mij vertelde zou daar zo tussen passen. Hij heeft gedurende hun relatie niets anders gedaan dan lopen dreigen dat hij weg zou gaan, haar vertellen dat ze niets waard was en dat hij zeker wist dat ze nergens heen kon met haar kinderen, omdat niemand haar verhaal zou geloven. Nu is zij heel sterk en heel discreet, dus zij heeft haar verhaal ook nooit verteld aan mensen die hem na stonden, omdat zij van te voren al wist wat zijn reactie zou zijn. Toen hij alleen was, heeft hij alles in het werk gesteld om mij van thuis los te weken, om me vervolgens op het moment dat ik hapte weer heel hard bij hem weg te duwen. Ik heb alsmaar gedacht dat hij een man was waar je heel erg veel van zou kunnen houden, als je hem maar de kans zou geven te verwerken wat hij allemaal heeft meegemaakt (alles zat hem altijd tegen, maar in feite heeft hij nog nooit iets heel erg meegemaakt), maar ik ben me pas later gaan realiseren dat er fundamenteel iets heel erg mis is met hem. Pas nadat ik zijn ex had gesproken ben ik me gaan realiseren dat hij al maanden niets leuks of liefs meer tegen me had gezegd. Als ik bij hem thuis kookte was mijn eten niet goed, de rokjes die ik draag zijn eigenlijk te kort en ik voed ook mijn kind niet goed op. Hij is destijds op me gevallen omdat ik zo sterk en leuk en luidruchtig en spontaan was, maar dat heeft hij langzaam maar zeker allemaal afgebroken. Ik ben in de afgelopen 2.5 jaar steeds kleiner geworden en ik heb niets anders gedaan dan hem verdedigen, want hij had het zo moeilijk omdat het k**wijf hem verlaten had. Ondertussen heb ik thuis misschien ook niet de allerspannendste man, maar ik heb er wel een die van me houdt. Die me nooit zal belazeren en dat heb ik allemaal op het spel gezet voor iemand die mij alleen maar heeft willen manupuleren en die van mij iets heeft willen maken wat ik helemaal niet ben.
En ik nu verder? Ik begrijp nu een klein beetje hoe dit soort dingen in een relatie kunnen sluipen. Hoe het mogelijk is dat vrouwen die vernedert en verdrukt worden toch bij hun mannen blijven. Ik ben in de afgelopen 2.5 jaar iemand geworden die ik niet wil zijn, een afhankelijk bang muisje en ik prijs mezelf gelukkig dat ik mijn gezin niet voor hem heb verlaten en dat ik nog genoeg van mezelf overhad om hier een definitief einde aan te maken.
Ik hoop dat het feit dat ik nu, eindelijk, met de billen bloot ben gegaan een aantal van jullie (die ook een realtie hebben met een lieve, niet meer zo heel spannende man) ertoe kan bewegen om nog eens heel goed naar je eigen relatie te kijken. Ik dacht dat ik liefde en leuk en spannend vond bij een ander en uiteindelijk heeft hij allerlei dingen met me gedaan die niet in een liefdevolle relatie thuishoren, ook al was die relatie dan niet officieel. Ik ben blij dat ik nooit voor hem heb gekozen, want ik ben er heel dichtbij geweest en ik weet zeker dat ik me de haren uit mijn hoofd had getrokken als ik ervoor was gegaan. Ik hou mezelf op moeilijke momenten voor dat wat zijn ex met haar twee kinderen heeft gedaan waarschijnlijk het moedigste is wat ze ooit gedaan heeft en dat ze mij een dienst heeft bewezen door het me te vertellen. Zij weet niet van ons en van mij zal ze het ook nooi horen, maar ik ben haar dankbaar voor het verhaal dat uiteindelijk ook mijn ogen geopend heeft.
Kus, Sanne
Zoals een aantal van jullie weten heb ik de relatie met mijn GM begin maart verbroken. Ik heb daarmee de schijn gewekt dat het me allemaal heel gemakkelijk afging, maar er is in de afgelopen periode zo ontzettend veel gebeurd dat ik jullie toch heel graag wil vertellen wat er precies gebeurd is.
Ik ben een GV en ik had een GM en wij leukten, naar mijn idee althans, elkaars leven en relatie op. We zagen elkaar wanneer we maar konden, hadden zeer regelmatig telefonisch en sms contact en in mijn beleving hadden we het leuk. (Misschien dat mijn verhaal soms wat onsamenhangend is, maar ik doe mijn best...)
Ongeveer een jaar geleden is zijn relatie geeindigd (uiteindelijk heeft zij die beslissing genomen) en was ik, ondanks dat ik geheim was, de enige in zijn leven. Langzaam maar zeker is hij met mij in het afgelopen jaar gaan doen wat hij eerder met haar heeft gedaan, hij is mij gaan kleineren en afbreken. Ik heb hem heel erg lang verdedigd, vooral tegenover mezelf, maar heel recent ben ik door allerlei rare omstandigheden in contact gekomen met zijn ex en zijn bij mij de schellen van de ogen gevallen. Ik weet niet of er meiden bij zijn die wel eens meelezen op het topic van Daymar, maar het verhaal dat zij mij vertelde zou daar zo tussen passen. Hij heeft gedurende hun relatie niets anders gedaan dan lopen dreigen dat hij weg zou gaan, haar vertellen dat ze niets waard was en dat hij zeker wist dat ze nergens heen kon met haar kinderen, omdat niemand haar verhaal zou geloven. Nu is zij heel sterk en heel discreet, dus zij heeft haar verhaal ook nooit verteld aan mensen die hem na stonden, omdat zij van te voren al wist wat zijn reactie zou zijn. Toen hij alleen was, heeft hij alles in het werk gesteld om mij van thuis los te weken, om me vervolgens op het moment dat ik hapte weer heel hard bij hem weg te duwen. Ik heb alsmaar gedacht dat hij een man was waar je heel erg veel van zou kunnen houden, als je hem maar de kans zou geven te verwerken wat hij allemaal heeft meegemaakt (alles zat hem altijd tegen, maar in feite heeft hij nog nooit iets heel erg meegemaakt), maar ik ben me pas later gaan realiseren dat er fundamenteel iets heel erg mis is met hem. Pas nadat ik zijn ex had gesproken ben ik me gaan realiseren dat hij al maanden niets leuks of liefs meer tegen me had gezegd. Als ik bij hem thuis kookte was mijn eten niet goed, de rokjes die ik draag zijn eigenlijk te kort en ik voed ook mijn kind niet goed op. Hij is destijds op me gevallen omdat ik zo sterk en leuk en luidruchtig en spontaan was, maar dat heeft hij langzaam maar zeker allemaal afgebroken. Ik ben in de afgelopen 2.5 jaar steeds kleiner geworden en ik heb niets anders gedaan dan hem verdedigen, want hij had het zo moeilijk omdat het k**wijf hem verlaten had. Ondertussen heb ik thuis misschien ook niet de allerspannendste man, maar ik heb er wel een die van me houdt. Die me nooit zal belazeren en dat heb ik allemaal op het spel gezet voor iemand die mij alleen maar heeft willen manupuleren en die van mij iets heeft willen maken wat ik helemaal niet ben.
En ik nu verder? Ik begrijp nu een klein beetje hoe dit soort dingen in een relatie kunnen sluipen. Hoe het mogelijk is dat vrouwen die vernedert en verdrukt worden toch bij hun mannen blijven. Ik ben in de afgelopen 2.5 jaar iemand geworden die ik niet wil zijn, een afhankelijk bang muisje en ik prijs mezelf gelukkig dat ik mijn gezin niet voor hem heb verlaten en dat ik nog genoeg van mezelf overhad om hier een definitief einde aan te maken.
Ik hoop dat het feit dat ik nu, eindelijk, met de billen bloot ben gegaan een aantal van jullie (die ook een realtie hebben met een lieve, niet meer zo heel spannende man) ertoe kan bewegen om nog eens heel goed naar je eigen relatie te kijken. Ik dacht dat ik liefde en leuk en spannend vond bij een ander en uiteindelijk heeft hij allerlei dingen met me gedaan die niet in een liefdevolle relatie thuishoren, ook al was die relatie dan niet officieel. Ik ben blij dat ik nooit voor hem heb gekozen, want ik ben er heel dichtbij geweest en ik weet zeker dat ik me de haren uit mijn hoofd had getrokken als ik ervoor was gegaan. Ik hou mezelf op moeilijke momenten voor dat wat zijn ex met haar twee kinderen heeft gedaan waarschijnlijk het moedigste is wat ze ooit gedaan heeft en dat ze mij een dienst heeft bewezen door het me te vertellen. Zij weet niet van ons en van mij zal ze het ook nooi horen, maar ik ben haar dankbaar voor het verhaal dat uiteindelijk ook mijn ogen geopend heeft.
Kus, Sanne
maandag 14 mei 2007 om 17:20
@nefertete, ja, als hij er achter zou komen dan vergeef ik mezelf natuurlijk nooit. Daarom ben ik er ook mee gestopt, voor mijn man en voor mijn kinderen. Maar voor mezelf.... ik voel me zo klote, wat had ik hem graag gezien van de week, ik mis hem nu al. Rationeel gezien heb je natuurlijk gelijk, maar er is ook nog zoiets als gevoel... en mijn gevoel begrijpt niet waarom ik er vanmorgen in godsnaam een punt achter heb gezet.
maandag 14 mei 2007 om 17:29
@ Duiveltje.
Dat gevoel gaat wel over meis, echt! Ik heb met mijn verhaal geen voorbeeld willen stellen hoor, daar is het ook te extreem voor. Het is meer zo dat ik het graag ergens wilde vertellen en dat ik het gevoel heb dat de meiden hier recht hebben op de waarheid, maar lees het verhaal van lambada en je weet dat het allemaal geen kattepis is...
Sterkte, Sanne
Dat gevoel gaat wel over meis, echt! Ik heb met mijn verhaal geen voorbeeld willen stellen hoor, daar is het ook te extreem voor. Het is meer zo dat ik het graag ergens wilde vertellen en dat ik het gevoel heb dat de meiden hier recht hebben op de waarheid, maar lees het verhaal van lambada en je weet dat het allemaal geen kattepis is...
Sterkte, Sanne
maandag 14 mei 2007 om 17:30
Kijk tijdens mijn gedoe met GM had ik een vriend zo nu en dan als opvulling. Als die vriend er achter was gekomen, had het me werkelijkwaar geen zak geinteresseerd. Dat is heel ander uitgangspunt als wat jij hebt.
Hopelijk genees je alsnog als je je inbeeld dat hij zijn koffers pakt en jou nooit meer wil zien. En voor wat? Een man die ZELF al zegt dat ie fout is. Nieteens relatie materiaal dus. Nieteens iemand waar je na een evt. scheiding wat mee op kunt bouwen. Dan voel je jje helemaaal stom lijkt me als het uit komt.
Dan is het helemaal voor niks geweest. Kijk als je verliefd bent op een ander en het is wederzijds en jullie hebben serieuze plannen met elkaar dan is het weer anders maar in dit geval is het alleen de spanning.
STOPPPEEENNN. Want voor je het weet is het you know what you have when its gone....
Hopelijk genees je alsnog als je je inbeeld dat hij zijn koffers pakt en jou nooit meer wil zien. En voor wat? Een man die ZELF al zegt dat ie fout is. Nieteens relatie materiaal dus. Nieteens iemand waar je na een evt. scheiding wat mee op kunt bouwen. Dan voel je jje helemaaal stom lijkt me als het uit komt.
Dan is het helemaal voor niks geweest. Kijk als je verliefd bent op een ander en het is wederzijds en jullie hebben serieuze plannen met elkaar dan is het weer anders maar in dit geval is het alleen de spanning.
STOPPPEEENNN. Want voor je het weet is het you know what you have when its gone....
maandag 14 mei 2007 om 17:48
Ik snap en waardeer jullie postings, echt waar. Bij mij was het spanning, laatste weekend beetje teveel spanning. De redenen waarom ik gestopt ben weet ik wel, rationeel gezien..... 1. voor mijn man, omdat ik van hem hou en het schuldgevoel niet kan verdragen en bang ben dat hij er achter komt, en voor mijn kinderen natuurlijk. 2. Omdat ik te verliefd ben op deze man, hij wil alleen maar een lolletje maken, maar ik ben emotioneel veel te betrokken, waardoor ik er gegarandeerd helemaal kapot aan zal gaan. 3. Omdat ik denk dat hij me zelf een keer zou dumpen als hij uitgespeeld is en daar zou ik echt nooit overheen komen.
Goeie opsomming he, ik snap het heus wel alleen neemt dat niet weg dat ik liefdesverdriet heb. Als ik denk aan de afspraak die we eigenlijk deze week hadden.... was zo cool geweest. Ik mis z'n smsjes, de aandacht maar ook deze persoon zelf. Als ik niet zo verliefd op hem was was het gemakkelijker geweest. Dank je wel voor jullie reacties allemaal, ik kijk steeds of iemand iets gepost heeft want jullie slepen me er doorheen.
Goeie opsomming he, ik snap het heus wel alleen neemt dat niet weg dat ik liefdesverdriet heb. Als ik denk aan de afspraak die we eigenlijk deze week hadden.... was zo cool geweest. Ik mis z'n smsjes, de aandacht maar ook deze persoon zelf. Als ik niet zo verliefd op hem was was het gemakkelijker geweest. Dank je wel voor jullie reacties allemaal, ik kijk steeds of iemand iets gepost heeft want jullie slepen me er doorheen.
maandag 14 mei 2007 om 18:16
Ik snap dat het moeilijk is, maar zo begint het. Door te rationaliseren Nog één afspraakje om afscheid te nemen. En dat is dan weer zo leuk dat er nog een komt en nog een en nog een. En voor je het weet zit je aan de grond. Emotioneel en rationeel. En als het dan uit komt breekt helemaal de pleuris uit.
Als je nu al moeite hebt hem te laten gaan kan je nagaan als het over een jaar, 2 jaar is. Echt je doet jezelf een plezier als je hem laat gaan. Op een dag ben je jezelf dankbaar!
Als je nu al moeite hebt hem te laten gaan kan je nagaan als het over een jaar, 2 jaar is. Echt je doet jezelf een plezier als je hem laat gaan. Op een dag ben je jezelf dankbaar!
maandag 14 mei 2007 om 18:19
@Duiveltje, ik ben trots op je beslissing! Je hebt het enige juiste gedaan meid, en dat weet je zelf ook... nu moet je het echt gaan volhouden hoor! Dit gevoel gaat echt over... en hou jezelf iedere keer maar voor dat hij zelf al aangegeven heeft hoe fout hij is, en DAT WIL EN VERDIEN JIJ NIET! En daarnaast.. denk aan je man en kinderen, en hoe snel je nu afhankelijk werd van dit gevoel...
Hou vol!!!
@Deur: ik zit al met mijn koffer gepakt en 3 dozen rose en 5 sloffen sigaretten bij de voordeur en wacht alleen nog maar op startsein en routebeschrijving!!! Kom maar door!
@Sli: JAMMERRRR!!! Maar ik begrijp je wel, maar vind het wel jammer! (had ik al gezegd dat ik het jammer vind?) Mocht je nog van gedachten veranderen, mijn aanbod voor nazorg blijft overeind!!!
@Karin: hoe is het?
@Biga: overleefd vandaag? Bibberlipje kunnen beheersen?
Hou vol!!!
@Deur: ik zit al met mijn koffer gepakt en 3 dozen rose en 5 sloffen sigaretten bij de voordeur en wacht alleen nog maar op startsein en routebeschrijving!!! Kom maar door!
@Sli: JAMMERRRR!!! Maar ik begrijp je wel, maar vind het wel jammer! (had ik al gezegd dat ik het jammer vind?) Mocht je nog van gedachten veranderen, mijn aanbod voor nazorg blijft overeind!!!
@Karin: hoe is het?
@Biga: overleefd vandaag? Bibberlipje kunnen beheersen?
maandag 14 mei 2007 om 18:20
maandag 14 mei 2007 om 18:24
Ik heb mezelf op een streng regime gezet. Op tijd op, naar de sportschool lekker even ruim een uur flink trainen. Naar huis, douchen, boodschappen doen. Tafel gedekt zodat ik kon lunchen tijdens ontbijt van man die dan pas zn bed uit kwam rollen. Heb al een was weggestreken en nog een half uur onder de zonnebank gelegen... kortom als ik mezelf bezig hou gaat het heel aardig. Maar als ik op de bank blijf hangen zoals ik ook wel dagen heb gedaan...dan wordt ik helemaal depri. Ik merk als ik mezelf s'ochtends een trap onder mijn hol geef om wat te gaan dóen die dag..ik trots ben op mezelf en dat gevoel de hele dag wel aanhoudt.
Ik heb vanmiddag wel een uitzending van Oprah gezien met tekenen van een depressie. Mijn vriend vond het eng dat ie zoveel herkende met name de soms haast wel psychotische dromen waarin ik ik-weet-niet-wát voor erge dingen doe en denk. Ik ben altijd heel eerlijk naar hem toe over wat ik droom, als doel om het zelf een beetje kwijt te raken want soms blijft het nare gevoel door zo'n droom wel een halve dag hangen...
Ik heb vanmiddag wel een uitzending van Oprah gezien met tekenen van een depressie. Mijn vriend vond het eng dat ie zoveel herkende met name de soms haast wel psychotische dromen waarin ik ik-weet-niet-wát voor erge dingen doe en denk. Ik ben altijd heel eerlijk naar hem toe over wat ik droom, als doel om het zelf een beetje kwijt te raken want soms blijft het nare gevoel door zo'n droom wel een halve dag hangen...
maandag 14 mei 2007 om 18:29
Klinkt allemaal wel heel goed! Het helpt inderdaad om toch enige vorm van regelmaat te houden, hoe cliche het ook klinkt. En dat je dan vervolgens ook nog trots op jezelf bent, klinkt helemaal top.
Die dromen zijn wel herkenbaar. Ik heb zelf nog niet zolang geleden een burn out gehad, en in het begin had ik dat ook. Vond het op een gegeven moment bijna te eng worden. Gelukkig heeft mijn psych destijds mij snel wijs kunnen maken dat het er gewoon bij hoort. Soms kan je best in paniek raken over de dingen die je ziet en hoort. Maak je er niet te druk over, hou je regelmaat vast, en zorg vooral goed voor jezelf! (en ook: laat goed voor jezelf zorgen!!!)
Hou vol, jij komt er wel!
maandag 14 mei 2007 om 18:31
Ja Piep die dromen zitten me het meest dwars. Ik droom vanalles. Van dat ik kinderen aanval op straat, tot dat ik geen huis en geen geld meer heb en moet tippelen... vooral het gevoel niemand te hebben en nergens te wonen beangstigt me. Ik kan helemaal in paniek wakker worden. Ook word ik regelmatig achterna gezeten door honden, heb ik gedroomd dat de gaten in mijn gebit vielen en alles los zat inc. de daarbij behorende pijn. Kortom echt uitrusten doe ik niet van het slapen.
maandag 14 mei 2007 om 18:36
Heftig kan dat zijn he! Ik weet dat ik toen ook hele dagen ontregeld was, en op een gegeven moment bijna niet meer durfde te gaan slapen... Slik je medicijnen of iets anders om in slaap te komen? Het zou iets met melatonine allergie kunnen zijn (ik gebruikte valdispert en flipte daardoor helemaal)
Daarnaast nog een (gek) truukje, wat bij kinderen nog wel eens gebruikt wordt, en wat na lang oefenen echt werkt (weet ik uit ervaring):
prent jezelf voordat je gaat slapen maar wel al in bed ligt iets in (bijv. een gele bus, of iets wat je te binnen schiet) Probeer daaraan te blijven denken terwijl je in slaap valt. Probeer in je nachtmerrie op zoek te gaan naar dat symbool (de gele bus, of een knalrode roos, in ieder geval iets simpels en herkenbaars) Het klinkt vreemd, maar je zal zien dat je dit symbool op een gegeven moment in je nachtmerrie gaat zien. Je nachtmerrie verdwijnt dan niet, maar je bent je er op dat moment wel van bewust dat het een nachtmerrie is...
Klinkt een beetje vaag, maar het vereist wat oefening, en het gaat echt werken, beloofd!
maandag 14 mei 2007 om 18:43
ik slik wel antidepressiva maar daar heb ik de eerste maanden nooit gekke dromen van gehad. Om in slaap te komen slik ik verder niks. Ik heb wel pilletjes maar ik vind het dan een beetje te gek worden en in principe slaap ik wel goed in. Wel moet ik 5 (!) x plassen s nachts tegenwoordig. Ook zoiets geks. Ook al drink ik ruim van tevoren niks meer. En er komt elke keer behoorlijk wat uit. Dat ontregelt mijn slaap ook best wel. Ik heb steeds minder zin om te gaan slapen. En ik val pas in slaap als ik heel moe ben nu want anders lukt het niet zo goed meer. Die dromen zijn op dat moment zo realistisch en wekken zulke echte emoties op, dat ik me ook echt schuldig voel om de dingen die ik gedaan heb. En het rare is ze zijn zo verweven met de werkelijkheid. Zo weet ik in mijn droom te melden dat ik bepaalde dingen niet kan doen want mijn vriend moet tot zus en zo laat werken. Ook tandarts afspraken enzo onthou ik . Ik voel me zooo weird door al die dromen alsof ik in mijn dromen vanalles en nog wat aan het verwerken ben.
maandag 14 mei 2007 om 18:52
Verwerken is dus ook precies wat je doet in je dromen, dus dat is geen gekke gedachte. Maar op een gegeven moment kom je wel in een vicueuze cirkel terecht, doordat je slecht slaapt raak je minder uitgerust, maar krijg je ook minder zin in slapen, waardoor de nachtmerries alleen maar heftiger lijken te worden.
Is het iets om even met je huisarts te bespreken? Het is echt iets van verwerken, en AD werken niet altijd gelijk, dus het hoeft niet perse negatief te zijn, maar wel zwaar en niet bevorderend voor jouw proces. Gewoon even bespreken, wie weet!
En probeer ondertussen het truukje... wie weet helpt het je!
Is het iets om even met je huisarts te bespreken? Het is echt iets van verwerken, en AD werken niet altijd gelijk, dus het hoeft niet perse negatief te zijn, maar wel zwaar en niet bevorderend voor jouw proces. Gewoon even bespreken, wie weet!
En probeer ondertussen het truukje... wie weet helpt het je!
